[Oude Koeienschuur & Erf] Silvercoat's 'vesting' & territorium (XX)

Silvercoat knikte dramatisch. 'Ja, dat klopt. Mijn vrouw. Met haar was jagen leuk, ze wist de beesten altijd in te sluiten. Maar nu zij er niet meer is, en de baas van deze schuur ook niet, vindt ik jagen steeds minder leuk.' legde hij uit op een toon die veel anders was dan Silvercoat's orginele stem. Het leek alsof hij op het punt stond om echt in huilen uit te barsten, maar hij hield zich in. Icy's kop leek een beetje op die van zijn verloren partner dus hij vond daar een beetje troost in. 'Bedankt, het gaat al weer.' zei hij eigenlijk nogal snel. Hij was inmiddels al een oudere kat en wilde zijn reputatie niet naar beneden halen met zijn emotinele gedrag. 'Het is nogal kinderachtig van me dat ik moet huilen...' ging hij verder.

'Ja, dat klopt. Mijn vrouw. Met haar was jagen leuk, ze wist de beesten altijd in te sluiten. Maar nu zij er niet meer is, en de baas van deze schuur ook niet, vindt ik jagen steeds minder leuk'', hoorde ze SilverCoat zeggen. 'We hebben iets gemeen geloof ik', zei ze. 'Alleen heb ik mijn ouders nooit gekend', zei ze. 'Waar-waaraan is ze overleden?', vroeg ze twijfelend. 'Bedankt, het gaat al weer'', zei SilverCoat snel. 'Nee, het gaat niet', zei ze, en ze sprong sierlijk naar hem toe. Ze drukte haar vacht tegen die van hem. 'Je mag best huilen, ook grote jongens houden zich niet altijd stoer', zei ze gemeend. 'Het is nogal kinderachtig van me dat ik moet huilen...', zei SilverCoat. 'Nee, dat is helemaal niet achterlijk. Het is juist een teken dat je echt van je vrouw houdt, en ik weet zeker dat je vrouw dat zeer waardeert', zei ze. 'Ze houdt ook van jou. En eigenlijk jaagt ze nog steeds mee. Alleen je ziet haar niet. Misschien is ze zelfs op dit moment aanwezig', zei ze, en ze spitste haar oren, terwijl ze naar de grijze hemel keek. Ze gaf hem een kopje, en drukte haar flank troostend tegen hem.

Angelos was ontroert en keek verdrietig hun hadden beide niemand meer en hij had zijn kittens die hij had verlaten. Hij liep buiten de schuur en ging daar staan. Hij was gewoon een idioot die alles had verlaten en dacht dat hij het ergst had van iedere kat maar hun hadden het erger. Angelos vond zichzelf een zielige idiote kater die niks goed kon doen. Misschien was het bos toch beter zonder hem. Hij ging even liggen in de kou om te voelen hoe het is om alleen te zijn, hij verdiende hun vriendelijkheid niet. Hij had zich aangesteld en vrijwillig zijn kittens achter gelaten en hun waren familie verloren en moesten wel vluchte hij baalde erg van zijn eigen stomiteiten. Hij was zijn geloof verloren, zijn famillie en nu zijn nieuwe vrienden. Het enige wat hij nog had was zichzelf en dat was al te veel voor hem. Hij voelde zich misselijk door hoe zielig hij had gedaan al die tijd.

Icy troostte SilverCoat. Ze zag Angelos verdrietig weglopen. 'Ik ben zo bij je terug', fluisterde ze. 'Angelos!', riep ze, ze rende op hem af. 'Blijf staan', ze sprong met kracht op Angelos rug, zodat die doorzakte. 'Waarom loop je nu weg?', vroeg ze terwijl ze met hem op de grond rolde. Ze gaf hem een lik, en daarna nog een. 'Zonder jou is het ook niet leuk', zei ze op een troostende manier. 'Sorry voor dit emotionele moment', voegde ze eraan toe, 'als dat soms is waarom je wegloopt.' 'Wat is er aan de hand?', vroeg ze. Ze trok Angelos aan zijn staart. 'Vertel het me', zei ze. Ze wenkte hem terug naar het erf. Ze gaf hem een kopje. Ze legde zich naast SilverCoat op een hooibaal, en wenkte dat Angelos naast haar moest komen liggen. 'We moeten ons verdriet delen', zei ze. 'Het is goed om samen even uit te huilen', mauwde ze.

