Now its time to say goodbye to the things we loved and the innocence of youth || BADGER FIGHT

Patrol list:
Let op, schrijf in je post tegen welke Badger je bent om het makkelijker te maken voor je mede posters ~~gezien later patrols bij elkaar gesloten worden als er eenmaal een das verslagen is~~

Alleen een patrol LEADER geeft aan wanneer een das verslagen is, dit is niet aan een patrol lid om te zeggen!

Badger 1:
• Butterstar {Leader} (RC)
• Thrushdive (SC)
• Ashdrizzle (SC)
• .Lionpaw (RC)
• Thisteclaw (RC)

Badger 2:
• Shrewstar {Leader} (SC)
• Graywing (RC)
• Panthergrowl (RC)
• Skypaw (RC)
• Frostlake (SC)

Badger 3: VERSLAGEN
• Innerghost {Leader} (SC)
• Silvercloud (RC)
• Lurkingpaw (SC)
• Vixencry (RC)
• Ashbrook (RC)

Badger 4:
• Futuresong {Leader} (RC)
• Daymist (RC)
• Oakshade (SC)
• Hazelpaw (SC)
• Wolfkiller (RC)

Badger 5: VERSLAGEN
• Tallshadow {Leader} (SC)
• Creamyfrost (RC)
• Sinclaw (SC)
• Littlestream (SC)
• Acefray (SC)

butterstar

I'm bulletproof,
nothing to lose

Deze nacht zou de maan verdwenen zijn aan de hemel. Het was een nacht waar ze al lang op gewacht had. Deze nacht zou het bos schudden en iedereen begrijpen dat er niet te spotten was met Riverclan. Ze zou aantonen dat zij de sterkster warriors waren die er te vinden waren in dit bos en hoewel ze het samen met Shrewstar zou doen betekende dit nog altijd niet dat Riverclan minder sterk was. Nee dit was juist een mooie mogelijkheid. Ze zou hun beste warriors en apprentices meenemen al had haar gehele clan al speciale training gehad op het vechten met dassen en stuk voor stuk hadden zij en haar deputy toegekeken wie er het beste was om mee te gaan. Het was een moeilijke beslissing geweest maar ze hadden uiteindelijk toch een goed team uitgekozen. Een team dat samen zou kunnen werken met de Shadowclanners. Daarnaast hadden Shrewstar en zij samen besproken hadden welke warriors dit zouden worden en hoe de patrols in elkaar zouden zitten. Er zouden 5 groepen gemaakt worden, 5 dassen om te vernietigen. En dat zou gebeuren ook.

Haar creme kleurige pels schitterde in het velle zonlicht terwijl zij zichzelf omhoog hief. Haar blauwe ogen stonden vastberaden terwijl haar staart even heen en weer schoot. Ze was klein voor een Riverclanner en dan al helemaal voor een Leader maar ze had de wilskracht van een ervaren warrior en het brein. Ze had lang en hard nagedacht en wist dat iedereen die ze zou kiezen de goede keuze zou zijn. Hoewel niet iedereen het er mee eens zou zijn maar goed. Butterstar was er zo ondertussen gewend aan geraakt dat er altijd katten zouden zijn die niet op wouden kijken naar een Drypaw als leader en al helemaal niet naar haar. Katten die haar maar wat graag weg wouden hebben. Gelukkig had ze alnog de rest van haar clan die haar leiding wel accepteerde en haar vertrouwde. Een vertrouwen waar de Flame- Point hard genoeg voor had gewerkt om te verkrijgen.

Met snelle maar gratievolle passen liep ze naar haar den en sprong hier bovenop. Het was haar spreekplaats, vele leaders waren haar voor gegaan en vele haar zouden volgen maar voor nu was het van haar en zou het van haar blijven. ”Laat iedereen die oud genoeg is om zijn of haar eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een clanmeeting!” Haar heldere stem luidde over het kamp terwijl haar helblauwe ogen rond staarde terwijl iedereen zich leek te verzamelen. ”De tijd is gekomen om te vechten voor alles dat wij lief hebben.” Ze snoof even en duwde haar poot in de grond. ”Er zijn al te veel ongelukken gevallen en wij staan hier niet meer voor. Ik heb Windclan tot vannacht gegeven om de dassen kwijt te raken maar wij kunnen allemaal inzien dat dit niet gaat gebeuren omdat Windclan wederom te zwak blijkt te zijn.” Ze snoof en verhief haar hoofd. ”Shrewstar en ik hebben enkele besprekingen gemaakt en zijn tot de conclusie gekomen om een selecte groep warriors mee te nemen en deze op te delen en te spitsen onder elkaar. Dit betekend dat de katten die wij meenemen samen moeten werken met Shadowclan. Ik verwacht van jullie allemaal om hier volwassen mee om te gaan en te laten zien aan deze kikkervreters dat Riverclan nog altijd de sterkste clan is!” Ze staarde sommige katten extra hard aan wetend dat hun samenwerkingsverbond moeilijker was dan die van andere maar ze moesten het maar accepteren. Butterstar had absoluut de behoefte niet om mama te gaan lopen spelen in de buurt van Shrewstar of Innerghost.

Maar goed iedereen zou wel weer willen weten wie er mee zou gaan en misschien moest ze dit dan ook maar aan gaan geven. Een flauwe grijns gleed over haar lippen. ”Dankzij de actie van Sushi is Whisperwind niet mogelijk om met ons mee te gaan, ik durf Honeypaw ook niet mee te nemen gezien er nog altijd hier problemen kunnen ontstaan en zowel Honeypaw als Nightstream niet de beste vechters zijn dus hebben Shrewstar en ik besloten dat Acefray mee zal gaan. Ook om te vechten maar ook als directe hulp.” Ze knikte naar de Medicine Cat apprentice en glimlachte naar Nightstream voor ze verder ging. ”Dit bekend dat alle katten die mee gaan hun versterkende kruiden bij deze twee katten moeten halen.” Nog een maal keek ze rond de clan en zuchtte diep wetend dat ze de namen moest gaan noemen. Namen die wellicht nooit meer terug zouden komen in het kamp. Namen van hun vrienden en familie, wellicht namen die ze allemaal hun dood in stuurde nu maar het moest gebeuren en ze wist dat iedereen zou sterven voor Riverclan. ”Thistleclaw, Graywing, Snowkiller, Silvercloud, Leatherpetal, Ashbrook, Daymist, Wolfkiller en Creamyfrost, jullie zullen de warriors zijn die met mij en Futuresong mee zullen gaan.” Haar stem was hard maar er lag toch een zekere emotie in. Dit waren de namen van de katten die ze maar wat goed kon. Haar virenden, haar familie.. Haar neefje.. Was dit wel iets goeds? Deed ze hier echt goed aan.. ”Daarnaast hebben Futuresong en ik besloten om twee apprentices mee te gaan. Lionpaw, jij zal bij mij blijven. Skypaw jij zal onder Graywings hoede vallen, let goed op elkaar.” Ze keek naar de twee apprentices. ”Dit is geen spelletje, er wordt van jullie verwacht hier serieus mee om te gaan en mij te bewijzen dat jullie gemaakt zijn om Warriors te zijn.” Ze keek beide aan voor ze haar aandacht terug richtte op de clan.

Er was nog een laatste probleem dat ze aan moest spreken zodat alle thuisblijvers niet als kippen zonder koppen rond zouden rennen. Starclan knows what would happen then.. ”Zo lang wij weg zijn hebben Mousefur en Secretvoice de leiding over het kamp. Iedereen dient naar hen te luisteren.” Ze knikte langzaam en sprong van haar rots terwijl ze de grote patrol die ze had uitgekozen met een slag van haar staart bij een riep om naar de Medicine cat Den te lopen en daar respectvol voor te wachten. In stilte nam ze haar krachtgevende kruiden en at deze snel op voor ze wachtte op de rest van de clan. Toen deze allemaal hun reiskruiden op hadden duwde de Flame-point leader zich weer op haar poten en begon haar reis richting fourtrees. Haar pels duwde zich tegen de grijze van Futuresong aan en even zocht ze steun in de she-cats ogen en glimlachte zacht. Dit was een gevecht dat ze moesten winnen. Er was geen andere optie dan winnen..

De reis was lang en de wind trok aan haar vacht harder dan op een normale avond leek het wel maar uiteindelijk wisten ze fourtrees te bereiken alleen maar om er achter te komen dat er nog altijd geen spoor was van Shadowclan. Haar ogen gleden over de Riverclan katten die ze mee hadden genomen. Hun vacht glom van de gezondheid en onder allen waren de spieren zichtbaar die rolde met elke beweging. Ja alle katten zagen er gezond uit maar ze wist vrijwel zeker dat de katten die Shrewstar uitgekozen had absoluut dezelfde gezonde straling zouden hebben. Ze kon de Shadowclan leader lang genoeg om te weten dat deze niet met scharminkels aan zou komen.

-LET OP, DIT TOPIC IS GESLOTEN TOT SOOF OF IK HET AANGEVEN! ENIGE POST DIE KOMT VOOR DIT TOPIC OPGEN GESTELD WORDT, WORDT GELIJK VERWIJDERD!

