CLAN WINTEREVENT || Search for the fox

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness, beguiling♡

Het was een Moon of wat wat rustiger in het Windclan gebied geweest, langzaam aan had de jonge Leader een goed ritme gevonden in de Clan die ze op had moeten bouwen, zodat de jonge katten op konden groeien tot waardevolle Warriors. De dood van haar moeder Icecloud droeg ze nog zwaar op haar hart, maar ze was langzamerhand steeds vrolijker geworden. Wellicht omdat ze nu een nestgenoot had, die haar emoties begreep en haar een soort rust bood die ze al lang niet meer gevoeld had. Abysshowl, de donkergrijze kattin die vol littekens zat, was wijs en warm naar de iets jongere kattin. Niet alleen dat, maar ook beschermde ze haar wanneer het nodig was, tegen haar eigen demonen. Nog steeds had Oceanstar moeite met enkele keuzes die ze gemaakt had, zoals het doden van de Rogue en de zware straffen die ze uit had moeten delen aan enkele Windclanners toen deze zich niet respectvol en eervol gedroegen. De Warriorcode was nog steeds haar leefwijze en leefstijl; een die ze weigerde op te geven. Haar eerste kittens waren langzaam aan Warriors aan het worden, iets dat ongelofelijk was, ze hoopte dat Neverland trots was op hun kits. Ook was haar tweede nestje al een poosje Apprentice, en leken ze het goed te doen onder de structuur en aandacht van hun mentoren. Haar blauwe ogen gleden met een licht gevoel van trots langs de lange velden van haar territorium. Windclan, het was haar thuis, ondanks het feit dat ze zich bij de Tribe ook wel redelijk op haar plek had gevoeld. Niemand kon deze velden van haar Clan ontnemen. Ze mochten misschien hazenvreters genoemd worden door de andere Clans, maar het was een eer om op deze snelle dieren te mogen jagen; de wind in haar vacht te kunnen voelen waaien en de zon op haar schouders te voelen brandden in Greenleaf. Nu was het koud, Leafbare was aangebroken en daarmee begon het ook te sneeuwen en een groot deel van hun prooi zich in de holen te verstoppen. Ook werden dieren als vossen steeds gevaarlijker, alsof ze zichzelf wouden verzekeren van overleving in de barre tijden. Toch leek haar Clan nog goed gevoed, als voorzorgsmaatregel had ze Panthersoul en Brokentune gevraagd in het kamp te blijven die dag en te beschermen tegen mogelijke roofdieren. Ze kon geen kansen nemen dat haar jonge Clangenoten in gevaar zouden komen door haar beslissingen.

Sneeuw dwarrelde voor haar lichtblauwe ogen naar beneden toe terwijl ze een zachte blik op de grijze met littekens bezaaide kattin wierp. De dag was vredig en mooi, zover ze kon kijken bovenop de Outlook Rock, was er geen dreiging aan de horizon. Totdat, totdat een bekende vreselijke geur haar neusgaten bereikte en haar haren overeind deden rijzen. Vos. Haar blauwe ogen gleden meteen naar haar metgezel en goede vriendin waarna ze de iets oudere kattin een neusje gaf. "Ga naar het kamp, haal de Warriors." Sprak ze zachtjes op bezorgde toon waarna ze zich razendsnel en scherp omdraaide. Haar poten voelde koud aan, en angst deed haar hart sneller samenknijpen. Ze kon niet nog meer katten verliezen, niet nadat haar moeder was overleden, niet nadat Cootsnarl van deze grote rots was afgevallen tijdens de strijd die hij met Amberstorm had gehad. Niet nadat de dreiging van Bloodclan haar nog steeds in haar gedachten vasthield, ze wist dat de moordlustige katten ooit terug zouden komen. Met ferme, snelle passen, alsof een Twoleg haar op de hielen zat, daalde ze de Outlook Rock af. Nadat ze zo diep was gezakt, had enkel Abysshowl en haar kittens haar nog kunnen bereiken. Ze kon niet zonder de prachtige kattin, zelfs al probeerde ze het nog te ontkennen. Haar ogen vulden zich wanhopig met tranen, ze konden niet met z'n tweeën een vos afweren, zeker niet een die zo wanhopig naar meer gebied was. Ze kende de wezens lang genoeg om te weten dat ze een gevaar voor haar hele Clan konden vormen. "Wacht, ik wil niet dat hij bij het kamp komt. Hij moet je spoor niet kunnen volgen." Sprak ze ineens, zich herinnerend dat er nog jonge kittens waren in het kamp die ondanks de extra bescherming van Panthersoul en Brokentune, nog steeds gewond konden raken. Zeker als ze aan het spelen waren op de open plek, terwijl het sneeuw zo sprookjesachtig op de grond viel, en voor haar ogen rond dwarrelde. Het gevoel van vrede was al weer verdwenen, dit was een Warrior, een Leader op haar best. Wellicht zou de volgroeide vos hen wel een lekker hapje vinden.

Wist zij veel dat de Twolegs een vossenjacht waren begonnen met van die kleine keffers zoals de terriërs en teckels ook wel werden genoemd. Hondjes die de vos opjoegen en uit zijn bouw joegen, ze had wel geweten dat er af en toe een spoor van een enkele vos was geweest in het territorium de afgelopen twee Moons, maar dat het zo ernstig was, dat zelfs de Twolegs in actie kwamen had ze nooit verwacht. Terwijl ze aan de voet van de Outlook Rock stond en haar oren spitste, hoorde ze het luide geblaf. Haar ogen sperde ze open waarna ze gespannen naar Abysshowl keek. De combinatie van deze drie dingen, was iets dat ze nooit verwacht had op haar territorium tegen te komen in de winter. De dreiging van honden was iets dat vooral in leafgreen groot was. Het geblaf klonk nog ver weg, ongeveer vanaf de plek waar een bekende vos opgejaagd werd. Haar oren drukte ze in haar nek terwijl ze haar neus even in de vacht van haar vriendin begroef. "Haal iedereen uit het kamp en stuur elke Warrior die je tegen komt mijn kant op." Sprak ze zacht met een brok in haar keel. Als ze een leven verloor dan had ze er nog acht andere, iets dat de meeste Windclanners niet konden zeggen. Een leven, dat was maar een klein offer als de rest van haar Clan veilig bleef. Hopelijk zou ze haar goede vriendin weer zien. Voor het eerst sprak ze de woorden uit die ze nog nooit daarvoor uit had kunnen spreken. Eerlijk, want wie wist wat er zou gebeuren. "Weet dat ik van je houdt, Abysshowl." Haar stem klonk zwakjes door de wind heen voordat ze haar mond opende om de aparte geur van de vos in zich op te nemen en zijn spoor alsmede die van de honden te volgen door de lichte sneeuw. Haar vriendin achterlatende, wetende dat Abysshowl er alles aan zou doen de rest van de Clan te helpen. Ondanks de kracht van Cyber's ervaringen had ze nog nooit zo'n sterke kattin gezien die zoveel voor haar Clan overhad. Voor haar overhad. Na het breken van haar relatie met Tigergaze en het verlies van Neverland, had ze nog nooit zo'n grote liefde voor een andere volwassen kat gevoeld. Misschien voelde ze wel een nog grotere band met Abysshowl, sinds ze samen door zoveel waren geweest.

