[A Path Unwalked] Stand by me

Het duurde niet heel lang voor hij antwoord kreeg van de apprentice. Een antwoord dat zijn mond bijna liet openvallen terwijl hij zijn kop bijdraaide. "Huh dus het is haar gelukt?!" Een mengelmoes van blijdschap en pijn schoten door zijn ogen heen. "We zouden samen gaan.. Hmpf, laat zien wat vrienden zijn he." Zijn kop schuddend duwde hij zijn nagels even in de harde ondergrond. Als hij een pruillip kon trekken zou hij dat doen. De kater wist compleet niet wat Bloodclan werkelijk inhielt. Dacht dat het een geheime groep was die de clans beschermde. "Maar dan alsnog, zou ze hier toch moeten zijn??"
-Glazepaw

Toen ze Acefray op een nette maar overduidelijk vriendschappelijke manier begroette werd ze ineens omhelsd. De kater had haar al opgemerkt toen ze sprak aan zijn oren te zien en zijn oprechte en schaamteloze grijns hadden haar op de omhelzing kunnen voorbereiden. "Ik ben zo blij dat je oké bent Ocean, ik was bezorgd om je." Verklaarde de Medicinecat van Shadowclan waarna hij nog altijd glimlachend en zorgzaam terug stapte. De Queen en tevens Deputy van Windclan knikte met een zachte en vriendelijke blik naar de kater om hem enigszins gerust te stellen. Ze verkeerde in goede gezondheid. "Al had ik moeten weten dat je jezelf wel kan redden." Vervolgde de zorgzame pluizenbol die ze als een vriend was gaan zien. Oceanbreexe knikte enkel met een vrolijk glimlachje voordat ze verder sprak, dit keer over enkele katten die ze voor wou stellen. Hij als goedlachse vriendelijke kater zou vast het gezelschap van kittens aan kunnen. Met hun onschuldige ogen en gedrag. Eerlijk hij was zelf net een uit de kluiten gewassen kitten. Positief bekenen dan.. Zoals verwacht had Acefray haar nieuwsgierig gevolgd tot aan de plek waar haar kittens waren. Bearkit had zich zo te zien beschermend opgesteld richting Faithkit en met een goedkeurend en trots knikje keek ze haar oudste zoon aan. In haar ogen beloofde hij een sterke Warrior te worden, een zoon waar ze trots op kon zijn en ook op was. De kater keek met oprecht geluk naar de kittens voordat hij zonder pardon zich door zijn poten liet zakken en daarmee op de hoogte met de kittens kwam."Ocean... Ze zijn geweldig, je kan gewoon zien dat ze een fantastische moeder hebben. Wat zijn hun namen?" Echter nog voordat ze de vraag van Acefray kon beantwoorden sprak Bearkit al, duidelijk niet blij met de nieuwe geur. Ze moest bekennen, Ace stonk. Alsof hij al dagen niet gewassen had. Ondeugende lichtjes glinsterden in de Deputy's ogen toen ze Burnetkit zag knikken. Oh, wat waren haar kittens ook vreselijk eerlijk. Misschien kon ze Ace er wel mee plagen. Nog voordat ze kon spreken, kwam Faithkit dichterbij om even aan de liggende kater te snuffelen. Immers kwam hij zo minder bedreigend over voor de jonge kitten. Daarbij kende ze Faithkit, ze onderzocht nieuwe dingen graag, en nu was de kater iets nieuws. Naar stil en een tikkeltje verlegen weer terug gelopen te zijn naar Bearkit en zijn veiligheid vroeg ze wie de kater was. Oceanbreeze deed haar best alle vragen bij te houden echter sprak Faithkit weer, dit maal door het gelach van Acefray heen. Fantastische moeder mocht ze zijn, maar manieren was misschien nog een ander geval. Ze had in elk geval mondige kittens. Iets dat ze positief zag, immers was het nodig om af en toe de mond open te trekken en deed het haar goed de kittens zelfverzekerd te zien. Nog beter deed het haar om ze echt als een individu te kunnen behandelen. Geen kitten was hetzelfde. Zorgzaam sloeg de grijze kater zijn staart om haar kittens waarna hij sprak. "Yup ik stink~ maar ik ben de Medicine cat van Shadowclan, dat moet mijn mooie geurtje wel verklaren." Verklaarde hij met een zachte grijns. Oceanbreeze schudde lachend haar kop waarna ze haar kittens geruststellend een lik over hun kopje gaf. "Hij is vooral een goede prater, dus voor verhalen kun je bij hem zijn. Oh en hem wakker maken als er iets is is ook geen probleem. Deze grote vachtbol is namelijk altijd vrolijk." Sprak ze zachtjes tegen haar kittens, op een half serieuze en half geneinde toon. "Dit is tevens de kater die ik naast Lizardpath vertrouw als een van jullie ziek zijn of worden op de reis. Mocht je Lizardpath niet vinden dan ga je naar hem." Sprak ze duidelijk en warm. Hierna begon het voorstelrondje dan ook echt. "Nu de grote grijze kitten die oprecht en feitelijk verklaarde dat je stinkt. Wat je ook doet, is mijn oudste zoon Bearkit. De rosse kitten ernaast is Burnetkit, mijn dochtertje. De witte kitten is Faithkit. Dan is de rode slanke kater Narrowkit en de ranke grijze kater Safekit. En natuurlijk de zilvere vrouwelijke kitten is Silverkit." Mauwde ze rustig waarna ze zich ook liet zakken en een van de kittens voorzichtig begon droog te likken. De aanhoudende regen kon er makkelijk voor zorgen dat ze kou konden vatten.

