{Gevecht Windclan x Riverclan} Done with the lies

Everstar
Butterstars woorden maakten haar woedend. "Doe nu niet opeens alsof je zo veel liefde voor hem koesterde. Denk maar niet dat ik ben vergeten hoe je half stond te juichen toen je het hoorde. Jullie hebben hem vermoord en jullie zullen boeten", gromde ze. Butterstars klauw haalde haar schouder open, maar Everstar negeerde de pijn en sprong op om te proberen op Butterstars rug te landen. "Probeer mij niet wijs te maken dat hij jou op zou zoeken", siste ze. "Trouwens, jij bent nu degenen die aanvalt. Wat is jouw reden? Was Wolverinebites dood nog niet genoeg voor je?" Ze hapte naar Butterstars nek.
Tag: Butterstar

Crowcall
Nog niemand had haar aangevallen en ze was zelf ook niet echt van plan om de eerste zet te doen. Ze keek alleen met grote ogen om zich heen, terwijl het gevecht om haar heen steeds heftiger werd. Ze ving flarden op van de discussie tussen de twee leiders. Ze zag Barksound vechten met een RiverClanner, maar ze zag dat hij niet al zijn aandacht op zijn tegenstander had gericht. Crowcall keek haastig rond en haar blik viel even op Routpaw. Ze was echter gerustgesteld toen ze zag dat zij niet in gevecht was en dat haar broer al bij haar was om haar eventueel te helpen. Crowcall keek weer naar Barksound. Moest ze hem helpen? Ze wilde niet vechten, maar als het dan moest, dan liever om iemand anders te helpen dan om zo maar te vechten. Dus zette ze zich in beweging en probeerde op de rug te springen van de kater die Barksound aanviel.
Tag: Barksound en Creamyfrost

Zijn eerste uithaal had de borst van de kater gehaald, waarna de klauwen van de rosse kater in zijn schouder terecht kwamen. Zijn volgende uithaal voelde hij tegen de kop van de kater aangaan en voor een moment keek hij hoe er bloed over de andere kater zijn kop begon te lopen. Het leek erop dat het ook in het oog liep, dus mogelijk zou zijn zicht belemmerd worden. De volgende aanval van de kater leek niet echt uitgedacht en meer een wanhoopspoging. Hij zag de poten naar zijn schouders toekomen en hoe de kater zijn tanden ergens in probeerde te zeggen. Zo snel als hij kon bewoog hij naar de kant waar de rosse kater slechter zou kunnen zien en vermeed daarbij de aanval. Hierna probeerde hij de kater een beuk te geven en hem zo uit balans te krijgen, waarna hij zou proberen om bovenop de kater te komen en hem tegen de grond te drukken.

Tag: Quietstep

Opnieuw werd hij besprongen toen hij probeerde de kater aan te vallen. Ze belandde op zijn rug en door haar gewicht zakte hij door zijn zere schouder. Er trok een siddering door zijn lijf toen hij zichzelf probeerde op te vangen, maar daardoor heel raar terecht kwam. De pijn schoot door zijn ruggengraat en hij kreunde terwijl hij bij haar weg probeerde te rollen. Moeizaam wist hij zichzelf weer overeind te hijsen, maar het lukte hem niet goed meer om zijn gewicht op zijn poot te zetten. Hij wist dat het ook geen zin had om het te proberen, want dan ging hij daar toch weer doorheen zakken. Zijn lichtblauwe ogen stonden gepijnigd, maar toch hinkte hij vooruit en probeerde zijn nagels in de zij van de kattin te boren.

Tag: Crowcall

Zijn hartslag echode op dit moment door zijn hele lichaam, zelfs zijn kop klopte vrolijk mee. De rode gloed waarin hij de wereld zag, vertelde hem dat hij niet zo lang meer had. Alles begon te draaien en te duizelen, en de grijze kater voor hem zag hij dubbel. Of had hij nu ineens twee tegenstanders? Zijn wanhopige poging om de Senior Warrior nog een keer zwaar toe te takelen, liep finaal het water in. De kater had de aanval met gemak kunnen ontwijken en verdween uit het gezichtsveld van Quietstep. Niet veel later voelde hij een zware klap die hem naar de grond forceerde. Zijn hoofd kwam met een flinke klap terecht op de grond en hij verloor zijn bewustzijn. Dat de kater bovenop hem kwam, merkte hij niet eens meer. Alles was stil en donker.

