[De plan] I've come to take what is mine

Daniël

...

Wat was het toch met die Clankatten? Waren ze werkelijk zo achterlijk als de kont van een rund? Hij trok zijn bovenlip op naar de RiverClanner die hij net een flinke schop in zijn maag had gegeven die met moeite weer naar voren kwam richting zijn flank. Helaas voor de RiverClanner was hij niet voor een gat te vangen want vanuit zijn ooghoeken zag hij de rossige kater weer naar hem toe benen. Hij stapte snel achteruit maar voelde alsnog de tanden van de vliegende RiverClanner langs zijn halsband schuren. Met een sis deelde hij een klap uit met zijn poot, of het raak was wist hij niet maar hij zou deze termieten vertrappen. Toen de RiverClanner te dichtbij kwam beukte hij vol met zijn brede kop naar voren richting de kop van de RiverClanner. Hij zou hem eerst weg moeten werken voordat hij de rosse kater eens goed onder zijn klauwen zou nemen. Met een slagregen van uithalen richting de vliegende RiverClanner spaarde hij geen moeite met de kracht van de uithalen, elke klap die raak was zou zijn oren doen suizen tot een Moon na dit gevecht. Als hij zijn tanden in de ander kon zetten kon hij die gebruiken als een schild tegen diens Clangenoot, eens kijken of ze dan nog zouden aanvallen.

Tag: @Lynxfang @Stormlight

merc

Hollow stuurt Jaws af op Aquamoon en gaat zelf achter Settleddust en Littlefish aan.

Apparently she's got revenge on her mind,
and it's really annoying when people try to talk
while you're feeling murderish.

Het was zo jammer als katten niet luisterde. Haar aandacht was van het groepje ongeluk afgeschoten door de aanval van het Riverclan mormel. Maar nu zag ze vanuit haar ooghoek dat Settled aan het aanpappen was met de vijand en ho ho, dat gaan we dus even niet doen. Ze had al lang genoeg gespeeld met dit beest voor haar, tijd om van focus te veranderen. ”Jaws, maak je zelf nuttig!” Snauwde ze richting een bloodclanner niet veel van haar af, die net diens tegenstander had weggejaagd. ”Ik moet meer lesjes geven zo blijkt, hou dit ding bezig.” Met die woorden gaf ze de riverclanner nog een trap na en schoot over het slachtveld richting haar doelwit.

Met een grote sprong landde ze tussen Settled en wie de hell er allemaal nog meer waren en gromde luid. ”Ik had toch echt, ergens meer breincellen verwacht.” Siste ze richting de shadowclanner. ”Maar misschien vind je het niet erg dat kittens vliegen. Hmm, kleine egoist?” Grommend sloeg ze haar kop om richting de calico kat. ”Ren, en wel heel snel, of kleine Pepper is niet de enige halfdode.” Daagde ze de riverclanner uit. Kijkend naar zowel de calico als Settleddust.

@Settleddust @Littlefish @Pepperpaw

Whitepaw verdedigt zichzelf tegen Fuzzypaw

Toen Pantherstar's kreet zijn oren bereikte stormde hij mee naar binnen en week van Lotuspaw's zijde af. Hij was klaar om te vechten en sprintte het kamp binnen. Binnen een seconde was er chaos in het kamp en kon de witte apprentice bijna door de bomen het bos niet meer zien. Zijn stekelige vacht stond dik overeind en met een zwiepende staart zocht hij naar een Bloodclanner om aan te vallen. Hij was er om Shadowclan te helpen maar die oliebollen vielen juist hen aan. Hij keek dan ook verbaasd op toen een grijze apprentice van Shadowclan zijn kant opstoof. Hij wou blijven staan, dacht dat ze op hem afkwam voor bescherming, maar ze sprong en ontblootte haar klauwen. De tom kon nog net op tijd reageren door zichzelf op zijn achterpoten te zetten en hiermee haar aanval te ontwijken. Hij liet zijn nagels nog in zijn hulzen maar gaf een harde klap richting der kop om haar hiermee hopelijk te verdoven toen hij weer naar voren leunde om op zijn vier poten terecht te komen. ''Doe normaal!'' Grauwde hij woest. ''Ik kom helpen!'' Wat snapte deze oelewapper niet?