Tag: Acefray en kittens

Het duurde niet lang of Bear kreeg al een hoop steun van zijn slibings en pleegzusje Burnetkit die beaamde met een knikje dat hij inderdaad stonk. Faithkit had zich comfortabel in zijn dikke pluizige vacht genesteld terwijl ze een tevreden piepgeluidje had laten horen, maar nu ook zij kwam dichterbij op zijn geur op te snuiven. De witte dunne kitten was echter een stuk zachter met haar mening en deelde mee dat hij naar kruiden rook. Kruiden of niet, hij stonk. En heel erg hard beviel het de grote kitten niet. "Yup, ik stink. Maar ik ben de Medicine Cat van de ShadowClan, dat moet mijn mooie geurtje wel verklaren." Nog steeds niet helemaal gerust kneep Bear zijn blauwe oogjes halfdicht en bekeek de andere kat met een wantrouwige blik. "... Dit is tevens de kater die ik naast Lizardpath vertrouw als een van jullie ziek zijn of worden op de reis. Mocht je Lizardpath niet vinden dan ga je naar hem." Naar hem gaan? Ze kenden hem niet eens, hij zat niet eens in zijn Clan. Geen haar op zijn vel die er aan dacht om naar hem toe te gaan. Hij trok even met een oortje toen zijn moeder hem voorstelde. "Je moet je wassen," reageerde hij voordat hij zich omdraaide om koers te zetten naar mama, die ondertussen zijn broertje of zusje al aan het drooglikken was.

Met zijn eigen kroost bij zich en Oceanbreeze naast hem met haar eigen kroost hadden ze de weg vervolgd. De bengaal had niet veel gesproken, zijn kop was vooral nog een beetje afgedwaald naar alles wat ze achter zouden laten vandaag. De velden waar hij was opgegroeid, het kamp waarin hij als kitten aardig wat zondes had begaan. Daar waar Mousewish en Cheekykit waren geweest. Hij liet zijn verleden achter vandaag. Kort keek hij naast zich, naar Oceanbreeze. Was dat de toekomst dan? De kleintjes, waren zij de toekomst? Tigergaze keek rond naar de menigte katten die zich hadden verzameld bij de Highstones. Hij knikte een keer toen Ocean zei dat ze zo terug kwam en of hij even op de kittens wilde letten. Zijn eigen kroost had hij ook weer op de grond gelaten, maar hij zou er wel op letten dat ze bij hem zouden blijven. Het duurde niet lang voordat Oceanbreeze terugkwam, met de medicine cat van ShadowClan aan wie ze haar kittens liet zien. Tigergaze bleef kalmpjes zitten en knikte een keer kort naar de kattin toen deze terugkwam.
"Acefray," begroette hij de andere kater en keek deze met zijn goudkleurige kijkers aan. "Tigergaze is de naam," stelde hij zich toen voor aan de ander terwijl hij kort naar de kittens van Oceanbreeze keek die kennis maakte met de voor hen onbekende kat.