You shoot me down
but I won't fall

Als ze er al niet eerder met tegenzin naar had aangekeken, dan was het nu allemaal erger geworden. Nog altijd voelde ze zich niet honderd procent, maar eerlijk gezegd had ze dat ook al een tijdje niet gedaan, ook niet voordat ze die levens was verloren. Ze moest voorzichtig zijn, want de wonden die ze met het gevecht tegen Brat was opgelopen stonden nog altijd op haar vacht getekend, maar als ze zelf niet kwam opdagen kreeg Riverclan een grote hint binnen om straks haar clan aan te vallen. Dat liet ze mooi niet over zich heen komen. Hoe overtuigend zou het niet overkomen als een leader, met littekens en al, toch zou komen opdagen, met evenveel trots in haar blik als normaal? Het zou maar moeten gebeuren, ze had geen keuze.
Zoveel mogelijk had ze geprobeerd uit te rusten en had zoveel mogelijk met Innerghost overlegd over wie er mee zou moeten gaan en wie er sowieso in het kamp moesten blijven om de vele kittens en queens en elder te beschermen, want de overige twee clans vertrouwde ze voor geen muizenstaartlengte. Dus toen het geheel donker was geworden en de maan, niet zoals gewoonlijk, geen licht op de aarde neer liet dalen, kwam ze overeind uit haar nest. Haar lichaam probeerde tegen te stribbelen door een paar kleine pijnscheuten door haar lijf te laten schieten, maar Shrewstar beet bitter door de pijn heen en verliet haar den. Tijd om te treuzelen was er niet. "Laat iedereen zich hier verzamelen voor een clanmeeting." Het kon haar niet veel schelen of kittens zich ook onder de menigte zouden mengen, als het goed was sliepen die al, niet waar? "Het is tijd." Met een wat afwezige blik keek ze de verzamelde katten aan, omdat ze nog half bezig was iets te verzinnen om haar gepijnigde lichaam niet te overbelasten. "Vanaf vannacht zullen de dassen slechts een vreselijke herinnering zijn. Shadowclan en Riverclan zullen vannacht samenwerken om die beesten voor eens en voor altijd weg te jagen en daarbij zullen wij ook wat meer versterking krijgen, in de vorm van territorium." Met een ferme zwiep van haar staart maakte ze een einde aan het geroezemoes dat zou kunnen ontstaan. "De volgende warriors zullen meegaan op deze tocht, maar eerst wil ik nog duidelijk maken dat er serieus samengewerkt moet worden met de rivierbewoners, het duurt maar even, na dit alles hoeven we geen enkel sociaal contact met ze te hebben, ooit. Dus ik maak iedereen er nog attent op, zet je beste beentje voor. Maar goed, Innerghost en ik hebben de volgende katten uitgekozen om mee te gaan: Thrushdive, Ashdrizzle, Frostlake, Lurkingshade, Oakshade, Tallshadow en Sinclaw." Onder anderen drie katten die haar directe familie waren en die ze ook nooit kwijt wilde raken.
"Maar omdat dit ook veel ervaring op kan leveren, hebben we gekozen Lightningpaw en Littlestream mee te nemen. Lightningpaw, blijf mij Oakshade in de buurt en Littlestream, jij blijft bij Tallshadow." Vervolgens richtte ze haar blik op Acefray. "Jij zult ook meegaan, om te vechten, maar ook voor directe hulp als een kat in nood komt qua verwondingen."
"Wolftail en Smokebreath zullen vannacht een oogje in het zeil houden." Was haar laatste mededeling nog. "Over een paar minuten vertrekken we, dus iedereen die gekozen is om mee te gaan, meld je bij Acefray voor de voorbereidingen."

Daar gingen ze vervolgens, van het vertrouwde Shadowclan gebied naar de verachte vlakke landen van Windclan. Hoe een kat daar ooit kon jagen was een groot vraagteken voor haar. De wind waaide alle kanten op en er was geen enkele plek waar je je kon verbergen. De tocht eiste al veel energie, zeker voor haar, aangezien ze nog steeds niet al haar gewicht op haar voorpoot kon zetten. Toen de wind een geur van vis met zich meebracht, wist ze dat ze op het juiste punt was aangekomen. "Butterstar." Knikte ze ter begroeting toen ze bij de andere groep katten was aangekomen.

butterstar

They see me as small and helpless they see me as
just a child

In het kleine licht dat enkel verzorgd werd door de zilverpels staarde de Flame-point leader voor zich uit. Haar bek hing half open de lucht om haar heen opdrinkend terwijl ze de nerveuze poten van haar clangenoten om haar heen hoorde. Iedereen wachtte.. Allemaal stonden ze klaar. Het had lang geduurd maar nu stonden ze eindelijk hier, ieder bereid om te vechten en te sterven voor hun clan. Zoals een clan hoorde te zijn. Butterstar kon niet anders dan toegeven dat ze trots was op haar clan. Wat haar clan had kunnen bereiken in een korte tijd want ja, ze waren echt gegroeid. Maar niet alleen dat. Ze hoorden samen, ze waren nu een familie iets dat ze in een lange tijd niet meer had gezien en vandaag was het de dag om te tonen dat hun familie het waard was om voor te vechten en te sterven. Wellicht was het nutteloos.. Wellicht was het eindeloos en een simpele manier om iedereen die ze lief had naar Starclan te sturen maar Futuresong had ook gelijk gehad. Deden ze dit niet stierven er veel meer raakte ze veel meer kwijt en dat.. Was het risico dat zij Simpelweg niet konden nemen.

De muffe geur van de Shadowclan patrol was al eerder opgemerkt dan dat hun donkere vachten dat toeliet. Hmm verbazingwekkend eigenlijk hoe sommige katten echt op leken te gaan in de schaduwen. Haar ogen gleden echter zodra ze het in beeld kreeg op de verwondingen of tenminste littekens die zich op Shrewstars huid zichtbaar maakte. Ze trok even met haar oren en een lichte onzekerheid kwam in haar op. Was de Shadowclan leader wel fit om dit gevecht aan te gaan..? De bezorgdheid die de Riverclanner in haar hartje voelde onderdrukte ze koeltjes en staarde even haar clangenoten aan dat geen ook maar een opmerking hierover mocht maken. De korte begroeting beantwoorde ze met een respectvolle knik en stapte naar Shrewstar toe. Snel nam ze in haar op welke katten deze mee genomen had en wenkte Futuresong en Innerghost er bij om te bespreken wie met wie zou gaan. Het overleg was nou niet bepaald lang en eigenlijk waren de afspraken sneller gemaakt. Een opvallend ding liet haar toch even glimlachen. De beslissing over de vijfde patrol leader. Hoewel ze daar liever een kater als Thistleclaw of Creamyfrost had zien staan snapte ze dat Shrewstar haar zoon wou testen en daarnaast. Vriendjes blijven moest wel toch? Dus met die keuze stemde ze in voor ze omhoog kwam en op de grote rots van Fourtrees sprong.

In stilte wachtte ze tot Shrewstar naast haar zou staan voor ze opnieuw haar mond opende. ”Katten van Shadowclan en Riverclan, jullie weten allemaal wat er van jullie verwacht doet en ik geloof niet anders dan dat jullie deze taak uitstekend zullen volbrengen. Starclan kijkt op ons neer vannacht op de acties die wij wel of niet maken, maak onze voorouders trots!” Ze verhief haar stem en snorde bij de instemmende geluiden voor ze haar blik op Shrewstar liet vallen of die nog wat wou zeggen en sloeg haar staart rond haar poten. Haar blik gleed over de groep katten een lichte trots in haar lichaam aanwezig die om aandacht van haar geest probeerde te dwingen naast de adrenaline die door haar aderen stroomde. Ze zouden eindelijk doen wat zij al zo lang had zien aankomen. Eindelijk.. ”Jullie weten dat wij besloten hebben om iedereen op te splitsen zodat ieders kracht totaal wordt benut. Gezien er vijf dassen zijn zullen Shrewstar, Innerghost Futuresong en ik alle vier een patrol leiden. Voor de vijfde das hebben wij beslotten de leider Tallshadow te maken.” Haar ogen vlogen naar de kater haar snorharen dwingend stil te blijven en geen amusament te tonen. ”Ik weet vrijwel zeker dat dit een goede keuze zal zijn.” Haar sierlijke staart gleed even heen en weer over de wind voor ze omhoog keek.

Starclan sta ons bij..
De woorden klonken zacht in haar hoofd voor ze haar aandacht terug bracht naar de katten om haar heen. ”De eerste katten die zich onder mij zullen voegen zijn Thistleclaw, Thrushdive en Ashdrizzle. Daarnaast staat Lionpaw onder mijn hoede en zal dus ook met deze patrol meekomen.” Ze staarde strak van de apprentice naar de drie warriors haar blik nog even hangend op Thistleclaw. Zou Smoke trots zijn..? Een vreemd gevoel gleed door haar buik van gemis en verlangen voor ze zuchtte en verder ging. ”Shrewstar zal de tweede patrol leiden, de katten die met haar meegaan zijn Frostlake, Snowkiller, Graywing en Skypaw.” Vrienden.. zouden ze het overleven? Zouden ze terug komen? Nee dit was niet het moment om emoties de overhand te geven. Ze kon niet inzinken en zeker niet hier staand. Het gevecht eerst. Dat was het belangrijkste. Ze kon niet denken aan de kleine zwart witte kitten die misschien haar vader nooit meer zou zien… Snel beet ze haar kaken op elkaar en staarde naar voren. ”Onder Innerghost’s leiding zullen Lurkingshade, Silvercloud, Leatherpetal en Ashbrook vallen.” Met een koele blik keek ze haar clangenoten aan tot haar blik op Innerghost bleef hangen.Innerghost was de eerste die met haar ingestemt was om dit te doen. Bij Starclan ze hoopte dat de zwarte kattin zich niet zou verliezen in dit zien als een manier voor wraak voor haar zuster.. ”Futuresong, jij zal samen met Oakshade, Lightningpaw, Daymist en Wolfkiller gaan. “ Ze knikte haar toe het brok in haar keel wegdwingend nee ze maakte hier geen fouten. Ze zou geen fouten maken. Dit gevecht zou op gaan in de geschiedenis dat elke kat van de komende generaties hun dapperheid mocht horen. ”Dan blijven Sinclaw, Acefray, Littlestream en Creamyfrost over.” NEE Ze dwong zichzelf om haar neefjes naam op te noemen. Zij zelf had hem hierheen gevraagd. Hij wou vechten. Hij moest.. Mee. ”Jullie zullen luisteren naar Tallshadow.” Ze knikte en keek nog een maal Shrewstar aan voor ze naar de katten keek. ”Jullie hebben even om elkaar op te zoeken en jezelf klaar te maken. Bespreek strategieën door. Shrewstar zal het vertellen wanneer wij vertrekken.” Met die woorden sprong ze soepel van haar rots af.

