Return of the Warrior

Onderwerp: Re: Return of the Warrior di 10 apr 2018 - 19:24

IT'S A HOPELESS CASE

If I could cross the ocean in my head I'd be there in your arms. So go as though I've never been gone, in the forest place

Return of the Warrior - Pagina 5 5YHekSb

Zijn poten jeukten om te komen helpen. Toch bleef hij braaf op zijn post. De elders en kittens hadden een paar sterke klauwen en tanden nodig om zich te beschermen. Cootsnarl kon toch wel een paar meppen verkopen voor katten die te dichtbij hun midden kwamen vechten. Toch leek er niet echt een aanval rechtstreeks op de groep te komen. De kater had zijn oren naar achteren gevouwen en begon toch vrede te voelen met zijn taak. Het was niet té intensief en daarbij kon hij het gevecht goed in oog houden. Zijn priemende blik schoot verbaasd naar boven toen een reusachtige poes recht op de groep afstormde. Hij kon amper reageren of hun deputy stortte zich op de achterpoten. Cootsnarl volgde het gerol en geklauw tot hij ze uit het oog verloor. Door de aanval of bijna aanval waren zijn zenuwen weer gescherpt en zijn aandacht was er nu ten volle bij.

Er was een tijdje niets gebeurd en hij volgde al de hele tijd het gevecht tussen Amberstorm en Hellhound. Hij voelde zich een gruwel omdat hij niet hielp, maar ze was de laatste tijd enorm prikkelbaar en het was beter voor beide dat ze even met rust gelaten werd. Daarbij was ze een volwassen kat die haar eigen boontje wel kon doppen. Ze zou hem eerder uitschelden dat ze het zelf wel kon als hij nu ging helpen. Daarom vond hij het ook een domme zet van Oceanbreeze om de poes bij te schieten. Cootsnarl richtte zijn blik naar zijn poten. Hij kraste met zijn nagels wat in de grond, dit om zijn hartritme weer onder controle te houden. Hoe kon het zijn dat hij zoveel hield van deze kattin? Hij was er constant bij en naar op zoek, nuja niet de laatste dagen erbij gerekend. Ze was zijn vriendin en nu ook zijn grootste liefde. Zijn blik ging terug naar waar ze eerst stond, maar het beeld werd geblokkeerd door een vechtend stel dat van plaats was veranderd. In plaats daarvan was er een heftiger tafereel bloot komen te liggen. De reusachtige zwarte duivel van daarnet lag geveld op de grond, met wat leek een zoon ernaast. Iets verder weg gedraaid stond Bronzemask. Cootsnarl schoot naar voren. "Jij daar, neem mijn plaats!", beval hij tegen een jongere clangenoot. Die leek niet zo blij te zijn met het bevel, maar omdat hij nu eenmaal jonger was moest hij luisteren. De sneeuwbengaal sprintte naar Bronzemask. Niet omdat hij persé wou weten wat er gebeurd was, maar eerder om te checken of ze oké was. Hij remde af en kwam in een looppasje bij haar. "Hulp nodig?", mauwde hij een tikje bezorgd. Zijn niet al te subtiele vraag om te polsen of het goed met haar ging.

+Amberstorm & Oceanbreeze (niet rechtstreeks) | Howl (niet rechtstreeks) & Bronzemask

