Icy & Lionheart

Icy was echt geweldig sterk tegen haar pijn aan het vechten. Ze gaf echt nooit op waar andere katten wel afgekapt zouden hebben. Icy maakte haar poten weer proper en legde haar weer neer. Als hij haar zo bezig zag leek ze gewoon geen last te hebben van haar pijn maar hij wist dat ze die pijn wel degelijk voelde. Icy uiten haar pijn bijna nooit. Maar hij zag wel dat ze pijn had. Al was dat de kleinste dingetje dat ze deed zoals een knikje dat je soms hebt van de pijn tijdens een stap had Lionheart dat gezien. Zo vond hij wat ze meestal had. Icy leek hem te bewerken als een slaapplek dat hem deed lachen als ze soms over zijn buik ging. Dat was een klein zwak plekje zoals bij elke kat. Hij had Icy's zwakke plek ook zo moeten vinden. Maar hij was er nooit opgekomen om die plek te zoeken. " Ik weet dat ik vaak tegen je aanlig als ik slaap mar dan ben ik nog geen deel van je slaaplek." Lachte hij maar voegde er dan nog spinend aan toe. " Maar het voelt goed aan." Het had een masserend gevoel dat even zij ogen toe liet gaan om te genieten.

Icy keek naar Lionheart's borstkas en deed gewoon verder. Haar pootjes gingen één voor één zachtjes tegen zijn borstkas aan. Ze gebruikte soms haar nagel, om een lekkere, kietelende beweging te maken. Ze deed het zo zachtjes, dat ze net als Lionheart zelf ook even genietend haar ogen sloot. Om Lionheart heerlijk te verwennen, daar genoot ze zelf meestal ook van. Ze negeerde de stekende pijn. Het liefst was ze tegen Lionheart aan gekropen en had ze hem gesmeekt om haar enkele kruiden te geven, maar ze hield koppig door. Zo was ze niet en zo zou ze ook nooit worden. Ze zou altijd die koppige Icy blijven die Lionheart maar al te goed kende. Icy keek naar Lionheart en snorde zachtjes. Ze vond het fijn dat hij het fijn vond. Ze lachte zachtjes mee en zag hoe hij zijn genietend gevoel liet zien door middel van zijn ogen te sluiten. Icy keek er als gehypnotiseerd naar, maar richtte haar blik toen uiteindelijk weer ergens anders op. Na een paar minuten zo verder te hebben gedaan, kroop ze naar hem toe. Ze kreunde licht van de pijn, maar deed dan net alsof er niks was. Ze kroop naar hem toe en begroef haar neusje, net zoals ze wel vaker deed, tegen zijn borst aan. Ze snorde zachtjes. Misschien kon Lionheart die trillingen voelen, aangezien zij wel hard snorde. Ze drukte zich dicht tegen Lionheart aan, eerder om een beschermend gevoel te krijgen dan dat ze hem wou laten genieten. Ze vond het, net zoals elke andere poes, gewoon leuk om even tegen haar katertje aan te kruipen. Daar was trouwens toch niks mis mee? 'Mraaauww,' zei ze dan ook op een suffe manier, wat normaal zou moeten aangeven dat ze het wel fijn vond dat ze zo dicht tegen Lionheart aanlag, alhoewel het vast heel raar klonk, zo gesmoord in zijn borstkas. Maar zo was zij gewoon: raar en verrassend. Icy drukte zich mogelijk nog dichter tegen Lionheart aan en snorde luid, wat ook hij normaal moest voelen. Het voelde heerlijk om zo dicht bij hem te zijn. Om zijn vertrouwelijke geur te ruiken en te weten dat hij in de buurt was om haar te beschermen tegen alles wat haar maar zou kunnen bepijnigen. Ze had nu trouwens al genoeg pijn. Ze voelde haar spieren verrekken en ze voelde ze ook protesteren. Haar wonden brandden, maar Icy trok er zoals gewoonlijk niks van aan.

Na een tijdje kroop ze dichter tegen hem aan dat hem deed spinnen. Dat deed hij al de hele tijd begon op hem op te komen. Hij leek even een kreun gehoord te hebben maar Icy leek te doen alsof ze geen pijn had dus duwde hij die gedachten maar weer uit zijn hoofd. Ze was helemaal tegen hem aan gekropen en begroef haar neus in zijn vacht. Hij krulde zijn staart rond haar en likte een paar keer over haar kop. Ze liet haar mrauw weer horen die hij al een paar keer had gehoord en het normaal begon te vinden. Voor het eerst had hij gedacht dat ze een ziekte had opgepikt maar dat was niet zo. Hij snorde tevreden en likte nog een paar keer maar dit keer over haar zij vanaf haar kop beginend. Daarna legde hij zijn kop op haar zij en gaf af en toe nog een genietende snor horen. Het was leuk dat Icy zo dicht tegen hem aan kwam liggen. Hij kreeg het er warm van en Icy zo dicht bij hem hebben gaf ook een geruststellend gevoel.