'Blijf staan', ze sprong met kracht op Angelos rug, zodat die doorzakte. 'Waarom loop je nu weg?', vroeg ze terwijl ze met hem op de grond rolde. Ze gaf hem een lik, en daarna nog een. 'Zonder jou is het ook niet leuk', zei ze op een troostende manier. 'Sorry voor dit emotionele moment', voegde ze eraan toe, 'als dat soms is waarom je wegloopt.' 'Wat is er aan de hand?', vroeg ze. Ze trok Angelos aan zijn staart. 'Vertel het me', zei ze. Ze wenkte hem terug naar het erf. Ze gaf hem een kopje. Ze legde zich naast SilverCoat op een hooibaal, en wenkte dat Angelos naast haar moest komen liggen. 'We moeten ons verdriet delen', zei ze. 'Het is goed om samen even uit te huilen', mauwde Icy. Angelos keek haar aan en zei "Ik heb verdriet alleen het is klein, ik heb omdat ik me niet goed voelde in de clan 5 kleine kittens van me achtergelaten bij hun moeder en zogezegde vader. Ze wisten niet eens dat ik hun vader was. Ik kon het niet aan en ben weggegaan verder waren alleen me ouders vermoord door de schaduwclan maar dat laat me op een of andere manier koud. Ik noem dat geen verdriet maar zwakte." Hij bleef staan met een emotieloos gezicht en keek naar Icy. Hij had een ijzige blik zonder gevoel op haar gericht "Het lukt je toch niet om mij verdrietig daarover te krijgen. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik mijn 5 kittens heb achtergelaten met hun moeder die niet mijn partner was."

"Ik heb verdriet alleen het is klein, ik heb omdat ik me niet goed voelde in de clan 5 kleine kittens van me achtergelaten bij hun moeder en zogezegde vader. Ze wisten niet eens dat ik hun vader was. Ik kon het niet aan en ben weggegaan verder waren alleen me ouders vermoord door de schaduwclan maar dat laat me op een of andere manier koud. Ik noem dat geen verdriet maar zwakte'', begon Angelos. 'Misschien moet je je vijf kittens is opzoeken, dan ga ik met je mee, voor als ze je aanvallen', zei ze behoedzaam voor zijn reactie. 'En dat van mijn ouders laat me ook koud, dus, daar kan ik me wel in vinden', zei ze snel. "Het lukt je toch niet om mij verdrietig daarover te krijgen. Het enige waar ik spijt van heb is dat ik mijn 5 kittens heb achtergelaten met hun moeder die niet mijn partner was'', zei Angelos emotieloos. 'Je kan natuurlijk ook met de leider spreken en vragen aan je eigen kittens of ze mee mogen naar jou toe. Dat ze dat zelf beslissen', bedacht ze. 'Ik ben trouwens wel is bij ShadowClan in de buurt geweest. Toen zag ik een klein cypers poesje met blauwe ogen spelen. Een van jou misschien?', vroeg ze. 'Ze had grijze strepen', zei ze. Ze keek toen nadenkend. 'Ik weet niet waar mijn broers of zusjes zijn, en of ze op me lijken', zei ze schouderophalend. 'Ik heb nou eenmaal nooit familie gehad, da's denk ik de reden waarom ik ook zo aardig ben', zei ze.

