My hands have been so perfectly tied

Hij was vaak te vinden bij de ShadowClan grens, maar dat was meer omdat dat de makkelijkste grens was voor hem om te komen. Ze werden immers met RiverClan gescheiden door een grote gorge, daar kon je niet even makkelijk met iemand gaan praten en was het daarbij nog gevaarlijk ook. Niet alleen dat, over het algemeen had hij tot nu toe alleen maar super aardige ShadowClanners ontmoet! Pepperpaw, Bloodpaw (hij zag er heel chaggi uit maar hij is stiekem wel lief), Saffronpaw.. Oke, alleen Settleddust was eng geweest en die wilde hij het liefste ook misschien wel niet meer tegen komen. Of wel. Hij wist het niet zo goed. Maar ja dat was niet het enige wat er allemaal was verandert in zijn leven. Hij was ook naar de bergen en terug geweest, door StarClan bezocht en meest recent: Hij was de nieuwe medicine cat apprentice van WindClan. En ergens was dat beangstigend, maar aan de andere kant wist hij dat StarClan naar hem toe was gekomen. Het was niet dat hij uit het niets werd aangewezen. StarClan wilde hem hebben. En als StarClan dat echt wilde dan zou hij ze niet in de weg staan. Hij draaide even met zijn oortjes, terwijl hij ShadowClan territorium in tuurde. Hij was benieuwd, naar wat voor kruiden er allemaal te vinden zouden zijn in het territorium. En hij wist ook dat hij het pas zou gaan weten als hij erover met Routnose zou gaan praten en ze het hem leerde. Maar natuurlijk moesten eerst de belangrijkste dingen uitgelegd worden aan hem. Daarna kon hij pas echt moeilijkere dingen gaan leren.

+ Pepperpaw

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Sinds dat Tallstar verdwenen was kwam Pepperpaw eigenlijk niet zo graag meer bij de Windclan grens. Op de één of andere manier was de hele aantrekkingskracht van de grens verdwenen samen met haar vader. Het was alleen maar moeilijker geworden om de grens te aanschouwen sinds Tallstar vertrokken was, alsof ze het helemaal voor niks gedaan had, meegaan met haar papa. Net zoals mama had hij haar immers ook achtergelaten, waardoor ze helemaal alleen overgebleven was. Het deed haar ontzettend veel pijn om dit zich zo te beseffen en ze kon er helemaal niks mee. Wat was er nog over nu? Ze had haar grote broers, Acefray, Waspsting, Burninglove, Acorndust, maar alsnog was de zon in haar sterrenstelsel verdwenen. Toch had Acorndust haar naar de Windclan grens gestuurd om daar te gaan jagen. Waarom? Ze kon er enkel naar gissen. Misschien hoopte hij dat ze zichzelf wat beter zou voelen in de buurt van dit territorium. Toch was niks minder waar. Pepperpaw zakte vlakbij de grens op haar achterwerk en drukte haar oren plat haar nek in, turend over de heide aan de andere kant van de geurmarkeringen. Misschien had ze nooit weg moeten gaan.}

Het territorium was rustig. Steeds minder konijnen waren er te vinden in het territorium, maar dat maakte niet uit. De Clan had het al jaren lang overleefd, dus dit zouden ze ook gaan overleven, dat wist hij wel zeker! Dus bang voor de koude tijd was hij niet, misschien alleen qua ziektes waar hij nog vrij weinig van af wist. Hij wilde Routnose niet in de weg gaan lopen met het beter maken van katten natuurlijk, zelfs als dat later ook zijn taak zou gaan worden. Zijn ogen werden immers getrokken door een bekende kat. Nu inmiddels wel wat ouder, maar het was een tijdje sinds hij haar gezien had! "Pepper!" riep hij blij naar haar, waarna hij begon te rennen richting de poes die toevallig ook bij de grens zat! Met een brede glimlach keek hij de poes aan, hij was nu ook een stukje gegroeid en hij was soort van volwassener (soort van...) maar het leukste nieuws wist ze natuurlijk al helemaal niet! Dat er zoveel kon veranderen in een paar manen, niet waar? "Hoe gaat het met je? Het is zo lang geleden!" sprak hij met een brede glimlach aan de poes.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Ze had pech gehad, want net deze ene keer dat ze bij de Windcan grens was, bleek er een bekende van haar aanwezig te zijn. Pepperpaw keek op alsof ze een konijn was die de koplampen van een auto ontmoetten toen ze Falconpaw's stem hoorde, enthousiast en vrolijk zols de vorige keer. Waarschijnlijk was er bij hem niks veranderd, terwijl bij haar alles op zijn kop gezet was en niks meer hetzelfde was gebleven. Ze wendde haar blik af van de kater toen deze haar vroeg hoe het was. Er waren geen woorden voor om te beschrijven hoe het was en ze mocht het ook niet zeggen van Acorndust, dus ze haalde haar schouders mwaar wat op en forceerde een glimlach op haar gelaat. "Ja, gaat wel goed, met jou?" besloot ze te vragen.}

