{Ardentpaw} Smells like a lightningstorm

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De wind trok in een ferme bries aan haar pels terwijl ze achter een muis aanvloog. Wederom had ze haar geduld verloren en had ze de jachtpositie verlaten. Het sluipen was gewoon niks voor haar, ze raakte er meer en meer van overtuigd. Helaas was een muis toch wendbaarder dan een kat en na verloop van tijd was Pepperpaw wanhopiger en wanhopiger achter de muis aan het aanrennen.

Tot de grond ineens ophield en de helling van vierboom begon.

Pepperpaw hapte naar adem toen ze de bomen zag ophouden en probeerde nog glijdend tot stilstand te komen, haar nagels in de grond slaand. Haar remweg was echter te lang en ze tuimelde naar beneden de helling af, om in het zachte gras van vierboom terecht te komen. "Oef!" bracht ze uit, zichzelf onhandig tot haar poten hijsend en haar pels uitschuddend. Groene en bruine vegen van het gras en de modder hadden haar bleke pels gekleurd en ze voelde zich geradbraakt. Toch had ze zichzelf gelukkig niet bezeerd. Dat scheelde dan nog iets.}

Misschien was het niet slim, om zo ver van het kamp te zijn zonder mentor. Het maakte hem zeker op zijn hoede na wat Stallionheart hem vorrige keer had verteld toen hij bij fourtrees was geweest. Maar zijn nieuwsgierigheid en gevoel voor avontuur, samen met zijn ontembare energie zorgde ervoor dat de jonge kater weer op pad was getrokken. Weer naar fourtrees. Het was dan ook dat hij redelijk wat schrok toen hij een kabaal hoord. Eerst was het een geluid van pootstappen, hoogstwaarschijnlijk een kat, die over de grond heen bonsden. Niet heel erg voorzichtig. Die gedachte werd dan ook alleen maar bevestigd toen hij een kat aan de helling van fourtrees zag. Ze probeerde nog af te remmen maar tuimelde alsnog naar beneden en kwam recht voor zijn poten tot stilstand. Hij moest zichzelf er toch wel een klein beetje van weerhouden om te grinniken. Dat zou gemeen zijn. En het leek er ook op alsof het pijn had gedaan. "Gaat het?" vroeg hij haar en nam haar eens goed in zich op.
Het was een jonge kattin, misschien net iets jonger als hem, maar redelijk dezelfde leeftijd. Ze had een witte vacht gedecoreerd met vegen en strepen van het modder en gras waar ze net doorheen was gerold. Haar oortjes, snuit en staart waren rossig en ook was er een soort rossig tabby patroon rondom haar pootjes. Ze was niet groot, hij was zeker groter, en ze had blauwe ogen. Ze was best mooi, merkte hij objectief op, maar ze droeg ook Shadowclan geur met haar mee. Ze was dus een Shadowclan apprentice. "Misschien zou je wat beter op kunnen letten de volgende keer," vertelde hij haar. Het was niet gemeen bedoeld en zijn woorden droegen een goedaardige toon met zich mee.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Een zachte nies ontglipte Pepperpaw terwijl ze met haar pootje langs haar neus wreef. Al het stof wat haar val opgeslagen had liet haar neus kriebelen. Pas daarna besefte ze, oplettend dat ze altijd was, pas dat ze niet helemaal alleen was. De geur van loofbomen hing in de lucht. Pepperpaw knipperde met haar heldere blauwe ogen en keek toen omhoog naar de kater waar ze bijna aan de voeten van was gevallen. Het was een jonge kater, ouder dan zij was, maar zeker nog geen warrior. En aan de geur af te lezen, was het een Thunderclan kat. Waterpaw was het niet. Oeps, zou hij teleurgesteld zijn als zijn clangenoot haar wel bij vierboom gevonden had maar ze bij hun afspraak niet was komen opdagen? Dat wilde Acorndust immers niet.
Pepperpaw knikte wat verbluft op zijn woorden, haar stem nog niet gevonden hebbend door de mentale schok van de klap. Hij zag er in ieder geval niet gemeen uit, niet gevaarlijk. Misschien dat Thunderclan wel gewoon een vriendelijke clan was. Hij merkte op dat ze wat beter op moest letten de volgende keer. "Maar op dat moment dat ik op ga letten, dan was ik de muis misschien wel sneller kwijt," miauwde ze wat verbaasd op. Ze had hem bijna te pakken gehad immers! Ze moest alleen nog een klein stukje sneller... "Mijn naam is Pepperpaw trouwens! Wie ben jij?" Een nieuwsgierige glans verscheen in haar heldere, blauwe ogen.}

