[GATHERING] a night to remember

Sunpaw keek even over de grote, pluizige apprentice. Hij leek al best oud, maar de jeugdigheid op zijn gezicht verraadde dat hij nog een apprentice was. Ze rolde haar ogen toen hij sprak dat het bij haar vacht paste. ‘Mijn ouders waren erg fantasierijk,’ miauwde ze een beetje lacherig. Maar dat maakte niet uit dat ze hield van haar naam. Het paste bij haar, en iedereen zou haar ooit voelen branden. Maar toen hij zichzelf voorstelde als Ravenpaw moest ze ook een beetje lachen. ‘Jouw ouders duidelijk ook niet,’ miauwde ze met een plagende lach. Maar hij begon over politiek te praten, over de rangen. Ze keek naar de rots en staarde naar een bruine kater van Windclan. Was hij leider geworden. En het was dat ze nooit Tallstar in het echt had gezien, maar de Shadowclanners hadden ook een heel nieuw arsenaal meegenomen. ‘Ik heb geen idee, misschien moesten ze haar niet,’ sprak ze met haar schouders opgehaald. ‘Maar jullie leider is ook weg, toch? Waar is Tallstar?’ miauwde ze nieuwsgierig. De verhalen op de grenzen spreiden natuurlijk als wildvuur, helemaal na het... beschamende debacle met Bloodclan. Haar twinkelende blauwe ogen keken onderzoekend de apprentice aan. Misschien zou ze hier wel een interessant nieuwtje te horen krijgen.

Shadefeather had het niet eens echt opgemerkt dat ze naast andere katten gingen zitten. Hij had ze misschien wel gezien, maar in zijn kop was hij niet echt in voor een gezellig praatje, zoals hij vroeger wel was geweest. Hij had gewoon even veel aan zijn kop en alle indrukken van de avond zouden hem vermoeid maken, dat wist hij nu al. Ondanks dat hij normaal gesproken juist energie kreeg hiervan. De kater glimlachte lichtjes naar Daintywhiff en draaide met zijn oortjes toen ze de twee ShadowClanners aansprak. Ze hadden het over Wolfstar, uiteraard. Hij keek toe hoe Dainty zichzelf voorstelde en besloot zelf maar een beetje op de achtergrond te blijven, een klein glimlachje standaard op zijn gezicht geplakt. Hij wilde immers ook niet nors overkomen.

<sub>De zwart-witte poes keek een beetje beledigd. Oops, deed ze iets verkeerd? Nou ja, gewoon lachen en doorgaan. Cottonpaw draaide haar oortjes weer naar voren en keek even de vlakte rond. Er waren zoveel katten! En zoveel spraken ook al. Nou.. dan kon zij dat ook wel! ‘Ik ben Cottonpaw, trouwens,’ miauwde ze met een glimlachje. Gewoon negeren, deze poes kon er vast ook niets aan doen dat Bloodclan het woud in was gekomen. En Bloodclan was vast ook wel weer weg, toch? Man, het was allemaal zo ingewikkeld. Ze keek de zwart-witte poes aan. Misschien had ze wel coole oorlogsverhalen! Dat zou wel leuk zijn, misschien...

Tag: Volepaw</sub>

De regels waren duidelijk. Net zoals elke Gathering voordien, moesten ze zich gedeisd houden. Geheimen en het welzijn van de clan zouden niet aan bod komen tijdens hun gesprekken. Met lichte tegenzin was de kater meegegaan. Hij had liever geslapen, aangezien hij eerder nog een onverwachte training had gegeven aan een apprentice die niet van hem was. Tallfright was namelijk geen mentor. Niet alleen dat, maar ook een ander aspect zorgde ervoor dat hij liever niet aanwezig was. Hij had een moord gepleegd, had de deputy van Shadowclan vermoord. Het was nooit slim om je kop te laten zien, ook al had je je sporen netjes gewist. Hij hield zijn kopje dan ook bewust wat lager toen hij zich onder de katten mengde en stapte meteen rechtdoor om een plekje aan de zijkant op te vangen. Aan deze kant waren tevens niet al te veel Shadowclanners. De kater zette zichzelf neer en richtte zijn kopje nu op om vanop zijn plek een overzicht te krijgen van wie waar ongeveer zat. Zijn ogen werden echter groot toen een een wel gekende kater op de rotsen zag zitten. Great Starclan?! Bijna verslikte hij zich in zijn eigen speeksel. Hij vernauwde zijn ogen en keek strak in de richting van de kat die hij eerder vermoord had. Hij had zijn ademhaling gecontroleerd, had geen hartslag meer gevoeld en toch stond hij hier? De kon maar één ding betekenen... En dat was in ieder geval geen goed nieuws voor hem. Hij draaide zijn kop weg van de rots. Zijn oren lagen lichtjes opzij terwijl hij een staartlengte opschoof om niet meer rechtstreeks in zijn zicht te zitten.

