question (Zim me, Hopemind, Tak, aria of killerblood)

Tak keek naar Hopemind ze stond op en wilde helpen maar voor dat ze het wist dieuwde Zim haar tegen de grond aan en riep: 'warom deed jij dit monster!!!' Tak keek boos en zag dat Hopemind op stond en ze sprak boos: 'Waarom doe je zo Zim je weet volgens de regels dat je niet verliefd mag zijn van iemand buiten onze groep!!'gromde ze. Tak dieuwde Zim van zich af en renden naar Hopemind, ze pakte een blad en spinnenwebben en verbinden haar poot om de wonden minder pijn te laten doen deed ze nog sap erover. Tak keek naar Hopemind en sprak 'gat het? ik dacht dat we aan het stoeien waren?? sorry het spijt me.' Tak kon best aardig zijn maar dat mogt ze niet volgens de regels. Tak keek weg en rook de tweebenigen en zei zagt 'wegwezen tweebenigen we moetten naar het hol en.....vluch' Tak ging naar Aria toe en gaf een zetje tegen de poes en zei zacht dat de tweebenigen komen en dat ze in het hol moesten schuilen. Tak keek om naar Hopemind en zag dat Hopemind niet krachtig genoeg was Tak ging naar Hopemind en hielp haar om in het hol te komen.

De kater duwde haar weg en nog net kon ze blijven staan. Ze volgde zijn blik en zag Hopemind en Tak vechten. 'Tak! Hou op!' krijste ze en het gevecht stopte. Aria zag dat Hopemind afschuwelijk gewond was aan haar voorpoot. Ze drukte haar oren plat tegen haar kop toen een vaag bekende geur haar neusgaten binnendrongen. Tweebenen! 'wegwezen tweebenigen we moetten naar het hol en.....vluch' Tak kwam naar haar toe en gaf haar een zetje. Aria knikte en rende zo snel mogelijk het hol in. Ze stak haar kop naar buiten en zag dat Tak Hopemind aan het helpen was. Ze hoorde de geluiden van dichterbij komende tweebenen. 'Schiet op!' schreeuwde ze angstig.

Zim keek stil naar Hopemind en naar tak. Zim was nog steets boos op Tak en bleef grommen. 'Waarom doe je zo Zim je weet volgens de regels dat je niet verliefd mag zijn van iemand buiten onze groep!!'gromde Tak. Zim keek sprakenloos er naar en zag hoe Tak Hopemind hielp met bladeren sap en spinnenwebben. Zim keek boos en bleef bij Hopemind, Tak keek naar Hopemind en sprak 'gat het? ik dacht dat we aan het stoeien waren?? sorry het spijt me.' Zim keek boos en zei tegen Tak: 'Hopemind hoeft jouw sorry niet FALENDE INVADER!! Tak werd stil en keek weg en zei zacht 'wegwezen tweebenigen we moetten naar het hol en.....vluch' Tak rende weg. Zim keek boos en hielp Hopemind met een stukje totdat Tak kwam en Zim ging weg en ging ergens weg zitten. 'Schiet op!' schreeuwde Aria angstig. Zim zag hoe Tak Hopemind binnen bracht, Zim rook de tweebenige geur sterker worden. Hij keek woedend en bleef op zijn plaats zitten, Tak merkte hem op en renden naar Zim.

Ze lag in het hol naast Aria. Ze merkte nog steeds dat Zim er niet was en keek naar buiten. 'Zim! Kom nou!' schreeuwde ze en nu rook ze ook de geur. Ze zag dat Tak naar hem toe rende. Ze wierp een blik op Aria en weer terug naar Zim. Ze stond op en hinkte achter Tak aan. Ze zag de tweebenen tussen de bomen door rennen. Ze stond verstijfd van schrik en keek omhoog naar de tweebeen, die hoog boven haar uit torende. Ze draaide zich om, klaar en terug te gaan maar de tweebeen had haar staart beet gepakt. Ze krijste woedend en krabde naar de tweebeen, die haar meteen losliet. Zo snel mogelijk hinkte ze terug naar de hol. Ze wou eigenlijk naar Tak en Zim, maar die tweebenen moesten het zo nodig verpesten.

