[GATHERING] a night to remember

RAVENPAW // 10 moons

Er gebeurde heel veel om hem heen. Hij herkende de leiders, een paar tenminste. RiverClan's leider en ThunderClan's leider. En hun eigen. Maar die van WindClan was nieuw, anders. De gevlekte kater die eerder aan het roer gestaan had was er niet, maar daar zou vast binnenkort duidelijkheid over komen.
Er stapte iemand op hem af die hij niet kende. Een rode poes die naar Thunderclan rook. Hij ging iets rechter op staan en stak zijn borst trots voor uit. Hij hij onthouden wat Wolfblood tegen hem gezegd had. Hij moest een sterke en trotse Shadowclanner zijn. De rode poes stelde zich voor als Sunpaw. Ravenpaw grijnsde terug naar haar. "Dat past wel goed bij je vacht." zei hij toen. Wetende dat hij hetzelfde terug ging krijgen. "Ik ben Ravenpaw," miauwde hij. Hij zag dat ze rond keek om dingen te zien en op te vangen, hij deed hetzelfde. "Er is veel veranderd volgens mij, als ik de oudere katten zo hoor praten." hij had alleen nog maar ontzetting gehoord over de rangwissels die gebeurd waren. "Die deputy van RiverClan is ook nieuw volgens mij? En de deputy van WindClan is geen leider geworden, waarom is dat?" vroeg hij zich toen hard op af.

Tag: Sunpaw

When all the hate burns off,
I'm left here with the pain

[GATHERING] a night to remember - Pagina 3 Dbep0o11

Ze hoefde niet mee, het zou geen teken van zwakte zijn als ze thuis bleef, niemand zal het haar aansprakelijk nemen als ze de gathering niet zou bijwonen. Het was normaal dat je geen behoefte had om omringd te zijn met honderden andere, dat ze haar oude vrienden, familieleden en clangenoten van Windclan weer onder ogen kwam na weken lang weg geweest te zijn. Niemand leek te begrijpen waarom ze ineens weg was, dat ze zo ziek was geweest en daarna verscheurd was in pijn en rouw. Ze zouden vast allemaal denken dat ze een clanverrader was, dat zou haar niet verbazen als haar ex partner en diens deputy nep leugens achter haar rug hadden spuwde in plaats van dat ze naar de realiteit keken en eens gingen inzien dat hun clan die hun leidde de oorzaak was van dit alles. Nu had ze gelukkig een plek gevonden en gekregen die wel doorhad hoe haar leven was geweest. Pantherstar, een leader die gezien werd met het minst inlevingsvermogen, had het zelfs kunnen zien en had er iets aangedaan. Het was aan Riverclan dat haar pootjes nu de kiezelsteentjes voelde in plaats van de luchtige wolken van Starclan. Ze ademde even diep in en uit voor ze licht trillend toch haar eerste passen nam om richting de fourtrees te lopen. Haar mentaliteit was nog steeds nihil net als haar fysieke toestand maar ze zag er al beter uit dan voorheen. Ze kroop dan wellicht langzaam, maar ze kwam wel weer omhoog. Ze zocht het gezelschap van Crystalshell's zijde terwijl ze met de groep Riverclanners mee liep en week van haar af toen ze aankwamen. Hoewel ze naar Riverclan rook nu, haar loyaliteit nu ook ben hen lag, zou ze wel elke volle maan gebruik maken om haar gezin te zien en om haar loyaliteit eventjes opzij leggen om weer moeder te zijn. Haar focus lag op niemand anders, haar blauwe oog ging enkel uit naar haar gezin en Abysshowl. Een kat die ze ook had moeten achterlaten, iemand waarvan ze ook zoveel van hield. Haar maag voelde wel als een achtbaan die twintig keer over de kop ging maar niks van haar uitstraling gaf weg hoe ze zich voelde. Nee, ze stond hier als de trotse vrouw die ze altijd geweest was, als de vrouw die neergeslagen was en verscheurd was die weer langzaam terugkeerde in haar prachtige verschijnsel. Ze zou tien keer sterker terugkeren. Haar poten liepen nog wat rond, maar voor nu zag ze nog niemand die ze zo graag zien wou. Het was haar overigens wel al opgevallen dat Stallionstar er niet was. Was het slecht van haar om daar blij mee te zijn? Vast niet. Na alles wat er gebeurd was, ze nam het haarzelf niet meer kwalijk, nee het was haar schuld niet maar die van de rest die haar niet hadden geholpen. Ze was er klaar mee. Met iedereen die haar verkeerd gedaan had. Zo ook Wolfheart, die nu als een trotse kater bij de steen stond. Ze zou trots geweest zijn, oh zo trots op hem, oh zo blij als hij niet bij de waterval had gestaan met een blik alsof hij blij was geweest met haar pijn. Hij vader had gelijk gehad, ondanks dat hij ook op haar lijstje stond met de katten die ze liever kwijt was dan rijk, ogh wat had papa toch gelijk gehad over hem. Ze ging zitten, haar pluizige staart om haar lijf heen slaand terwijl ze haar blauwe oog richtte op hem. Haar blik was rustig en warm, zoals altijd terwijl ze zelfs nog een glimlach naar hem toe wierp: Kill em with kindness.