Tag; Larksong
Note; Quietstep is KO.

Vernauwd staarde ze naar de leader. Hoe durfde ze zo te spreken. Ja het was waar dat Butterstar nooit blij was geweest wetende van het verraad van haar vader en het levende bewijs haar broer. Maar dat had niet betekend dat ze ooit Whitelion iets aan zou doen of een oorlog zoals deze kweken. "Hou jezelf toch niet voor de gek!" Zodra de kattin op haar rug lande en zij zelf tegen de grond geduwd werdt draaide ze zich om onder de kattin proberend haar buik open te halen. "Wolverinebite's dood is enkel een teken dat jij met niets stopt om je gelijk te krijgen!" De kattin hapte in haar keel terwijl Butter woedend kracht zette met haar achterpoot om de kattin van haar af te krijgen. Verdomme dit zou ze niet verliezen.
-Everstar

Hij was gaan jagen, dus het had hem verbaasd ja... Toen hij terug was gekomen stonk alles naar vis, Riverclan dus. Het was echter het andere in de lucht dat hem haast een hartaanval gaf... Aanvallers... Hij liet zijn prooi vallen en stormde het WIndclan kamp binnen.
Hij rende zo hard ie kon en probeerde heel wat katten te ontwijken. Gehaast keek hij rond... Maar iedereen leek druk bezig te zijn. Het was echter toen hij een Riverclanner op een onbewuste Windclan Warrior zag dat hij zijn spieren aanspande en naar deze kat sprong met een luide grom. Het was de bedoeling dat hij deze van zijn clanmate af kreeg zodat hij deze in veiligheid kon brengen... Want vechten wilde hij nu echt niet doen.

Tag: Quietstep & Larksong

Het lukte hem om de kater onder hem te krijgen, maar voor hij de volgende aanval inzette merkte hij dat de kater onder hem wel heel stil was. Ademen deed hij nog wel, maar een reactie kwam er niet vanaf. Voor een moment bleef hij staan terwijl hij naar de rosse kater keek om te kijken of hij echt buiten bewustzijn was of het maar speelde. Voor hij er echter een conclusie over had kunnen trekken voelde hij een andere kat tegen hem aankomen, wat ervoor zorgde dat hij van de rosse kater afging. Snel draaide hij zich om om te kijken wie hem had aangevallen. Hij wilde tenslotte niet nog een keer verrast worden mocht deze kater hem aan willen vallen.

Tag: Quietstep & Brokentune

Het was raak en de andere kater was van hem af gegaan. Wel meteen neeg Broken zijn kop bij zijn mede warrior. Zijn groene ogen keken even snel naar de kat die daar lag en toen naar de Riverclan warrior. De ogen van Brokentune stonden veel te zacht om echt vijandigheid uit te stralen nu. Het was haast een teken van 'stop, ik wil je niet aanvallen'... En hij hoopte zo dat de ander het door kreeg. Hij keek snel terug naar Quietstep en nam de jongere kater bij zijn nekvel om hem vervolgens wat mee te sleuren en toen snel met hem naar de Medicine Cat's den te gaan, waar de ander veilig zou zijn voor de rest van het gevecht... Althans dat hij hoopte hij... Hij dropte de bewusteloze kater af en draaide zich om om de rest van het gevecht scherp in de gaten te houden... Katten moesten hier maar even weg van blijven...