De Shadowclan apprentice knikte in antwoord op zijn vraag of ze oké was. Ah, dat was dan tenminste een zorg minder. Hij zou niet echt weten wat hij had moeten doen als ze gewond was gerraakt. Ze waren beide vast mijlen van hun kamp, dus alleen terugkomen zou moeilijk zijn geweest dan. Daarom had hij haar ook maar verteld dat ze voorzichtig moest zijn. Daarop had ze echter wel een verbaal antwoord."Maar op dat moment dat ik op ga letten, dan was ik de muis misschien wel sneller kwijt," Hij kon het niet helpen en grinnikte. Je zou toch helemaal geen muis gaan vangen door erachter aan te rennen. "Ik denk dat je die al helemaal niet zou hebben gevangen het moment dat je het op een sprinten zette. Ze voelen je pootstappen." Het was een beetje plagend bedoeld. De kattin wist het vast zelf ook wel en had ze gewoon een tevergeefse poging gedaan het beestje te vangen. "Mijn naam is Pepperpaw trouwens! Wie ben jij?" Oh, ja! Hij moest zich voorstellen nu. Anders zou het een beetje ongemakkelijk worden. "Ik ben Ardentpaw." Reageerde de gestreepte kater dus vrolijk, voordat een gedachte hem te binnenschoot. Er was hem verteld dat jonge apprentices niet vaak zonder hun mentor op stap waren. "Is jouw mentor in de buurt?" Toch wel een beetje nieuwsgierig naar hoe het er dan in Shadowclan aan toe ging. Ook was het handig om te weten of hij moest uit gaan kijken om geen warriors van een andere clan boos te maken.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{De apprentice kwam met zo'n logische uitleg op het feit dat de muis haar altijd zou ontkomen als ze zou rennen dat Pepperpaw haar oren kort naar achteren legde. Nou moe. "Maar sluipen lukt niet, dus ik moet toch wat proberen," miauwde de kattin echter eenvoudig, alsof ze een simpel feit noemde. Ze moest meer oefenen met sluipen, maar voor nu kon ze het zo proberen. Rennen voelde natuurlijk, gedragen door de wind. Maar liet dat maar niet aan Shadowclan horen. Ze dreef haar mentor waarschijnlijk al tot wanhoop met haar onorthodoxe methoden. "Aangenaam Ardentpaw!" miauwde Pepperpaw toen de kater zichzelf voorstelde met een brede glimlach. "Jij bent van Thunderclan toch?" vroeg ze vervolgens met een scheef gehouden kop. Hij rook hetzelfde als Waterpaw, maar je kon het maar beter eventjes checken. Van zijn volgende vraag trok Pepperpaw eventjes een moeilijk gezicht. "Nou ik hoop het niet," bekende Pepperpaw eerlijk, "ik weet niet of Acorndust het een goed idee vindt dat ik met Thunderclan apprentices praat bij fourtrees." Nu was dit niet Waterpaw, dus het was niet.. expliciet verboden? "De jouwe dan?"}

