[De plan] I've come to take what is mine

Ze voelde haar poten trillen en voelde zich plotseling ook heel klein toen ze bloed aan haar klauwen voelde. Ze wilde niet vechten, ze wist niet goed hoe ze moest vechten. Ze wilde niets liever dan haar clan beschermen, maar ze vond het zo eng. Ze was zo bang. Ze staarde naar Littlefish met wijde ogen, maar voordat het gevecht verder kon doorzetten, was hij daar, Settleddust, haar grote broer. Ze zakte bijna door haar voetjes heen van opluchting. "S-Settleddust," kraakte ze, terwijl tranen haar ogen vulden. Hoe.. hoe kwam hij hier? Waarom was hij hier? Hij.. hij was niet dood. Ze zette meteen haar voetjes op de grond neer. Het liefste wilde ze meteen haar gezicht in zijn vacht begraven, maar ze voelde zich aan de grond genageld.

TAG: Settleddust, Littlefish

De geur van riverclan was overheersend en misschien waren er andere geuren tussen, maar in de chaos merkte ze dat niet op. Ze luisterde amper naar de woorden van Cobra, maar verliet het kamp met de rest. Buiten was het alleen maar meer chaos en voor een moment wist ze niet wie te pakken, maar toen zag ze hoe Pepperpaw werd aangevallen door een riverclanner. Ze merkte amper hoe haar lichaam in beweging kwam naar de riverclanpoes toe. Ze merkte de woordenwisseling niet op tussen Settleddust die erbij was gekomen en Littlefish, maar sprong met uitgeklapte nagels op de poes af. Niemand viel een van haar clangenoten aan en al helemaal geen Riverclanner.

Tag: Littlefish

Ze had de patrol gevolgd met een alerte blik in haar tweekleurige ogen, samengesmolten met de schaduwen. Ondanks dat ze de Riverclan Windclan oorlog al had bijgewoond, voelde ze zich toch gespannen. Haar pels prikte ongemakkelijk terwijl ze haar oren spitste bij elk krakend takje. Totdat het moment daar was, dat ze gespot waren. Als een getrainde soldaat vloog ze naar voren toen Pantherstar zijn aanvalskreet liet luiden. Nu was er geen moment voor twijfel. Ze dook door de tunnel het kamp in en keek verwilderd om zich heen, zoekend naar een Bloodclanner om aan te vallen.

TAG: Open voor Bloodclan of ShC

Er werd tegen hem gepraat, natuurlijk was er altijd iemand die hem tegensprak. En op dit moment was het een dikke grijze... het moest een kat voorstellen, maar het leek er niet echt op. In ieder geval, ze probeerde zijn plan om ver te krijgen. Cobra grinnikte eventjes. "Riverclan valt aan. Jullie vallen een weerloze clan aan. Acorndust is hier niet eens. Tallstar is er van door gepiept. Wie zit hier fout? Jullie, of wij? Is die grijze vacht van je te dik om te zien dat jullie achtergelaten zijn, in onze klauwen?" Hij grijnsde gemeen naar de kater. Ze moesten met een goed plan komen om Shadowclan te overtuigen. Immers leek het er nu meer op dat Riverclan een onschuldige clan aan het aanvallen was. Een weerloze clan, die zichzelf niet zou kunnen verdedigen.

_{Settleddust kreeg Littlefish van Pepperpaw afgetrokken. Hij zag al dat Pepperpaw was geraakt en meteen schoten zijn ogen weer bezorgd. Hij stond nu met zijn kop tegenover Littlefish en zijn haren stonden overeind. Hij kon de schok in haar ogen zien, maar alsnog voelde hij nog geen medelijden. Hoe durfde ze. Hij brieste fel. ‘Wees behulpzaam en val een Bloodclanner aan,’ siste hij naar haar, waarna hij zich direct omkeerde naar Pepperpaw, en haar bestudeerde. Ze had wat schrammen, maar ze leek verder oké. Ze sprak zijn naam en opgelucht kon hij adem halen. Ze was oké, wonder boven wonder. Het liefst wilde hij haar meteen geruststellen. Maar opeens hoorde hij een kreet achter zich en werd Littlefish aangevallen door.. door Beechresin? Domme mutsen. Tussen hoeveel gevechten moest hij nog springen? ‘Beech, stop! RiverClan helpt ons!’ snauwde hij naar de poes, waarna hij nu ook tussen Beech en Little probeerde te wurmen. Alles was een verschrikkelijke chaos geworden. Kon niemand meer zien dat ze een gezamenlijke vijand hadden. ‘Je vader heeft ze meegenomen, dus wees niet dom en val BloodClan aan!’ gromde hij toen hij tegen haar schouder duwde en met al zijn kracht de grote poes van zijn zus af probeerde te duwen.}