Jaws neemt de vijand van Hollow over. Jaws valt Aquamoon aan.

Hij maakte zijn bloedlijn waar, als kleinkind van twee ex-leaders stond hij hier te knocken als een baas. Zahida had een good job gedaan toen ze hem getraind had. Zijn ene aanval naar de ander raakte en hij versloeg zijn eerste vijand door deze brut in de wang te happen waardoor deze met een zwaar bloedend gezicht de benen nam. Hij stufte een klodder bloed uit die in zijn bek gekomen was en smeerde zijn snuit 'schoon' met zijn voorpoot. Er lag een grimas op zijn lippen terwijl hij nog even toekeek hoe de -nu letterlijk- visbek ervandoor ging. Hij kon echter niet lang genieten van het uitzicht, het gevecht ging namelijk nog steeds in een rap tempo door en zijn naam werd al snel genoemd. De zwarte tom draaide zich richting Hollow die hem in haar eigen woorden vroeg als hij haar tegenstander kon overnemen. De tom knikte niet eens, hij vloog direct op tegenstander nummer twee af. Zijn kaken opende zich wijd, zijn scherpe tanden blonken in het maanlicht. Hij was vernoemd naar zijn bek vol messen. Hij was een haai en hij zou dit visje doormidden happen en opvreten. De tom probeerde zijn kaken dan ook ruw in de ruggengraat te zetten van de Riverclanner. Hopelijk haar huid doorborend en enkele zenuwen te verwonden die in haar rug zaten. Als het aan hem lag zou ze vanaf vandaag nooit meer lopen.

Haar ogen waren toegeknepen toen ze het kamp in liep. Haar dikke vacht was nu dubbel van formaat toen ze deze dik opzette. Haar bek werd droog bij de geur van angst. Ze was zelf niet bang, ze was een prima vechter en wist dat ze vandaag weer thuis zou komen, maar ze voelde haar hart knijpen voor de andere katten die nu vol angst en paniek hier stonden te vechten voor een clan die duidelijk niet snapte dat ze kwamen helpen. Er was meer aan de poot. Sunlight voelde het in haar trillende snorharen. Shadowclan werd gedwongen zich tegen hen te keren, tenzij ze echt dom waren.. wat haar eigenlijk niet zo zou verbazen. De stevige Riverclan warrior sloeg uit naar een Bloodclanner die haar aanviel. Hij viel op de grond toen hij wat wankelde en Sun hem een trap gaf. Hij bedacht zich snel en koos een andere tegenstander. Niet dat ze allemaal zo slim waren, want nummer twee kwam al aan. De tom was pikzwart en hij liet zijn nagels uitklappen. Hij viel niet direct aan waardoor ze haar oren in haar pluizige nek duwde en grom. ''en jij heb de verkeerde tegenstander gekozen.'' Mauwde ze enkel terug terwijl ze de aanval begon met een halve draai en haar achterpoten hard naar zijn kin schopte. Deze tactiek kon op twee manieren eindigen: Het kon lukken en hem verdoven, hij kon het ontwijken en hoogstwaarschijnlijk willen proberen boven op haar te springen. Gelukkig had ze daar al een plan voor, want Sunlight stond altijd drie stappen voor.

@Chawl

_{Toen Nettleroot de ander raakte leek het alsof ze tegen een muur opbotste. Woedend siste ze terwijl ze nagels over haar wang voelde glijden. Net als zij reageerde de bloodclanner door met snelle halen, machine gun style, uit te halen naar de ander. Dit gaf haar de mogelijkheid om achteruit te springen. Eventjes één seconde vrij om daarna weer naar voren te springen. De lenigheid die ze na al die manen trainen had bereikt kwam haar goed van pas toen ze over de rug van de bloodclanner heen sprong en zich op haar schouder wierp, hopend om zich daar vast te kunnen bijten.

