You're unforgettable

Het weer was te warm om alle patrols te lopen en te zacht om alles te zwemmen, dus probeerde Tall de twee af te wisselen in een soort nieuwe sport die hem wel beviel. Elke keer wanneer hij met zijn poten de bodem voelde moest hij naar de kant 'rennen' en over het land tot de rivier weer op zijn pad kwam, dan moest hij er weer in duiken. Hij wist niet goed of het de beste manier van grenzen checken was, maar het was in ieder geval leuk. Bovendien koelde het geweldig af en was het ook mooi meegenomen dat elke keer wanneer hij het water indook een gigantische plons zichtbaar werd, dat deed hem na al die jaren nog steeds grinniken.

Uit zijn ooghoek merkte de kater verandering op, en zoals altijd wanneer hij verandering opmerkte uit zijn ooghoek kwam hij slippend tot stilstand en draaide op een ninja-waardige manier om zijn as, in de aanslag om iets te beginnen tegen de mogelijke belager. Zijn snorharen trilden een beetje van de adrenaline van het rennen - niet van de kou van het zwemmen, echt niet - en zijn ogen stonden scherp. Dit veranderde echter allemaal toen hij de geur rook van wie het was, zijn fight-houding verslapte en een grijns verscheen. "Flow," Mauwde hij, vrolijk met de lading herinneringen in zijn stem. Het was leuk haar te zien, na zo'n lange tijd.

Het was een eeuw sinds hij deze poes gezien had, een eeuw sinds hij ruzie had gemaakt met haar zus om het feit dat Flow hem leerde zwemmen en uiteindelijk zelfs in Riverclan gebied terecht kwam in de hoop haar te redden van de dood. Als je het zo zei klonk hun historie heel dramatisch maar eigenlijk had de kater er alleen goede herinneringen aan.
Toen ze hem echter begroette met een kopje en zijn naam uitsprak drukte het contrast zwaar op hem. Hij was niet haar leader, zij was niet zijn clangenoot. Vroeger was dit geen probleem, heck, voor hem was het nu zelfs geen probleem, maar tijden veranderden en zijn clan zou dit niet in dank afnemen. Toch onderdrukte de kater zijn glimlach niet, ze zouden het gewoon kort houden, dan kon dit. "Hoe gaat het nu met je?" Mauwde hij met oprechte interesse, zijn glimlach blijvende.

Hij deed zijn best zijn glimlach vast te houden bij haar antwoord, maar kon er niet omheen dat hij het erg vond om te horen dat Flow zich nog steeds niet volledig thuis voelde in haar clan. Gek eigenlijk, hoe je ergens geboren kon zijn maar er toch zo vreemd kon zijn. Misschien had iedereen het op een bepaald punt in zijn of haar leven, maar de meesten groeiden er weer overheen. Hij glimlachte even grinnikend toen hij haar vraag hoorde en antwoord gaf. "Naja, je kent het wel, proberen bij de clan te mogen blijven enzo," Hij grinnikte even door, ze zaten een soort van in hetzelfde schuitje. Soms zou hij willen dat ze gewoon een nieuwe clan konden starten. Tallclan, vrienden met iedereen. Zou dat niet wat zijn?

Bij haar voorzichtige opmerking schudde hij meteen met zijn hoofd, ho ho, zo serieus was hij nou ook weer niet. De poes leek hem, nu hij leider was, ook meteen als een responsible adult te zien die alleen maar de waarheid sprak. Welkom bij de dramatische Tall die definitely niet verantwoordelijk was en ook zelden de volledige waarheid sprak. Tuurlijk, altijd een deel, maar het was zoveel mooier om een verhaal wat dramatischer te maken. Hij was van nature een toneelspeler, in zijn verhalen kon hij het kwijt.
Toen ze besloot dat ze wel langs zou komen als het wel zo was grinnikte hij in antwoord, ja man, zijn warriors zouden zwaar onder de indruk zijn. "Ik denk niet dat ze dan ooit terug durven te komen," Mauwde hij 'onder de indruk' maar zijn ogen twinkelden erbij. "Nee, het gaat eigenlijk prima, ze moeten nog wat aan me wennen als leider in plaats van als herrieschopper maar ook dat went vast wel," Of niet en dan zouden ze gewoon een herrieschopperclan worden, hoe cool was dat.

