[The Final Prophecy] The Gathering

Timefall
_{Hij had alle woorden rustig gevolgd, toen plots een donkere wolk de maan verstopte. Geen waarschuwing, niks. De grond onder hun poten begon te trillen en katten stoven van links naar rechts. Barsten kwamen in de grond. Wat gebeurde er in godsnaam? En toen was het weer over. Zo plotseling als het gekomen was, was het ook weer weg. Firestar sprak dat ze terug moesten en dat vond ook hij zeker een goed idee. Rustig liep hij naar de eik en wachtte tot hij zeker wist dat iedereen er was.

[ E i k ]}

Fluffytail
_{Plots begon de grond te trillen, en ontstonden er grote scheuren. Met grote, bange ogen zag ze het aan. Ze durfde niet te bewegen. De grond die normaal haar houvast was, was haar nu haast aan het weg trillen. Daarna hield het op, alsof het er nooit was geweest. Een beetje angstig keek ze naar Zebrachase, wat was dit geweest? Echter werd hij teruggeroepen door zijn leader. Haar ogen richtten zich even op Silverfang, wat nu? Ze hoopte dat haar kittens nog ongedeerd waren...

[ Z e b r a c h a s e ]}

;;M i r r o r e d s o u n d

Zo slecht was het hier nog niet. Deze gathering had een ontspannen sfeer, iets wat hij wel fijn vond. Plots klonk er een dreigend gerommel boven zijn hoofd. Hij probeerde het te negeren, maar de blik in zijn ogen werd gelijk al een stuk oplettender. De grond onder zijn voeten begon te trillen. ''Pas op!'' Gromde hij naar de katten naast zich waarna hij een grote sprong achteruit nam. Er heerste paniek en de normaal zo geconcentreerde Mirror kon het ook niet meer houden. Paniekerig keek hij om zich een, kijkend of hij enkele katten van zijn Clan kon vinden. Plots stopte het. Trillend keek hij om zich heen, en nam de woorden die Firestar sprak goed in zich op. Langzaam kwam hij weer in beweging en volgde de rest van zijn Clan terug naar het kamp.

Adderpaw werd verstoord uit zijn conversatie met de twee ShadowClan katten toen achter hem een kreet klonk. Met grote ogen draaide hij zich om. De Gathering was begonnen! Reikhalzend probeerde hij de grote rots die Vierboom voorstelde helemaal in beeld te krijgen. Hij zag een grote, langharige kater die zich voordeed als Stormstar van RiverClan, een zwart met witte poes die blijkbaar leider van ShadowClan was, een bleek, rood poesje die Everstar bleek te zijn en een commandant van SkyClan die niet de leider van SkyClan was. Firestar herkende hij als enige echt aangezien het zijn eigen leider was. Opgewonden luisterde hij naar de verschillende stemmen veels te opgewonden om naar zijn mede katten te luisteren die achter hem wat pruttelde. Ooit zou hij daar ook staan .. dat zwoer hij.

Het kwam zonder waarschuwing en schudde door tot diep in zijn botten. Overal om hem heen rende katten in paniek over elkaar heen en vielen ze door de impact van de bevingen die de aarde deden trillen. Met een dikke staart en een vacht die twee keer zo dik was als normaal sprintte hij in blinde paniek een willekeurige kant op, door de kracht van de bevingen struikelde hij meerdere keren tot hij het opgaf en plat bleef liggen tegen de grote rots aan zo dat hij niet vertrapt zou worden. Toen de bevingen eindelijk stopte keek Adderpaw meteen op met woest vechtende borst van de gejaagde ademhalingen. Hij hoorde de leiders wat roepen maar hij hoorde alleen ‘Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond! ThunderClan!’ Hij stak zijn kop omhoog en zag zijn vuurrode leider in de richting van ThunderClan staan link voor hem. Hij rende blindelings langs alle katten heen, alle opwinding en blijheid van zijn eerste Gathering vergeten. Hij duwde katten opzij en wurmde zich naast Firestar met grote ogen en een nog steeds dikke staart. Wat was dat!? Dacht hij angstig onbekwaam om de woorden hardop uit te spreken.