Tag: Quietstep & Larksong

De Riverclan krijger mikte op haar flank en zijn nagels krasten over haar huid, plukjes vacht meenemend. Kort voelde Bronzemask pijn, maar het veranderde snel in woede. De Windclan kattin blies boos naar de kater en beet hem in zijn achterpoot. De tegenstander piepte als een bange muis en Bronzemask greep die kans om hem te verwonden bij zijn kop. In haar ooghoeken zag de poes Brokentune, een andere Windclanner, die een slappe Quietstep meesleepte. In een flits was ze bij haar neefje aangekomen en keek verbijsterd naar het lichaam. Starclanzijdank was hij niet dood, hij ademde nog. Vastberaden ging ze naast Brokentune staan om hem te verdedigen. Riverclanners waren wel zo zielig dat ze een bewusteloze kat iets zouden aandoen, maar dat liet ze niet gebeuren. Zij aan zij met de medekrijger Brokentune, zou ze Quietstep verdedigen.

Tag: NPC, Quietstep, Brokentune

Hij spuugde geïrriteerd toen hij zijn nagels over het oor van de poes voelde schrapen. Ze hadden haar kop moeten raken. Gelukkig begon haar oor wel te bloeden. Plotseling werd hij uit zijn evenwicht gebracht door haar snelle tegenaanval en struikelde hij over haar heen. Hij verbaasde zich over de snelheid waarmee ze dat had gedaan. Snel krabbelde hij overeind en gooide zichzelf richting haar schouders, in de hoop haar tegen de grond te drukken.

Tag; Icecloud

Barksound zat niet met zijn gedachten bij zijn tegenstander, maar bij de twee leaders die iets verder met elkaar in gevecht waren. Ze waren niet alleen aan het vechten, maar beschuldigde elkaar tussendoor ook nog eens. Barksound spande zijn spieren op en liet zijn blik naar Crowcall gaan, die op haar beurt de kater aanviel, die eerst hem aangevallen had. Zijn hart klopte in zijn keel bij het zien van al de vechtende katten oom hem heen, waarna zijn blik naar de nursery ging, waar Brindleleaf en de andere queens de kittens probeerde te beschermen van het slachtveld dat zich buiten de nursery afspeelde. Dit is mijn schuld. Barksound zette kort een stap naar achteren, waarna hij naar voren sprong om tussen Crowcall en de Riverclanner te komen. De kater voor hem hinkte naar Crowcall toe. "Stop," mauwde hij tegen Creamyfrost en draaide kort zijn kop om naar Crowcall. Deze boodschap was niet enkel voor de kater bedoeld. Hij liet vluchtig zijn blik naar Quietstep gaan, die hij langs Crowcall ineen zag zakken. "Sorry," mompelde hij zachtjes, zodat enkel Crowcall hem kon horen. Hij sprong naar voren, richting de leaders. "Stop!!" riep hij luid en wurmde zich tussen de twee leiders, door Everstar van Butterstar te duwen. Nu moest hij hun aandacht wel hebben en de aandacht van al de katten om hem heen. Zijn ogen stonden groot. Hij deed het echt. "Riverclan heeft Whitelion niet vermoord," mauwde hij luid. Zijn blik was vooral gericht op de twee leiders, maar dit was bedoeld voor iedereen om hem heen. "Hij is niet vermoord," Zijn oren zakten wat naar achteren. Nu kon hij niet meer terug. Starclan sta me bij!

Tag: Crowcall en Creamyfrost, Everstar en Butterstar, IEDEREEN

Everstar
Everstar negeerde Butterstars verdere opmerkingen. Het had geen zin om er tegenin te gaan, die visvreter was vastbesloten haar leugens vol te houden. Everstar probeerde zich met haar klauwen vast te houden aan Butterstars rug, maar moest loslaten toen een andere kat haar van de RiverClan leidster af duwde. Bijna had ze naar de kat uitgehaald, maar toen zag ze wie het was. Barksound? Zijn uitroep was niet eens tot haar doorgedrongen. Waar was die kat mee bezig? "RiverClan heeft Whitelion niet vermoord", zei Barksound toen. "Hij is niet vermoord." Het duurde even voor het tot Everstar doordrong. "Wat?" bracht ze uit. Maar... Barksound had zelf tegen de clan gezegd dat Whitelion vermoord was. Ze hadden toch de geur van RiverClan geroken? Wat was dit?
Tag: Butterstar, Barksound