- Open

Abysshowl kon het zich niet voorstellen dat ze ooit eerder naar een gathering was geweest. Ze had nooit de behoeft gevoelt om te weten hoe de andere clans eraan toe waren. Ze had geen behoefte om hun persoonlijk te leren kennen. Nee, de poes was simpel in dat vlak, Windclan ging eerst en was hiermee ook alles wat er tot deed. En Windclan was de afgelopen tijd niet makkelijk. Met Stallionstar die geroepen was tot een hoger doel en Wolfstar die hiervoor de plaats had ingenomen, iets waar de poes niet al te lekker naar op keek. Hoewel hij in principe niks tegen haar had gedaan was hij nog altijd onderdeel van een negatief plaatje, daarbij was haar vertrouwen in mannen toch al minimaal te noemen. Als hij deputy was geworden was het ook nog anders geweest. Ze had liever Amberstorm aan de macht gezien, een sterke poes die veel in waardes overeen kwam met haarzelf. Dat was logischer dan ineens een warrior die negen levens kreeg. Ze klemde haar kiezen op elkaar bij de gedachte. Het voelde vreemd, het voelde nieuw en tegen de tradities in. Ze had het er niet op. Dus nee, ze zat hier ook niet op te wachten om te zien hoe hij de stoere leader uit ging hangen. Maar ze moest. Ze moest omdat dit haar enige kans was om haar te zien. De elder was rusteloos geweest van alle zorgen om de ander, om degene waar ze stiekem toch zo enorm veel om gaf. En hoewel ze een hekel had aan Riverclan, werkelijk tot de grond van haar wezen, zou ze dit aan de kant zetten voor haar. Als ze maar op kwam dagen… en zo niet zou ze wel een hartig woordje spreken met hun leader. Haar passen mengde in met de groep. Haar ademhaling verhoogde al iets door de bekrampte manier van lopen. Instincief hapte ze naar de lucht naast haar, in de hoop zo afstand te krijgen met de rest. Ze deed het niet goed in druktes. Het benauwde haar en dreef haar hoofd weg naar plekken waar ze niet langer wilde komen. Druktes brachten de angst en het dier naar boven. Waar dieren kiezen voor vluchten of vechten was zij altijd iemand geweest om te vechten. Maar ze deed zo haar best sterk te blijven. Om niet vijand te zien in bekende gezichten en in gevlekte katten. Toch bleef haar adem gehaast en hoog zitten, verwaasde haar blik met iedere stap. Ze beet op haar wang totdat ze haar eigen bloed proefde. Eenmaal op de open plek werd het niet makkelijker. Meer drukte. Meer herrie. Ze trilde met iedere spier in haar lichaam terwijl ze een vieze smaak in haar mond kreeg. Rustig, focus, haal adem. De grijze poes volgde haar eigen commando op en keek rond. Ze zag in ieder gezicht haar oude cipiers. Nog even. En anders loop je weg. Anders loop je terug naar huis en zie je haar wel bij de grens. Maar toen ze haar oog eindelijk weer kon focussen viel deze op de flamepoint. Ze was er. Snel om haar paniek weer voor te zijn kwam ze in beweging richting de ander. En hoewel ze wilde spreken kreeg ze enkel een vreemde klank uit haar keel, haar stem ontnomen door alles wat er speelde. Voor een moment drukte ze haar kop tegen die van Shatteredice en haalde diep adem. En zoals haar eigen was kon ze al haar eigen kwalen aan de kant zetten voor een ander. “Je bent oké.” Was alles wat ze kon mompelen, haar stem ruw van de inspanningen. "Waag het nooit meer mij zo ongerust te maken"