Tag: Acorndust/star (indirect) + open

De gebeurtenissen van de afgelopen tijd hadden voor haar het plezier van de gatheringen er een beetje afgehaald. Al helemaal toen ze daar aan kwam en zag dat een groot deel van de oudere hoge rangen niet langer meer aanwezig waren. Van de Half moon gathering wist ze al dat Chivysniff was overlezen, het zelfde gold voor Butterstar en ook Tallstar was inmiddels samen met Acefray verjaagd, terwijl Bloodpasw zo toegetakeld was dat hij niet langer zijn taak kon volbrengen. Een treurige blik stond in haar ogen, alles was plots anders en waar verandering niet altijd slecht was, was deze ontstaan uit bloed en geweld. Ze wilde gewoon haar oude vrienden weer terug zien, gelukkig en gezond. Toch deed ze haar best een goed humeur op haar gelaat te laten, alleen voor Falconpaw. Dit was zijn eerste gathering, ze wilde dat hij even gelukkig en positief nerveus was als zij bij de hare was geweest. Daarom neusde ze over zijn oor en keek hem warm aan. "Toe maar, je mag best met haar praten als je wilt, of iemand anders. Ik cover voor je," sprak ze met een warme knipoog toen ze hem naar Shatteredice zag kijken. Hij moest het leuk hebben, zij zou wel opletten. Het was nog maar een jongen.

TAG: eerst Falconpaw, nu open!

<sub>Blueflower schonk hem een glimlach voordat haar ogen weer naar de katten om haar heen gingen. Zoveel gezichten die ze herkende, maar ook zoveel die ze niet herkende. Het was een meer een vlaag van herkennen als ze een bepaald gezicht zag dan een echte zekerheid. De meeste had ze wel eens gezien op een gathering en meer was er ook niet van gekomen. Ze draaide haar kop weer opzij naar Smokegaze toen hij haar wat vroeg. Ze huiverde. "Ik weet het niet.." Bekende ze zacht. "Als ik zeg dat het mij geruststelt als andere clans er ook mee te maken hebben dan klinkt dat zo gemeen, want niemand verdient het om een zoon, dochter of vader of moeder te verliezen aan een tweebeen.." Ze slaakte een zucht terwijl ze het gras met haar nagels kneedde, ontmoedigd door het onderwerp. "Ik weet het niet." Zei Blueflower opnieuw met een onplezierig gevoel in haar maag.

TAG @Smokegaze</sub>

Littlefish snorde lichtjes bij de begroeting van haar broer en de confirmatie dat hij deputy was nu. "Ik ben zo trots op je!", snorde ze vrolijk, even knikkend toen hij vertelde dat Acornstar straks alles zou vertellen. Even aarzelde ze toen Settleddust vroeg hoe het met haar ging, maar ze antwoordde met een glimlach om haar lippen simpelweg: "Goed!" Maar het bleef niet lang bij hen tweeën. Dustspirit kwam bij hen staan, en ze kon niet anders dan opmerken dat zijn blik even op haar buik leek te blijven steken. Littlefish plooide haar staart onbewust wat voor haar lijfje heen, maar begroette hem met een glimlach en een beleefd knikje alsof ze hem nog nooit eerder gezien had. Ook Arcticwolf kwam erbij, al begon die meteen tegen Settleddust te vertellen over zijn partner. "Oh ja, Seamist toch? Die kittens zijn zo schattig!", mengde Littlefish zich vrolijk in het verhaal, blij dat het over een onschuldig onderwerp ging en snorrend bij de herinnering aan het tweetal. Ja, zo ontzettend schattig, met die kleine pootjes en kleine oortjes en..

