It's time to unite, my friends..

Verschillende geuren drongen de neus van Skittles binnen, geuren die allemaal iets anders hadden en eigenlijk geen enkele overeenkomst hadden. Ze wist niet of dit hetgene was waar ze verteld was heen te moeten gaan maar besloot er toch maar een gokje op te wagen; niet geschoten was altijd mis, toch?
Ze stapte met een zelfverzekerdheid op de groep katten af die haast bij geen enkele kitten in dit gebied te bespeuren was en ging voor de kat staan die zich een beetje centraal had opgesteld, en aan de blik in diens ogen en diens houding was ergens wel te merken dat deze de 'belangrijkste' was. De roedelleider zoals dat bij wolven heette, hoewel dit nog meer op een zootje ongeorganiseerde katten leek, en bekeek de kat met haar grote, blauwe ogen. Een clan was dit zeker niet, en aangezien de jonge kitten al snel bij haar aankomst geleerd had door een aanvaring met een kat uit een van de clans wist ze dat er voor haar niets veiliger was dan een groep Rogues, omdat ze met hen tenminste dingen gemeen had. Onderdrukt door de clannen, achtergesteld doordat ze niet overal mochten komen en vooral dat gemis en de gigantische snak naar een soort van familieband. Zo voelde zij dat tenminste, hoe het bij de katten hier zat wist ze eigenlijk niet echt. "Ik hoor hier ook bij." sprak ze zo zelfverzekerd dat ze een bepaalde overtuiging in haar stem teweeg bracht, nadat ze de -in vergelijking met haar- grote kat schuin aangekeken had. "Ik ben hier alleen en zwerf maar wat doelloos rond, het word tijd dat ik dat ga veranderen en wat ga betekenen voor de andere Rogues." zei ze hierna, en zonder op een antwoord af te wachten liep ze gestaag achteruit. Hierna ging ze ergens naast een kat zitten waarvan ze de naam niet wist en hield ze haar blik gericht op Scourge, stiekem benieuwd naar een beslissend antwoord van deze.

'Hey Sandstorm! Jij ook hier?' Sandstorm keek opzij. 'Night!' Gelukkig, er was een bekende! Met een glimlach keek hij haar aan. 'Weet jij wat Scourge van plan is?' Sandstorm schudde daarop zijn kop. 'Ik heb wat geruchten gehoord over een plan.. dat we een soort opstand gaan houden tegen de Clans. Verder weet ik er niet zoveel over. Ik heb ook gehoord dat hij iets deed op het Thunderclanterritorium.. Heb jij daar wat meer over gehoord?' Vragend keek hij de zwarte poes aan. Zij was er ook, gelukkig. Sandstorm sloeg rustig zijn staart om zijn poten en keek om zich heen. Hij herkende een paar andere katten. Silvercoat was er, Lionheart was er.. Skittles kwam er ook nog aan. Plots hoorde hij een zacht stemmetje achter zich. 'Pap?' Snel keek hij om 'Ice! Waar zijn je zusjes en je moeder?' (Ice, ik was buiten, ik lag niet te slapen ) Hij wist niet dat zijn kit hem gevolgd was.. Nou ja, het moest maar. 'Scourge heeft de Rogues opgeroepen, hij gaat straks wat belangrijks zeggen, dus wees voor de rest stil en probeer niet moeilijk te doen,' zei hij zachtjes. Hij was dol op zijn kits, maar hij wilde niet dat ze anderen tot last waren. Sandstorm keek weer even rond. Steeds meer Rogues kwamen. Zouden ze dan eindelijk wraak krijgen?

'Ice! Waar zijn je zusjes en je moeder?' vroeg haar vader. 'die zijn thuis' vertelde ice. 'Scourge heeft de Rogues opgeroepen, hij gaat straks wat belangrijks zeggen, dus wees voor de rest stil en probeer niet moeilijk te doen,' zei haar vader zacht. 'ja pap ik doe alles als ik maar bij jou mag blijven' Zei ze en gaf haar vader een kopje. 'pap wie is dat?' vroeg ze met een blik op een zwarte poes met zwarte ogen die haar vader duidelijk kende.

