question (Zim me, Hopemind, Tak, aria of killerblood)

Zim liep samen met hopemind. Hij stak zijn neus op en rook de geuren de dichte geuren. Hij voelde de diep begroeide bossen. Hier us het dacht zim. Maar toen hij er was zag hij een open plek verwoest, niet helemaal maar wel een beetje holen waren kapot en de grot was in gestort. Met angstige ogen keek Zim, wat is hier gebeurt dacht hij. Zim probeerden te graven maar zag niks geen beweging zaten er in de rotsen. Bij hem spatten de tranen uit zijn ogen voor niks zo'n reis gemaakt van hhellang hij sloot zijn ogen en ging liggen. 'Hopemind we gaan denk ik naar huis of ergens anders zoekken dit was maar het begin.' sprak hij, Zim wilde niks oop geven helemaal dit niet. Zim snuffelde rond en rook iet onbekents maar wat. Hij keek in het rond met zijn groene ogen. Zijn vacht voelde de stillen rust en hij schudden zijn kop en sprak 'Hopemind dit kan gevaarlijk zijn.' zei hij. Zijn ogen fonkelde maar hij wist niet wat het was of wie?????

Met onrustig bewegende ogen liep ze vlak naast Zim. Ze was hier nog nooit eerder geweest en ze voelde zich onveilig en kleiner dan ooit. Af en toe stak ze haar neus in de lucht om geuren op te snuiven. Het rook hier anders... Plotseling stopte ze. Ze keek met grote angstige ogen naar het half verwoestte landschap voor zich. Wat is hier gebeurd?? dacht ze geschrokken. 'Hopemind we gaan denk ik naar huis of ergens anders zoekken dit was maar het begin.' hoorde ze Zim zeggen. Ze huiverde. Ze zouden dus nog lang niet naar huis gaan. Ze keek met grote ogen om zich heen. Haar nekharen stonden recht overeind en ze trilde van top tot teen. 'Hopemind dit kan gevaarlijk zijn.' zei Zim en ze dook ineen. 'Hoezo? Ruik je iets?' vroeg ze zacht en stak haar neus in de lucht om vreemde geuren op te pikken. Het enige wat ze rook was de geur van Zim en het bos, maar ze rook nog iets alleen wist ze niet precies wat het was... Ze keek Zim bang aan. Ze opende haar mond om iets te zeggen, maar er kwam geen geluid uit haar mond.

Zim keek haar aan en hoorde hopemind"s vraag en sprak 'ja' zijn ogen gingen tot spletjes. Zim keek om zich heen en liep door en sprak 'volg me.... Het rijk is verwoest mischien nog overlevenden....?' Zim liep veder op zijn hoedden voor anderen katten die overal konden zijn. Maar het meeste wat hij kon zien was de kappote holen slaapplatsen en grotten. Het rook hier niet meer naar de vorige geur meer naar een klif of grond, vuur......hij keek bang maar hij aarzelde niet probeerde iets te ruiken of er een geur was van anderen katten die vroeger er waren maar de geur was hij nog niet gewent. Hij sloot zijn ogen en boog zijn kop en sprak 'mijn missie gefaalt, ZIM mislukte zijn missie en heeft verloren.' Hij gaf Hopemind een kopje en ging zitten kijken over de verwoeste plaats......

'volg me.... Het rijk is verwoest mischien nog overlevenden....?' Ze knikte en volgde hem. Met ogen vol afschuw keek ze de plek rond. Het was er helemaal verwoest... Ze wou niet weten wat Zim op dit moment voelde. Ze sprong over een omgevallen boom, die haar weg versperde. Ze kreunde toen ze neerkwam op de grond. Haar pootkussentjes waren meer rood dan roze en ze deden vreselijk veel pijn. Ze keek toe hoe Zim zijn kop liet zakken. 'mijn missie gefaalt, ZIM mislukte zijn missie en heeft verloren.' Ze ging naast hem zitten en sloeg haar staart om hem heen. Ze gaf hem een troostende lik over zijn wang. 'We kunnen nog niet opgeven,' zei ze. 'Niet nu we al zo ver zijn. Misschien vinden we nog wel iemand, je weet maar nooit.' Ze keek met onderzoekende ogen rond, om een teken van leven op te vangen. Maar er was niets. Ze keek naar haar poten. 'Het spijt me, Zim...' zei ze, alsof alles háár schuld was. Haar staart zwiepte nerveus heen en weer. Ze wist plotseling precies wat hij voelde: verdriet. Dat gevoel kende ze donders goed, er was geen dag in haar leven waar ze géén verdriet had gevoeld.