Oh Starclan. Nog een Thunderclanner kwam bij hun groepje staan, maar hij had enkel oog voor haar. Littlefish slikte even nerveus en zette een stapje opzij, dichter bij Settleddust. Haar turquoise ogen waren groot terwijl haar blik gleed van Stagtine naar Dustspirit, maar ze plooide een onschuldige glimlach op haar snuitje. "Hallo!", mauwde ze vriendelijk, neutraal. Zoals ze elke kat uit een andere clan zou begroeten op een gathering. Maar haar staart krulde zich nog wat steviger rond haar lichaam, haar buik, heen, terwijl ze zich bijna achter haar grotere broer probeerde te verbergen. Ze was niet voorbereid geweest om nu al de consequenties van haar acties onder ogen te moeten komen.

Tag: @Dustspirit, @Stagtine, @Settleddust & @Arcticwolf

Dit was dan toch echt haar eerste gathering waar ze naartoe zou gaan. Ze was wat nerveus, maar tegelijkertijd was er ook een enthousiasme om katten van andere clans te ontmoeten. Wat ze alleen niet had verwacht was dat het zo groot zou zijn en dat er zoveel katten zouden zijn. Ze liep dan ook wat tussen de groepen katten door, hopende een paar katten te vinden waar ze mee zou kunnen spreken, maar voor ze de kans had om een groep te vinden galmde er een stem vanaf de rots. Een grote donkerbruine kater had de gathering gestart. Ze bleef op de plek waar ze was en luisterde met grote ogen naar wat de kater allemaal te zeggen had. Ze had de verhalen over Bloodclan wel gehoord, maar nu kreeg ze meer informatie dan ze zo direct kon begrijpen.

Tag: Open

[De gathering is gestart. Het topic waar de leaders spreken is hier te vinden: https://www.warriorcatsnl.com/t43587-gathering-leaders-a-night-to-remember#874601]