+ Shatteredice

Persoonlijk had hij deze Gathering liever overgeslagen. Er was zoveel gebeurd en om Wolfstar op de rots te zien was nog steeds wennen. Maar goed, Daintywhiff wilde graag gaan, en hij ging haar natuurlijk niet zomaar alleen laten gaan. Gewoon, voor de zekerheid. Dus glimlachte hij lichtjes naar de witte poes naast hem toen ze aankwamen. 'Nou, hier zijn we dan,' mauwde hij en hij ging zitten. Nu was het wachten totdat de open plek vol stroomde met de andere Clans, en tot de Gathering ging beginnen. Hij was benieuwd wat Daintywhiff er van vond.

Tag: Daintywhiff & open

_{Haar mentor stond al klaar voor haar. Een glimlach trok over haar snuit terwijl hij in haar oor fluisterde. Ze zou nu een training van hem krijgen en gezonde spanning vulde haar lichaam. Ze had het erg goed getroffen met haar mentor, vond zijzelf. Hij sloot precies aan bij haar. Hij gaf haar trainingen in dingen die zij ook als belangrijk achtte, gaf aandacht aan dingen die andere mentoren achterwege lieten. Ja, in werkelijkheid was hij helemaal niet de juiste mentor voor haar; hij bracht haar slechte kwaliteiten juist naar voren, zorgde ervoor dat ze zich in deze dingen ontwikkelde. Maar zij vond het heerlijk, ze genoot ervan. Ze liep naast hem, mee naar een andere kat. Haar staart bleef in constant contact met haar mentor. Dit lichamelijke contact vond zij van hem heel fijn. Ze gingen naar een Thunderclanner toe, die hen redelijk joviaal begroette. Simpel was het soms ook. Een zoete glimlach lag om haar lippen terwijl ze netjes naast Warhound ging staan.}

De oren van de kat tegen wie hij gesproken had draaide zich naar achteren. Bramblepaw voelde zich meteen schuldig alsof hij iets vreselijks had gezegd. Maar hij had zichzelf enkel voor gesteld en naar haar naam gevraagd, maar dat was kennelijk al verkeerd gevallen al begroeten ze hem beleefd. Wat was dat toch? Kon niemand hier normaal reageren van de rivierclan? Okay ze hebben een oorlog gehad, maar dat wilde nog niet zeggen dat hij ruzie of zo wilde of starten... 'A...angenaam.' stotterde de jonge windclanner in een poging verder te gaan met het gesprek. Maar wat kon hij zeggen? Hij wilde best praten, maar het was zo lastig zeker door zijn gestotter.

