It's time to unite, my friends..

Scourge hield zich schuil op een veilige afstand van de Clankatten. Niet dat hij bang was, nee. Maar als hij zich zou laten zien, dan zou zijn plan niet meer werken. Hij rook bloed, meer als tevoren. Het ging gepaard met het blazen van twee katten. Heel voorzichtig kroop hij nog even dichterbij, om te zien hoe zijn 'vriend', Blood op de grond smakte, en ademloos bleef liggen. Scourge's ijsblauwe ogen schoten vuur. Blood had nog zo veel kunnen bereiken aan zijn zijde. Al had hij dan niet echt vrienden, Blood was de kat die het dichtst in de buurt was gekomen van vriend. Zinnend op wraak stapte hij geruisloos weg. De Clankatten zouden dit niet lang volhouden. Het duurde niet lang voor hij het bos uit was en zijn weg baande over de straten van de tweebeenplaats. Dit was een plek waar ander soort katten kwamen. Als je het aan hem vroeg, waren deze nog ruiger en sterker dan de katten in het bos, die zich 'wild' durfde te noemen. Met een grijns op zijn lippen sprong hij aan en rende met een snelle pas naar een verlaten plek. Dit gedeelte van tweebeenplaats was zo goed als uitgestorven. Ergens achter een schutting lag een oud park, beschutting, water, alles. In het parkje stond een oude schuur, plek voor hem. Maar het was te groot voor één kat alleen. Hij wist van andere rogues, katten die de Clans evenveel haatte als hij. Hij was altijd de kleinste geweest, niet gerespecteerd. Maar nu had hij zijn reputatie. Hij moest de Clans terug pakken voor de kat die hem vroeger wat had aangedaan. Volgelingen was het enige wat hij miste. Een schrille kreet sloeg hij uit. Het galmde over de tweebeenplaats. Een oproep, een oproep aan alle katten die de Clans niet mochten, die getraind wilde worden, die sterk wilde zijn. Hij verzekerde niet dat ze meteen een beter leven zouden lijden, maar het was duidelijk dat ieder hier sterker uit zou komen. Zijn paarse halsband hing nog om zijn nek, gespiest door verscheidene hondentanden. Honden die hij had gedood, had bevochten. Dat zou zijn rangorde worden. Degene met de meeste tanden, steeg in aanzien. Zorgvuldig sprong hij op het muurtje naast de schuur. Het stak uit, torende uit, over het veld, parkje eronder. Zo kon hij hen toespreken, de katten die zouden komen. De katten die net als hem zouden leren om te leven voor bloed. Bloed, bij de gedachte proefde hij de ijzerachtige smaak. Een valse grijns verscheen weer op zijn lippen. Dit was het begin van een nieuwe tijd, een nieuwe groep.
Hij was Scourge en hij was de leider van BloodClan.

Eclipse's felle oranje ogen sperden zich open toen ze een oproep hoorde. Een oproep van een kat waar ze wel eens van gehoord had. Het moest Scourge zijn.. Ze hees zich langzaam overeind, haar vacht geklit en onverzorgd. Het had haar niet meer zoveel kunnen schelen hoe ze eruit zag. Ze zette zich af en zette haar nagels in een tuinhekje en klom omhoog, ze keek om zich heen, waar kwam de oproep van daan? Het kon maar beter haar tijd waard zijn, want als het voor niks was dan zou ze hem wat... Niet dat ze zo veel tegen hem kon doen, hij zou haar met een gaal van zijn klauwen openhalen en uiteen scheuren. Het zou haar dood worden, maar misschien was dat ook maar beter zo. Ze had niks meer om voor te leven, ze teerde op woede en verwardheid. Allemaal dankzij de clankatten... Balancerend op het tuinhekje waar ze op stond sprong ze vooruit, haar nagels sloegen zich bij elke sprong in het hekje. Waar het hekje ophield sprong ze weer naar beneden op de harde straatstenen. Haar nagels tikten op de stenen terwijl ze zichzelf vooruit drong. Ze was mager, erg mager. Veel energie had ze ook niet meer, erg verrassend voor zo'n jonge poes. Maar ze had zichzelf een tijd lang niet verzorgt. Dood of leven, het maakte haar niet meer zo veel uit, maar ze moest nog een keer wraak nemen op de clans.. Ze de pijn laten voelen die zij nu nog steeds voelt, de pijn van een uiteengereten hart. Ze zag de zwarte kleine kater zitten en langzaam kwam ze dichterbij. Ze was op haar hoede, je wist het maar nooit. Scourge kon onvoorspelbaar zijn. De schaduw van de schuur maakte haar zwarte vacht nog donkerder, haar oranje ogen glansten, een beetje van nervositeit, maar ook van het idee dat iemand op durfde te staan tegen de clans. Langzaam ging ze zitten.