Tak zag hoe Zim lekker eigenwijs deed en zei 'blijf in het hol!!' Tak renden naar Zim toe en sprak 'kom het is te gevaarlijk!!' Tak keek Zim aan verbaast maar ook nieuwschierig, ze keek hem vol op aan maar Zim wilde maar niet. Tak bleef hem aanstaaren en sprak 'is het dat je zo doet omdat je volgens de regels niet met Hopemind mag of licht het anders? is het omdat ik jouw vaker niet kon helpen!! of ben je boos op mij!! Ik ben boos op jouw!! jij hebt me laten zakken ik jouw nooit... Wat besieldje om mij me ergens vast te zetten Ik hoor boos op jouw te zijn ZIM niet anders om!!!" Riep Tak woedend met tranen die uit haar ogen spatten. 'Weet je nog ik had je ergens mee geholpen om je niet te laten vermorden en je zal mij trainen want je had belooft maar wat deed jij, je gooide me in een grot waar jij een steen voor dieuwde en waar je dit kleintje aleen achter liet zonder fammielie!!! Ik was aleen in een hele kleine grot zonder eten en drinken...ik kon niks aleen denken dat jij mij veraden had alemaal jouw schuld......VERADER!!!! Ik ondsnapte net en kwam terug als een dappere leerling ik wilde wraak maar jij was al weg naar je missie dus leerde ik van iemand anders! HET WAS GEWOON ONEERLIJK JE HAD ME ALS EEN BLOK LATEN VALLEN!!' Zei ze snikkent en woedend Tak was nog nooit zo woedend geweest en ging veder met haar verhaal, 'oja als het niet nog erger kon wat je me aandeed!! Je kwam terug merkte mij op en we gingen samen jagen tot slot dat je mij pijn deed zonder reden en me achterliet als een bloedende poes..weet jij nog de ranken bij onze groep?!: de ouderen waren de katten die te oud waren of te gewond. De jagers: de leerlingen dus de katten die aleen moesten jagen en er heel weinig voor terug krijgen want ze moesten hun deel aan hun mentor geven en mogte heel weinig. De warriors: dat waren de katten die moesten vechten en jagen. De INVADERS: de katten boven warrior's die hoeften aleen te vechten en jagers te trainen. de healers: de katten die moesten helen een zorgte voor de medicijnen de ander zorgte dat de medicijnen gemaakt werden en de andere zorgte voor dde gewonden. De grooste [de al machtigen]: dat waren de twee leiders van onze groep tot dat het uitgemoord werd...WEET je nog ZIM!!!' Tak staarde hem boos aan haar ogen waren gericht op Zim en de geur van de tweebenigen kwamen nog dichtbijer......

Haar ogen werden groot van schrik. Ze had het hele verhaal gevolgd en hinkte naar de twee katten toe. 'Is dat waar, Zim?' vroeg ze verbaasd. Ze hoorde het geluid van de tweebenen, maar daar lette ze niet op. Ze keek Zim strak aan. 'En je hebt me nooit verteld dat we helemaal niet samen mochten...' vervolgde ze zacht. Ze zwiepte teleurgesteld met haar staart. 'Waarom heb je het niet tegen me verteld? Ik dacht... Ik dacht dat...' Ze maakte haar zin niet af maar keek Zim met grote ogen aan. Zonder nog om te kijken liep ze van de twee katten weg. Maar ze ging niet terug naar de hol, ze ging dieper het bos in. Ze was in de war en ze wou even alleen zijn.

Zim hoorden Hopeminds worden pijn doen terwel hij kou voelden. 'Ja hopemind dit is waar maar dat kon je wel verwachten van ZIM!!!!' riep hij nog steets woedend. Zim zag Hopemind de bossen diepper gaan en keek niet terug in plaats daar van liep hij te grommen naat Tak: Dat is niet waar!!!! JIJ LIEGT!!' Zim keek haar woedend aan en keek even naar Aria en naar het tweebenige geluid wat steets dichter kwam. Zim keek er aandachtig naar en rook die vieze geur in zijn neus prikken. Zijn haren gingen overijd hij ontblote zijn nagels en was klaar voor het bloedstollende gevecht.........