Tag: Sagepaw, open

[GATHERING] a night to remember - Pagina 3 X10E2zv

De Gathering zat er al een tijdje aan te komen en Daintywhiff kon niet anders dan er gretig naar uit te kijken. Ze had al zoveel geleerd van Shadefeather en dit was gewoon. Haar hartje begon sneller te slaan bij het vooruitzicht van al die katten samen op een plek. Eindelijk kon ze de grote leiders samen zien. Voor haar was dit niet heel moeilijk. Ze had Stallionstar niet zo goed gekend en de switch naar Wolfstar was gemakkelijk. Ook kon ze niet mee denken in het feit dat Amberstorm nu leider had moeten zijn. Die rangorde had ze moeten leren, had ze nooit van kinds af aan gezien en daarom waren veranderingen minder moeilijk. Toen Wolfstar hen aansprak en hen er eindelijk op uit stuurde kon ze niet anders dan enthousiast en gretig naar voren rennen. Ze knikte heftig bij de woorden van Shadefeather, maar ging niet zitten. Het veld krioelde al snel van de katten. Het begon te tollen in haar hoofd. Ze schoof een stukje op naar Shadefeather en drukte haar oortjes in haar nek. Hmmm toch anders dan ze had verwacht. "Kunnen we misschien aan de rand gaan zitten?", vroeg ze met een zoete stem. Daintywhiff voelde zich plots erg bekeken. Wie had ze allemaal gekend?

Katten: Shadefeather & Open

De poes naast hem bewoog, sprak hem aan. Kort gleed zijn blik over haar heen, haar glanzende vacht even een grijns op zijn gezicht brengend, Riverclan huh. "We zullen het snel weten." Mauwde ze waarop ze haar blik op de deputies en leaders bracht. De grote kater knikte en volgde haar blik omhoog, zijn staart kort heen en weer zwiepend in nieuwsgierigheid "Beter wel ja" Geen stallionstar, geen amberstar en een nieuwe Riverclan deputy, dat was nog is wat. Hoewel de kater altijd genoot van gatherings had hij deze keer, na al het gedoe met die hond, toch besloten om te komen en starclan wat was hij blij met zijn keuze. "Vraag me af waar Stallionstar is...ik bedoel zou het niet Amberstar moeten zijn dan? Of in ieder geval Amberstorm die daar boven staat?" met een vragende blik keek hij de poes naast hem aan alsof deze het beter zou weten dan hem. Nieuwsgierigheid brandend in zijn koele ogen. "Wat een gekte joh" mauwde hij tenslotte met een korte zachte lach, een schud van zijn kop, wat een tijd om in te leven joh.

Tag:Tinkerbell

_{Ze had officieel weer de rang Warrior op zich mogen nemen, dus dat betekende dat ze ook mee mocht naar de Gathering. Oh, hier had ze wel zin in hoor! Ze was benieuwd wie ze allemaal tegen zou komen en natuurlijk wat voor grote dingen er gebeurd waren voor de rest van de Clans. Silverwish ging natuurlijk haar bekje houden over de dingen die in ThunderClan gebeurde. Als Thornstar dat bekend wilde maken deed hij dat zelf maar, het zou in ieder geval niet van Silverwish komen. Het was al best vol toen ze aankwamen en Silver trippelde naar het midden toe. Daar ging ze zitten en keek even om haar heen. Ze was benieuwd of ze nog bekenden ging zien vanavond.

Tag: Open}

Het was weer tijd voor een gathering. Hij had zichzelf wel 5 keren opnieuw gewassen zodat hij er perfect uitzag voor deze gelegenheid. De grijze kater zou eenmaal niet durven om op te komen dagen met één sprankeltje vuil op zijn mooie vacht. Zijn groene ogen gleden over alle katten, van de leiders en de deputies tot de apprentices die kwamen opdagen. De warrior had erg zin om te praten, misschien op te scheppen over zijn super schone vacht. Hij voelde zich erg goed met zo'n schone vacht. Hij stopte er zeker veel moeite in, en met die gedachte trippelde de kater met zijn lichter gekleurde poten als een trotse pauw naar de eerste kat toe die hij zag. En dat was een ThunderClan kattin. “Hallo, ik ben Snappingturtle, en u bent?”, stelde de kater zich voor.