TAG: Oceanbreeze+kittens, Acefray, zn eigen kroost

Puffincliff:

Ze moest toch zachtjes grinniken om het enthousiasme van de kitten. “Mijn naam is Puffincliff.” Beantwoorde ze de vraag van de jonge poes. “Kom. Zullen wij eens bij Amberhunt en Seaweedkit gaan zitten.” Ze pakte de kitten weer in haar bek en stond op. Ze liep naar Amberhunt en Seaweedkit. Niet dat ze heel erg veel zin had in gezelschap, maar het zou Deerkit vast wat bezig houden. Ze zat ook gewoon liever bij ShadowClanners, dan bij één van die andere Clankatten. Ze kon er niets aan doen dat haar nekharen soms wat overeind kwamen als er iemand te dicht bij haar in de buurt kwam. “Hallo Amberhunt en Seaweedkit.” Miauwde ze terwijl ze naast ze ging zitten en Deerkit weer tussen haar voorpoten zette.

Tag: Deerkit, Amberhunt en Seaweedkit

Eveningpaw:

Firedance groette haar terug en ze keek de andere kattin weer aan, een rustig glimlachje om haar lippen. Ze zei verder nog niets. Te onder de indruk van dit alles, maar haar woorden waren ook niet meer nodig. Omdat hun deputy al op hun afgestapt kwam. Hij noemde enkel Firedance haar naam en wat verrast keek ze hem aan. Hallo, zij zat hier ook? Ze had een diep respect voor haar leader en deputy, maar toch trok ze met haar oren omdat het leek alsof hij haar negeerde. Ook zijn volgende vraag was alleen naar Firedance. “Ik laat jullie wel even alleen.” Er klonk duidelijk een prikkelbare klank in haar stem. Al verried haar blik niks terwijl ze opstond en wegliep. Ze had toch in ieder geval iets van interesse van Zealspark verwacht. Naast Rousepaw plofte ze weer neer. “Hoi.” Sprak ze nog steeds wat gepikeerd.

Tag: (Firedance en Zealspark) Rousepaw

Met een brok in zijn keel keek hij om zich heen, zijn blik verschuivende van Windclanner naar Windclanner. Oceanbreeze leek zich om één of andere reden wel op haar gemak te voelen, ze stond al aan te pappen met de Medicine Cat van Shadowclan. Het was niet bepaald een gedachte waar hij zich in kon schikken, maar waarschijnlijk maakte ze gewoon het beste van een slechte situatie. Misschien dat hij daar een voorbeeld aan moest nemen. Tigergaze droeg de kittens van zijn zus op zijn rug, blijkbaar had de kater besloten om toch nog eens een vader te gaan zijn voor zijn kroost. Vervolgens sloot ook de bengaal zich aan bij Oceanbreeze en Acefray. Quietstep week zijn blik af, niet echt wetend hoe hij zichzelf een houding moest geven.

Ondanks de regen en de tientallen katten die hem omringden, sprong zij eruit. De parelwitte vacht en de felblauwe ogen. Even stond zijn hart stil, na wat Bronzemask hem had verteld, was hij er niet vanuit gegaan haar ooit nog te zien. Ze groette hem met een waterige glimlach en ook hij glimlachte naar haar. "Hé," zei hij zachtjes. Ze hadden allebei waarschijnlijk genoeg meegemaakt sinds ze elkaar voor het laatst gezien hadden. "Ik hoorde wat er gebeurd was met jullie kamp," begon hij toen aarzelend. Waarschijnlijk wilde ze daar niet eens over praten.