Jij ook 5 volle regels Ice/Silverpaw

'Hey silvercoat, jij ook hier?' vroeg een bekende stem. Madiebo! Aangezien Angelos toch druk in gesprek was met Alec ging hij naar haar toe. 'Hey Madiebo, jij ook hier? Wil je ook wraak op de clans?' vroeg hij nieuwsgierig. 'Maar ik snap nog niet helemaal het hele plan van die Scourge. Moeten wij nu net zoals een clan bij elkaar gaan leven? Ik wil liever in mijn eigen territroium blijven, jij niet?' vervolgde hij. Silvercoat kon zich dan wel bij dit verbond aansluiten, verhuizen wou hij niet. In afwachting van Madiebo's antwoord liet hij zijn blik weer vallen op Scourge. Wat zou hij verder nog vertellen? Zwijgend bekeek hij de kater nog eens nader. Hij was klein in vergelijking met hem, maar zou hij ook sterker zijn als die kater daar? Hij wist het niet, maar dat kon hij maar beter ook niet op de proef stellen.

Lionheart zag Silvercoat rondlopen en wandelde naar hem. Al snel zag hij de vertrouwde de groep die hij al lang kende. " Hey maliebo, silvercoat, Zandstorm." Hij ging naast hun zitten en groete hun respectvol." Ik ben blij jullie te zien op deze geweldige dag. Hij hoorde dat Silvercoat vroeg of Maliebo wraak wou nemen op de clans. Hij wist waarom Silvercoat wraak wou nemen. En vooral op de Shadowclan. " Ik wil alle sinds wraak nemen op de clans vanwege ze allemaal mij hebben geprobeerd me te vermoorden maar mij niet klein kregen. Nu is het mijn beurt om ze klein te krijgen!" Zei hij om zijn mening te zeggen. Hij voelde wraaklust op komen. Hij stond volledig aan Scourge's kant. Want hij ging hem geven wat hij wilde.

. 'Hey Madiebo, jij ook hier? Wil je ook wraak op de clans?' vroeg silvercoat. .'ja voral op de schaduwclan ik ben een keer aangevallen op mijn eige gebied terwijl ik alleen sliep' vertelde madiebo. 'Maar ik snap nog niet helemaal het hele plan van die Scourge. Moeten wij nu net zoals een clan bij elkaar gaan leven? Ik wil liever in mijn eigen territroium blijven, jij niet?' vervolgde Silvercoat. 'ik weet niet wat scourge van plan is maar ik wil liever niet verhuizen ik heb mijn mooie schuur die pas geverft is door de twee beners nou aan de buitenkant aan de binnen kant komen ze niet maar ze vonden hem lelijk om naar te kijken dus ja' vertelde madiebo. " Hey maliebo, silvercoat, Zandstorm." Hij ging naast hun zitten en groete hun respectvol." Ik ben blij jullie te zien op deze geweldige dag' zei een bekende stem. 'hey lionheart' begroeten ze lionheart. " Ik wil alle sinds wraak nemen op de clans vanwege ze allemaal mij hebben geprobeerd me te vermoorden maar mij niet klein kregen. Nu is het mijn beurt om ze klein te krijgen!" Zei lionheart. madiebo knikte.