Voor ze haar klauwen echt in de Riverclanpoes kon zetten kreeg ze een duw tegen haar zij, waardoor ze niet op de Riverclanpoes landde, maar een stukje ernaast. Vlug draaide ze zich om naar degene die dat had gedaan en stopte vrijwel direct. De woorden die de kater voor haar had gesproken drongen tot haar door op dat moment. "Waar is ie dan? Waar is mijn vader?" Ze had hem namelijk niet gezien en onbewust was ze naar zijn vacht op zoek geweest. "Weet jij waar hij is? Kan je hem vinden?" Ze kon niet stoppen met vechten tenslotte, Bloodpaw en haar kittens waren terug in het kamp. Als ze nu niks deed, dan zouden ze die misschien wat aandoen. "Hij kan dit alleen stoppen. Ik kan niet, anders doen ze Bloodpaw of mijn kittens misschien wat aan." Ze klonk misschien bijna wanhopig naar Settleddust toe, maar ze kon niet anders. Hij moest ook kunnen begrijpen wat er op het spel stond in het kamp.

Tag: Settleddust & Littlefish

De gedachte die door zijn hoofd bleef spoken werd nog meer aangewakkerd toen de rivier clan krijger die hij aangevallen had niet terug vocht. Dit deed geen clan die de aanval in gezet had op een andere clan! De woorden van de kater voor hem bevestigde zijn gedachten enkel alleen nog meer. 'Ik vond het al vree...' Darkmind kon niet uitspreken door het gekrijs van Cobra. Wordt draaide hij zich om richting waar de bloodclan leider stond. 'Leugenaar! Vuile rat! Donderop naar waar je thuis hoort!!!' schreeuwde hij nijdig. Al zijn vacht stond recht op waardoor de donkere kater eens zo groot leek. Hij had nooit geloofd in die priet praat van de Bloodclan, nog geen muizenhart slag. 'Schaduw clan laten we dit stel uitschot verdrijven! Val Bloodclan aan!' zijn stem brak aan het einde door de intense kreet die hij uiten om boven het strijdgewoel uit te komen. Had hij hier recht toe om zo rond te commanderen? Nee dat niet hij was geen leider nog deputy, maar hij deed het VOOR zijn clan en daar had Cobra geen deel van, nog een van de andere stink katten die onder zijn leiding stonden. Darkmind knikte de rivier clan kater nog even toe voor hij zich op de eerste de beste Bloodclanner begaf.

Ze kreeg een simpele opdracht, vechten. Iets wat ze haar hele leven had gedaan, en bleef doen. Ze vocht al vocht al vanaf het moment dat ze op deze aarde was gezet. En zou vechten tot haar laatste adem. Trouw tot zijn woord deed Cobra het praat gedeelte. Maar wat hij nu precies zei, het drong niet eens meer tot haar door. Ze had nu nog maar een doel, bloed laten vloeien. Bloed van haar vijand, ze zal het hele kamp rood kleuren. En haar moordlustige dorst tijdelijk stillen. Wild sloeg ze met haar staart op de grond, al haar haren rijzen overeind en haar oren waren ver in haar nek gedrukt. Haar kalme houding totaal verdwenen, als een masker die ze zo wist laten te vallen. Ze had veel maskers, maar deze die duidelijk een vechtmodus stond; was haar favoriete. 'Wie durft mij aan hmm?'

Open

Er zat een vlieg in het kamp. Een irritante, bruine, pluizige vlieg. Eentje die dacht dat hij belangrijk was, eentje die dacht dat hij zijn woorden kon ondermijnen. Cobra's gifgroene ogen gleden naar de bruine young-warrior en voor een tel gleden zijn klauwen uit hun hulsten. Ok, kan iemand dit kind een kopje kleiner maken? Of eigenlijk, hij kon dit zelf ook wel doen. Met de snelheid die menig kat niet achter de zwarte kater zouden zoeken, schoot hij op Darkmind af en zetten zijn voorpoten tegen diens lichaam. Met zijn nagels lichtjes in diens vacht gezet probeerde hij hem omver te duwen, waarna hij zijn kop bij het oor van de young warrior houd. "Als je geliefde clan je lief is, hou je nu je bek. Anders gaat niet alleen je Medicine Cat eraan, maar ook de rest van de clan." Hij gromde diep en beet bijna in zijn oor.