Ze lag achteraan het hol en hief haar kop op toen ze Hopemind zag aan komen. Ze kroop naast haar en staarde naar buiten, naar Zim en Tak. Ze zwiepte ongelovig met haar staart bij Tak's verhaal en merkte niet dat Hopemind wegliep. Ze drukte haar oren tegen haar kop aan en dook inelkaar toen ze Zim zo vijandig tegenover Tak zag staan. Nu pas merkte ze dat Hopemind er niet was en ze zag nog net haar pluizige staart tussen de struiken verdwijnen. Ze aarzelde even en wierp nog een blik op Zim en Tak. Ze kroop het hol uit en ging achter Hopemind aan. 'Hopemind!' riep ze haar nog na, maar het was al te laat. De witte poes was al verdwenen voordat Aria haar bereikte. Ze bleef een tijdje staan kijken. Waar is ze naartoe? vroeg ze bij zichzelf af. Ze schudde haar kop en liep weer terug. Ze wierp nog een blik over haar schouder en rende terug naar de hol.

Tak keek woedend naar Zim. Ze ontbloten haar vlijm scherpe nagels en sprak: 'als jij dit wilt!' Tak dook net weg toen Zim een klauw uitdeelden. Tak begon naar achter te deinzen want Zim was ouder en groter dan haar, natuurlijk hadden ze allenbij een groeistorenis om met z'n te vallen en vekeert landen, daarom waren ze al klein maar Tak was toen jonger. Haar ogen glanste even en sprong op toen Zim haar weer een klap wilden uitdelen. Tak keek weg een monster! hoorden ze. Tak kroop dicht tegen de grond maar het gevecht was nog steets niet voorbij. Maar Tak keek niet en werd geklauwt in haar zachten wang. Tak voelden de pijn, ze renden de struiken in voor het monster wat zouw komen. Tak keek op van angst Zim werd bijna aan gereden door het monster. Tak had geen keus en sprinte erop af en dieuwde Zim weg en werd voor een deel overgereden. Tak ademde snel maar had bijna geen lucht, ze sloot haar ogen en bleef stil liggen.......

Met ogen vol afschuw keek ze toe hoe Tak bijna werd overreden door een monster. 'Tak!'krijste ze in paniek en holde naar haat toe. 'Tak! Geef antwoord!' Haar stem trilde en haar geelachtige ogen werden groot van schrik toen ze Tak bijna ademloos voor haar poten zag liggen. Ze wierp een blik op Zim. 'We moeten haar helpen, anders gaat ze nog dood!' Paniekerig zwiepte ze met haar staart. 'Alsjeblieft Zim, je móét helpen!' smeekte ze en ze keek hem zo zielig mogelijk aan. Ze kreunde zachtjes toen ze Tak onbeweeglijk zag liggen. 'Alsjeblieft...' snikte ze zacht en legde haar poot op de buik van Tak. Ze drukte er een beetje in, maar er kwam geen reactie...

Zim keek Tak aan, zij wilden vechten kom maar op dan! dacht Zim hij sprijden zijn klauwen en viel Tak aan. Ze ontweek een paar keer en Zim raakte een paar keer. Hij hoorden een monster aan stormen, hij keek angstig en deed niks zijn pilpillen werden kleiner en hij sloot zijn ogen en voelde dat hij weg geduwt werd. Zim ademde nog snel van angst en zag Tak neer liggen onder het koelbloedige bloed. Zim zag hoe Aria kwam en telkens hulp vroeg aan hem, maar het enigste wat Zim deed angstig blijven zitten en zei niks. Zim keek Aria boos aan en keerde terug naar zijn hol en ging zich aflikken.

