Help

De poes was geen match voor hem, maar dat betekende niet dat Tall veel lol had in het tegen de grond werken van de kleine grijze met de bolle wangen. Toen deze hard om genade riep deed hij alsof hij nadacht. "Genade?" Mauwde hij, alsof het woord niet in zijn woordenboek stond. "De enemy vraagt om genade..." En hij strooide nog even wat mos over Slate heen. "Wat biedt de tegenstander?" Vroeg hij haar uiteindelijk, zich tot haar wendend. Nog steeds druk bezig om alles wat nog geen mos bevatte vol mos te strooien. De poes moest en zou eruitzien alsof ze rechtstreeks uit het bos kwam zo ongeveer, dan was Tall niet de enige die er niet al te sophisticated uitzagen.

Hij moest toegeven dat het grappig was hoe de poes het bleef proberen, ondanks zijn grootte en kracht verzette ze zich nog steeds en hield daar pas een soort van mee op toen hij een tweede mogelijkheid gaf, hem iets in return bieden. Het duurde dan ook niet lang voor ze iets noemde en de kater hield zijn hoofd schuin in interesse. "Hmmm..." Mijmerde hij hardop, even zijn mosregen gestaakt hebbende. "Dat zou als een goede deal klinken," Vervolgde hij langzaam, hij had gewoon teveel lol in het klieren van de poes. "Maar.. hoe weet ik of je te vertrouwen bent?" Het addertjeskwartje was nog niet volledig gevallen, maar de kater voelde dat er een catch was, op deze manier kon hij realistisch tijd winnen.

Alles had goed kunnen gaan, als de poes niet zo fishy geglimlacht had. Meteen vernauwde Tall zijn ogen en probeerde zo luchtig mogelijk antwoord te geven terwijl zijn hoofd op volle toeren draaide. "You wish, mijn ergste vijand ben ik zelf waarschijnlijk," Antwoordde hij - so far voor luchtig - naar waarheid maar er niet helemaal bij met zijn hoofd aangezien dat bezig was het raadsel van de glimlach te kraken. Uiteindelijk werden zijn ogen groot en nam hij verontwaardig adem. "Wow," Mauwde hij, overly dramatisch want zo zat hij nu eenmaal in elkaar. "Lig je hier zomaar een beetje misbruik te maken van het feit dat ik steeds vergeet dat je blind bent?!" Dramatisch, again, rolde hij van haar af en stak zijn voorpoten in de lucht, met één voorpoot op zijn voorhoofd. "Ach en wee waar gaat het heen als zelfs de vijanden misbruik maken van je oprechtheid?" Zich er half van bewust dat hij de poes nu alsnog genade schonk. Hij was weak oké.

Hoewel ze reageerde op zijn opmerking verdween die al snel uit de katers gedachten aangezien hij er achter kwam dat ze hem belazerde, waar zij op haar beurt weer veel teveel lol om had. Een duwtje in zijn zij deed hem even opkijken, maar een luide "Oef!" moest voor hij er erg in had zijn mond uit komen. De poes was op hem neergeploft. Tall had het niet zien aankomen, wat de oef verklaarde, maar het was niet alsof slate heel dik was dus erg veel indruk maakte het niet. Toch had hij niet meteen de zin om op te staan, het vele mos maakte dat hij sowieso wel lekker lag. "Ach en wee," Mauwde hij weer dramatisch, "Het ene moment ben je clanleader, het andere een kussen, zo snel gaat het in het leven," Al moest hij er ook bij grinniken wat zijn punt een beetje onderuit haalde. "Zijn anderen trouwens net zo snel gefooled als ik?" Vervolgde hij plots, een beetje bezorgd. Overkwam dit meerderen of was hij gewoon zo dom dat hij steeds vergat dat Slate blind was?

Een dramatische zucht verliet hem toen de poes hem klierde met hoe snel hij opgaf. Hij was groot, het was warm en het mos lag lekker oke? "As if," Mauwde hij, plagend naar haar oor slaande. Alhoewel het best zo zou kunnen zijn dat wanneer de poes niet blind geweest was ze een prima leider had kunnen worden. Het was alleen niet fijn daaraan te denken, de poes verdiende meer dan dit. Gelukkig werd hij een beetje opgevrolijkt door haar antwoord op zijn volgende vraag, waardoor duidelijk werd dat hij niet de enige was. "Mooi, dan is het gewoon een doofus leider met een doofus clan," Hoefde hij ook niet bang te zijn voor aanslagen als zijn clan net zo non-intelligent deed als hij zo nu en dan was.

