[Oude Koeienschuur & Erf] Silvercoat's 'vesting' & territorium (XX)

Icy ontblootte haar tanden. Ze sprong op de hooibaal. Ze gaf hem een kopje. 'Eigenlijk is het verhaal simpel: ik ben op straat gesmeten toen ik net geboren was, en ben in de bossen opgegroeid. Een kat, volgens mij mijn vader, heeft me dat verteld, een lik gegeven, en is weggaan', zei ze. Ze bleef naast Angelos zitten. Angelos keek haar ongelovig aan ze had iets gedaan wat hij nooit zou verwachten en hij zei "Sneu, ik was normaal opgevoed behalve dat mijn ouders op jonge leeftijd waren vermoord door schaduwclan." Hij was even in de war na haar kopje en hij wist geen reactie verder dus vroeg hij "Waarom deed je dat, je weet wel dat kopje?" Nog nooit had iemand dat gedaan bij hem op zijn ouders na dan. Hij keek naar Icy.

"Sneu, ik was normaal opgevoed behalve dat mijn ouders op jonge leeftijd waren vermoord door schaduwclan'', zei Angelos. Hij keek heel erg ongelovig en verbaasd. 'Had je verwacht dat ik je ging aanvallen?', vroeg ze snorrend. "Waarom deed je dat, je weet wel dat kopje?'', vroeg hij ongelovig. Op haar beurt keek zij nu ongelovig. 'Waarom niet? Teken van vriendschap, dat doe ik altijd', zei ze spinnend. Ze was nu wel een beetje uitgeput. Opeens zag ze een muis. Ze had even niet door dat dit het territorium was van de cyperse kater die blijkbaar SilverCoat heette. Ze ging helemaal op in het jagen. Ze sprong van de hooibaal af, en pakte de muis met haar poten om hem vervolgens te doden met haar hoektanden. Ze legde de muis toen met platte oren voor SilverCoat neer. 'Sorry', fluisterde ze, en ze ging weer naast Angelos zitten.

"Ja ik had inderdaad een aanval verwacht. Niemand heeft mij een kopje gegeven behalve mijn ouders 1 of 2 keer." Hij zag dat ze even ging jagen, het was Silvercoat´s terrein dus hij mocht dat zelf bepalen of ze de muis mocht hebben. Hij zag hoe ze de muis weer neerlegde en toen naast hem ging zitten. ´Waarom doet ze het toch?´dacht Silvervoice toen hij een halve seconde lang naarhaar keek. In de rivierclan bleven ze vaak een stukje van hem af. Hij wist een ding zeker hij had de Rivierclan niet nodig. ´Ik heb een idee dan stopt ze misschien wel.´dacht Angelos. Hij schoof dichterbij Icy en spinde even. In gedachte zei hij ´Nu zal ze vast wel weggaan of ze haalt uit voor die spontane actie´ In gedachte lachte hij.

"Ja ik had inderdaad een aanval verwacht. Niemand heeft mij een kopje gegeven behalve mijn ouders 1 of 2 keer'', antwoordde Angelos. Ze spinde. Opeens schoof Angelos dichterbij en spinde even. Lionheart! dacht Icy in een reflex, maar ze bleef gewoon zitten. Ze deed net alsof ze genoot. Ze spinde terug. Opeens gaf ze zijlings een duwtje tegen Angelos, zodat die bijna van de hooibaal afviel. 'Sorry', zei ze uitdagend. Maar wel met vriendschap erin. Ze bleef gewoon zitten. Ze keek de hele tijd rond. Ze bekeek SilverCoat, en daarna Angelos. Ze keek naar de muis die voor SilverCoat lag. 'Eet hem maar op', nodigde ze SilverCoat uit. Ze knikte naar de muis.

