It's time to unite, my friends..

De jonge kater sprak Yuriko's gedachten uit in vragende vorm:
'Wil jij soms geen halsband?'
Yuriko dacht eigenlijk dat hij dat al wel duidelijk gemaakt had en hij wist zelf ook wel dat het moeilijker zou worden om bij Bloodclan te horen zonder halsband. Hij had nu alleen nog steeds geen antwoord op de vraag hoe hij heette. Gelukkig gaf de poes wel antwoord op zijn vraag; Ze heette Saphira. Ze keek echter niet blij, misschien omdat hij het halsbanden onderwerp steeds probeerde te ontwijken? Ze zouden zo wel op zoek gaan, het moest toch wel een keer. Saphira vroeg ook hoe hij heette.
'Ik heet Yuriko' zei Yuriko.
Hij keek weer naar de andere kat.
'Mag ik dan nu weten hoe jij heet?'

Wraak stootte zijn blik uit, Hij wou wraak op die stomme clankatten. Ze hadden hem stuk voor stuk aangevallen, terwijl hij nog een kitten was. Hij kon ze gemakkelijk stuk voor stuk aan, Maar die stomme Clankatten durfden niet alleen te vechten. Ze vochten enkel gezamelijk. Zelfs bij een kitten deden ze dat met zijn alle. Opeens botste hij tegen een zwarte kater aan, Hij keek kwaad omhoog. "Kijk eens uit je doppen" Zei hij tegen de zwarte kater met de blauwe ogen. Deze kater noemde zichzelf Scrooge. Even snoof DeadlyClaw. Dat de katten maar uit de weg gingen. "Ga je nog aan de kant of hoe zit dat?!" Zei hij een tikje geërgerd. Hij had geen idee wie hij voor zich had. Dat boeide hem echter nooit. Hij had geen angst voor de dood, Omdat zijn ouders daar nooit over spraken. Hij had zijn ouders maar enkele weken gezien, Hij wist niks meer van ze af. Hij had zichzelf door het leven gesleurt. Een hele maand lang had hij al overleefd. Hij zou niet omlopen, Deze zwarte kat moest maar aan de kant aan. Vastberaden ging hij groter staan. Maar hij was niet zo groot tegenover de zwarte kater, Hoewel deze vrij klein was voor een kater. Hij keek de kater zonder enige emotie aan. Hij was niet bang, Het gevoel van bang zijn had hij namelijk nog NOOIT gevoeld. Hoewel dat eigenlijk raar was, Hij had zich namelijk vaak in de nesten gewerkt. Hij had iedere Clan hier al gezien. Ze waren miezerige katten die enkel gezamelijk vochten, Nee, Hij paste niet bij die clans. Was er maar een Clan die de andere Clans eens een lesje leert. Hij keek weer omhoog naar de kater "Als ik kwaad moet worden dan..!" Zei hij ditmaal dreigend. Ook keek hij deze kater strak aan.

Saphira was aandachtig naar de 2 katers naast haar aan het luisteren, toen ze opeens een nieuwe kat zag aanlopen. Het was een kleine kat, misschien maar net een maan oud, maar zijn blik stootte wraak uit. Een grijze kat, met helder blauwe ogen. Ze keek hem net na, toen ze het ongeluk zag...
De kit botste tegen Scourge, de clanleider, aan. Ze dacht dat hij zijn excuses zou aanbieden tegen Scourge, maar, zoals vele andere keren, dacht ze verkeerd. Ze zag hoe de kit oneerbiedig tegen Scourge deed, en hij haalde uit met zijn woorden. Ze kon haar ogen niet geloven... Ze zag de hatelijkheid in de ogen van de kit, maar ze wist heel zeker dat, ookal was hij nog maar een kit, deze reactie niet zou overleven...

Yuriko zag dat Saphira haar blik afwendde naar een kleine kit die een grote bek had tegen Scourge. Yuriko wilde dit negeren, maar kon één opmerking niet laten.
'Nee hé, dachten we net er eindelijk van af te zijn!' gromde hij geirriteerd.
'Kom jongens, laten we dan maar een halsband zoeken. Ik heb genoeg van dat wachten'
Hij stond op en liep weg. Hij keek de grijze poes even aan of ze mee ging. Hij liet de kit weten dat hij lang genoeg gewacht had op het antwoord op zijn naam door hem een boze blik toe te werpen en sprong toen weg. Plotseling begon hij te twijfelen of hij wel bij Bloodclan wilde. Als ze allemaal zo stom waren om elkaar gelijk al op de eerste dag af te maken, dan wist hij het wel. Yuriko liet deze gedachte even voor wat het was en ging toch maar op zoek naar een halsband, nog een keer omkijkend of er iemand mee ging.

Saphira merkte dat de kater ook keek. Ze keek even naar hem, en zag plots zijn geirriteerde blik.
"Nee hé, dachten we net er eindelijk van af te zijn!" hoorde ze hem grommen.
"Kom jongens, laten we dan maar een halsband zoeken. Ik heb genoeg van dat wachten" hoorde ze hem nog net zeggen, toen hij even boos keek naar de kit, en toen wegsprong. Groot gelijk heeft hij, laten we nou eindelijk gaan. Hij keek haar nog even aan of ze meeging, en dat deed ze veel liever, zonder twijfel. Ze wilde hem net volgen, toen ze hem zag haperen. Hij keek afwezig, alsof hij ergens aan dacht, iets van wat er net was gebeurd misschien... Maar ze wachtte weer te lang, en toen hij weer nog keek, liep ze naar hem toe, op weg naar haar halsband. Maar iets liet haar gedachtes dwalen, toen ze hem vroeg: 'waar dacht je net aan?'

Onderwerp: Re: It's time to unite, my friends..