Hij lachte een diepe roffelende lach toen de poes dramatisch een strijdkreet uitte en zich nog dieper in zijn vacht groef. Om eerlijk te zijn was het wel lekker zacht zo, de poes was net een dekentje. Vandaar dat hij het mos wat ze van zich afschudde wel weer op haar gooide maar geen pogingen deed de poes van zich af te werpen. Op haar beurt koos Slate dit moment om filosofisch te doen op het gebied van wat hij net gezegd had. "Ik weet niet of de andere clans dat zo zien," Antwoordde hij haar droogjes, maar dacht wel na over wat ze gezegd had. Ergens had de poes natuurlijk een punt, aan de andere kant.. "Ik wil eigenlijk ook niet zo graag normaal zijn," Gaf Tall schuldbewust aan haar toe, maar beter dat ze zijn beschaamde gezicht nu niet kon zien. Het klonk als zo'n kittendroom, 'later wordt ik speciaal' of iets dergelijks.

Hij vond de pootjes in zijn vacht niet eens zo storend, bedacht hij zich toen de poes zich nog wat innestelde, het was meer een soort... herinnering dat de poes er was. Ze was gewoonweg niet zo zwaar en voelde bijna als een mosdekentje. Haar pootjes en antwoorden herinnerden hem eraan dat dit mosdekentje leefde. Bij haar eerste antwoord murmerde hij instemmend maar bij het vervolg kon hij niet anders dan grinniken. "Oh ja, want Lionroar is zo normaal," Mauwde hij, terwijl zijn rug op en neer ging door zijn gegrinnik. Bij zijn eigen opmerking was het grinniken echter aan haar besteed en snorrend herhaalde ze zijn woorden. Tall haalde hierp quasi-beledigd zijn wenkbrauwen op. "Ja, das niet zo gek," Mauwde hij verdedigend gefrustreerd aan het mos voor hem plukkend. Toch twijfelde hij een beetje. "Toch?" Voegde hij er dus ook onzekerder aan toe, naar zijn pootjes kijkend ook al zou Slate hem toch niet kunnen zien als hij haar aankeek.

De poes reageerde best serieus op zijn grinnik over Lionroar, zo serieus dat hij even beschaamd keek maar vervolgens fronste en in triomf zijn hoofd schuin deed. "Maar wacht eens," Antwoordde hij, "Dat is allemaal waar wat je zegt, maar dat betekent dus dat hij verre van normaal is," Een kleine grijns ontstond, Tall was nu eenmaal een competatief ingestelde kater die op de kleinste punten graag gelijk had. Ja hij was vermoeiend. "Want een normale kat had dat niet gedaan, Lionroar is buitengewoon, en dat hoop ik ook te zijn op een dag," En hoewel de poes grinnikte om zijn woorden en onzekerheid hierover reageerde ze wel bemoedigend, als je het tikje op zijn kop wegdacht dan. Een beetje onzeker keek hij naar zijn poten. Zou de poes gelijk hebben?

Bij haar eerste zelfverzekerde opmerking moest hij lachen, maar de lach stierf toen hij het vervolg hoorde en een beetje ontzet draaide hij zijn hoofd naar haar toe. Voordat hij de poes kon vertellen dat ze niet zou wegrotten ging ze echter door en kwamen de verdere filosofische inzichten over normale katten en de non-existendheid daarvan. "Dat zal misschien wel zo zijn," Gaf de kater toe, nog steeds preoccupied door haar eerdere opmerking. "Maar de ene kat meer dan de andere," Tenminste, dat was wat hij gezien had. "Oh en," En nu veerde hij op waardoor de poes ook een soort van opveerde. "Je rot hier trouwens helemaal niet weg," En draaide zich om waardoor sowieso de hele opstelling veranderde, dat telde nu even niet though. "Not on my watch," En omdat ze hem niet kon zien prikte hij haar vastberaden in haar vacht zodat ze zijn blik kon voelen.

Een gesprek wat startte doordat de kater onzeker was resulteerde in een onzekere Slate. Deze situaties stonden ook wel bekend als: situaties waar Tall niet goed in is. Algemeen bekend. Toch zou ook deze keer zijn best doen de kat te overtuigen van zijn gelijk en haar eigen ongelijk want zo zat hij gewoonweg in elkaar. Zo schudde hij zijn hoofd al toen de poes nog niet eens op de grond was beland en onderbrak haar weerwoord met een "Nee, nee, niet waar," Die zeer stellig klonk. "Elke kat is waardevol, de een is misschien minder normaal dan de ander, maar dat doet niets af aan zijn waarde," Vervolgde hij precies even stellig, voor de poes neerploffende en haar strak aankijkende al zou dat weinig effect hebben. "Het feit dat jij hier zit doet niets af aan jouw waarde voor de clan, elke sukkel kan vechten en elke hond kan een prooi vangen. Ik durf te wedden dat zelfs de meeste katten Medicine Cat zouden kunnen zijn," Hijzelf uitgezonderd maar dat was even niet het punt. "Maar er zijn niet zoveel katten die helder kunnen nadenken in crisissituaties, niet pessimistisch worden in een uitzichtloze situatie en het beste maken van een schijnbaar doodlopend pad," Want dat was wat Slate was, en waar Shadowclan meer van moest hebben. Doorzetters, vechters in geestelijke, niet fysieke zin. Kon de poes dit niet zien - no pun intended - ?