[@Darkmind]

Vanaf het moment dat Pantherstar het teken gaf dat ze moesten aanvallen brak een absolute chaos los. Niemand scheen precies te weten wie Bloodclan en wie Shadowclan was. En nog erger was dat de Shadowclankatten niet wisten dat zij kwamen om te helpen. Crystalshell werd al ingehaald door haar clangenoten voordat ze tijd had zelf het kamp in te rennen. Overal was het gevecht opeens. En dat bracht de omwisseling: Haar angst verdween en ze wilde winnen. Ze ontweek een aanval van een Shadowclanwarrior die ze van een gathering herkende en rende dieper het vreemde kamp in. Ze had geen tijd of adem om ook uit te leggen dat ze kwamen helpen. Haar blik viel op een grote kattin, onmiskenbaar Bloodclan door haar halsband, die duidelijk iemand zocht om te verscheuren. Crystalshell wist dat elke jongere kat ontzettend de fout in zou gaan als ze die uitdaging aannam. En dus nam ze nog een paar stappen naar voren en richtte haar blauwgroene blik op de donker rode tabby "Ik" Sprak ze simpelweg. Ze zakte in haar vertrouwde aanvalshouding en hield de ander goed in de gate. Ze wist dat ze het hier niet met kracht ging winnen, ze zou slim moeten vechten. En dat zou moeten beginnen met een aanval van de ander, hoe verschrikkelijk het ook was om die af te wachten.

Tag; @Brat

Alsof haar wensen beantwoord werden, hoorde ze lawaai buiten de ingang van het kamp. Algauw volgden de gestalten van enkele Riverclanners. Tot haar verbazing zag ze hier ook de weggelopen Shadowclanners terug. Waar hebben die gezeten? Poisonivy vernauwde haar gifgroene ogen en legde even haar oren plat toen er gesproken werd dat Riverclan hen kwam helpen. Een ongemakkelijk gevoel borrelde omhoog in haar buik toen ze zag hoe Darkmind tekeer ging tegen enkele Bloodclanners. Het gebeurde dan ook snel: Cobra die zich aan de jonge krijger waagde en zijn bek gevaarlijk dicht bij diens oor waagde. Poisonivy stond overeind en baande zich naar de twee toe. "Darkmind, houd je bek." siste ze koel, proberende om haar hoofd eveneens koel te houden. Ze kneep haar ogen dicht. Hoe graag ze Bloodclan ook wou aanvallen, ze kon het niet riskeren dat Bloodpaw iets overkwam. "Er zijn geen problemen, ofwel, Cobra?" vervolgde ze kil, hopende om de domme daden van de jonge kater zo in het zand te steken. Zolang ze niet zeker was van hoeveel hulp ze kregen, wou ze het niet riskeren. Dat was een te grote gok en er stond teveel op het spel.

Tag: Cobra, Darkmind

Natuurlijk duurde het niet lang voordat hij een van de Bloodclanners voor zich had, maar ook niet direct een bepaalde kat voor zich had. Eigenlijk had Darkmind wel verwacht dat Cobra het op hem eerder gemunt zou hebben na zijn woorden dan een kat die zichzelf op de binnen gekomen katten zou storten. Hij voelde zichzelf niet belangrijk of zo. Nee hij wilde enkel dat de clan trots op hem zou zijn voor zijn daden. Maar ervaren in een gevecht tegen een ervaren krijger of straatrat als Cobra was de jonge krijger ook weer niet. Hoewel Dark meer door de kracht van de snelheid van de zwarte kater om geworpen werd dan door de onverwachting legde de donkerbruine kater zich snel op zijn zij om zijn zachte buik deels te beschermen. 'Alsof je dat al niet zou doen. Ik ben geen lafaard die zich voor jouw door het stof buigt, dat zal ik ook nooit doen!' Miauwde hij scherp terug . Hoewel Darkmind de tanden van Cobra bijna kon voelen deed het geen angst bij hem opwekken, nee Dark voelde zich vreemd kalm en helder in zijn geest. Echter was hij toch wel opgelucht dat Poisonivy hem te hulp kwam. Darkmind stond op en koos ervoor om naast haar plaats te nemen. Mocht Acorndust het toch niet gehaald hebben en vanuit de sterren naar hen kijken ook dan zou de jonge krijger hem trost willen maken net als zijn clan. 'Poisonivy, de Rivier clan is gekomen om de bloodclan weg te jagen. Laten we hem samen laten zien dat hij hier geen recht op ons heeft.' Miauwde Darkmind tegen zijn oudere clan genoot. Hier zou hij een les uit leren. Blijf dapper zelfs al is tegen een vijand die ouder en ervarener is dan jezelf.