Settleddust kon niet onderdrukken nog een trotse glimlach over zijn snoet te laten gaan toen zijn zusje zei dat ze trots op hem was. Ze waren werelden van elkaar gescheiden en alsnog konden ze zo spreken. En hij had het geschopt tot deputy en zij... nou ja zij was gelukkig, toch? Ze zei dat het goed ging. Maar al snel waren ze niet meer samen. Een Thunderclanner kwam bij hen zitten die oogde op zijn zusje. Settleddust herkende hem maar al te goed. Dust-nogwattes zou het inmiddels wel zijn. Een domme ruzie als apprentices zorgde ervoor dat zijn haren wat overeind kwamen. Had hij iets met zijn zusje te maken? Ze deed alsof ze hem niet kende, maar de sfeer voelde gespannen. Dus gaf Settleddust hem een evil-eye. Niemand kwam aan zijn zusje. Maar hij kreeg niet veel tijd om kwaad te zijn, want een onbekende Riverclanner kwam op het toneel. Zijn vacht grijs met wit gevlekt en ijsblauwe ogen keken hem priemend aan. Wie was hij? En wat wilde hij met.. hem? Hij deed alsof hij hem kende, alsof ze elkaar hadden gesproken aan de grenzen. En wat hij zei, ging door merg en been. Zijn partner? Waar had hij het over, maar hij voelde al aan zijn water wat er ging gebeuren. Hun blikken, groen en blauw waren in elkaar gesloten en Settleddust beek harder op zijn kiezen dan hij ooit had gedaan. Amberkit en Brackenkit. Zijn kittens. Ze waren van hém, niet van deze... deze vissenvreter! Deze stinkende baviaan. Wat had Seamist gezegd en waarom keek hij hem zo aan? Hij wist het, hij moest het wel weten. Maar Settleddust moest nonchalant blijven. De groeten doen van haar? Waren ze echt een stel, of was dit een dekmantal voor Seamist? Meteen zag hij haar weer voor zich, haar gevlekte vacht, het prachtige oranje, de zon en maan in haar ogen. Ze was van hem, en hij was van haar. Zijn hart was nog in Riverclan bij haar, maar dit vossenhart voor hem stampte hem in de modder. De twijfel kwam toch. Had Seamist hem al ingewisseld? Zijn hart klopte als een bezetene in zijn keel, maar hij moest vriendelijk blijven. De troste, Shadowclan deputy die hij was. Zijn borst vooruit en een glimlach op zijn lippen. Littlefish bevestigde nog even hoe vriendelijk ze waren. Uiteraard, het was zijn bloed. Haar bloed. Verdomme, waarom moest het zou zijn? ‘Gefeliciteerd,’ miauwde hij terug naar de kater, gemaakt vriendelijk. ‘Riverclan is gezegend met weer gezonde kittens,’ zei hij met een beleefd knikje. Zijn vlees en bloed, zou opgevoed worden door hem. Het was oneerlijk. Hij wist dat het beter was, dat Seamist ook haar verhaal moest begraven, de geheimen mee zou nemen in haar graf. Maar oh, hoe hij bad dat het anders kon zijn. En misschien zou deze kater goed voor haar zijn. Maar dat betwijfelde hij. Om hem zo op te zoeken op de gathering, hem te confronteren bij zijn familie. Deze vreemdeling had het op hem gemunt. Settleddust had niet eens door dat er nog een kater bij was gekomen. Hij kwam pas weer terug in de realiteit toen Acornstar begon te spreken en hij het oogcontact verbrak met de Riverclanner. Hij trok even zijn neus op. Volgende keer beter vriend, maar je zou hem niet zo snel op de kast kunnen jagen. ‘Excuseer me,’ miauwde hij toen naar de andere twee, waarna hij naast Amberstorm ging zitten, op zijn nieuwe plek tussen de deputies. Hij luisterde hoe Acornstar zijn woord deed, over alles wat er was gebeurd en hij vreesde dat de hel niet veel later zou losbarsten. Hij keek nog even trots over de groep katten toen hij bekend werd gemaakt als nieuwe deputy. Hij wierp een warme blik toe naar de twee nieuwe medicine cats. En nu, nu zou misschien zijn tweede test van de avond komen.

Tag: Arcticwolf, Littlefish, Dustspirit, Stagtine[/b]

Het was duidelijk dat de Shadowclanner hem nog steeds niet mocht, maar als hij heel eerlijk was, dan was dat van hetzelfde. Dit was echter een gathering, dus hij staarde kort terug voor hij zijjn blik weer op Littlefish richtte. Hij merkte op hoe Littlefish haar staart om haar heen wikkelde wat hem eigenlijk alleen maar meer verdacht maakte op wat er kon zijn. Ergens wilde hij haar alleen spreken, maar dat kon niet met zoveel katten erbij, vooral niet toen er nog een riverclanner bij kwam en het onderwerp daarop leek te veranderen. Hij zette zelf een glimlach op naar de kater die net verteld had twee kittens gekregen te hebben, ook al was het meer een glimlach uit beleefdheid. "Gefeliciteerd," Voegde hij er nog aan toe, voor zijn blik onbewust weer terugging naar Littlefish, maar niet voor lang, want een volgende kat mengde zich ertussen, Stagtine. Zijn broer leek hem echter totaal te negeren en ging vrijwel direct op Littlefish af. "Stagtine?" Vroeg hij dan ook. Waarom was zijn broer recht op Littlefish af gegaan? En waarom had hij een vermoeden dat Littlefish wat verborgen hield en ook wat het mogelijk was?


