My hands have been so perfectly tied

De poes was overduidelijk een beetje verward door zijn woorden. Hij snapte het wel hoor! Hij was ook suuuuper verward geweest toen hij daar was geweest. Hoe ze soortvan gelijk waren maar toch ook weer niet, dan kon je pas zien hoe verschillend dingen uit elkaar konden lopen. Het was een zeer apart idee, maar goed, hij kon alleen maar vertellen wat hij daar had gezien en gehoord natuurlijk. Hij kon niet zozeer vertellen waarom het zo was. "Huh? Maar een deputy.. chief hoort toch leider te worden?" klonk er verward van de flamepoint af, waarop hij even een schouderophaal maakte. Ja, hij snapte het ook allemaal niet zo goed. De Chief leek qua rang echt wel het meeste op deputy, maar het was niet eens een deputy! "En hebben ze geen medicine cat? Wat doen ze als een kat ziek wordt?" Hij knipperde even, waarna hij even nadacht. Oh ja! Soms moest hij ook even goed nadenken hoor, hoe alles werkte. Het was een beetje apart, maar er zat een redenatie achter. "De leider! De leider is een leider en medicine cat in één!" sprak hij lichtjes enthousiast terwijl hij een keer met zijn staart sloeg. "Daarom kan de chief geen leider worden! Omdat de leider óók de medicine cat is! Dus de apprentice van de leider wordt dan de opvolger van de leider!" sprak hij met een resoluut knikje. Zo zat het ja! Hij had toen in verbazing gekeken naar alles, zo apart dat hij het vond, maar het was wel gaaf. Wetende dat de medicine cat daar eigenlijk de touwtjes in handen had, anders dan hoe de clans waren.

Pepperpaw trok verbaasd met haar snorharen bij alles wat Falconpaw vertelde. Ze zou eigenlijk maar wat graag naar de katten van de bergen willen gaan, de tribe of rushing water. Wat een avontuur zou dat zijn! Maar nee, het was niet verstandig en ze zag geen toekomst waar dat goed zou komen. Ze was een Shadowclan apprentice en zou een Shadowclan warrior worden. Niks meer, niks minder. Ze trok wat verbijsterd met haar snorharen op de woorden van Falconpaw. " Dus.. als je in die tribe zat.." begon ze, ze voelde haar hersenen kraken in haar flamepoint koppie, "dan was je dus leider geworden in plaats van maar een medicine dat?" vroeg ze. Misschien moest Falconpaw zijn carrière heroverwegen.

Pepperpaw leek verbaasd te zijn met alles wat hij vertelde. Ja, het was zo vet geweest! En dan al die rotsen die er waren en die afgronden, nog dieper dan de Gorge! Het was echt niet normaal geweest, maar waarschijnlijk ook een avontuur dat één keer in zijn leven zou gebeuren. Wat jammer was natuurlijk, maar hij was al blij geweest dat hij de kans had gekregen van StarClan om er heen te gaan. Dat en naast alle avonturen had hij StarClan ontmoet in zijn dromen, maar dat mocht hij helaas niet vertellen. ”Dus.. als je in die tribe zat..” Begon ze haar zin, waarop Falcon haar even aan keek. Als hij in de tribe zat, wat? ”dan was je dus leider geworden in plaats van maar een medicine cat?” Maar een medicine cat?? Wow, dat hij zo laag werd ingeschat. Hij grinnikte even en haalde zijn schouders even op. ”Zij geloven niet in Starclan, maar in uh, de Tribe of Endless Hunting! Dus dan hadden die me wel moeten uitkiezen.” sprak hij met een zachte grinnik. Zou hij niet verwachten eigenlijk, het was iets wat hij dacht dat ooit zou gaan gebeuren hoor, zelfs de rang van medicine cat was al heel wat. ”En medicine cat is niet een ‘maar’!” sprak hij plagend tegen de flamepoint apprentice. Nee joh! ”Ik zou denk ik daar een Cave guard geworden zijn, ik faal een beetje in jagen.” sprak hij lachend. En dat meende hij oprecht, jagen kon hij echt niet goed, laat hem maar alles en iedereen verdedigen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw fronste diep bij de woorden van Falconpaw en hield haar hoofd scheef. Eén van haar oren draaide naar achteren in verwarring. Ze snapte het niet goed. Ze snapte dat rogues niet in Starclan geloofden, maar een heel ander hiernamaals? "Maar.. er is toch maar alleen Starclan? Of heb je de tribe of endless hunting ook gezien?" besloot Pepperpaw te vragen. Wellicht niet, maar als je Starclan kon zien, kon je dat wellicht ook zien? Ze liep bij zijn volgende opmerking een beetje rood aan. Oeps. Ja. Nee. Dat was een slechte opmerking geweest. "Oh ja, sorry, nee, zo bedoelde ik het niet," stamelde ze een beetje, geschrokken. "Cave.. guard? Ze hebben echt allemaal andere rangen of niet?" besloot ze te vragen.}