Well, there he was
a falcon among crows.

/Hij snapte het allemaal niet, wist niet wat er gebeurde om hem heen. Stemmen die elkaar overstemde. Maar een ding wist de kater zeker, of deze katten hier nou waren om hun te 'helpen' of niet. Dit bracht elders kittens en iedereen die hij lief had in gevaar. De gedachte aan zijn moeder in de medden bracht hem de adrenaline die hij nodig had. Het maakte niet uit, shadowclan moest beschermd worden. Van elk gevaar. Met die realisatie gromde de witte apprentice luid en sprong op een van de aanvallende katten. Nagels uitgestrekt. De clans zouden later spreken, eerst moest ieder die hij lief had beschermd worden.

tag: open voor een "helper"

_{Hoe dieper ze het Shadowclan territorium ingingen, hoe sterker de verrotte stank van Bloodclan was. Het was misschien zelfs sterker dan Shadowclan -die ze ook vond stinken-, wat haar redelijk ontmoedigde. Het ontmoedigde haar nog meer toen Acorndust opeens de groep verliet, en Pantherstar de groep moest leiden. Natuurlijk zou haar oom het goed doen, maar Acorndust was wel de leider van Shadowclan en ze had zo'n vermoeden dat die hard nodig was om Bloodclan te verslaan. Ergens was ze ook wel weer opgelucht dat de kater niet ging vechten, aangezien ze zoveel moeite had gedaan om hem iets op te lappen. Zou zonde zijn als al die moeite voor niks zou zijn. Na een laatste speech van Panther kwam de kreet om aan te vallen. Shit, ze had nog geen tactiek hoe ze dit met Shrimppaw ging aanpakken. Er waren gegarandeerd veel gewonden die verzorgd moesten worden. Gelukkig liep Shrimppaw vlak naast Coyo, anders had ze haar nooit in alle chaos kunnen vinden. Coyotespirit legde haar tasje met kruiden op de grond en keek de ander bemoedigend aan. "Hee kleine, ik wil dat jij vlak buiten het kamp een goede schuilplek vindt waar we de gewonden veilig kunnen verzorgen. Lukt het jou om ook mijn kruiden mee te nemen? Ik ga kijken of ik Bloodpaw kan vinden en uit hun den nog essentiele kruiden halen." miauwde de medicine cat hard door alle strijdkreten heen. Ze schoof haar kruiden naar Shrimp en knikte haar bemoedigend toe. Dit zou een zware en heftige dag worden voor de jonge poes, maar ze hoopte dat ze het vol zou houden. Vervolgens keek ze om zich heen en zocht door de massa Routnose. Waar was de kleine medicine cat van Windclan?

Tag Shrimppaw (en Coyo zoekt naar Rout hihi)}

Words are living things.
They have personality, point of view, agenda.

Alle stemmen om hem heen zorgde er enkel voor dat hij zijn focus aan het verliezen was. Als Shadowclan nou echt moeilijk wou zijn, prima, dan waren ze moeilijk. Dan lieten ze de katten met brute kracht wel zien dat ze hier waren om te helpen. Al met al was Stag hier om te vechten en voor niets anders dus al het een shadowclanner was die zo nodig met hem moest vechten, prima. Met een grom zette de thunderclanner zichzelf af om zijn nagels in de eerste de beste 'vijandelijke' pels te laten landen.

-Open voor shadow/bloodclan

Gelukkig geloofde de jonge Warrior hem en de twee scheidde hun paden weer. Lynxfang hoorde hem roepen terwijl hijzelf wegrende, nu echt op zoek naar een Bloodclanner. Niet in de gaten wat er achter hem gebeurde. Hij mengde zich door de massa heen, strijdlust brandde in zijn ogen. Woede raasde door hem heen als hij zich op de eerste beste halsbanddrager stortte, hij zou nu niet meer tegen worden gehouden. Ze zouden Shadowclan bevrijden en de vrede weer terug laten keren. Even dacht hij aan die zwarte witte vacht, die hij onbewust aan het zoeken was, maar hij schudde die gedachte van hem af.

Open voor Bloodclan

Apparently she's got revenge on her mind,
and it's really annoying when people try to talk
while you're feeling murderish.