Drust stapte langzaam vooruit. Zijn staart hing hoog in de lucht en hij snoof de lucht van vreemde katten in, een heleboel zelfs. Alhoewel. Hij inhaleerde langzaam nogmaals diep in en uit en hij herkende een aantal geuren zoals die van Sandstorm en Madiebo; Drust had beide al een keer ontmoet maar geen echte vriendschap gesloten. Sandstorm mocht hij heel graag, hem kon hij waarschijnlijk wel beschouwen als vriend maar Madiebo vond hij in bepaalde opzichten een beetje vreemd, hij vertrouwde haar niet volledig maar zag haar wel als bondgenoot. Als het er op aan kwam, als hij haar nodig had zou hij haar zeker weten vertrouwen.
Drust stapte zonder aarzelen een open plek op. Het was misschien niet slim van hem om zichzelf zo open en bloot te vertonen maar hij had niet het gevoel dat hij niet welkom was toen hij een veld vol opgewonden Rogue's zag zitten. Drust's oren draaiden nieuwsgierig vooruit. Wat deden zij hier? Toen viel zijn oog op een kat met een vacht zo donker als de nacht, zijn ogen zo onnatuurlijk blauw en om zijn hals hing een band met tanden. Hondentanden. Drust was iets groter dan de zwarte kat en ook al bleef zijn minachtende grijns op zijn gezicht, hij huiverde toen hij er naar keek. Hondentanden. En de houding van de kat was zo zelfverzekerd. Drust was zelf ook behoorlijk zelfverzekerd - niet echt arrogant maar wel zo zelfverzekerd dat hij vaak genoeg zo over zou kunnen komen - maar op de een of andere manier had hij gewoon bewondering voor de kat toen hij er naar keek.
En plotseling ging er een lichtje bij hem branden. Het woord schoot door zijn hoofd. Elite. Dat was het. Deze kat wilde een Elite Rogue's oprichten als Drust het bij het goede eind had. Hij had er van gehoord en was vanaf het begin af aan al enthousiast geweesd. Er was een lange tijd niets van gekomen en nu kwam hij gewoon toevallig binnenvallen bij de oprichting van de groep! Drust trippelde wat sneller vooruit en keek nog steeds met bewondering naar de zwarte kat. Hij liet zijn dominante houding niet varen, dat was gewoon iets wat hij moeilijk kon. Als hij in de Elite kwam zou hij het waarschijnlijk nog moeilijk krijgen als er een duidelijke rangorde kwam maar daar maakte hij zich nu geen zorgen over. Hij was enthousiast over de groep en voegde zich bij de net zo erg als hij opgewonden rogue's. Drust zweeg maar toen hij er bij kwam staan was de boodschap waarschijnlijk duidelijk.

Shadowfur's neus roken een geur. Een zwarte geur. Een geur vol bloed en haat. Het trok haar aan. Allemaal andere kattengeuren roken er doorheen. Er waren al veel katten verzameld. Shadowfur zette een paar stappen. Een zwartkleurige kater trok haar aandacht. Zijn ogen leken vol haat te staan. Shadowfur keek terug in zijn ogen. Dezelfde haat als zij voelde. Ook haar vacht rook naar aarde, bloed en modder. Alsof Shadowfur nooit in de SchaduwClan had gezeten. Ze was een weggevegen vlek op de kaart, in SchaduwClan. De laatste aanval had ze gepleegd op Aqualight, samen met Evileye. Misschien was ze dood, misschien ook niet. Als ze dood was, was haar taak volbracht. Nu ze toch eenmaal op de ''moordlijn'' zat, kon ze net zo goed meedoen. Als deze kater werkelijk was wat Shadowfur dacht, deed ze daar graag aan mee. Ze liep richting de katten. Ze had geen zin om te praten met die opgefokte, zenuwachtige katten. Zijzelf voelde geen spanning. Ze ging naast de zwarte kater zitten. Ze besloot niks te zeggen. Het was al gezellig genoeg met al die katten hier. Iedereen was enthousiast, maar Shadowfur staarde niets zienend de hemel in.

evileye liep met shadowfur mee naar een zogenaamde Scourge. shadowfur ging zitten en keek de lucht in. evileye kondigde aan dat ze wat zou zeggen door haar stem een beetje te verheffen. Het werd al gouw stil. 'ik ben evileye grote vijand van de schaduwclan kan deze groep vraak regelen op de clan's??!!' galmde haar stem in de stilte. Ze zag veel katten van haar naar de zogenaamde Scourge kijken. ze keek om zich heen of er iemand antwoord zou gaan geven op haar vraag.