Alec hoorde van ver een oproep. Meegebracht door de wind. De jonge kater lag op zijn zij bij de hoogstenen te luieren. Hij had een fikse wond opgelopen door een ShadowClan kater die wraak wou nemen op zijn vader Angelos. Gelukkig was hij er nog redelijk vanaf gekomen, de wond heelde zich goed. Hij stond snel op en beet hard zijn kaken op elkaar om de pijnscheut te doorstaan die door zijn flank schoot. Daarna begon hij te rennen. Hij was nog best jong en juist daarom wou hij Scourge dienen. Hij zou veel kunnen leren en Scourge had vast vers bloed nodig. Hij zou bijna Appentrice zijn als hij in een Clan zat. Hij zou hard moeten werken, misschien wel harder dan hij ooit had gedaan maar hij vond het het zeker waard. Fiver, Angelos, en nog meer Rogue's die hij de afgelopen tijd was tegengekomen zouden zich bij Scourge aansluiten. Fiver was ongeveer van zijn leeftijd. De bruine kater liep op een hoog tempo door richting de tweebeenplaats. Hij was groter dan andere kittens van zijn leeftijd, bijna volgroeid zouden ze zeggen. Dat zat in zijn bloed, zijn poten raakte lichtjes de grond maar zetten zich sterk af. Zijn neus rook de sterke geuren van de twee benen maar die vervaagde al snel toen hij richting Scourge zijn plaats kwam. Zonder te hijgen kwam hij aan. Hij had zijn tijd nuttig besteed door zijn conditie op pijl te houden. Een zwarte poes was er al en een kater met twee ijsblauwe ogen. Die kater moest Scourge wel zijn. Onder de indruk keek hij recht in de ijsblauwe ogen. Hij wist niet of hij iets moest zeggen of niet. Aarzelen was niet zijn ding. ''Ik ben Alec, ik heb er veel voorover om bij de groep te mogen.'' Zei hij kort en krachtig. Afwachtend bleef hij staan.

Madiebo was wakker geworden en gaan eten. indi lag nog diep in slaap. Madiebo had veel gehoort over een zogenaamde kat die Scourge zou heten. Ze geloofde het niet echt een kat die katten op zou roepen? geloof je het zelf? Ze zou het pas geloven als ze de kreet zou horen. als ze die kreet zou horen zou ze gaan. de dingen die gezecht waren klonken haar wel als muziek in haar oren daarom zou ze gaan. Toen hoorde ze ''DE'' kreet. verek. Ze sprong op en rende weg. Dit geloof je niet het bestaat! vanbinnen was ze blij want het bestond echt. DE groten deur van haar schuur ging open. Ze rende op het geluid af. Haar nagels snijden afentoe in de grond. ze ging bij de anderen katten staan die voor de zwarte kat met blauwen ogen. Dat moest Scourge zijn dacht ze. ''Ik ben Alec, ik heb er veel voorover om bij de groep te mogen.'' Zei een van de katten die alec bleek te heten. 'hoi ik ben Madiebo en ik heb er ook alles voor over' sprak madiebo.

Angelos was erachteraan gegaan, hij had gemerkt dat een grote groep rogue´s naar 1 punt trok, niet als 1 groep maar verscheidene groepjes of alleen. Angelos nieuwsgierigheid won en ging er achteraan. Angelos kwam na een tijdje bij een grote groep rogue´s. Een kater in het midden. Dat moest wel die gozer Sceurge of Scourge zijn hij had er een keer over gehoord van een of andere seniele kat. Angelos hoorde enkele rogue´s praten over erbij komen. ''Ik ben Alec, ik heb er veel voorover om bij de groep te mogen.'' Zei een van de katten die alec bleek te heten. 'hoi ik ben Madiebo en ik heb er ook alles voor over' sprak de poes die madiebo heet. Angelos keek naar Scourge en zei "Ik ben Angelos, ik ben uit op wraak op de clans bied u die? zoja dan kan u op mij leven rekenen in een slag." Hij keek naar de rest. Allemaal rogue´s verschillende was dit het einde van het woud, zullen de clans hiervoor moeten zwichten. Zou dit de verlossing worden. Angelos liep dichterbij de groep en stond nu tussen enkele katten.

