Haar klauwen raakte doel en het gaf haar toch een soort gevoel van voldoening toen ze zag dat ze de rechteroor van de poes te pakken had weten te krijgen. Helaas leverde het haar nog geen houvast op en voor ze dan ook de kans had om goed en wel overeind te komen leek de ander al weer op haar af te komen. De poes was duidelijk niet blij dat ze haar oor had weten te raken en haar ogen werden dan ook iets groter toen ze merkte dat de ander het echt meende. Ze voelde hoe nagels over verscheidene plekken over haar lichaam heen gingen en ze probeerde op haar buik te draaien, zodat die in ieder geval beschermd was en voor nu de nagels alleen haar flanken en rug zouden kunnen raken. Op dat moment liet ze zich dan ook slap worden, hopende dat de ander daardoor haar grip iets los zou laten. Zodra dat zou gebeuren zou ze met al haar kracht afzetten en de poes hopelijk van haar af weten te krijgen.

Tag: Skadi

well behaved women
seldom make history

<sub>Sunpaw voelde een moment van euforie toen haar klauwen diep door de huid van de jonge poes onder haar doorgingen. Het was dierlijke adrenaline die haar nu tot het uiterste dreven. Dit was gerechtigheid, en dit was verdiend. Ze waren al te lang op hun territorium en ze moesten hun stank meenemen en oprotten. Sunpaw liet niet los, en probeerde de wond nog dieper en langer te tekekenen, bezeten door het gevoel van macht die door haar heen ging. Totdat ze opeens een mep tegen haar achterpoten kreeg en ze woest siste, terwijl ze klungelig op de poes onder haar viel. Ze zou de poes echter geen kans gunnen om te ontsnappen. Haar poot had dan misschien de wond in haar kop wel verlaten, ze probeerde direct weer genadeloos toe te slaan op haar buik. Haar klauwen slaand tussen het dikke pluis en haar bek probeerde één van die slaande achterpoten te grijpen.

Tag: Cheriey</sub>

Het was haar gelukt. Wonder boven wonder had ze de robuuste kater weten te overmeesteren, al was het op de meest eerloze manier ooit. Maar StarClan zou haar vergeven. Ze had iets goeds gedaan en hij verdiende het. Onderweg had ze haar Deputy de hele situatie uitgelegd en al snel bleek dat Stagtine hen had verraden. Gevoelens van woede en hopeloosheid stormden in haar hoofd. Hoe had ze zoiets over het hoofd kunnen zien? Hoe had ze niet geluisterd naar iedereen die de kater vanaf dag één al verdacht vond? Omdat het sceptici waren, en zij probeerde overal het goede in te zien. Maar toch, wat was ze stom..

Het was niet het eerste wat ze zag, maar toen ze het begreep stokte haar adem. Frayfield. Dood. Enkele seconden kon ze niks dan staren. Dit was haar schuld. De gestoorde BloodClanner had haar niet vermoord, maar zij. De poes had haar leven gered, haar leven gegeven voor iemand die haar niet eens had bedankt. Waarschijnlijk was ze gestorven met de gedachte dat ze was verlaten. Een brok vormde in Spotted's keel. Vervolgens keek ze omhoog, wetende - of hopende - dat ze op hen neerkeek. "Het spijt me." Fluisterde ze haast onhoorbaar. Ze haatte dat ze haar niet naar het kamp kon dragen, maar er was een levende kat die haar harder nodig had. Bij Evening's signaal om terug te trekken keek ze behoedzaam om zich heen. Zij waren nu een ontzettend belangrijk en makkelijk doelwit, verzwakt dat ze beiden waren. Ze had een enorme wond op haar linkerschouder, een verzwikte rechterpoot en een scheur in haar rechteroor, waardoor haar gezicht was doordrenkt met opgedroogd bloed. "Ik bescherm je." Mauwde ze met een schorre, maar vastberaden stem. Frayfield's offer mocht niet voor niets zijn.

