CLAN WINTEREVENT || Search for the fox

Lizardpath had geen moment stil gezeten. Ze had katten aangesproken en onder hun voeten gegeven, andere katten aangesproken die de gewonden en de doden moesten verzamelen en ondertussen was ze zelf bezig met de gewonde poot van Lionbeat. De poes haar achterste poot was zowat onherkenbaar en kleurde donkerrood. Als de het bloedverlies zag, kon je bijna zeggen dat de poes er niet meer was. toch had Lizardpath de poes levend in het kamp weten te krijgen en dat nadat ze in één spurt door van de Twolegs was gekomen. Ze werkelijk nog geen moment stil gezeten en de vermoeidheid was dan ook dicht bij. Ze was dan ook blij om alle hulp om haar heen. Alle clans waren aanwezig. Zealspark, de vorige deputy van Thunderclan kwam kort naar haar toe. "Futuresong is ons komen waarschuwen. Thunderclan is hier om te helpen, wat kunnen we allemaal nog doen?" Riverclan had ervoor gezorgd dat ook de andere clans hen te hulp waren gekomen, dat haalde ze uit de woorden van de kater. "De gewonden moeten verzameld worden aan mijn den," mauwde ze meteen, wenkend met haar staart naar haar ingegraven den een eindje verder. De verzorgingsmiddelen lagen daar allemaal bij elkaar zodat ook de andere medicine cats sneller aan de materialen konden geraken. "Gewonden gaan voor, de doden zullen later hun verdiende aandacht krijgen." Het was misschien wat cru, maar ze wilde voorkomen dat er meer katten zich bij Starclan zouden voegen. Ze knikte de kater dankbaar toe waarna ze zich tot Lionbeat richtte. De poes was kort bijgekomen en bijna viel meteen weer weg. "Lionbeat," mauwde ze kort. Ze duwde kort haar kopje tegen de poes, die even later terug bij kwam. Je kon zien dat het haar alle moeite van de wereld kostte om haar ogen te openen, om in eerste instantie te ademen. Het bloedverlies eiste zijn tol en Lizardpath kon er niets aan doen. ”Lizard…” De poes voelde haar hartje sneller kloppen. Ze wist wat er aan zou komen en het was niet iets wat de medicine cat graag aanhoorde. ”Zeg… zeg mijn kittens.. broer..” Ze was door haar pootjes gezakt om elk woord goed en duidelijk op te vangen. Dit was dan ook belangrijk. ”Dat.. ik van ze hou…” Ze keek recht in de ogen van Lionbeat en knikte stevig en vastberaden om haar gerust te stellen dat ze haar woorden door zou geven. Even drukte ze haar neusje tegen de poes aan, die haar ogen sloot met d evolgende woorden: ”Het is goed zo.” "May you find good hunting, swift running, and shelter when you sleep." fluisterde ze zachtjes tegen haar. Ze moest geen blik op de zwart witte poes werpen om te weten dat haar hart gestopt was. Lizardpath bleef nog even zitten bij de poes, niet direct de kracht vindend om recht te staan en verder te gaan. Medicine cat was dan wel een dankbare taak, maar deze momenten gaven haar toch wel altijd een klap in haar gezicht. Met moeite trok de poes zich recht. Even leek alles aan zich voorbij te gaan. De tijd leek vertraagd te gaan en katten schreeuwden door elkaar, jammerden en vonden troost bij elkaar. Lizardpath stapte langzaam naar haar den toe. Met dat ze dichter bij de den was, ging de tijd steeds sneller en sneller, waarna het gewone levensritme zich hervatte. "Laat de gewonden zich hier verzamelen," mauwde ze stevig. Het leek weer alsof de poes verder ging, zoals ze altijd deed, maar ooh wat was ze moe. Kort wierp ze een blik op Oceanstar, die momenteel bezig was met andere dingen dan de gewonden in haar eigen clan. Dit aanzicht kwam niet echt goed binnen bij de zwart witte poes, die haar poten vol had met het rond commanderen van andere katten om de gewonden alleen nog maar bij haar den te krijgen, waarna ze ook nog tot de verzorging moest overgaan. Dit zou een nacht worden.

Tag: Lionbeat, Zealspark, GEWONDEN en katten die de gewonden verzamelen!
Indirect: Oceanstar

Bij de 'nee' van Lionroar deed hij even een wenkbrauw omhoog. Altijd leuk als katten probeerden om niet alleen hem, maar ook algemene natuur- en biologiewetten te omzeilen. Vervelend voor de ander, maar het was zoals het was en hij moest er maar mee leven. Dat deed Tall ook, en die was toch een heel stuk jonger dan de voormalig windclanner. Bovendien leek hij het prima te kunnen vinden met kleindochterlief, dus wat zeurde hij nou? Het zou betekenen dat het poesje meeging naar Shadowclan - iets waar Tall voor zou strijden tot het einde - en dat er een legacy van Tinder zou blijven bestaan in hun leven. Aan de reactie van de oudere kat tegen de kitten was wel te zien dat dit op zich welkom zou zijn. Even wreef Tall vermoeid over zijn kop, in zijn ogen een wat doffe blik. Hij wist het niet zo goed, wat hij verder kon doen om de ander tevreden te stellen. Voor nu was het vooral belangrijk te zorgen dat de mini een goed leven zou krijgen - in Shadowclan - en daarna kon hij zich bekommeren om dramaqueen eersteklas.

