[Oude Koeienschuur & Erf] Silvercoat's 'vesting' & territorium (XX)

'Ok Steelfang nu hebben we de tijd om even te praten..' zei Silvercoat Steelfang wou net iets zeggen toen de poes zei 'Sorry voor het in gevaar brengen...' Steelfang keek hoe ze gelijk wegviel en zei "Ze zal vast veel hebben meegemaakt, in ieder geval een dag geleden hebben ik en Sunpelt.... . Ik heb Sunpelt drachtig gemaakt aangezien zij mijn partner is geworden en we kittens wouden. Ze zal over een tijd kittens krijgen en dat maakt u de opa. Ik hoop dat u het niet erg vindt aangezien kittens ook voor u belangrijk zijn. Sunpelt weet niks van mijn bezoek af omdat ik niet wil dat wanneer ze drachtig is aangevaar had kunnen bloot gestaan. Als ze was meegegaan was de das waarmee u vocht door de geur naar haar toegerend en had er iets ergs kunnen gebeuren." Hij keek naar zijn schoonvader en ging verder "Als het me lukt zal ik een keer proberen de kittens mee te nemen als ze wat groter zijn. U heeft meer recht dan de clan om onze kittens te zien alleen het zou beter voor hun zijn als ze clankatten worden."

"Ze zal vast veel hebben meegemaakt, in ieder geval een dag geleden hebben ik en Sunpelt.... . Ik heb Sunpelt drachtig gemaakt aangezien zij mijn partner is geworden en we kittens wouden. Ze zal over een tijd kittens krijgen en dat maakt u de opa. Ik hoop dat u het niet erg vindt aangezien kittens ook voor u belangrijk zijn. Sunpelt weet niks van mijn bezoek af omdat ik niet wil dat wanneer ze drachtig is aangevaar had kunnen bloot gestaan. Als ze was meegegaan was de das waarmee u vocht door de geur naar haar toegerend en had er iets ergs kunnen gebeuren." vertelde Steelfang. Silvercoat knikte. 'Ik begrijp het, en ik vind het erg goed van je! Je bent een goede vader, vooral als je nu al de verantwoording voor zowel de kittens als Sunpelt neemt. Normaal komen hier nooit zomaar dassen, maar toevallig vandaag alleen één. Ik hoop dat je dat niet afschrikt.' vertelde Silvercoat. 'Nu moet ik alleen nog een manier vinden om dat ding in mn eentje van mijn territorium af te krijgen!' zei hij zuchtend. "Als het me lukt zal ik een keer proberen de kittens mee te nemen als ze wat groter zijn. U heeft meer recht dan de clan om onze kittens te zien alleen het zou beter voor hun zijn als ze clankatten worden." zei Steelfang vervolgens. Weer knikte Silvercoat instemmend. 'Dat vind ik erg mooi van je! Ik zal ze beschermen kosten wat kost, ik heb mijn eigen kittens ook een tijd moeten missen dus dat laat ik geen tweede keer gebeuren!' zei hij met vlammen in zijn ogen.

Icy kronkelde, en werd toen wakker. De pijn vloeide langzaam weg. Ze voelde zich gelukkig en goed. 'Dankje SilverCoat', zei ze. 'Ik denk dat ik maar is moet opstappen. Ik heb je last genoeg bezorgd', zei ze, en ze liep weg. Het grootste deel van de pijn was weg, maar ze liep wel half mank. Misschien moest ze maar naar Lionheart toe. Haar territorium was te ver om te lopen. De pijn sneed door haar poot heen. Morgen zal de pijn vast minder zijn... dacht ze. Ze zag dat het niet lang meer zou duren of het zou zonsondergang zijn. Dat betekende dus dat ze in de struiken moest gaan slapen. Icy snoof in de lucht en kon vaag het spoor van Lionheart ruiken. Maar dan ook heel vaag. Bijna niet. Ze wist daarom ook moeilijk de kant te bepalen, en snoof met grote halen. Rechtdoor dacht ze, en ze liep ook maar rechtdoor. Opeens zakte ze ineen. Ze probeerde weer op te staan. Het werd kruipen. Ze kroop naar een paar struiken, en ging daar uitgeput liggen. Hopelijk vond Lionheart haar.