(sorry, weet niks meer)

Hij keek haar aan met een nors gezicht en lachte vrolijk tot hij zei "Ik probeer je de hele tijd te irriteren zodat je van de hooibaal afgaat en nu duw je mij eraf". Hij keek haar aan en begon te lachen. Snel sprong hij op de hooibaal en duwde haar eraf en ging languit liggen op de hooibaal en zei hardop "Van mij!" Hij sukkelde even later in slaap. Hij zag een konijn rennen en sprong er als een haas achteraan letterlijk want hij was een haas. Behendig rende hij achter de konijn aan en haalde het met gemak in en sprong hoog de lucht in waardoor hij veranderde in een zwaluw en toen hij nog hoger vloog in een havik. Zwevend over het luchtruim keek hij neer op een bos, niet zijn bos of het bos dat hij kende. Het was een geweldige droom.

"Ik probeer je de hele tijd te irriteren zodat je van de hooibaal afgaat en nu duw je mij eraf", hoorde ze Angelos zeggen, ze grijnsde. Toen sprong Angelos erop en duwde haar eraf. "Van mij!", zei hij met een grijns. Algauw sliep hij. Ze besloot Angelos is flink terug te pakken. Zijn staart bengelde boven de grond, ze sprong op, en trok er even aan. Toen lachte ze, en verstopte zich gauw achter een andere hooibaal. Ze hield haar lachen in, en durfde niet te kijken om de hooibaal. Als Angelos dichterbij kwam, dan zou hij eens wat meemaken. Ze keek twijfelend of Angelos al blazend overeind kwam. Als dat zo was, kon ze maar beter hopen dat hij haar niet opmerkte. Ze spande haar spieren.

"Boe! Het was niet erg aardig en ik sliep juist zo lekker" Hij stond op de hooibaal boven Icy. Hij had haar staart nog net achter de hooibaal gezien en ze vroeg gewoon om een grap. Hij sprong naar beneden en keek met woedende ogen haar aan en zei "NIEMAND VERPEST MIJN SLAAP" Toen hij net voor haar stond gaf hij haar een kopje en zei "Dat trucje ken ik ergens van" Hij lachte vriendelijk en sprong weer naar zijn eigen hooibaal en ging comfortabel zitten en begon zichzelf te wassen hij zat gedeeltelijk onder de modder en zand doordat hij kletsnat door zand was gaan rennen. Hij trok een vies gezicht toen hij perongeluk wat zand binnenkreeg en keek even naar Icy en ging toen languit liggen met zijn blik op Silvercoat. Hij wachtte even af of Icy door zou gaan met irriteren of iets aan Silvercoat ging vragen. Het meest hoopte hij dat ze Silvercoat ging irriteren dan kon Angelos ook eens lachen.

"Boe! Het was niet erg aardig en ik sliep juist zo lekker", hoorde ze vlak boven zich. Wat verraadde haar? O, ze zag het al, haar staart. Opeens sprong Angelos voor haar. NIEMAND VERPEST MIJN SLAAP", hoorde ze hem met harde stem zeggen. Ze schrok niet, maar bleef hem in dat geval rustig aanstaren. Hij gaf haar een kopje. "Dat trucje ken ik ergens van", lachte hij toen. Ze knikte goedkeurend. Ze begon zichzelf te wassen. Ze keek toen naar SilverCoat. Tijd om is flink te rennen, dacht ze. Ze stoof op SilverCoat af, en sprong net voor zijn gezicht opzij, en sprong toen over zijn rug. Ze keerde zich om. Toen drukte ze zich met haar neus tegen zijn flank aan, en bleef hem zo duwen. Toen sprong ze voor Angelos, en ontblootte dreigend haar tanden, ze sprong op Angelos' rug, en wreef met haar poten stap voor stap op zijn rug, maar wel met ingetrokken klauwen.