Haar poten droegen haar langzaam verder tot overmaat van ramp in de richting van het kamp, het oorverdovende geluid van stampende hoeven en hinnikende paarden deed haar ineenkrimpen. Het stonk naar vos, twolegs en honden. Ze leken haar stille vorm, ineengedoken in het hoge gras nog niet op te merken. Waarschijnlijk had de vos een van de kippen op een van de boerderijen in de buurt gedood. Ze haatte het gevoel van onmacht, het gevaar naar haar Clan toe. De twolegs reden langs, in een korte draf. Ze leken haar gecamoufleerde vorm niet op te merken. Voorzichtig draaide ze haar kop om de positie van de honden, vos en twolegs in zich op te nemen. Haar Clan kon opvallen, ze hoopte dat de Twolegs die ook nog eens geweren met zich mee droegen haar Clangenoten niet voor vossen aan zouden zien. Al leek die kans haar klein, maar in het hoge gras kon zelfs de oranjerode vacht van een vos verborgen werden. Een zacht ritselend geluid achter haar, terwijl ze peinzend naar het tafereel keek, deed haar even opkijken. Iciclecrown, een van de Warriors was door Abysshowl haar kant op gestuurd. Meteen zwiepte ze met een kleine frons haar staart. "Heb jij nog honden gezien?" Vroeg ze zacht op een bezorgde en gespannen toen, terwijl ze haar blauwe ogen weer op de grote dieren richtte die in de buurt rond renden. Ze leken verder in het richting van het kamp te gaan, iets dat haar ogen vol afgunst vulde. Ze konden het kamp niet nog eens verliezen.

Meteen stond ze op om Iciclecrown een angstige maar warme blik te gunnen. Een die al aantoonde dat haar volgende acties een gevaar op haar leven konden betekenen. "We moeten de honden de andere kant op krijgen. Als ze de vos verder in de richting van het kamp jagen hebben wij een groot probleem." Haar stem klonk angstig terwijl ze zich zo groot mogelijk maakte en haar ogen op een van de keffers richtte. Een kleine hond, dat was het enige geluk. Met een zachte grauw stortte ze zich op het dier, dat al keffende in de richting van de vos probeerde te rennen. Een zacht gejank vulde de rusteloze omgeving terwijl het dier zich grommend op de jonge Leader richtte. Haar ogen stonden fel terwijl ze naar achteren stapte. Ze kon nooit in haar eentje de vijftal honden bezig houden. Maar een hond, betekende al dat de vos een andere richting op rende. Recht op haar en Iciclecrown af, nog meer in de richting van het kamp.

Het was dan ook geen wonder dat de jonge kattin angstig aan de kant sprong en happend naar adem de andere kattin aan keek. Waar konden ze de jonge katten en Elders veilig heen krijgen. Ze konden niet meer voorkomen dat de vos hun kamp zou vinden, gevolgd door de akelige honden en twolegs die geen respect voor de natuur voelden. Haar adem stokte in haar keel terwijl ze een schietgebedje naar Starclan schoot. "Iciclecrown, zorg dat de jongsten en oudsten een veilige plek vinden. Leidt ze weg van het geblaf, en bescherm ze met enkele Apprentices. Het kamp moet verlaten worden." Sprak ze terwijl ze haar oren in haar nek drukte en zich omdraaide. De hond was inmiddels alweer zijn focus op haar verloren, in plaats daarvan deed hij zijn werk. Het opjagen van de vos, zodat iemand een schot kon nemen. Een vos die binnen enkele minuten het kamp kon treffen. Ze hoopte maar dat Abysshowl hen al bereikt had. Ze zouden nooit meer op tijd in het kamp komen.

In de buurt van de vos, en de keffende honden rende de jonge Leader om het tafereel heen in de richting van het kamp. De vos zou waarschijnlijk in de buurt van Panthergrowl, haar broer en Brokentune een andere Warrior het kamp binnen slippen. Gevolgd door het gevaar van honden en twolegs die waarschijnlijk rond het kamp zouden rijden met hun grote, snuivende paarden. Ze hoopte dat ze de achterkant van het kamp kon bereiken voordat de honden en vos het deden en vanuit daar enkele andere katten kon helpen het kamp te evacueren. Zo niet dan zou ze wellicht een afleiding moeten verzorgen, een die zonder meer een gevaarlijke onderneming zou worden. Terwijl ze voorzichtig om het kamp heen sloop, hoorde ze de commotie van de binnen stormende vos, haar ogen werden groot terwijl ze door de struiken heen het kamp op kwam. "Haal de Elders, gewonden en kittens hier weg!" Mauwde ze luid, hopelijk over het geluid van de vos, honden en paarden heen. Starclan... Starclan sta ons bij.... Ze hoopte dat haar aanwezigheid Abysshowl zou helpen het kamp vrij te krijgen van katten. Haar kop schoot rond hopende de bekende vacht te vinden voordat ze er op af sprintte en haar kop snel tegen haar vriendin aan drukte. Ze kon de spanning aan haar aflezen. "Zijn er nog katten die hulp nodig hebben?" Vroeg ze terwijl ze haar vriendin met een angstige blik aan keek, angst, pure angst drukte op haar hart en had haar lichaam in haar greep. Haar kittens, haar clangenoten, haar vrienden. Alles kon ze verliezen als de vos gewelddadig werd, de honden hun focus op hen legde. Alles, haar leven, ze haalde diep adem terwijl ze het hopeloze tafereel in zich op nam. Welke kant konden ze nog op?

- Eerst Abysshowl (zij doet mededeling inval vos, hondjes en wellicht twolegs) daarna open.
Tag: Abysshowl, Iciclecrown, Panthersoul & Brokentune
Dit is een Clanevent, zelfs kits kunnen hierop posten!
EDIT: Aangezien Jamie het erg druk heeft en iedereen zo enthousiast heeft gaat dit topic nu open. Geef de genoemde katten wel de kans even te reageren dus per karakter een post zodat ze niet te veel hebben om bij te lezen.
Edit 2: Heb even een kleine aanpassing gemaakt door een fout. Er zijn 5 honden en 1 vos.

In alle rust zat de gevlekte kater voor de Warrior's Den. Het zonlicht dat nagenoeg geen warmte afgaf scheen op de open plek en sneeuw dwarrelde omlaag. Alles was rustig. Oceanstar en Abysshowl waren het Camp uitgegaan om te gaan jagen of iets dergelijks. Bronzemask moest nog ergens in het Camp zijn en er was geen spoortje van problemen aan de horizon. De kater likte zijn witte borst en keek naar een klein kittenneusje dat uit de Nursery kwam. Wat moest het bijzonder zijn voor de kleine kitten om sneeuw te zien. In de verte hoorde hij opeens een vreemd geluid. Een alarmerend geluid. De kater stond op en vernauwde zijn ogen toen hij Abysshowl ontzet het Camp binnen zag stormen en niet veel later Oceanstar. Hij ving maar drie woorden op. ''...Twoleg...Hond...Vos...'' waarna hij zijn haren overeind zette. Drie van de grootste vijanden van elke Clan en nu samen als een team? Oceanstar leek van boven te zijn gekomen maar dat waren allemaal details. "Haal de Elders, gewonden en kittens hier weg!" hoorde hij de Leader roepen waarna ze vroeg welke katten hulp nodig hadden. "Ik zal vechten voor WindClan, met alles wat ik heb" miauwde hij vastberaden voor zichzelf. De kater zette zijn vacht op en keek strijdlustig naar de plotselinge beweging aan de rand van het Camp. Geen enkele vijand zou aan Shatteredice, Rainkit of Toxickit óf Routpaw komen. Nooit. In de verte hoorde de kater dat Iciclecrown de opdracht had gekregen voor evacuatie en de Warriors gingen vechten. De vos was al verschenen en hij spurtte naar de andere Warriors toe. Voor Panthersoul doemde de vos op en de gevlekte kater ging schuin achter hem staan. "Ik volg jouw leiding!'' miauwde hij.