Met een harde blik in haar ogen stapte ze rechtstreeks op haar doel af. Ze moest Graywing spreken. Snel duwde ze haar vacht even tegen de zijne aan en staarde hemstrak aan in zijn ogen. Hij was niet smartest of the students maar ze wist dat ze hem kon vertrouwen. ”Hou een oog op Shrewstar. Flank haar. Die wonden gaan haar niet goed uitkomen als het te zwaar wordt.” Sprak ze zacht tegen de kater voor ze door stapte rondzoekend naar Creamyfrost maar staakte haar zoektocht met een zwakke zucht. Nee Butter, nu was het niet de tijd om de overbezorgde moeder te spreken. Ze moest naar haar patrol toe. Onderweg hierheen flipte ze Lionpaw op van de grond en stapte op Thistleclaw en de twee shadowclanners Thrusdive en Ashdrizzle. In stilte zette Butterstar de jonge apprentice neer en sloeg haar staart rond haar poten om nog wat snelle bevelen te geven aan haar patrol wat haar de beste tactieken leken.

They will be suprised because
a warrior will soon run wild

Ze voelde hoe blik na blik op haar nog niet geheelde littekens gleed, maar trok enkel met haar oren of wierp een bijdehante Riverclanner een ijzig koude blik toe. Ze zou zich niet klein laten maken door visvreters, ze zou nog steeds met iedereen die hier aanwezig was kunnen vechten. Toen ze bij Butterstar was aangekomen, volgden al snel de twee deputies, met wie het korte overleg zou plaatsvinden. Natuurlijk zouden elk van hen een patrol gaan leiden, maar dan bleef er nog een over en Shrewstar vond het wel tijd dat Tallshadow, die ondertussen uit was gegroeid tot een van de meest bekwame warrior, een patrol mocht leiden. Zo kwam er ook een soort boodschap over op de aanwezige Riverclan katten. Wonder boven wonder ging Butterstar er ook nog mee akkoord. Hmm, had de leidster misschien geen zin in een discussie of .. zat er een addertje onder het gras?
Tijd om daarover na te denken was er niet. Butterstar sprak de hele groep aan, maar Shrewstar liet haar blik een tikkeltje afwezig vallen op de grond, daardoor miste ze ook haar cue om haar warriors nog iets van moed in te spreken. In haar gedachten ging ze de namen langs van haar patrolleden, die mostly voortkwamen uit de andere clan, alleen Frostlake had ze als Shadowclanner aan haar zijde. Bij het genoemd worden van haar patrol, liet ze een keurende blik gaan over de verzamelde groep Riverclan katten, wie er reageerde op het genoemd worden van zijn of haar naam. Hmm, ze zagen er sterk uit, maar waren ze ook betrouwbaar? Een gevoel van trots ging door haar heen toen Tallshadow werd benoemd als patrolleader en een warme blik richtte ze op haar zoon, waarvan het leek dat hij gisteren nog die ondeugende kitten was.
”Jullie hebben even om elkaar op te zoeken en jezelf klaar te maken. Bespreek strategieën door. Shrewstar zal het vertellen wanneer wij vertrekken.” Dit moment liet ze nog even wachten, want ze maakte een snel rondje door haar clangenoten. Thrushdive en Tallshadow kregen een bemoedigend kopje en na een kort gebedje naar Starclan stapte ze op haar eigen patrol af, waarbij ze naast Frostlake ging zitten. Er volgde iets van een korte bespreking, maar veel nieuws kwam er niet boven drijven.
Toen de stevige wind begon te liggen, richtte ze haar kop op en gaf een minimaal knikje naar Butterstar. "Het is tijd!" Galmde haar stem over de open plek en ze kwam overeind. Nu nam ze de leiding van de vier katten die haar patrol zouden volgen en de onzekerheid verdween uit haar groene kijkers. Ze moest dit gewoon zien als haar zoveelste gevecht, niet als haar verloren poging van een leven.

>>Het topic is nu open en het gevecht kan beginnen!
(In de komende posts zijn ze al bij de badgers, vecht als een team en onthoud. Alleen de patrol leader beslist wanneer er een das sterft/verjaagd wordt.
Zodra jouw das dood is mag jij beslissen bij welke patrol jij jou aansluit. Meld het onderin je post!
VEEL PLEZIER

"Laat iedereen zich hier verzamelen voor een clanmeeting." De woorden waren zo bekend en toch droegen ze deze keer nog meer waarde met zich mee, de katten leken het allemaal te weten. Dit werd een gevaarlijk gevecht, dassen waren niet niks, en het was mogelijk dat niet iedereen de volgende zonsopgang te zien zou krijgen. Het waren duistere gedachten maar Tall wist dat het beter was realistisch te blijven, hij kon het zich niet veroorloven té optimistisch te zijn. Iets optimistischer dan nu kon natuurlijk geen kwaad, maar daar wachtte hij liever nog even mee. Bovendien zag hij nu pas hoe zijn moeder eruit zag, vermoeid en verwond. Alles in hem wilde opspringen om haar ervan te weerhouden mee te gaan, maar ook de kater wist dat dat een beeld naar Riverclan stuurde wat ze zich niet konden permitteren. Dus bleef hij zitten, en besloot een woordje te spreken met de katten die bij haar zouden zijn. "De volgende warriors zullen meegaan op deze tocht, maar eerst wil ik nog duidelijk maken dat er serieus samengewerkt moet worden met de rivierbewoners, het duurt maar even, na dit alles hoeven we geen enkel sociaal contact met ze te hebben, ooit. Dus ik maak iedereen er nog attent op, zet je beste beentje voor. Maar goed, Innerghost en ik hebben de volgende katten uitgekozen om mee te gaan: Thrushdive, Ashdrizzle, Frostlake, Lurkingshade, Oakshade, Tallshadow en Sinclaw." Een lichte grijns verscheen op zijn gezicht, de kans bestond altijd dat je thuis moest blijven, erg eervol, maar niet zijn ding. Vandaar dat hij blij was om te horen dat zijn moeder dat ook leek te weten. Ze was echter nog niet klaar. "Maar omdat dit ook veel ervaring op kan leveren, hebben we gekozen Lightningpaw en Littlestream mee te nemen. Lightningpaw, blijf mij Oakshade in de buurt en Littlestream, jij blijft bij Tallshadow." Zijn blik schoot automatisch naar de poes, en hij glimlachte verzekerend, in zijn lichaam leek echter alles samen te trekken. Little mee? Gelukkig was het dat hij op haar moest passen, want ook al kon de poes prima voor zichzelf zorgen, de bezorgdheid leek nu al in hem te kruipen als een virus. Vandaar dat de kater eens zijn hoofd schudde om het te legen, en de positieve kant ervan inzag. Het was goed dat zijn vriendin deze kans kreeg, ze verdiende het, en hij was er altijd om een oogje in het zeil te houden. En blijkbaar Ace ook! Vrolijk gaf Tall zijn vriend een lichte schouderduw toen deze opgedragen werd om mee te gaan, hij was omringt door katten die hij met zijn leven vertrouwde, en voor wie hij zijn leven zou geven, dit kon nog wel eens makkelijker worden dan hij dacht! Niet dat hij dat al te duidelijk liet merken, maar de glinstering in zijn ogen zei al genoeg, terwijl ze met z'n allen op weg gingen naar het rendez-vous punt.
Daar wachtte Butterstar al op ze, en plots was de kater heel erg blij dat ze samenwerkten met Riverclan, en niet met een andere. Butter leek hem een eerlijke leader, en ook Futuresong viel te vertrouwen. De katten die in hun patrol zouden belanden zouden perfecte leiders hebben, en dus niets te klagen. De groep katten die Riverclan had meegenomen leek hem daarbij ook nog eens erg waardevol, en wederom bekroop hem het gevoel dat dit makkelijker kon worden dan hij van tevoren gedacht had. Hij schudde het echter al snel weer van zich af, want je tegenstander onderschatten was een dodelijke fout. ”Jullie weten dat wij besloten hebben om iedereen op te splitsen zodat ieders kracht totaal wordt benut. Gezien er vijf dassen zijn zullen Shrewstar, Innerghost Futuresong en ik alle vier een patrol leiden. Voor de vijfde das hebben wij beslotten de leider Tallshadow te maken.” Verbaasd keek hij op, van Butterstar - die hem geamuseerd aan leek te kijken - naar zijn moeder, die hem trots aankeek. Een opgewonden twinkeling kwam in zijn ogen, en vol trots richtte de kater zich op, om naar de twee leiders te knikken. Een patrol onder zijn hoede, dat betekende veel verantwoordelijkheid, maar als zijn moeder dacht dat hij klaar was vertrouwde hij daarop. Even ontgingen de andere woorden van de leidster hem, in beslag genomen door dit nieuws, maar al snel focuste de kater weer, om te horen wie er in zijn groep kwam. Het nieuws beviel hem meer dan een beetje. ”Dan blijven Sinclaw, Acefray, Littlestream en Creamyfrost over.” Een lichte glimlach verscheen al op zijn gezicht, maar hij durfde nog niet te hopen. Het was een van de beste groepen die je je kon wensen, met Sin als wendbare en sluwe vechter, Little als kleine, snelle verwonder - serieus die klauwen waren haast eng zo snel - en Ace met zijn gigantische bouw en fluff. Bovendien vertrouwde hij alledrie volledig, en waren ze zijn vrienden, niemand liever zou hij in zijn patrol hebben. En de enkele Riverclanner die erbij was had, in de paar keer dat Tall hem gezien had, meer dan skilled geleken. Hij mocht zich gelukkig prijzen toen Butterstar inderdaad vermelde dat ze onder zijn leiding stonden.
Zodra hen gezegd werd dat de komende minuten voor overleg en tactiek waren stond de kater op, zijn blik gefocust op de leden van zijn team, die verspreid stonden. Hij werd echter afgeleid toen zijn moeder hem een kopje gaf, en gaf meteen liefdevol spinnend een terug. "Wees voorzichtig," Mauwde hij haar toe, terwijl hij snel een lok haar die bij haar verkeerd stond netjes likte. Ze had een goed patrol, maar ook een met een apprentice, en hij kon het niet laten bezorgd te zijn. Vandaar dat hij, zodra ze weg was, meteen naar zijn oude mentor ging en hem bezorgd aankeek. "Let goed op haar oke?" Ze was in goede handen, maar niet op haar best, en hij zou er niet zijn om op haar te letten.
Hierna keek hij nog eens rond, en spotte al snel wat leden van zijn patrol, rustig liep hij erheen, en begroette met een knikje. "Ace en ik zullen de das van voren afleiden en aanvallen, wij zijn het grootst en hebben voornamelijk kracht om op terug te vallen," Hij keek even rond, open voor andere ideeeën, "Creamyfrost, kan ik jou vragen om de das van boven aan te vallen en proberen de nek te beschadigen, daar is behendigheid en inzicht voor nodig en ik heb gehoord dat je over beiden beschikt," Hij keek de kater vragend aan, hij leek hem uiterst geschikt maar misschien wilde hij liever dat een ander dat deed. "Sin en Little, jullie wil ik vragen op de poten van de das af te gaan, jullie zijn beiden erg wendbaar en zodra de poten uitgeschakeld zijn hebben wij de zekere overhand in het gevecht." Hij keek de twee poezen aan, en besloot dat hij ze er volledig in vertrouwde. Daarna wendde hij zich nog eens tot het volledige team. "Neem geen onnodige risico's, we zijn met z'n vijven, als iets niet lukt roep een ander erbij," Nog eenmaal ging zijn blik de groep rond, terwijl een opgewonden twinkeling weer in zijn ogen kwam en de adrenaline door zijn lijf gierde. Trots keek hij de vier anderen aan, zijn team, ze konden dit. Een hoofdknik was hem genoeg, en de stem van zijn moeder die weergalmde kwam daar nog eens bij. Tijd om te gaan en te laten zien wat ze konden.
"Let's go!" Riep hij, met de eeuwige grijns op zijn gezicht.