Dit maal was het bruut jagers instinct het zelfde als toen bij de rivier. Hij draaide zich om en greep haar bij haar nek en duwde met zijn poten haar op de grond ze zat muurvast. Hij gromde hard en dreigend. Hij keek verdwaasd op en zette een paar stappen naarachter en verwachte een zelfde felle reactie en zei "Sorry, waren reflexen, wilde onhandige reflexen." Hij legde zijn oren even plat, hij wou haar niet aanvallen. Hij ging weer terug en liggen op zijn hooibaal en dit keer bleef hij wakker en keek naar Icy. Ze had haar nagels niet eens in zijn rug gezet en hij viel aan dit was heel erg dom van hem. Logisch waarom sommige hem meden.

Silvercoat geeuwde een keer hard. Het lijken wel jonge kittens dacht hij zuchtend. 'Kunnen jullie even ophouden met dat geklier, als je wil klieren moet je dat maar buiten op het erf doen, niet hier in mijn huis.' zei hij een tikkeltje chagerijnig. Hij had geen zin in allemaal gedoe rondom zich heen. Hij trok zich even terug in zijn eigen holletje. Hij miste Sunpaw en Steelpaw, die waarschijnlijk al geen apprentices meer waren. Sunpaw was nog zijn dierbaarste bezit, hopelijk hadden ze snel weer contact.

Icy zat vol plezier op Angelos' rug. Ineens draaide Angelos zich om, greep haar hard bij haar nek en duwde haar muurvast, en gromde hard & dreigend. Icy bekeek hem met grote ogen. Dit was geen grapje meer. Ze wou hem net een felle beet verkopen, toen hij al van haar afsprong. "Sorry, waren reflexen, wilde onhandige reflexen'', zei hij, en hij keek schuldig met de oren plat in de nek. Icy schudde machtig haar kop. Hij sprong op een hooibaal en ging weer liggen. 'Het maakt niet uit', knikte ze rustig, iets tè rustig. Toen zag ze SilverCoat hard geeuwen, en zag daarbij ook scherpe tanden. 'Kunnen jullie even ophouden met dat geklier, als je wil klieren moet je dat maar buiten op het erf doen, niet hier in mijn huis', zei hij, nogal chagrijnig. 'Sorry SilverCoat', zei ze met platte oren, en ze schoof met haar neus de muis dichterbij. Maar hij liep al weer weg. Haar oren gingen nog platter, en ze zocht een hooibaal op. Ze sprong erop, en legde zich neer. Ze begon zich zelf stevig te wassen. Het scheurtje in haar staat sneed weer open, en ze bloedde. Ze likte aan haar staart. Daarna richtte ze haar blik naar boven.

"Sorry Silvercoat, ik ben nog al eenzaam geweest afgelopen tijd en daar was ik niet aangewend." Angelos rekte zich uit en keek naar Icy en zei "De volgende keer zal ik het niet meer doen." Hij keek naar haar en toen naar Silvercoat en vroeg "Welke clan is je dochter dan. Want ik neem aan door de naam dat ze een clankat is, Rivierclan in iedergeval niet en Schaduwclan ook niet. Windclan is ver weg om jou te bezoeken..... Is ze Donderclan?" Angelos had van een simpele vraag een compleet mini verhaaltje gemaakt. Hij keek naar Silvercoat en verwachte een antwoord en keek toen naar Icy en vroeg "Wat is er met je staart?" vanuit zijn ooghoek had hij haar staart zien bloedden.

Silvercoat zuchtte een keer en begon uit te leggen. 'Mijn dochter is inderdaad van de donderclan, net zoals mijn vrouw ooit was geweest. De Shadowclan heeft mijn vrouw vermoord en daarom zal ik eeuwig wraak op hen koesteren.' zei hij met haat in zijn ogen terugdenkend aan de gebeurtenis. Ook viel het Silvercoat op dat er wat mis was met Icy's staart. 'Ben je gebeten in je staart?' vroeg Silvercoat geïntresseerd, als dat zo was zou ze best kunnen zijn aangevallen door de Shadowclan dacht Silvercoat.