Tag; Jewelgleam

Mooncycle miauwde dat ze het echt wel kon en ging naast Crystalshell zitten "Je hebt wat op je pad kwam overwonnen, en je bent niet ingestort, dus dit kan je ook. En je weet dat ik je zal helpen. Dat heb ik je beloofd en ik breek mijn beloftes nooit." Ze knikte en ging tegen hem aanzitten om warm te blijven. "Help me met de kittens... En als het echt niet meer gaat, blijf bij me wachten" Miauwde ze zachtjes terwijl ze liefhebbend naar de twee kittens keek. Ze waren een gegeven en dat mocht ze niet vergeten.

Tag; Mooncycle

"Katten van WindClan, we gaan een nieuw thuis vinden. Een plek waar weer prooi en veiligheid zal zijn. Een plek waar we kunnen blijven. Een plek waar we de hoop zullen terugvinden die de regen hier heeft weggespoeld. Het zal geen makkelijke reis worden, maar we kunnen dit aan. Alle clans zullen samen op pad gaan, zonder strijd, en samen zullen we een nieuw gebied voor ons vinden. We gaan dit samen doen. Kittens en elders moeten geholpen worden waar nodig. Niemand zal achterblijven. De kruiden zullen ook gedragen worden. Lizardpath, Routpaw, maak er vast pakketjes van die goed meegenomen kunnen worden. Vanavond voegen we ons bij de andere clans bij de Highstones. Zorg dat je klaar bent voor vertrek."

W-what? Shadowmask had met een half oor liggen luisteren maar dit was geen lichte mededeling die genegeerd kon worden dit was... het einde? Het einde van hun leven hier zoals het kende. Vanavond was het voorbij en gingen ze weg. Holy shit. Hij moest Amber spreken, hij moest Demon spreken en snel. Hij zou ze zien, right? De clans zouden samen reizen en hij zou ze tegenkomen en dan? Hij kon hier nog niet weg, dit was hun gebied. Screw die regen, ze konden de regen wel aan als ze wat langer bleven zou het stoppen right? Starclan zou hun dit niet aan doen. Toch begon de katten om hem heen zich al te verzamelen en het leek erop dat er geen einde aan hun faith was.

Het was tijd, de siamees voegde zich bij zijn clan en vervolgens aan de groep aan katten bij die er al stond. Niemand leek blij met deze reis, met het feit dat ze weggejaagd werden uit hun eigen gebied, en door wat? Een hoop water. Met verstand op nul voegde de normaal ze enthousiaste kater zich bij de rest en ging achter een kater aan die toevallig voor hem liep.

tag; none

What do we say to the god of death? Not today.

Zealspark vroeg haar of ze honger had en ze kantelde haar hoofd iets, terwijl ze even nadacht over wat ze zou antwoorden. Eveningpaw liet ondertussen weten dat ze hen wel even met rust zou laten gezien de deputy voornamelijk zijn aandacht op haar gevestigd had. "Een beetje, maar ze hebben hier niet echt prooi klaar liggen, althans ik verwacht toch niet voor iedereen," merkte ze op. Het zou niet eerlijk zijn om wat op te eisen als er queens, kits en elders moesten eten en nu met alle Clans tezamen hadden ze daar nogal een flink aantal van. Misschien was het een hint geweest om even wat te gaan stappen en te jagen of iets in die richting, maar momenteel kwam alles bij haar wat later aan dan het normaal gesproken zou moeten.

Tag: Zealspark (& Eveningpaw)

F I R E D A N C E

Haar antwoord kwam als verwacht. En ook de manier waarop ze het zei deed hem eraan herinneren dat zij niet de eersten zouden zijn om te kunnen eten, mits er eten was zelfs. Queens en elders kwamen voor hen. Maar dat gaf hen al te meer redenen om even te gaan jagen. "Ik denk dat we hier nog wel eventjes blijven tot iedereen er is. Misschien kunnen we al wat gaan jagen, zodat ook de rest op krachten kan komen." miauwde hij, niet echt berekende hoeveel logica er precies in zijn voorstel zat. Waarschijnlijk (hopelijk) wel net genoeg om de poes te doen laten instemmen. Er eventjes tussenuit, al was het maar voor enkele minuten, zou hem enorm veel goed doen. En ook al was de kater zodanig vermoeid dat zelfs zijn staart was gaan zeuren van de pijn omdat hij die teveel van links naar rechts gezwierd had, Firedance en hij zagen er alsnog beter uit dan de helft van de katten die hier zaten.