Lionheart was Icy een hele tijd gevolcht tot hij toen besloot dat hij Ging jagen. een paar keer was de zon al onder gegaan toen hij Icy voor het laatst had gezien dus besloot hij om haar weer te gaan opzoeken. hij had een succesvolle jacht achter de rug en wandelde naar de plaats waar hij Icy voor het laatst had geroken. Toen hij daar aan kwam rook hij nog steeds een zwakke geur van haar. hij herinnerde zich welke kant ze op ging en volgde die. Na een tijdje rook hij een versere geur van haar. Hij rook dat ze zwak was dus volgde hij de versere geur. " Er is toch niks met haar." Dacht hij en zijn hart begon sneller te klopen toen de geur verser werd. Sneller en sneller begon hij te lopen als hij de toenemende verse geur van haar rook. Deze keer kwam er ook angst geur bij. Plotseling komt hij op een open plek waar Icy in het midden op heer zij lag. "Icy!"

Icy lag al een tijdje te hijgen. Ze moest opstaan en doorgaan als ze dit avontuur wou halen. Ze wou naar Lionheart toe, maar ze was veel te moe. "Icy!", hoorde ze toen een stem zeggen. Hé, die stem ken ik ergens van dacht Icy toen. Ze keek op. Lionheart!! 'Lionheart', zei ze zwakjes. Ze wou naar hem kruipen, maar haar poot liet het niet toe. 'Pijn... Gevochten met een das... veel te sterk...', hijgde ze. 'Ik ben geholpen door... SilverCoat', hijgde Icy. Ze had bij elk woord de dreiging om flauw te vallen. Maar ze moest het Lionheart uitleggen, dat moest! Ze probeerde op te staan. Ze gaf Lionheart een zwak tintelend likje. 'Mijn poot...', hijgde ze. Ze wou slapen. Ze wou zich overgeven aan de kracht om flauw te vallen. 'Ik kan niet lopen..', hijgde ze. Ze gaf Lionheart nog een zwakke lik.

"Lionheart" Zei ze zwakjes." Pijn... Gevochten met een das... veel te sterk... Ik ben geholpen door... SilverCoat. Mijn poot...Ik kan niet lopen.." Zei ze hapert. Lionheart zat nog vol energie dus kroop hij zachtjes onder Icy en probeerde op te staan en dat lukte. met Icy op ze rug hangend. wandelde hij voorzichtig naar zijn schuilplaats."alles komt goed. je moet uitrusten. Ik ga je naar mijn kamp brengen." zei hij en ging rustig verder. De tocht duurde heel lang. het was bijna zonshoog. Al zijn kracht was bijna op. Gelukkig was er een jeneverbessen struik dichtbij. Daar at hij er drie van op om goed op kracht te komen en ging weer met de tocht verder. Icy moest en zal in veiligheid gebracht worden.

Silvercoat was nu al weer hersteld van zijn gevecht en stelde aan zowel Angelos als Steelfang voor om op jacht te gaan. Hij rook immers ook een andere kat dichtbij zijn territorium. Hij liep alvast een stukje vooruit. Nu ze toch met meerderen waren had Silvercoat geen zin in een muis maar konden ze nu eens een grotere prooi pakken. Silvercoat ging achter een vogel aan. Het was een zwarte mannetjesmerel en hij was licht gewond aan zn rechtervleugel. Ook rook Silvercoat de geur van een onbekende kat steeds beter. Hij hoorde geritsel. 'Wie is daar en wat doe je op mijn terrein?' vroeg Silvercoat waarschuwend. Heel vaag zag hij het silhouet van een andere grijzige kater.