Het was voor hem ook allemaal apart, hij kon alleen maar weten wat er aan hem verteld was in de tijd dat hij daar was geweest. Hij begreep veel dingen ook nog steeds niet, maar het was genoeg om te weten dat de Tribe zo dusdanig anders was dan de Clans dat het gewoon een eer was voor Falcon om ze ontmoet te hebben. ”Maar.. er is toch maar alleen Starclan? Of heb je de tribe of endless hunting ook gezien?” klonk de vraag van Pepperpaw af, waarop hij even lichtjes glimlachte en zijn kopje even schudde. ”Er is ons altijd verteld dat er alleen maar StarClan is, maar wat als de Tribe of Endless Hunting ook bestaat?” sprak hij met glinsterende ogen. Niet omdat hij ergens anders in wilde geloven dan StarClan hoor, totaal niet. Zijn geloof lag echt bij StarClan. Ze liep een beetje rood aan toen hij sprak dat hij niet ‘maar’ een medicine cat zou gaan worden. ”Oh ja, sorry, nee, zo bedoelde ik het niet,” stamelde ze meteen geschrokken van zijn woorden, waarop hij even grinnikte en zijn kopje even schudde. ”Weet ik toch, gekkie.” sprak hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Natuurlijk wist hij dat Pep hier niets mee bedoelde, maar een beetje poken vond hij dan toch wel weer leuk om te doen. ”Cave.. guard? Ze hebben echt allemaal andere rangen of niet?” hij knikte even enthousiast. Yes! Het was allemaal zo logisch eigenlijk, maar aan de andere kant ook zo apart. ”Vanaf het moment dat je apprentice wordt, wordt je opgeleid in een bepaalde richting! Prey hunters jagen, goh, en de Cave Guards verdedigen de cave waar ze in wonen en vechten met katten indien nodig!” sprak hij met een brede glimlach, wat een heerlijk programma ook waar ze daar in gegooid werden, ze keken heel raar toen hij sprak dat hij beide leerde, hihi.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Haar verwarring groeide alleen maar hoe langer hun gesprek doorging. De kater vertelde over de Tribe of Endless Hunting en ze hield haar hoofdje wat scheef. "Dat zou kunnen..? Maar zou jij ze ook kunnen zien?" besloot ze te vragen, het nog een keer verder pushend. Ze had geen idee hoe het was om met Starclan te meeten, maar Bloodpaw deed dat best vaak. Dus waarom zou je dan niet naar al die andere kattenhemels kunnen? Pepperpaw vond het nog een best goede vraag. Maar vervolgens ging het over hun andere rangen. Ze hadden Cave Guards en Prey Hunters. Ze splitsten de warrior taken. Pepperpaw hield haar hoofd wat scheef. "Maar dat is toch raar? Als je als cave guard een prooi ziet, kan je die dus niet vangen?" vroeg ze met een diepe frons.}

