[De plan] I've come to take what is mine

Het zat hem allemaal niet lekker. Niet dat hij Acorndust niet vertrouwde, tenslotte had hij gezien hoe verwond die hun kamp was binnen gekomen, maar er leek iets mis te zijn. Natuurlijk, dit allemaal was mis. Dit hoorde niet. Daar kon je echter niks aan doen. Zijn oren werden nieuwsgierig naar voren gespits toen de Shadowclan Deputy naar Pantherstar toe ging. Een paar seconden later gingen Pantherstar en Crystalshell naar voren toe en deelde zijn leider mee dat hij nu de leiding over de groep had. Acorndust verdween in de verte, misschien had hij iets gespot. Lynxfang wist het niet, maar hij besloot om gewoon op zijn eigen Clanleader te vertrouwen. Even vroeg hij zich af of hij misschien ook naar voren moest, maar besloot toen dat het niet zijn plaats was. Er klonk meer gemauw in de verte, kwaad gemauw. De haren in zijn nek stonden overeind. Waren ze ontdekt? Hoeveel tijd hadden ze dan nog en wat zouden ze zo aantreffen. Hij hoorde Amberstorm iets zeggen, maar ze was te ver om het te kunnen verstaan. Enkel Riverclan ving hij op. Het klonk niet als een compliment. Hij wachtte af, op het volgende bevel.

You're already the voice inside my head FOREVER

De poes was bij het kleine meertje geweest, dat door dit gebied heen stroomde. Om haar drost voor water te stillen. En hoewel haar uitstapje geheel vredig was verlopen, kon ze de onrustige gevoel die in haar maag borrelde maar niet onderdrukken. Er stond iets te gebeuren, maar wat wist ze natuurlijk niet. Haar voorgevoel was dan niet altijd juist geweest. Maar toch wist het keer op keer haar te leiden, en daarbij een invloed te hebben op haar gedrag. Daarom stopte ze meer dan nodig was, om elk geluid die haar oren bereikte te kunnen identificeren. En enkel toen ze er zeker van was dat de born geen bedreiging vormde bewoog ze haar lichaam weer voort. Hierdoor deed ze er langer over dan nodig was om het kamp te bereiken.

Toen ze eenmaal over de helft was van haar route, hoorde ze opeens een wezen haar kant op komen. Met hoge snelheid. Enkel de geur die de vreemdeling meebracht zorgde er voor dat de rode kat niet meteen in aanval positie schoot. Het bleek Orchis te zijn die haar blijkbaar hoognodig had. Hij sprak maar een woord, maar dat was al meer dan genoeg. En haar onrustige gevoel veranderde in een klap. Opeens had ze heel veel dorst, maar niet in water. Een hele andere soort vloeistof zou deze dorst kunnen stillen, bloed. Brat liet een lage grom horen en zonder dat ze het door had. Drukte ze haar oren in haar nek en rezen haar haren omhoog. Ze gebaarde met haar hoofd naar de kater, dat hij haar moest volgen. Terug naar het kamp

Snel was de rode poes nooit echt geweest, maar door de adrenaline die door haar lichaam stroomde. Wist ze een tempo te halen, ongekend voor haar doen. Ze keek ook niet eens meer om naar Orchis, en of hij haar nog wel volgde. Ze was een stier, die enkel nog maar oog had voor een ding het kamp. Hoe dichter bij ze bij het hart van dit territorium, hoe meer verschillende geuren haar neusgaten vulde. Maar die vieze visgeur van Riverclan was het sterkst. Eenmaal het kamp binnen gekomen. Zocht ze naar de zwarte vacht van Cobra. Hij moest wel een plan hebben, dat kon niet anders. Eindelijk wist haar enige oog hem te spotte en snel liep ze op hem af. De verschillende woorden die door het kamp gesproken en geschreeuwd werden, sloeg ze in haar brein op. De katten hier dachten dus dat Riverclan hun aan het aanvallen was, of dat werkelijk zo was. Kon de rode poes niet zeggen, ze wist de politieke situatie van de clans niet. 'Wat stel je voor dat we doen?' Wist ze nog relatief kalm uit te brengen. Gezien de situatie. Maar stressen of paniek zaaien, was een houding die ze nu niet moesten gaan opstellen. Ze moesten het hoofd koel houden. Dat zou hun kans op overwinning enkel groter maken.