Ze had in ieder geval vertrouwen in hem, wat scheelde maar nog beter zou zijn als ze ook eigenlijk van Shadowclan was. Maar hey, aan de andere kant was het altijd fijn om te weten dat ook andere clans aan je zijde stonden. Kon vast ooit van pas komen. Bij haar laatste opmerking moest hij lachen en haalde schuldbewust zijn schouders op, het was wel waar. Als er iets was wat hij geleerd had was het net zo lang kletsen tot katten het wel met je eens moesten zijn, al was het maar om onder het gesprek uit te komen.
Zijn blik ging weer onderzoekend naar Flow. "Maar," Begon hij voorzichtig, terugdenkend aan haar eerdere antwoord. "Val je er echt buiten, of zijn er inmiddels wat meer aardige katten?" De poes had het in haar jeugd echt best moeilijk gehad, dat wenste hij niemand toe en bovenal zijn vrienden niet. Aan de andere kant kon hij nu minder voor haar betekenen dan eerst, als leider je mengen in een andere clan was iets wat zelfs Tall iets te ver ging. Tenminste, voor nu. Wie weet zou hij het ooit nog doen mocht het te erg worden.

De ander leek even na te denken over zijn vraag, en dat vertelde hem eigenlijk al genoeg. Bijna moest de kater zijn best doen niet gepijnigd weg te kijken, tot ze zei dat er al een tijd geen 'incident' meer was geweest. Wat bij Flow eigenlijk alles van sterven tot struikelen kon betekenen. Dus was hij nog steeds geen steek verder. Al leek de poes wel bereid meer informatie te geven en legde ze dan ook uit dat ze het op zich niet slecht had maar ook niet echt goed. Hierdoor zuchtte Tall. En nog eens toen hij in het korte rijtje van oke-je personen werd genoemd. Ze moest eens weten. "Ik voel me vereerd," Reageerde hij grinnikend, met zijn tong uitgestoken, en zwiepte de frustratie over haar situatie met zijn staart van zich af. "Maar nog steeds geen knappe tom die jouw charmes ontdekt heeft en je hart gestolen?" Hij wist niet zeker hoe het kwam, maar eigenlijk was Tall gewoon een she-cat apprentice als hij met oude vrienden was. Te geïnteresseerd in het liefdesleven. "Oh of She-cat natuurlijk," Voegde hij er na een gedachte aan toe, en grijnsde. Ook dat was een mogelijkheid, en als hij haar een tip mocht geven: een betere mogelijkheid. Tomcats waren tien keer niks voor she-cats. Hijzelf was het levende bewijs.

De ander leek niet per se heel teleurgesteld toen ze vermelde dat ze geen kater in haar leven had, of she-cat for that matter. Hij wist niet zeker of dat betekende dat de poes er vrede mee had of dat ze het stiekem verschrikkelijk vond. Maar voor de kater dit goed en wel kon vragen ging de poes ook door met vragen of hij dan niet toevallig iemand in zijn leven had en Tall rolde acuut met zijn ogen. Time to go. "Ehm, nee," Mauwde hij grappend bits, en lachte. "Uhm, Leader remember? Druuuk," Wat volledig niet de reden was maar wel een goede smoes.

Bij de 'belediging' legde hij een poot op zijn hart en keek vol ontzetting naar de poes, alsof ze hem echt had geraakt met de woorden die maar al te waar waren. Hij was een dork, sukkel, suffie, vreemde, alien. Man, wat hij wel niet allemaal genoemd was, maar hij was wel de leider van de clan van misfits, en wie paste daar beter dan hij? Het had hem altijd verbaasd, hoeveel makkelijker het contact met niet-shadowclanners ging, aan de andere kant was het niet alsof hij daar niet aan werkte. Plus, hij en Flow kenden elkaar gewoon al.. heel lang. "Ja sorry, gewoon echt geen tijd de internationale wateren onveilig te maken," Antwoordde hij vervolgens, met precies genoeg drama in zijn stem. Al hielp dat weinig aangezien de grijns op zijn gezicht het onmogelijk maakte serieus te nemen. "Plus er zwemmen steeds meer enge beesten," Wat oprecht waar was, laatst had hij iets langs zijn poten voelen glibberen, iel!

Dat ze zijn zeer serieuze angst voor grote vissen niet serieus nam verbaasde hem weinig. Met een gasp en een poot voor zijn mond reageerde Tall op haar onthulling, maar keek de poes daarna serieus aan. "Oke maar zonder grappen ik ben er echt een tegengekomen die net zo groot was als ik," Om zijn punt kracht bij te zetten ging hij staan en bekeek zichzelf even goed voor hij veelzeggend weer naar Flow keek: hij was groot! "Dus de rivier is al spannend genoeg dank u," Zijn alter ego Tallfish the scary zorgde daar wel voor.