Goldfuzz liep lusteloos door de straten. Zijn laatste maaltijd had bestaan uit een schriel muisje, en hij had honger. Plots rook hij een spoor. Een spoor van opwinding en sensatie. De geur kwam hem niet bekend voor. Toen hij even verder nog een spoor rook, kon hij zijn nieuwsgierigheid niet meer bedwingen. Hij volgde het spoor, en zag in de verte een parkje, omgeven door bomen. Hij hoorde opgewonden gemauw en besloot te kijken wat er scheelde. Toen hij zich door de bosjes naar binnen wrong bleef hij verschrikt staan. Dit moet de opstand zijn. Hij keek rond, maar herkende geen enkele kat. Hij likte snel zijn pels om er zeker van te zijn dat zijn kittypet geur eruit was. Hij was nog maar 4 manen weg van zijn kittypetnest en hij was bang dat hij niet geaccepteerd zou worden. Eén kat keek rond hem heen. 'dat moet de leider zijn' dacht Goldfuzz. Aan de gesprekken te horen moest hij Scourge heten. Goldfuzz rook avontuur.
De reputatie van Scourge had hem verbaasd doen staan, en hij vond het goed dat eindelijk iemand in opstand kwam tegen de clans, die hem verjaagd hadden uit zijn bosje.
' hallo, ik ben Goldfuzz. Ik wil samen met jou en je volgelingen strijden tegen de clans. Ik ben nog niet zo lang een rogue, ik hoop dat ik hier getraind kan worden' besloot hij

Lionheart was op pad gegaan sinds hij had gehoord over iemand die de revolutie van de rogue's kon geven. Die noemde Scourge. Hij zag een muis bang langs hem door schieten en wist direct welke kant hij moest. Hij wandelde door tot hij op een plek kwam waar een heleboel rogue's bijeen zaten. Hij was er. De meeste kende hij niet maar een paar wel. Maliebo was er een voorbeeld van. Hij wandelde door de groep en zonder dat hij het door had was hij een schuur binnengelopen. Hij ging naast Maliebo zitten die net zei. "hoi ik ben Madiebo en ik heb er ook alles voor over." Hij zag een zwart gestalte helemaal vooraan zitten. Hier kwam hij voor. " Ik doe ook mee aan dit plan. Ik ben Lionheart en zal hier alles om doen om." Zei hij vol zelfvertrouwen. Dit was het beste idee ooit.

Night had geruchten gehoord van een zekere Scourge. Ze had met eigen ogen gezien wat hij deed. Night keek op naar hem. Ze was het helemaal met hem eens. Dezelfde haat tegen de Clans. Ze moest is met hem praten... Voorzichtig kwam ze uit de bosjes tevoorschijn toen Steelfang weg was gegaan en probeerde niet te kijken naar het lichaam van de gedode rogue. Ze volgde de geur van Scourge. Die leidde de tweebenenplaats in. Wat wil hij daar nou weer? Night kwam hier niet graag. Ze hield niet van de tweebenen en hun monsters en hun lelijke gebouwen. Na een tijdje zag ze in de verte een groep katten zitten. Zelfverzekerd kwam ze aanstappen. Toen zag ze Scourge. Met een respectvol knikje kwam ze naar voren. "Ik ben Night, vroeger Nightfur, voormalig ThunderClan krijger" ze pauzeerde even "en nu een rogue met zoveel haat aan de Clans dat ik ze allemaal zou willen uitroeien." Ze ging zitten. "Ik doe mee met uw plan. Ik ben het al veel langer niet eens met hoe de Clans de rogues behandelen." Haar amberkleurige ogen keken nieuwsgierig de groep rond. Ze kende geen van de rogues die zich al hadden verzameld. Zouden Aztec of Shadowfur ook komen?