Hij wist zelf ook niet zo goed hoe het allemaal werkte, moest hij heel erg eerlijk zeggen. Hij had er nooit zo overna gedacht dat er andere geloven waren en dat dit een beetje hetzelfde effect gaf als StarClan. Misschien was het stiekem wel StarClan die daar in de bergen zat? ”Dat zou kunnen..? Maar zou jij ze ook kunnen zien?” klonk er van zijn vriendin af, waarop hij even met zijn oortjes draaide en even fronste. Hij had geen idee, maar waren er toen geen verhalen geweest dat StarClan in de bergen weinig kon? ”Misschien? Maar ik denk het niet. Ik denk dat bij de Tribe of Endless Hunting je ook een beetje uitgekozen moet worden, net zoals met StarClan.” sprak hij met een zachte glimlach op zijn kop. Zou wel wat zijn hoor, als hij in één keer wel de Tribe voor zich zag in plaats van StarClan. Het zou dan ook wel heel erg schrikken zijn. ”Maar dat is toch raar? Als je als cave guard een prooi ziet, kan je die dus niet vangen?” klonk er met een diepe frons van de poes af. Oeh, goeie! Daar had hij niet eens over na gedacht! ”Ik denk? Dat ze er wel iets over leren. Maar dat bijvoorbeeld hoe wij ook patrouilleren voor prooien, dat gedaan wordt door de prey hunters altijd!” Wel een beetje een saai leven hoor, moest hij toegeven. Dan werd alles toch zo eentonig?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw wiebelde met haar oren toen ze zijn antwoord hoorde. Gekozen door Starclan.. Gekozen door de tribe of endless hunting. Het klonk allemaal wel logisch eigenlijk. Hier kon ook lang niet iedereen met Starclan praten immers. Slechts een aantal katten, de medicine cats en de leiders, konden dat. En voor de rest zweeg Starclan tegenover hen. "Daar heb je een punt.. ja." Reageerde ze zachtjes, waarna ze het onderwerp liet rusten. Ook zijn volgende verhalen over de de Cave Guards en de Prey Hunters klonken haar gek in de oren. Ondanks al het ongeluk wat ze had meegemaakt.. wist ze wel één ding zeker. "Als ik dit allemaal zo hoor.. Ben ik blij dat ik in Shadowclan woon."}

Hij zou het wel gaaf vinden hoor, als hij ooit oog in oog kon komen met de Tribe of Endless Hunting, maar tot nu toe was het hem wel duidelijk dat dat niet zomaar ging. Net zoals de leiders op de reis ook niet zomaar met de Tribe of Endless Hunting konden gaan praten. ”Daar heb je een punt.. ja.” klonk er van haar af. Daarmee lieten ze ook het onderwerp van StarClan en de Tribe of Endless Hunting zitten, mooi, want anders wist hij niet hoelang hij stil kon blijven over het feit dat hij StarClan echt een keer al had gezien, al voordat hij tot medicine cat apprentice was benoemd. Naja, eigenlijk was hij op dat moment bij StarClan benoemd tot medicine cat apprentice, maar wisten ze het niet goed. Rout was er later pas achter gekomen wat de woorden van StarClan hadden betekend. ”Als ik dit allemaal zo hoor.. Ben ik blij dat ik in Shadowclan woon.” klonk er van haar af, waarop hij even grinnikte en instemmend knikte. ”Maar het territorium die ze daar hadden Pepper! Echt, wow, ik stond versteld. Zo anders dan ook maar iets dat we hier hebben!” sprak hij met oplichtende oogjes. Ja, hij vond het prachtig. Het was echt iets wat je in je leven moest hebben gezien eigenlijk.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De kater was helemaal ondersteboven van het hele Tribe of Endless Hunting en de Tribe van de bergen. Pepperpaw was er eigenlijk een beetje verbijsterd door. Zijzelf had niet zoveel behoefte om erheen te reizen, maar ze wilde best geloven dat het er inderdaad mooi was. Ze wiebelde kort met haar oortjes. "Zo anders?" miauwde ze zachtjes, waarna een ongerust gevoel haar bekroop. Falconpaw was wel heel erg gek op deze katten. "Je.. je wil toch niet daar gaan wonen.. toch?" miauwde ze zachtjes, haar oren naar achteren draaiend. Falconpaw hoorde in Windclan, Windclan had hem nodig. Ze hadden hem hier bij de clans nodig.}