Ze hoorde Aria achter zich aankomen, maar daar had ze geen zin in. Oké, de zwart- witte poes had haar niks misdaan, maar ze wou gewoon niemand meer zien. Snel klom ze de eerste de beste boom in die ze kon vinden en wachtte af tot Aria uit het zich verdween. Ze waste zorgvuldig haar permanent verminkte voorpoot en bleef nog een tijdje in de boom zitten. De wind waaide in haar gezicht en zorgde ervoor dat haar vacht er nogal waaierig bijstond. Ze sprong uit de boom, schudde zich even uit en rekte haar poten een voor een uit. Ze hief met een ruk haar kop op toen ze iets hoorde. Ze hoorde Aria zachtjes smeken. Er was iets vreselijks gebeurd! Ze liep er zo stil mogelijk heen zodat ze niet werd opgemerkt. Ze zag Zim nog net verdwijnen in de hol. Tak lag bewusteloos voor Aria's poten. Haar hart klopte in haar keel en ze liep erheen. Ze staat op het punt te sterven! dacht ze paniekerig. Ze keek om zich heen en zag een bosje kruiden. Ze plukte er een paar en drukte die op Tak's wonden. Dat zou het bloeden verminderen. Ze keek geruststellend naar Aria. 'Maak je maar geen zorgen. Ik zorg er wel voor dat ze het overleefd' zei ze. Als ik dat wel kán, voegde ze er in stilte aan toe.

Tak voelde alles draaien en hoorden stemmen. Ze probeerde haar poot te bewegen maar niemand hielp haar dacht ze, er verscheen licht zo fel had ze nog nooit gezien. Tak zag twee katten over haar gebogen ze opende haar ogen een klein beetje en zag Hopemind en Aria. Ze legde haar poot op Aria's poot en sprak 'Afscheid nemen bestaant niet..' Tak liet haar poot weer vallen door de pijn en bleef stil liggen en zei zachjes: 'bedankt Aria en Hopemind..' haar stem zakte weg. Tak voelde de pijn Prikken ze liet haar gevoel zakken, haar vacht was zwart door de uitlaad gas van het monster wat haar verbrand had. Tak voelde de pijn in haar nagels die door gescheurt waren, ze voelde de pijn in haar buik die over de asvald schaafden. Tak had overal pijn maar as blij dat ze haar hielpen dat gaf haar een goed gevoel.

Tot haar grootste opluchting zag ze dat Tak haar ogen opende. 'Afscheid nemen bestaant niet..' zei ze tegen Aria. 'bedankt Aria en Hopemind..' Ze hield haar kop schuin. 'Tak je praat alsof je doodgaat!' zei ze. Ze schoof een blad met platte zaadjes erop naar haar toe. 'Slik deze in. De pijn zal verminderen' zei ze. Ze hoopte maar dat Tak het zou redden. Ze keek even kort naar het hol, waar Zim zat. Ze zuchtte even verdrietig en keek weer naar Tak. Ze wreef met haar poot over haar vacht. 'Kom op, gewoon volhouden. Het komt allemaal goed' zei ze zacht.

Zim zat in het hol en keek hoe de poezen hielpen waar tak was. Zim lachte een beetje en holde het hol uit en ging opzoek naar voedsel. Zim keek naar boven en zocht naar rust waar hij zal genietten. Hij staarde de donkere verte in en voelde de zon, hij voelde de grond en rook de bos geur. Hij tuurde langs alles en liep terug naar zijn hol. En wachte af wat het einde zal worden, hij vond een berg eten wat Tak had gevangen om haar groep te eeren wat er niet meer was. Zim pakte een dode muis en een spreeuw en ging kijken en eten om te zien hoe dit af liep, dood of geen dood dat is de vraag hahaha dacht Zim.......