Het was echt al een paar manen geleden sinds hij Pepperpaw had gezien! Hij was pas net apprentice geworden, had toen nog Burnetbliss als mentor gehad en had haar toen niet herkend.. Maar nu was alles anders! Hij was twee manen ouder en dus ook veel wijzer, hij herkende haar nu wél, had ondertussen Stallionstar als mentor gehad én hij was nu de nieuwe medicine cat apprentice van WindClan geworden met Routnose als zijn mentor! Nee, het was een goede tijd voor hem geweest... als je dingen vergat zoals zijn zusje die naar de bergen was geweest en verschillende ruzies had gehad met zijn moeder. Maar dat moest je maar gewoon even vergeten. Toen hij Pepperpaw's naam riep keek ze op naar hem alsof ze zo schrok en op het punt zou staan om te om te vallen van de schrok! Nou ja zeg, hij was dan wel ouder maar enger was hij er toch niet op geworden! Toen hij aan haar vroeg hoe het met haar ging keek ze even weg van hem, waardoor hij toch wel iets bezorgd naar haar keek. De vorige keer was ze toch ook niet zo schuw? Ze haalde haar schouders op, waarna er een glimlach op haar kopje kwam. Er was iets... off aan Pepperpaw maar wat kon hij niet echt benoemen. "Ja, gaat wel goed, met jou?" Hij draaide even kort met zijn oren, hij zou niet weten wat er mis was met haar, maar misschien waren er dingen die speelden waar ze niet over kon of wilde praten... dus als ze het zou willen vertellen kon ze altijd bij hem terecht en zo niet.. tja. "Goed! Heel goed!" sprak hij met een glimlachje tegen de poes, waarna zijn ogen begonnen te glinsteren. Hij praatte immers ook liever niet over de problemen die hij met zijn echte moeder had, maar hij had nu een nieuwe moeder, Shatteredice! Al wist hij niet zeker of dat echt iets was om gaan te benoemen. "Raad eens waar ik ben geweest!" sprak hij met glinsterende ogen. Hij was er super trots op natuurlijk! Wie van hen generatie konden nou zeggen dat hij in de bergen was geweest?!

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Falconpaw was een en al enthousiasme. Zoals hij eigenlijk altijd wel was, daar was Pep zich van op de hoogte. Toch kon ze het nu wat minder goed hebben. Maar dat kon ze Falconpaw niet kwalijk nemen, wist hij veel wat er allemaal aan de hand was. Pepperpaw probeerde zijn enthousiasme dan ook met een glimlach tegemoet gegaan en ging zitten, al wilde ze er het liefste heel hard vandoor gaan. Ze hield haar hoofdje wat scheef bij zijn woorden en besloot door te vragen. Het was duidelijk dat Falconpaw dit immers van haar wilde. "Waar ben je heen geweest dan?" miauwde ze voorzichtig, haar hoofdje wat scheef houdend.}

Ondanks alles probeerde hij gewoon het positieve te zien in alles. Zo was hij opgegroeid, zelfs met een moeder die niet zo positief was over alles. Hij probeerde toen al het positieve te zien van het leven en daarmee door te gaan. Daar de kracht uit te halen om de slechte tijden te doorbreken. Hij vond het een super goed plan maar goed, andere katten konden daar niet zoveel kracht uit halen als dat hij deed en dat was ook prima. Hij was wel benieuwd hoor, hoe de poes zou gaan reageren op zijn prachtige verhaal. Waar hij geweest was en veel katten rond hun leeftijd niet eens! Ze hield haar kopje ietwat schuin bij zijn vragen, precies zoals hij het hoopte. Ze kon het niet zomaar raden, maar het was wel super cool natuurlijk wat hij had gedaan! "Waar ben je heen geweest dan?" klonk er voorzichtig van de flame-point poes af, waarop hij breed begon te glimlachen. "De bergen" Sprak hij enthousiast uit tegen de poes met een brede glimlach op zijn gezicht. Hij keek haar met grote, enthousiaste blauwe ogen aan. De reden was natuurlijk veel minder leuk geweest, maar alles was goed gekomen en nu was hij weer hier terug! "Ik heb de tribe ontmoet! Ze zijn zo anders dan de clans!" Sprak hij met een enthousiaste glimlach. Was dat niet cool???