Tag: Acefray, Littlestream, Creamyfrost, Sinclaw
Bezigheden: Op weg naar de dassen

De kater had een rustige dag achter de rug waarin hij zijn normaal zijn taken had uitgevoerd en een paar young warriors had geholpen met hun vechttechnieken wat aan te scherpen. Met alle vijanden die de clan op dit moment had kon dat natuurlijk geen kwaad, en de zwarte kater was een aangewezen persoon omdat hij oog had op detail. Maar vannacht zou het zover zijn, de maanloze nacht waarin enkel de sterren vaag zorgden dat het bos verlicht werd. Dit was voor Frostlake enkel gunstig, aangezien zijn zwarte pels perfect samen kon smelten met het donker van de nacht. Alleen zijn heldere, groene ogen waren te zien toen de grote warrior zijn den uit kwam zetten, gevolgd door de andere warriors van hun clan. Hij mengde zich in de grote groep katten en keek naar Shrewstar, die er spookachtig uitzag terwijl ze de clan toesprak. De kater knikte een keertje toen zijn leider aankondigde dat het tijd was, tijd om samen te werken met RiverClan en die dassen voor eens en altijd uit de weg te ruimen. De namen werden genoemd van de katten die mee zouden gaan deze nacht, en als derde hoorde de zwarte kater zijn eigen naam. Koeltjes knikte hij een keertje als bevestiging en luisterde hij aandachtig naar wat er nog meer te zeggen viel. De clanmeeting was afgelopen en het was tijd om te vertrekken. Frostlake stond op, schudde zijn pels uit en keek een keer de menigte katten rond. Hij voelde zich opmerkelijk kalm deze nacht, misschien wel iets te kalm. Stil volgde hij de patrouille die op weg ging naar het WindClan territorium.
Een hevige wind liet zijn zwarte pels alle kanten op vliegen, deze clan deed zijn naam dus werkelijk waar eer aan. De kater stapte flink door om de patrouille bij te kunnen houden. Het droge gras kriebelde onder zijn poten en was wel iets anders dan de met dennennaalden bezaaide bodem van hun eigen bossen, of het drassige moeras wat ook deel was van hun gebied. Het duurde echter niet lang of de geur van RiverClan drong zijn neusgaten binnen. Hij zag hoe Shrewstar voorop liep en Butterstar begroette, waarna de indeling van de groepen begon. Nu voelde de kater toch wel een onheilspellend gevoel in zijn maag, maar niet van angst. Het was eerder een soort van geweten wat hem besloop, wat hem waarschuwde om deze nacht extra alert te zijn op alles. Er werd verteld door Butterstar dat zijzelf, Shrewstar, Futuresong, Innerghost en Tallshadow alle vijf een patrouille zouden lijden. Een scheve grijns kwam op zijn gelaat bij het horen van de naam van zijn ex-apprentice. Die kater had het toch maar mooi ver geschopt, en stiekem was hij dan ook wel trots op hem. Hij werd ingedeeld in de tweede patrouille, samen met Shrewstar en nog drie RiverClan katten die hij persoonlijk niet goed kende. De zwarte kater luisterde nog eventjes de rest af waarna de katten elkaar opzochten om nog wat dingetjes te bespreken. Naast hem dook plotseling Tallshadow op. De kater vroeg hem om goed op haar te letten, en daarmee wist Frostlake natuurlijk wel wie daarmee bedoeld werd. Hij knikte een keer en gaf de kater nog een bemoedigend stootte tegen zijn schouder, waarna hij zich weer mengde in de menigte en zich bij zijn patrouille voegde. Shrewstar kwam naast hem zitten en kort wierp hij haar een zijdelingse blik toe, waarna hij zich weer tot de andere leden van hun patrouille richtte en hen kort in zich opnam. Maar de woorden van de jonge kater bleven in zijn hoofd spoken. En op dit moment voelde hij zich verantwoordelijk om ervoor te zorgen dat hun leider niks overkwam. Vastberaden stond hij op na een korte bespreking toen Shrewstar aankondigde dat het tijd was om te gaan. De zwarte kater voegde zich aan de zijde van zijn leider en wachtte tot hun patrouille in beweging zou komen.

De kleine leerling knikte naar zijn leider toe toen de kattin zijn naam in een patrol noemde. Angst en schok vanbinnen mengden zich met paniek. Hij had nog nooit een badger gezien, alleen ervan gehoord en natuurlijk geroken. Maar wat als dat grote beest hem dood sloeg? Echter was de jonge kater bijna een maan apprentice, hoeveel kon hij nog aan?
Toch trainde de kater hard voor zijn naam, maar telkens als hij tegen een leerling ging schijnvechten, verloor hij. Waardoor zijn moed en hoop een sterke warrior te worden zwaar achteruit was gegaan. Maar hij zal alles voor zijn Clan doen, al was het vechten. Zijn blik gleed op Graywing, de kater die hem zal 'leiden'. Al had Skypaw liever Creamyfrost gewilt, die echter op een andere patrol zat. Als een schaap volgde hij zijn leider tot ze bij de ontmoetingsplek gekomen waren. Hij zag Shrewstar en haar warriors aankomen. Een nerveuse tinteling trilde door zijn vacht heen toen hij al die grote warriors zag. Niet steker en niet zwakker dan zijn eigen Clan. Maar ergens diep vertrouwde hij het niet. Hij keek naar een warrior bekend als Tallshadow. Volgens Butterstar moesten ze dit keer meeteamen dus besloot Skypaw even kennis te maken met de katten. Een beetje onzeker maar tegelijk ook zeker van de zaak brachten zijn poten hem naar de ShadowClanwarrior. Skypaw haalde langzaam diep adem om weer zijn oude zelf te worden; Een optimistische, dolenthousiaste kater. "Hallo, Tallshadow, niet?" miauwde hij iets te onverwachts.

Hoelang had hij zich al voorbereid op de dassenaanval? Veel en veel te lang. Hij had een flinke voorraad kruiden voor de meest voorkomende dingen. Vleeswonden, gebroken botten, bloed –vooral veel voor bloed- en natuurlijk kracht gevende planten. Hij was er normaal zuinig mee, omdat het idee heel simpel was. Als je een goede kik kreeg had je ook een harde terugslag. Zo werkte het nu eenmaal. En voor grote strijders kon het effect snel ophouden en hij wou natuurlijk niet dat ze hun terugslag kregen tijdens het gevecht. Maar goed, er waren veel sterke en ervaren Warriors die wel een stootje konden hebben en dit spul gewent waren. Toen de stem van een bekende kat weerklonk keek hij op. Zijn blik zocht meteen naar Tall, aangezien die bij hem in de den woonde. Maar meneer was al op weg. Dus stond de pluizige kater op, schudde zijn vacht even uit en liep naar buiten. Eenmaal daar vond hij de tabby kater weer en ging er –nog wat muffig- naast staan. Zoals altijd duurde het eventjes voor hij door had wat ze gingen doen, waarna hij ook wat helder en uitdagend uit zijn groene ogen keek. Hij luisterde de lijst van Warriors af. Lurkingshade, zijn ex-apprentice, Sinclaw en Tallshadow. Drie katten die hij niet gewond wou zien, al was het maar om het feit dat ze alle drie een hele last waren in zijn den. Hij luisterde verder en hoorde al weer dat ook Littlestream mee ging, nog een kat die het lijstje kon joinen. Maar goed. Hierna werd de aandacht van de poes op hem gericht en hij keek op. Vrijwel meteen drong er een grote grijns op zijn snuit. Hij was dus niet alleen als Medic maar ook als vechter. Eindelijk leken hij en de kattin dezelfde taal te spreken. Pas maar op dassen, hij zou eens laten zien hoe vriendelijk en zorgzaam Medicine cats waren. Bij de schouderduw van zijn p.i.c keek hij opgewekt terug. Net toen de grijze kat nog wat wou zeggen hoorde hij de deadline. Damn, dat was snel. Hij stond vluchtig op en wenkte Tall. Die kon mooi helpen met de planten uitdelen en wat meesleuren naar die plek. Zelf tippelde hij al naar zijn den toe en legde een stapeltje kruiden weg voor de aankomende Warriors. Hierna draaide hij om en liep naar het achterste deel van de den, waar hij zijn eigen pakketje pakte die hij al tijden klaar had gelegd voor dit moment. Erin zat genoeg om enkele katten eerste hulp te geven als ze aangevallen waren. Zelfs genoeg om ter plekke een gebroken poot te amputeren of vast te zetten. Yup, hij dacht heel positief. Toen iedereen hun planten had en klaar was te vertrekken nam hij zijn pakketje in zijn mond, zei nog even gedag tegen Spiderfriend en liep mee met de andere katten. Hij was blij met de groep waarmee ze op weg gingen en had alle vertrouwen in het feit dat ze zouden winnen.