What do we say to the god of death? Not today.

Het bleek inderdaad het laatste te zijn, een hint om samen te gaan jagen. Momenteel wilde ze alles aangrijpen wat ook maar een beetje vertrouwd voorkwam en dat hoorde er ook bij. "Dat is een goed idee," antwoordde ze terwijl ze overeind kwam. Ondanks dat iedereen honger leed en moe was, waren zij nog jong en sterk en dus als een van de besten in staat om te zien of er nog wat prooi te vinden was in de buurt van Highstones. Het zou lastiger worden dan gewoonlijk, maar in ieder geval kon ze nog even haar poten strekken en zich afsluiten van alles dat er deze dag was gebeurd. (Topic uit naar privétopic).

Tag: Zealspark

F I R E D A N C E

Haar blik n dus zorgen waren momenteel voornamelijk gefocust op haar kittens. Ze moest controleren of ze allemaal veilig over waren gekomen. Als een van de meisjes nu al in de problemen zou komen zouden ze een veel groter gevaar tegemoet gaan. Ze wou er zeker van zijn dat Steppingkit, Slowkit, Coyotekit en Moonkit helemaal in orde waren. Maar het zag er naar uit dat ze dat wel waren. Veilig krulde ze haar staart rond de kits voor haar blik op Panthergrowl viel die haar aansprak. "Panther, ik zag al hoe je hier over denkt. Maar deze keuze is gemaakt onder Starclan's oog en met alle vier de leiders." Ze zuchtte even. "Ik kan ook niet zegen dat ik al te blij ben met deze keuzes. Maar het is het belangrijkste voor Riverclan om te overleven. Voor alle clans om te overleven." Recht staarde ze hem aan voor ze opnieuw zuchtte. "We moeten gewoon volhouden."

-Panthergrowl

Papa.. De woorden leken door zijn botten te snijden en verstijfd bleef de oudere kater stilstaan. Papa.. Zijn vacht sneed hem de pas af en voor hij had kunnen reageren stond de zwarte gestalte voor hem. Haar diep oranje ogen opstarend naar de zijne. Een koude grip bevestigde zich rond zijn hart en hij moest wegkijken van haar om niet te breken. "Ik ga naar huis Crowcall." Mompelde hij hard en ijskoud. Niet willen aantonen hoe zeer dit hem brak. "Ik ga deze reis niet overleven en zou iedereen enkel achterhouden." Met een zucht liet hij zijn kop zakken. "ga mee met de anderen Crowcall. Jij hoort mee te gaan. Voor mij is er echter geen plek meer tussen deze clans." Zacht glimlachte hij even en duwde zijn neus tegen haar oor. "Je bent zo schitterend opgegroeid mijn dochter.. Geniet van het leven dat je gegeven is. En kijk niet om oke. Ik ben nauwelijks iets van een vader voor je geweest. maar ik hoop dat met wat ik heb gedaan ik toch goed voor jou ben geweest." Zuchtend deed hij een stap achteruit starend richting de ooit verbrande bossen van Skyclan. "Ik ga naar huis.."
-Crowcall

Ribkit werd door iemand gedragen en daar was hij maar al te blij mee. zijn lichaampje was helemaal relaxt en zijn oogjes gesloten.. Niet dat hij sliep. Plotseling schoot hij wakker toen degene die hem droeg hem neerzette op de grond. De lichtgrijze kitten zocht dan maar om zich heen naar zijn vader. Hij wist niet goed wat er aan de hand was, maar het leek erop dat ze weggingen. Ofzo. Geeuwend spotte hij de oudere kater en sloompjes stapte hij dan maar op Dangerdance af. De kater was aan het babbelen met iemand die hij niet kende maar die raar rook. Toen hij dichterbij kwam hoorde hij hoe zijn vader haar 'dochter' noemde. Oh, dus dit was dan zijn zus? Diegene waar papa over gezegd had dat zij hen zou verzorgen als hij er niet meer was? En nu leek hij weg te gaan. Hmpf, dat was ook niet fijn. Hij wou deze reis ook niet maken, het leek zo vermoeiend en daar had hij geen zin in. Ribkit trok een keer een sprintje - tegen zijn zin, maar toch - om ervoor te zorgen dat hij toch niet te laat zou komen. "Papa!", riep de tamelijk grote kitten luid. Hij ging naar huis.. "Neem mij mee naar huis, dan kan ik slapen!"