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Misschien had Pepperpaw beter moeten opletten tijdens verhalen van de elders. Maar het toeval wilde dat ze nog nooit had gehoord van de tribe, maar vaag wat wist van de bergen en dus in een volledige verwarring schoot bij het verhaal van Falconpaw. Maar aan zijn enthousiaste toon te horen was het in ieder geval gaaf, want anders had hij het nooit zo enthousiast verteld? Ze probeerde haar eigen gebied weg te schuiven, al voelde ze zich ongemakkelijk om hier aan de Windclan grens te staan. Nu ze geen papa meer had immers, zouden Shadowclan haar wellicht terug naar Windclan willen stoppen, Pepper was er in ieder geval heel erg bang voor. “Dat klinkt gaaf!” miauwde Pepper met zoveel enthousiasme als dat ze bijeen kon brengen, maar daarna ontstond er vertwijfeling op haar gezicht. “Wat is.. de Tribe?”}

Hij kon het zelf ook nog amper geloven dat hij in de bergen was geweest en bij de tribe was geweest. Niet veel katten van zijn leeftijd konden dat zeggen maar toch, hij was er geweest! En het was een fantastische ervaring geweest waar hij erg trots op was dat hij het had mogen meemaken. Niet alleen dat, natuurlijk was er onderweg ook wat gebeurd wat hij niet zomaar mocht vertellen aan anderen, de droom van StarClan. Dat was nu echter niet belangrijk, wat belangrijk was, was dat hij bij de tribe was geweest waar hij altijd zoveel verhalen van had gehoord, hoe de clans de grote reis hadden gemaakt naar de bergen. “Dat klinkt gaaf!” klonk er van Pepperpaw af met redelijk wat enthousiasme, waarop Falconpaw uitgebreid knikte en trots naar de ander keek. Het was echt iets waar hij heel trots op was! Echter ontstond er twijfeling op het gezicht van Pepperpaw, waardoor hij haar even vragend aan keek. Wat was er mis? “Wat is.. de Tribe?” Huh? Hij was met stomheid geslagen om het feit dat de poes niet eens de tribe kende! Het was zoiets groots geweest voor iedere clan in dit bos! Hij knipperde even verward met zijn blauwe ogen, voordat hij even zachtjes grinnikte. “De Tribe is een groep katten die in de bergen leven! Ze zijn ook een soort clan, zoals wij zijn, maar ze noemen zichzelf de Tribe en hebben hele andere levensstijlen dan dat wij hebben!” Sprak hij enthousiast tegen de poes met een enthousiaste zwiep van zijn staart. Hij meende het, hij vond het echt heel erg cool dat hij dit had mogen doen, zelfs als de reden minder cool was geweest. “Toen de Clans in de bergen waren en iedereen ziek werd, hielp de Tribe ons! Die hadden het medicijn voor de ziekte!” Ja! Hoor dan hoe cool dit was Pepper!

Ɓσ

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw voelde zich een beetje dom toen Falconpaw een heel verhaal afstak over de Tribe, waar hij blijkbaar al heel erg veel van wist. Als kitten had ze nooit heel veel tijd bij de elders doorgebracht, ze was altijd eerder heel druk bezig geweest met spelen en druk doen. Misschien dat ze wel eens een keertje iets van de Tribe gehoord had, maar het was in ieder geval niet genoeg blijven hangen in haar flame point koppie. In ieder geval, naast het gevoel dat ze heel erg dom was, kon Falconpaw haar in ieder geval wat afleiding bieden. Afleiding was welkom wat Pepperpaw betrof. “Maar waarom ben je er dan heen geweest? Ben je erheen gegaan om de Tribe te ontmoeten?” besloot ze wat in de war te vragen. Oké, ze snapte nu wat de tribe was, maar waarom was Falcon erheen gegaan. “Je wil daar toch niet gaan wonen?” kwam er nerveus achteraan.}