[sorry ik ben nogal inspiratieloos de laatste paar posts]

"Sorry Silvercoat, ik ben nog al eenzaam geweest afgelopen tijd en daar was ik niet aangewend'', hoorde ze Angelos zeggen tegen SilverCoat. Ook zij legde haar oren even plat. De volgende keer zal ik het niet meer doen'', zei Angelos, en ze zag hem naar haar kijken. Ze gaf een kort knikje in de vorm dat ze het ermee eens was. "Welke clan is je dochter dan. Want ik neem aan door de naam dat ze een clankat is, Rivierclan in iedergeval niet en Schaduwclan ook niet. Windclan is ver weg om jou te bezoeken..... Is ze Donderclan?'', hoorde ze Angelos vragen. Ze keek nu ook wel een beetje nieuwsgierig, maar niet al tè. Tenslotte was het niet haar zaak. "Wat is er met je staart?'', vroeg Angelos toen aan haar. Hij had het gezien! Ze legde gauw haar staart neer, en liet eerst SilverCoat zijn verhaal maar doen. 'Mijn dochter is inderdaad van de donderclan, net zoals mijn vrouw ooit was geweest. De Shadowclan heeft mijn vrouw vermoord en daarom zal ik eeuwig wraak op hen koesteren', legde SilverCoat uit, en ze hoorde & zag de haat in zijn ogen. 'Ben je gebeten in je staart?', vroeg SilverCoat haar toen. Ze zuchtte. Hier kon ze dus echt niet meer onderuit. 'Ik ben beet genomen door een tweebeen toen ik een andere Rogue probeerde te beschermen. Hij pakte me bij mijn staart, en ik verloor het bewustzijn', zei ze. Ze liet ook haar andere wonden zien. Ze stond toen een ogenblik even op haar achterpoten, en liet haar wond van de buik zien die er niet al te smakelijk uit zag. 'Gestampt door de tweebeen', mompelde ze. Ze viel na twee seconden alweer op al haar poten. 'En...', begon ze, ze draaide zich om en liet haar romp zien, waar ook een nogal bloederig uitziende wond zat, maar die al goed aan het genezen was, 'deze'. 'Tweebenen zijn vreselijk', zei ze.

"Het zijn smerige vis stelende beesten." zei Angelos nadat Icy haar verhaal had gedaan. "Ik kan ze gewoon vermoorden die beesten, op een dag zullen ze verdreven worden, er zijn gevaarlijkere dingen dan tweebenen. Dat zal hun einde worden" Angelos had zijn ogen half dicht geknepen en dacht aan hoe vaak hij ze had zien lopen. Hij had niks gedaan omdat ze met meer waren als er eentje was geweest had hij aangevallen ookal was dat alsnog zinloos geweest ze zijn te sterk en blijven terugkomen. Waarom had de sterrenclan hun gemarteld met de tweebenen. "Ik geloof niet meer in de sterrenclan" zei Angelos hardop tegen iedereen.

"Het zijn smerige vis stelende beesten'', hoorde ze Angelos zeggen. Ze knikte. 'Sommige wel.' "Ik kan ze gewoon vermoorden die beesten, op een dag zullen ze verdreven worden, er zijn gevaarlijkere dingen dan tweebenen. Dat zal hun einde worden", zei Angelos. 'Angelos, er zijn meer tweebenen dan katten op deze wereld. Wat wil je ertegen doen? Trouwens, ze hebben blijkbaar toch een van hun tweebeen-spullen waarmee ze die dingen kapot krijgen', zei ze wijs. "Ik geloof niet meer in de sterrenclan", hoorde ze Angelos zeggen. Ze boog haar kop. Ze had eigenlijk nooit echt erin geloofd. Heel soms, geloofde ze erin, als ze net van de dood werd gered. Maar verder niet echt.