Tag: Panthersoul & Open

The heart of a Stallion

Iciclecrown was aan het sparren met haar broeders. De winter was gevallen en de kou had zich al snel gesetteld in het hele woud en heides. Hoewel de she-cat een wat dikkere vacht had was ze niet zo gesteld op kou en dus deed ze echt van alles om warm te blijven. Daarom dat ze nu in het kamp was met haar broers om even wat het oefenen op gevecht-technieken. Ze zaten bij het kampwand zodat ze niemand in de weg zaten maar al snel kwamen er nieuwsgierige oogjes kijken. Een groepje kittens en leerlingen keken mee waardoor de warrior even glimlachte. Ze vond het niet erg dat er pottenkijkers mee koekeloerde, misschien konden ze er nog van opsteken, haar mening was dat er altijd meer geleerd kon worden. Iciclecrown sprong vooruit en gaf haar broer een tik op zijn oren, de tom reageerde met een uithaal van zijn poot maar deze wist ze te ontwijken. Na nog eventjes leuk te hebben getraind stopte de ragdoll en besloot om een rondje te gaan wandelen. De she-cat liep met rustige passen het kamp uit maar ver kwam ze niet.. Abysshowl kwam aangerend en hield haar tegen. Met een vragende blik keek ze de Elder aan. "Wat is er?" Vroeg ze snel toen ze de bezorgdheid zowat van de ander kon aflezen. Ze werd gewaarschuwd voor een vos maar ook twolegs en ook nog eens honden!? Haar hart stopte voor een goeie seconde met kloppen door het nieuws. Waarom ze soms gedoemd door Starclan? Nee, dat kon niet. Een enkele vijand was al erg genoeg maar nu alle drie bij elkaar? Oh starclan dacht ze, sta ons alsjeblieft bij. Abyss vertelde dat enkele Warriors Oceanstar moesten helpen en meteen schoot Iciclecrown er vandoor. Op de weg erheen rook ze het gene wat ze al vreesde. De honden, vos en twolegs waren al dichtbij. Zo snel als haar poten haar konden dragen schoot ze als een speer over de besneeuwde heide tot ze Oceanstar's geur oppikte en al snel haar vacht opving. Hijgend kwam ze tot stilstand en schudde haar kop op de vraag van de grijze Leader. "Geen hond gezien, wel geroken." Sprak ze haar adem weer snel onder controle krijgend. Haar ogen richtte zich op de grote paarden die in de buurt rond draafde maar ze moesten zich vermannen. Ze was een Warrior wat betekende dat ze er nu moest zijn om haar clan te beschermen. Haar nagels duwde zich in de grond terwijl ze zich verborgen hield in het hoge gras totdat Ocean haar commando gaf. "We moeten de honden de andere kant op krijgen. Als ze de vos verder in de richting van het kamp jagen hebben wij een groot probleem." Iciclecrown knikte, de voorbeeld van de ander overnemend door zichzelf groot en sterk te maken. Een blaas ontsnapte uit haar mond toen een hond tevoorschijn kwam en samen met Oceanstar viel ze het keffertje aan. Het gejank van de hond klonk over het landschap heen toen de she-cat naast haar op de hond stortte. Icicle stond de Leader bij en greep het beest bij zijn schouder en beet met haar meeste kracht in zijn vlees. Bloed proefde al snel op haar tong maar voor ze vederen schade aankon brengen volgde er meerdere honden. Snel sprong ze samen met de Windclan Leader aan de kant. Haar ogen angstig gericht op de bende vijanden die richting het kamp begonnen te rennen. Iciclecrown, zorg dat de jongsten en oudsten een veilige plek vinden. Leidt ze weg van het geblaf, en bescherm ze met enkele Apprentices. Het kamp moet verlaten worden." Snel knikte ze en spande haar spieren aan om terug naar het kamp te rennen en daar de clan te evacueren. "Komt goed Oceanstar, ik zal ervoor zorgen dat ze veilig zijn. Pas ook goed op jezelf." Drukte ze de grijze Leader op het hart. Hoewel de ander negen levens had wou niet straks terugkeren met een dode Leader op haar schouders. Ze knikte nogmaals naar Oceanstar en sprintte er toen vandoor. Bij het kamp aangekomen gooide ze haar keel open. "Iedereen opgelet! De vos, honden en twolegs komen deze richting op! Iedereen verzamelen en de Warriors sta klaar om te vechten!" Ze rende veder het kamp in en begon alle dennen te checken als daar geen slapende katten lagen. "Elders en Queens met hun jongere verzamel bij het kampuitgang we moeten vertrekken en gauw! Alle leerling gaan mee om te helpen, haal ook de gewonde hierheen!" De leerlingen konden deze aanval van hun drie grootste vijanden niet aan, dit kon alleen bevochten worden door Warriors en dat was al waarschijnlijk te weinig... de ragdoll slikte, angst in haar lichaam stromend. Laat Windclan sterk genoeg zijn om dit te overleven.. Toen ze iedereen bij elkaar geraapt had spoorde ze de groep het kamp uit richting een veiligere plek. "Apprentices omring de Elders en de Queens met hun kittens, we moeten ze beschermen tot we een veilige haven gevonden hebben." Sprak ze, de achterhoede nemend zodat als een Elder of Queen te langzaam liep ze deze kon helpen aan aansporen.
TAG: Oceanstar - ALLE Apprentices, Elders+Gewonde katten en Queens met hun kittens (wegleidend van het kamp!)

Hij was gevraagd door Oceanstar om achter te blijven en het kamp te bewaken voor het geval er wat zou gebeuren. In eerste instantie leek alles rustig, maar dat duurde niet voor lang. Als eerste kwam Abysshowl binnen met een waarschuwing, dat er een vos, honden en tweebenen eraan kwamen. Dat was bijna de ergste nachtmerrie dat een clan zou kunnen tegenkomen. Drie vijanden tegelijkertijd. Hij had alleen niet al te lang om erover na te denken, want op dat moment brak de vos als eerste door de wand het kamp binnen. Zijn haren schoten overeind en hij sloeg zijn nagels uit. Hij moest nu niet verstijven, anders zouden andere katten de pineut zijn. Voor hij een beslissing kon nemen, hoorde hij de stem van Stallionheart achter zich en hij knikte kort. "Probeer jij de vos van de flank aan te vallen, dan zal ik op de rug springen." En hopelijk zou hij daar zo veel mogelijk schade aan kunnen richten bij de kop. Hij ging er vanuit dat Stallionheart wist waarvoor op te passen bij een vos. Voor nu leek de vos nog afgeleid te zijn door de vele kattengeuren die er waren, dus hij ging zelf naar de zij van de vos, voor hij zich hard afzette tegen de grond om de sprong te maken. De vos was groter, maar dat maakte hem niks uit. Hij sloeg zijn nagels in de rug en klampte zich vast. De vos begon meteen te schudden om hem eraf te proberen te krijgen, maar hij hield vast. Nu was het wachten wat de andere warriors zouden doen.