Tag: Dangerdance & Crowcall

Het duurde niet lang voordat haar zusje Faithkit haar mond opende. Met een kalme blik keek de rossige poes naar haar zusje, voordat ze deze richtte op de nieuweling. Hij rook naar de Mémé van de clan, Lizardpath, maar had nog een vreemde en vieze ondertoon van geur bij zich. Het was geen fijn iets om op te snuiven, dus draaide ze wat haar kopje weg... Ugh... Toen de grijze poofball ook nog eens verklaarde dat hij de medicine cat van zijn clan was kantelde ze haar kopje wat. Ze was daarbij ook niet echt op haar plaats gesteld met die dikke staart daar. Dus met een strakke blik staarde ze naar hem toe.. haat aan de mémé... Toen Bearkit daarbij ook nog eens zei dat de kater zich moest wassen, nadat Ocean hun had voorgesteld, knikte ze er ook even lichtjes op. Ze keek even achterom, volgde de kater met haar oogjes en keek toen terug op naar de pluizige kater, de eigenaar van de dikke floofstaart. Volgens mama was het een persoon die goed verhaaltjes kon vertellen... Dus het was dan ook niet vreemd dat er een diepe frons op het gelaat van Burnet ontstond. "Verhaaltje?" klonk er even van haar af terwijl een wenkbrauw de lucht in werd gebracht. Ze was altijd wel in voor een verhaaltje, maar het was gewoon vreemd weet je... "Mémé's zijn eng en gemeen, dus jij ook," beaamde ze plots met een ferme stem. Ze had een haat aan die med cats ~~dokters~~ met hun vieze dingen en hun rare dingen en hun nee... Nee.

"Ik kan haar nog steeds zien, en zij mij nog, dus ik blijf bij haar in de buurt." Miauwde de kitten en Amberhunt knikte, oké dan, hij had gewoon geen zin in nog meer op en aanmerkingen op zijn gedrag. Hij moest ook toegeven dat Seaweedkit best een slim antwoord had gegeven. Een beetje zoals Amberhunt dat ook deed. "Maar wat doe jij hier alleen?" Vroeg de kleinere kat alvorens er snel achteraan te miauwen: "Je hoeft niet te antwoorden hoor! Ik was alleen nieuwsgierig. Amberhunt glimlachte, ach wat maakte het ook uit. Zo alleen was hij ook weer niet, hij was hier wel heen gelopen met Demonslayer. "Ik heb nogal wat problemen met de clan. Maar dat komt wel goed, en ik ben niet de hele tijd alleen geweest. Ik was eerst met Demonslayer." Legde hij uit.

Tag; Seaweedkit

Crowcalls ogen werden groot. Nee, nee, dat mocht niet! Ze deinsde terug, terwijl ze niet kon geloven wat hij nu tegen haar zei. "We gaan allemaal naar huis, papa", miauwde ze. "Een nieuw huis. Waarom zou er geen plek voor jou zijn? Je zou ons niet ophouden, er zijn zo veel elders, en kittens, en ik zal je helpen. Je zou het echt wel overleven!" Toen hij een stap achteruit zette, bleef Crowcall hem aankijken. "Waarom wil je weg nu we eindelijk bij elkaar kunnen zijn?" miauwde ze gekwetst. Even werd ze afgeleid door de kitten die aan was komen lopen. Papa? Crowcall keek van de kitten naar haar vader. Had ze dat goed verstaan? Had haar vader kittens? Niet het moment om daarnaar te vragen. Dat kon ze doen zodra ze hem had overgehaald mee te gaan. "Je mag ons niet in de steek laten. Ik laat je niet gaan", miauwde ze scherp, hem de weg richting het oude SkyClan gebied versperrend. Ze keek hem aan en zag hem steeds waziger worden door de tranen in haar ogen.
"Ga mee, papa, ga mee..." Haar stem brak. Hij moest luisteren. Hij moest. Hij moest mee. Hij moest bij haar blijven. Niet nu weggaan, papa, niet weggaan.