"Ik geloofde erin, alleen de tweebenen zijn krachtiger en sterker en als de Sterrenclan echt bestaat waarom maken ze hun dan zo. Al moet ik ze in me eentje tegemoet treden op een dag drijven we hun weg. Op een dag zullen hun opgejaagd worden en verdreven naar een verre uithoek" Hij liep onrustig heen en weer denkend over vele dingen. Hij wist niet wat hij moest doen of denken. Hij verveelde zich ookal grootendeels maar dat deed hij al zijn hele leven. Hij rekte zich uit en sprong weer op de hooibaal en ging languit liggen, zo nu en dan draaide hij om en woelde door de hooi, hij wist niks te doen.

"Ik geloofde erin, alleen de tweebenen zijn krachtiger en sterker en als de Sterrenclan echt bestaat waarom maken ze hun dan zo. Al moet ik ze in me eentje tegemoet treden op een dag drijven we hun weg. Op een dag zullen hun opgejaagd worden en verdreven naar een verre uithoek", zei Angelos. Icy knikte en zei: 'Als je het zo zegt klinkt het allemaal heel logisch.' Ze zag dat Angelos zich uitrekte en weer op de hooibaal sprong en languit ging liggen. Hij woelde door het hooi. Icy besloot haar spieren is wat te trainen. Ze sprong op de grond, liet zich in sluiphouding zakken, sprong toen in de lucht, en rolde met het neerkomen om tot ze weer op vier poten stond. Haar staart zwiepte geconcentreerd heen en weer. Ze zag een paar hooibalen staan. Vlakbij, maar toch een paar eindjes van elkaar af. Ze ging het proberen. Ze sprong op de eerste hooibaal, en sprong toen naar de volgende, wat ze net haalde. Toen sprong ze weer, en daarna heel snel nog een keer. Ze rolde en rolde daarmee van de hooibaal af, maar kwam op vier poten terecht. Haar staart sprong in de lucht. Toen keek ze naar de struiken, en zag opeens iets naar haar kijken. Ze schudde haar kop, en op het volgende moment was het weer weg. Ze stond als verstijfd bij de struiken, en keek nog een keer goed. Niets te zien. Verbeelding? Vast wel.

Silvercoat knikte instemmend. 'Welk beest eert zijn familie nou niet? Een tweebeen dus, als ze respect hadden voor de eigenaar van deze schuur hadden ze het allang opgeknapt! Ze hebben gewoon geen eergevoel! En dat is iets wat wij katten wel hebben!' vertelde Silvercoat de andere twee. Het werd al donker en de maan en de eerste sterren kwamen al aan de hemel staan. Silvercoat keek naar buiten. 'Vroeger waren de dingen zoveel beter. De eigenaar van deze schuur legde altijd muizenvallen neer en iedere morgen en avond zat er wel een muis in en hoefde ik er niks voor te doen!' ging hij verder. Hij keek naar de inmiddels glanzende sterren. Hij zag de afbeelding van zijn vrouw weer terug. 'Na al die jaren....' zei hij fluisterend. Tranen begonnen over zijn wangen te rollen. Het was een emotineel moment voor hem.

'Welk beest eert zijn familie nou niet? Een tweebeen dus, als ze respect hadden voor de eigenaar van deze schuur hadden ze het allang opgeknapt! Ze hebben gewoon geen eergevoel! En dat is iets wat wij katten wel hebben!', zei de kat die bijna snauwde. 'Vroeger waren de dingen zoveel beter. De eigenaar van deze schuur legde altijd muizenvallen neer en iedere morgen en avond zat er wel een muis in en hoefde ik er niks voor te doen!', zei hij zachtjes. 'SilverCoat', begon ze voorzichtig, 'jagen kan wel leuk zijn hoor. Lekker rennen', zei ze terwijl ze haar vacht likte. 'Ik weet anders zeker dat jij nog zo goed kan bewegen als vroeger', zei ze. 'Katten verliezen nooit hun behendigheid', zei ze wijs. 'Na al die jaren....', hoorde ze hem fluisteren. Waar had hij het over? Er rolde tranen over zijn wangen. 'B-ben je iemand verloren?', vroeg ze voorzichtig.