Toen ze aankwamen stond Butterstar er met haar Riverclanners al. Nog altijd was dit een van de weinige clans waar zich niet bij op hun gemak voelde. Dit kwam niet door de katten of hun leiders. Nope, gewoon om het feit dat ze van water hielden. Welke wijze en slimme ziel hielt er nu van dat duivelse spul? Hij ging ook wel in bad, daar niet van. Maar niet vrijwillig in diep water en al helemaal niet voor de fun. Urgh. En toen begon het praten al, hij keek op en luisterde maar. Bij de woorden van ‘Starclan kijkt op ons neer vannacht op de acties die wij wel of niet maken, maak onze voorouders trots!’ moest hij schuin grijnzen. Makkelijker gezegd dan gedaan. Starclan was tot zijn eigen ontdekking niet heel erg sociaal. Het kijken geloofde hij best, het trots zijn? Wat minder. Maar hij luisterde al verder. Jadajadajada, leiders enzo waren ook de baas van de dassen en Tallshadow kreeg die andere. Wait whut? Verbaast keek hij opzij naar de grote tabby naast hem. Hierna duwde hij iets te opgewekt tegen zijn schouder aan en keek met hem met twinkelende ogen. Het waren de ogen van een apprentice die net had gehoord dat zijn vriend mee mocht met de grote katten, en voor het eerst sinds zijn jong apprentice tijd gunde hij het hem. Trots op zijn vriend en met zijn bundeltje kruiden in zijn mond keek hij naar de leiders. Daar werden de groepjes gemaakt, aandachtig luisterde hij naar wie er in welke groep kwam. Het zou voor kunnen komen dat er katten om zijn hulp vroegen en hij moest dan wel weten waar hij nodig was. Hij lette dus op welke katten bij welke naam reageerde, vooral voor de Riverclanners. Toen kwamen de namen van hem, Sin en Little. Samen met en Riverclanner ofcourse. En hun zaten bij Tall. Maar op de manier dat het verwoord word liet hem schuin grijzen. ‘Luisteren naar jou? Dat word even wennen’ plaagde hij maar. Want ja, Ace voelde de druk en noodzaak van de situatie helemaal niet aan en was op het moment nog even vrolijk en brutaal als altijd. Degene die hem echt kende wisten wel dat hij om sloeg zodra ze eenmaal vochten. Voor nu was hij nog gewoon Ace, en later pas Acefray.

Hij volgde even tot ze bij hun team waren, en hij keek even het stel bekende gezichten rond met een typische Ace grijns. Blijkbaar gingen hun van voren aan de slag. En hij moest toegeven dat hij daar ook het beste voor was gemaakt. Hij was met een combinatie van hoogte en breedte gewoon enorm, daarbij had hij een flinke pels die veel klappen op zou kunnen vangen mocht het nodig zijn. Het voornaamste was nog dat hij geen moeilijke technieken moest doen, hij was een simpele strijder die simpel vocht. Hij had pure kracht, en dat was voor hem genoeg. Ook moest hij grijnzen toen Tall bij iedereen vroeg of ze het goed vonden behalve bij hem. Maar hij was blij ook, dit waren stuk voor stuk katten die hij vertrouwde en wou beschermen. En dan had je nog Creamyfrost, arm ding, hij hoorde helemaal niet bij de crew. Hij zou hem wel welkom laten voelen hoor. Maar toen het overleg bijna ten einde was nam hij nog even de overhand en liet zijn diepe stem even klinken. ‘Als er iemand gewond raakt moet je maar roepen, het kan zijn dat ik ook bij de andere teams langs moet gaan om iemand te helpen. Hou de das dan maar even bezig en wacht tot ik terug ben om te helpen.’ Zodra hij dit had gezegd legde hij zijn kruiden weg waar hij er makkelijk bij kon en schudde zijn pels uit. Zijn blik werd ineens volwassen en hard, zijn rug werd gerecht waardoor hij nog wat groter werd en zijn houding zelfverzekerd. Dit was niet de vrolijke pluizige Ace, dit was de kater die opgeleid was door Rowanflame om te vechten en doden. Het werd vaak vergeten dat hij een volledig Warrior was, en zou ze eens laten zien. Met een schuine grijns en geamuseerde blik keek hij nog eens rond. Van zijn pacht konden ze al gaan.

Tag; Dreamteam Tallshadow, Sinclaw, Littlestream, Creamyfrost.

Dassen Patrol 3
Innerghost had deze nacht gewoon weer in de warriors den geslapen. Haar kittens zouden met een kleine moon apprentices worden, dus die konden nu wel alleen in de nursery slapen. Het was maar goed ook dat Acefray haar had tegen gehouden om voor de vier moederloze kittens te vallen. Het was haar moeder instinct geweest, niet haar verstand die haar bijna de keuze had laten maken om zich over hen te ontfermen. Haar dochter, Fawnstep, die het zelf ook al moeilijk had, had zich over deze kittens ontfermd, dit leek haar een goede oplossing. Natuurlijk zou ze de kittens zelf ook wel eens opzoeken, ze voelde ergens nog een lichte verantwoording, ook om Fawnstep er bij te helpen. Fawnstep zelf zat er al niet goed bij, dat was haar zeker opgevallen.
Maar om daar deze dag over na te denken? Nee, vandaag was een dag om te vechten, om Windclan te laten zien dat als zij niet deden wat van hen verwacht werd, zij het wel zouden doen, mét consequenties naar hun clan toe. Innerghost had hierover gesproken met Shrewstar en zo overlegd welke katten mee zouden gaan. Hun sterkste warriors, maar niet al hun sterkste warriors, gezien het kamp zelf ook beschermd moest blijven. Geen haar op haar lichaam die Shadowclan onbewaakt achter zou laten met Thunderclan en Windclan op hun staart. "Laat iedereen zich hier verzamelen voor een clanmeeting." Innerghost stond op en verliet de warriors den om zich bij Shrewstar te voegen. Het was zo ver, de avond was aangebroken. Toch maakte Innerghost zich wel zorgen om haar leader. Ze was onlangs twee levens verloren aan de laffe kitten moordenaar, Brat. Het verbaasde haar nog steeds, omdat die jonge Bloodclan poes nauwelijks iets voorstelde. Maar het was gebeurt. "Vanaf vannacht zullen de dassen slechts een vreselijke herinnering zijn. Shadowclan en Riverclan zullen vannacht samenwerken om die beesten voor eens en voor altijd weg te jagen en daarbij zullen wij ook wat meer versterking krijgen, in de vorm van territorium," sprak Shrewstar waarbij Innerghost's lippen wat naar boven krulden. Meet territorium was iets dat Shadowclan zeker wel gebruiken konden. "De volgende warriors zullen meegaan op deze tocht, maar eerst wil ik nog duidelijk maken dat er serieus samengewerkt moet worden met de rivierbewoners, het duurt maar even, na dit alles hoeven we geen enkel sociaal contact met ze te hebben, ooit. Dus ik maak iedereen er nog attent op, zet je beste beentje voor. Maar goed, Innerghost en ik hebben de volgende katten uitgekozen om mee te gaan: Thrushdive, Ashdrizzle, Frostlake, Lurkingshade, Oakshade, Tallshadow en Sinclaw." Het was familie, vrienden en katten waar ze het wat minder op had, maar het waren warriors, sterke warriors. Oakshade had ze dan haar twijfels bij, maar Shrewstar had het een goed idee gevonden. Prima. Sinclaw was een warrior die ze al helemaal verafschuwde, maar ze kon vechten. "Maar omdat dit ook veel ervaring op kan leveren, hebben we gekozen Lightningpaw en Littlestream mee te nemen. Lightningpaw, blijf bij Oakshade in de buurt en Littlestream, jij blijft bij Tallshadow," Innerghost knikte warm en trots naar de twee katten. Waaronder haar favoriete warrior van Shadowclan, Tallshadow. Ze keek Littlestream nog extra lang aan, bemoedigend en trots. Ze kon dit, ze moest dit kunnen. Hierna werd Acefray nog uitgekozen om mee te komen. Shadowclan had verder dan geen medicine cat in hun kamp, maar er waren katten die hier en daar wel wat wisten. Voor dit soort momenten werd het toch tijd dat Acefray eens een apprentice zou gaan overwegen. Shrewstar kondigde aan dat ze over enkele minuten zouden vertrekken en dat ze zich bij Acefray moesten melden voor voorbereiding. Innerghost was al zo goed als voorbereid en bleef dus bij Shrewstar.