The angel of my nightmare

MONTY

Tag;
Orchis-Cobra

Het was misschien een leugentje om bestwil dat hij Pantherstar had verteld. Er zat tenslotte wel een deel van waarheid achter. Hij had tenslotte iemand gezien, maar die was naar het kamp gegaan en niet deze kant uit. Toch wist hij om de een of andere reden vrij zeker wat hij zo zou vinden. Het was een plek waar alleen hij en Tall vanaf wisten tenslotte. Hij kon het al horen toen hij dichterbij het gat in de wand kwam en zodra hij de laatste boom gepasseerd was, zag hij de bekende bruine vacht een voor een moment bracht hem dat tot stilstand. "Tall," Was het enige dat hij zei. Misschien werd er verwacht dat hij meteen bovenop de kater zou springen, maar iets weerhield hem van dat te doen.

Tag: Tallstar

Ze voelde zich hoe verder ze kwamen in dit dood stille territorium hoe slechter worden. Haar maag draaide zich bij elke 20 stappen opnieuw om. Maar Aquamoon wist zichzelf goed in bedwang te houden, om te voorkomen dat ze zou gaan overgeven van de spanning die als electriciteit tussen de vachten van de katten door leek te springen. Acorndust gaf de leiding over aan Pantherstar en ging een andere kant op. Wat er gezegd was wist ze niet, maar blij was ze er aller minst om. Echter hoopte ze maar dat ze nog niet ontdekt waren, maar al snel kwam ze er achter dat het waarschijnlijk wel zo was. Haar ogen leken wel grote schoteltjes hier in het duistere woud, maar ze probeerde zichzelf goed te houden en maakte zich van binnen klaar voor het gevecht dat hen te wachten zou staan.

Stormlight

De onrust was goed te voelen. Elke kat voelde zich hier helemaal niet op zijn of haar gemak. Enkel leken de schaduw clanners zich hier beter thuis te voelen. Niet gek ook, het was hun territorium. Echter vond Stormlight het veel te verdacht dat Acorndust er ineens van door ging. Zijn oren naar voren gericht hoorde hij nog net hoe Amberstorm iets mopperde, maar verstaan kon hij het niet. De onrust die niet veel later in het kamp volgde zorgde ervoor dat Storm zich helemaal af vroeg of de deputy van Schaduw clan hen niet gewoon in de val lokte om zijn clan vrij te krijgen van de bloodclanners? Echter zou hij zijn leider niet ongehoorzaam zijn en volgde de blauwe kater, maar kon het niet helpen zijn onrust die door hem heen golfde kenbaar te moeten maken. Snel en stil sloop hij naar voren tot hij zich naast Crystalshell kwam lopen. 'Zo te horen hebben ze door dat we er zijn. Wat is de plan van aanpak? Op een kluitje blijven of meer verspreiden?' vroeg Stormlight op fluister toon, maar hard genoeg zodat zowel Crystalshell en Pantherstar hem horen kon, maar verder niemand tenzij er katten van het groepje dichtbij genoeg zouden zijn? De onrust die door het woud galmde was om te snijden!

@Pantherstar en @Crystalshell

Naarmate ze dichterbij het kamp kwamen begon hij schreeuwen te horen. Het was niet duidelijk wat er gezegd werd, maar ze waren opgemerkt. Hij keerde zich om naar het ellendige groepje katten achter hem; voornamelijk Riverclan, met een kleine scheet van andere clankatten. "We hebben geen idee wat we daar gaan aantreffen, maar Acorndust heeft ons beloofd dat Shadowclan mee met ons zal vechten. Dus vertrouw daarop en verzamel alle moed die je vinden kan." Het laatste kwam er grommend uit. Want moed hadden ze nu nodig, voor die gore Bloodclan aasgieren. "VAL AAN!" Bulderde hij toen, waarna hij zelf als eerste naar voren stormde om het kamp te bevrijden van hun captors. Dat ze hem als de vijand zagen, zou hij niet zien aankomen.

Ravenpaw probeerde naar buiten te gaan, al werd hij tegengehouden door een ander; maar plots kwamen de Riverclanners hun camp instormen en deed dat er allemaal niet meer toe. Pantherstar was in de voorhoede, gevolgd door wat anderen. Chillypaw zette haar vacht op en stormde blazend naar voren, haar klauwen uitgeslagen. Ze zou haar camp beschermen, ook al moest ze nu met Bloodclan aan haar zijde vechten. Ze zou niet meer gewonden laten vallen, ze zou hen niet erger laten maken.