5 Volle regels Evileye..

Goldfuzz had de binnenkomst van de twee laatste katten gezien. een helemaal pikzwart en dit exemplaar wit met bloedrode ogen. De wind waaide nog steeds en hij ving een Clangeur op. Schadowclan! "Kijk kijk, ons eerste slachtoffer. Verrotte clankatten. Verraders van het kattenras!" gilde hij. Hij sprong recht en wou onmiddelijk de kat aanvliegen. Een ding weerhield hem daarvan. De geur die hij rook was oud. Hij wist niet goed wat hij moest doen nu hij wel zeker wist dat dit geen volle clankat meer was. "maar het zijn allemaal dezelfde" dacht hij. De haren op zijn rug waren nog steeds opgezet en zijn staart zwiepte heen en weer. Als hij besloot haar aan te vallen, ging ze er aan.

Lionheart had over goldfuzz gehoord. En dat was door zijn goede vriend Goldtail. Hij wandelde naar Goldfuzz en Fluisterde in zijn oor. " Het is een Banneling van de Shadowclan. Ze is verstoten door haar eigen clan dus komt ze nog goed van pas. Ze staat dus aan onze kant. Kalmeer wat." Hij had zelf van haar gehoord via wat contacten. Ze zou nog goed van pas komen. Ze Zou ons regelrecht naar het clankamp kunnen leiden! Hij wandelde naar haar. " Welkom bij de club. Je reputatie is vooruit gegaan." Zei hij en neeg respect zijn kop. Dit was nu iemand die ze meer konden gebruiken. Eentje van elke clan. Maar dat zou waarschijnlijk niet kunnen. Wie weet toch wel. Toen wandelde hij weer naar de groep waar hij tervoren stond. Bij Silvercoat, Sandstorm en de rest.

" Het is een Banneling van de Shadowclan. Ze is verstoten door haar eigen clan dus komt ze nog goed van pas. Ze staat dus aan onze kant. Kalmeer wat." hoorde hij plots iemand fluisteren. Hij keek opzij en het was Lionheart. hij wist niet hoe hij hem kende, maar het deed er niet toe. hij keek nog eens naar de twee nieuwe katten en lionheart liep al op hen af. Toen hij weer weg liep besloot Goldfuzz maar om zijn verontschuldigingen aan te bieden. hij liep op de witte poes af en sprak: "het spijt me. ik heb niet zo'n goeie ervaring met de shadowclan. ik had beter moeten nadenken. Mijn naam is Goldfuzz. en om op je eerdere vraag te antwoorden: ja. wij bieden wraak aan op elke clan. die katten hebben het recht niet op leven en prooi"

Kijk kijk, ons eerste slachtoffer. Verrotte clankatten. Verraders van het kattenras!" gilde een bruine kat. Evileye wou wat zeggen maar ze hoorde iemand iets feluisteren wat meer hielp als haar woeden zeluisterde goed. " Het is een Banneling van de Shadowclan. Ze is verstoten door haar eige clan Ze staat dus aan onze kant. Kalmeer wat." verstond ze se miste een stukje maar dat was niet belangerijk want het hielp. "het spijt me. ik heb niet zo'n goeie ervaring met de shadowclan. ik had beter moeten nadenken. Mijn naam is Goldfuzz. en om op je eerdere vraag te antwoorden: ja. wij bieden wraak aan op elke clan. die katten hebben het recht niet op leven en prooi" sprak de kat genaamt goldfuzz. 'je hebt gelijk eigelijk schaam ik me dat ik schaduwclan was want zedoen niks nuttigs ze zijn op een paar katten na niet goed bij hun hoofd ik ben evileye zoals ik net al zei kom je erbij liggen kunnen we nog wat kletsen hebt ik wel zin in om eindelijk eens met een andere kat een gesprek te voeren niet dat er iets mis is met shadowfur want ze is mijn vriendin' zei evileye