Vervolgens verlieten ze het kamp, Shrewstar voorop en Innerghost achterop om te voorkomen dat katten eventueel afdwaalden. Ze mochten dan sterke en fit zijn, zelfs tijdens een reis er naar toe kon een kat struikelen of iets dergelijks. Daar ging ze echter niet vanuit. Toen ze dichterbij de afgesproken plaats aan kwamen drong Innerghost weer naar voren om naast Shrewstar te komen. Innerghost viel nooit echt op, ondanks haar fel blauwe ogen. Ze had haar naam ook te danken aaan haar vermogen om uit het niets op te komen duiken. Dit was haar kracht, haar kracht bij alles. Jagen, vechten, maar ook om anderen goed te laten schrikken als ze iets deden dat niet mocht. De stinkende geur van Riverclan vulde haar neusgaten al. Innerghost hield zich stil terwijl Shrewstar en Butterstar tegen elkaar spraken. Butterstar begon te spreken tegen alle katten en Innerghost weerhield zich ervan geërgerd met haar ogen te rollen. Shadowclan had geen peptalk van een Riverclan leader nodig. Butterstar moest dan ook niet denken dat zij alles was en hier de leidende in was. Shadowclan en Riverclan werkten samen. De patrouille leiders werden bekend gemaakt, dat waren zij, Shrewstar, Butterstar en Futuresong. Als vijfde patrouille lijder werd Tallshadow gekozen. Een keuze waar Innerghost het geheel mee eens was. "De eerste katten die zich onder mij zullen voegen zijn Thistleclaw, Thrushdive en Ashdrizzle. Daarnaast staat Lionpaw onder mijn hoede en zal dus ook met deze patrol meekomen." Klonk de stem van Butterstar. Innerghost wierp een blik op de twee Shadowclan katers. Ashdrizzle en Thrushdive, wat een combinatie. Al bleek uit het redden van Fawnstep dat ze wel degelijk goed samen konden werken. "Shrewstar zal de tweede patrol leiden, de katten die met haar meegaan zijn Frostlake, Snowkiller, Graywing en Skypaw," sprak Butterstar vervolgens. Innerghost keek naar de katten die zich bij Shrewstar voegde. "Onder Innerghost’s leiding zullen Lurkingshade, Silvercloud, Leatherpetal en Ashbrook vallen," sprak Butterstar. Innerghost ging rechtop staan terwijl ze de katten bekeek. Lurkingshade van Shadowclan, Silvercloud van Riverclan, dit gold ook voor Leatherpetal en Ashbrook. Voornamelijk Riverclan warriors dus. Geen probleem, als ze hun oren maar op de juiste plek hadden zitten. "Futuresong, jij zal samen met Oakshade, Lightningpaw, Daymist en Wolfkiller gaan," ging Butterstar verder. Vervolgens werd de patrouille van Tallshadow opgenoemd. Butterstar leek ergens moeite mee te hebben, wat precies wist de Shadowclan deputy niet en boeide haar ook niet, zolang ze maar zouden winnen. "Jullie hebben even om elkaar op te zoeken en jezelf klaar te maken. Bespreek strategieën door. Shrewstar zal het vertellen wanneer wij vertrekken."

Innerghost was al opgestaan en zwaaide met haar lange, dikke, zwarte staart terwijl haar ijzige blauwe ogen haar patrouille opzochten. "Goed. Het belangrijkste is, is dat we de das verslaan en weg jagen. We zullen goed samen werken, goed op elkaar letten en door gaan. Niet toegeven aan vermoeidheid of pijn, we zijn warriors geworden omdat we dit kunnen," sprak Innerghost. "Lurkingshade en ik pakken de das van voren. Jullie drie verspreiden jullie aan de zijkant en achterkant van de das. Focus jullie op de rug, buik, poten en flanken," sprak Innerghost. "Lurkingshade en ik zullen ons focussen op de kop, ogen, keel en nek," sprak ze. "We zullen het beest uitputten en goed verzwakken, dan zal deze vanzelf opgeven en vluchten," miauwde Innerghost. "Steun elkaar en wissel eventueel af wanneer nodig," eindigde ze haar strategieën. Het was een kwestie van vechten en uitschakelen en weten waar je je op moest focussen. "Een gevecht kan je nooit helemaal voorspellen, luister dus goed naar je instinct maar geef niet op," waren haar laatste woorden.

"Het is tijd!" Klonk de stem van Shrewstar. Innerghost knikte naar haar patrouille en kwam in beweging. Het was tijd om deze dassen eens en voorgoed uit het gebied van de clans te verjagen. Iedere clan had er last van. Windclan en Thunderclan konden hun nog wel eens dankbaar zijn.

Tag: Lurkingshade - Ashbrook - Silvercloud - Leatherpetal

Met een reemd geoel van kalmte in zijn maag zat Graywing te wachten. Elk moment kon Butterstar beginnen, en dan zouden ze weten wie er mee ging om tegen de dassen te vechten, maar toch voelde de donkere kater zich niet gespannen. Hij had al eens eerder een das gedood, en was een goede warrior die niets te verliezen had. Butterstar mocht hem gewoon niet achterlaten. Hij had alleen zenuwen voor de katten die hij vrienden noemde. Aan de ene kant wilde hij zij aan zij echten met hen, maar hij moest er ook niet denken dat een van hen iets overkwam. Dilemma. Alert keek de kater op toen Butterstar de grote rots beklom. De flame point poes riep iedereen bij elkaar en begon aan een kleine peptalk die iedereen eigenlijk wel kon gebruiken. Voor Gray werkte het in ieder geval wel. Dit zouden ze zeker winnen, en als er iemand ten onder zou gaan dan was dat niet een van hen. Riverclanners waren beter dan die stinkbeesten. Toch slikte hij een toen hij hoorde dat zijn wonden verzorgt zouden worden door Acefray, en niet door Honeypaw waar hij eigenlijk op gerekend had, maar de Shadowclanner zou hem vast niet vegiftigen of zo. toch? Geduldig luisterde Graywing naar de lijst met warriors die mee zouden gaan, en zoals hij had verwacht zat hij er ook bij, maar ook goede vrienden, katten waarmee hij niet wilde dat er iets met hen gebeurde zoals Ashbrook en Creamyfrost. Terwijl de kater hier over na dacht hoorde hij zijn naam nog eens. Hij zou vandaag dus ook moeten babysitten, maar gelukkig niet op Goldenpaw. Zijn apprentice was hier nog niet klaar voor al was Skypaw ook nog erg jong. Nog even luisterde hij erder voordat Gray zijn kruiden ging halen, en vervolgens volgde zwijgend Butterstar naar fourtrees.

Toen ze als eerste waren aangekomen waren zocht hij zijn vrienden nog een keer op. "Succes" Wenste hij Creamyfrost, en liep vervolgens naar Ashbrook. "Jij ook veel succes." Zei hij met een grijns. "Want misschien is de Badgerslayer niet in de buurt om je te beschermen." Toen Shadowclan eindelijk was gearriveerd begon het pas echt. Weer kregen ze een speech van Butterstar voordat de teams ingedeeld werden. Graywing zat samen met Skypaw en Snowkiller in team Shrewstar, en werden ook nog vergezeld door Frostlake, een Shadowclan kater die hij niet goed kende. De katten kregen een paar minuutjes om hun strategie te bespreken, en Graywing wilde Skypaw halen om naar Shrewstar te gaan, maar hij voelde Butterstar's vacht even tegen de zijne. ”Hou een oog op Shrewstar. Flank haar. Die wonden gaan haar niet goed uitkomen als het te zwaar wordt.” Graywing grijnsde even. Een apprentice om op te letten en nu ook nog de Shadowclan leidster. Hij werd zowaar een betrouwbare warrior. "Tot uw dienst." Antwoordde hij waarna hij zo nonchalant wegliep. Deze missie was hun geheim. Even was de kater zijn beschermeling kwijt, en vond vervolgens Skypaw die al tegen Tallshadow aan stond te kleppen. Een trok hij de apprentice mee aan zijn staart. "Je staat bij het verkeerde team, vriend." Hij hij toch vriendelijk. "We moeten deze gast zijn mama hebben." Toen liep de donkere kater eindelijk op zijn team af, en hoopte maar dat Skypaw hem volgde. Samen besproken ze de tactiek, en Gray bestudeerde Shrewstar's wonden die hij net vanwege de afstand niet kon zijn. Ze zag er niet al te best uit, maar de poes leek er niet echt last van te hebben. Toen ze verklaarde dat het tijd was om te gaan volgde Graywing wel redelijk enthousiast, maar hij was dan ook het soort kater dat zou sterven met een grijns op zijn kop. "Team Screwstar is coming!" Riep hij een beetje kinderachtig. "You badger are screwed!"

Tag: Creamyfrost, Ashbrook, Butterstar and team Shrewstar

Ze gaf toe dat ze het niet bepaald had verwacht; Zij die uiteindelijk toch meemocht naar het grote dassengevecht waar iedereen al dagen over sprak. En nu het moment eindelijk was aangebroken voelde ze de spanning als mieren onder haar vacht kriebelen. Een zucht van opwinding verliet haar bekje waarna ze samen met de rest van haar Clan naar het Windclan gebied vertrok. Vele nare herinneringen staken haar hersenpan voorbij, maar vooral het angstaanjagende gestalte van Whitelion bleef even voor haar zichtveld hangen. Welk excuus gingen ze gebruiken als ze een Windclan patrouille tegenkwamen? Al wist ze dat een simpele patrouille niet opkon tegen de groep waarmee ze zich voort verplaatsten.