Nee, hij zou er zo weer een keertje naar toe willen gaan als het kon. Dan zou hij alles een keer goed gaan bekijken. Al wist hij zelf dat het misschien nooit meer zou gaan gebeuren. Misschien als hij oud was, dat hij de clan kon verlaten voor één laatste reis, maar hij wist niet hoe blij StarClan met hem zou zijn als hij zoiets zou gaan doen. ”Zo anders?” klonk er van de poes af, waarop hij even enthousiast knikte. Heel anders! ”De ondergrond is ruig aan je poten! Een afgrond die nog dieper gaat dan de Gorge! Prachtige waterplassen waar de sterren in reflecteren zoals de Starpools hier doen!” Sprak hij met een brede glimlach terwijl zijn snorharen eventjes enthousiast trilden. Nee, hij vond het echt prachtig daar en niemand kon hem daar van zijn stuk brengen hoor. ”Je.. je wil toch niet daar gaan wonen.. toch?” klonk er zachtjes van de poes af, waarop hij eventjes knipperde. Een warme glimlach verscheen op zijn gezicht terwijl hij zijn kopje schudde. ”Natuurlijk niet, WindClan is mijn thuis. Ik kan mijn familie en vrienden niet achterlaten.” sprak hij met een warme glimlach op zijn gezicht. Zelfs als sommige delen van zijn familie hem een beetje weg probeerde te duwen. ”En StarClan heeft me vertrouwd met een hele speciale taak.” sprak hij met een lichte grinnik in zijn stem. Dat kon hij ook niet zomaar opgeven toch?

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Ze wiebelde wat nerveus heen met haar oren terwijl ze luisterde naar zijn beschrijving van het gebied. Ze probeerde het met man en macht voor zich te zien, maar het lukte niet. Het was allemaal te gek om echt in haar verbeelding een beeld te vormen. Een afgrond? Nog dieper dan de gorge? Nee, de gorge was al doodeng. En een meer met sterren? Dat ging dan nog wel. Maar die ruige grond? "Oké.. als je het zegt.." murmelde ze zachtjes, maar haar twijfel was nog steeds groot. "Beloof me dat je inderdaad hier blijft. Ik vind het veel te leuk om met je te praten. "}

De twijfel was overduidelijk te zien bij Pepper. Oh wat zou hij haar zo graag alles willen laten zien, hoe mooi het territorium daar was. Dat ze de schoonheid kon zien. Jammer genoeg was dat niet iets wat in het verschiet lag voor hun. Zij was een ShadowClanner, hij was een WindClanner. Als één van hen al naar de bergen moest voor wat voor reden dan ook, dan konden ze elkaar niet eens meenemen. ”Oké.. als je het zegt..” klonk er zachtjes van zijn vriendin af, waarop hij even met zijn oortjes draaide. Waar kon hij het beste mee vergelijken? ”Beloof me dat je inderdaad hier blijft. Ik vind het veel te leuk om met je te praten.” Falcon voelde zijn hartje bijna smelten bij die woorden. Hoe ongelooflijk lief om dat van haar te horen! ”Ik beloof het. En ik vind het ook super leuk om met jou te praten!” sprak hij met een brede glimlach tegen de poes. Hij zag de poes echt als een goede vriendin van hem, ondanks dat ze in een andere clan zat. Hij wist dat er soms taboe op stond. ”Ik zou nooit weg kunnen gaan hier, daar heb ik teveel vrienden voor. Waaronder jij.” sprak hij spinnend tegen de poes met een brede glimlach op zijn gezicht. Oh, hoe hun vriendschap had kunnen zijn als ze in WindClan had gezeten.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Hij leek voor een moment verrast bij haar woorden en Pepperpaw vroeg zich ergens ook af of het misschien te vriendschappelijk was. Oh.. Nu deed ze het weer. Acorndust zou haar slachten. Of verbannen, of beide. Gelukkig was hij niet heel streng en leek hij een zwak voor haar te hebben. Een glimlach verscheen ook op haar lippen toen de kater aangaf dat hij het ook leuk vond om met haar te praten. Nou, dat scheelde op z'n minst. Ze lachte zachtjes en schudde met haar hoofd. "Dan moet je maar hier blijven," miauwde ze met een zachte glimlach. Acorndust zou niet blij zijn met deze vrienden in andere clans, maar terwijl de wind door haar zachte pels streek, kon ze zich niet bedenken waarom dit eigenlijk fout zou zijn. Veel beter dan oorlog dit..}