Mood: Overwhelmed, frightened || Tag: No one

"We moeten iedereen terugbrengen naar hun eigen kamp, voordat ze het zelf doen. Wie weet wat de achterblijvers daar moeten doorstaan ThunderClan!" Specklepaw hief zwakjes zijn kop op. Zijn oren waren plat naar achteren van angst. Over zijn hele lijf bibberde hij van de schok. Het was een natuurramp, maar er was duidelijk iets mis. Ook de angst van de andere katten maakten hem bang. En hoe sterk de leaders ook lijken, ze zagen er verontrust uit.

#Words: / #Tags: My fear #Notes: Mrrr..!

_{Shrewstar was niet erg blij dat Everstar haar voorgegaan was, iets wat deze wel beviel. Shrewstar hoefde haar niet aardig te vinden. De ShadowClan leidster was de enige die haar deputy voorstelde, iets wat Firestar en Everstar niet hadden gedaan. Ze maakte zelf wat woorden vrij voor de nieuwe Medicine cat apprentice. Toen ze was uitgesproken nam Stormstar opnieuw het woord. Eerst sprak hij Firestar even toe, daarna Silverfang. Nu richtte hij zich tot Everstar. ''Everstar, het nieuws van Hollystar is tragisch. Ik hoop dat ze een vredige dood heeft gehad, de poes verdiende respect. Hollystar was anders dan Bluestar, maar ze was ook een perfect leidster. Might Starclan also light her path. Ik wens jou ook heel erg veel succes met het leiden van de clan,' sprak hij. Everstar knikte kort. Ik heb jouw gelukwensen niet nodig, dacht ze echter tegelijkertijd. Tot slot sprak hij Shrewstar even toe. Everstar vroeg zich af waarom hij zo over de gestorven leiders sprak. Ze waren wel zijn vijanden geweest. Hij zou tegen ze gevochten hebben als dat nodig was, maar nu praatte hij weer over hen alsof ze goede vrienden geweest waren.
Plotseling klonk er een gerommel in de verte. Donkere wolken verborgen de volle maan en het werd plotseling erg donker. Wat was er aan de hand? Was StarClan boos? Wat hadden ze verkeerd gedaan?
Een tel later begon de rots onder haar poten te trillen. Grond die eerst hard en stevig was geweest, voelde nu een stuk minder veilig aan. Haar vacht schoot overeind en ze zette haar poten iets uit elkaar om beter evenwicht te krijgen. Overal verschenen scheurtjes in de grond. Donkere diepten die verschenen uit het niets, alsof de aarde hen allemaal op wilde slokken.
En toen was het weer stil. De grond kwam tot bedaren, het gerommel stierf wel. Snel liet Everstar haar blik langs haar clangenoten glijden. Ze zag zo gauw niemand missen.
"Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond!" riep Firestar. Hij keek de andere leiders aan. "We moeten iedereen terugbrengen naar hun eigen kamp, voordat ze het zelf doen. Wie weet wat de achterblijvers daar moeten doorstaan" Everstar sprong van de rots. Hoewel Firestar volkomen gelijk had, stond het haar niet aan dat hij hen commandeerde.
"WindClan, verzamelen!" riep Everstar, terwijl ze zich in de richting van haar territorium bewoog. Ze bande iedere emotie van haar gezicht. Ze mocht nu geen angst uitstralen. Ze moest er kalm en zelfverzekerd uit blijven zien, dan zouden de WindClanners dat vanzelf van haar overnemen. Ze keek rond om te zien of haar groep compleet was.}

Het was nog niet voorbij. Het rommelen in de verte veranderde weer in gebulder en een tweede beving liet het woud sidderen. Silverfang wist niet hoe lang de rots het nog vol ging houden en sprong haastig op de scheurende aarde, zijn ogen geschrokken naar boven gericht. Als één van de eiken het ging begeven en op de grond zou vallen.. Hij dacht maar aan één ding, ze moesten weg hier! Weg, terug naar het kamp, iedereen veilig krijgen. Haastig schoot hij met zijn blik door de schreeuwende menigte van rennende en in elkaar gedoken katten, op zoek naar zijn clan. 'Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond!' hoorde hij Firestar boven het geluid uitroepen, terwijl de kracht van de natuur weer langzaam afzwakte. Silverfang greep zijn kans en werkte zich met krachtige passen over het gehavende veld, zijn stem luid en duidelijk. "Skyclan, terug naar het kamp, volg mij!" Hij probeerde er zeker van te zijn dat hij iedere Skyclankat had verzameld, door ze allemaal nog eens na te kijken, voordat hij zich omdraaide en snel de weg terug leidde naar het territorium.

"Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond!" Stormstar keek even naar de rode kater en knikte. "We moeten iedereen terugbrengen naar hun eigen kamp, voordat ze het zelf doen. Wie weet wat de achterblijvers daar moeten doorstaan" Stormstar rende naar enkele katten van zijn clan toe. ''Riverclan, wees voorzichtig en verzamel je! We gaan terug naar het kamp!'' Hij ging voorop en gaf Mousefur met wat warriors, een signaal van zijn staart om de achterhoed te leiden. Toen hij een van de katten aankeek die een kort knikje gaf om te laten weten dat ze er allemaal waren, knikte Stormstar terug. Enkele seconden erna begon hij te lopen en kwam de groep in beweging. Toen ze richting het kamp liepen, ging zijn kop naar achter om zijn clan te zien. ''Zijn er gewonden? Ik wil dat er alvast 3 warriors vooruit rennen om te zien hoe het er in het kamp uitziet.''

Rustig had hij geluisterd naar de leiders die hun zegje deden. Met Riverclan ging het goed, Thunderclan en Shadowclan hadden beiden hun leider verloren en Skyclan's leider werd langzaam aan beter. Plots begon de grond te trillen, een grote angst overviel zijn lichaam en zo snel als hij kon drukte hij zijn klauwen in de grond en probeerde hij stevig te blijven staan. Nadat de beving over was zag hij de paniek om hem heen pas, meteen nam hij een rustige houding aan en keek hij kalm naar de katten. De leiders zeiden dat iedereen naar zijn eigen territorium moest en met grote, snelle passen had hij zich verplaatst naar de boom die aan zijn territorium grensde. Hij zag Everstar langs hem door liep, knikte naar haar en wachtte tot iedere Windclan kat langs hem voorbij was voordat hij achter ze aan ging. Hij voelde zich verantwoordelijk voor deze katten, hij moest op ze letten, ze beschermen. "Als alles maar goed is in het kamp." Dacht hij, maar hij zei het niet hardop. Hij wilde geen onrust schoppen in de groep katten.

Nightpaw
De vergadering was begonnen, Nightpaw kwam een klein stukje uit haar holletje, een héél klein stukje maar. Ze was voorbereid op het ergste. Als er oorlog uit zou breken zat ze hier veilig. De laders deden hun zegje. Ze snapte niet wat alle katten zo speciaal aan de Gathering vonden. Ze staarde naar de sterren en smeekte zachtjes dat de oorlog een andere keer zou komen. Dat het nog geen tijd was. Terwijl ze aan het smeken was zag ze een wolk richting de maan drijven. "Alsjeblieftalsjeblieftalsjeblieieft" Smeekte ze. Maar de Starclan hoorde haar niet. Het werd donker, haar kop zakte omlaag en langzaam kroop ze haar holletje in. Nu zou het komen. De katten zouden ruzie krijgen en van ruzie kwam vechten. Ineens begon de aarde te trillen. Het voelde alsof ze een vlooi was op een kat die het koud had. Ze werd helemaal door elkaar geschud. Nightpaw schreeuwde, gilde en siste. Maar de kat stopte niet. Na een tijdje werd hij rustig en toen stopte hij. Night haalde opgelucht adem. Ze stond op en bonkte met haar kop tegen de bovenkant van het holletje. Een hele stapel steentjes kletterde bij de ingang neer. Soms zaten er erg grote stenen bij. Ze kroop snel naar de ingang, maar toen ze was aangekomen waren de stenen halverwegen. Nog een paar grote stenen kletterde op de stapel. "Help!" Piepte ze. Nightpaw begon de steentjes weg te duwen, ze begon ze weg te halen, beukte tegen ze in. Alles om hier uit te komen.