Hij vond het geweldig om over de Tribe te praten, ze waren zo… zo speciaal! Maar dat dachten ze waarschijnlijk ook van hen. Of misschien niet, omdat ze hen al een keer hadden gezien, maar hij had hun nog niet gezien! Dus voor hem was het heel erg interessant om te gaan kijken en te zien hoe ze daar hadden geleefd. En wat was het territorium anders! ”Maar waarom ben je er dan heen geweest? Ben je erheen gegaan om de Tribe te ontmoeten?” klonk er van de poes af, waarop hij even zijn kopje schudde. Uhm, ja, hoe moest hij dit nou goed uitleggen? ”Je wil daar toch niet gaan wonen?” klonk er nerveus van de poes achteraan. Nee hoor, zijn hart lag bij WindClan, maar hij zou niet zien waarom het slecht zou zijn als hij daar zou gaan wonen? Maar nee, dat ging hij echt niet doen hoor. ”Mijn zusje, Hazelpaw weet je wel, die was verdwaald en niet terug gekomen.” Sprak hij even met een wat zachte glimlach tegen de poes. ”Dus ik ging samen met Amberstorm, Lavenderstorm en Routnose haar zoeken… leidde haar geur helemaal tot naar de bergen!” Sprak hij even met een grinnik. De periode zelf was natuurlijk verschrikkelijk geweest, maar hij kon dit gelukkig vertellen met een glimlach op zijn gezicht, omdat Hazelpaw gewoon goed terecht was gekomen daar en dat ze niet ziek of gewond was geweest. Dus ze hadden haar weer heelhuids terug kunnen brengen naar huis. ”Maar geen zorgen hoor! Ze was bij de Tribe, gezond en wel.” Sprak hij met een grinnik tegen de poes. Gelukkig maar, want hij had niet geweten wat er gebeurd was als hij daar aan was gekomen en Hazel er niet was of niet meer was. Hij was in ieder geval blij dat ze daar was gebleven tot ze haar kwamen ophalen, kon ze niet verder verdwalen.

Ɓσ

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Falconpaw begon heel enthousiast van wal te steken met een verhaal. Waar Pepperpaw zich eerst wat ongemakkelijk voelde, liet ze zichzelf langzaam maar zeker meezinken in het verhaal. De afleiding was eigenlijk wel fijn, ondanks dat Falconpaw een Windclanner was. Hij vertelde dat zijn zusje naar de tribe was geweest nadat ze verdwaald was en dat hij op weg was geweest om haar te zoeken. Het klonk inderdaad as een fantastisch avontuur. "Dus je hebt de tribe gezien?" besloot Pepperpaw te vragen, haar ogen eindelijk nieuwsgierig. "En hoe was het daar? Waren de katten anders of gek?" besloot ze te vragen. Wat voor katten moest ze zich daarbij voorstellen? Waren ze groot? Hadden ze veel haar of juist heel weinig? Waren ze misschien helemaal kaal zoals een kikker? Pepperpaw's verbeelding ging nu wild.}

My mercy prevails over my wrath
♡

Ja, dit was echt het beste dat hij in zijn leven had meegemaakt. Dat en het feit dat hij medicine cat apprentice van WindClan was geworden. Dat was misschien wel het beste. Of het feit dat hij beste vrienden was met Gorsepaw, dat kon ook nog wel eens het beste zijn wat hem ooit was overkomen. Maar, de Tribe was wel een onvergetelijk avontuur geweest, iets wat hij de rest van zijn leven wel met zich mee zou dragen: op een positieve manier natuurlijk. "Dus je hebt de tribe gezien?" klonk er met de nieuwsgierige ogen af van de point poes af, waarop hij even enthousiast knikte. Ja! Hoe gaaf was dat? Hoeveel katten van hun leeftijd konden dat na vertellen?? "En hoe was het daar? Waren de katten anders of gek?" klonk er van de poes af, waarop hij breed begon te glimlachen. Er waren veel katten geweest, dat wel. "De meeste zijn heeeeel fluffy! Nog meer dan dat jij bent!" sprak hij met een lichte grinnik in zijn stem. De meeste katten daar hadden een echt lange vacht, had hij gemerkt. Sommige katten niet zo, maar dat waren er minder in vergelijking. "En het territorium is echt heel wild! Heel veel klimmen, rotsen vrijwel constant onder je poten. Oh! En Wren heeft me een heeeeele diepe afgrond laten zien!" sprak hij enthousiast tegen de poes. Hij had er zelfs niet over heen durven te kijken, zo eng was het in zijn ogen. Maar goed, he, hij had het wel overleefd! "En ze hebben allemaal hele gekke namen! Ze veranderen hun namen noooit!" Dat was misschien nog wel de grootste schok geweest voor Falcon, dat ze de namen zo anders deden!