Tsktsktsk, waarom luisterde die boskatjes toch zo moeilijk? Ze had echt geen keus hier he, maar ja, dan maar. Misschien zou het duidelijk worden nu. Terwijl mama lief bezig was met haar broer?liefje? Geen idee, het boeide haar weinig. Maar mama liet ruimte over en met een simpele gris rukte Hollow een kitten uit haar nest. Het kleine ding onder haar trekkend. "Hey shadowclannertjes." Miauwde ze naar de drie katten die daar stonden. "Ik denk dat jullie niet snappen wat jullie moeten doen. Misschien maakt dit het wat duidelijker."" Met die woorden greep ze de torti kitten bij haar keel en hielt het ding in haar mond. De piepende kitten lichtelijk heen en weer schuddend. Terwijl ze met haar staart richting de aanvallers wees. Hup hup Shadowclan, val jullie helpertjes aan. Of elke kitten, elder en zwak beest in de clan zal sterven. Om dit even te versterken schudde ze nog een keer de kitten heen en weer in haar mond. Een grijns op haar lippen.

@Scarletkit, @Beechresin @Settleddust @Pepperpaw
Alle shadowclanners let op. NPC Bloodclanners staan bij alle liefjes van jullie <3

Daniël

...

Een strijdkreet kondigde bezoek aan, ah, daar was iedereen dus gebleven. De grote kater rimpelde met zijn spieren onder zijn dikke vacht en fixeerde zijn gouden ogen op een poesje dat een paar kruiden in haar bek had. Dat waren die kruidenkatjes waar de boskatten het zo hoog van op hadden. Een valse grijns verscheen op zijn lippen en hij wierp zich in het strijdgewoel. Hoe minder er van die katten waren hoe beter, want dat ze er waren betekende dat de katten van de Clans hoop hadden. Met uitgeklapte nagels sprong hij naar de poes toe, direct voor haar nek gaand. De hoop van de Clans zou hij met een paar genadeloze klappen doen doven.

Tag: @Coyotespirit

merc

_{Coyotespirit had zich net van Shrimppaw afgewend, ze ging ervanuit dat de instructies goed genoeg waren, toen een groot gewicht haar naar beneden drukte. Een geschrokken kreet ontsnapte uit haar bek en paniek maakte van haar meester. Wat!! Ze was nog nooit aangevallen. Hoe durfde deze barbaar haar tegen de grond te werken, dit was tegen de regels! Maar natuurlijk, Bloodclan was barbaars en ze volgden niet dezelfde regels. Met wilde ogen keek ze om zich heen, of ze iemand zag die haar eventueel zou kunnen helpen. Maar het enige wat ze zag was een waas. Ze had niet goed door wat er gebeurde, was niet getraind om dit te doen en keek alleen met een verwilderde blik in haar ogen naar de kater die boven op haar was gesprongen. Ze was hopeloos, ook al had ze vechttraining gehad met Panther. De kater was zo groot en zwaar, dat ze naar adem snakte maar het werd haar niet gegund om haar longen te vullen met zuurstof. Twee klappen raakte haar zo hard op de borst dat ze hoestte en de wereld draaide om haar heen. "Help!" miauwde ze schor, maar haar hulpkreet ging verloren in het strijdgewoel. Langzaamaan verschenen er donkere vlekken in haar zichtveld, wat voor haar maar één ding betekende: zou ze haar moeder en zus weer zien?

Tag: Daniël (sos als iemand haar niet redt is dit wss coyo's einde en dat wil ik niet : ( )}

het gebeurde niet vaak dat iemand zich aanbood om de strijd met het aan te gaan, meestal moest ze zelf een slachtoffer uit de chaos weten te plukken. Maar dit keer werd het haar makkelijk gemaakt. Brat draaide gromde zachtjes terwijl ze haar tegen stander goed bekeek. Ze waren ongeveer even oud. En Brat kon zien, aan de hele houding die de poes uitstraalde dat ze rechtvaardig was. Dat ze vol eer en trots zat. Kort gezegd; het complete tegenovergestelde van de Elite poes. Brat schudde met haar lange vacht, alsof ze een leeuw was en haar manen liet ontbinden in de wind. Langzaam zette ze was schuine stappen richting de poes, die onderhand een houding had aangenomen die zo te zien klaar was voor haar aanval. Brat gleed met haar staart over de grond, en krulde die op zodat er een hoopje zand te vinden was. De rossige poes schoot naar voren en sprong in de richting van de grijze poes, of zo moest het lijken. In de werkelijk sprong ze recht over de poes heen, maar het zand dat nog altijd tussen haar staart zat probeerde ze als een bom in het gezicht van de riverclanner te mikken.

De grijze poes mocht dan misschien recht vaardig zijn, maar Brat was dat niet. Ze zal vieze trucjes gebruiken om te winnen.

tag; @Crystalshell

Onderwerp: Re: [De plan] I've come to take what is mine