Ze legde uit dat sluipen haar niet goed af ging en dat ze het dus maar zo probeerde. Dat kon natuurlijk ook, maar Ardentpaw betwijfelde of ze dan ooit iets zou vangen. Toch hield hij die gedachte voor zich, want al snel vertelde ze hem dat het leuk was om hem te ontmoeten en vroeg ze of hij tot Thunderclan behoorde en hij knikte. Kende ze de geuren van de andere clans nog niet zo goed? Of vroeg ze het gewoon ter bevestiging? "Nou ik hoop het niet," bekende Pepperpaw eerlijk, "ik weet niet of Acorndust het een goed idee vindt dat ik met Thunderclan apprentices praat bij fourtrees." Kwam Pepperpaw’s antwoord of de vraag of haar mentor in de buurt was. De zin deed een lampje branden voor Ardentpaw. Acorndust en het meervoud bij Thunderclan apprentices? Was dit de Shadowclan apprentice die Waterpaw had ontmoet. Nee, dat kon toch niet. Dat moest dan wel echt de grootste toeval zijn die er ooit bestond. Dat hij en zijn beste vriend allebei dezelfde kattin tegen waren gekomen. "De jouwe dan?" De nieuwe vraag bracht hem half terug naar de situatie voor hem. Pepperpaw die net van de helling af was gerold en waar hij nu in gesprek zit. Hij schudde zijn kopje. ”Nee, uh, maar gekke vraag. Ken jij toevallig Waterpaw?” Vroeg Ardentpaw. Het zou toch te gek voor woorden zijn als hij de kattin, die zijn beste vriend voor een gebrek aan woorden als ‘leuk’ had beschreven, nu tegen was gekomen.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek nieuwsgierig naar Ardentpaw, welke zichzelf in gedachten leek te verliezen. In plaats van dat de kater haar vraag netjes beantwoorde over zijn mentor, kwam er een hele andere vraag haar kant op geschoten. Pepper knipperde verrast met haar ogen bij de vraag en draaide haar gescheurde oor iets naar achteren. Ze voelde haar oren branden in schaamte. Als Ardentpaw dit vroeg, was Waterpaw vast boos geweest dat ze niet op was komen dagen. Oh jee.. Het was echt niet de bedoeling geweest. Acorndust had het haar alleen expliciet verboden en ze was zelf gegaan. Ze slikte wat nerveus. "Uhm.. Misschien?" reageerde ze, "hoezo? Is hij boos? Ik mocht niet hem niet opzoeken van Acorndust.." Ze schuifelde wat nerveus met haar voetje. Ze was een loyale Shadowclan apprentice, prentte ze zichzelf in.}

Hij zag hoe ze ineens nerveus werdt. Pepperpaw vroeg of hij boos was op haar en legde uit hoe haar mentor haar ervan had weerhouden om zijn vriend op te zoeken. Oh, dat had Waterpaw eruit gelaten toen hij over zijn avontuur met het Thunderpath vertelde. Toch verbaasde hem het niets. Ardentpaw shudde zijn hoofd als antwoord op haar vraag. "Nee, hij leek niet boos hoor." Eerder erg enthousiast over zijn nieuwe vriend. "Ik denk dat hij het echt wel begreep hoor," miauwde hij erachter aan. Misschien dat dat haar wat meer gerrust zou stellen. Waarom hij haar eigenlijk wilde verzekeren dat Waterpaw niet boos op haar was, dat wist hij niet helemaal zeker. Misschien was het gewoon het feit dat hij altijd iedereen een blij gevoel wilde geven. "Maar we moeten ook maar blij zijn dat mijn mentor hier niet in de buurt is. Ik denk niet dat Swallowflight het leuk zou vinden om te horen dat jij hier met haar zoon had afgesproken om hem hier te ontmoeten. Nouja adoptieve zoon, maar alsnog. Hij heeft al genoeg op zijn kop gehad door Mistgaze." Ratelde hij een beetje. Oops. Zei hij nou te veel? Misschien mocht hij dat helemaal niet zeggen tegen iemand van een andere clan.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw blies haar adem opgelucht uit toen Ardentpaw aangaf dat Waterpaw niet boos op haar was. Dat scheelde dan weer. Ondanks dat Waterpaw uit een andere clan kwam, kon Pepperpaw er nooit goed tegen als andere katten boos op haar waren. "Pfieuw, gelukkig maar," bracht de jonge apprentice uit, waarna ze haar oren wat geschrokken spitste toen Ardentpaw vertelde over zijn mentor, wie ook tegelijkertijd dus Waterpaw's soort van moeder bleek. "Ho, maar hij was degene die heel heel graag wilde afspreken," sputterde Pepperpaw tegen. En zij vond het vervelend om een afspraak niet na te komen! Geschrokken keek de flame point kattin om zich heen, alsof er ineens een grote boze Thunderclan warrior uit de struiken zou schieten. "Maar Acorndust is uiteindelijk naar de afspraak gegaan in plaats van ik, want hij wilde absoluut niet dat ik ging." En toen had ze het maar gelaten. Want Waterpaw was immers een Thunderclan apprentice. Was dit over-sharing? Pepperpaw wist het niet zeker.}