Sandstorm was aan het jagen. Ineengedoken wachtte hij op de juiste kans om zijn prooi te grijpen. Tot de wind plots een kreet meebracht. Er gingen al een tijdje geruchten rond.. was dit Scourge? De Scourge? Hij had iets gehoord over deze Rogue, die een Thunderclanlid aangevallen had. Night had het met haar eigen ogen gezien. Hij liet de prooi voor wat het was en haastte zich in de richting van de kreet. Dit was belangrijk..
Snel brachtten zijn poten hem in de richting van het geluid, waar al meer Rogues stonden. In het duidelijke middelpunt stond een zwarte kater met kille ogen. Was dat.. Scourge? Een moment lang voelde Sandstorm opluchting. Hij had gehoord over zijn plannen en gedachten, over zijn ideeën en opvattingen. En Sandstorm stond er vierkant achter. De Clans verdienden dit niet, ze onderdrukten hen. Niet dat iedereen die mening met hem deelde.. maar er was een sterke leider opgestaan. Sandstorm had het idee dat dit een kater was die hen kon leiden naar hetgeen waar ze al zo lang op wachtten.. wraak. Night was er ook. Hij had eigenlijk niet anders verwacht. Langzaam nu, kwam ook hij naar voren. 'Ik ben Sandstorm. De Clans verdienen afstraffing en wij verdienen wraak. Ik sluit me bij u aan.' Toen stapte hij weer achteruit, voor andere Rogues die wat wilden zeggen. Nu was het tijd dat zij de macht kregen. Een nieuw tijdperk, een revolutie!

Een zandkleurige kater kwam aanstappen. Night's amberkleurige ogen lichtten op toen ze hem herkende. Ze liep langzaam naar hem toe en ging naast hem zitten. "Hey Sandstorm!" fluisterde ze. "Ben je ook gekomen??" Ze keek rond de groep rogues. Verder nog niemand die ze kende... "Wat denk je dat Scourge van plan is?" miauwde ze zachtjes. Haar haren stonden haast overeind van enthousiasme. Eindelijk zouden de rogues in opstand komen. Eindelijk zouden ze de Clans eens een lesje leren! Maar toen dacht ze aan Steelfang. Ze wilde haar familie niks aandoen! Met gemengde gevoelens keek ze een seconde naar haar poten. Misschien kon ze hem overtuigen ook een rogue te worden? Toen dacht ze aan wat ze zelf had doorgemaakt toen ze werd verbannen. Dat kon ze haar neef niet aandoen...

Silvercoat hoorde over een kat genaamd Scourge. Silvercoat hield dan wel niet van iemand die hem domineerde, hij wist maar al te goed dat hij deze kans moest grijpen om de clans terug te pakken. En dan met name de Shadowclan. Toch moest hij proberen te zorgen Sunpelt, Steelfang en hun kittens te laten overleven, want een aanval op de Thunderclan was een aanval op hen. Hij liep naar de kater, die overduidelijk kleiner was dan hem, toe. 'Jij bent Scourge neem ik aan?' vroeg hij de kater. 'Mijn naam is Silvercoat. Ik zal me graag bij de broederschap van rogue's willen aansluiten. Ik wil de clans, en met name de Shadowclan, betaalt zetten met wat ze jaren geleden mijn vrouw hebben aangedaan!' miauwde Silvercoat luid. Het vuur laaide in hem op toen hij terugdacht aan deze afgrijselijke gebeurtenis. 'Hoe dan ook. Op mij kun je rekenen. Ik ben bereid mijn leven te geven als het moet, voor gerechtigheid!' vervolgde Silvercoat een beetje overdreven heldhaftig. Toen keek Silvercoat rond. Ook veel andere rogue's hadden zich verzameld. Angelos, Madiebo, Alec, Night en Sandstorm. Maar ook andere, voor hem nog onbekende, rogue's. Toen kon Silvercoat het niet laten en miauwde: 'Viva la Revolution! Voor de rogue's!'

Ice lag lekker tussen haar moeder en haar vader. Ze werd wakker toen haar vader weg liep. Ice rekte zich uit en liep achter haar vader aan. Sandstorm liep hun plaats uit naar buiten. Ice volgde haar vader. Ze keek naar haar vader die aan het jagen was. Ze keek de hele tijd maar ze liet zich niet zien. Net toen ze van plan was om zich te laten zien hoorde ze een kreet en haar vader liep de richting van de kreet op. Joepie avontuur! dacht ze. Ze liep achter haar vader aan zonder zich te laten zien. 'Ik ben Sandstorm. De Clans verdienen afstraffing en wij verdienen wraak. Ik sluit me bij u aan.' zei haar vader. Ice keek toe. Ze was niet bang. "Hey Sandstorm!" fluisterde een kat tegen haar vader. "Ben je ook gekomen??" de kat keek rond naar de groep rogues. "Wat denk je dat Scourge van plan is?" miauwde de kat zachtjes. toen kwam er een kat genaamt silvercoat. die kat sprak ook nog wat. nu vond ze het wel genoeg met het geheime gevolg gedoe van haar. ze kwam tevoorschijn en liep naar haar vader. 'pap waar zijn we en wie zijn deze katten?' vroeg ze zacht zodat nniet iedereen haar hoorde.