Zim hoorde Hopemind het ook opgeven. Zim keek in het rond en herinerde hem iets mischien was zijn hol opstaande zijn hol was hier niet maar vederop want Zim had wel eens het verkeerde stuk aangevallen. Zim tilde Hopemind op en liep de bossen ver in, toen ze er eindelijk waren stond het hol nog regt op. Zim dieuwde Hopemind het hol in, hier rook het bekent maar ook onbekent. Er lag een muis in pas net gevangen door wie?? Zim keek erna en liet hopemind in het hol liggen het begon buiten te regenenen stormen. Zim ging naasst hopemind liggen en likte haar kussentjes af wat best vies was maarja. Er kon leven zijn hier maar de meesten hoop was al weg want zelfs in zijn hol was het verwoest er lag bloed maar geen lijk. Zim aarzelde niet en gaf de muis aan hopemind hier kon ze even mee leven.

Ze sloot haar ogen toen Zim haar pootkussentjes begon te likken. Ze rilde helemaal. Ze vond het hier maar onveilig. Ze rook de geur van een vers gevangen muis en nu pas merkte ze dat ze stierf van de honger. Ze opende haar ogen en zag dat Zim haar de muis gaf. Ze keek hem dankbaar aan. 'Ga jij niks eten?' vroeg ze zacht en keek naar de muis. Ze nam een hap en schoof de rest terug naar Zim. Hij moest tenslotte ook wat eten. Ze legde haar kop tussen haar poten en staarde naar buiten, naar de regen. Ze sloot haar ogen, om even te dutten. Even later viel ze doodmoe in slaap. Dat had zu nu écht even nodig.

Zim keek naar hopemind en schoof de muis terug naar haar en sprak 'neem jij maar...!' Zim was aleen gefoces op zijn missie niet op eten. Hij keek even naar hopemind en keek veder na buiten en zei niks. Zim keek weg en voelde de kouw van de regen die op de grond belanden zacht en stil de gtond raktr. Zim keek er naar en wist dat hij zijn doel snel moest af maken nu of nooit hij moest het weten en meer dit was zijn missie en natuurlijk had hij ermeer zoals de wereld veroveren en de baas zal zijn over allen katten maar dat ging vast niet zomaar daarom moest hij een plan bedenken en meer. Hij legde zijn kop tussen zijn poten en zwiepte met zijn staart...

Ze was al diep in slaap en even later werd ze weer wakker. Alles duizelde om haar heen en even leek ze weer in slaap te vallen. Ze schudde even haar hoofd en probeerde eens goed te ontdekken waar ze nu precies was. Toen ze Zim naast haar zag werd alles weer helder voor haar ogen. Ze wist nu waar ze was en wat ze er precies deed. Ze snuffelde aan de muis en met tegenzin nam ze er nog een hap van. Zo'n trek had ze opeens niet meer. Ze staarde lang voor zich uit, met een ernstige uitdrukking op haar gezicht. Ze was even weg van de wereld en lette niet meer zo goed op wat er om haar heen gebeurde.

Tak had haar hol net verlaten om te jagen. Ze keek goed om zich heen haar vacht wijde mee met de wind. Ze dook en sprong op een muis beet het beest dood en sprak de woorden: 'dit is een offer voor de sterrenclan dus ga nu en wees prooi daar boven, geen meer leid voor hun dus leef in rust.' In Taks groep geloofde ze dat prooi ook een leven had en spraken ze woorden om de sterrenclan te eeren en het prooi. Tak nam de muis mee en bracht het het hol in. Tak dacht nog aan vroeger dat hier Zim woonden en dat zij voor hem jagde zij was immers de genen die moest jagen voor de strijders. Ze zuchte even dit was de enigen plek waar ze aan de tijd kon denken dat ze een groep waren jagen strijden. Tak ging weer weg om water te halen en meer prooi toen ze dicht bij het hol was naar haar vangst zag ze twee katten in het hol zitten e liep er kwaat na toe legde het water en eten in het hol. Tak kwam er aan ze keek met spleet ogen naar de twee. Ze duwde Zim om ver en drukte hem woedend tegen de grond en riep 'War doe jij hier nog...VERADER!!' gromde ze. Tak keek om en zag een poes zitten en zei 'hallo ik ben INVADER TAK ben even bezig ergens mee, als je nog iets wilt vragen ja dat mag en ja we kennen elkaar.' Tak beantworden haar eigen vragen zetten haar klauwen in Zim en duwde hem weer omver. Tak keek boos en riep 'Wat doen jullie in mijn hol!!!?' ze ging zitten met haar staart om haar potjes en haar felle blik gericht op hun twee......