Onderwerp: Re: Return of the Warrior di 10 apr 2018 - 21:15

Met een harde beuk met haar schouder bracht ze de Bloodclanner waarmee ze in gevecht was uit zijn evenwicht en sloeg ze met haar klauw naar zijn voorpoot om hem zo neer te halen. Zijn halsband droeg verschillende tanden waarbij ze wist dat het een ervaren member moest zijn van de Elite. Ze kende Claw en alle regeltje. Dus ook wat de tanden betekende. Toch was de Windclan warrior een stuk sterker dan de ander ondanks zijn trofeeën die aan zijn nek hingen. Lethalglance, want de naam Sweetheart gebruikte ze voor haar zelf niet meer, grauwde en hield uit naar de twee ogen van de vuurrode tom. Haar nagels doorboorde zijn kop. Het gekrijs wat daarna volgde vertelde dat haar plan geslaagd was. Haar twee kille verschillende gekleurde ogen keken neer op de bebloede kat die zijn pijnskreten uitblies en schreeuwde dat hij niet meer kon zien. De grote kattin grijnsde en draaide zich daarna om alsof er niks gebeurd was. Een wond op haar flank bloede maar het was niks ernstigs, zelfs de allerbeste warrior had wonden in een gevecht. Lethalglance keek rond. Vechtende katten bezichtigde haar gezichtsveld. Het was zeker een bloedblad maar iedereen tegenstander leek in gevecht te zijn op het moment. Daarom keek ze nog eens rond en liet haar koude ogen vallen op een bekende vacht. Bronzemask. Ze rende achter een grote zwarte kattin aan die op weg was naar de elders en kittens. Lethalglance spande haar spieren al aan om in actie te komen maar de Windclan Deputy sprong op Bloodclanner in beet in haar nek alsof het een konijn was. Lethalglance was een kat die vele doden had gezien, beter gezegd, zelfs veroorzaakt had, maar dit liet voor een milliseconde haar vacht recht overeind staan. Haar hart bonsde. Hoe prachtig ze het feit ook vond om haar ex vriendin en ook soort liefde iemand zijn keel door te zien bijten bracht dit haar even van haar stuk af. Bronzemask had haar gedumpt vanwege haar machtshonger en bebloede klauwen en nu had ze zelf een moord op haar naam staan. Lethalglance knipperde kort om te zien als het werkelijk was en niet één of andere hallucinatie maar nee. Bronzemask stond naast een lijk met nieuwe katten erbij. Waarschijnlijk een kind van de zwarte dode Bloodclanner. Ook Cootsnarl mengde zich. De grof gebouwde kattin sprintte op ze af en drukte haar warme lichaam tegen Bronze kleinere aan. Haar ogen die altijd koud en kill stonden waren voor een paar secondes gesmolten en verzacht toen ze in Bronzemask ogen keek. Hoe geweldig ze het ook vond leek het haar toch pijn te doen. Bronzemask was geen kat die andere hoorde te vermoorde. "Wat is er gebeurd?" Vroeg ze zacht. Haar botte stem die altijd boos en grumpy was maakte ruimte voor een nu bezorgde warme klank. Het boeide haar niet dat Cootsnarl erbij stond. Hoe erg ze ook Bronzemask op sommige momemten haatte hield ze nog steeds even veel van haar en wou ze haar voor elke kwaad dan okk beschermen.. ook al was ze soms het kwaad zelf..

T A G: NPC BC'er, Howl - Chawl (niet rechtstreeks) Cootsnarl (niet rechtstreeks) Bronzemask
note: Lieve Sweetheart komt Bronze troosten ;w;

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 11 apr 2018 - 18:26

Setjes Stallionheart

Zijn klauwen misten op een haar na de BloodClan kat die nu voor hem stond. Hij legde zijn oren plat in zijn nek en blies naar de donkerbruine kat met zijn nekharen overeind. "Hey pretty boy" miauwde de kat en hij keek naar de kat met zijn indringende smaragd groene ogen in een paar pisgele ogen. Hij maakte een laag brommend geluid ten waarschuwing dat deze kat niet te veel gekke dingen moest doen. Toen schoot de tom naar voren en haalde naar zijn ogen uit waarop hij in een soepele beweging snel naar achteren sprong. "Weet waar je aan begint " beet hij de kater toe. Behendig sprong hij in een zigzag waarna hij met een volle vaart tegen de andere kat aanbeukte. Hij beet hard in de schouder die nu binnen zijn bereik was en probeerde daarna weer weg te komen. Hoewel hij een WindClan kat was deed zijn bouw eerder RiverClan vermoedden. Met het vuur dat in hem brandde en StarClan die over hem keek zou hij elke kat aankunnen. No matter what.

Tag: Ruki

The heart of a Stallion

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 11 apr 2018 - 19:30

Aan de bouw van de kattin en de kracht achter haar slagen had hij het wel verwacht maar toch bleef hij vrij verward bij hoe gemakkelijk hij haar omver sloeg. Het zag er vrij dramatisch uit. Toch vond hij dit ergens ook wel weer grappig. De Windclanner in de rode waas werd geraakt door een klap die ze waarschijnlijk wel had kunnen ontwijken. Wat nou bleek was dat zijn tegenaanval niet echt op prijs werd gesteld door een andere kat. De plotselinge klauw over zijn achterpoot stelde hij dan ook niet echt op prijs. Met een ruk draaide hij zich om. Achter deze haal zat meer kracht. De kattin waar hij nu tegenover stond herkende hij wel. "Ook hallo Oceanbreeze," sprak hij lichtelijk grommend. Dit was de Deputy van de Windclan, of dat was ze de vorige keer in ieder geval. Hij had Everstar nog gezien dus het leek hem sterk dat het anders zou zijn. De rosse kattin was namelijk altijd vrij trots geweest. Die zag hij niet zomaar afstappen, tenzij er iets ernstigs gebeurd was. "Hoort de Deputy geen eerlijke en eervolle gevechten aan te gaan? Twee tegen één noem ik nou niet bepaald eerlijk of eervol." Hij had al geen zin in dit gevecht en al helemaal niet als hij nog eens tegen twee katten moest vechten ook.

