Now its time to say goodbye to the things we loved and the innocence of youth || BADGER FIGHT

Innerghost gaf Butterstar niet echt de kans op uit te spreken, misschien niet geheel verstandig, want nog meer vijanden kon Shadowclan nauwelijks hebben. Hun banden met Thunderclan en Windclan, vooral Windclan, waren al totaal bagger. Maar goed, Butterstar had niet het recht haar warriors te commanderen. Shrewstar en zij en warriors met toestemming, voornamelijk Senior Warriors, niet anders. Innerghost motiveerde Tallshadow om door te gaan. Hij was één van de betere warriors en moest doorzetten. Hij moest laten zien hoe sterk hij was en Innerghost wist dat Thrushdive hierbij betrekken de sleutel was. Ze wist dat Tallshadow veel verloren had deze avond. Zijn moeder was een leven kwijt, hij was zijn oudste broer kwijt en zijn voormalige mentor. Dat was veel voor op één avond. Teveel. Elke gestorven warrior was er één teveel. "Voor Thrush," sprak Tallshadow, waarna de gespierde warrior moeizaam opstond. Innerghost haalde diep adem. Haar schouder deed enorm veel pijn en ze wist ook niet hoelang ze nog door kon gaan. Maar zolang ze nog kon staan, bleef ze doorgaan, ongeacht wat. "Laten we de grenzen markeren van ons nieuw landgoed, iets wat zeker niet verspild mag worden na alles," sprak Innerghost. Ze moest laten zien dat Shadowclan nog sterk op hun poten stonden, na alles wat er gebeurd was deze avond. De Shadowclan deputy hield haar kop geheven en begon te lopen. "Kom, Tallshadow," miauwde ze toen ze weg liepen van de andere katten, de drukte, het chaos. Ze begonnen bij het eerste deel hun geuren te markeren, de kans bestond ook dat ze Windclan katten zouden treffen, als ze niet sliepen, maar ergens betwijfelde Innerghost dit ook.

Innerghost en Tallshadow zijn even niet aanspreekbaar. Ze zijn de nieuwe grenzen aan het markeren.
Tag: Tallshadow.

Ze was het eens met Innerghost's handelen om Butterstar niet zomaar bevelen te laten opperen. Het was voor het goede doel bedoeld, maar wie had haar de leiding gegeven om de daarvoor uitgekozen warriors te kiezen? De zwart witte poes leek echter niet veel puf meer over te hebben om er iets van te zeggen, dus keek ze maar toe hoe de zwarte deputy haar zoon met zich meenam om hun opgeeiste gebied te claimen. Wat hadden ze ervoor betaald? Drie levens, waarvan er twee voor goed weg waren. De clanleader drukte haar oortjes tegen haar kop en richtte haar kijkers op haar clangenoten. "We gaan." Antwoordde ze kortaf, nadat ze nog een koude blik richtte op de Riverclan katten. Zat de moordenaar van haar zoon daartussen ..?
Ze trok het lichaam van haar zoon bij zijn nekvel omhoog en wachtte tot er tenminste een paar katten haar voorbeeld volgden met het lichaam van Frostlake en ook tot een paar katten alvast richting het kamp vertrokken. Dit werd een stille nacht ..

tag -- Vertrekkende

Het ene moment moest ze mee de grenzen gaan markeren, het andere dan alweer de gewonde helpen. Maar nog voordat ze hier de kans toe kreeg kondigde Shrewstar aan dat ze terug gingen. Ze wierp nog snel een droevige blik op Tallshadow, waarna ze zich omdraaide en achter de anderen aan hinkte. Ze had haar kopje teleurgesteld laten hangen en keek met haar wazige groene blik naar de grond waarover ze liep. Alhoewel dit gebied nu van hen was wist ze dat dit nooit zo zou aanvoelen. Waarschijnlijk omdat twee van hun meest loyale krijgers gestorven waren, hier, op grondgebied dat eigenlijk aan een andere clan toe behoorde. Eigenlijk had ze ook geen zin om zich weer als medicine cat voor te doen. Ze werd nu getraind tot krijger! Waarom moest men haar steeds aan haar verleden herinneren? Stiekem was ze daarom een beetje teleurgesteld geweest toen Innerghost een belangrijke taak van haar had afgepakt en in plaats daarvan had gezegd dat ze de anderen moest helpen. Ze wist wel dat haar kennis nu goed gebruikt kon worden, maar alsnog kon ze het niet laten om toch weer die ene koesterende leegte in haar hart te voelen.