Pepperpaw protesteerde over het feit dat Waterpaw degene was die graag had willen afspreken. Dat klonk wel als de rode kater, maar voor iemand van een van hun clans zou dat niet veel hebben uitgemaakt. "Sorry, ik bedoelde het niet als een beschuldiging," vertelde Ardentpaw haar dan ook. "Maar Acorndust is uiteindelijk naar de afspraak gegaan in plaats van ik, want hij wilde absoluut niet dat ik ging." Ardentpaw spitste zijn oortjes in nieuwsgierigheid. Dat was vreemd om te horen. De Shadowclan deputy had gewoon zijn apprentice in het kamp kunnen houden, in plaats van naar de afspraak te gaan. "Is dat niet een beetje raar? Waarom zou hij met Waterpaw willen praten?" verwoorde hij de vragen die in zijn hoofd rondspookten. Het was niet alsof Waterpaw een gevaarlijke warrior was die over hun grens was gegaan. Hij was amper een apprentice geweest.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Ardentpaw stelde hier belangrijke vragen en Pepperpaw legde één van haar oortjes achteruit in een nadenkend gebaar. Om eerlijk te zijn wist de flame point apprentice hier het antwoord niet op. Ze had Acorndust er ook verder niet meer over gehoord en totdat ze Ardentpaw hier had ontmoet, was het dan ook in de vergetelheid ergens in haar hoofdje geraakt. Tot nu. "Dat weet ik niet," reageerde Pepperpaw dan ook eerlijk, eventjes naar haar voetjes kijkend. "Hij was in ieder geval niet blij dat Waterpaw op Shadowclan gebied was. Mistgaze ook niet. En uhm.. Ik heb hem misschien toen ook geslagen. Maar hij wilde niet weg en toen kwam Acorndust." Het viel haar heel erg mee dat hij niet boos was. Ze had in ieder geval geen nagels gebruikt!}

Ardentpaw realiseerde zich al snel dat Pepperpaw net zo weinig wist als hem. Misschien moest hij Waterpaw er later zelf maar om vragen. "Hij was in ieder geval niet blij dat Waterpaw op Shadowclan gebied was. Mistgaze ook niet. En uhm.. Ik heb hem misschien toen ook geslagen. Maar hij wilde niet weg en toen kwam Acorndust." Geamuseerd stelde hij zich even voor hoe zijn vriend een mep van de onschuldige kattin voor hem had gekregen. Hij was altijd al goed geweest met in de problemen komen. "Hm, nog steeds raar." miauwde hij. "Is het niet een beetje moeilijk om een mentor met zo'n hoge rang te hebben?" vroeg Ardentpaw dus maar. Het vorrige gespreks onderwerp was toch wel redelijk tot een einde gekomen en hij was toch ook wel een beetje nieuwsgierig of een deputy een andere mentor zou zijn dan een normale warrior.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepper beet iets op haar lip toen ze wachtte op Ardentpaw's reactie. Als hij zoveel van Waterpaw hoorde, was Waterpaw vast een vriend van hem. Ze zou het zelf niet heel erg geslaagd vinden als iemand haar vrienden sloeg. Maar Ardentpaw leek er weinig problemen in te vinden. Sterker nog, leek hij nou geamuseerd? Pepper besloot er niet teveel achter te zoeken en haar gezicht lichte op van plezier toen Ardentpaw vroeg naar haar mentor. "Nee Acorndust is een super goede mentor! Ik had natuurlijk liever papa gehad, maar papa had besloten dat Acorndust mijn mentor moest worden! Maar hij leert me heel erg veel en is super slim!" Pepperpaw keek vervolgens eventjes nauwlettend om zich heen, "al heeft hij wel de neiging om te verschijnen als ik iets doe wat niet mag of in de problemen kom." Maar nee, ze zag nog geen bruin met witte tabby vacht. "Hoe is jouw mentor dan?"}