Icy werd een beetje week van zijn geur. Ze voelde haar spieren verslappen, alsof Lionheart een of andere zwak makende werking had op Icy's spieren. Dat zou ze trouwens niet eens raar vinden. Ze kende haar lichaam in zijn buurt. Eerst begon het met duf stoer jagen, maar nu was het eerder een soort wedstrijd, maar dan met zichzelf, om hem zo goed mogelijk te verleiden. Ze voelde zijn staart rond haar krullen en snorde zacht. Ze vond het eerlijk om zijn aandacht te hebben. Het leukste was en ze die behield. Zijn aandacht was als een tweede zon voor haar. Ze voelde de warmte in haar vloeien. Ze snorde zacht. Ze snorde ook toen Lionheart opeens vanaf haar zij naar haar kopje begon te likken. Icy voelde zich heerlijk warm onder zijn aanrakingen. Ze drukte zich nog dichter tegen hem aan. Hij voelde zich nu vast stoer. Haha, een kater die Icy tegen zich aan had gedrukt, wat een lol. Icy wist dat er echt katers op de wereld bestonden die een soort wedstrijdje deden, wat poezen betrof. Icy snapte dat nooit. Alsof ze speeltjes waren! Alsof zij geen gevoelens hadden! Maar Lionheart was zo niet. Trouwens, ze zou niet eens weten met welke katers hij omging. Lionheart's vrienden waren ook haar vrienden en geheimen hadden ze niet voor elkaar. Nee, Icy vond dat zij zich goed getroffen had bij Lionheart. Ze keek opzij naar hem en snorde zacht. Ze zou er alles aan doen om hem te beschermen. En hopelijk was dat andersom ook. Maar Icy wist van zichzelf dat zij zou vechten, ook al had ze pijn. Misschien dat ze er 's nachts zelfs even tussenuit kon sneaken, om haar klimbewegingen aan te passen. Dat zou een goed idee zijn! Maar eerst lekker bij Lionheart. Trouwens, het moest tijdens dat hij sliep zijn, want Icy wist hoe boos en gefrustreerd Lionheart kon worden als hij haar zag. Ze keek naar hem en snorde zacht. Ze wou hem niet voor de gek houden, maar ze kon gewoon niet anders. Als ze hier zou blijven liggen als een lamme poes, dan had ze ook niks aan haar leven. Nee, ze moest beweging hebben, oefenen. Ze keek naar Lionheart. Hij zou het nooit goedvinden als zij het voorstelde. Ze gaf hem enkele kopjes en legde haar kopje verliefd terug op zijn buik. 'Mrauw,' klonk het tevreden snorrend. Bij Lionheart was ze soms echt een kitten. Leuk!

Icy leek ontspannen te raken op een of andere manier. Dat was goed. Ze had zich nog dichter tegen hem aan geduwd. Dat leed Lionheart zachtjes spinnen. Ze keek ook even naar hem. Hij keek glimlachend terug terwijl hij doorspinde. Ze gaf hem een paar kopjes dat hem nog luider liet spinnen. Ze liet haar kop op zijn buik vallen en liet een mrauw horen. Ze snorde ook tevreden. Hij liet zich even meespelen met haar liefheid maar terwijl zat hij ook te denken wat ze van plan was. Icy had altijd zoiets waardoor iets trager reageerde als ze nadacht. Dat had ze echter niet als het om een gevecht draaide maar ze was altijd iets trager als ze nadacht bij hem. Hij krulde zich beschermend rond haar terwijl hij zijn kopje nadenkend had neergelegd. Wat was ze van plan. Herhaalde hij die zinnen in zijn hoofd. Zonder dat hij het door had dommelde hij dieper in slaap. Hij zou er misschien ooit achter komen wat ze van plan was maar nu niet. Hij was al weg van de vermoeidheid. Hij zou zijn werk wel de volgende dag verder doen. dat zei iets in zijn geweten. Maar er knaagde toch iets dat zei dat Icy iets doms van plan was.

"Ik denk dat ze weer iets van plan is." Zei Lionheart tegen zijn moeder. " Daar kan je wel eens gelijk in hebben. ze deed wat geheimzinnig." " dat had ik ook al door." Zei lionheart kalm. " Jij kent haar inderdaad beter." Gaf ze toe. " Maar wat is ze van plan." Vroeg hij." Hey! Stop hier dan te koekeloeren en ga het uitzoeken!"