Crowcall
Haar sprong had meer effect dan ze had verwacht en e RiverClanner zakte bijna door zijn poten. Crowcall sprong van hem weg en gaf hem tijd om op te staan. Eigenlijk had ze niet zo veel haast om hem nog een keer aan te vallen. Ze wilde vooral dat hij niemand zou verwonden, dus zette ze zich schrap om zijn aanvallen te ontwijken in plaats van zelf weer uit te halen. De kater hinkte en leek veel pijn te hebben, waardoor Crowcall zich bijna schuldig voelde. Het kostte haar niet veel moeite om zijn uithaal te ontwijken, waarna ze afwachtte of hij nog een keer aan zou vallen. Plotseling stapte Barksound tussen haar en de RiverClanner in. Werkte het om stop te zeggen? Als het echt zo makkelijk was om een gevecht op te doen houden... Crowcall fronste bij het horen van zijn verontschuldiging. Waarom zei hij sorry? Hij riep weer stop, harder nu, zodat iedereen het kon horen, terwijl hij Everstar van haar tegenstander af duwde. Wat? Waar was hij mee bezig? Crowcall keek hem met grote ogen aan toen hij zijn mededeling deed. Wat?! Dat was ook wat Everstar zei, die er net zo weinig van leek te begrijpen als Crowcall.
Tag: Creamyfrost, Barksound

De WindClan kattin had er niet veel moeite mee om zijn aanval te ontwijken. Het was ook een beetje een kansloze actie geweest. Zijn schouder zat hem compleet in de weg en hij was een beetje dizzy van het bloedverlies. Toch hield het besef dat hij Butterstar moest steunen en Bearpaw in de gaten moest houden hem op drie poten. Hij wilde opnieuw uithalen, maar daar hield hij midden in zijn poging mee op. Perplex bleef hij staan toen de WindClan kater die hij eerst besprongen had opeens tussen hen in ging staan. Bloed drupte uit de wond in Creamyfrost zijn nek op de grond en zijn lijf trilde van de krachtinspanning om rechtop te blijven staan. Het bleef er ook niet bij want toen sprong die WindClanner ook nog tussen Everstar en zijn tante in. Wat? Hij knipperde een paar keer met zijn ogen terwijl hij verrast naar de drie katten staarde. Zijn alertheid verdween niet terwijl hij in zijn ooghoek Crowcall in de gaten bleef houden, maar ook zij keek naar de leiders en Barksound. Met een zucht liet hij zich door zijn poten zakken om zijn schouder helemaal te kunnen ontlasten. Foxdung, wat een gruwelijke pijn deed dat.

Het lukte haar om de kater uit evenwicht te brengen met haar tegenaanval, waardoor de kater over haar heen struikelde. Ze draaide zich snel om in de richting van de kater in de hoop hem nog te kunnen raken, maar net op dat moment werd haar aandacht getrokken door Barksound's uitroep. Met een frons bij zijn woorden keek ze voor een moment die richting uit, Whitelion was niet vermoord? Wat was er dan wel met hem gebeurd? Doordat haar aandacht ergens anders was had ze niet door dat de kater al een aanval had ingezet en ze had het pas door toen ze poten op haar schouders voelde. Haar kop schoot snel terug naar de kater en ze hoopte maar dat hij ook halt zou houden na wat Barksound net had gezegd.

Tag: Robinflight, Barksound

Woede lag in haar ogen terwijl ze de kattin bleef aanvallen. Over en over opnieuw haar klauwen in diens vacht stekend en haar tanden in de pels plaatsend. Even had ze haar hoop opgegeven toen de rode leader de overhand leek te hebben in dit gevecht tot de plotse stem van een warrior haar liet stoppen nog voor hij de twee leaders uit elkaar dreef. Even snoof ze en nam een pas naar achteren voor haar oren diep wegvielen in haar nek en ze haar bovenlip op trok. "En hoe weet je dat zo zeker?" Het was geen verwijt, meer een wraak. Hoe wist hij dat zo zeker, Windclan was er toch zo zeker van dat haar broer vermoord was door een riverclanner? En nu ineens wist meneer zeker dat het niet zo was? Nou dit verhaal wou ze maar wat graag horen.
-Everstar, Barksound & iedereen

De ogen van de Apprentice schoten schichtig door het onbekende kamp, totdat een bruine gestreepte kater haar gezichtsveld binnenkwam. De kater was rond haat leeftijd, Apprentice dus. De gestreepte kat sprong al met ontblote nagels op haar af.