Haar vacht ging wat overeind staan als bescherming tegen de kille wind die over de heide heen woei en met opgetrokken wenkbrauwen gleed ze weer tot stilstand bij het zien van de waterratten - uhm, Riverclanners. Alhoewel ze was opgeleid om de vijandelijkheid tussen de Clans te negeren kon ze het toch niet laten om haar groene ogen wat te vernauwen bij het gedacht aan een bondgenootschap met Riverclan. Want dat was dit, toch? De poes besloot haar gedachten even aan de zijkant te duwen toen ze de stem van Butterstar. Een kleine glimlach spreidde zich over haar lippen bij het horen van Tall's naam. Zodra de leiders uitgesproken waren trippelde ze naar haar eigen groep toe, even een ongemakkelijke blik op Sinclaw werpende. Als de zwart met witte poes er ook nog maar aan dacht om één poot naar haar uit te steken dan kon ze er zeker van zijn dat Little haar er deze keer niet zomaar mee weg liet gaan. Ook al was ze niet zo sterk en imponerend als de andere krijgers poes, ze was snel en slim. Als ze zich goed inspande kon ze sneller een dodelijke plek raken dan wie dan ook. Maar dat terzijde was ze toch een tikkeltje blij om zulke sterke warriors aan haar zijde te hebben staan, en daarmee bedoelde ze vooral Tallshadow. De grijze kattin knikte bij diens woorden en zwiepte even met haar staart in de lucht. "We zullen die dassen eens een lesje leren!" Stemde ze mee in, de kater een enthousiaste blik toewerpende.

Tag; Dreamteam Tallshadow, Sinclaw, Acefray, Creamyfrost.

Hij kon er niets aan doen, maar de kwaadaardige ogen van de das stonden op zijn netvlies gebrand. Natuurlijk had hij die droom weer gehad, die droom die hem zo’n angst aan joeg. Hoe zijn moeder angstig naar hem riep terwijl de das die Lynxfang en hem aangevallen had naar zijn keel toe sprong. De droom kon niet, maar het was eng hoe scherp hij Lovefeather zag elke keer wanneer hij die droom had. De das had hen die keer flink toegetakeld, maar hij was niet vermoord en zijn moeder was er ook niet bij geweest. Natuurlijk niet ,want die was dood. Even sloot hij zijn lichtblauwe ogen en stuurde een wens naar Starclan, een wens die hij niet hardop ging zeggen. Dat was iets tussen hem en Starclan. “Stormwise, Lovefeather en Bravesoul sta ons bij.” Fluisterde hij zacht in zijn vacht, zodat niemand hem zou horen. Hij deed zijn ogen weer open en keek naar zijn tante. Ze had hem gevraagd mee te gaan en uiteraard had hij daar mee ingestemd. Hij zou aan haar zijde staan, altijd en overal. Toch moest hij een brok in zijn keel wegslikken en de paniek uit zijn poten houden. Het was zo makkelijk om zich over te geven aan de angst die hem van binnen probeerde tegen te houden en de angst die hij bij andere katten voelde, maar hij voelde ook vastberadenheid en dat hield hem tegen. Hij stond hier niet voor niets en hij zou laten zien dat hij voor zijn clan zou vechten, dat hij voor haar zou vechten. Hij rechte zijn schouders en stond op. Butterstar had hen nodig en hij was bereid vandaag voor haar te sterven mocht het zo ver komen. Hij had vlak bij haar gezeten, maar toen de Shadowclan arriveerde verdween hij naar de achtergrond. Hij draaide zich om en liep naar Graywing.
Hij knikte zijn vriend even toe voordat hij ging zitten en zijn oren spitste om precies te kunnen horen wat zijn tante te vertellen had. Even fronste hij toen de naam van de jonge apprentice Skypaw viel. De kleine kater die tegen hem had gezegd dat hij hem als zijn grote broer zag. “Starclan waak over hem.” Prevelde hij zacht, opnieuw in zijn vacht zodat niemand hem zou horen. Hij was blij dat Gaywing bij hem in was gedeeld. Hij wist dat zijn vriend op Skypaw zou letten. Toen zijn naam viel wiebelde hij even met zijn oren. Hij was alleen maar bij Shadowclanners ingedeeld en meteen richtte hij zijn blik op zijn voorpoten. Totdat hij zichzelf streng toesprak en zijn blik weer opsloeg. Hij kende de katten niet echt, hij had ze alleen een paar keer gezien op een gathering, maar het zou wel goed komen. Ze hadden een bondgenootschap en hij ging er van uit dat ze hem net zo zouden beschermen als ze met een clangenoot zouden doen. Toen de stem van Graywing de stilte verbrak wende hij zijn kop naar hem toe. Een glimlach sierde zijn lippen en hij knikte hem toe. “Jij ook Graywing en let een beetje op Skypaw hè.” Hij gaf hem een plagerig duwtje tegen zijn schouder, voordat zijn vriend wegliep. Opnieuw slikte hij om de brok in zijn keel weg te krijgen, maar hij kreeg inmiddels door dat dat zinloos was. Hij voelde nog steeds hoe zijn keel soms langzaam dichtkneep en hij wist niet zo goed waarom.
Even zocht zijn blik nog naar Butterstar, maar toen hij haar niet meer kon vinden stapte hij naar Tallshadow toe. De Shadowclan warrior die aangewezen was hun leider te zijn, dus luisterde hij aandachtig. Er was vast een reden waarom hij hun leider was geworden en dat was voor Creamyfrost genoeg om alert te luisteren. Toen zijn naam genoemd werd schrok hij een beetje op, die had hij niet echt zien aankomen. Dom natuurlijk, hij hoorde ook bij het team. Waarom had zijn tante hem ingedeeld bij alleen maar Shadowclanners? Had dat een reden gehad. Moest hij laten zien wat de Riverclan kon, daardoor voelde hij de druk op zijn schouders nog meer. Hij knikte meteen na de vraag van Tallshadow. Ja, dat kon hij wel. Hij was een goede springer, dus dat moest lukken. “Komt goed.” Zei hij net hard genoeg dat zijn stem niet overstemd werd door de rest, maar ook niet harder. Hij hoefde niet zo nodig op te vallen als dat niet nodig was . Hij reageerde verder niet meer op de woorden van de andere katten. Hij staarde alleen maar geconcentreerd voor hem uit, hij had even tijd nodig om zich voor te bereiden. Langzaam trok de spanning uit zijn lijf en maakte plaats voor standvastigheid en alertheid. Hij was er klaar voor, tenminste voor zolang hij zijn emoties in bedwang kon houden. Hij moest zich nou gewoon niet aanstellen, zijn tante rekenende op hem. Zij had vertrouwen in hem en het was tijd dat hij dat ook in zichzelf begon te krijgen.

Tag: Graywing, Tallshadow, Sinclaw, Acefray & Littlestream

Na zijn tactiek uitleg klonk er plots een vraag, en snel draaide de kater zich om om in de ogen van een apprentice te kijken. Even was er verbazing op zijn gezicht te lezen, maar toen knikte de kater en glimlachte naar de ander, die alweer aan zijn staart weggesleept werd door de kater die overduidelijk zijn mentor was. Het maakte dat Tall even lachte, ze waren ook gewoon katten, net als de Shadowclanners, en ook als hun iets zou overkomen zouden er katten om rouwen. Dat was belangrijk om te onthouden, in zijn team zou je het snel kunnen vergeten gezien de aanzienlijke meerderheid van clangenoten. Na de korte interruptie draaide hij zich snel weer om naar het team, om de woorden van zijn vriend te horen. ‘Als er iemand gewond raakt moet je maar roepen, het kan zijn dat ik ook bij de andere teams langs moet gaan om iemand te helpen. Hou de das dan maar even bezig en wacht tot ik terug ben om te helpen.’ Tall knikte instemmend, "Zo nu en dan zullen we een man minder hebben, maar ik weet zeker dat we het vol kunnen houden, we zijn hier met een reden en als de leiders geen vertrouwen in ons hadden stonden we hier nu niet. Ik verwacht dan ook goede samenwerking met elkaar, ook met Creamyfrost, en goede resultaten," Hij keek de groep nog eens rond, hij had het nog eens willen benadrukken dat dit een samenwerk missie was, voornamelijk voor Sin. Wat er tussen Little en haar gaande was wist hij niet, maar voor nu zouden ze het opzij moeten zetten en het voor elkaar op moeten nemen.
Na deze woorden draaide hij zich om, en hief zijn staart de lucht in om aan te geven waar hij was, de fluffy staart viel namelijk nogal op, de andere patrols begonnen ook in beweging te komen, en overal klonken uitroepen. Tall glimlachte nog eens, hij had er het volste vertrouwen in.

Tag: Dreamteam #5 -> Acefray, Creamyfrost, Littlestream, Sinclaw
Note: Ik reageer even op de bezigheden met Skypaw en de opmerkingen in het team, in principe zijn ze nog niet heel veel verder dan in de vorige post, nog steeds op weg naar de dassen.