Tag: Amberstorm & Oceanbreeze

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 11 apr 2018 - 22:34

Chillybreath

Uiteindelijk gingen ze dan naar huis. Dat was het plan. Ze hadden een teken gekregen en ze gingen gewoon weer naar huis. Ze wist niet echt wat ze ervan moest vinden, ze wist niet of het goed was wat ze gingen doen, maar aan de andere kant was dat waarschijnlijk beter dan iets nieuws vinden over het algemeen als ze eerlijk was. Dan zouden ze om territoria moeten vechten en in dat gedoe had ze eigenlijk al helemaal geen zin in. Dus het was dezelfde route terug lopen. Ondertussen was er natuurlijk wel het een of het ander… waaronder de uitstapjes met Smokebreath die heerlijk verliepen en ze gewoon haar gedachten over alles gewoon even opzij kon zetten, en verder was het gewoon weer het oude riedeltje, queens helpen met hun kittens te dragen, zorgen dat katten konden eten… het was net alsof ze nooit in hun eigen territoria hadden gewoond op de eerste plaats.

Maar dat hadden ze wel gedaan en toen meerdere punten bekend eruit zagen was ze ergens opgelucht, maar aan de andere kant had ze wel kunnen verwachten dat het niet onaangeraakt zou blijven. Natuurlijk zouden ze het overnemen, de bloodclanners. Nou, neem haar niet verkeerd, ze vond BloodClanners verschrikkelijk. Ze zou geen enkel moment eraan denken om daar naar toe te gaan, maar ze moesten voorbereid zijn op het feit dat sommige katten die achter waren gebleven misschien waren overgestapt naar BloodClan. Of rogue’s waren geworden.

Bij de Fourtrees bulderde de stem van haar leader door de bomen heen, ze bedankte StarClan voor het feit dat haar leader nooit had gewild dat de clans zich samen zouden voegen, dat was iets waar ze het zeker wel mee eens was. En het duurde niet lang voor BloodClan zich liet zien. Een gevecht was iets wat alleen maar logisch was in haar gedachten en het duurde ook niet lang voordat katten elkaar in de haren vlogen voor een gevecht.

Chilly vernauwde haar ogen terwijl haar oren plat lagen, het was niet naar een bepaalde kat gericht, nog niet, maar oh boy, de eerste de beste bloodclanner die in de buurt kwam of een andere kat zou pakken zou haar op zijn rug krijgen. Ze was dan misschien niet zo groot, maar vechten kon ze wel. Daar was ze niet bang voor.

Ɓσ

Tag: Niemand atm

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 12 apr 2018 - 13:04

Claw:

Hij voelde de tanden van de ShadowClan leader in zijn bek. Dit betekende twee dingen. Het was hem gelukt om de ander te verblinden, het belangrijkste punt. Het tweede was dat hij dit niet helemaal met de vrijheid kon gebruiken als hij eerst van plan was geweest, maar ach zo ging het ook wel werken. Als Tallshadow daarmee zijn staart aan gort trok was dat maar zo. Hij moest deze maffe kater klein krijgen en dat ging hij doen ook. Dus hield hij zijn staart voor het gezicht van de ShadowClanner en ramde zijn klauw met nagels uit in het zachte gedeelte van de buik van Tallshadow. Daarna kwam hij weer helemaal overeind om te voorkomen dat hij uit balans raakte en in de hoop dat met deze actie de ander zijn staart los zou laten.

Tag: Tallshadow

Chawl:

Bronzemask hield hem niet tegen. Ze draaide zichzelf van hem weg, om hem de kans te geven zijn moeder mee te nemen. Hij negeerde de katten die opeens van alle kanten leken te komen om de WindClan deputy gerust te stellen. Daar kwam zijn moeder niet mee terug, dacht hij bitter. Zij had haar vermoord en het kon hem echt niks schelen als ze zich daar ellendig over voelde. Liet haar er maar goed mousedung over voelen, dan hield ze dat misschien in haar achterkop als hij haar op zou zoeken om haar om te leggen. Met die wraakgedachten die steeds meer in zijn kop ontstonden nam hij het lichaam van Howl mee. Bronzemask had geen idee dat ze door zijn moeder te vermoorden en nieuwe moordenaar had wakker geschud. De blik in zijn normaal zo ontspannen ogen begon te fonkelen. Nu niet, nu moest hij Howl bij het gevecht weghalen. Maar zijn kans kwam nog wel. Hij hoorde de roep van Shallow niet. Even leek niks meer bij hem binnen te komen. Verdoofd door alles wat er net was gebeurd en wat hij moest leren een plekje te geven.