TAG: @Summer}

Alles wat ze deden leek te mislukken, hoe kon deze verdomme Bloodclanner meer ervaring hebben dan hij had. Hij was duidelijk jonger, dat wist Lynxfang zeker. Toch, zo snel gaf de Riverclanner echt niet op. Ook al klopte het niet. Hij zag geen enkele Shadowclanner vechten, zo snel hij het kon overzien. Hoe moesten ze Bloodclan verdrijven als ze niet eens hulp kregen. Een klauw streek weer langs zijn kop en hij voelde zijn oor bloeden. Daarna was zijn clangenoot aan de beurt, Lynxfang zag in zijn ooghoek de slagen op Stormlight afkomen. Met een schreeuw sprong hij weer naar de Bloodclanner, hij mocht niet meer terughoudend zijn. Ook zijn poot suisde door de lucht nu, het maakte niet uit waar hij die nepclankat raakte. Als het maar raak was. Niks maakte meer uit. Het klopte gewoon niet. Was alles dan een val geweest. Lynxfang stopte met aanvallen opeens en liep een stukje naar achteren, kijkend naar de situatie. Hij stond nog steeds stevig op zijn poten, maar zijn kop maakte overuren. Ze spande samen, was dat niet zo? Was die Warrior van net dan heel slim geweest of misschien heel dom. Hij wist het niet. Een kat rende tussen hem en de Bloodclanner door en Lynxfang moest naar achteren om hem te ontwijken. Helaas was hij daardoor uit het gevecht geraakt. Hij wou terugspringen, maar toen zag hij die poes waar hij onbewust op zoek naar was.

Even vergat hij alles en rende naar de zwart witte poes. Ziedend. Wie weet hoe lang dit al bezig was? Toen ze zo mooi over vrede aan het praten waren, waren Bloodclan en Shadowclan toen al samen aan het werken? Een mooi plannetje wat ze uit hadden gewerkt. Hij kon niet meer helder nadenken. Bij haar aangekomen stopte hij voor haar groene ogen. ''Is dit de toekomst die jullie clan gepland had?''vroeg hij spugend aan haar. Lynxfang was bekend om zijn wijsheid, maar in deze chaos kon hij de stukken niet meer bij elkaar gedacht krijgen. Want het klopte gewoon niet. Hij staarde naar Poisonivy, een antwoord willen. De waarheid.

Tag:Daniël en Stormlight, daarna afgezonderd van het gevecht en naar Poisonivy gegaan)

Ravenpaw haalt uit naar Hollow

RAVENPAW // 9 moons

Langzaam vervaagde de wazigheid uit de zijn hoofd. Settleddust kwam in zicht en hij was blij om nu bij een groepje te staan. Iets meer veiligheid. De warrior gaf hem een compliment over zijn gevecht en Ravenpaw knikte. Het was niet voor niets geweest uiteindelijk. Bloed druppelde uit de wond over zijn oog. Settleddust zou hen samen met Littlefish richting de medicine cat den brengen. Gelukkig, als ze eenmaal daar waren dan konden ze..

Er mengde zich een Bloodclanner tussen. Ze zei dat ze meer breincellen had verwacht van Settleddust. En of hij het niet erg vonden dat kittens vlogen. Waar ging deze kattin over door? Het was wel duidelijk dat iedereen in Bloodclan compleet gestoord was. Maar toen bedreigde het beest Pepperpaw. Ravenpaw stapte er tussen in en haalde uit naar de kattin haar neus. "Flikker een eind op," bromde hij naar haar. Ze moest wegwezen, ze was in de minderheid en zou het verliezen van hen.

Inner peace is hard to find
They're asking why
I think I'm losing my mind

Ravenpaw Krijgt ook vliegles

Apparently she's got revenge on her mind,
and it's really annoying when people try to talk
while you're feeling murderish.

Ze moest ook echt alles uitspellen he. Snapte deze katten niet dat dit zeer, zeer vermoeiend was. Zeker zo’n klein onderdeurtje als wat nu voor haar sprong. Duidelijk al wat gehavend. Ze had met hem gesproken, Ravenpaw, hij was klein, irritant en een en al boosheid. Niet veel karakter afgezien van dat. Verveeld zuchtte Hollow die neerslaande op de zwarte apprentice. ”Jullie zijn hardleers.” Miauwde ze en schoot in actie.