Lucidpaw deed een poging de aanval nog net te ontwijken.

Nadat ze had geprobeerd de aanval te ontwijken, wat ook nog maar net gelukt was, kwam ze omhoog om vervolgens weer ten aanval te gaan.

Met haar poot mepte ze fel richting de kop van de kater om zo haar nagels over de zijn kop te laten gaan. Dat was de bedoeling tenminste.

Tag: Pantherpaw

- Sorry voor mijn late reactie!

Lucidpaw,

Let op de andere posts, het gevecht is over!
Mvg, Butterstar

Butterpact rolde over de grond met een WindClanner die hij nog nooit eerder gezien had, ook niet op een Gathering. De WindClanner was ongeveer zijn leeftijd en was ook nog maar pas als warrior benoemd. En hoewel hij zijn rang nog maar net had gekregen, voelde Butterpact aan dat deze kater goed kon vechten. De RiverClanner dook naar achteren en hield zijn kopje laag zodat hij een aanval richting zijn hoofd nog net kon ontwijken. Hij zette zich af en belandde hiermee op de rug van de kater waarna hij zijn klauwen wild langs de flanken van de kater liet gaan. Hij werd echter van de rug van de kater gegooid en de kater haalde uit naar zijn gezicht. Hoewel Butterpact weer wegdook, raakt de aanval hem bij zijn oor en Butterpact siste toen hij deze voelde scheuren. Het was waarschijnlijk geen blijvend litteken, maar het deed wel pijn. De kater wilde net een uitval doen naar zijn onbeschermde buik toen Barksound’s stem opeens door het kamp galmde. Butterpact kwam haastig overeind en blies nog een laatste keer naar de WindClanner, maar liet hem voor de rest met rust omdat Butterstar en Everstar ook ophielden met vechten. Zijn oor was hevig aan het bloeden en hij merkte nu pas dat zijn schouder er ook niet al te best aan toe was, maar hij was tevreden om te zien dat de WindClanner ook wat bloedsporen had. Ze konden nu echter niet meer vechten met elkaar en Butterpact sprong in plaats daarvan naar voren om te horen wat de WindClanners nu weer te zeggen hadden. Zijn vacht schoot kort omhoog toen hij besefte wat er gezegd werd. Vuile hazenvreters. Dit bleek maar weer eens dat je ze niet kon vertrouwen. Toch wilde Butterpact graag het hele verhaal horen en dus liep hij net zo ver naar voren tot hij in de buurt van Butterstar, Everstar en Barksound stond.

Tag: NPC omdat ik geen echte tegenstander voor Butter kon vinden

"Wat?" Everstar reageerde wat verbaasd, alsof ze niet direct door had wat hij precies bedoelde. Barksounds houding oogde behoorlijk kalm, al zag ke aan het puntje van zijn staart dat hij nog op zijn hoede was. Niet alleen voor Riverclan, maar ook voor zijn eigen clan. Hij wist namelijk niet hoe zijn eigen clan zou reageren op het nieuws. Toch was Barksound er volledig van overtuigd dat hij goed had gedaan. Hij had enkel de eer van zijn oud-mentor willen beschermen, daar was toch niets mis mee?! "En hoe weet je dat zo zeker?" Zijn blik ging naar Butterstar, leader van Riverclan, waarna zijn blik terug naar Everstar ging en de katten om hen heen. "Omdat ik er zelf bij was," zei hij kort en keek vluchtig even naar de grond. Straks dacht men nog dat hij hem vermoord had. "Hij heeft zich zelf van het leven beroofd." verklaarde hij vervolgens nader en keek terug op. Even ging zijn blik richting de nursery, die een heel eindje verder lag. Ondanks dat alles nog stroef verliep tussen hem en Brindleleaf, voelde hij zich toch schuldig tegenover haar. Had hij haar onrechtstreeks verraden op deze manier? Nee, hij had toch goed gedaan? Toch?