Lionheart werd zonder slaperigheid waker en wist wat hij te doen stond. Icy vinden. Hij stond op en rende het bos in. Hij was niet bang voor iets en ging voor niets aan de kant. Vroeger zou hij bang geweest zijn dat er iets haar eerst zou vinden maar nu was hij meer vastberaden. Je kon de zelfverzekerdheid van zijn ogen lezen. Hij liep met een goede snelheid recht op Icy af. Maar hij wist dat hij een tijdje had geslapen dus ze kon nog ver zijn.

Lionheart kwam telkens dichter bij Icy want haar geur werd sterker. ze was wel ver gekomen vond hij. "Lionheart!" Riep ze dolblij. Maar integendeel tot haar lachte hij niet echt. Ze stond moeilijk op en rende naar hem. "Ik ben even wezen rennen." Zij ze. " Maar niet zonder wat bloed te verliezen." Merkte hij op toen hij haar rug zag. " Je bent toch niet boos hè?" Vroeg ze. " Icy, kijk toch eens naar je zelf. Je poten trillen van inspanning om je nog recht te houden en je rug ziet rood van het bloed. Denk jij dat het leuk is voor mij om je zo te vinden. ik dacht het niet!" Zei Lionheart kalm maar de laatste zin verhoogde hij zijn stem om wel zeker te laten zien dat hij het wel niet leuk von hoe ze haarzelf weer in de nesten gewerkt had. " Ik hoop dat je ooit wel iets slimmer word." Voegde hij er nog aan toe. en als Icy daardoor kwaad werd voegde hij er als laatste nog bij. " En nu moet je denken dat je zo nog terug naar mij moet komen. Dat is nog een heel stuk plus dat bloed op je rug, ik denk niet dat je daar zonder roofdieren op je nek mee thuis komt. Ik wed dat je nog geen twintig voslengtes ver komt."

Icy gaf blijkbaar niet op. ze ging weer koppig doen. Lionheart wist al dat ze telkens ging vallen dus ging hij rustig zitten en kijken naar het schouwspel. Na dat ze een paar keer was gevallen moest hij zijn lach inhouden voor hij zou neervallen van het lachen. Hij kwam weer daarna tot zichzelf en wachtte noch een tijdje tot ze uitgeprobeerd was. " Icy, ik neem je naar huis. ik begin koud te krijgen en jij waarschijnlijk ook. Moet ik je helpen of blijf je koppig doen? Ik wil je hier niet laten liggen. Daarvoor hou ik te veel van je." Zei hij. Hij stond op en wandelde naar haar toe om haar weer op haar benen te zetten. " Ik wil jou zachte vacht voelen als ik in slaap val. anders zal ik nooit gerust slapen. Als je dat maar weet." Hij wou haar net recht zetten toen hij wat geritsel hoorde. " Ik denk dat we maar beter vertrekken. we blijven hier geen seconde langer." Lionheart hielp haar recht en wandelde terug naar de grot.

Icy kon een geërgerde grauw net inhouden. Wat was dit toch ook flut! Ze voelde de koude over zich heenkomen en ze rilde. Maar zo was Icy nu eenmaal: een pittige poes die nooit opgaf. Icy probeerde nogmaals op te staan, voelde een ijselijke, vooral scherpe pijn door zich heenkomen en viel met een pijnlijk gezicht op de grond. Ze zuchtte. Dit ging natuurlijk nooit werken en blijkbaar had Lionheart dat ook wel door. Icy wist dat hij mogelijk aan het genieten was, zich mogelijk verschrikkelijk aan haar koppigheid aan het ergeren was. Icy keek omhoog toen er een geur in haar neus gedreven kwam. Een geur waarvan ze helemaal verliefd en slapjes werd. Icy snorde alvorens Lionheart ook maar iets gezegd had en ze keek omhoog. Daar stond hij. De kater van wie ze verschrikkelijk veel hield. Icy snorde. 'Natuurlijk ga ik met je mee. Maar ik wil zo graag weer op eigen poten staan,' zei ze, terwijl haar oortjes slap gingen. Ze schrok bij het horen van geritsel. De kittens! Icy wou zo snel mogelijk weg en Lionheart wou dat blijkbaar ook. Icy keek richting Lionheart en knikte toen. 'Goed idee,' stemde ze in, waarna ze, volledig ondersteund door Lionheart, naar de grot mee wandelde. Icy likte haar bloederige vacht schoon. Een wonde was opengegaan doordat ze erop gevallen was, maar Icy liet niks van pijn merken aan Lionheart. Ze keek Lionheart blij aan en duwde hem om met haar neusje. Ze legde zichzelf neer op zijn buikje en keek naar buiten. Het maanlicht scheen een beetje hun grot in. Icy nestelde zich dicht tegen Lionheart aan. Haar hele lijf zat opgekruld tegen hem en Icy snorde luid. Ze borg haar kopje tegen Lionheart's vacht aan en haar ademhaling werd langzaam rustiger. Icy snorde, terwijl ze langzaam in slaap viel, dicht tegen de kater aan van wie ze veel hield.