Met mond wagenwijd open greep ze het nekvel van de kater en gaf hem in een vloeiende beweging een slinger richting Acefray zijn den. Ze voelde haar spieren en gromde geïrriteerd toen ze de kat losliet zodat hij zijn vlucht af kon maken. Die zou ze nog een paar dagen voelen. Apprentices gooien was een stuk lastiger dan kittens. Veel meer vet. Met een grom keerde Hollow haar blik terug op de twee warriors en richtte haar blik op de doodsbange apprentice. ”Nou, zullen we mevrouw ook een spoedcursus vleugel maken geven. Of gaan jullie braaf luisteren.” Siste ze gevaarlijk, en beet richting de staart van Pepper om die naar haar toe te trekken. ”Ik ben, heel, serieus.” Miauwde ze koel, een grijns haar tanden tonend.

@Ravenpaw @Settleddust @Littlefish @Pepperpaw

_{Settleddust dacht net dat hij zover was, totdat er opeens een gevlekte BloodClanner voor hem stond, dezelfde die Beechresins kit weg had gesmeten. Settleddust haren kwamen overeind en hij ontblootte zijn tanden naar het monster. Hij ging direct beschermend voor Pepperpaw staan. Hij drukte zijn oren in zijn nek en keek de poes uitdagend aan. Zíj was haar beloftes niet nagekomen. Hij had zich op Seamist geworden, en nog steeds was Pepperpaw belaagd. Maar hij was niet de eerste die tussen beide in sprong en Ravenpaw haalde uit naar de poes. Settleddust kon zich er niet snel genoeg tussen gooien, want Ravenpaw werd al aan de kant gegooid. Hij siste toen de poes weer naar hem keek, zijn blik stond nu meer op een frons. Hij wierp een blik naar Littlefish die al opgedragen was weg te rennen. Hij gaf haar een knikje met zijn kop opzij, seinend om weg te gaan. Hij handelde dit wel af.

‘Ik heb me aan mijn belofte gehouden, het was een BloodClanner die Pepperpaw aanviel nadat ik die belofte nakwam,’ bromde hij zo kalm als hij kon, alhoewel zijn hart als een bezetene in zijn borst trommelde. Helemaal toen ze haar tanden uittrok naar Pepperpaw. Het was BloodClan die hem verraadde. Ze kon het zo mooi krom praten. Zijn blik ging schichtig van haar, naar het gevlekte kreng, naar Ravenpaw. ‘Laat me de apprentices naar de medicine cat den brengen zodat ze leven om nog een dag te vechten,’ miauwde hij. Zijn poten jeukten om op haar te springen, om haar hele kop aan gort te krabben en haar voor eeuwig te verlossen van het zoete leventje op aarde. ‘Dan zal ik weer voor onze clan vechten.’ Hij hoopte dat hij een pact met deze poes kon sluiten, hoe kortstondig dat ook moest zijn. Maar hij moest nu eerst zijn familie in veiligheid brengen.

Tag: Pepperpaw, Ravenpaw, Littlefish & Hollow}

Het gevecht raasde langs haar heen, geschreeuw en gelach vulde haar oren. Brat probeerde wat overzicht te krijgen over alles, maar alles was een waas. Alles en iedereen waren schimmen, de enige kat die ze nog duidelijk zag was haar tegenstander. Die weer op haar af kwam. Brat probeerde haar aanranding te ontwijken maar ze was snel genoeg om dat voor elkaar te krijgen. Dus maakte ze beide contact. De poes keek verschrikt op toen de grijze kattin weer een stap naar achter deed. Brat voelde een stekende pijn door haar schouder heen gaan, maar probeerde haarzelf zo snel mogelijk weer te herstellen. Maar veel tijd had ze niet, want weer kwam de grijze poes met een stormaanval aanzetten. Maar dit keer sprong Brat niet weg, ze zou haar bestorming tegemoet komen. De rode poes zette haarzelf af met haar sterke achter poten en sloeg haar lange nagels uit. Maar weer schonk ze al haar aandacht aan haar tanden, ze wilde die immers nog altijd in de nek van haar tegenstander plantte.
@crystalshell

Ze knikte stilletjes naar Settleddust en wierp een korte, dankbare op Ravenpaw, wie haar gered had van de enge Bloodclan belager. Ze wilde niks liever dan naar de medicine cat den en uitrusten. Haar kop verbergen van de wereld en enge Bloodclanners die haar op wilden eten.