Lionheart was in het bos aan het jagen en was in de buurt waar hij Icy had gevonden. Dus besloot hij maar eens gedag te zeggen. Het was een mooie dag trouwens om te jagen. Hij ging in de richting waar hij Icy had gevonden. Hij was hier al dagen niet meer geweest. "dit moet Silvercoat's territorium zijn." Dacht hij. hij had Icy gered van de das. hij moest hem eens bedanken dus kwam hij eens langs."Silvercoat?" riep hij en wandelde wat rond. Icy had gezecht dat hij zo hete dus zal dat ik wel zo zijn."Silvercoat?" riep hij nog eens. Hij wandelde naar de plek waar hij Icy had gevonden en ging daar zitten. wachtend op hem.

Silvercoat zag dat de kat was gaan zitten en ging de bosjes door, recht op hem af. De kat riep hem. 'Wat doet een onbekende kat op mijn erf?' vroeg hij de kat. Hij vervloekte zichzelf nu nogmaals aangezien er de laatste tijd wel héél veel katten op zijn terrein kwamen. 'Waar ken je mij trouwens van? Ik ken je eigenlijk helemaal niet. Maar het zal wel belangrijk zijn.' zei Silvercoat een beetje onverschillig, hij vond het nu echt tijd worden voor een verbod op zijn territorium! Misschien kende hij nu al bijna de helft van alle katten in de omgeving. Hij was even in schok.

Steelfang liep snel achter zijn schoonvader aan en zag de onbekende Roque staan en ging in de aanvals houding "Ik ben bereid te doden voor Silvercoat, Het is zinloos 2 tegen 1 en Silvercoat hier heeft veel ervaring en ookal zeg ik het zelf ik ook al in mijn korte leven." Hij blies naar de onbekende Roque en stak zijn nagels uit en wachtte op een reactie of teken dat de kater zou aanvallen. Hij was bereid te sterven voor famillie en dat was Silvercoat ook sinds hij Sunpelt als partner had en nu helemaal aangezien hij kittens zou rkijgen met Sunpelt. Steelfang onblootte zijn tanden naar de Roque en grauwde hard.

Icy was de laatste tijd al veel beter geworden dankzij Lionhearts kruiden. Als ze aan Lionheart dacht kreeg ze een warm gevoel. Opeens hoorde ze gesis en geblaas. Ze was nieuwsgierig, en ze liep naar de plaats toe waar ze Lionhearts geur volgde. Ze begon te rennen, wonderbaarlijk ging haar poot goed mee. Opeens zag ze de kater die ze bij SilverCoat had gezien boos tegen Lionheart blazen. Icy sprong voor Lionheart, en blies boos terug. 'Laat hem met rust', siste ze, haar goude ogen schitterend in de zon. 'Je moet eerst langs mij komen als je Lionheart wilt aanvallen', zei ze. Ze wierp een blik op SilverCoat. 'SilverCoat, Lionheart is hier vast om een reden', zei ze, nog steeds beschermend voor Lionheart. Ze trok haar nagels in. Ze wist dat als SilverCoat haar begreep, deze kater haar ook vast niks zou aandoen.

'SilverCoat, Lionheart is hier vast om een reden', zei de poes. Steelfang wist dat zij geen bedreiging zou vormen voor Silvercoat of hem maar de andere Roque zag er redelijk hard uit. Steelfang was ouder dus het gevecht zou makkelijk gewonnen zijn als ze geluk hadden. Steelfang keek nog steeds de 2 Roque´s aan en zei "Ik zal niks doen, behalve als Silvercoat het zegd of jullie een klauw naar mijn schoonvader opsteken." Steelfang had zijn klauwen niet ingetrokken maar ging uit de gevecht´s positie maar stond klaar voor elke reactie ookal zou het een aanval zijn. Steelfang keek naar de poes en toen naar de kater en toen kwam het in hem op, Partners. Steelfang keek nog steeds vijandig en zei "Ik zal niks doen, alleen waag het niet Silvercoat aan te vallen. Dan breken jullie mijn partners hart en ook al jullie botten." Steelfang zei het half dreigend en half waarschuwend.