Tag: Stallionheart

Het was lang stil geweest toen ze terugkwam van hun lange reis. Lange tijd was alles voorspoedig gegaan, er was genoeg prooi, met de rivaliteit tussen de clans viel het mee - ze waren niet meer één, maar hun tijdelijke eenheid leek toch sporen achtergelaten te hebben. Maar nu was al die rust in één klap voorbij. Bladkaal was gekomen en de eerste sneeuw viel. En er stond een vijand voor de deur. Nee, niet één vijand, maar drie. Crowcalls pupillen werden groot en rond van schrik en haar eerste gedachte was dat ze ervandoor moesten. Een vos was nog tot daaraan toe, maar tweebenen joeg je niet zomaar weg. Moesten ze niet het kamp evacueren, gewoon met zijn allen vertrekken en alles later maar weer terug op proberen te bouwen? Het plan van hogerhand was echter anders: er zou gevochten worden. Wij kunnen toch geen tweebenen aan? wilde ze roepen, maar ze hield zich in, want ze besefte opeens dat het daar niet om ging toen ze zag hoe traag de elders en kittens op gang kwamen om te vertrekken. Tijd winnen, daar ging het om. StarClan, wat was ze graag met de zwakkeren meegegaan. Om hen 'te beschermen', maar eigenlijk gewoon om weg te komen. Maar tegelijkertijd was er een andere kant in haar die weigerde wéér de lafaard uit te hangen. Ze stond al in een slecht boekje bij Oceanstar, dit was een kans om haar loyaliteit te bewijzen zonder daarvoor vrienden of familie te hoeven verraden. Bovendien was ze het zat om altijd nutteloos te zijn. Bij het gevecht tegen BloodClan had ze Crowfur in de steek gelaten, en toen was hij flink gewond geraakt. Ze wilde dat soort dingen niet meer op haar geweten hebben.

De vos brak het kamp binnen, een rode furie met tanden en klauwen. Panthersoul en Stallionheart vielen de vos al aan, en in een vlaag van vastberadenheid, zichzelf geen tijd gevend om na te denken - als ze even had nagedacht, was ze onmiddellijk verstijfd en er vervolgens als een haas vandoor gegaan - stortte ook zij zich op de vos, op de flank die nog vrij lag.

Tag: Panthersoul en Stallionheart (en de vos)

_{Het was een rustige, koude dag. Sacredpace lag opgerold in haar nest, met Prayingkit tegen haar buik aangedrukt. Haar dunne staart was over haar kit heen geslagen om deze zo warm mogelijk te houden. De Queen was blij dat WindClan hun nesten in inkepingen van rotsen hield, omdat ze zo volledig beschermd waren van de sneeuw die naar beneden dwarrelde. Het zag er mooi uit, maar was ook erg koud voor haar dunne vachtje en lage immuunsysteem. Kort wiebelde de dunne oriental met haar oortjes toen ze wat oproer in het kamp hoorde. Dit gebeurde wel vaker, dus gaf ze hier in eerste instantie niet teveel aandacht aan, maar toen het steeds erger werd kwam zij met nog wat andere Queens overeind, om te kijken wat er aan de hand was. Ze drukte kort haar neusje tegen Praying aan, met een klein glimlachje op haar lippen, ze lag zo schattig te slapen. Vervolgens stak ze haar kop naar buiten, waarbij meerdere sneeuwvlokken op haar wangen landden. Nu hoorde ze dat er ook geluiden van buiten het kamp kwamen. Ze waren nog ver genoeg om niet te weten wat het precies was, maar haar hart begon sneller te slaan. Haar ogen vergrootten zich toen ze het geluid wist te plaatsen als geblaf. Een warrior, Iciclecrown, sprak hen toe. Waar was Oceanstar?! Ze vertelde de clan dat ze moesten evacueren en meteen draaide Sacredpace zich om, waarbij ze Prayingkit vlug oppakte in haar nekvel. Geen tijd om uit te leggen. Snel trippelde ze richting de uitgang, waarbij ze erg nerveus met haar oren wiebelde, proberend alle geluiden op te vangen. Het geblaf kwam steeds dichterbij en blijkbaar was er ook een vos. Het duurde niet lang voor deze werkelijk het kamp in viel en geschrokken deinsde de jonge Queen achteruit. Oh God, ze moest haar dochtertje veilig houden. Haar oren waren volledig in haar nek gedrukt en ze hield haar lichaam laag aan de grond om zo min mogelijk op te vallen. Als iedereen nou sneller doorliep..}

Bronzemask was al heel wat opgeknapt van het gevecht met Howl, de Bloodclan kat die ze gedood had. Zoals iedere dag liep ze door het kamp om te kijken wat iedereen aan het doen was, orders te geven en af en toe een praatje maken. Oceanstar was met Abysshowl aan het jagen en het was een rustige dag, totdat Abysshowl het kamp binnenstormde. Een vos?! Honden?! Twolegs?!?! Haar gedachten gingen als eerste naar haar kinderen. Brindlepaw en Underpaw zouden vast aan het trainen zijn buiten het kamp. Ze was al bijna het kamp uitgestormt toen een rode vos het kamp binnenkwam. Haar haren gingen overeind staan en ze zag hoe drie warriors de vos aanvielen. Phantersoul was op de vos gesprongen, zijn nagels klemmend in de vacht van het beest, die alle kanten op schudde, proberend de kat te lozen. Bronzemask slaakte een strijdkreet en sprong op een voorpoor van het beest af. Ze zette haar tanden diep in het vlees maar de vos schudde haar al gauw weer af. Ze waagde nog een poging en sloeg met haar poot tegen het hoofd van de steeds bozer wordende vos.

Tag: Iedereen die tegen de vos vecht

Wolfheart keek met geschrokken ogen richting de ingang van het kamp waar de vos naar binnen kwam. Zijn staart werd drie keer dikker dan hij normaal was terwijl hij de situatie kort liet afspelen. Meerdere warriors wierpen zich op de vos, dit kon niet de beste manier zijn om dit aan te pakken. Ook de manier waarop Bronzemask zich vastbeet in de poot van de vos, hij kon haar zo pakken! "Bronzemask pas op! De vos kan je zo pakken!" oh man, als de deputy van Windclan doodging terwijl hij toekeek kon je de kater opvegen. Daarmee besloot hij ook dat hij actie moest ondernemen. De bruine kater stoof naar voren toen en draaide om de vos heen. Hij klauwde en beet waar hij kon terwijl hij naar een flank bewoog. Daar sprong hij op en drukte vol zijn nagels in de vos. Hij hoorde geschreeuw en gekrijs van de katten om hem heen. Er gebeurde zoveel, maar het belangrijkste was Windclan veilig krijgen en de vos uit het kamp lokken.