"Ik zeg het een maal ik ben rivierclan en de kittens hebben een moeder en die is Deputy, en ze hebben al een zogezegde vader figuur. Ik ben niks voor hun. Lekker dan,je hebt me toch verdrietig gekregen." Hij ging op haar eerdere aanbod in en ging naast haar liggen "De laatste keer dat ik mijn kitten had gezien was hij bijna verdronken, ik hoop dat ze alle 5 veilig zijn, ik weet niet op ik Leopardfur wel kan vertrouwen met hun" Hij begon te huilen en legde zijn kop tussen zijn voorpoten "Waarom ben ik ineens zo zwak, huilend om kittens die mij niet kennen, huilend om kittens die mij misschien wel later proberen te vermoorden." Hij keek naar Icy toe en gaf haar een kopje en zei "Wil je een ding voor me doen ............. spring nooit meer op me rug. Trek dan aan me staart want me rug doet nogal pijn door jouw sprong"

(oops verkeerde Clan, sorry)
"Ik zeg het een maal ik ben rivierclan en de kittens hebben een moeder en die is Deputy, en ze hebben al een zogezegde vader figuur. Ik ben niks voor hun. Lekker dan,je hebt me toch verdrietig gekregen'', zei Angelos kwaad. Ze blies. 'Sorry hoor', snauwde ze. Toen kwam hij naast haar liggen. "De laatste keer dat ik mijn kitten had gezien was hij bijna verdronken, ik hoop dat ze alle 5 veilig zijn, ik weet niet op ik Leopardfur wel kan vertrouwen met hun", zei Angelos treurig. 'Dat is het! Jij & ik gaan morgen langs de RivierClan sluipen', zei ze enthousiast. Toen begon Angelos te huilen. Ze drukte haar flank troostend tegen de zijne. 'Huil maar', zei ze. "Waarom ben ik ineens zo zwak, huilend om kittens die mij niet kennen, huilend om kittens die mij misschien wel later proberen te vermoorden'', zei hij gesmoord. 'Luister. Dat jij om je kittens huilt is net zo normaal als dat wij katten meer van muizen houden dan van brokken', zei ze scherp. Toen keek Angelos naar haar en gaf haar een kopje. "Wil je een ding voor me doen ............. spring nooit meer op me rug. Trek dan aan me staart want me rug doet nogal pijn door jouw sprong" , zei hij. Ze spinde stiekem, en hield haar kop fier in de lucht. 'Natuurlijk', zei ze.

"Dankje, weet je niet dat ik je leuk vind ofzo alleen ik had me beter gevoeld als jij en Leopardfur van plaats hadden gewisseld, dat jij daar nu op hun 5 zou letten. Ik weet niet waarom maar ik vertrouw Leopardfur niet met Rosekit,Fernkit,Dapplekit,Willowkit en Tigerkit. Ik herkende veel van mezelf in Tigerkit, roekeloos, dom en de enige katertje tussen een nest poezen." Hij gaf haar een kopje en ging rustig liggen. Hij zuchtte diep en keek richting een open raam en zag de sterren, misschien zouden zijn kittens er ook naartoe kijken. Hij sloeg heen en weer met zijn staart en zei "Zouden er meer katers zijn zoals mij, katers die alles achterlieten omdat hun hart het zei maar toch het blokkeerde. Katers die hun kittens achter laten, die alleen zijn, die kunnen vertrouwen op goede vrienden zoals jullie." Hij glimlachte nu naar hun.

"Dankje, weet je niet dat ik je leuk vind ofzo alleen ik had me beter gevoeld als jij en Leopardfur van plaats hadden gewisseld, dat jij daar nu op hun 5 zou letten. Ik weet niet waarom maar ik vertrouw Leopardfur niet met Rosekit,Fernkit,Dapplekit,Willowkit en Tigerkit. Ik herkende veel van mezelf in Tigerkit, roekeloos, dom en de enige katertje tussen een nest poezen'', zei Angelos. 'Ik kan ze moeilijk stelen', zei ze schouderophalend. "Zouden er meer katers zijn zoals mij, katers die alles achterlieten omdat hun hart het zei maar toch het blokkeerde. Katers die hun kittens achter laten, die alleen zijn, die kunnen vertrouwen op goede vrienden zoals jullie'', zei hij. 'Ja zeker, mijn vader', zei ze. Ze blies woedend. Opeens sprong ze op, en rende sissend te struiken in, waar een das verstopt zat. Dus dat waren die ogen! Ze klauwde zich vast aan de das, en begon ermee te vechten. Ze sprong behendig achteruit. Ze sprong de struiken uit, en de das volgde haar. 'Laat deze. Deze is voor mij', snauwde ze. Ze boorde haar tanden in de flank van de das, en de das gooide haar met een haal weg van hemzelf. Ze kwam sierlijk op vier poten, en besloot de truc te doen die ze van Freddy had geleerd. Ze rende rond de das, steeds rondjes opnieuw, en haalde uit met haar poten tegen zijn flank, toen stootte de das zijn kop tegen haar buik. Ze viel achterover, maar stond algauw weer blazend op. Haar vacht was dik opgezet, en ze rees een boom in. Ze was goed bedekt, en wachtte af wat de das ging doen, de das keek kwetsbaar rond. In gedachten zei ze 'Laat hem met rust SilverCoat & Angelos, ik zal die das doden.'