Tag: Littlefish, Stagtine, Settleddust & Arcticwolf

Natuurlijk kon ze van een Gathering niet wegblijven. Het was dé kans om de katten te zien van wie ze hield. Deze avond lag er echter een schaduw over haar humeur, omdat ze van één kat al wist dat hij niet meer zou komen. Ze zou hem moeten verachten, maar ze miste hem. Ze wist nu wat hij gedaan had, welk leed hij veroorzaakt had, maar nog altijd wist ze dat niet te rijmen met het beeld dat zij van hem had gehad, de vriend die hij voor haar was geweest.
De afgelopen tijd was in een waas voor haar voorbijgegaan. Haar medeplichtigheid woog op haar. Ze was blind en doof geweest. Naïef. Dat deed pijn, dat ze zelfs nu nog, nu ze dacht al haar zachtheid achter zich gelaten te hebben, nog altijd te goed van vertrouwen kon zijn. Een troost was dat veel katten het hadden overleefd. Ze was langs de grenzen blijven lopen tot ze katten trof die nieuws wilden delen, dus ze wist dat Stag en de andere ThunderClanners oké waren, dat RiverClan zich ook veilig had teruggetrokken, dat Pepperpaw nog leefde. Niet dankzij haar.
Ze keek rond en zag zo veel katten die ze wilde spreken dat ze niet wist naar wie ze toe moest lopen. Acornstar opende de Gathering met nieuws dat ze in grote lijnen wel wist. Toch voelde het vreemd het uitgesproken te horen worden. Twee apprentices are medicine cats, dat verbaasde haar wel, en ze wierp een blik op Pepperpaw. Ze wendde haar blik echter snel weer af, de gruwelen van het gevecht en het geluid van die gil nog te vers in haar geheugen. Ze schuifelde wat heen en weer. Normaal sprak ze zo makkelijk katten aan op Gatherings, maar nu wist ze zich geen houding te geven. Het voelde alsof ze het allemaal aan haar zouden kunnen zien, ook al wist ze dat dat onzin was - zolang zij haar spijt en twijfel maar niet te duidelijk op haar gezicht droeg. Ze was goed bevriend geweest met Tall, dat was geen geheim, maar ze konden toch niet weten hoe veel ze geweten had, hoe veel ze had kunnen weten als ze de juiste vragen had gesteld?

Tag: open

Hij zag Shatteredice en zijn hart leek even te stoppen, ze was dus toch meegekomen. Hopelijk ging dat goed, want hij wist niet hoe de spanning tussen haar en Windclan ervoor stond. Wat dacht haar oude clan ervan. Hij wou naar haar toegaan, maar een Thunderclanner sprak hem aan. Vaag herkende Lynxfang hem als Leafface, maar hij wist niet veel over de Warrior. Normaal gesproken zou hij wat meer geïnteresseert zijn, maar met de aanval op Silvercloud had hij het weer niet zo op Thunderclan en bovendien was hij wat afgeleid bij alle gebeurtenissen die nu plaats leken te vinden. ''Goed''bromde hij, al was dat niet helemaal naar de waarheid. Hij ging gewoon niet aan deze voor hem nogal onbekende kat al zijn zorgen vertellen. Hij hield Shatteredice in de gaten, van plan om in te springen zodra een Windclanner maar iets durfde uit te halen. Toen een flink beschadigde poes naar haar toe ging stond hij al klaar, maar gelukkig leek er niks te zijn. Hij hoorde niet wat ze zei, maar ze klonk opgelucht. Rustig richtte hij zijn kop weer naar de Leaders, wachtend tot de vergadering zou starten. Hij merkte dat Leafface vertrok, maar dat deed hem momenteel niet heel veel. Er waren belangrijkere zaken aan orde. Eindelijk was het zover en begon Acornstar te spreken. Hij had veel te vertellen, onder ander over de mislukte reddingspoging. Lynxfang dacht eraan terug met een bepaalde schaamte, al wist hij dat ze machteloos stonden. Zeker nu hij het nogmaals hoorde. Maar Bloodclan was weg en Tallshadow was verbannen, het was fijn dat daar weer een soort van vrede gekeerd was. Alleen, momenteel leek voor Riverclan hun vrede in gevaar te zijn. Hij vroeg zich af wat Pantherstar daarover vrij zou geven. Hij zei niks, geen belangrijke mening hebbend over wat er allemaal gebeurd was. Er waren andere dingen waar hij meer interesse in had.

-Open