Tag: Bronzemask, katten op de vos

Chaos. Dat was hetgeen dat het beest met zich meebracht toen het het kamp binnen brak. Kalm en collectief had de jonge kattin het rode beest met haar helderblauwe ogen gevolgd. Eigenlijk waren ze nog niet zo mis, die vossen. Mooie verschijning, maar een verschrikkelijk karakter. Het topje van haar staart wipte even heen en weer waarna ze opsprong. Momenteel had zowat het gehele arsenaal van warrior de vos in zijn zicht en weldra zouden meerdere ervaren, of niet ervaren katten, het rode dingen bespringen. Hier was haar werk niet nodig. Besides, als vossen zo gevaarlijk waren, waarom hoorde ze dan niet meer verhalen en waarschuwingen over de beesten die binnen braken? Nee, deze leek niet de jager te zijn in dit scenario. Twolegs en honden waren ook opweg naar hier. Wat moesten ze met hen doen? Iemand moest toch iets doen. Gespannen keek Burnetpaw even naar de ingang van het kamp voordat ze besloot haar spieren aan te spannen en deze uit te lopen. Eenmaal buiten het kamp scande ze het gebied af. Het duurde niet lang voordat ze zag waar de honden en twolegs waren. Ja, ze hadden de vos zo gevolgd. Kort gromde ze, haar pels dubbel zo dik dan dat het normaal was voordat ze naar voren sprong. Eenmaal dichter bij de keffertjes sprong ze zowat op een van de honden en duwde ze deze naar tegen de grond, om al snel van deze te springen en afstand te nemen. Hijgend gromde ze even naar de rest voordat ze haarzelf dubbel zo dik maakte in een poging om dominant en gevaarlijk over te komen. Ze was immers nog een apprentice en ze wist dat ze dit niet alleen aankon. Het beste dat ze kon doen was hun aandacht krijgen en ze wegleiden van het kamp zodat men de vos ook uit het kamp kon jagen... Misschien zelfs doden als ze dat konden... En zelfs als dat niet lukte moesten ze de zwakkere en jongere katten de tijd geven om te evacueren. De honden waren duidelijk uit op de vos... En ook zij werden zowat op de voet gevolgd door twolegs.... Dear starclan, waarom kwam niemand haar helpen?

-Burnet is naar de honden gegaan om ze af te leiden en de clan meer tijd te geven

Brokentune
Gespannen en ietwat bang keek de tabby kater op naar het rode dier dat zich momenteel in hun kamp bevond. De senior warrior was hier alles behalve tevreden mee en gromde even zachtjes... Hoe dan ook wist hij dat zich in een gevecht gooien alles behalve positief zou zijn. Daarom zwiepte hij ook even hevig met zijn gestreepte staart voordat hij zijn spieren aanspande en zich een kwartslag draaide. Hij wist dat Oceanstar hem had opgedragen om het kamp te beschermen, maar vele warriors leken zich al op de inbreker te gooien, een daarvan was zelfs Panthersoul, een kater die ook gevraagd was ter bescherming. Beschermen was immers niet alleen vechten tegen het gevaar, maar het ook ontlopen. De forse en brede kater schudde dan ook even zijn poten los voordat hij naar de nursery schoot en rondkeek. "We moeten gaan, wie heeft er nog hulp nodig?" eventueel met het dragen van kittens of het steunen van een zwakker queen. Een zorgzame maar heel erg bezorgde blik lag in zijn gifgroene ogen. Hij had iets opgevangen van honden en twolegs... Als die ook kwamen moesten ze hier zo snel mogelijk weg.

Tag: Katten in de nursery

___________

Even lijstje met waar alle katten zich ongeveer bevinden!

Evacuatie: Oceanstar, Iciclecrown; Sacredpace
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall, Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw
Nursery: Brokentune
Elders den: -

Er was maar een woord wat Silverdew hoorde voor alles veranderde in een grote ramp. 'Vos' Ze was niet de enige. Een groep warriors was richting de vos gegaan om hem aan te vallen. Hoe graag Silver ze ook wilde helpen, andere prioriteiten hadden haar hulp nodig. De zilveren poes wilde net richting de elders, queens en kittens rennen om ze te helpen evacueren toen ze een cremekleurige kat het kamp uit zag lopen. Even twijfelde Silverdew. Waarom ging Burnetpaw die kant op? Tot Silver het geblaf hoorde. Honden. Dat was waar ook. Honden, en twolegs. Dat werd nog meer geroepen, ergens vlak voor alles en iedereen begon te vechten en te vluchten.
Zo snel als ze kon rende de poes richting het geblaf, waar ze Burnetpaw tegenover een hond zag staan. Het was bijzonder hoe een apprentice de moed had om in haar eentje het tegen een groep honden en twolegs op te nemen. Erg verstandig, dat was een ander verhaal. "Burnetpaw, gaat het nog?" riep ze, terwijl ze op een van de honden sprong en haar klauwen diep in hem liet zinken. Het beest gromde en gooide zijn hoofd naar achter, proberend haar met zijn sterke kaken te pakken te krijgen. Het was echter een te grote groep om af te vechten met hun tweeën. Ze moesten de groep bezig houden, en wegleiden van het kamp. Wegleiden van de vos. Ze had zijn aandacht nu. "We leiden ze zo ver mogelijk af van het kamp. Zorg ervoor dat de roedel op ons gericht blijft." Wanneer de roedel de vos kwijt was, dan zouden ze de honden en twolegs afschudden. Tot dan, moest de volle aandacht op hun gericht zijn. Het was gekkenwerk, de twolegs en honden zouden sneller zijn. Al Silvers instincten gilde om zo snel mogelijk weg te rennen. De groep meteen af te schudden. Maar ze moest dit doen, voor haar clan.

Tag: Burnetpaw

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness, beguiling♡

De voorspelling van Lakeside was uitgekomen, er was een beest gekomen die veel monsters met zich mee bracht en het bracht de hele Clan in gevaar. Ze wist dat het een goed idee was geweest dat ze Chivysniff had aangesproken nadat ze haar Medicine Cat en diens Apprentice op de hoogte had gesteld van de voorspelling. Het was inderdaad hopen dat de vos uitgeput zou raken en de Twolegs en honden het territorium zouden verlaten, de Clan met rust zouden laten. Ze wilde geen katten verliezen, aan de beet en klauwen van een vos of aan de scherpe tanden van een hond. Over de besneeuwde heide heen kwam Iciclecrown naar haar toe gesneld om haar te helpen met een van de hondjes. Ze vroeg haar nog haastig of ze er meer had gezien waarop de kattin licht hijgend sprak. "Geen hond gezien, wel geroken." Dat was goed nieuws, immers betekende het dat er geen andere dieren achteraan liepen die hen zouden kunnen overrompelen. Hierdoor deed Oceanstar nadat ze enkele commando's had gegeven ook een poging een van de hondjes af te leiden. Dit ging echter verkeerd, de vos zag een opening en rende hier doorheen in de richting van het kamp waar de katten net op de hoogte waren gebracht van de aanwezigheid van het gevaar. Ze moest haar Clan leiden, zoals Lakeside ook van haar had gevraagd, maar wat waren haar opties? Wellicht zou ze een Apprentice naar Riverclan kunnen sturen zoals Chivysniff ook als voorstel had gedaan, dan moest ze er enkel wel een vinden voordat het kamp overrompeld werd. Haar stem trilde van de spanning terwijl ze de ander vroeg het kamp veilig te stellen. De kittens en andere zwakke katten van de drukte en gevaren weg te leiden. Waarheen, maakte niet uit, zolang ze maar veilig waren. "Komt goed Oceanstar, ik zal ervoor zorgen dat ze veilig zijn. Pas ook goed op jezelf." Oceanstar knikte enkel instemmend voordat ze met een zwiep van haar staart begon te rennen. Ze zou via de achterkant het kamp inkruipen, ondanks het feit dat de struiken aan haar vacht konden trekken. Ze hoopte dat ze zo voor de vos binnen kon komen en enkele anderen te hulp kon schieten, zonder dat ze gewond zou raken door de vos.