”Laat iedereen die oud genoeg is om zijn of haar eigen prooi te vangen zich verzamelen voor een clanmeeting!” Haar oortjes schoten direct naar voren toen ze de oproep van haar leader hoorde. Toch had ze haar vragen bij de oproep, wetend dat er nog niet zo lang geleden een ceremonie was geweest. Waarom riep ze hen bij elkaar? Het antwoord op haar vraag volgde al snel. Haar aandacht had ze op Butterstar gericht die begon over het dassen-probleem. Vandaag zouden ze de dassen aanpakken, samen mèt Shadowclan. Het idee gaf haar op één of andere manier toch de kriebels. Ze zouden niet alleen tegen de dassen vechten maar ook nog eens met een andere clan. Wie zei haar dat de clan zich niet eens tegen hen zou keren? Wat dan? Andere clans waren voor geen minuut te vertrouwen. ”Thistleclaw, Graywing, Snowkiller, Silvercloud, Leatherpetal, Ashbrook, Daymist, Wolfkiller en Creamyfrost, jullie zullen de warriors zijn die met mij en Futuresong mee zullen gaan.” Ze trok dan ook even met haar oortje toen zij één van de warrior was die met haar mee zouden gaan. Niet alleen dat maar ook Creamyfrost, haar eerste apprentice en vriend, zou mee gaan. ”Dit is geen spelletje, er wordt van jullie verwacht hier serieus mee om te gaan en mij te bewijzen dat jullie gemaakt zijn om Warriors te zijn.” Even ging haar blik naar de twee apprentices die nog waren uitgekozen, waarna ze haar blik naar de andere warriors liet gaan, hun gezicht in haar opnemend.
Het had niet lang geduurd voordat de groep op weg was. Ondanks dat Silvercloud wel met iedereen overweg kon, had ze zich deze keer wat meer op de achtergrond gehouden. De laatste tijd was ze er nooit niet echt bij met haar gedachten, dus maakte ze tijdens heenreis even tijd vrij om haar gedachten op een rijtje te zetten. Eenmaal aangekomen duurde het niet lang voordat Shadowclan er ook was. Haar blik gleed vluchtig over de groep katten, waarna deze terug naar Butterstar ging. Was zij nu echt de enige die hier vragen had over de samenwerking tussen hen en Shadowclan? Waarom deed Windclan zelf niets aan hun dassen plaag? Wat voor clan liet nu gewoon een dassen familie vrij rondlopen, wetend dat het wel eens de dood kon betekenen voor hun kitten, apprentices en zelfs warriors? Ze knipperde kort met haar ogen toen ze in een groep werd geplaatst en liep uiteindelijk naar het groepje toe, waarvan ze dacht dat het de juiste groep was. Haar oren stonden niet meet enthousiast naar voren, maar waren lichtelijk achterdochtig naar achteren geschoven. "Goed. Het belangrijkste is, is dat we de das verslaan en weg jagen. We zullen goed samen werken, goed op elkaar letten en door gaan. Niet toegeven aan vermoeidheid of pijn, we zijn warriors geworden omdat we dit kunnen," Ze luisterde in stilte naar wat de Shadowclan deputy tegen hen te zeggen had en liet ondertussen haar blik even naar Leatherpetal en Ashbrook gaan. "Een gevecht kan je nooit helemaal voorspellen, luister dus goed naar je instinct maar geef niet op," Ze knikte kort naar de deputy. De poes zag er betrouwbaar uit, al zou ze haar aandacht voor gen moment laten vallen. Zowel voor het dassen aspect als het aspect dat ze samen werkten met Shadowclan. Ze zei verder geen woord tegen de Shadowclanners en voegde zichzelf uiteindelijk bij de twee andere Riverclanners toen men zei dat het tijd was. Ze had dan al wel eens eerder gevochten met een dassenjong, maar toch wist ze niet goed wat ze moest verwachten, ondanks haar vele trainingen.

Tag: Innerghost, Lurkingshade, Ashbrook, Leatherpetal

butterstar

I'm bulletproof,
nothing to lose

De Flame point was opgelucht dat Graywing zich iets van serieus gedraagde, meneer was dan wel een clown maar dat betekende niet dat hij niet luisterde naar haar. En ook echt een oogje op Shrewstar zou houden. Ze zou hiet niet over haar hart kunnen verkrijgen om de Shadowclan leader in gevaar te brengen zeker niet nu dit verbond er lag want hoewel er een verbond was waren er nog altijd heel veel spanningen, er hoefde maar een ding te gebeuren of de Shadowclanners zouden zich tegen Riverclan draaien. Nee dat was niet de bedoeling. De gedachte uit haar hoofd schuddend keek ze naar de patrol die zij zou leiden. "Oke dan, Ashdrizzle, Thrushdive ik wil dat jullie onze grote vriend van de voorkant aanvallen. Thistleclaw en ik zullen op de poten werken terwijl jij Lionpaw op de rug probeert te komen om t hoofd een makeup beurt te geven." Ze snoof even een lach weg. "Werk snel en werk samen wissel af van posities en blijf vooral niet te lang op een plek staan. Dassen zijn stom maar niet stom genoeg om niet toe te slaan." Ze sprak koeltjes en keek op toen Shrewstar sprak en knikte. "Lets go." Met die woorden sprong ze op en schoot naar voren haar ogen gefocust op haar doel. De dassen zouden sterven.

// Team Gaystar #1

You shoot me down
but I won't fall

Eindelijk was het zo ver, maar Thistleclaw hielt zich voor nu een beetje afzijdig van de rest. Het verbond tussen Riverclan en Shadowclan kwam nu tot een hoogtepunt, waarbij ze samen de Badgers zouden gaan aanvallen en hopelijk konden verdrijven van het gebied. Het irriteerde hem echter wel dat één, Windclan er niets mee te maken wilde hebben, terwijl de badgers op hún territorium zaten, en twee dat het samen met Shadowclan was. Hij wist natuurlijk wel dat Riverclan dit nooit alleen aan zou kunnen, maar dat betekende niet dat ze zo nodig die ijsharten moesten erbij hadden moesten halen. Maar goed, hij zou er dan maar mee leven. Maar als ook maar één iemand een fout maakte ,zou hij diegene de kop eraf trekken, persoonlijk. Zijn vlamgekleurde ogen vuurde op bij die gedachten, terwijl hij luisterde naar wat Butterstar te zeggen had. Hij zou bij haar blijven, samen met Lionpaw en Ashdrizzle en Thrushdive van Shadowclan. Zachtjes snoof hij, terwijl hij rond zijn leader bleef hangen, die niet veel later begon met uitleggen hoe ze het wilde hebben. Hij zou samen met haar de poten van de badger aanvallen, terwijl de Shadowclanners zich zouden richten op de voorkant en Lionpaw van boven zou aanvallen. Klonk logisch, maar dat betekende niet dat hij de rest in het oog zou gaan houden. Ze moesten wisselen immers af en toe, want niemand zou dit vol kunnen houden. Thistleclaw knikte enkel een keertje, aangevend dat hij het gesnapt had. Zou wel goed komen, hoopte hij.

sinclaw

Til everything burns
While everyone screams
Burning their lies
Burning my dreams

Wow. Wat een verrassing hierzo, ze mocht mee naar de badger fight. Dit betekende vast en zeker wel dat ze haar af wouden maken, mooi aas voor de dassen great. Ach zo snel zouden ze niet van haar af komen. Met haar diep gele ogen liep ze mee met de patrol. De witte delen van haar vacht lichtte af en toe in het sterrenlicht maar dat was alles. De maan verlichtte haar niet gezien er geen maan aan de hemel stond en dat was precies de manier waarop Sin van haar nachten hielt.
Het duurde niet lang voor ze eenmaal bij de Riverclan patrol waren en met koele ogen keek ze rond. Ze had geen zin in tussen de vieze visvreters te moeten vechten maar ach. Alles was beter dan dat ze Thunderclan er bij haalde. In stilte hoorde ze de clan indeling aan en mosest even grijnzen.
Oh dit zou leuk worden bij Littlestream ingedeeld geweldig en ook nog eens onder Tallshadow. Dit was werkelijk waar het winnende team dat alles zou verslaan. Dus niet. Maar goed ze hielt haar mond en stapte naar haar vriend Tallshadow toe. Langzaam sloeg haar extreem lange staart heen en weer en grinnikte zacht. Ze mocht dus ook nog eens samen werken met de ... ze benoemde de naam maar niet die ze in haar hoofd had en duwde zichzelf maar wat zoetjes tegen haar aan. "Dat lukt ons wel he Little." Grinnikte ze zoet terwijl ze even naar Ace keek haar aandacht niet focussend op de enige Riverclanner. Het was leiders neefje, zou zich vast verwend genoeg vinden ach.

//Team 5 & Little in special

All of this hate
And all of this pain
I'll burn it all down
As my anger reigns
Til everything burns

Het had hem ook weer wel, maar ook weer niet verbaasd dat hij gekozen was om mee te gaan. Veel ervaring had hij eerlijk gezegd niet met het tegen dassen vechten, maar dat was niet het enige feit dat hem verraste. Littlestream ging ook mee? M-maar zat zij niet nog maar een paar moons in haar training? De zorgen schudde hij toch maar uit zijn kop, want ze was verplicht om bij haar mentor te blijven en Tallshadow en zij leken de laatste tijd wel aan elkaar vastgeplakt te zitten, dus zou de gestreepte kater haar nooit uit zijn zicht laten verdwijnen. En in het geval dat hij dat wel zou doen, dan kreeg hij een Ashdrizzle op zijn dak en niet zo'n klein beetje ook.
Met een neutraal gezicht stapte hij stevig door, toen de hele groep Shadowclan katten op pad ging naar het stinkende windclan gebied. Zo probeerde hij een beetje uit de buurt te blijven van iedereen en zonderde hij zich een beetje aan de zijkant van de groep af. Ook toen ze even gingen zitten en zich hergroepeerden met de andere Clan. Zijn patrol was die van Butterstar en .. ja, Starclan had hem met Thrushdive ingedeeld. De grijze kater beet kort op zijn lip, maar slikte de brok weg uit zijn keel. Persoonlijke zaken stonden nu even op de tweede plek. Ze hadden een missie.
"Oke dan, Ashdrizzle, Thrushdive ik wil dat jullie onze grote vriend van de voorkant aanvallen. Thistleclaw en ik zullen op de poten werken terwijl jij Lionpaw op de rug probeert te komen om t hoofd een makeup beurt te geven." Oké dan, wel een heel gevaarlijk deel van het gevecht, maar als de das ook afgeleid zou worden door de andere katten, kwam het wel goed. Formeel knikte de grijze kater en kwam overeind toen Butterstar het seintje gaf dat ze moesten gaan. toch wel een beetje de zenuwen in zijn buik voelende haalde hij een keer diep adem en volgde de rest van de patrouille. Als hij hier maar heelhuids vanaf kwam.

tag -- patrol 1