Helaas was de veiligheid nog niet in zicht toen ze onderschept werden door de Bloodclanner die met Scarletkit gegooid had. Pepperpaw klemde zich alleen maar meer aan Settleddust vast, hevig bevend. Ze wilde zich het liefste verstoppen in Settleddust zijn pels en verdwijnen van de wereld. Deze oorlog was veel te heftig voor haar. Ze slaakte een kreetje toen Ravenpaw weggesmeten werd door de kattin. Ergens baalde Pepperpaw dat zij niet zoveel fight meer in haar had, maar ze kon niet meer. Helaas leek ze ook deze keer niet te ontkomen aan de aandacht van de Bloodclanner. De kattin hapte naar haar en een felle pijn in haar staart gaf aan dat ze van nog een pluk vacht afscheid moest nemen. Maar liever haar vacht dan een stuk staart zoals Settleddust en omdat ze zich zo schrap had gezet was ze nog wel bij Settleddust. Bevend keek ze omhoog naar hem terwijl bloeddruppels uit haar buikwond zich nog steeds met de donkere aarde vermengden. Ga alsjeblieft niet.

TAG: Settleddust, Hollow, Ravenpaw

[

Jammer genoeg miste ze de bloodclan poes, maar ze leek ineens ergens anders aandacht voor te hebben. Nee dat kon ze niet laten gebeuren, maar voor ze nog een poot had kunnen optillen kwam een zwarte kater aan die ze Jaws noemde. Een echte haaibaai was het zeker! Hij dook meteen richting haar rug, maar dat zou ze niet laten gebeuren Aqua sprong net ver genoeg op zij om meteen met uit geslagen klauwen en uit geklapte nagels over zijn kop te mikken. Het zou mooi zijn als ze hem raken zou en zou kunnen verwonden. Ze zou er eentje op zijn minst klein krijgen hoe dan ook.

Ze had een tand gebroken door de botsing, voelde Crystalshell nu. Het was niet een van haar kostbare hoektanden gelukkig. Een klein offer voor overwinning, een groot offer voor de nederlaag. Het zou nog wel duidelijk worden welke het was. Om haar heen hoorde ze het schreeuwen en kermen van anderen, maar ze had geen tijd om om zich heen te kijken. Ze kon niet zien of haar clangenoten gewond waren. Elke afleiding zou een opening in haar verdediging zijn, en dan zou ze er aan gaan. Haar vervaarlijke laatste aanval had minder resultaat opgeleverd dan ze had gehoopt: En daarbij had het de ander een kans gegeven om zelf weer toe te happen. Crystalshell had dit pas op het laatste moment door en wist haar nek slechts weg te keren zodat haar keel niet ontbloot was. Opnieuw zonken de tanden weg in haar vlees. Opnieuw ging die verschrikkelijke, bijna verlammende pijn door haar heen. Deze was dieper dan de vorige. De randjes van haar visie werden donker en het koste Crystalshell al haar kracht om zich uit de beet weg te trekken. Daarbij verloor ze huid en haar en ze voelde vers bloed mengen met de aangekoekte vlek die al in haar nek lag. Onmiddellijk nam ze een paar stappen terug, maar ze bleef in het gevecht. Ze cirkelde om haar tegenstander heen en zocht bijna scheel van de pijn naar een opening bij haar rivaal. Haar complete aandacht was gericht op de donkere tabby.

Tag; @Brat, eventueel mag er iemand inspringen om Crystal weg te trekken of zelf aan te vallen.