Tag: Dangerdance en Ribkit

Na wat er in de Nursery gebeurd was, voelde ze zich niet zo veilig meer. Zelfs niet wanneer haar vader er was. Gelukkig was ze ongedeerd gebleven, maar Wolfkit en Ferretkit waren wel gewond geraakt. Ze herinnerde zich nog goed hoe haar beide zusjes om hulp hadden geschreeuwd en even had ze gedacht dat ze hen allebei kwijt zou raken. Ergens was ze dan ook wel blij dat ze nu weg gingen van huis. Ze had niet het gevoel ooit nog in diezelfde Nursery te kunnen slapen. Op het laatst was het kamp niet meer geweest dan een grote doodskist. Toen ze vroeg waar ze heen gingen, luidde het antwoord dat ze onderweg waren naar de Highstones. Daarna wisten ze nog niet waar ze heen zouden gaan. Die onzekerheid maakte haar aan de en ekant bang, maar aan de andere kant was ze ook hoopvol. De wereld was groot, toch? Er was vast wel ruimte voor al deze katten, al waren het er nog zo veel. Ze glimlachte toen haar vader haar liet weten dat hij er altijd zou zijn, dat deed haar goed. Ergens had ze gehoopt dat haar eerste keer buiten het kamp mooier zou zijn dan dit, maar ze had er wel vrede mee. De slaap eiste zijn tol en haar oogleden vielen weer dicht. Haar kleine lichaam was volledig uitgeput.

Tag; Thornfang

Gisteren nacht was het enorm moeilijk geweest voor de clan. Geen enkel clanlid had op twee oren geslapen en iedereen was vermoeid door de inspanningen van de afgelopen dagen. Bij de woorden van Tallshadow had ze meteen opgekeken. De boodschap kwam niet geheel onverwachts. Hun kamp lag onder de modder en het was gewoon onmogelijk om die terug te krijgen zoals te voren. Daisypath vond het dan ook meer dan normaal om te vertrekken, weg van hier. Het enige wat ze niet echt zag zitten was het samen reizen met de andere clans. Het eerste gedeelte, ging zeer vlot. De kittens werden gedragen door de jongere katten, warriors. Daisypath concentreerde zich vooral op zichzelf en de weg voor haar. Oneffenheden waren namelijk niet zo heel goed voor haar poten. Ze sloeg haar poten namelijk sneller om dan een jongere kat. Haar tempo lag dan ook niet al te hoog, al probeerde ze toch voor de laatste kat te blijven. Eenmaal bij de Highstones, die ze trouwens al even niet meer gezien had, bleef ze stil staan en staarde ze even naar de rotsen. De laatste keer toen ze hier was, was het om haar partner gedag te zeggen. Ze kwam vroeger wel vaker hier om te kijken naar de sterren en afscheid te nemen van zij die naar Starclan waren gegaan. Daisypath stapte wat verder en zette zich bij de kittens van Shadowclan neer. De andere clans begonnen ook toe te stromen. Daisypath legde zichzelf nog even neer, wetend dat ze haar energie moest sparen. "Blij maar dicht bij mij of jullie moeder." mauwde de elder tegen de kittens die rond haar stonden of zaten. Ze liet even haar blik om haar heen gaan. Ze miste nog steeds één van de queens. Waar was Roughflower toch? Daisypath liet haar blik naar Tallshadow gaan, die bij de leaders stond. Ze trok zich wat moeizaam recht en zei tegen de kittens dat ze zo terug was. Ze stapte voorzichtig naar de leaders toe. "Tallshadow," mauwde ze kort om zijn aandacht te trekken en zette een klein stapje naar achteren, niet wetend of dit wel iets was dat de andere leaders ook moesten weten. "Weet jij waar Roughflower is? Ik heb haar al sinds de modderstroom in het kamp niet meer gezien." zei ze zachtjes en trok even met haar oren. De kittens van Roughflower begonnen achter haar te vragen, wat natuurlijk logisch was.