Ɓσ

Falconpaw reageerde dat de tribekatten heel erg fluffy waren, nog fluffier dan zij was. Voor een moment keek Pepperpaw naar haar eigen borstkas en staart, voordat ze reageerde. "Zo heeeeel fluffy ben ik ook niet!" reageerde ze, een beetje verdedigend, maar daarna luisterde ze weer vol interesse. Het gebied klonk echt heel spannend met rotsen en ravijnen. Pepperpaw's ogen waren rond van interesse en ze hield haat kopje wat scheef terwijl ze het zich voor probeerde te stellen. Dat was lastig daarentegen als je er niet echt een beeld bij had. Zijn volgende opmerking liet haar al helemaal vol verbazing opkijken. " huh maar hoe weten ze dan welke rang ze hebben?" Besloot Pepperpaw te vragen, duidelijk verward. Een ding wist ze in ieder geval zeker. [B]" ik wil er ook een keer heen hoor!"

My mercy prevails over my wrath
♡

Toen hij sprak dat de katten uit de bergen heel fluffy waren, nog meer dan dat zij was, keek Pepperpaw even naar haar eigen vacht, alsof ze even moest checken of ze echt niet heel erg fluffy was. ”Zo heeeeel fluffy ben ik ook niet!” klonk er verdedigend van haar af, waarop Falcon haar even grijnzend aan keek en even zijn tong kort naar haar uit stak. Ze was best wel fluffy hoor! Veel fluffier dan dat hij was, dat was zeker. En ze was ook wel echt wel fluffy! Hij begon te vertellen over het gave gebied daar in de bergen, al die ravijnen en de rotsen die er waren. Pepperpaw keek met grote ogen naar hem, terwijl ze haar kopje iets scheef hield. Toen hij sprak dat ze hele andere namen hadden keek Pepper al helemaal verbaasd naar hem. ”huh maar hoe weten ze dan welke rang ze hebben?” klonk er van de poes af, waarop hij even zijn schouders op haalde. ”Ik wil er ook een keer heen hoor!” klonk er vervolgens van de poes af, waarop hij breed glimlachte. ”Als het een keer kan, dan neem ik je mee hoor!” sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. Dat meende hij hoor! Hij zou zelf gewoon de poes uit het ShadowClan kamp mee sleuren zodat ze mee kon naar de tribe als hij er heen moest. Wie weet of hij er ooit nog een keertje heen moest als medicine cat (apprentice) van WindClan! ”Ik heb daar een poes van rond onze leeftijd ontmoet! Iedereen noemt haar Wren, maar haar hele naam is Wren Gliding on Morning Breeze!” sprak hij heel enthousiast tegen haar. ”En ze noemen apprentices to be’s!” Dat soort dingen vond hij toch echt wel weer heel erg gaaf om te zien en te horen. Echt extreem anders.

Ɓσ

Pepperpaw snorde lachend op de woorden van Falconpaw toen hij zei dat hij haar een keer meenam. Nou daar was nog een keer een idee. Ze wilde de bergen graag zien. Haar gesnor stokte echter in haar keel toen ze zich bedacht dat ze dat helemaal niet mocht met een Windclanner. Wat zou Acorndust zeggen als ze dat deed? Niks goeds in ieder geval. Toch wilde ze heel erg graag naar de bergen toe. Misschien ooit een keertje... Ze luisterde vol interesse naar de verhalen van Falconpaw, hoe hij vertelde over een kattin die Wren heette. "Wat een lange naam," reageerde Pepperpaw, stomverbaasd. "Zijn al hun namen zo lang?" Ze draaide één van haar oortjes naar achteren met een frons, denkend.

