Memories of Old (Snowflame)

Er waren enkele dagen voorbij gegaan sinds de dood van een van haar prachtige kittens. Rosekit, de kitten die voor de liefde in de famlie stond, echter was de liefde nog niet uit geblusd. Ze zou altijd van Neverland en de rest van haar grote familie houden, ondanks dat het nu een zware tijd was. Ze kon nog steed goed voor gedachten halen hoe Rosekit geroken had, hoe ze er uit gezien had. Zo mooi, zo puur. De rosse vacht die haar aan Neverland en Everstar deed denken. De enige rossige poes, al had ze natuurlijk ook Narrrowkit nog steeds. Een rossig katertje die ook bijzonder veel voor de jonge Queen betekende. Ze hield van haar hele nestje en van elke pleegkitten en adoptiekitten die ze had gekregen. Ze was dan misschien jong, toch zorgde ze zo goed en kwaad als het ging voor alle kittens in de Nursery. Met hier en daar wat hulp. Nu was ze ergens best wel vermoeid en waren de kittens allemaal rustig aan het spelen in de warme en veilige Nursery of aan het dutten. Waardoor ze even wat tijd had voor zichzelf en voor de Nursery in het waterige bladval zonnetje plaats nam. Ze hoopte maar dat ze geen andere kittens meer kwijt zouden raken. Ze waren al zoveel kittens en Queens verloren in de afgelopen dagen dat haar hart samenkneep alleen al aan de gedachten aan hun. Zeker omdat ze hen allemaal had gekend en bij ze in de Nursery had gelegen. Ondanks dat ze diep in haar moederhart wist dat Rosekit niet veiliger kon zijn dan in Starclan, miste ze de kitten nog steeds. Ze zou het missen misschien nooit verliezen, het was immers haar kitten, haar dochter. Iemand die ze meteen bij de geboorte al had lief gehad. De pijn voelde ze in haar hart branden waarna ze diep zuchtte en een blik de Nursery in wierp. Ze was nu behoorlijk angstig nog een kitten te verliezen of het nu van haar bloedeigen nestje was of niet...

De rood-wit gevlekte kater die binnen kwam lopen met een goede vangst was er eentje die Oceanbreeze herinnerde van haar dochter's wake. Haar blauwe ogen volgden hem zorgvuldig terwijl het door het kamp liep, zich afvragende wat de kater deed en of hij echt stilstond bij het verlies dat ze in de Nursery hadden ervaren. Want het was wel meer geweest dan alleen Rosekit, ook Cheekykit en Mouswish waren overleden. Daarbij had Brindleleaf de clan verlaten, alsof het niet meer haar familie was. Waarom had haar vroegere mentor de clan in de steek gelaten? Was het een vrije keuze geweest, met een goede reden of had ze het clanleven niet meer passend gevonden. Oceanbreeze wist de reden niet en zou die waarschijnlijk ook nooit weten ook. De kater, die ze al had zien binnekomen toen ze de Nursery uit was gekomen, liep op haar af waardoor ze haar oortjes even afwachtend wiebelde. Zijn prooi had hij duidelijk niet zelf willen eten, anders had hij een ander plekje in de zon uitgezocht om te genieten van zijn maaltijd. Hij ging naast haar zitten en legde de muis relatief subtiel voor haar poten. De boodschap was echter niet zo subtiel, maar erg duidelijk. Ze moest eten. Ze snapte ergens zijn bezorgdheid wel, al had ze niet zo'n erge honger. "Probeer wat te eten Oceanbreeze," zei de kater, waarna hij haar begripvol aan keek. Oceanbreeze wist dat ze niet enkel voor zichzelf at, maar ook voor haar andere kittens dus dwong ze zichzelf er toe een hap te nemen van de muis. Ze scheurde moeizaam een stukje vlees af en kauwde er ongemakkelijk op waarna ze het doorslikte. Haar blauwe ogen staarden ongemakkelijk naar de grond, waarna ze een bijna angstige blik weer op de Nursery wierp en haar oren spitste, zodat ze de kittens zou blijven horen.

Hoezeer ze het ook nodig had, ze voelde er nog steeds niet zoveel voor om te eten. natuurlijk deed ze het uiteindelijk wel. Ze was in ieder geval slim genoeg om door te hebben dat ze wel moest. Ze wist dat ze voor meer katten dan alleen haarzelf staande moest blijven en dus had ze weinig keuze dan verder gaan. Verder leven, daarbij wist ze zeker dat beide haar vader, haar broer en haar kitten niet zouden willen dat ze hieraan zou onder gaan. Ze was een kattin die bekend stond om haar kracht en dus ook zo snel mogelijk weer op de poot zou prboeren te komen. Ondanks dat het haar niet altijd lukte. zo voelde ze zich nog steeds niet erg goed en zou dat vast nog wel enkele manen aanhouden. Zeker als ze bekeek hoe ze alle andere kittens elke dag zag groeien en ze langzaam maar zeker woordjes begonnen te leren. Ze sloot haar ogen moeizaam en slikte de prooi door. Hierna keek de jonge Queen naar de kater voor haar en murmelde ze een kort bedankje. "Dankje Snowflame," mauwde ze zacht waarna haar ogen naar de lucht schoten. Sinds het overlijden van Rosekit had het niet geregend en daarvoor ook al niet. De bui tijdens die vreselijke dood was zo kort geweest dat zelfs Everstar zich er zorgen om was gaan maken. Dat had wel gebleken tijdens de Ceremonie de ochtend na Rosekits dood.