@Lionroar, staat bij Pepperkit.

Het ging in een waas, haar onderbewustzijn nam het over en alles leek tegelijkertijd heel helder en heel ver weg. Haar spiergeheugen nam het over van haar bewustzijn om de aanvallen uit te voeren die ze tijdens haar training had geleerd. Het ging te snel om angst te voelen. Te snel om pijn te voelen. En toen was de vos weg, Stallionheart had de aandacht van het beest getrokken en wist hem nu mee het kamp uit te lokken. Andere warriors volgden hen, Wolfheart, Panthersoul, Amberstorm. Zij zou ook moeten volgen. Zij zou ook moeten helpen. Maar de werkelijkheid had haar weer ingehaald, waar ze eerst volledig gefocust was geweest op de vos, werd ze nu weer overweldigd door de chaos in het kamp, door de geur van bloed om haar heen, door de aanblik van de dode deputy. Geblaf van honden. Pijn in haar schouder, in haar staart. Ze hoorde een knal en kromp ineen. Gedesoriënteerd keek ze om zich heen. Hoe kwamen al die RiverClanners hier? En even later verscheen plotseling ook Tall, een lichaam dragend. Tinderlight.

Het gevecht leek voorbij. Meerdere katten lagen levenloos in het zand, de grond in het kamp zag rood en de vachten van vele katten ook. En zelfs dit gevecht voorbij was, leek er nog een andere strijd die gestreden moest worden. Wanhopig keek Crowcall toe terwijl clanleiders zich tegen elkaar keerden en het enige wat ze kon denken was: dat was het dan. De vrede die de reis naar de bergen hen had gebracht, was nu voorbij. Toen Butterstar en haar clangenoten het kamp verlieten, was het duidelijk dat dit nog niet het einde betekende. Crowcall bleef stil staan, trillend op haar poten, bang, ook al was het gevecht voorbij, bang voor wat zou komen, bang omdat ze zich realiseerde dat zij ook dood had kunen zijn. Lizardpaths oproep bereikte haar oren. Gewonden. De gewonden. Oh ja, zij was ook... Ze zette een stap en het duizelde haar. Welke... welke kant moest ze op. Haar ademhaling was versneld, nerveus zette ze een stap de ene kant op en dan weer de andere. Een andere kat begeleidde haar naar de medicine cat's den en Crowcall probeerde iets te zeggen, maar wist geen geluid te maken. Alleen haar ogen vroegen om hulp.

Tag: kat die haar begeleidt, Lizardpath
Ze heeft bijtwonden van de vos in haar schouder en staart, is een hoop bloed verloren en begint in shock te raken.

_{Hij wilde slapen.
Maar voor nog even werd hem dat niet gegund. Pootstappen kwamen zijn kant op en instinctief krulde hij zich om Chasmkit heen. Hij had de opdracht gekregen hem te beschermen en dat zou hij doen ook. De vos zou hem eerst moeten pakken. Maar het was geen vos. Het was een medicine cat, eentje die hij niet kende. Zachtjes snikte hij, er was maar één medicine cat die hij wou. En hij wist niet eens of ze veilig was, of ze nog leefde. Hij verslapte zijn kitten om Chasm en liet Mistgaze haar gang gaan.
Toen kwam ze naar hem toe en met angst keek hij naar haar omhoog. Hij durfde niet. Haar klauw kwam dichterbij en hij was toch zo ontzettend bang. Maar hij kon er niets tegen doen. Er was geen inspraak in te brengen.
Hard krijste hij het uit toen het gebeurde. Zijn nagels sloegen in hetgeen wat het meest in de buurt was, de grond, Mistgaze d'r poot, hij had geen idee wat het was. Toen viel hij flauw.

Hij werd weer wakker toen alles klaar was. Zijn kop dik ingepakt in wist hij veel wat en vos dood, hond dood, RiverClan weg. In paniek kwam hij overeind. "Rout," schreeuwde hij met zijn schorre stem. Alles duizelde maar hij zou niet zitten. Hij moest zijn meisje vinden. Hij kon niks zien, zijn oog deed het niet, het deed pijn.
Tag: Chasm, Mist, Rout}

Onderwerp: Re: CLAN WINTEREVENT || Search for the fox