Tag: Eveningglow, open

Zijn ogen verwijdden zich iets toen hij de order kreeg van Orchis om haar op haar rug te leggen. Hé, hij vond haar misschien knap, maar Pyre was niet zo'n bad guy om zo ver te gaan. Toch twijfelde hij geen seconde, deed hij wat er van hem gevraagd was. Hij was soldaat, zou zijn orders opvolgen. Maar hij moest toegeven dat zijn maag toch wat draaide bij het idee om op zo'n manier gebruik te maken van haar, ook al was ze maar een Thunderclanner.
Hij had het verkeerd begrepen, though, bleek gelukkig maar al te snel. Orchis begon op haar in te slaan, en Pyre floot laag door zijn tanden heen terwijl hij de poten van de she-cat stevig tegen de grond aangedrukt hield. Normaal gezien werd Orchis niet zo fysiek, dus dit was een uitzondering. Een rilling gleed over zijn rug heen terwijl hij zijn beste vriend zo bezig zag gaan. Opeens leek het toch alsof hij flink wat meer kracht in zijn spieren had dan hij altijd gedacht had. De Thunderclanner viel na een tijdje weg, en met een klein grijnsje schudde hij zijn vacht uit nadat hij haar losliet. "Laat ze maar is zien wie baas is," sprak hij goedkeurend tegen zijn vriend.

<sub>Scharlakenrood bloed proefde zout en metaalachtig in haar mond. Het drupte langs haar kaken heen en drupte op de grond, welke de vloeistof gretig opzoog. Haar ogen stonden emotieloos terwijl ze nog een blik wierp op de glazige, dode ogen van de poes. Dood, gered, het was maar net hoe je het zag.

Veel tijd om erover na te denken had ze niet, want natuurlijk wilde Thunderclan wraak. Natuurlijk wilde Thunderclan haar laten lijden voor wat hier net gebeurd was. Een woordloze snauw ontsnapte uit haar bek terwijl nagels zich in haar huid haakten. Ze rukte zich los, haar bebloede bovenlip opgetrokken, haar oren plat haar nek in gepind. Maar toen zag ze een flits van zilver, hoorde een stem. Thunderclan trok zich terug. Haar blauwe ogen staarden naar de kattin tegenover haar, terwijl er nog steeds laag gegrom uit haar mond klonk. Ze voelde haar poten wankelen, maar adrenaline hield haar voor nu staande, terwijl ze de knappe tortie uitdaagde om wat te doen.</sub>

TAG: Squirrelnose

Ze had haar focus gelegd op de hals van de poes, was enorm dichtbij, toen ze plots naar achteren werd getrokken. Nyra had nochtans haar omgeving in het oog gehouden, maar deze kat kwam uit een heel onverwachte hoek. Ze blies en wist zich met een soepele beweging los te krijgen, om vervolgens haar focus te verleggen en de kater aan te vallen die haar aanval verstoord had. Heel kort werden haar oogjes wat groter bij het feit dat ze de kater herkende. Rascal, ex-Bloodclanner. Haar ogen vernauwde zich echter heel snel waarna ze met haar klauwen uithaalde naar de schouder van de kater, in een poging om hem achteruit te doen deinzen. Iets achter hem bevond zich één van de diepere gaten, die ze eerder hadden uitgegraven. In de verte hoorde ze dat Thunderclan zich terug trok. Nyra gaf er echter geen aandacht aan, wetende dat deze kat voor hem geen Thunderclan was, noch lid van de Elite.

@Rascal en @Silverwish

Ze had haar ogen al dichtgeknepen. Ze was niet moedig genoeg om de dood in de ogen te kijken, om haar moordenaar in de ogen te kijken. Ze bereidde zich voor op de pijn, en dat ze er niet meer zou zijn. Tot het gewicht opeens van haar af getrokken werd. Verrast opende Silverwish haar ogen en zag het grote gestalte van Rascal. Hij was er, hij had haar gered. De BloodClanner was echter losgekomen. Silver stond op, klaar om haar vriend bij te staan, toen ze plots Eveningglows stem hoorde. Haar oortjes wiebelde en al snel vonden haar ogen de Deputy. Ze zouden zich terugtrekken. Silver slikte en keek terug naar Rascal. 'Ras! Kom snel!' riep ze naar hem. Hij was geen ThunderClanner, maar ze kon hem moeilijk aan zijn lot overlaten.