+ Open voor een rc'er I suppose!

Het volgende moment ging alles snel, Pantherstar gaf het teken en meteen verdween de grijze kater zelf het kamp in. Luid schreeuwend. Alles ging in motion toen en Lynxfang volgde de rest. Hij passeerde een paar katten, van plan om gelijk in de strijd te storten. Helaas, al meteen was het duidelijk dat het mis ging. Shadowclan viel hun aan. Hij ontweek nog net een jonge Apprentice en keek vlug rond. Shadowclan en Bloodclan vochten zij en zij, leek het wel. Maar dat kon toch nooit kloppen. Zijn blik viel op de katten waar hij hier mee naar toe was gegaan en zijn maag keerde om toen het duidelijk werd. Zonder Acorndust leek het inderdaad in de chaos dat ze de Shadowclan aanvielen. Er was geen tijd om dat op te lossen, het enige wat hij en de anderen konden doen waren de Shadowclanners zo veel mogelijk uit de weg gaan en Bloodclanners aanvallen. Hopelijk werd alles snel duidelijk. Veel tijd hadden ze niet. Al zijn gedachtes waren maar een paar seconden en hij brulde een krijtskreet terwijl hij afrende op de eerst kat met een halsband. In de chaos van het gevecht zou hij proberen zijn kop erbij te houden.

Tag:Een Bloodclanner of eventueel Shadowclanner die hem aanvalt)

Dit was het dan. Een aanval, haar eerste echte gevecht. Een moment waarvan ze verwacht had dat Settleddust of Acorndust aan haar zijde zou staan, dat haar vader hen moedig ten strijde zou leiden en dat Bloodpaw en Acefray hun bij stonden met kruiden. Geen van dit alles was daadwerkelijk zo. Toch probeerde ze haar luid bonzend hart in toom te houden, haar zenuwen te verbergen. Ze wilde een trotse Shadowclan warrior zijn. Ze probeerde zichzelf te vermannen en duwde haar borstkas iets vooruit, al liep haar hartje over van angsten. Zou ze vandaag sterven?

Maar alle moed die ze verzameld had werd compleet overeind geschoffeld toen haar vader ineens voor haar neus stond. Zijn neus tegen haar hoofdje aan drukte. Haar zei dat hij haar weer zou zien als het moment daar was. Haar hart leek zich in tweeën te scheuren. Hij was hier, hij was bij haar, en nu, opnieuw, liet hij haar in de steek. Opnieuw die teleurstelling, die angst, die pijn. Met een dof geklop in haar borstkas, keek ze toe naar hij zich hoe hij zich tussen de vechtende katten door bewoog. Hoe hij verdween. Ze probeerde hem dit keer niet na te rennen. Misschien was de desillusie te groot. Misschien de teleurstelling. Maar ergens wist ze dat ze hem toch niet bij zou kunnen houden. En wat ze niet wist, was of ze hem wel wilde stoppen deze keer. Nadat hij zoveel verdriet en pijn Shadowclan in had gebracht. Wellicht, had iedereen gelijk gehad en was hij niets minder dan een verrader. Een verrader voor de warrior code en een verrader voor Shadowclan.

Terwijl ze met doffe ogen staarde naar de plek waar haar vader verdween, werd ze opgeschrikt door een aanvalskreet en hoe Riverclan het kamp in leek te stromen als de rivier waar ze naar vernoemd waren. Ruw werd ze uit haar gedachtenstroom getrokken en probeerde ze zichzelf opnieuw te focussen op het gevecht. Ze moest zich bewijzen. Ze moest wel loyaal zijn. En ondanks dat ze ook voor Bloodclan zou vechten, zou ze niemand in haar familie nog laten kwetsen. Dit was voor Acorndust, voor Settleddust, voor Bloodpaw. Met een kreet stortte ze zich naar voren, al hoopte ze met heel haar hart dat ze haar klauwen niet hoefde te gebruiken.