'Laat deze. Deze is voor mij', snauwde ze. Ze boorde haar tanden in de flank van de das, en de das gooide haar met een haal weg van hemzelf. Ze kwam sierlijk op vier poten. Ze rende rond de das, steeds rondjes opnieuw, en haalde uit met haar poten tegen zijn flank, toen stootte de das zijn kop tegen haar buik. Ze viel achterover, maar stond algauw weer blazend op. Haar vacht was dik opgezet, en ze rees een boom in. Ze was goed bedekt. de das keek kwetsbaar rond. Angelos Sprong op en keek naar de das en rilde even, hij haatte dassen maar hij zou Icy haar gang laten gaan maar als er iets zou gebeuren zou de das pijnlijk sterven dat wist Angelos zeker, iemand die hem had geholpen zou niet sterven, niet nog eens. Hij keek naar Icy en hoopte dat de das snel weg zou gaan, hij wou niet nog iemand die dood ging wanneer die hem hielp. Hij had al een duister verleden en niemand wist erover. Het onthulde wat hij verborgen hield en een ding was zeker, iedereen die hem vroeger hielp stierf. Ditmaalzeker niet gelukkig Icy was sterk.

Icy sprong krijsend op de das, en beet in zijn flank. Maar deze das was sterk. Hij schudde haar met veel wonden van haar af. Hij krijste. Ze snauwde terug, en liet haar scherpe hoektanden zien. Ze wierp zich op haar achterpoten, en gaf de das een lelijke klauw in zijn gezicht. De das had het nu niet lang meer te voortduren als hij niet wegging. Maar de das was dapper. Hij sprong naar haar toe, zij ontweek makkelijk, en beet in zijn achterpoot tot die krak zei. Ze hijgde. Ze begon moe te worden, maar schudde krachtig haar kop. De das moest het geroken hebben, want hij keek iets als met een grijns naar haar. Haar aandacht werd getrokken door nog meer geritsel, en er kwam nog een das tevoorschijn. 'Dit wordt een hele uitdaging', grijnsde ze. 'Ik ga hem graag aan', zei ze erachteraan. Ze verstopte ze zich weer in de boom. Ze sprong met haar hoektanden ontbloot op de andere das, naar geur te regelen een vrouwtje, en beet die totdat ze slap werd. De mannelijke das probeerde haar van zijn vrouw af te gooien, maar Icy ontweek en beet in zijn gebroken achterpoot totdat de das het uitgilde. Toen werd ze krijsend verstoort door de vrouwelijke das die in haar staart beet. Als ze nu zou rukken aan haar staart, was die kwijt. In plaats daarvan trapte ze met haar achterpoot tegen de kaak van de vrouwelijke das, toen die losliet, vloog ze naar de das haar keel en bleef bijten tot die helemaal slap werd. Opeens gooide de mannelijke das zijn kop tegen haar buik, en ze vloog hijgend achteruit op vier poten. De vrouwelijke das bewoog zachtjes & slap. Ze ontblootte haar tanden naar de mannelijke das. De mannelijke das keek vol met haat naar haar, en ze stortte zich op hem, grijpend met haar tanden naar zijn keel. Ze voelde dat de vrouwelijke das begon te stuiptrekken. Een beet in haar keel en het was gedaan met haar. Icy ontfermde zich over de vrouwelijke das, maar werd aan haar nekvel geslingerd naar de andere kant. Ze viel hijgend & moe. Ze stond de pijn vermijdend op, krijste, en scheurde de mannelijke das zijn nekvel open, tot ze het bloed rond zag vliegen, en boorde haar tanden in zijn keel. De mannelijke das werd zwakker & zwakker. Uiteindelijk bewoog hij niet meer, en de vrouwelijke das ook niet meer. Ze zag haar nog met haar ogen knipperen naar haar vol verdriet & angst, en Icy maakte haar af met een beet. Daar lagen ze, allebei dood, Icy flink verwond. Ze begon haar wonden af te likken.