Toen ze binnenkwam hoorde ze Iciclecrown al de Queens, kittens en gewonden verzamelen, alsmede de meeste van de Apprentices. Burnetpaw leek dit namelijk te negeren en in de richting van enkele van de honden te sprinten. Ze kon het haar dochter niet kwalijk nemen, immers bedroeg ze al de leeftijd van een Young Warrior, en zou ze binnenkort toch benoemd moeten worden. Haar blauwe ogen waren kalm en helder terwijl ze haar geliefde Abysshowl aansprak. Blij om te zien dat de oudere kattin nog gezond was, ondanks het feit dat het kamp in rep en roer stond. Luid verklaarde ze aan de anderen dat ze de zwakkere het kamp uit moesten helpen terwijl ze de vos bezig hielden. Vele Warriors, waaronder haar trouwe Deputy richtte zich al op de vos. Waardoor ze diep ademhaalde en haar goede vriendin en nestgenoot aankeek. "Wil je vechten of help je met de kittens en zwakkere?" Sprak ze zacht de Elder de keuze latende om te blijven of Iciclecrown te helpen met de ontsnappingspoging. Haar ogen schoten door het kamp heen op zoek naar de bekende rode vacht van de Apprentice terwijl ze een oor naar haar goede vriendin gedraaid hield. Zodra ze de bekende vacht zag riep ze luid over het al overheersende geluid van de honden, vos en vechtskreten heen naar haar Apprentice. "Underpaw!" Haar stem was dringend en helder; als ze ooit hulp nodig hadden gehad, was het nu wel. Riverclan wist van de voorspelling af en was het dichtbij van alle andere Clans. Als ze wilden overleven hadden ze de hulp van Starclan en de andere Clan nodig. Riverclan had grootse Warriors, en ze hoopte dat Chivysniff inderdaad met haar vader gesproken had en Panthergrowl enkele Warriors haar richting op wilde sturen. "Ik heb Chivysniff hierover gesproken, nadat ik een voorspelling van Starclan heb gehad. Ik wil dat jij zo snel mogelijk naar Riverclan toe gaat en om hulp vraagt terwijl de Warriors zoveel mogelijk tegen houden. Wij kunnen dit niet alleen. Vraag naar de Leader of Deputy. Ren alsof vuur op je hielen zit." Sprak ze toen de jongere kater voor haar stond. Haar blik stond fel en serieus, ze verwachtte dat hij meteen in actie sprong, zonder na te denken. Het lot van Windclan lag gedeeltelijk in zijn poten. Ze hoopte maar dat Panthergrowl dit geen probleem vond, ze wist dat Butterstar ondanks dat ze best een pittige kattin was, waarschijnlijk zonder te twijfelen zou helpen. Immers kon dit ook een gevaar voor haar Clan betekenen als ze honden uit het oog zouden verliezen, plus het feit dat de Clan elkaar behoorden te beschermen als er een groot gevaar was dat een Clan uit kon roeien. Haar oren legde ze in de nek terwijl ze haar Apprentice dekking gaf om het kamp veilig te kunnen verlaten. Hierna stortte ze zich net zoals haar dochter Burnetpaw op een van de honden. Zijn bek schoot naar haar poten toe, maar ze wist snel genoeg aan de kant te springen. Starclan, sta ons bij. Stuur hulp. Laat Riverclan ons goed gezind zijn.

Tag: Abysshowl, Iciclecrown & Underpaw

Belangrijk:
*Nadat Underpaw gepost heeft is dit topic open voor Panthergrowl/Butterstar en Riverclan die Windclan mag helpen.
*Vanaf nu mag iedereen gewoon voluit posten zodat dit topic op gang komt!

Lijstje met katten waar ze zich ongeveer bevinden:

Evacuatie: Iciclecrown; Sacredpace
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall, Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw, Silverdew & Oceanstar
Nursery: Brokentune
Elders den: -
Hulp halende: Underpaw

"Bronzemask pas op! De vos kan je zo pakken!" Klonk een stem door al het gekrijs van vechtende katten heen. De vos kon haar inderdaad zo pakken, maar beter haar dan een kitten of elder natuurlijk. Uit haar ooghoeken zag ze dat Oceanstar haar zoontje aansprak. Voor hem. Dacht ze terwijl ze haar nagels over de ogen van de vos haalde. Dat zou hem wel goed kunnen verblinden en misschien de redding zijn voor de clan. Maar voor haar was het alleen maar een hele domme keuze. De vos maakte een oorverdovend gekrijs en zette in blinde paniek en woede zijn tanden in de rug van Bronzemask. Een ferme pijn schoot door haar hele lichaam en ze kronkelde en wurmde alle kanten op, proberend los te komen uit de greep van het beest. Alles gebeurde zo snel dat ze niet eens schreeuwde. Maar toen ze loskwam uit de bek van de vos kwam er een harde krijs uit haar mond. En niet alleen een krijs, ook bloed merkte ze.

Bronzemask is ernstig verwond door de vos

Wolfheart was druk bezig om zijn eigen pels te redden van de vos. Het was een hels gevecht en het beest spartelde en danste alle kanten op. Toen Bronzemask haar nagels over de ogen van de vos had getrokken was het helemaal feest. Er kwam een oorverdovende krijs uit de vos zijn keel en Wolfheart had het liefste zijn oren bedekt ervoor. Maar met dat gekrijs kwam ook een wilde beweging en met een zachte 'oof' werd de kater tegen de grond gesmeten door het beest. Toen hij na een paar seconden weer bij zinnen kwam en opstond kon hij zien wat er gebeurd was. Hij zag Bronzemask onder de bek van de vos liggen, bloed stroomde door de vacht van de poes. Zijn staart schoot gealarmeerd omhoog. "Bronzemask is gewond!" kondigde de kater luidkeels aan. Hij had geen tijd om veel na te denken, de deputy moest daar weg voordat ze vertrapt of weer gebeten werd! Met een snelle pas schoot de kater naar voren en drukte zich tegen de poes aan. Het bloed van de deputy plakte tegen zijn vacht en voelde warm. "Het komt goed, ik help je Bronze. Blijf bij me. Praat met me." zei hij zacht tegen haar terwijl hij zijn lichaam onder haar duwde en zichzelf omhoog hees. Met een aantal slepende passen kwam hij een stuk weg bij de vos. Het ging niet goed zo. Wolfheart was geen medicine cat, maar die wond die hij zo snel had gezien was ernstig geweest. Toen hij eenmaal op veilige grond stond legde hij de poes zachtjes neer. "Routpaw! Lizardpath!" schreeuwde de kater. Hij keek vluchtig rond of hij de medicine cats kon zien. Iemand moest Bronzemaks helpen en hij wist zelf niet hoe!

Tag: Bronzemask

_{Het was een rustige dag geweest, net zoals die ene keer dat de lucht in brand stond. Totdat plotseling de hel losbarstte in het kamp. Eerst kwam het rode gevaarte, en daarna explodeerde het kamp met twolegs en honden. Katten krijsten, paniek alom en Pollen wist even niet waar ze het zoeken moest. Haar hart bonsde in haar keel alsof het uit haar bek zou springen op het moment dat ze deze open zou doen. Enkele seconden leken uren te duren terwijl het kamp in chaos verkeerde. In dit vertraagde moment spotte ze Sacredpace bij de ingang van de nursery met haar kitten, even versteend als zij. Ze moesten het kamp uit. Meerdere katten hadden zich ondertussen al op de vos gestort. Ze sprintte op de Nursery af en zag in een flits nog in het voorbijgaan het helderrode bloed vloeien uit hun deputy. Pollenpuff sperde haar ogen wijd open terwijl haar hart een paar slagen over leek te slaan. Heilige Starclan. Voor een moment stond haar hoofd in een tweesprong. Of ze op de vos af moest sprinten of dat ze haar weg moest vervolgen naar Sacredpace.