@Nyra & @Rascal

Het rotkreng wist zich onder haar door op haar buik te wriemelen, maar alsnog raakten Skadi’s nagels door het vlees van de ander haar flanken en rug. Ze probeerde er voor de zorgen dat de krassen zo diep mogelijk zouden zijn, dat de lichte vacht van de kattin donkerrood zou worden met bloed. De apprentice dook in elkaar met die intentie om Skadi te laten denken dat ze opgegeven had. Maar dat was altijd een dodelijke fout bij een lid van de Elite. Als je zwakte aan hun liet zien, dan was je er geweest. Haar aanval stopte dan ook niet en Skadi probeerde met een stevige grip haar kaken in de nek van de ander te krijgen, maar een hoop commotie trok haar aandacht. Dom, misschien, om zich niet op haar gevechtspartner te focussen, maar Eveningglow was op het toneel verschenen. De grijze kattin kondigde aan dat Thunderclan zich moest terugtrekken. Iemand die slim was, leek het eindelijk. Skadi stapte van de Thunderclanner onder haar af toen Orchis opsprak. “Je hoorde de General, wegwezen nu of je bent dood.” Zie je, ze kon wel genade tonen. Eigenlijk had ze gewoon geen zin om weer uren bloed uit haar vacht te gaan wassen, met name de witte delen daarvan. Iedereen onderschatte altijd hoeveel werk dat was.


tag: Juniperpawnose

maybe this cage
has been a cocoon all along

<sub>Rascal zijn grom was luid toen hij met inspanning de poes wegsleurde van Silverwish. Maar ze was vernuftig en wist zich al snel uit zijn greep te krijgen. Hij herkende haar vaag. Zijn tijd in Bloodclan was inmiddels een soort waas geworden, een samenkluwing van slechte herinneringen. Het boeide hem niet meer welke schurfthonden er nog allemaal deel van uitmaakten. Ze waren toch allemaal hetzelfde. Allemaal tuig. En hij keek de poes strijdlustig aan, waarna hij vacht uitspuwde. De tegenaanval kwam al snel en hij deinsde achteruit. Hij voelde zijn achterpoten toen gevaarlijk dichtbij een afgrond komen. Hij snoof naar adem. Gelukkig hadden de bergen hem iets geleerd, dat achter iedere hoek een verraderlijke afgrond kon zitten. Hij wist hoe hij op zijn poten moest letten. En toen hij opeens meerdere stemmen hoorde schreeuwen. Die van Eveningglow, die zijn hart toch een slag sneller deed kloppen. Ze was vrij. Was ze al veilig? Hij keek achterom, maar al snel dwong hij zijn blik weer op zijn tegenstander. Hij klemde zijn kaken op elkaar, waarna ook Silverwish hem riep mee te gaan. Maar hij had geen thuis in Thunderclan, en hij was honderd procent zeker herkend hier op het strijdveld. Zijn ademhaling versnelde. Hij kon toch onmogelijk meegaan met Thunderclan? Maar hij kon hier ook onmogelijk blijven. Veel tijd om na te denken had hij niet, zijn achterpoten balancerend op een afgrond. Dus stoof hij naar voren en probeerde de Bloodclan poes nog één keer bij haar nekvel te grijpen en met een slinger recht in val te werpen waar ze hem in had geprobeerd te jagen. En toen nam hij het hazenpad, snelde langs het lijf van de lichte poes en sprong naar Silverwish, om haar naar voren te seinen. Ze moest mee met de rest, met haar clan. ‘Ben je oké?’ vroeg hij nog schor aan haar. Hoe lang kon hij zich schaars maken tussen deze massa? Voor hij het wist zou hij weg moeten rennen, verdwijnen. Alweer.

Tag: Silverwish, Nyra</sub>

Daarbij, Eveningglow zou hem vast wel accepteren toch? Ze was misschien geen Clanleader, maar... Oh, Silver hoopte toch zo dat het goed zou komen. Voor hun beiden. Zij liep namelijk ook de kans om door de Clan uitgespuugd te worden. Ze hield haar hart vast toen ze Rascal bezig zag. Hij viel bijna één van de gaten in, maar hij bleef zich staande houden. Silver had zich al schrap gezet voor het geval ze te hulp moest schieten, maar gelukkig ging alles goed. Een opgeluchte glimlach verscheen op haar snoetje toen de grote kater haar kant op kwam gerend. 'Ben je oké?' vroeg hij haar, zijn stem schor. Silverwish knikte. 'Ja, ja, ik ben oké..' miauwde ze, nog steeds een beetje buiten adem van alles. Ze slikte zenuwachtig, kijkend naar haar Clan. 'Kom, we gaan samen oké?' Ze keek hem even kort aan, voor ze haar poten richting de veiligheid bewoog. Hopend dat alles goed zou komen.