Soms spookte het wel door zijn kop heen hoor, veel leiders zouden het niet goed vinden hoe hij zomaar met iedereen aan het socializen was, maar aan de andere kant konden ze nu niet veel omdat hij een medicine cat apprentice was? Waarschijnlijk of het was gewoon dat het hen niet heel erg veel boeide op dit moment. Hij snapte niet waarom er zoveel vijandelijkheid was tussen de clans, waarom ze elkaar niet met respect en vriendelijkheid konden behandelen zoals hij en Pepperpaw op dit moment deden. Goed, Pepperpaw had dan wel ooit in WindClan gezeten, maar hij had meerdere vrienden in andere clans. Ardentpaw, bijvoorbeeld! De enige clan waar hij vrijwel geen vrienden in had was RiverClan, maar die leken wel meteen te ontploffen vanaf het moment dat ze hem zagen. Pepperpaw gelukkig niet, die was aardig. Ze moest dan ook zachtjes lachen op haar woorden, hoofdschuddend. ”Dan moet je maar hier blijven,” klonk er van de apprentice af, waarop hij grinnikte en even knikte. ”Dan moet ik maar hier blijven.” sprak hij met een warme glimlach. Zo erg vond hij het allemaal niet, om hier te blijven, vooral als hij keek naar de hoeveelheid katten die hij anders achter zou gaan laten. ”Oh, maar ik heb zoveel over mij gepraat… Hoe gaat het met je trainingen? Ben je al goed op weg om een sterke warrior te worden?” Vroeg hij met een brede glimlach aan Pepper.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De verhalen van Falconpaw hadden haar ertoe in staat gesteld om weg te dromen bij alle problemen van het heden, het feit dat haar vader haar vader misschien niet was, het feit dat haar vader überhaupt ervandoor was. Het had haar iets afgeleid en gerust gesteld. Maar toen Falconpaw haar vroeg hoe het met haar ging, viel de glimlach van haar gezicht af. Haar blik ging eventjes naar haar poten voordat ze een glimlach op haar gelaat forceerde. Ze mocht het niet met Falconpaw hebben over de problemen die er in Shadowclan waren, en dus ook niet over Tallstar. Nooit over Tallstar. "Oh.. het gaat wel goed.. denk ik. Ik ben niet zo goed in jagen.. maar ik ga vooruit?" besloot ze te vertellen. Falen in jagen was veilig, dat was een waarheid van het leven voor Pep immers.}