De kop stoot die in zijn richting gemaakt werd was wel erg vuil! De klap maakte dat hij zich even misselijk van de pijn die door zijn kop trok een paar passen opzij maakte waardoor een ware regen aan slagen zijn kant op deels miste. Enkele raakte zijn wang en oor, maar dat kon hem nu even niet intereseren. Deze aanval en reddingsactie ging helemaal de verkeerde kant op volgens Stormlight. Heel even zag hij nog in een wazige blik dat Lynxfang tegen de rode Bloodclanner vocht, maar daarna verdween. Was hij gedood? Zeker ervan was Storm niet, maar hij voelde wel bloed, warm bloed uit de wonden komen die net gemaakt waren. Hij schudden zich en keek rond. Hij was totaal ergens anders en botste van links naar rechts tegen katten aan die achteruit gesprongen waren. Vriend of vijand? Dat was het voor nu even niet duidelijk. Ze zouden het niet winnen zolang schaduw clan niet mee zou vechten! De goud gevlekte kater was niet van het met je staart tussen je poten weg rennen, maar misschien was dat wel beter als ze zich voor nu terug zouden trekken? Als laatste botste Stormlight lichtjes tegen Crystalshell aan. Hij herkende haar geur direct en voelde zich genoodzaakt om haar buiten het gevecht te trekken. Snel greep hij haar in haar nekvel en trok zijn deputy weg bij de kat waar ze mee in gevecht was geweest. Ver genoeg om eerst te kunnen spreken. 'Crystalshell we zijn aan het verliezen, zolang schaduwclan zelf niet meevecht zullen we met onze groep nooit sterk genoeg zijn!' Stormlight probeerde tot haar door te dringen met een serieuze toon in zijn stem. Ze moesten Pantherstar zien te vinden en pas terug komen wanneer ze met de andere 3 clans sterk genoeg waren om de bloodclan te verdrijven voor ze de andere clans ook nog een voor een aan zouden vallen?!

@Daniël, @Lynxfang, @Crystalshell

Fuzzypaw valt Whitepaw,, weer aan (of probeert haha)
En kijkt ook nog even naar Chillypaw en Sigrún.

Oh StarClan. Help haar en haar familie. Sta haar bij in dit gevecht. Ze voelde de ogen van de bloodclanner in haar rug prikken, kijkend naar haar hoe ze dit gevecht hoe dan ook zou gaan verliezen. Ze vloog op de grote witte kater af, klaar om op hem neer te komen en vacht onder haar poten te voelen, maar in plaats daarvan raakte haar poten de grond weer, waardoor ze met haar grote gele ogen naar de grotere kater keek. Oh nee, nee, nee, nee. Ze probeerde het! Echt waar! Tranen sprongen meteen in haar ogen toen ze een klap op haar kop kreeg, ondanks dat de nagels niet uit waren geslagen. Ze wilde helemaal niet vechten! Maar ze wilde ook niet dat haar familie iets aan gedaan zou worden! ”Doe normaal!” klonk er boos van de witte kater af, waarop haar oren naar achteren schoten en ze haar lichaam iets tegen de grond aan drukte. Sorry. Sorry. Sorry. Ze wilde dit helemaal niet. ”Ik kom helpen!” Hulp. StarClan had hen hulp gestuurd, maar ze konden niets doen. Ze moesten ze weg jagen. Omwille van kittens, elders en haar familie. ”W-we willen g-geen hulp!” sprak ze met een trillende stem, haar staart strak om haar lichaam heen geslagen uit angst. Even schoten haar ogen naar de plek waar Chillypaw had gestaan, waar ze nu een bloodclanner bij zag staan die had geleken op de kater die haar hier heen had geschoven. Haar gele ogen werden groot, waarna ze haar aandacht weer terug haalde naar de witte RiverClan kater. Ze moest nog overtuigender zijn, er was al iemand bij haar! Chilly kon niet dood, nee, mocht niet dood! Oh StarClan sta haar bij. Want ze haalde weer uit met haar nagels naar de witte kater. ”G-Ga w-weg!” Zeker niet overtuigend met een bibberende stem en haar lichaam die angst uit straalde, maar ze moest het proberen, ze moest het doen. Voor Chillypaw