[tag: Silverwish, open]

Ze zat stil op haar plek en keek onderzoekend om zich heen. Af en toe ontmoette ze een blik die in haar richting werd geworpen en vroeg zich dan af wie van die katten wisten wie ze was. Maar niemand scheen de interesse of de moed te hebben om haar aan te spreken en het zelf te vragen, niemand behalve... Crystalshell keek verbaasd om toen ze de stem hoorde. Ze draaide haar kop en ja, ze had het goed gehoord. Lizardpath, Windclan's voormalige medicine cat was naast haar komen zitten. Riverclan stond altijd nog op gespannen voet met Windclan, maar Crystalshell was niet degene die dat vuur zou voeden. Ze was met haar hele ziel vóór een verzoening, hoewel ze wist dat een andere uitkomst waarschijnlijker was. Desalniettemin glimlachte ze bij de felicitatie. Ze boog even uit wederzijds respect haar kop en miauwde: "Dankjewel, Lizardpath. Ik hoop dat ik Riverclan en het woud goed kan dienen." Het waren nogal formele woorden, misschien wel omdat ze nog niet goed wist hoe ze met deze nieuwe spotlight om moest aan. Ze wilde graag iets terugzeggen, een gesprek beginnen. Maar wat wist ze nou over Lizardpath? Ze was in dezelfde tijd als Chivysniff medicine cat geweest. Plotseling schoot het haar te binnen dat de meesten hier nog niet wisten van de dood van Pantherstar's dochter.

Tag; Lizardpath

"Beter wel ja" Ze hield haar blik op de groep leaders gericht en trok even met haar oortje toen de kater naast haar luidop begon na te denken. "Vraag me af waar Stallionstar is...ik bedoel zou het niet Amberstar moeten zijn dan? Of in ieder geval Amberstorm die daar boven staat?" Ze draaide haar kopje opzij en keek hem met helder groene oogjes recht aan. "Misschien is Amberstorm wel ziek?" zei ze met een lichte twijfel op haar snoetje en fronste even. Maar waarom was de poes dan hier? Mh, elk mogelijk antwoord gaf dubbel zoveel extra vragen die onbeantwoord bleven. "Wat een gekte joh" Ze lachte zachtjes bij zijn laatste reactie en kwam toen tot de conclusie dat ze zichzelf nog niet had voorgesteld. Ze kon zelf ook geen naam op de kater naast haar plakken, enkel de clan waar bij bij hoorde. "Mijn naam is Tinkerbell," zei ze dan ook na een korte stilte en sloeg haar staartje rond haar pootjes.
Tag: Bluejay

Het waren beelden die zijn netvlies nooit meer zouden verlaten. Elke keer wanneer hij zijn ogen sloot zag hij het weer, zijn broer, zijn moeder en alle anderen die waren gestorven aan de poten van tweebenen. Hij opende zijn ogen direct toen hij aanwezigheid aan zijn zijde opmerkte. Blueflower had naast hem plaatsgenomen op het gras waarbij ze vroeg of ze hem gezelschap mocht houden. Smokegaze glimlachte. "Natuurlijk, jij wel," miauwde hij dan ook. Beter dan een kat uit een andere clan, daar had de kater geen behoefte aan. Toch was hij wel aanwezig op de Gathering. Dit was puur omdat hij wilde weten wat er speelde in de andere clans en of andere clans ook katten verloren aan de poten van tweebenen. "Denk je dat wij de enige zijn, waar katten worden dood gemaakt door tweebenen?" Vroeg hij aan Blueflower om een gesprekje gaande te krijgen. Vervolgens ging zijn blik even naar Crystalshell. Daar zat de dan, beneden aan de rots waar de andere commanders plaats zouden nemen. Smokegaze knipperde even bemoedigend met zijn ogen, hopend dat ze het zou zien.