My mercy prevails over my wrath
♡

Pepper begon spinnend te lachen om zijn woorden toen hij sprak dat hij de poes mee zou nemen naar de bergen als het weer kon. Het leek hem een prima plan. Hij als medicine cat dan kon hij vast wel voor elkaar krijgen dat hij Pepperpaw mee kon nemen! Dan kon hij haar zijn oma laten ontmoeten, kon hij Wren Pepperpaw laten ontmoeten! Misschien kon Wren hen dan nog meer plekken laten zien binnen het territorium, plekken die hij eerder niet had kunnen zien! Dan kon hij net zo verbaasd zijn als dat Pepperpaw was. Bij die gedachte alleen al kwam er een bredere glimlach op zijn snoetje, ja hoe leuk was dat! ”Wat een lange naam,” klonk er stomverbaasd van de poes af toen hij de hele naam van Wren had uitgesproken tegen haar. Ja, het was een pittig lange naam, eentje die hij zelf ook nooit verwacht had! Bij hun in de clans had ze immers anders Wrenpaw geheten! ”Zijn al hun namen zo lang?” klonk er met een frons van de poes af terwijl ze één rood oortje naar achteren draaide. Falcon begon vrijwel meteen te knikken op de woorden van de poes, ja! Ultiem raar toch? Dat soort dingen hoorde je nooit hier. ”Tenminste- alle katten die daar geboren worden wel ja! Mijn oma leeft er ook, maar zij heeft nog gewoon haar clannaam gehouden!” sprak hij luid spinnend tegen de flamepoint poes. Hij grinnikte even zachtjes en schudde zijn kopje even kort. ”Je had ook uh, Day of new light? Volgens mij heette hun deputy zo! Of, nee, wacht, hij was geen deputy.” sprak hij met een frons. Hij snapte nog steeds niet zo hoe die rangen daar nou precies werkten.

Ɓσ

Alle katten die daar geboren waren hadden zo'n lange naam. Zijn oma niet, want die was er niet geboren maar was er komen leven. Pepperpaw fronste lichtjes. Zou zij daar ook kunnen gaan wonen dan..? Als Shadowclan haar uiteindelijk niet meer wilde? Met elke dag dat haar vader langer weg was, voelde ze zich minder thuis immers. Maar tegelijkertijd.. Ze kon Settleddust, Acorndust en Bloodpaw niet achterlaten toch? "Maar hoe weet je dan dat ze apprentice zijn of niet?" vroeg Pepperpaw met een fronsje, duidelijk in de war door deze gang van zaken. Wat een gekke katten woonden daar in de bergen! Dit soort dingen konden toch niet? Pepperpaw had er maar moeite mee. "En een deputy maar geen deputy?" Nee, Pepperpaw snapte er niks van.

De tribe leek naar zijn inzicht een stuk meer open te zijn dan de clans. Katten van allerlei achtergronden konden joinen zolang ze maar bij de tribe pasten. En ze hielpen katten altijd. Een beetje het idee van wat zijn taak later zou gaan worden, weet je wel? Katten helpen, niet boeiend wat hun achtergrond was. Maar hun namen waren wel raar, dat moest hij zeker wel nageven. ”Maar hoe weet je dan dat ze apprentice zijn of niet?” klonk er met een fronsje van de poes af, waarop hij even instemmend knikte. ”Dat zei ik dus ook precies tegen Wren!” sprak hij met een brede glimlach tegen de andere poes. Het was apart, maar ze wisten het gewoon blijkbaar! ”Maar ze weten het gewoon, denk ik! Ze heten ook geen apprentices, ze heten ‘To be’s’” sprak hij met een glimlachje tegen de poes, het was allemaal wel verwarrend, ook voor hem, maar ook zo interessant! ”En een deputy maar geen deputy?” klonk er van de poes af, waarop hij even knikte. Jup! Het was allemaal een apart systeem hoor en echt begrijpen zou hij het nooit doen waarschijnlijk. ”Het heet een Chief! Hij zorgt ervoor dat de warriors, of uhm ik bedoel, Cave guards en prey hunters hun taken doen, zoals een Deputy patrols organiseert!” Begon hij uit te leggen terwijl hij met zijn voorpoten wat mee gebaarde om het allemaal een beetje na te drukken. ”Maar als de leider dood gaat, dan wordt hij niet de leider! De leiders hebben hun eigen apprentice die hun dan opvolgt!” Ja, apart was het zeker. Maar goed, dat was het probleem ook verder niet.

Het duizelde Pepperpaw een beetje eigenlijk, deze verhalen over deze katten in de bergen. Het was eigenlijk een soort clan, maar dan.. raar en anders, eigenlijk. En daardoor had Pepper moeite met alles voor zich te zien. Het was echter niet alles. Want apprentices heetten daar niet eens apprentices, de chief werd geen leider en de leider had zijn eigen apprentice. Pepperpaw haar neus rimpelde iets in een frons. "Huh? Maar een deputy.. chief hoort toch leider te worden?" miauwde de rode point kattin wat verward, haar staart om haar witte voetjes krullend. "En hebben ze geen medicine cat? Wat doen ze als een kat ziek wordt?" Nee.. dan zou ze niet daar willen wonen.

Onderwerp: Re: My hands have been so perfectly tied