_{De WindClanners verzamelden zich. Lionroar knikte naar Everstar toen ze langs liep en sloot de rij. Everstar draaide zich om en telde de katten. En ontbrak er één. Ze scande alle gezichten kort. Nightpaw, het was Nightpaw die ontbrak.
"Blijf hier," zei ze tegen de clangenoten. Ze kon het nu niet gebruiken als nog meer katten rond gingen zwerven.
Gelukkig hoefde ze niet erg lang te zoeken. Ze hoorde gepiep en toen ze goed keek, zag ze een klein stukje zwart tussen de steentjes. Ze rende ernaartoe en begon te graven, en al gauw kwam de apprentice boven. Everstar pakte haar nekvel en trok haar uit het ingestortte hol. "Kom," zei ze en, zonder Nightpaw lang de kans te geven zich te herstellen, liep ze weer terug naar de groep. Ze keek of iedereen er was, wat zo was, en leidde de weg naar het kamp. Haar eerste gahtering als leider was uitgelopen op een natuurramp. Was dat een slecht teken? Had StarClan geen vertrouwen in de nieuwe leiders van ThunderClan, WindClan en ShadowClan?}

Icyrose knikte naar Lionroar toen die in de richting van de Clanleader ging, het liefst was ze achter hem aan gelopen, maar ze wist dat ze dat niet mocht. Nu voelde ze zich eenzaam, alweer. De poes zuchtte en stond op, waarna ze een paar staartlengtes verderop ging zitten, in d'r eentje.
Rustig luisterde ze naar alle zegjes van de Clanleaders, blijkbaar waren alle clans hernieuwd, op Skyclan en Riverclan na. Ze vroeg zich af of Skyclan er weer bovenop zou komen, ze had gehoord dat Duststar al heel lang ziek was nu. Anders zou Silverfang leader worden, Silverstar klonk wel leuk. Ze grinnikte eventjes, voordat ze weer naar de Clanleaders keek en haar ogen afgeleden naar de kater waar ze zojuist mee had staan praten.

Opeens werd alles letterlijk door elkaar geschud, de grond begon te trillen en Icyrose voelde haar hart overslaan. Haar lange vacht stond overeind, waardoor ze er als een bolletje poef uitzag en ze zetten haar poten verder uit elkaar om stevig te blijven staan. Om haar heen zag ze meer katten in paniek schieten en haar blauwe ogen waren wijd open gespert.
Snel keek ze om zich heen, opzoek naar iets waar het veilig was, maar voordat ze haar poot had opgetilt, was het al weer voorbij en stond alles weer stil. Alleen Icyrose's poten trilde nog na en ze had wat moeite met d'r evenwicht te houden. Firestar nam als eerste het woord en beval de andere leaders om zijn of haar clangenoten terug naar het kamp te begeleiden. Icyrose keek om zich heen, ze zag geen Windclan katten in haar naaste omgeving, dus liep ze zelf in de richting van Everstar. Tenminste, dat was voordat een paar katten haar onderste boven liepen en ze tegen de grond werd geslagen. Ze gromde en probeerde overeind te komen, maar blijkbaar vonden de andere katten het leuk om over d'r heen te blijven lopen. ”Lionroar!” riep ze, over het geschreeuw van de andere katten heen, in de richting van haar Deputy. Ondertussen probeerde ze op te staan, maar merkte dat haar voorpoot niet mee wilde werken en haar gewicht niet kon dragen. Langzaam liep ze in de richting van Everstar, terwijl haar gezicht de hele tijd vertrok van de pijn. Damn, dat kon natuurlijk alleen haar overkomen. Toen ze eenmaal bij de groep was, liep ze in de richting van de kater. Ze wist niet zeker of ze 'm mocht storen, maar nam het zekere voor het onzekere. ”Lionroar, ik heb waarschijnlijk m'n poot gekneust, ik kan niet zo snel terug lopen ben ik bang,” legde ze snel uit, terwijl haar ogen nog steeds paniekerig stonden en ze stond te trillen.