TAG: @Blueflower

Ze was met haar blinkende oogjes naar de 4 leaders aan het kijken, toen ze plots wed opgeschrikt door ene kat die tegen haar aanliep. Het was eerder een katje viel haar nu op. Haar oortjes stonden recht naar voren en de poes was recht gaan staan bij de verrassende ontmoeting. ‘Oh, sorry!’ Het was zo te zien nog een heel jonge kat, waardoor ze ook automatisch een glimlachje liet zien en zich wat meer ontspande. Ze haalde echter één wenkbrauw op toen ze zag dat de oren van de jongeling naar achteren kantelden. "Uhm, hi," zei dan ook maar gewoon. Ze was niet helemaal mee met zijn reactie. Zag ze er zo bloeddorstig uit?

Tag: Cottonpaw

_{De twee flame points hadden zij aan zij gelopen toen Shadowclan naar de gathering vertrok en er lag een knoop in haar maag. Hier zouden ze beide als medicine cat apprentices naartoe gaan, maar Newtpaw had nu al bloed aan haar poten kleven. "Het komt wel goed" sprak ze zachtjes naar de iets oudere kattin terwijl ze onderweg waren, maar veel meer dan dat zei ze ook niet door de spanning die door haar lichaam raasde.

Af en toe merkte Newtpaw dat haar lichaam zich iets richting Pepper bewoog en haar staart langs die van de ander ging of dat ze haar schouder tegen haar aan duwde, een soort 'ik ben hier' gebaar zonder woorden. Dit zou hun samen wel lukken. Hoopte ze. Ze hadden het samen niet echt over het ongeval gehad, maar het was duidelijk dat Pepperpaw geschrokken was door wat er gebeurd was. Begrijpelijk natuurlijk. Ze hadden geen mentor en moesten het zelf maar uit zien te zoeken. Het was wachten op ongelukken als deze. Toen ze eenmaal door de struiken gegaan waren was Newtpaw de andere uit het oog verloren en duwde ze zich wat dichter tegen de grotere kater naast haar aan. "Gaat het?" Miauwde hij met sprankelende oogjes en ze knikte maar. Hij leek het wel oke te vinden hier en ze wilde dat niet verpesten. "Prima" ademde ze.

tag: twisted}

Hij bleef om zich heen kijken. Opzoek naar iemand van zijn Windclan Siblings. Crowcall, waar hij een speciale band mee had. Of zijn Windclan broer, Hellguard, of Nighthowler, zijn zus. Samen vormde zijn Thunderclan broers en zijn Windclan siblings al een kleine Clan of zich. Skyclan. Aangezien ze allemaal Skyclan bloed in zich droegen. Was dat wat maakte dat ze zo close met elkaar konden zijn? Toch was de laatste keer dat hij ze had gezien alweer lang geleden.
Hij aarzelde daarom ook niet op de eerste beste Windclan kat af te stappen en te vragen naar Crowcall. Hij merkte niet op dat de poes die hij aansprak ietwat geschrokken was. Hij lachte toen ze op hem reageerde. Haar antwoord daarna bracht hem niet veel verder. Er waren enorm veel katten, dat was onbegonnen werk. "Nou, als je het niet erg vind, blijf ik jou gezelschap houden," miauwde hij daarom dan ook. Ze stelde zichzelf voor als Fallenflight. Mooie naam, vond hijzelf. "Aangenaam kennis te maken, Fallenflight. Mijn naam is Snowleopard," miauwde hij. Hij mocht dan al even warrior zijn, toch borrelde er nog steeds trots in hem op wanneer hij zijn naam uitsprak. Hij was erg lang apprentice geweest en had dus erg lang de naam Snowpaw gedragen.