Toen hij aan haar vroeg hoe het met haar ging, verdween de glimlach voor een moment even van haar lippen en richtte ze haar blik op haar poten. Oh nee, het was niet de bedoeling dat ze verdrietig werd. Had hij iets verkeerds gevraagd? Was er iets mis? StarClan, hij wist dat hij veel dingen niet mocht weten, dat was het moeilijkste aan vrienden buiten de clan te hebben. Er waren altijd dingen die ze niet aan de ander kon vertellen. Niet zoals dat hij wel bijna alles aan Gorse kon vertellen, buiten de StarClan dingen dan. Maar ze keek weer op naar hem met een glimlach. Hij beet even op de binnenkant van zijn wang, nu begon hij zich nog schuldig te voelen ook, maar goed hij kon natuurlijk niet ruiken dat er iets mis met haar was. Ze werd toch niet gepest door ShadowClanners toch? Anders zou hij namens het medicinecatschap klappen gaan uitdelen hoor. ”Oh.. het gaat wel goed.. denk ik. Ik ben niet zo goed in jagen.. maar ik ga vooruit?” klonk er van de poes af. Oh, maakte ze zich daar nou zoveel zorgen om? Hij grinnikte even en schudde zijn kopje even. ”Ik faal ook verschrikkelijk erg in jagen. Ze laten het zo makkelijk er uit zien! Maar het is helemaal niet makkelijk!” sprak hij lachend tegen de flamepoint. Was het maar zo makkelijk als het er uit zag! ”Misschien ben ik daarom wel uitgekozen om medicine cat te worden, door mijn verschrikkelijk slechte jaagskills!” Grapte hij, in de hoop om haar misschien wel weer iets meer op te beuren.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Falconpaw leek haar opmerking op te nemen als het grote probleem, iets wat haar opluchtte en heel wat zorgen van haar schouders afhaalde. Nee, dat was niet het grote probleem, maar fijn dat hij het zo opnam. Dat maakte het al een heel stuk beter. Hoe graag ze ook alles met Falconpaw wilde delen, en ze voelde ook dat hij niks kwaadaardigs met de informatie ging doen, het kon gewoon niet. Acorndust was hier heel duidelijk in geweest en wie weet aan wie Falconpaw het dan door zou vertellen.. Nee. Het was beter zo. "Ja maar jij bent een medicine cat apprentice, jij hoeft niet te jagen," miauwde ze, trekkend met haar snorharen van vermaak. "Misschien word ik ook wel als medicine cat apprentice bestempeld omdat ik zo slecht kan jagen." Hierop begon ze te lachen. Nee, ze hadden een prima medicine cat en een prima medicine cat apprentice. Het was goed zo.}

Hij was soms een beetje goedgelovig, maar hij wist ook wel dat hij niet dieper kon graven, zelfs als hij dat wel had gewild. Het was iets wat hun altijd in de weg zou gaan staan, want dat deden de clans met hun vriendschap. Maar hij moest dan maar geloven dat dit alles was waar de poes last van had, want als hij dat niet kon geloven dan zou hij zichzelf er alleen maar meer bij gaan opeten, niet waar? ”Ja maar jij bent een medicine cat apprentice, jij hoeft niet te jagen,” klonk er van haar af, waarop ze met haar snorharen trok. Falcon lachte even, waarna hij zijn kopje schudde. ”Kan jij Routnose daarvan overtuigen? Ik moet maar mee gaan met jachttrainingen.” sprak hij lachend. Goed het had wel een beetje geholpen en hij was beter geworden in jagen, maar het zou nooit zijn sterkste punt zijn. ”Misschien word ik ook wel als medicine cat apprentice bestempeld omdat ik zo slecht kan jagen.” Pepper begon te lachen, waarop Falcon ook moest grinniken. Ja, als dat altijd maar de enige reden was he… ”Wie weet, misschien moet je dan nog maar een tikkeltje slechter worden. Of beter natuurlijk! Als je medicine cat misschien wel heeeeeel saai vind. Je zei immers dat ik ‘maar’ een medicine cat kan worden.” Sprak hij, overduidelijk plagend, maar hij stak zijn tong er ook nog maar even bij uit om het nog wat duidelijker te maken.

Pepperpaw lachte zachtjes bij de woorden van Falconpaw. Haar hoofd probeerde een strenge Routnose voor te stellen, maar het lukte haar niet zo goed. Ze kende de kattin enkel als een vriendelijk, moederlijk type die altijd voor haar klaarstond bij hun maandelijkse meetings. Maar daar kon ze Falconpaw en Acorndust maar beter niks over zeggen. "Is ze zo streng dan?" giechelde Pepperpaw. Maar haar gegiechel verging al snel bij de volgende opmerking van Falconpaw. Ze werd wat bleken onder haar pels. Ondanks dat hij het plagerig bedoelde, voelde ze zich nog steeds schuldig. "Zo bedoelde ik het helemaal niet!" sputterde ze zachtjes tegen.

Onderwerp: Re: My hands have been so perfectly tied