Angelos zag Silvercoat tussen de groep staan en liep naar hem toe. Hij wist de status van Silvercoat en liep naar hem toe "Silvercoat, jouw dochter is toch een clankat... dat betekent dat je tegen over haar moet staan, als je vriend wil ik een ding zeggen, laat de clankatten weten wat een rogue leven is, geen genade. Ik zal weten hoe het voelt. Ik heb fammillie in 2 clans." fluisterde Angelos. Hij was voor Scourge alleen als Tigerkit, Fernkit, Rosekit of Dapplekit pijn worden gedaan dan zal hij verraad moeten plegen, Scytheshade mocht wel bruut vermoord worden. Angelos keek naar Scourge en zei "Hij lijkt me een goede leider, hij zal ons naar een beter leven brengen, de rogue´s zullen overwinnen."

Alec zag bekende en onbekende Rogue's binnenstromen. Vanuit zijn ooghoeken keek hij naar Scourge en probeerde zijn reactie te pijlen. Het leek erop dat zeker een kwart van de Rogue's bij de Elite wouden, zou het niet meer zijn. Alec was nog te laat in het ''wilde kattenleven'' verbleven om te weten hoeveel Rogue's er ongeveer waren. Iets hinkend liep hij naar Silvercoat en Angelos. Die waren al in een gesprek verwisseld, langzaam schuifelde hij erbij en groette hen met een knik. Hij had ze al verwacht, hij mocht Silvercoat wel wat hij van Angelos moest denken wist hij niet. Een ding was zeker, deze kater leek een Kittypet zoals zijn broertjes en zusjes vergeleken met zijn zoon. Alec plofte neer en begon zijn vacht schoon te likken rondom zijn wond en luisterde naar de andere gesprekken die aan de gang waren, er was zelfs een heel gezin die zich aansloot. Klaar met het likken keek hij beide katers kort aan. ''Denk je dat Scourge iets heeft aan kittens als ons?'' Zei hij twijfelend. ''Ik zou een Appentrice zijn als ik in een Clan zou zitten, maar heeft hij daar wel wat aan? Zijn katten die hun trainingen al hebben afgerond niet veel functioneler voor de Clan?'' Hij wist dat kits nodig waren om de Clan levend te houden, maar hij wist niet hoe lang het zou duren voordat de oorlog zou breken. In die tijd moest hij toch zeker al goed moeten vechten wou hij meedoen en niet in de Den te hoeven blijven. Nieuwsgierig en vragend staarde zijn ijsblauwe ogen naar de twee.

'Bedankt voor je medeleven Angelos.' fluisterde Silvercoat. 'Ik breng ze naar mijn huis in de tijd van de oorlog. Want familie gaat boven alles. Als Scourge mijn familie wil vermoordden dan zal ik uit dit verbond stappen en dan zal ik zelf wel wraak nemen op de Shadowclan. Maar anders, als hun niks wordt aangedaan help ik maar al te graag mee!' miauwde Silvercoat. Hij vroeg zich af wat Angelos' reden was om hieraan mee te doen. Zou het zomaar voor de eenheid zijn of meer om het moorden? Silvercoat ging voor het eerste. Toen kwam Alec die hem knikkend groette. 'Hoi Alec, ben jij ook maar bij het pact gekomen?' lachte hij.

Madiebo keek een beetje rond of ze bekende zag. Ja ze zag lionheart maar ze had nu geen zin om daar naar toe te gaan. toen hoorde ze een bekende srtem 'Mijn naam is Silvercoat. Ik zal me graag bij de broederschap van rogue's willen aansluiten. Ik wil de clans, en met name de Shadowclan, betaalt zetten met wat ze jaren geleden mijn vrouw hebben aangedaan!' miauwde Silvercoat luid. yesss!!! silvercoat dacht ze. 'Hoe dan ook. Op mij kun je rekenen. Ik ben bereid mijn leven te geven als het moet, voor gerechtigheid!' vervolgde Silvercoat . Madiebo keek zoekent rond. 'Viva la Revolution! Voor de rogue's!' Zei silvercoat. die kan het weer niet laten om zoiets te zeggen dacht ze lachent. Madiebo lag Silvercoat met een andere katter die ze niet kende. Dat die katter er was maakte haar niet uit. Ze liep richting silvercoat. 'hey silvercoat jij ook hier' Zei ze lachent terwijl ze silvercoat een lik gaf.