Vreselijk was het al met al die Bloodclanners die zich hier wel erg thuis voelde, maar Moonpaw schrok wakker toen er eerst werd geroepen dat er katten het kamp op kwamen. Ze rende naar buiten, maar vond eerst niets dan geschrokken katten die dachten dat enkel de rivierclan aan kwam, maar al snel barstte het gevecht los. Alle clan katten vochten zelfs de schaduw clan, maar ze zag dat ze niet tegen de Bloodclan vochten, nee ze vochten tegen de katten die hun kamp binnen kwamen. Maar waarom? De stem van een rivierclan kat riep dat ze hen kwamen redden... Maar de stemloze leerling snapte nog steeds niet waarom haar clan dan niet om draaide. Ze voelde zich alsof ze onderwater was gedompeld. Kittens vlogen door de lucht en ze kon even helemaal niets. net als toen de Bloodclanners hun kamp binnen waren gevallen. Ze rende plotseling door het kamp in de hoop de vuilplaatst te bereiken. Misschien zou ze daar veilig zijn voor alle gevechten en misschien hun geluiden? Ze zigzagde tussen de gevechten door zelfs een gevecht tussen drie katten, maar ze zag niet wie met wie in gevecht was. Angst had bezit van haar genomen. Moonpaw wilde niet vluchten, maar dit ging te ver, zelfs voor haar. Ze glipte de vuilplek binnen. Het stonk er misschien, maar ze kroop zo ver ze kon weg tussen de struiken die het hier omringde.

(Open, maar ze probeert alles een beetje te ontlopen)

Summer valt Nettleroot aan

Kokend van opgekropte woede siste Summer terug naar de grijze poes. Haar nagels hadden doel getroffen maar die van de grijze poes ook. Op haar wang kwamen een paar steken maar het was niks vergeleken met de trainingssessies die ze gehad had en hoe ze toen soms terug was gekomen. De grijze poes sprong over haar een en even was ze verward toen doe richting haar schouder ging maar dat was een mooie decoy, ze had zoveel spiermassa opgebouwd daar dat het nu wel iets kon lijden. Met een snoekduik schoot Summer in de richting van de staart van de grijze poes, als ze haar flink op haar staart kon bijten dan zou ze niet alleen voor de rest van haar leven rottig lopen, nee dan zou ze net als die rare ShadowClanner die ze eerder gezien had ook zo'n konijnenstaart hebben.

Tag: @Nettleroot

Daniël

...

De ene keer raakte hij iets de andere keer niet. In een flits leek de rossige kater weg te zijn en bleef nu alleen de kater met de goudgevlekte vacht over. Zijn oren vouwden zich naar achter en hij grinnikte sinister. "Das pech, Clanmate weg" miauwde hij en wilde net opnieuw uitvallen toen de kater zich begon terug te trekken. "Ik heb hier een lafaard!" bulderde hij en volgde de kater door het strijdgewoel die een grijze poes aansprak. 'Crystalshell we zijn aan het verliezen, zolang schaduwclan zelf niet meevecht zullen we met onze groep nooit sterk genoeg zijn!' riep hij tegen de grijze poes. Hij grinnikte en smakte met zijn lippen. "ShadowClan staat onder ons bevel idioot" miauwde hij en sprong in de richting van de nek van de RiverClanner. Hij was niet klaar met zijn oefenobject, nee hij was er pas klaar mee als die hier op de grond lag te stuiptrekken.

Tag: @Stormlight, (indirect) @Crystalshell

merc

Ze was zich klaar aan het maken voor een nieuwe aanval, één waarmee ze het gevecht hoe dan ook het willen beëindigen. Maar ze werd onderbroken. Een Stekende pijn stroomde door de wond in haar nek toen ze werd weggetrokken bij het gevecht. Ze rukte zich al snel los en keek de kat die haar had meegesleurd woedend aan: Stormlight. Hij beweerde dat ze aan het verliezen waren en dat ze zich terug moesten trekken als Shadowclan niet mee zou vechten. Crystalshell deed een stap terug en wilde net tegen hem in gaan toen Stormlight plotseling werd aangevallen. De deputy wilde haar clangenoot te hulp schieten maar kon maar met moeite een andere Bloodclanklauw ontwijken. Ze nam nog een paar stappen terug en verloor Stormlight uit het oog in de chaos van het gevecht. Heel even kon ze om zich heen kijken, en wat ze zag was niet bemoedigend: De tegenstanders leken eindeloos. Crystalshell zocht het kamp af naar de donkere tabby die ze bevochten had, terwijl ze ook moest uitkijken voor een directe aanval.

Tag; Open

Onderwerp: Re: [De plan] I've come to take what is mine