Ze hoorde buiten het ruisen van de bladeren in de wind, en ze sloot haar ogen. Zo bleef ze een tijdje zitten en schrok op van een plotselinge geschreeuw. 'War doe jij hier nog...VERADER!!' Ze opende geschrokken haar ogen en zag een jonge poes. Dat moet ze zijn! dacht ze, blij dat ze haar hadden gevonden. Maar ze deinsde achteruit toen ze Zim opeens aanviel. Ze drukte haar oren tegen haar kop. Haar nekharen vlogen overeind toen de poes haar aankeek. 'hallo ik ben INVADER TAK ben even bezig ergens mee, als je nog iets wilt vragen ja dat mag en ja we kennen elkaar.' Ze keek haar met kille, onvriendelijke ogen aan. De poes ging zitten. 'Wat doen jullie in mijn hol!!!?' hoorde ze haar vragen. 'Ja zeg! Wat een warme welkom!' gromde ze. Dus dit was de poes die Zim zocht?! Aardig was ze niet, en dat was logisch want ze zat ooit met Zim in één groep!

Zim keek naar de poes en riep 'jouw hol!!!? Mijn hol ik heb hem gemaakt hoor dus niet zo zeuren Tak!!!' Zim wist al met zijn blik haar even sprakenloos te krijgen. Zim ging naast Hopemind zitten en sliit zijn ogen aandachttig. Hij luisterde naar de wind en wist dat Tak wel een grotere rank had dan hem maar wel dat Zim ouder was dan Tak. Hij deed zijn kop regt vardig omhoog en ging dapper staan, Tak had hem al zo vaak onver gedieuwt maar wat kon het hem scheelen hij had meer regt volgens de regels die ze ook naamelijk hadden maar eigelijk ging hij zo zitten om wat te vraagen niet om haar weg te laten rennen omdat twee meer zijn dan een. Zim bekeek de poes goed ze leek ouder en sterker. Zim keek haar boos aan en riep 'wij hebben vragen slaaf dus antword ze snel!!!!!!' op dit moment was hij meer slecht dan goed!!!!!

'Tak? Tak? Wat is hier aan de hand?' Een magere zwart- witte poesje verscheen naast Tak.Ze keek haar verward aan. 'Wat...' Nog voor ze haar zin af kon maken kreeg ze de twee onbekende katten in het oog. Haar ogen werden groot van verbazing. 'Wie zijn die twee? En wat doen ze hier?' vroeg ze verward. Ze bekeek de twee katten. Een poes en een kater. Zijn het vijanden? vroeg ze zich af, bij het zien van Tak's vijandelijke houding. Ze had nog zo veel vragen, maar ze hield haar mond. Inplaats daarvan keek ze nieuwsgierig naar de katten. 'Trouwens...'begon ze weer. 'Wat doen ze in je hol, Tak?' Ze zwiepte met haar staart en keek haar aan. Ze knipperde met haar ogen en krulde haar staart daarna om haar voorpoten heen.