TAG: Open voor een Shadowclanner of Riverclanner of whatever tbh

Acorndust ging plots weg en liet Pantherstar in de leiding, al vond Littlefish dat eigenlijk niet zo'n goed idee want wat als ze nu verloren liepen in het territorium? Gelukkig vonden ze het camp zonder problemen. Geroep klonk al van binnen het camp; de jonge Riverclanner wierp even een blik opzij, naar haar broer. Maar alles ging heel snel. Littlefish stormde achter haar clan (en die enkele anderen) het Shadowclan camp binnen. Alles hier rook naar Bloodclan; het was onmogelijk uit te maken wie wie was, zeker in de chaos van het gevecht. Maar ze voelde zich gesterkt door de nummers die aan haar zijde stond, en dus wierp ze zich op iemand die ook op hen agressief aangerend kwam. Voor Shadowclan, voor de clans. Ze zou hen bevrijden! En met een bang hartje maar zo veel passie als ze kon opbrengen, sloeg ze haar klauwen in de jonge poes. Voor de vrijheid van haar familie!

Tag: Pepperpaw!

Het leek erop dat het een normale dag was geweest voor de nieuwe clan. De nieuwe Elite. De sterkere Elite, hoewel ze altijd gehoord had van iedereen dat de Clans minder waren dan hun. Waarom moesten ze hen dan overnemen? Gingen ze verder doen dan om alle clans over te nemen en ze te herenigen tot Dé Elite? Dan moesten ze veel slimmer zijn. Dan moesten ze de clans vergiftigen vanbinnen uit, maar dat ging ze niet zeggen, zeker niet toen... Ze was zo afgedwaald in haar gedachten dat ze pas iets door had toen er al katten het camp binnen stormden. Joan schoot overeind. Net als alle haren op haar lichaam. Ze begon aarzelend naar voren te lopen en botste hierdoor op een vijand. Haar lichte blauwe ogen werden groot en onschuldig. Oh Mousedung nu moest ze echt vechten! Joan ontblootte haar tanden en met haar poot probeerde ze uit te halen.

+ Amberstorm

Ze wist niet goed wat ze deed, ze wist dat ze haar clan wilde beschermen tegen deze dreiging. Maar dat voorkwam niet dat haar hart angstvallig in haar keel bonsde. Toen ze op de eerste de beste afstevende, een kattin die ze nog herkende ook bedacht ze met een steek in haar hart, deed ze de aanval die ze van Acorndust had geleerd, de enige aanval die ze tot nu toe echt geleerd had. Ze had veel teveel aandacht in jagen gestoken. Vechten kwam dan later. Maar ze was geen match voor een volgetrainde warrior. Een geschrokken piep kwam uit haar mond toen ze nagels in haar pels voelde en vervolgens in haar huid. Ze stapte achteruit, maar haalde toen uit naar het gezicht van de kattin met haar nagels, haar ogen vol angst.

TAG: Littlefish

En het begon. In hun massale aantal en met een wolk van Riverclanstank vielen ze het Shadowclan camp binnen. Amberstorm was één van de eersten; niemand zou zeggen dat ze laf was, daar zou ze voor zorgen. Haar groene ogen gleden door het camp maar al snel werd ze aangevallen; een jonge Bloodclanner, nog niet half haar leeftijd maar wel bloedlustig. Amberstorm zou niet onderdoen voor één van die onclanwaardige mormels. Ze ontweek de klauw van de jonge Bloodclanner en probeerde toen met haar hoofd in diens flank te stoten, in de hoop zo de jonge kattin uit evenwicht te brengen.

Tag: Joan

_{Meer katten begonnen zich ermee te bemoeien, terwijl Settleddust ongeduldig met zijn klauwen in de grond begon te kneden. Hij knikte nog bij de woorden dat ShadowClan mee zou vechten. En toen kwam het commando: val aan! Settleddust stormde naar voren. Hij had zich dagen voorgesteld hoe deze dag zou zijn. Hij hoorde al direct de strijdkreten rond de patrouille galmen. Hij rende de doorntunnel door, direct zoeken naar een bekende rode vacht, of die zwart-witte. Wat hij nooit, nooit in zijn leven had verwacht was dat zijn zus, Littlefish, zich op zíjn adoptiezusje gooide. Zijn groene ogen werden groot en woede borrelde in hem op. Wat was dit nou weer? Wat in StarClan dacht ze wel niet wat ze aan het doen was. Een grom trommelde kwam uit het diepste van zijn borst. Hou wilde Littlefish niet pijn doen, dat was nooit de bedoeling. Maar ze maakte nu een grote fout. Hij sprong naar de twee she-cats toe, zijn twee zussen. Hij greep Littlefish in zijn nekvel en probeerde haar van Pepperpaw af te rukken. ‘Muizenbrein, je vecht mét ShadowClan, niet tegen ze!’ grauwde hij vel tegen haar, woede zichtbaar in zijn ogen. Hij snoof en probeerde zijn lijf tussen zijn zussen te wurmen. Hier hadden ze géén tijd voor.}