'Bedankt voor je medeleven Angelos.' fluisterde Silvercoat en vertelde zijn plannetje. Toen kwam er een andere jongere kat bij die blijkbaar Alec heette en die geur kwam het heel bekend voor *terug blik*

Spoiler:

"Die geur, Jij was bij mijn zoon.......! Heb jij hem naar me toe gelijd!" Snauwde Angelos. Hij zuchtte "Maakt niet uit, het gaat erom dat ik hem erg verwond had en wederzijds. Ik leef nog, maar 1 ding, doe dat nooit meer." Angelos wist niet eens of de kat echt schuldig was, zoja dan maakte het niet meer uit, zo nee dan was hij opgelucht.

Boos gromde hij laag. Zijn ogen bleven strak bij die van Angelos hangen die naar hem snauwde. 'Ik had het niet gewild, maar jouw zoon die mij probeert te vermoorden omdat ik jouw verdedig.. Sorry maar dat is geen eerlijke strijd.' Snel liet hij zijn woede afkoelen tot een kille ijskoude blik. 'Zou jij in mijn plaats mij verdedigen, een wildvreemde kit die je maar een keer in je leven bent tegengekomen, ook al zou je je eigen leven moeten geven.' Hij snoof en grimaste. Hij had het gevaarlijk gespeeld met Scytheshade, die kat had er geen moeite mee gehad om hem aan zijn einde te brengen voordat hij dat deed met Angelos. De jonge kater was er goed vanaf gekomen nadat de kater het uit hem had gehaald was hij weg gegaan. Zijn vader zoeken om hem te vermoorden. Zijn mond was vertrokken tot een strakke streep en luisterde naar Angelos. 'Best hoor, moet ik nog weten dat er ook nog een dochter is die je met huid en haar wilt verscheuren of moet ik alleen uitkijken voor een krankzinnige zwarte kater?' Vroeg hij droog en licht spottend. Zijn staart zwiepte lichtjes wat heen en weer terwijl hij strak naar Angelos keek. Hij beet zijn kaken stijf op elkaar, ging lekker zo. Hij zag net de andere Rogue's die bij de Elite, Bloodclan, wouden en kreeg nu al ruzie met een van hen. Hij besloot niet veel tijd meer te verspillen aan Angelos en keek afwachtend naar Scourge, wanneer zou hij praten.

Angelos luisterde naar Alec en zei "Ja ik zou een kitten beschermen met mijn leven, dat had je niet verwacht hé ik begrijp het. Ik had 6 kittens en 2 zijn dood nou dat dacht ik 1 daarvan is die psychopaat, Sorry ik liet me gaan, ik had niet zo moeten doen. Alleen het was bijna mijn dood geweest. Laten we opnieuw beginnen" Hij keek in de ogen van Alec en liet geen woede zien die had hij weggehaald. "Het gaat erom dat jij leeft, en dat ik hem heb kunnen verslaan.. maar niet doden." Angelos ging zitten en keek naar de andere om hem heen "Sorry voor mijn reactie."

5 volle regels angelos

Goldfuzz was verward. De meeste rogues kenden hier wel iemand, maar alle katten die hier bijeen gekomen waren, waren vreemden voor hem. Hij keek in het rond met een verwachtensvolle blik en zag dat Scourge alle rogues met een keurende blik aankeek. Hij hoopte maar dat hij hier een goeie training zou krijgen, zodat hij meerwaarde was voor de nieuwe clan. Een ding wist hij zeker, vechten zou hij. Godfuzz dacht er geen seconde over na of hij wist dat hij honderd procent achter deze clan stond. Gevaarlijk of niet, hij zou trouw zijn. Hij was niet gewend om bevelen te krijgen, maar hij besefte dat hij deze keer met plezier alles zou doen wat iemand hem vroeg. Hij nam een besluit. Hij stapte op een groepje katten af. Een van die katten kwam hem bekend voor als Alec. Godfuzz had hem wel eens zien jagen. 'Hallo allemaal. Ook gekomen om die clankatten een lesje te leren waar ze niet zo snel bovenop komen?'