Angelos ving wat van een gesprek op over een banneling van de schaduwclan. Dat kon handig zijn en misschien viel bij deze revolutie ook nog eens wraak op te vangen. Enkele andere katten gingen naar de banneling toe. Hij liep op diegene af en zei "Wraak op de schaduwclan?, dat is een mooie gedachte, waarom zou je verbannen zijn." Misschien was dit wel een valse reputatie. Hij keek haar aan. Misschien zou hij wat te weten kunnen komen over zijn kleine Nemesis de kat die hij nu zo erg haatte en wou omleggen met elk pleziertje in zijn lichaam. ZIjn klauwen jeukte en zijn kaken haperde tot de dag dat hij zijn zoon kon vermoorden. "Ik heb een oude bekende in die ellendige clan, kennen jullie hem soms." sprak hij tegen de 2 Bannelingen die er waren. Misschien kon hij iets te weten komen zoals een zwakte ofzoiets.

"Wraak op de schaduwclan?, dat is een mooie gedachte, waarom zou je verbannen zijn." vroeg een kat die ook bij haar kwam. 'nou het begon dordat shadowfur het kamp was uit gezet doordat aqualight shadowfur wat had gedaan en ze wilde vraak maar dat kon niet want ze kon heg kamp niet meer in want ze was verbannen en shadowfur is mijn beste vriendin dus ik probeerde haar missie af te maken mar het mislukte ik ben uit de clan geschopt ookal hadde ze er aqualight er beter uit kunnen schoppen ben ik bloj dat ik uit de stomme k*t clan weg ben' sprak ze.

Shadowfur merkte al direct op dat er over Evileye en haar gesproken werd, want katten fluisterden en keken hun kant op. De gillende kater keek hun kant in en Shadowfur zette zich schrap. Ze zou zo weer een moord kunnen plegen. Toen een cyperse kater respectvol naar haar toe kwam lopen, boog Shadowfur haar kop ook. Ze hoorde Evileye's woorden aan, grinnikte even en verplaatste zich toen naar een rots. Ze sprong daarop en keek de katten aan. 'Goed, Evileye ruikt misschien nog een beetje naar SchaduwClan, niet dat dat uitmaakt, maar toch. Wij zijn uit het kamp verbannen voor moord op een Clangenote. En geloof me, wie ons één keer aanvalt of niet durft te vertrouwen, ik ben in staat om nog een moord te plannen. Al gaat het om een kit. Ik ben koud en gevoelloos. Dus houd jullie blikken maar voor jullie, want ik wil het niet hebben,' siste ze. Ze sprong soepel van de rots af en negeerde de verdere blikken. Haar ogen waren gefixeerd op de kater die hun verraders had genoemd. De eerste slachtoffers. Ze liep naar de kater toe. Haar staart zit recht omhoog en ze leek bijna net zo angstaanjagend als Scourge. Haar oren bewogen soepel heen en weer. 'En jij, kijk even uit voordat je de verkeerde dingen door dit gebied gaat roepen. Misschien ben jij wel een verrader. Ik zou maar oppassen,' zei ze en ze spon, terwijl ze boos neerkeek op de langharige goudbruine kater voor zich.