Tak keek de twee katten woedend aan. 'jouw hol!!!? Mijn hol ik heb hem gemaakt hoor dus niet zo zeuren Tak!!!' riep Zim, Tak boog haar kop en sprak zacht 'ja ik weet het.' Ze voelde zich zwak in het bij zijn van dat Zim een betere Invader dan haar was maar zij wilde laten zien dat zij de beste Invader is. 'wij hebben vragen slaaf dus antword ze snel!!!!!!' Riep Zim boos. Tak begon booser te kijken en gromde even en zei terug: 'jij hebt nog niks gesteld oellen wapper sukkel invader!!!" Tak keek boos en keek Zim kwaat aan maar ze trok zich terug. 'Tak? Tak? Wat is hier aan de hand?' Een magere zwart- witte poesje verscheen naast haar, Tak keek haar aan en zei 'hey Aria, er is niks aan de hand joh' en ze glimlachte en keek weer kwaad naar de twee katten. Tak ontblote haar nagels en bleef grommen. 'Wat...' sprak Aria maar ze maakte haar zin nog niet af, het was even stil. Tak keek naar Aria en keek haar met haar ogen aandachtig aan. 'Wie zijn die twee? En wat doen ze hier?' vroeg Aria. 'dit zijn Invader Zim en een dood gewone poes dus maak je huiswerk!' riep Tak op een aardige toon. 'Trouwens...'begon Aria weer. 'Wat doen ze in je hol, Tak?' Ze zwiepte met haar staart en keek haar aan. Tak keek Aria aan en sprak 'dezen twee katten hebben hun hol terug gevonden!!!' zei ze boos. Tak zwiepte met haar staart en gromde even....

Ze staarde naar de kleine poes, die bij Tak stond. 'Ach, wat lief! Onze o zo aardige poesje heeft een vriendin!' zei ze met een pesterige toon in haar stem. Ze bekeek de zwart- witte poes even. 'hey Aria, er is niks aan de hand joh' hoorde ze Tak zeggen en met een ruk draaide ze haar hoofd weer terug naar Tak. Ze stond op rekte zich even uit en keek haar nijdig aan. 'Ga je haar nog aan ons nog aan haar voorstellen, rat?' vroeg ze met een gemene toon aan haar stem. Oké, ze mocht deze poes helemáál niet en dat kleintje zag er anders ook niet gevaarlijk uit. En in vechten had ze geen zin in. Ze wou gewoon uitrusten, maar door die zogenaamde Tak was dat onmogelijk.

Zim keek de poezen boos aan en zei 'en wie moet dat stinkende wezen vorstellen Tak!!' Zim klonk heel boos en keek boos naar de poezen. Zim wierp zijn donkere blik op Aria en zwiepte boos, Zim luisterde boos naar de twee poezen en riep 'We zijn hier niet om te vragen wie wij zijn ik ben hier om te vragen en jullie antworden voor ZIM!!!!' Zim keek boos naar Tak en ontbloten zijn nagels gromde en zetten zijn haren omhoog. 'Ach, wat lief! Onze o zo aardige poesje heeft een vriendin!' zei Hopemind met een pesterige toon in haar stem. 'goeie stem voor een slecht persoon.' begon Zim tegen Hopemind te zeggen, hij liet zijn blik nog steets op de andere poezen vallen. 'Ga je haar nog aan ons nog aan haar voorstellen, rat?' vroeg Hopemind met een gemene toon aan haar stem. Zim keek Hopemind even aan en sprak 'je leert snel in het slechte vak..' Zim begon weer boos te kijken en voelde de angst van Tak want zij was heel jong want Zim was zelf 8 maanden en Tak pas 4 maanden dus Zim richte zijn blik boos op Aria die blijkbaar Tak kenden. En Zim kende Tak best goed dus Tak kennenden was het niet zo dat ze ging weg rennen maar vechten.

Ze schrok van de vijandigheid van de twee onbekende katten. 'en wie moet dat stinkende wezen vorstellen Tak!!' Haar nekharen stonden overeind van woede. 'Ik ben geen stinkende wezen!' spuugde ze woedend en ze stond op. Ze keek de kater uitdagend aan. 'Wie denk je wel dat je bent?!' Ze ontblootte haar nagels en gromde zacht. Hoe durfde deze kater zoiets over haar te zeggen?! 'Je bent zelf een stinkende wezen, volgensmij verzorg je je vacht nooit en rol je vaker in de modder!' Ze zwiepte kwaad met haar staart en snoof met een vies gezicht. Ze verwachtte een gevecht, een vreselijke gevecht...