Ze gingen in de aanval. Prairie had niet echt eerder gevochten in een groot gevecht, maar nu kreeg ze die kans. Samen met de andere warriors schoot ze naar voren, al merkte ze al gauw dat er iets mis is. Vrijwel direct werden ze overweldigd met hoeveel tegenstanders ze hadden. Een kleine, zenuwachtige giechel verliet haar bekje. Ze was op zoek naar een bepaalde witte vacht, eentje die ze eerder ontmoet had. Een bepaalde Bloodclanner..
- Gereserveerd voor Cyren heehee

Ze werden aangevallen. Ze werden aangevallen en ze konden er niets aan doen. Eerst kwam BloodClan hen overnemen en nu was RiverClan onderweg om hen ook wat aan te doen. Angstig draaide de kleine poes haar oren in haar nek, haar lichaam laag bij de grond. Ze moesten naar buiten. Ze moesten vechten met de katten waar ze zo bang van waren. Ze wist niet zo goed wat ze liever had, had ze liever dat RiverClan ShadowClan overnamen of BloodClan? Ze wilde beide helemaal niet! Maar toch ging ze mee, trillend op haar poten. Wat zou BloodClan anders doen met haar als ze niet zo vechten? Misschien zou ze dan juist gestraft worden! Ze wilde niet, ze durfde niet. Maar ze moest. Dus ging ze mee, hoe bang ze ook was.

Tag: Open voor SC, BC, RC, TC, WC, wie ook maar wilt /o/

De Bloodclanner zette even een stap naar achter. Littlefish meende haar te herkennen; maar dat kon toch niet, ze had nog nooit in haar leven een Bloodclanner ontmoet? Maar voor ze tijd had om er verder over na te denken, begon de jonge kattin terug te vechten. Ze sloeg haar klauwen in haar pels, in haar snuit. Littlefish slaakt een kreet van pijn en voelde hoe de klauwen wonden maakten; bloed droop over haar driekleurige vacht. Maar ze kreeg niet de kans om iets terug te doen, want plots was Settleddust daar en hij was boos op haar. De Riverclanner stapte naar achteren, haar turquoise ogen groot en angstig, haar snuitje bebloed. "Ik-ik..", stamelde ze verbaasd, waarna ze voor het eerst haar tegenstander écht aankeek.. En geen vuile Bloodclanner zag maar wel Pepperpaw. Nee, hoe had ze dat niet doorgehad? Haar ogen vulden zich met tranen van schaamte en schuldgevoel. "Oh nee.. Ik.. Sorry! Ik dacht dat je een bloodclanner was!", mauwde ze, haar stem bijna smekend. Starclanverdomme, nu had ze het wel goed verpest hé? In haar enthousiasme om Shadowclan te redden viel ze hen nog aan ook. Ze was een muizenbrein, dat had haar broer inderdaad juist. Hoe verdiende ze het nu om zichzelf een warrior te noemen als ze niet eens het verschil kon zien tussen een clankat en een vuile bloodclanner..

+Settleddust, Pepperpaw

Daar stond hij dan aan het begin van het kamp, maar al snel was duidelijk dat er geen tijd was om een plan van aanpak te maken. Darkmind zag hoe verschillend katten binnen kwamen en reageerde meteen fel. Hij sprong opzij voor een roestbruine kat die nu het donker was bijna zwart leek. Zijn fel gele ogen leken op te lichten in het donker toen de donkerbruin gemarmerde kater naar voren sprong en flink uit haalde richting de rivier clan krijger 'Waarom vallen jullie ons aan?' blies hij dreigend en vragend aan de kater voor Dark weg sprong en in een verdedigende houding bleef staan. De gedachte bleef in zijn kop malen. Er klopte iets niet, maar hij kon zijn poot er nog niet op leggen!