Scourge zag meteen een boel katten arriveren. Hij grijnsde, de Clans zouden het niet volhouden als al deze katten voor hem zouden vechten. Maar zich blindelings in de strijd storten deed hij ook niet. Nee dit was een kwestie van techniek. Een aantal katten kwam naar hem toe om zichzelf voor te stellen. Hij zou hun namen later wel allemaal kennen. Even liet hij ze praten, zag groepjes vormen. Het was duidelijk dat deze katten elkaar al eens hadden ontmoet. Sommige waren ex-clanleden, mooi. Hij ving flarden van gesprekken op, die over het haten van de Clans gingen. De naam ShadowClan en ThunderClan vielen een keer. Op een gegeven moment mauwde hij, het ego de door het parkje. 'Katten die zich hier verzameld hebben. Wij delen één ding. Haat voor de Clans! Als je, je bij mij aansluit, moet je leren leven om bloed en macht! De Clans hebben een van onze naasten gedood, een waardig strijder. Wij laten hen zien dat we niet gewoon rogues zijn! Nee, als je hier wilt blijven, moet je bereid zijn te trainen, te doden, het bloed van je vijanden te durven proeven. Dit is geen normale Clan! Dit is BloodClan! Zijn jullie klaar om jullie bij BloodClan aan te sluiten! Zorg voor een halsband waar je, je verdiende hondentanden door kan stoppen, dat is in mijn ogen een teken van macht. Jullie beginnen zonder, eindigen met veel. Zolang je bereid bent mij te volgen!' siste hij met krachtige stem over het perkje. Deze katten zouden hem volgen. Hij was niet eens zo groot, gladde zwarte vacht met een paarse halsband vol met hondentanden. Ja, hij zou bepalen wanneer de katten klaar waren voor hun volgende hondentand. Hij had eigenlijk wat adviseurs nodig, katten die hem zouden helpen met zijn taken en hem nieuwtjes zouden brengen. Niemand zou hem van de troon stoten, nee. 'Voor de gene die willen, ik heet jullie welkom in het BloodClan kamp. Iedereen kan hier zijn nest maken en komen voor trainingen' galmde zijn stem nog eenmaal over het park. Dit zou pas leven worden. Ze zouden die vuile Clankatten wel eens even laten zien wat er gebeurde als ze aan de leden van BloodClan kwamen. Nog even en iedere kat zou van hem weten, maar dat mocht nog even niet gebeuren. Eerst moesten ze de Clans nog tegen elkaar op zetten.

'Goed, Evileye ruikt misschien nog een beetje naar SchaduwClan, niet dat dat uitmaakt, maar toch. Wij zijn uit het kamp verbannen voor moord op een Clangenote. En geloof me, wie ons één keer aanvalt of niet durft te vertrouwen, ik ben in staat om nog een moord te plannen. Al gaat het om een kit. Ik ben koud en gevoelloos. Dus houd jullie blikken maar voor jullie, want ik wil het niet hebben En jij, kijk even uit voordat je de verkeerde dingen door dit gebied gaat roepen. Misschien ben jij wel een verrader. Ik zou maar oppassen,' zei shadowfur. evilye negeerde het. 'Katten die zich hier verzameld hebben. Wij delen één ding. Haat voor de Clans! Als je, je bij mij aansluit, moet je leren leven om bloed en macht! De Clans hebben een van onze naasten gedood, een waardig strijder. Wij laten hen zien dat we niet gewoon rogues zijn! Nee, als je hier wilt blijven, moet je bereid zijn te trainen, te doden, het bloed van je vijanden te durven proeven. Dit is geen normale Clan! Dit is BloodClan! Zijn jullie klaar om jullie bij BloodClan aan te sluiten! Zorg voor een halsband waar je, je verdiende hondentanden door kan stoppen, dat is in mijn ogen een teken van macht. Jullie beginnen zonder, eindigen met veel. Zolang je bereid bent mij te volgen! 'Voor de gene die willen, ik heet jullie welkom in het BloodClan kamp. Iedereen kan hier zijn nest maken en komen voor trainingen' galmde de stem van scourge door de plaarts. Evileye stapte naar vooren 'ik kan jullie via een geheime weg door het bos naar het kamp leiden' zei evileye.