De eerste zonnestralen drongen binnen en Icy was genoodzaakt om haar ogen open te doen. Ze moest zich even weer herinneren wat er gisteren gebeurd was. Oh ja, haar koppigheid, Lionheart's bezorgdheid en zijn hulp. Icy snorde terwijl ze naar Lionheart keek, die nog sliep. 'Goedemorgen liefje,' snorde ze, waarna ze hem een lik over zijn mond gaf. Zachtjes keek ze rond of er nog prooi lag. Ah ja, daar! Icy stond zwakjes op, viel gelijk weer om en keek naar de muis die daar lag. Icy kroop ernaartoe. Kruipen ging in elk geval wel, maar was verschrikkelijk vermoeiend. Toen Icy half aan het einde van haar krachten was, was ze eindelijk bij Lionheart en ze schoof de muis vlak voor zijn kopje. Ze keek hem aan en wachtte af totdat hij wakker zou worden. Ze vond het fijn om zijn slapende kopje te zien. Het gaf een rustgevende indruk op haar, alsof zijzelf ook zo in slaap kon vallen. Maar dat deed ze niet. Ze wou wakker blijven voor Lionheart, de kater waarmee ze al zoveel ervaringen had gehad. Ze hadden samen al zoveel doorstaan en ze waren nu nog altijd samen, na al die manen. Icy snorde. Ze vond het fijn om Lionheart aan haar zijde te hebben. Meer dan fijn zelfs. Ze vond het heerlijk om een moment met hem te delen. Ze vond het zelfs fijn om uren naar zijn slapende kopje te staren. Straks zou hij wakker worden en zou het waarschijnlijk weer romantisch worden. Icy vond dat niet zo heel erg. Icy keek blij richting Lionheart en verschoof haar kopje naar zijn buikje. Ze begon zachtjes met haar staart zijn rug te strelen. Icy snorde zachtjes. Ze dacht aan de nacht waarop ze hadden besloten om kittens te krijgen. En toen met haar dikke buik. Dat leek nu allemaal zo lang geleden, terwijl het in werkelijkheid maar een paar manen was. Toch was dat ook best wel lang. Icy was nu al heel lang samen met hem. Ze hadden elkaar ontmoet bij zijn grot. Ja... Dat was een prachtig moment geweest. En ze leefden nu nog altijd in dezelfde grot. Icy keek richting Lionheart. Ze was hem nogmaals tegengekomen bij de redding van Freddy. Cinder en Freddy, haar andere kinderen, al wat ouder. Ze moest maar eens op zoek gaan naar die twee. Die leefden nu zelfstandig, Icy was niet lang geleden nog langs Cinder geweest. Freddy had ze al een tijd langer niet meer gezien. Icy dacht veel over deze dingen na en keek naar Lionheart. Haar snorharen trilden van plezier, om zijn vredige kopje te zien, die aangaf dat hij sliep. Icy snorde luid. Ze was een trotse moeder en een trotse partner, wat wou je nog meer?

Lionheart Hoorde Icy zachtjes door zijn slaap hem begroeten. was het nu al ochtend? Hij wou hop staan maar hij bleef gewoon van vermoeidheid liggen. Tot hij de heerlijke geur van prooi voor zijn neus rook. Lionhearts ogen ging al snel open. Hij zag Icy die hem een muis had gegeven terwijl zij niets had. " Icy wat ben je toch een schatje." Zei hij. Ze streelde zijn rug met haar staart en hij kon zijn gesnor van blijdschap niet inhouden. Hij spon blij en gaf haar een paar likken terug over haar mond. Ze zat altijd wel vol verassingen. Hij had haar altijd al gezien als een echte moeder voor haar kittens. Vol wilskracht en zelfvertrouwen. Ze gaf nooit op. Maar soms had ze wel te veel wilskracht. Hij natuurlijk ook maar daar leer je nou van. Hij stond op en gaf haar een kopje. " Voel je je al wat beter?" Vroeg hij. Hij wou haar nog steeds perfect terug in topvorm krijgen. Hij keek even rond om te zien of er voor haar nog zo'n dikke muis rond liep maar zag er niet zo rap één. Hij liep naar buiten en sloop de bossen in. even later was hij al weer terug met zo'n muis. Hij legde die voor haar neer en zei. " Blijkbaar lopen hier er nog zo'n paar rond. Ik liep tegen zo'n heel nest maar ze zijn wel snel. De tweede was net door mijn nagel gelipt of ik had eer twee in een klap." Hij wandelde naar zijn muis en at samen met haar de muis op.