Haar twijfeling duurde slechts een seconde. Er waren zoveel katten bij de vos, en ze moest enkele meters overbruggen. Zelfs al zou ze rennen, ze zou geen verandering kunnen brengen in Bronzemask's situatie, dat zouden haar clangenoten moeten doen. Maar van andere katten kon ze misschien nog wel van betekenis zijn. Met haar oren in haar nek gedrukt en haar blauwe ogen wijd open gesperd kwam ze glijdend tot stilstand bij de nursery. "We moeten weg! Sacredpace! We moeten het kamp uit!" Haar stem was gejaagd, dwingend. Ze konden hier niet blijven staan of ze gingen er allemaal aan. "Desnoods draag ik Prayingkit wel maar we moeten het kamp uit!" Ze hoopte Sacredpace uit haar immobiliteit te jagen. Ze kon hier niet blijven staan.

TAG: @Sacredpace @Bronzemask (Indirect)}

Evacuatie: Iciclecrown; Sacredpace, Pollenpuff
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall, Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw, Silverdew & Oceanstar
Nursery: Brokentune
Elders den: -
Hulp halende: Underpaw

OCEANSTAR

♡like the moon cannot stop oceanic tide; but a hidden star can still be smiling at night's black spell on darkness, beguiling♡

De jonge Leader vocht in de buurt van de vos, waardoor ze het volgende beeld dat ze voor haar ogen zag, niet kon missen. Bronzemask werd neergehaald door de vos. Haar ogen sperde ze wijd open toen ze zag hoe ernstig haar Deputy was toegetakeld. Tranen verblinden haar zicht, terwijl ze een krijs uit slaakte van woede en onmacht. Ze kon niet op tijd wegspringen en een beet in haar oor, deed haar achteruit deinzen en uitslaan naar de hond. Haar oren lagen dieper in haar nek terwijl ze toekeek hoe Wolfheart de verzwakte Deputy weg sleepte. Weg van het strijdgevaar, waar bleef de versterking. Wat als Riverclan hen niet zou komen helpen. Dan bleef er weinig van haar Clan over. Het was haar taak om de Clan te beschermen, en ze kon niet anders dan hulpeloos toekijken hoe een geliefde werd neergehaald. Razendsnel draaide ze zich om terwijl ze in de richting van Wolfheart en Bronzemask stapte, haar blauwe ogen stonden laaiend. Het was alsof er een nieuw vuur in het hart van de jonge Leader was aangewakkerd. Ze kon de Clan nu niet achterlaten, niet zonder dat ze een andere kat de leiding gaf. Haar ogen sloot ze even voordat ze haar blik op Wolfheart richtte. Hij was duidelijk zijn best aan het doen om de Deputy veilig te houden. Vanaf zijn punt, kon hij de rest ook overzien. In enkele seconden maakte ze dan ook haar beslissing, ze moest hem aanspreken. "Wolfheart vanaf nu heb jij de leiding. Riverclan kan niet wachtten en ik weet niet hoe serieus ze Underpaw nemen. Ik ga er zelf heen." Sprak ze haar stem klonk gespannen waarna ze de kater peilde. Ze hoopte dat hij zich niet bang voelde, voor deze verantwoordelijkheid. Met de jacht van Wolfheart en Stallionheart, had ze wel gemerkt dat de jongere kater in staat was om keuzes te maken. Net zoals zijzelf nu had gedaan, ze kon geen katten verliezen aan een vijand die vele maler groter was dan haarzelf.

Hierna draaide ze zich resoluut om, maar voordat ze het deed gaf ze Bronzemask nog een laatste lik over haar oor. "Blijf alsjeblieft bij ons, Bronzemask." Mauwde ze met tranende ogen en een stekende pijn in haar oor, waar bloed uit druppelde. Al leek het al weer snel te stelpen. Met krachtige en snelle passen verliet ze het kamp. Ontweek ze half een hond die haar in haar staart beet waarna ze vluchtig en haastig haar territorium verliet. In de hoop dat Starclan haar beter gezind was, dan het tot nu toe leek. Ze moest hen veilig houden, zelfs als het betekende dat ze de laatste zin van Lakeside in de wind sloeg. Alles deed zeer, haar staart deed zeer, en haar oor. Maar gelukkig waren het kleine wonden, wat vooral zeer deed was haar hart. Haar hart dat klopte voor Windclan.

Tag: Wolfheart, Bronzemask

Belangrijk:
*Oceanstar heeft Wolfheart de leiding gegeven nu Bronzemask gewond is geraakt en gaat nu zelf kijken waar Riverclan blijft. Dit is afgesproken met Mimi.

Lijstje met katten waar ze zich ongeveer bevinden:

Evacuatie: Iciclecrown; Sacredpace, Pollenpuff
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall,
Aan de kant: Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw, Silverdew
Nursery: Brokentune
Elders den: -
Hulp halende: Underpaw, Oceanstar

Hij klampte zichzelf vast met zijn nagels in de vos en op de momenten dat het dier afgeleid raakte haalde hij uit alvorens zich weer vast te klampen. Als hij eraf gegooid zou worden wist hij dat hij een aardige klap zou kunnen maken. Steeds meer katten waren gekomen om de vos aan te vallen en hij merkte Bronzemask en Wolfheart bij de vos zijn snuit op. Een gevaarlijke positie. Hij haalde nogmaals uit naar de nek van de vos, waarna hij zag hoe Bronzemask uithaalde naar de vos zijn ogen en deze daardoor verblinde. De vos maakte plotseling een onverwachte beweging naar de deputy toe, waardoor Panthersoul zelf zijn grip verloor en van de vos af geslingerd werd en een stukje ervandaan op de grond neer kwam met een plof. De lucht werd uit zijn longen geperst en voor een moment lag hij versuft op de grond. Hij wist alleen dat de vos er nog steeds was, dus hij forceerde hemzelf weer te gaan staan en merkte toen pas op dat de vos Bronzemask te pakken had weten te krijgen. Het ene moment had de vos haar nog vast en het volgende liet het dier de deputy los. Een golf van woede kwam over hem heen en de protesten van zijn lichaam negerend schoot hij nogmaals naar de vos toe, deze keer zijn nagels langs de snuit van de vos halend om de aandacht weg te trekken bij Bronzemask en Wolfheart. Hij wist niet hoe erg de deputy eraan toe was, maar hij kon nu het beste de vos afleiden.

Tag: Vos

Evacuatie: Iciclecrown; Sacredpace, Pollenpuff
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall,
Aan de kant: Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw, Silverdew
Nursery: Brokentune
Elders den: -
Hulp halende: Underpaw, Oceanstar

Het was chaos in het camp. Compleet tegen haar moederinstinct in was Amberstorm opgestaan uit haar nest, haar kittens piepend achterlatend. Maar daar had ze nu geen oog voor; adrenaline stroomde door haar lijf en liet haar even alle ellende vergeten. Ze voelde zich niet ziek meer, ze voelde zich niet schuldig meer, ze voelde zich weer een beetje de jonge kattin die ze éigenlijk was. Eenmaal buiten de nursery keek ze met grote ogen om zich heen. Een aantal katten waren een grote vos aan het bevechten, een aantal anderen leken een evacuatie te willen starten. Bronzemask lag zwaargewond aan de kant en Oceanstar was nergens te vinden. Haar hart klopte in haar keel, maar ze hoefde niet lang na te denken over waar zij mee wou helpen. Natuurlijk zou ze moéten helpen met evacueren, haar kittens en misschien nog wat andere kittens mee naar buiten helpen.. Maar Amberstorm voelde zich warrior, wou warrior zijn, wou zich bewijzen als warrior. Dus stortte ze zich met een energie die ze al vele manen niet meer had vertoond op het afschuwelijke beest, haar nagels uitgestrekt en een heuse strijdkreet latende.