kort -.-

Tak keek boos naar Hopemind en naar Aria en riep 'Aria geen andacht besteden aan de uitslofer die zich Zim noemd!!!' 'Ach, wat lief! Onze o zo aardige poesje heeft een vriendin!' Zei de poes pesterig tegen Tak, ze bestook er geen aandacht aan en keek naar Aria die boos werd op Zim dus riep Tak even om Aria rustig te maken en riep: 'Hij praat telkens in het derde persoon dus Zim heeft het vast tegen zich zelf!!' giegelde Tak. 'Ga je haar nog aan ons nog aan haar voorstellen, rat?' Zei Hopemind. 'Dit is Aria ze is de beste vriendin die je kan krijgen mislukte kittypet!!'Tak keek woedend naar Hopemind haar woedende blik keek Hopemind aan ze gromde. Tak keek haar aan en ondblote haar nagels ze sprong op Hopemind en viel haar aan ze rukte aan haar voorpoot en krapte het kapot en ze beet er extra in en beukte Hopemind omver. Ze ondblote haar tanden beet in haar nek en zette haar nagels in Hopemind haar snellen bewegingen maakte Hopemind zwak. Het voordeel van Tak was dat ze sterk klein en schattig was. Tak keek nijdig naar de poes en klauwde haar in haar oog en Tak schoof naar voren en had Hopemind aan haar voorpoot en beet eraan en klaude er in. Ze rolde bijna in een klif en ze belanden erin, Tak pakte Hopemind aan haar voorpoot om haar niet erin te laten vallen, Tak wilde winnen maar met eer niet met vals spel dus ze rukte Hopemind omhoog en daar lagen de twee poezen en Tak lag te giegelen en te laggen en sprak 'dit was leuk stoeien hehehehe.' Tak keek Hopemind lachent aan en trok Hopemind veder terug naar het hol van Zim.

'Dit is Aria ze is de beste vriendin die je kan krijgen mislukte kittypet!!' Haar nekharen rezen overeind en ze ontblootte haar nagels, maar nog voor ze dat deed viel Tak haar aan. Ze voelde een afschuwelijke pijn aan haar voorpoot en ze zwaaide met haar klauwen naar de poes, maar elke keer was het mis. Ze was helemaal verzwakt en ze probeerde niet eens terug te vechten. Ze kreunde zachtjes. 'dit was leuk stoeien hehehehe.' hoorde ze Tak nog zeggen. Ze gromde zacht en probeerde op te staan, maar ze viel weer terug en lag zwakjes voor Tak's poten. Ze zag haar voorpoot, helemaal onder het bloed en het was helemaal verscheurd. Met een blik vol afschuw staarde ze Tak aan. Ze kreunde zacht en sloot pijnlijk haar ogen. Ze probeerde weer op te staan, maar het lukte haar eventjes. Ze ging op haar buik liggen en stak haar poot naar voren en begon de wonden schoon te likken, maar dat had toch geen zin.

Zim zag de bozen poes voor zich staan en zag vederop dat Hopemind aangevallen werd. 'Ik ben geen stinkende wezen!' spuugde Aria woedend en ze stond op. Ze keek de kater uitdagend aan. 'Wie denk je wel dat je bent?!' Aria ontblootte haar nagels en gromde zacht. 'Je bent zelf een stinkende wezen, volgensmij verzorg je je vacht nooit en rol je vaker in de modder!' Zim keek boos maar had geen zien in een moord gevecht want hij wilde Hopemind redden want Tak weet niet wat stoeien was dus blijft ze vechten tot dat iemand verminkt werd zo ging het bij hun groep. 'Ga aan de kant mormol!!'riep zim kwaat, 'moet mijn reisgenoot redden!!' Zim dieuwde Aria aan de kant en zag dat het gevecht afgelopen was maar hij horde het gekreun van Hopemind en wist dat mischien iets gevaarlijks was gebeurt en riep 'Hopemind gaat het en waar ben je?!' de geur van bloed kon je ruiken en Zim stond even stil toen hij Hopemind zag en Tak zag te giegelen. Zim renden naar Tak toe zetten zijn poot op haar borst en riep 'warom deed jij dit monster!!!' Zim keek met spleetjes haar aan en gromde erbij.....

'Hopemind gaat het en waar ben je?!' Ze spitste haar oren en zag Zim aankomen. Ze keek hem met grote angstige ogen aan. 'Zim...' zei ze zacht. Ze probeerde nog voor één keer op te staan. Ze had zo veel pijn aan haar poot, maar ze probeerde het te negeren. Ze kneep haar ogen dicht en hees zich overeind, met veel moeite. Haar poten trilden ervan, maar ze bleef staan. Ze tilde haar gewonde poot op en opende langzaam haar ogen. Ze kreeg tranen in haar ogen, zo vreselijk was het. 'warom deed jij dit monster!!!' hoorde ze Zim zeggen en ze keek hem met betraande ogen aan.