Tag: Shadowclan kittens, Tallshadow (leaders).

Terwijl haar moeder uitlegde wat de kater allemaal kon, zoals verhaaltjes vertellen, leek Bearkit hem wat vervelender te vinden. Haar broer had dan ook wel gelijk, de kater stonk en hoewel hij warm genoeg was voor de kitten met zijn lange pluizige vacht wist ze niet of ze wel naar hem wou ruiken. Niet alleen de onderliggende kruidengeur was vervelend, ook zijn Clan rook apart. Niet zoals Windclan deed, haar blauwe ogen schoten van haar moeder weer naar Tigergaze. De kater die op hen had gepast toen haar moeder even iets regelde. Dat was iets dat Oceanbreeze veel deed, dingen regelen. Al vond Faithkit dat eerlijk gezegd niet zo vervelend, haar moeder was altijd snel weer terug. Zodra hun moeder Bearkit voorstelde wiebelde de grotere kitten met een oortje waarna hij kalm zei: "Je moet je wassen," iets waar Faithkit enkel om kon knikken. Inmiddels had haar moeder een van haar nestgenootjes gepakt om droger te likken, want helemaal droog werden ze niet met dit weer en was Bearkit naar de veiligheid van Oceanbreexe gestapt. Tigergaze stelde zich ook rustig voor aan Acefray, nadat hij haar moeder met een knikje had begroet. Zover Faithkit wist was dit de vader van de kittens die door Bronzemask en gedeeltelijk door haar moeder werden verzorgd. Burnetkit leek op de witte kitten te reageren toen ze sprak. Faithkit keek stilletjes toe hoe de blik van Burnetkit veranderde toen Acefray inderdaad bevestigde dat hij Medicine Cat was. Met nieuwsgierige en oplettende ogen nam Faithkit hem in zich op terwijl haar zusje wat uitslaakte bij wat haar moeder vertelde. Het stond bekend dat Faith en Burnet beide wel van verhaaltjes hielden. "Verhaaltje?" klonk er even terwijl de rosse kitten een wenkbrauw op hief. Nieuwsgierig en voorzichtig schoof Faithkit dichter naar de stinkende kater toe terwijl ze hem een bijna smekende blik gaf. Na een lange tocht als deze, hoorde ze graag een verhaaltje om zich af te leiden van de regen en kou. "Mémé's zijn eng en gemeen, dus jij ook," verklaarde Burnetkit ferm waardoor Faithkit haar witte kopje omhoog liet schieten en de kater nog eens in zich op nam. Zo eng was hij toch niet? Al hoewel ze had ook nog nooit in de Medicinecat den gelegen zoals Burnetkit. Dus misschien had ze wel gelijk. Faithkit wiebelde met haar oor voordat ze bijna demonstratief de grijze kater aan keek. "Niet bewegen." Sprak ze kalm en duidelijk waarna ze haar witte natte vacht dichter tegen de warme van hem drukte en half onder zijn wollige vacht bewoog. Nu had ze eindelijk een halfdroge plek gevonden en murmelde ze. "Nu verhaaltje," Haar stem klonk dof met het feit dat ze half onder de lange vacht lag weg gedoken. Haar vacht was behoorlijk dun en dus kon ze wel wat extra warmte gebruiken en daarbij was mama nu haar nestgenootje aan het verzorgen en had de grote kater al de warme staart gegeven. Haar hoorde niemand klagen. "Bearkit heeft wel gelijk. Je moet je wassen." Mauwde ze eerlijk en duidelijk. Hij had vast niet van zijn moeder geleerd hoe hij zijn vacht schoon moest houden. Haar mama had haar tenminste die manieren aangeleerd.

Tag: Oceanbreeze, Bearkit, Burnetkit, Acefray en Tigergaze

Onderwerp: Re: [A Path Unwalked] Stand by me