Angelos had alles zien gebeuren maar uit ervaring wist hij waar 2 ouders zijn is meestal een kind. Een kleine piepende das kwam de struiken uit gekropen en keek piepend naar de katten. Angelos ging er naartoe en ging voor hem staan en zei "Wat is ie nu nog schattig." Toen beet de das hem en Angelos riep "VERVELEND ROTMORMEL" Dat was genoeg en hij haalde uit in het gezicht van de das een snee liep dwars door de rechteroog en de das kon niet meer zien en kroop wild rond en Angelos zei "Laat ik er dan gelijk maar een eind aan maken" Hij gooide de das op zijn zij wat niet moeilijk was omdat het nog een kleintje was.
Hij stak zijn nagels uit en duwde zijn klauw in de buik van de das en zijn klauw ging in de maag en de dassen joch krijste even en viel toen stil. "Dat was ronde 3, de katten winnen." Angelos met bloed besmeurd sprong door het raam naar binnen en ging daar liggen.

"Wat is ie nu nog schattig'', zei Angelos. 'Angelos je kan beter niet...', begon ze. Te laat. De das beet hem. "VERVELEND ROTMORMEL", zei Angelos, en haalde uit. Ze keek naar het jong. ''Laat ik er dan gelijk maar een eind aan maken'', zei Angelos, en maakte korte metten met het kleintje. Het joch krijste, en viel dood. ''Dat was ronde 2, de katten winnen'', zei Angelos met bloed besmeurd over zijn gezicht. Toen sprong hij door het raam naar binnen, en hij was weg. Icy rende weg, op zoek naar nog meer uitdaging. Ze keek rond, en zag nog een das, deze was vele & vele groter. Ze leek wel gek om dassen uit te dagen. Ze hield zich stil. En hij rook haar geur zo te zien nog niet.

Angelos zag dat ze hem niet volgde maar verder ging. Hij keek verdwaasd en zei "Silvercoat sorry gozer maar ik ga even kijken wat ze gaat doen." Angelos sprong achter haar aan een volgde haar ze was bij een dassenburcht aangekomen en hij siste "Ben je gek geworden, wil je dood en als je gaat vechten dan doe je het niet alleen. Je weet toch wel dat we nu moorden voor plezier...." Het ging tegen veel van hem in maar dit was zijn nieuwe leven, Silvervoice was dood dit was Angelos. Hij ging naast haar staan en zag een vreselijk groot beest. Het zou vast wel met 2 moordadige katten sneuvellen alleen hij liet deze jonge poes niet alleen vechten, hij was veranderd dus zal hij andere beter behandelen en helpen maar miss. ook het tegen overgestelde. Hij lag naast haar en keek naar de das en zei "Mijn leven is van saai naar spannend gedeeltelijk door jouw." Hij gaf haar een lik ten teken van dank en respect. Hij snoof en rook de ranzige walm van das.

"Ben je gek geworden, wil je dood en als je gaat vechten dan doe je het niet alleen. Je weet toch wel dat we nu moorden voor plezier....", zei Angelos bezorgd. 'Ik moord niet voor mijn plezier', een traan rolde over Icy's wang. 'Een das heeft mijn beste vriend vermoord toen ik vijf manen was', zei ze met vlammende ogen. 'Sindsdien haat ik ze', zei ze. ''Mijn leven is van saai naar spannend gedeeltelijk door jouw'', zei Angelos en hij gaf haar een lik. Icy draaide zich om. 'Ik doe het niet', zei ze. 'Ik... Ik vind de das nog wel is die mijn vriend heeft vermoordt. Hij is heel groot en heeft duizenden littekens, eentje door zijn oog heen', zei ze zich de afbeelding herinnerend voor de geest. 'Ik moest wel vluchten, ik ben vreselijk, ik heb mijn vriend niet eens kunnen zien. Ik had niet zo zwak moeten zijn', zei ze. Ze rende weg, en ging op een hooibaal liggen huilen. 'Ik weet niet eens zeker of hij dood was', snikte ze.