Tag: Everstar, Butterstar (Brindleleaf) en IEDEREEN

Brindleleaf, Tomtitpaw en natuurlijk Neverland brachten al haar kleintjes in veiligheid. Dicht bij haar legde Brindleleaf de twee kittens die ze had vast gehad neer, dankbaar keek de jonge Queen op naar haar vroegere mentor, waarna haar blik ook even naar Tomtitpaw gleed. "Kan ik jullie nog ergens mee helpen?" Vroeg de kater, waarna ze haar kopje schudde. Zijzelf had geen hulp meer nodig, behalve dat ze enkel kon hopen dat het gevecht snel weer over zou zijn. Brindleleaf wreef even haar wang langs die van de jongere kattin, haar vroegere Apprentice die nu zelf moeder was geworden. Ze had altijd al een sterke band met de oudere kattin, haar vroegere mentor gehad waardoor ze zachtjes spon. Hierna bekommerde de oudere Queen zich om haar eigen kittens, een drietal van gezonde en oudere kittens dan die van haar zelf. Deze zouden vast al snel Apprentice worden en ze was benieuwd wie de kroost van haar mentor zou trainen. Ze volgde Brindleleafs voorbeeld. Door haar staart stevig om haar eigen lichaam en die van haar jonkies te leggen. Ze luisterde mee naar de uitleg die Brindleleaf haar eigen dochter gaf. Amberkit, een opgewekte en vrolijke kitten die ieders hart wel kon verwarmen waarschijnlijk. "De Clan bij de rivier, de Riverclan, is ons kamp binnen gedrongen." Legde de oudere kattin haar dochtertje uit. Meteen keek Oceanbreeze naar de grond. Ze kende het verhaal maar al te goed. "Whitelion onze vorige deputy is vermoord door RiverClan en nu zegt hun leidster tegen Everstar dat ze een leugenaar is." Mauwde de andere kattin verder, Oceanbreeze slikte moeizaam. Waarna ze haar lichaam probeerde te ontspannen, ze moest zich ontspannen voor haar kleintjes. Straks vroegen die nog af wat er aan de hand was en hun kon ze het nog niet uitleggen. Die zouden de taal nauwelijks begrijpen. "Maar wees maar niet bang, de warriors en apprentices beschermen jullie wel." Mauwde Brindleleaf naar Amberkit, waarschijnlijk om haar te vertellen dat de Windclan geen zwakke clan was en zich dus wel zou redden. De apart gekleurde kattin likte Amberkit over haar kopje waarna Oceanbreeze even glimlachte naar de jongere kattin. Ze was nog jong om moeder te zijn, maar had een goed hart. Ze zou vast een paar goede dingen aan de kleintjes kunnen leren, dingen die zijzelf weer van haar familie had geleerd, en van Brindleleaf natuurlijk. Ondanks dat Brindleleaf kittens had gekregen met Sparrowfeather was ze haar niet anders gaan zien. Sommige katten kregen kittens met buitenclanse katten. Wie was zij om daar nu een oordeel op te hebben, zolang het maar geen Bloodclan was waarmee iemand kittens kreeg. Bloodclan was echt afgrijselijk. "En anders laat ik ze sowieso niet in de buurt van jullie komen." Mauwde de kattin waardoor Oceanbreeze gespannen naar de grond keek. Brindleleaf kon haar kittens misschien nog aardig beschermen, alleen haar lichaam was nog te zwak om echt in staat te zijn haar kittens veilig te houden. Ze zou misschien niet eens haar zelf in veiligheid kunnen brengen. Net als Brindleleaf keek ze angstvallig naar buiten toe.