"Ik zal niks doen, alleen waag het niet Silvercoat aan te vallen. Dan breken jullie mijn partners hart en ook al jullie botten'', zei de grijze kater. Icy moest lachen. 'Sorry', zei ze toen ze uitgelachen was. 'Maar mijn bot is al gebroken', lachte ze, en ze hief haar poot op. 'Natuurlijk doen we je niks. SilverCoat is een goede vriend van me. We hebben zij aan zij tegen een das gevochten', zei ze. 'Ik weet alleen niet waarom Lionheart hier was. Misschien om te bedanken?', vroeg ze zich af. Ze gaf Lionheart een lik over zijn borst, en ging toen aan zijn kant staan. Ze legde haar kopje even op zijn rug. Ze spinde daarbij luid en hoorbaar. Ze hield zich een beetje in voor de grijze kater en voor SilverCoat. Tenslotte was hij zijn vrouw verloren. 'Ik hoorde half in mijn lijden dat je partner kittens verwacht', zei ze tenslotte tegen de grijze kater. 'Wat leuk voor je', spinde ze.

'Ik hoorde half in mijn lijden dat je partner kittens verwacht', zei de poes. 'Wat leuk voor je',
Steelfang keek haar aan en zei "Dat klopt, alleen blijf van hun af. De kittens zijn van mij en Sunpelt verder mogen alleen Silvercoat en mijn clan ze aanraken." Hij keek de poes aan en zei "Dus jullie zijn de zogezegde wilde bloeddorstige Roque´s als dat waar is wil die kater van je dan een training´s gevecht houden. Ik heb nog een reden nodig dat ik afwezig ben, dan kan ik gelijk zeggen dat ik een Roque heb verjaagd." Steelfang keek nu wat vriendelijker maar bleef op zijn hoede. Hij wist het zeker de poes kon niks en zou simpel uit te schakelen zijn. De kater daarintegen zou misschien een uitdaging worden en een gevecht waard zijn.

Hij zag de ene kater nog steeds naar hem kijken." Ik kwam alleen maar dankje zeggen tegen Silvercoat omdat hij Icy is kommen helpen die das te verslaan. Ik kom hier niet om te vechten of anders gezegt zelfmoord te plegen." Zei hij en keek naar Silvercoat. Hij draaide zijn hoofd en fluisterde in Icy oor." Dankje dat je langs komt. eerst dacht ik dat ik er geweest was." En keek weer naar de andere twee. SIlvercoat leek rustig maar die andere kater leek nog steeds vijandigheid uit te stralen. hij mocht hem toch niet.

Silvercoat was verward. 'Dus jij bent Icy's vriend? Aangenaam. Silvercoat.' zei Silvercoat rustig tegen Lionheart. 'Mijn excuses voor al het gedoe. Ik krijg de laatste tijd zoveel bezoek dat ik uit vorm ben en sinds die das er was, ben ik erg op mn hoede.' zei Silvercoat formeel tegen Lionheart & Icy. Hij keek nu naar Steelfang en zei 'Het is goed Steelfang, deze katten zullen ons niks doen.' zei hij vertrouwelijk tegen zijn schoonzoon. 'En ik accepteer jullie dankbetuigingen. Maar het ging ook om mijn territorium, dus ik moest ook wel ingrijpen, daarbij vind ik het ook vreselijk om een kat te zien sterven.....' legde hij uit. Zijn stem viel langzaam weg en hij voelde zijn ogen weer vochtiger worden. Hij dacht weer aan de gruwelijke gebeurtenis. Hij draaide zich om en ging even in elkaar gedoken in de bosjes zitten.