Tag: Vos

Evacuatie: Iciclecrown; Sacredpace, Pollenpuff
Vos: Stallionheart, Panthersoul, Crowcall, Amberstorm
Aan de kant: Bronzemask, Wolfheart
Honden & Twolegs: Burnetpaw, Silverdew
Nursery: Brokentune
Elders den: -
Hulp halende: Underpaw, Oceanstar

Faith

"sheeps and lambs
becoming lions"

Faithleap had zich uitgeput om haar twee kittens gekruld. Deze waren nog maar enkele dagen oud, en zo te horen waren ze nu al in gevaar. De witte kattin had zich zwakjes omhoog gehesen toen ze de harde stemmen van anderen hoorde, waarna ze voorzichtig Wisteriakit had proberen op te pakken. Haar lichaam was echter nog niet sterk genoeg om de kittens mee te nemen. Haar blauwe ogen schoten van de ene naar de andere kat terwijl ze haar haren overeind zette. Ze had hulp nodig, ze moesten hier weg. Ze moest haar kittens beschermen. Haar blauwe ogen richtte ze op de enige kat die de Nursery in kwam gesneld. Brokentune. Opgelucht haalde ze adem terwijl ze hem aan keek. "Brokentune, ik kan ze niet dragen!" Klonk er angstig terwijl ze met wijd open gesperde ogen de oudere kat aan keek. Haar hart klopte in haar keel, ergens in haar achterhoofd maakte ze zich zorgen om de anderen, de Warriors die nu vochten, haar moeder en andere familieleden.

Tag: Brokentune

lili # #

credit to kenz.

De eerdere stilte van het kamp werd op een helse manier doorbroken. Het was triest eigenlijk, hoe Starclan zoveel mooie, waarschuwende woorden kon zeggen, maar ze alsnog geen bescherming konden bieden tegen dergelijk onheil. Want inderdaad, een monster krijste en schreeuwde en stapte het kamp binnen, zoals door Lakeside gewaarschuwd was. Hun extra patrouilles, hun extra verdikkingen van de kampwand, waren beide voor niets geweest; hij klauwde zich er toch wel doorheen. Routpaw was door het lawaai haar den uitgesprint en kon nog net de gejaagde woorden van Oceanstar door het kamp horen galmen. Aan de grond genageld van angst bleef ze staan, de angsthaas in haar schreeuwde om zo ver weg mogelijk te rennen van dit alles, maar iets hield haar hier. Nee, ze kon haar clan niet achterlaten, nu moest ze zich bewijzen, ze had een verplichting. Routpaw trok zich los van de grond en wendde zich tot een aantal warriors in haar buurt. "L-laat de kruiden liggen, zorg dat alle zieke en gewonden katten het kamp uit zijn!" ze rende haar den in en neusde wat zwakkeren en gewonden de uitgang op, waarna ze die naar Iciclecrown en Pollenpuff stuurde om te evacueren. Pijn was te zien in haar ogen toen ze haar clangenoten op de vos zag, de vos die ze met zijn genadeloze tanden toetakelde. Stallionheart was daar, Panthersoul was daar, haar vrienden, haar clangenoten, maar ze kon ze zo niet helpen. Net toen de poes haar blik los wilde rukken van de vos om iets te doen wat ze wel kon, weerklonk een ijzig geschreeuw door het kamp. Toen ze zich geschrokken omdraaide zag ze tot haar grootste angst dat de vos Bronzemask bij de rug pakte en op de grond smeet. Oh nee, oh nee. Enkele seconden bleef ze daar versteend staan, maar toen verdreef ze in een impuls van adrenaline de angst uit haar lichaam en sprintte op de vos af. Ze zou hem niet aanvallen, Routpaw was geen dappere kat, maar ze zou niet toestaan dat het monster haar deputy zou verscheuren. "Wolfheart!" schreeuwde ze in paniek. "Ik heb Bronzemask, focus op de vos!" riep ze hem toe toen het half verblindde monster woest hun kant op hapte. Net toen bemoeide ook Amberstorm zich ermee. Amberstorm, de queen die ziek en verzwakt was. Met pijn in haar ogen maakte ze een laatste maal oogcontact met Wolfheart. "Haal Amberstorm weg, ze kan niet vechten. Ik zorg voor Bronzemask, ik zorg dat ze blijft leven ik-" er waren geen woorden die deze situatie konden redden, slechts acties. De poes kapte haar woorden af en greep Bronzemask in haar nekvel, waarna ze de grote poes met al haar kracht buiten het bereik van de vos trok. Ze probeerde haar niet aan te kijken, maar toen haar groene ogen toch naar het zware lichaam vielen, kon ze bloed uit diens bek zien stromen. Haar hart schreeuwde het uit en ze legde de grote poes neer aan de rand van het kam. Kort drukte ze haar kop vol emotie tegen die van de oudere deputy. "H-hou vol Bronze, ik ga je helpen, het komt goed," de woorden sneden recht door haar hart, want hoe geruststellend ze ook klonken, Routpaw was lang genoeg in het vak om te weten wanneer een kat onherroepelijk starclan zou ontmoeten. Toch rende ze naar de medicine cat's den en met tranen in haar ogen haalde ze daar een hele hoop papaverzaadjes en spinnenrag vandaan, alvorens die terug naar de dappere poes te brengen. Kundig legde ze de webben neer over haar rug en schoof de zaadjes naar haar bek, terwijl ze niet de angst in haar ogen probeerde te laten zien. "Eet dit, Bronzemask, ze zullen helpen, z-ze nemen de pijn weg," ze hoopte dat haar gebroken stem en betraande wangen het niet weg zouden geven. Oh, hoe graag ze wilden helpen, maar er stroomde bloed uit de bek van de dubbelkleurige deputy. De vos had niet alleen haar rug opengescheurd, maar ook haar binnenste. En dat was iets waar geen Medicine cat nog macht over had.

I can't do it
I've tried my best

You'll have to do it

Tag: Wolfheart eerst, nu Bronzemask. Rout zit met Bronze aan de rand van het kamp, buiten het bereik van de vos.

De stilte die in het WindClan kamp had gehangen die was verstoort. In één klap stortte de vrede die er heerste in één en was er geschreeuw, geblaf, het geluid van zware benen op aarde, en zoveel geuren dat het Lunarbite duizelde. Toen de eerste chaos losbrak was ze uit haar den gevlogen en voor enkele tellen was ze vol angst blijven staan toen ze een groot, rood beest het kamp in zag rennen. Haar helder blauwe ogen sperde zich wijd open en haar ademhaling stokte. Alles ging zo snel. Krijgers vielen de vos aan, Oceanstar en een paar andere rende er vandoor, Bronzemask lag op de grond.. katten schreeuwde om hulp, kits huilde.. Lunarbite haar kop schoot opzij toen ze Brokentune langs haar zag schieten. De kits! Lunarbite rende de oudere warrior achterna en vloog ook de nursery in. Ze hoorde Faithleap al roepen. "Laat me je helpen, Faithleap!" Riep ze over het lawaai die zich buiten de nursery afspeelde uit. "Ik kan Milkykit in ieder geval dragen!" Bood ze aan, met een staart die drie keer zo dik was als normaal en haren die recht overeind stonden.

Tag: @Brokentune @Faithleap

Lijstje met katten:

MADE BY VEL OF GS

Onderwerp: Re: CLAN WINTEREVENT || Search for the fox