[Minnowposts gaat verder op NPC, Babs mag d'r met Poppypaw terug begeleiden naar het Kamp~]

Toen hij Icyrose zijn naam hoorde roepen draaide hij geschrokken zijn hoofd naar het geluid toe. Katten waren in alle paniek gaan rennen en hadden de poes over geduwd, er werd over haar heen gelopen. Maar voordat hij ook maar even de tijd kon nemen om er naar toe te gaan en de katten van weg te slaan, hadden ze zich al bij hun clans gevoegd. Hij liep op haar af en zag haar pijnlijke blik. Ze had iets aan haar poot. Bezorgd keek hij haar aan. ”Lionroar, ik heb waarschijnlijk m'n poot gekneust, ik kan niet zo snel terug lopen ben ik bang,” Rustig knikte hij. "Ik zal wel met je meelopen hoor," Glimlachte hij vriendelijk. "Gaat het een beetje?" Miauwde hij, waarna hij zich naar de clan draaide. "Loop maar op je eigen tempo, als ik te snel ga moet je het zeggen." Miauwde hij, waarna hij begon te lopen.

Jaytail
Jaytail wou net iets tegen de kater zeggen toen de leaders begonnen met Spreken. Hollystar.. Is dood? Brokenstar.. Was ook dood? Wow, dat is veel informatie. Hij wou er net over discussiëren met Spotlight toen de grond onder hen begon te trillen. Jaytail werd er gek van, aangezien het voelde alsof er weer een hond onderweg was. Hij begon te rennen richting zijn territorium, hij moest hier weg! Toen het stopte was hij nog steeds bij de Vierbomen, "Clankatten, verzamel je bij je Clangenoten in de richting van jouw territorium. Blijf bij elkaar en blijf dicht bij de grond!" zei hun leader. "ThunderClan!" hoorde hij daarna nog, hij liep richting zijn leader en knikte naar hem.

Raisingpaw
Raisingpaw interesseerde zich voor het gesprek van de leaders. Wow, dit was vet! De grond onder hen begon te trillen, Help! Hij wist wat hij wou, terug naar de Clan, terug naar zijn moeder! "Mamaaa!" schreeuwde hij als een kleine kitten in paniek. Hij wou hier echt weg, het was wel leuk geweest zo. Het was klaar. Hij wou dit niet meer. Hij keek een beetje angstig om zich heen. Hij ging tegen de grond aanhangen. En sloop in de richting van zijn Clan.

Swallowpaw
Swallowpaw zat daar maar, af en toe hoesten. Toen de Clanleaders begonnen. Ze luisterde aandachtig. En ze nam aan dat eigenlijk RiverClan het sterkste stond, aangezien de rest een soort van Nieuw was, of ziek, en hun leader had al meer ervaring dan de rest. De rest wat ze vertelden boeide haar niet zo. Ze zocht weer naar Thistlefrost toen de grond begon te trillen. Instinctief zocht ze naar Thistle, waar was hij?

Eaglewing zat aandachtig te luisteren naar wat de leiders te vertellen hadden. Burnedpaw zat naast hem ook te luisteren. Er waren veel nieuwe gezichten, zo waren de leiders van de Shadowclan, Thunderclan en Windclan verandert. ''Wat er niet allemaal kan gebeuren in zo'n korte tijd,'' dacht hij. Uit het niets merkte Eaglewing dat Fourtrees overschaduwt werd. Hij keek op naar de smalle ingang tussen de bomen en zag een donkere wolk over Fourtrees heen komen. Opeens begon alles onder zin poten te rommelen. Hij keek naar de grond onder zijn poten. De grond trilde en er ontstonde scheuren in de aarde. ''Uitkijken!,'' geschokt sprong Eaglewing op en duwde Burnedpaw bij de scheuren vandaan. En tweede rommel deed de aarde schudden, alsof het woud uit elkaar werd getrokken. "Skyclan, terug naar het kamp, volg mij!" klonk Silverfangs stem. Eaglewing twijfelde geen seconden, hij gaf Burnedpaw een setje om Silverfang te volgen. Hij wilde absoluut niet dat haar iets zou overkomen, hij was per slot van rekening diegene die haar had meegenomen. Terwijl Burnedpaw voor hem liep, ging hij achter de rest van de Skyclanners aan naar het kamp toe. Er hing paniek om de katten. Het was een chaos.

Words;; 195 // Tag;; Burnedpaw // Note;; Ik ga verder in The Final Prophecy.

Onderwerp: Re: [The Final Prophecy] The Gathering