"Dat klopt, alleen blijf van hun af. De kittens zijn van mij en Sunpelt verder mogen alleen Silvercoat en mijn clan ze aanraken'', zei de grijze kater. 'Alsof ik van plan was om jouw kittens aan te raken', siste ze op haar hoede. "Dus jullie zijn de zogezegde wilde bloeddorstige Roque´s als dat waar is wil die kater van je dan een training´s gevecht houden. Ik heb nog een reden nodig dat ik afwezig ben, dan kan ik gelijk zeggen dat ik een Roque heb verjaagd'', zei de grijze kater toen. 'Niet al onze Rogue's zijn bloeddorstig', siste ze. 'En je kan fluiten naar je reden, jij raakt Lionheart niet met een poot aan', zei ze boos. 'Kom, Lionheart, ik heb het wel gezien bij deze kater hier', siste ze. ''Ik kwam alleen maar dankje zeggen tegen Silvercoat omdat hij Icy is kommen helpen die das te verslaan. Ik kom hier niet om te vechten of anders gezegt zelfmoord te plegen'', hoorde ze Lionheart zeggen. Aan zijn stem te horen mocht hij de kater niet. ''Dankje dat je langs komt. eerst dacht ik dat ik er geweest was'', fluisterde Lionheart in haar oor. 'Je hebt pech als ze ontdekken dat je op Rogue gebied bent geweest, ook al is het dan voor je schoonvader', zei ze boos. Het kon haar niks schelen dat SilverCoat haar nu anders ging bekijken. Deze kater moest leren zijn grote mond te houden. 'Dus jij bent Icy's vriend? Aangenaam. Silvercoat'', zei SilverCoat toen. 'Mijn excuses voor al het gedoe. Ik krijg de laatste tijd zoveel bezoek dat ik uit vorm ben en sinds die das er was, ben ik erg op mn hoede'', zei SilverCoat. 'Dat kan ik begrijpen', zei ze, met een blik op de grijze kater. Ze ging weer beschermend voor Lionheart staan. 'Het is goed Steelfang, deze katten zullen ons niks doen'', hoorde ze de SilverCoat toen tegen de grijze kater die blijkbaar Steelfang heette zeggen. 'En ik accepteer jullie dankbetuigingen. Maar het ging ook om mijn territorium, dus ik moest ook wel ingrijpen, daarbij vind ik het ook vreselijk om een kat te zien sterven.....', zei SilverCoat toen. Icy begreep onmiddellijk dat SilverCoat het over zijn overleden vrouw had. 'Nou, wij gaan maar eens', zei ze, en ze wierp nog een laatste blik op Steelfang.

"En ik accepteer jullie dankbetuigingen. Maar het ging ook om mijn territorium, dus ik moest ook wel ingrijpen, daarbij vind ik het ook vreselijk om een kat te zien sterven....." Zei Silvercoat." Ja eerst dacht ik ook dat ik er geweest was." Zei Lionheart en zag Silvercoat zich omdraaien en achter en struik verdwijnen. Toen keek hij naar de andere kater." Nou, ik denk dat het tijd word dat wij weer vertrekken." zij hij. Hij hoorde Icy het zelfde gedacht had. Daarna draaide hij zich om en wandelde rustig Silvercoats's territorium uit Samen met Icy aan zijn zijde.

Silvercoat merkte nogal wat vijandelijkheid op tussen de andere katten en hield zijn huilbui weer in. Hij kwam nu naast ze zitten. 'Wat is er toch met jullie? Zijn jullie oude vijanden?' zei Silvercoat lichtelijk geïrriteerd nu. 'Als jullie willen vechten? Best, maar doe dat dan niet op mijn terrein, ga dan naar de war zone.' zei hij bitter. Hij had het even helemaal gehad met haat en vijandelijkheid. Hij stond aan niemands kant nu. Aangezien hij beide begreep. Icy & Lionheart werden half aangevallen en hadden slechte reacties gekregen, maar Steelfang op zijn beurt beschermde zijn familie. Nu hij even er overnadacht vroeg hij zich af wat Angelos aan het doen was. Zou hij nog komen?

Angelos keek vanuit de struiken toe, hij had de kater herkend. Hij leek erg op Ripred. Een Thunderclan kater die hij wel eens had gesproken op de Gathering,aardige vent en zijn zoon gedroeg zich net als Ripred, altijd beschermend doen. Angelos stapte de struiken uit en zei "Niet vechten. De vrede op dit terrein moet bewaard blijven. Geen bloed hier meer. Dassen zijn al gestorven alleen dat waren binnendringers als ik Silvercoat begrijp zijn deze Roque´s geen binnendringers. Er zal geen bloed vloeien. Als jullie het erg vinden ik ga weer terug ik ben moe." Angelos zette het op het lopen hij had een duister verleden met de familie van Ripred.