Tag: Vertrekkende

Innerghost liet haar ijzige blik over hun nieuwe gebied heen glijden. Open, helemaal open. Niets voor Shadowclan katten. Zij waren het soort dat jaagde vanuit de duisternis van de schaduwen. Zij sloegen toe uit het niets. Dit was geheel iets anders. Er was dan wel prooi te vinden. In de holen waar de dassen hadden geleefd zouden snel genoeg weer konijnen te vinden zijn. En in dit hoge gras waren zeker veldmuizen te bespeuren. Maar of dit geschikt was voor Shadowclan? Nee, totaal niet. En om hier te komen moesten ze eerst ook een kleine Thunderpath oversteken. Dit was totaal niet handig en het totaal niet waard. Maar het behoorde nu tot Shadowclan. Dus dit was nu hun gebied en dit zouden ze houden, om de trots en eer van Shadowclan hoog te houden. Dit was een enorme fout geweest en deze fout had het leven van twee eervolle warriors gekost. Ze perste haar kaken op elkaar terwijl ze doorliep en Tallshadow mee wenkte met haar staart. Ze kwamen al snel bij het eerste punt toe om hun nieuwe grens te markeren. Innerghost rolde door het gras en markeerde de grens. In stilte keek ze naar Tallshadow om te zien of hij haar voorbeeld volgde.

Tag: Tallshadow.

Ze vond het belachelijk. Maar het was nodig. Als het al nog niet duidelijk genoeg was, moest het duidelijk worden dat dit gebied nu tot Shadowclan behoorde. Niet langer van Windclan, al wou Innerghost dit gebied niet eens meer zo graag. Maar ze konden het niet zomaar opgeven, niet na wat er allemaal gebeurd was. Innerghost stond op en keek naar Tallshadow. Ze slaakte een zucht en wierp een blik op de lucht. Ongelooflijk, het begon langzaam zelfs alweer licht te worden. "Laten we verder gaan," doorbrak Innerghost vermoeid de stilte. Haar stem was schor en het duizelde de deputy wat. Maar ze ging door. Ze begon dus alweer naar het volgende stuk toe te lopen om daar vervolgens haar geur te markeren, ondertussen alert op de mogelijke komst van Windclan. Wie wist kwam de eerste ochtendpatrouille van Windclan zo.

_{Het was lang geleden dat Golden aan een patrouille deed. Meestal was hij druk met alleen jagen en de Clan bewaken. Zijn blik gericht op zijn leider trippelde hij achter haar aan. Meteen al schoot zijn staart omhoog bij het opvangen van een grote groep ShadowClangeur. 'Ligt het aan mij of zijn we nu al in ShadowClanterritorium?' merkte hij op. Tuurlijk wist hij al dat dit nogsteeds WindClanterritorium was. En hier hoorde geen enkele geur dan WindClan en konijnen. Echter leek Everstar dat ook gemerkt te hebben. "Snel" klonk de stem van de leider. Golden versnelde zijn passen en draafde richting de plek. Nogsteeds achter zijn leider aan. Zijn goudbruine ogen werden groot van verbazing. Dommige dassen waren gevlucht, sommige lagen dood. En de katten zagen er niet uit. Een mengsel van RiverClan en ShadowClangeur vemengde zich met bloed. Hij vouwde zijn oren plat bij het zien hoe een paar ShadowClanners het deel van het WindClanterritorium markeerden. "Waar denken jullie dat jullie mee bezig zijn?" gromde Everstar tegen de katten. Dat wou Goldenrain ook wel is weten.}