Pepperpaw leek zeker blij met haar mentor en wilde graag over hem vertellen. "Nee Acorndust is een super goede mentor! Ik had natuurlijk liever papa gehad, maar papa had besloten dat Acorndust mijn mentor moest worden! Maar hij leert me heel erg veel en is super slim!" Haar vader had besloten wie haar mentor was...? Maar dat deden clanleaders toch alleen? Betekende dat dan dat haar vader Tallstar was? Ze ging verder met vertellen dat Acorndust altijd leek te verschijnen als ze iets deed wat niet mocht. Zou dit daar bijhoren? Voor zover hij wist mocht je gewoon met katten van ander clans praten zolang je maar niet over de grenzen ging. "Hoe is jouw mentor dan?" De vraag stopte zijn gedachtes en hij lachte even. "Nou voor een, ze is de moeder van mijn beste vriend," Praat over toeval. Hij kreeg Swallowflight als mentor en nou ontmoette hij ook nog eens Pepperpaw. Straks zou Waterpaw's talent om in de problemen te komen ook nog op hem afwrijven. "Swallowflight is wel streng, maar dat is wel goed bedoelt. Ze is een hele goede warrior en in ben blij om haar als mijn mentor te hebben" Hij meende het oprecht. Zijn mentor had veel meegemaakt, wat hem haar alleen maar meer deed respecteren.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Blijkbaar was de moeder van zijn beste vriend zijn mentor. Maar Swallowflight was toch Waterpaw's moeder? "Is Waterpaw dan je beste vriend?" flapte Pepperpaw eruit, haar hoofdje scheef houdend met een nieuwsgierige glans in haar blauwe ogen. Wat toevallig dan dat ze Waterpaw nu was tegen gekomen dan. Ze knikte vervolgens bij zijn verhaal over Swallowflight. "Ze klinkt als een goede en eerlijke mentor," reageerde Pepperpaw onder de indruk, al maakte ze zich wel zorgen dat Swallowflight haar misschien niet zo aardig zou vinden als ze Waterpaw nog een keertje zag. Maar goed, ze was niet op de ontmoeting met Waterpaw verschenen, dus dat was een zorg voor later, als dat al een zorg was. Waarschijnlijk ging ze de rood met witte kater niet meer zien.}

Toen Pepperpaw vroeg of Waterpaw zijn beste vriend was knikte hij. Jazeker! Dat was dan ook waarom hij niet verbaasd was om te horen waar Waterpaw allemaal mee bezig was geweest toen hij haar had ontmoet. "Ze klinkt als een goede en eerlijke mentor," miauwde Pepperpaw toen hij klaar was met vertellen over Swallowflight. Ardentpaw knikte weer. Ja, dat was ze zeker en hij kon niet wachten om de beste warrior te worden die hij kon zijn onder haar toezicht. "Geen zorgen, hoor. Ik ga haar en niets over vertellen. En Waterpaw ook niet," Niet als hij zijn beste vriend kende. Daarbij, het was allemaal onschuldig. Op het feit na dat Waterpaw dan de grens over was gegaan. Er was dus niet veel te vertellen. "Iemand uit een andere clan ontmoeten hier is niet verboden, zolang het vriendschappelijk blijft," miauwde hij zijn volgende gedachte uit luid. "Dus technisch gezien valt er niets te vertellen," voegde Ardentpaw er aan toe met een knipoog. Dat en het feit dat hij er nooit iemand bij zou luizen die het niet verdiende. Zo'n iemand was hij totaal niet.

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw keek wat verbaasd naar Ardentpaw toen deze knikte. Ergens voelde ze een lichte, lelijke steek van jaloezie, ondanks dat ze blij was voor de kater. Maar ze wilde ook heel erg graag een beste vriend of vriendin! Pepper was altijd met iedereen wel vriendelijk, maar een echte bff? Nee, die had ze niet gevonden. Zou ze die wel in Windclan gehad hebben? Gelukkig kwam het gesprek al snel op een ander spoor terecht. "Super," blies ze opgelucht uit. Ze leefde nog een dag langer. Dat scheelde. "Ja, dat mag gewoon dus? Want Acorndust vertelde me dus dat Waterpaw te vriendelijk was, maar ik weet niet goed hoe je te vriendelijk kan zijn," gaf Pepperpaw toe aan de tabby kater. Hij leek wel een therapie kat joh, met hoe hij alles uitvroeg.}

We can build a

tree house in the pine trees
Wildflowers crush between your fingers
Clinging to the wild things that raised us
Compass points your
home;