Ineens klonk er een heldere stem door het kamp. Eentje die haar nog relatief bekend voor kwam, bekend genoeg om te zeggen dat het een Windclanner was. Waarom riep hij nou dat iedereen moest stoppen? Haar kittens moesten beschermd worden, nota bene en Riverclan rook ze nog steeds in het kamp. Ze snapte het niet, maar dat zou al gauw veranderen. "Stop," mauwde hij dan ook, een woord. Met een behoorlijke kracht er in. Ze vroeg zich af of het ook echt zou helpen. "Riverclan heeft Whitelion niet vermoord," mauwde dezelfde luide stem. "Hij is niet vermoord," ging de stem verder. Meteen schoten haar oren overeind en keek ze verward naar Brindleleaf. Ze wist niet waar deze kat het over had maar het was toch door hem ook verteld dat hij door Riverclan vermoord was. Ze waren naar Riverclan gegaan, enkele van de Warriors en Apprentices om wraak te nemen. Was dat dan nergens voor nodig geweest. Ergens voelde ze woede jegens deze kat op borrelen. Waarvoor wist ze nog niet, maar ze was zeker niet blij. "Wat?" Klonk er verbaasd van een andere bekende stem, die van Everstar. Waarna die van Butterstar ook weerklonk. Angstig en verward was de jonge Queen onhandig overeind gekomen en voorzichtig richting de uitgang van de Nursery gelopen. Haar kittens waren veilig voor nu, dus kon ze beter dit risico nemen. Ze hadden het wel over haar broer, degene waar ze als jongere kattin heel goed bevriend mee was geweest. Dus wou ze ook weten waar het over ging. Haar schouders stonden stevig en trots terwijl ze haar oren in haar nek duwde. Boze Queens waren nooit een goed teken. "En hoe weet je dat zo zeker?" Vroeg Butterstar, zonder echt verwijtend te klinken. "Omdat ik er zelf bij was," zei de kater kort, die ze nu volkomen herkende als Barksound. Een sissend geluid verliet haar keel. Hoe durfde hij haar pasgeboren kleintjes in gevaar te brengen nadat hij gelogen had over haar broers dood. Ze zou hem niet aan vliegen maar het was duidelijk dat de kattin hem nu wel even een flinke klap kon verkopen. "Hij heeft zich zelf van het leven beroofd." Mauwde de kater waardoor de kattin met stevige passen naar hem toe liep. Haar ogen boorden in die van hem en een sissend geluid verliet haar keel. Een Queen op oorlogspad, een Queen die duidelijk geen blijk van respect en vrolijkheid had richting haar medeclangenoot. Ze wachtte niet eens tot Everstar haar aan zou spreken, al knikte ze haar wel met enig respect toe. Dit was nu geen tijd om rustig te blijven. "Hoe weet ik dat je de waarheid spreekt over mijn broer. Waarom zou je nu niet liegen." Siste ze nijdig richting de kater. Ze was nu even niet angstig dat een Riverclanner haar wat aan zou doen. "Hoe denk je dat het voelt voor mij. Mijn eerste nestje is net geboren. Zonder dat mijn broer er bij kan zijn. Behalve in Starclan en dan haal je het ook nog in je kop om te liegen over zijn doodsoorzaak." Gromde ze waarna ze hem met een nijdige en bijna dreigende blik in zijn ogen aan keek. "Als je de waarheid spreekt heb je ook nog eens mijn pasgeboren kittens in gevaar gebracht, want dan was dit nergens voor nodig geweest. Dus hoop ik dat je de waarheid dit keer wel spreekt en het niet in je kop haalt mijn familie nog een keer zo te bedonderen." Mauwde ze waarna ze hem een tik met haar ingetrokken klauw tegen zijn kop gaf en zich nukkig omdraaide. Haar emoties zou ze normaal gesproken in de poot hebben gehad, alleen op dit moment ging het en om haar broer, haar pasgeboren kittens en dat was enorm belangrijk voor haar. Daarbij was ze ook nog duidelijk in haar zwangerschapshormonen en dan waren de jonge katten zeker niet gezellig. Al helemaal niet met dit soort nieuws. Vandaar dat ze op die manier haar mond had open getrokken. En daarna terug was gelopen richting de Nursery. Haar kop hing ietsjes terwijl ze met een diepe en vermoeide zucht de Nursery weer in liep.

Tag: Everstar, Butterstar, Barksound & Brindleleaf en kittens
(Boze Queen gedrag.)