@Lynxfang

Orchis leek niet al te blij te zijn met de opdracht die hij had gekregen, maar de strenge blik van de zwarte leider maakte daar korte metten mee. Hij keek eventjes over de groep katten heen, dit zou een grote zooi gaan worden. Het duurde dan ook niet al te lang voordat Brat terug was en ze zich af vroeg wat ze hiermee gingen doen. "Chaos," miauwde hij met een grijns op zijn gezicht. "Vecht, Brat. Ik doe 't praat gedeelte wel." Hij knikte zijn Commander toe en keek nog eventjes naar de groep katten die het kamp in probeerde te komen. Toch was het pas toen hij de boskatten zag, dat Cobra op een van de hogere delen van het kamp ging staan. Zijn borst vooruit, zijn blik gericht op de invaders. "Zie hier, Shadowclan. Zie jullie geliefde medeclans! Op het moment dat jullie in nood zijn, steekt Riverclan een klauw in jullie rug. De Elite zal jullie helpen. Vandaag zullen we de invaders terugslaan. Laat de clans zien wat een gecombineerde clan kan doen. Wat we doen met backstabbers!" De kater keek toe over zijn clan. Ja, zijn clan. Acorndust was hier niet. Tallstar had hij weg zien glibberen. Er was niemand die hem zijn plek kon afpakken. Vandaag zou hij Shadowclan laten zien dat hij het beste voor had met de clan. Dat de Elite niet zo erg was. Niet zo erg als de backstabbing clans tenminste!

Terwijl ze zich zo in battle stortten, ontstond er instantly chaos. De grote Riverclan leider botste tegen een Shadowclanner aan; het leek wel alsof deze op hem afgevlogen was. Hij hield zichzelf nog net staande - zijn evenwicht was niet de beste - en in zijn verrassing zag hij hoe Littlefish plots een Shadowclanner aanviel en dat Shadowclanners over het algemeen redelijk.. Vijandig tegenover hen stonden. Wat was dit voor gezijk? Zij kwamen hen helpen en dit was wat ze kregen als dank? Hard snoof de kater, waarna hij zich richting een paar Shadowclanners richtte. Waarna Cobra er ook nog is een schepje bovenop deed. "We komen jullie helpen tegen Bloodclan, idioten," siste hij waarna hij hard gromde. "We komen HELPEN," grauwde hij toen harder, waarna hij een stel tanden in zijn achterpoot voelde boren. Toen hij omkeek herkende hij Starclanverdomme een warrior die hij laatst nog op de gathering gezien had. Je weet wel, de gathering waar er gesproken werd door Butterstar van Riverclan dat de clans zich moesten herenigen tegen een algemeen kwaad dat hen allemaal aanging. Jezus, en dan noemden ze hem dom. Hij schudde de warrior van hem af waarna hij een weg richting Cobra baande. "Cobra," grauwde hij woedend waarna hij een klauw uitsloeg, richting de kater toe.

Ver kwam hij niet want vanaf de zijkant werd naar hem uitgehaald. De klauwen drongen door zijn zij door en hij draaide zich om naar zijn aanvaller. Een Shadowclanner, natuurlijk. Nog jong, misschien nog wel een Apprentice zelfs, maar dat maakte niet uit. 'Waarom vallen jullie ons aan?Lynxfang's angst werd hiermee bevestigt. Hij hield de kat voor hem goed in de gaten, maar deed zijn eigen nagels terug in de hulzen. ''We vallen jullie niet aan, we vallen Bloodclan aan!''riep hij boven het strijdgeweld uit. Tenminste, dat was de bedoeling geweest. Zijn oren waren naar achteren gedraaid, zodat hij het hopelijk op tijd kon horen als iemand op hem sprong. ''We weten van de overname''. Alles moest duidelijk worden zo toch. In elk geval voor de Shadowclanner voor hem. Hij werd onderbroken door een zwarte kater die door het kamp heen riep. Die leugens vertelde aan Shadowclan. Lynxfang keek terug naar Darkmind. ''Geloof hem niet''. Hij wou zich woedend op de Bloodclanner storten en die leugens in zijn strot douwen, maar er was te veel chaos. Eerst moesten ze Shadowclan overtuigen.

Tag:Darkmind

Onderwerp: Re: [De plan] I've come to take what is mine