TAG: @Fallenflight

Vroeger. Wat was dat een gekke gedachte, om na te denken over vroeger. Vroeger. Dat voelde alweer zo lang geleden, een hele andere tijd. Was het dan ook alweer zo lang geleden? Er was zoveel gebeurt, het was niet meer bij te houden. Het was vermoeiend, uitputtend. Was dat wat het leven was? Onder andere omstandigheden zou ze de kat, wie nu bij haar was komen zitten en haar lichaam afschermde van anderen met de zijne, van zich afgeduwd hebben. Onder andere omstandigheden zou zoiets niet nodig geweest zijn. Nu? Nu voelde ze er niks bij, misschien een wat opluchting. "Daar zijn we weer," reageerde ze op Hazelnut met een zwakke glimlach. Een glimlach die pijn deed aan haar gezicht. Een glimlach die ze eigenlijk niet meer dragen kon. "Het houd niet op, hé?" Reageerde ze op zijn opmerking over het nieuwe pallet aan leaders en deputies. Zoveel moons terug had haar moeder daar nog gestaan, daarna Tallstar en nu Acornstar. Hoe zou hij het doen? Hazelnut merkte op dat Stallionstar er niet bij was. Russetfur fronste wat. "Inderdaad. Dat is Wolfheart die daar nu staat," merkte ze op. Was het dan nog wel Wolfheart? Zo oud was ze nog niet eens. Ja, een Senior Warrior, maar nog niet dicht bij het worden van een Elder. Nog lang niet. Al voelde het soms wel zo met alles wat er gebeurde in het leven. In haar leven. Oh Neritefur...

TAG: @Hazelnut

Daintywhiff ging niet zitten maar zodra de open plek drukker werd schoof ze toch wat dichter naar hem toe. Shade richtte zijn gele ogen op haar en glimlachte geruststellend. 'Kunnen we misschien aan de rand gaan zitten?' vroeg ze met haar oren naar achter gevouwen. Shade knikte en ging staan. 'Natuurlijk, Dainty,' mauwde hij met een glimlach. Hij leidde haar naar de rand van Fourtrees, weg van alle drukte. Toch wilde hij nog wel graag kunnen horen wat de Leaders te zeggen hadden, dus ging hij iets meer hun kant op staan. Hij keek naar de witte poes. 'Hier goed zo?'

Tag: Daintywhiff, open

_{Het duurde niet lang voor er iemand op haar af kwam lopen. Silver merkte al gelijk op dat de kater erg trots was. Zo liep hij tenminste. Ze knikte hem vriendelijk gedag toen hij dichtbij genoeg was. 'Hallo, ik ben Snappingturtle, en u bent?' stelde de kater zich voor. Silver glimlachte vriendelijk naar hem. 'Hallo Snappingturtle, ik ben Silverwish,' snorde ze. Haar blik ging naar de grote rots, waar de Leaders zaten. 'Weet jij waarom Stallionstar daar niet zit?' vroeg ze nieuwsgierig.

Tag: Snappingturtle}

De kattin stelde zich voor als Silverwish. “Aangenaam kennis met je te maken Silverwish”, mauwde hij vriendelijk. Ze vroeg ook ofdat hij wist waarom Stallionstar niet op de grote rots zat. “Ik heb geen idee, het is best wel raar”, antwoorde de grijze kater, ietsje neutraler, maar zijn toon van vriendelijkheid zat er nog in. Snel hefte hij zijn poot op en likte het, voor de zoveelste keer, want hij had een insect gevoelt. Echt jakkes die beesten, altijd zijn vacht verpesten, zeker op momenten zoals deze. “Insecten zijn stom”, gaf de warrior nog zachtjes toe na het likken. Hij vroeg zich niet echt af waarom Stallionstar er niet was, want zoals heel ShadowClan blijkbaar al door had, waren bijna al zijn zorgen voor zichzelf.

Tag: Silverwish, open

Onderwerp: Re: [GATHERING] a night to remember