De laatste tijd had Barksound zich veel meer aangemeld voor patrouilles. Vooral om de nursery en grumpy Brindleleaf te vermijden. Vandaag was hij mee gegaan met Everstars patrouille, iets wat voor hem een beetje vreemd was. De laatste keer dat hij met haar buiten was, had ze door hem een leven verloren, zo had hij het toch altijd gezien. Even trok de kater met zijn oren toen ook hij een scherpe geur van Shadowclan opving. Shadowclan? In hun territorium? Even ging zijn kop naar Goldenrain, waarna deze naar de leader ging die hun zei om snel te zijn. Zonder te twijfelen liep de kater achter het duo aan en liet even kort zijn blik naar de andere twee katten achter hem gaan. Zijn vacht ging overeind staan toen hij in de verte onbekende katten spotte. Wat was dit in Straclansnaam?! Barksound zette zijn poten automatisch wat verder uit één en liet zijn kop dreigend zakken, waarbij hij kort blies naar de dichtstbijzijnde kat. Het was hem niet ontgaan dat ook Riverclan geur hier rond hing. Hadden ze zich verenigd om hun kamp binnen te vallen? Om hun territorium van hun af te pakken? Ondanks zijn dreigend houding bleef hij naast Everstar staan en liet haar het woord doen. Deze keer zou hij zich niet zomaar terugtrekken, zoals hij als apprentice wèl had gedaan.

Spottedwish hoorde bij de patrouille die was samengesteld door Everstar en liep dus met geluidloze en vluchtige passen achter de rest aan. Zodra deze halt hielden bij het zien van twee Shadowclanners voegde ze zich echter naast hen en wierp ze haar goudkleurige ogen bijna meteen op het bekende gestalte. Tallpaw! Dacht ze bij zichzelf, al had de kater nu vast zijn krijgersnaam gekregen. Spottedwish beet op de binnenkant van haar kaak en verplaatste de verraste blik in haar ogen door een vijandelijke, zodat het niet zou opvallen dat ze de bruine kater ergens van kende. Ze wist dat Everstar al vraagtekens had gezet bij haar loyaliteit aan de Clan, het laatste wat ze moest doen was die vermoedens dus vaststellen. Zwijgend stond ze naast de andere twee krijgers terwijl ze haar blik van haar eigen Clanleider liet verplaatsen naar de Shadowclan deputy. Stiekem voelde ze toch enkele prikkels in haar buik, zich afvragende wat er nu precies zou gebeuren.

Innerghost accepteerde de hulp van Tallshadow maar gewoon en liet hem het zware fysieke werk doen. Of zwaar? Nu was het zwaar voor Innerghost omdat rollen niet goed was voor haar schouder. In plaats daarvan liet ze hier en daar gewoon haar geur achter en liet ze Tallshadow haar helpen. Maar toen drong er een sterke Windclan geur haar neusgaten binnen. Ja hoor, al snel kwamen Everstar en drie andere warriors in beeld. "Waar denken jullie dat jullie mee bezig zijn?" Vroeg Everstar. Innerghost ging stevig staan en wierp een koude blik op de Windclan leider. "De dassen zijn verjaagd en/ of dood. Wij nemen als prijs dit stuk gebied in beslag, gezien jullie er niks aan hebben gedaan," sprak Innerghost. Vervolgens kwam Butterstar naar voren en bevestigde alles nog eens. Nu was Innerghost tevreden met haar toespraak, gezien de deputy zelf ook wel wist dat ze niet zonder hulp konden nu. Een gewonde deputy en warrior tegen een sterke patrouille in de meerderheid. Nee, dat was niet mogelijk. Maar nu had ze Riverclan nog eens aan haar kant. Innerghost ging stevig naar de Riverclan leader staan terwijl deze sprak.

Everstar leek totaal niet blij te zijn, maar dat kon de deputy niets schelen, zeker niet na alles wat er was gebeurd en hun complete geschiedenis samen. "En je dacht zeker dat wij daar vrolijk in mee zouden gaan?" Vroeg Everstar vervolgens. Innerghost zwaaide met haar dikke start terwijl ze de leader met felle ogen aankeek. "Eigenlijk wel," sprak de deputy kalm met een uitdaging in haar ogen. Ze hadden tevens heel Riverclan achter hun staan. Toen begon Butterstar te spreken en ze liet haar gaan. "Jullie zien eruit alsof jullie een muis nog niet zouden kunnen verjagen op dit moment," sprak Everstar. Innerghost zwaaide met haar lange dikke zwarte staart terwijl ze stond waar ze stond, wel met een bloedende schouder. "Dachten jullie dat de dassen een uitdaging waren? Wacht dan maar tot je WindClan over je heen krijgt." Innerghost snoof. "Vergeet niet dat we hier alleen zijn, we hebben nog meer warriors achter ons staan. Kijk maar eens goed," sprak Innerghost, doelend om de enkele Shadowclan warriors die nog aanwezig waren en alle Riverclan katten. Daarnaast was niet heel Shadowclan en Riverclan aanwezig.