Ze hief haar kop op toen Zim wegliep. Ze gromde zachtjes en richtte haar aandacht weer op Tak. Ze mompelde geruststellende woordjes naar haar. Ze verzorgde haar wonden en ze lette niet op Zim toen hij weer terugkwam. Ze drukte natte bladeren op Tak's wonden. Dit was nu het enige wat ze voor haar kon doen. Ze keek woedend naar Zim en liep naar hem toe. 'Een van je groepgenoten is stervende en je helpt niet eens!' blies ze kwaad. 'Zij is misschien de enige uit jou groep die het overleefd heeft! En jij staat het toe dat ze sterft?! Ik heb een grote fout gedaan om met jou mee te gaan!' Haar nekharen stonden half omhoog toen ze zich omdraaide en terugliep naar Tak en Aria. Ze twijfelde nog aan haar liefde voor de kater. Ze keek beschuldigend naar Aria en keek weer naar Tak. Ze hoopte maar dat de poes het zou halen...

Tak strompelde en kreeg een koude riling door haar heen het leek dat telkens en kat door haar heen stak met zijn vlijm scherpen nagels. Tak opende haar ogen en probeerde op te staan en ze zag Hopemind en Aria. Ze keek blij maar ook een angstige blik. Ze kneep haar ogen dicht en stond op, ze kreeg een pijnlijk gevoel steken. Haar blauwen ogen keken angstig en ze keek in het rond en vroeg: 'waar...urg is Zim?' Ze keek Hopemind aan en daarna Aria. Het voelde koud en er was licht maar Tak viel weer ineen op de grond en ontblote haar nagels maar het had geen nut. Het bloeden stuk lag nog steets open Tak kroop naar het veilige gedilte waar de monster niet kwamen maar haar ogen waren gevuld met pijn het was een afschieuw maar je kon de pijn voellen als je in haar ijzige ogen keek.....

Ze keek ineengedoken toe hoe Hopemind tegen Zim schreeuwde. Ze had niet in de gaten dat Tak wegkroop. Het liefst wou ze zo snel mogelijk terugrennen naar het BloodClankamp. Ze hief haar kop op en merkte dat Tak niet meer lag waar ze een paar seconden geleden nog was. Ze keek met grote troebele ogen naar Hopemind en staarde naar Tak, een eindje verderop. Ze liep er langzaam naartoe, ging naast haar liggen en sloeg haar staart om haar heen. 'Alsjeblieft Tak, houd vol...' smeekte ze zachtjes. Ze sloeg haar ogen neer en staarde naar haar poten. Ze kon niet zonder Tak, haar beste vriendin.

Kort...

Zim keek hoe Hopemind naar hem schreeuwde. Hij begon boos te kijken en kwam met een buideltje medicijnen en riep 'ik wist dat dit in mijn hol lag!!' Hij gaf Tak het medicijn en liep weer naar Hopemind en zei 'mag ik niks goed doen in mijn leven!? Het was molijk om dit te vinden misbaksel!!' Zim keek haar woedend aan. Hij had Tak de medicijnen gevoert en hij wist dat ze het nu zouw redden. Zim zetten zijn haaren omhoog en ging zitten en blaaste in het rond en gaapte even. Hij begon weer een gaap uit zijn bek te halen en hij ging weg. Zim renden de bosjes in om te gaan jagen het duurde niet lang en hij had al 5 veld muisjes in zijn mond bengelen. Zim liep terug en schoof een muis naar Hopemind en hij gaf Aria een muis en aan Tak. Zim ging liggen en knaagde aan zijn muis...

Ze keek toe hoe Zim een muis naar haar toeschoof. Ze versmalde haar ogen en sloeg de muis weg. 'Ik heb geen harteloze katers nodig om mij prooi te vangen' snauwde ze en liep het bos in. Ze stond stil en luisterde naar de bosgeluiden. Ze hoorde het zachte ademhalen vaneen jonge konijn en zakte in haar jachthouding. Lichtvoetig sloop ze op het dier af en wachtte af. Haar oren gespitst en haar prachtige ijsblauwe ogen staarden naar het konijntje. Ze ontblootte haar nagels en sprong op het dier af, die een poging deed om te ontsnappen. Maar Hope was sneller en sloeg haar nagels in de nek van de bruinachtige konijn. Ze liep terug met het prooi tussen haar kaken. Ze liet het vallen en nam plaats naast Aria, met haar rug naar Zim toegekeerd. Ze nam en hap van haar konijn en staarde het bos in.