"Zielig, maak je geen zorgen hij is op een plek zonder dassen nu. Ik kon bij jouw uithuilen en nu mag het bij mij" Hij ging tegen haar aan liggen waardoor ze haar hoofd als ze wou in zijn vacht kon begraven. Hij vond het sneu ze had hem ook geholpen dus nu moest hij wel wat terug doen vond hij dat was zijn plicht voor nu dan. Hij zei "Als je ooit een vriend nodig hebt of moet uithuilen kan het bij mij, je kan mij vertrouwen. Dat weet je toch wel Icy, Ik vind het op zich een ongeschikte naam, je bent niet ijzig, je bent aardig, vriendelijk en hebt een groot hart." Hij gaf haar een lik en probeerde haar verder te troosten. Hij vond het sneu. Hij was echt veranderd eerst zou het hem niet schelen maar nu bemoeide hij zich er mee en wou haar helpen.

Silvercoat keek vol medelijden naar de twee andere katten die aanwezig waren. 'We hebben veel gemeen. Mijn vrouw is vermoord door die vervloekte Shadowclan!' miauwde hij hard. De naam Shadowclan alleen al maakte hem razend. Hij kalmeerde weer en ging in op Icy's verhaal. 'Dassen.... gevaarlijke beesten als je het mij vraagt. Waarom wordt familie en vrienden toch altijd vermoord?' vroeg Silvercoat zich hardop af. Omdat Icy nu ook verdriet had gaf Silvercoat haar rustig een kopje.

Mijn vrouw is vermoord door die vervloekte Shadowclan!', siste SilverCoat boos. 'Dassen.... gevaarlijke beesten als je het mij vraagt. Waarom wordt familie en vrienden toch altijd vermoord?', vroeg hij twijfelend. 'Geen idee', zei ze treurig. Ze probeerde haar vriend zijn gezicht weer te herinneren. Toen kreeg ze zijn gezicht weer voor zich. Een goud cyperse kater met ambere ogen en een heel lieve blik. Haar oren gingen plat in de nek, en haar staart zwiepte niet meer, haar ogen stonden dof van verdriet. SilverCoat gaf haar een kopje, maar ze voelde het niet. Haar staart viel neer en ze keek dof voor zich uit. Ze voelde een pijnscheut. Ze keek in de bossen, maar zag niks. Ze was helemaal overweldigd door verdriet. Toen stond ze op, maar ze was vergeten dat op een hooibaal stond, en ze viel er van af, recht op haar zij. Maar ze bleek het niet te voelen, haar staart hing slordig achter haar, en haar vacht was niet goed gewassen. Ze ging de schuur in en ging ergens onder een heel groot monster liggen.

(groot monster = tractor)

Angelos ging achter haar aan en zag haar onder het monster liggen, hij had geen zin om haar te troosten, het zou hem toch niet lukken. Angelos ging naar haar toe om het toch te proberen. Hij ging naast haar liggen en zei "Hij is dood er kan niks meer aangedaan worden, blijf niet in het verleden hangen maar ga verder met de toekomst, ga verder leven. Leef, dat zou hij vast ook gewild hebben. Al mijn zusjes waren vroeg gestorven door groenhoest. Dat vond ik heel erg want ik hield meer van hun dan van me ouders. Ze kregen mij niet weg bij hun lichamen. ik was een jonge maar vastbesloten kitten. Ik was naast hun gaan liggen en telkens wanneer ze weg werden gehaald werdt ik boos en trok ze terug. Ik had 2 dagen lang vol gehouden ik viel in slaap en toen ik wakker werdt had me moeder ze weggehaald en was ze woedend geweest. Ik mis mijn zusjes nog steeds alleen die zouden hebben gewild dat ik niet in het verleden bleef hangen, hetzelfde geld voor jou"