Drust ving wat gesprekken op van anderen die zich duidelijk druk maakten om een paar ex-clanleden of andere gesprekken van katers en poezen die elkaar al een keer eerder hadden gezien. De kat voor hem leek ook te luisteren en een triomfantelijke grijns was op zijn gezicht te zien toen hij opmerkte hoeveel katten door deze vereniging werden aangetrokken. Hij haalde vervolgens adem en begon aan een lange reeks met toesprekende woorden.
'Katten die zich hier verzameld hebben. Wij delen één ding. Haat voor de Clans! Als je, je bij mij aansluit, moet je leren leven om bloed en macht! De Clans hebben een van onze naasten gedood, een waardig strijder. Wij laten hen zien dat we niet gewoon rogues zijn! Nee, als je hier wilt blijven, moet je bereid zijn te trainen, te doden, het bloed van je vijanden te durven proeven. Dit is geen normale Clan! Dit is BloodClan! Zijn jullie klaar om jullie bij BloodClan aan te sluiten! Zorg voor een halsband waar je, je verdiende hondentanden door kan stoppen, dat is in mijn ogen een teken van macht. Jullie beginnen zonder, eindigen met veel. Zolang je bereid bent mij te volgen!' De kater leek het te menen. Hij zat vol woede en haat. Hij spuwde het woord 'Clan' uit alsof het een scheldwoord was en uiteindelijk begon Drust dat ook te geloven. Hij voelde zich aangemoedigd door de zwarte kater. Hij voelde onwillekeurig zijn opgekropte haat voor de clans naar boven komen. Drust was nooit zo bezig geweesd met het dwarszitten van de clan maar hij had de eerste dagen in dit gebied meteen al opgemerkt dat er een duidelijke verdeeldheid was tussen de Clans en de Rogue's. De clans namen grote territoria in beslag en sommige deden uit de hoogte tegen de rogue's. Drust had er nooit zo mee gezeten, hij had een sterke territoriumdrift, maar de woorden van de kater gaven het hatende gevoel mee wat zich vasthechte in Drust's hart en hoofd.
'Voor de gene die willen,' ging de kater ongestoord verder. 'Ik heet jullie welkom in het BloodClan kamp. Iedereen kan hier zijn nest maken en komen voor trainingen.' Drust joelde niet mee met de rest van de katten maar een grijns verscheen op zijn gezicht. Het voelde goed om zijn wrok tegen de Clans te kunnen wreken. Hij wist dat het in de Bloodclan er hard aan toe zou gaan maar daar was hij absoluut niet bang voor. Hij was sterk en slim. Hetgene dat het belangrijkst was tijdens vechten en doden.

'Katten die zich hier verzameld hebben. Wij delen één ding. Haat voor de Clans! Als je, je bij mij aansluit, moet je leren leven om bloed en macht! De Clans hebben een van onze naasten gedood, een waardig strijder. Wij laten hen zien dat we niet gewoon rogues zijn! Nee, als je hier wilt blijven, moet je bereid zijn te trainen, te doden, het bloed van je vijanden te durven proeven. Dit is geen normale Clan! Dit is BloodClan! Zijn jullie klaar om jullie bij BloodClan aan te sluiten! Zorg voor een halsband waar je, je verdiende hondentanden door kan stoppen, dat is in mijn ogen een teken van macht. Jullie beginnen zonder, eindigen met veel. Zolang je bereid bent mij te volgen!' zei Scourge. Angelos was bereid hem te volgen. Angelos begon niet te schreeuwen hij was kalm maar liet zien aan zijn lichaamshouding dat hij er mee eens was. 'Voor de gene die willen, ik heet jullie welkom in het BloodClan kamp. Iedereen kan hier zijn nest maken en komen voor trainingen' zei Scourge weer. Angelos wist niet precies hoe een halsband te krijgen maar het maakte hem niet uit. Hij was vanaf nu trouw aan de Bloodclan. Hij riep zacht "Lang leven onze verlosser."