Pepperpaw leek opgelucht te zijn dat hij het niet door zou vertellen. Mooi. Ze hoefde niet bang voor hem te zijn. Daarbij was hij waarschijnlijk een van de minst intimiderende katten in het woud en omringende gebieden. "Ja, dat mag gewoon dus? Want Acorndust vertelde me dus dat Waterpaw te vriendelijk was, maar ik weet niet goed hoe je te vriendelijk kan zijn," Te vriendelijk? Had hij dan toch gelijk gehad toen hij dacht dat Waterpaw niet alleen op vriendschap uit was met Pepperpaw. Leuk kon wel op meerder manieren opgevat worden. Dus wie weet. Misschien kon hij dit toch beter aan haar mentor overlaten om uit te leggen. Het was niet zijn plaats om zijn vriend te verklikken. Zeker al niet als hij niet zeker wist of het waar was of niet. Daarbij, zouden sommigen hem ook niet te aardig vinden tegen katten van andere clans? Hij had besloten vrienden te worden met Dewpaw na een gesprek over wat ze ieder leuk vonden om te doen. "Ik weet het ook niet," miauwde hij, misschien een tikkeltje nerveus. Hij hield niet van liegen en hij kon het ook niet goed. Dit mocht dan technisch geen leugen zijn, maar het was wel iets wat hem een klein beetje ongemakkelijk maakte om te zeggen. "Maar je kunt het altijd aan hem vragen toch? Ik gok dat Acorndust er een goed antwoord op heeft," Acorndust was een deputy, die moesten slim en sterk zijn. En anders zou hij het toch ook niet hebben gezegd. Vaak zei je dingen met een reden.

■

Peppernose

I watched the storm, so beautiful yet terrifying

_{Pepperpaw hield haar hoofdje wat scheef en sloeg haar ogen op naar de al net zo blauwe lucht. Ze kon er haar poot niet op leggen. Ze was graag aardig tegen andere katten. Dat snapte iedereen toch wel? Ze snapte niet goed hoe je té aardig naar iemand kon zijn. Beter dan te gemeen in Pepperpaw's humble opinion. Maar aan Ardentpaw leek ze het ook niet kunnen vragen. Hij gaf immers aan dat hij het ook niet wist, dan kwamen ze geen steek verder hier. Die merkte op dat Acorndust het misschien wel kon weten. Pepperpaw wreef met haar gevlamde pootje over één van haar oren terwijl ze haar woorden overwoog. "Acorndust deed er maar vaag over, dat ik niet mee moest doen met Waterpaw's vriendelijkheid. Maar ik wil niet gemeen doen dus dat is lastig." Pepperpaw schudde haar pels kort uit, waarna ze haar blik weer richtte op Ardentpaw. "Sorry, ik heb het veel teveel over Waterpaw. Hoe bevalt het apprentice zijn jou dan?"}

We can build a

tree house in the pine trees
Wildflowers crush between your fingers
Clinging to the wild things that raised us
Compass points your
home;

Dus Acorndust wilde het haar ook niet goed uitleggen? Was er dan toch iets meer aan de hand wat geen van hen snapten? Had de Shadowclan Deputy een onderliggend plan? Hij wist het niet en hij moest ophouden met er zo over na te denken. Als hij deze vragen in zijn hoofd liet rondspoken dan zou hij er nog gek van worden. Pepperpaw vertelde hem dat het lastig was om niet gemeen te doen als ze niet aardig mocht doen tegen Waterpaw. Hij kon het helemaal begrijpen, want zelf haatte hij het ook om gemeen te doen. "Sorry, ik heb het veel teveel over Waterpaw. Hoe bevalt het apprentice zijn jou dan?" Oh. Hij had geen eens door gehad dat ze zo lang over de rode kater hadden gepraat. Hem maakte het niet echt uit. "Ik vind het geweldig! Ik kan nu het kamp uit en alles gaan ontdekken! Er zijn zoveel interessante dingen om te zien en katten om te ontmoeten. Laatst heb ik zelfs de deputy van Windclan hier ontmoet!" Zijn ogen werden groot bij dat laatste deel. Ardentpaw kon het nog steeds niet echt geloven. Toen hij het ontdekte had hij daar even een paar minuten gezeten als een grote mousebrain.

■