Tag: Niemand direct

Onderwerp: Re: Return of the Warrior vr 13 apr 2018 - 11:52

Aw wat jammer, de knappe kerel die tegenover hem stond had niet zoveeel humor als hij had, echt een afknappertje zeg. Ryuk grijnsde dan ook breed toen hij hem vertelde waar hij aan begon. Pff, nu was die echt bang hoor. De Windclan warrior kwam op hem afgezigdagd iets waardoor Ryuk niet helemaal wist waar hij precies naar toe rende en kon hierdoor niet precies zijn aanval ontwijken. De lichaam van de tom knalde tegen hem aan maar de Bloodclanner was goed getraind en kon zich makkelijk herstellen en de volgende aanval ontwijken. Als hij te laat was geweest had hij een behoorlijke schouder wond opgelopen. Hm. Het werd dus toch nog een leuk gevecht. De gevlekte kat waar hij tegen op nam probeerde weg te komen na zijn aanval maar Ryuk zag zijn kans en beet naar zijn staart terwijl hij met zijn voorpoten uithaalde naar de ander zijn achterpoten: hopend om zo zijn lange pootjes eens goed te beschadigen zodat hij zijn Windclan snelheid verloor en hem uit zijn evenwicht te brengen.

tag: Stallionheart

Onderwerp: Re: Return of the Warrior za 14 apr 2018 - 19:21

Het gaf hem voldoening dat zijn klauwen genadeloos hard langs de zijkant van haar kop gingen. Hij was lichtelijk verbaasd over het feit dat ze haar kop niet terugtrok en in plaats daarvan zichzelf expres liet krabben door hem, maar begreep haar bedoeling iets te laat toen haar tanden zich vastklemden in zijn spieren, zijn bot op één haar na missend. Hoewel zijn ogen de eerste tekenen van pijn vertoonden, klemde hij zijn kaken hard op elkaar om de RiverClanleader niet de voldoening te geven dat ze hem zou horen sissen in pijn. Hij wist dat hij de pijn enkel kon dimmen door de spieren waar ze haar tanden in had gezet te ontspannen, dus dat was ook wat hij deed. Haar tanden zouden grip verliezen door het feit dat hij zijn lichaam ontspande en dus zijn pels iets in een liet zakken. En dat moment kon hij perfect gebruiken door zelf toe te slaan. Weer draaide hij zich met een ruk om zodat hij haar in haar gezicht kon slaan, maar bedacht zich op het allerlaatste moment en liet zijn klauwen lager zakken, naar de richting van haar buik. Zijn ogen begonnen moordlustig te glinsteren bij het idee dat hij dat zachte vlees open zou kunnen rijten met zijn tanden zodat haar leven uit haar zou vloeien. Hij geloofde niet in de onzin dat leaders weer teruggebracht konden worden als zij zouden sterven, dood was dood. Hij besloot om zijn gewicht in de strijd te gooien en beukte met zijn schouder in de richting van haar zodat ze hopelijk haar evenwicht zou verliezen. Dit was een strijd die hij moest winnen, al zou het maar voor zijn beste vriend zijn. Ondertussen had hij er geen idee van dat ze zojuist één van de belangrijkste katten in Claw’s leven verloren waren.

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 18 apr 2018 - 11:25

Haar gehele systeem was gevuld met woede en haat jegens deze monsters die hun huis hadden overgenomen. Ze besefte zich niet wat ze deden, of wellicht wisten ze dat maar wat goed. Iets wat haar nog meer frustreerde dan ze wou toegeven. Ze zou ze leren. Ze zou ze laten zien wat het was om te vechten voor de liefde van Starclan.

Shark leek even verbaast te zijn door haar zekerheid om door te gaan en dat ze zich niet terugtrok van de bloedende wonden die hij maakte over haar wang. Haar aanval op hem werdt op een best vreemde manier ontvangen. De kater verslapte, ontspande zijn spieren waardoor Butter wel genoodzaakt was om hem los te laten en haar kop terug te trekken. Wat resulteerde in een directe aanval richting haar kop maar zich op het laatste moment verplaatste naar haar buik. Na manen lange ervaring had Butter dit echter kunnen voorzien. Het was een vies trucje dat te vaak gebruikt werdt, hopelijk wou Shark niet origineel zijn, want als dat zo was had hij het nu goed verpest. Sissend sprong ze naar achteren, zijn klauwen ontwijkend en haalde zelf uit naar zijn borst met haar klauw.

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 19 apr 2018 - 14:09

Honestly, de kater kon niet anders dan een beetje zelfingenomen kijken, toen hij merkte dat hij de staart van de ander in zijn bek had. Dat betekende dat zijn geïmproviseerde plan minder slecht werkte dan van tevoren bedacht, positieve meevallers waren fijn op dit soort momenten. Probleem was alleen dat ze afleidend werkten en bovendien maar kort duurden, aangezien Claw inmiddels omgedraaid was - oprecht erg knap aangezien Tall zijn staart nog had - waardoor Tall naar voren getrokken werd.
De nagels van de Bloodclanner schampten zijn buik, die de shadowclanner alleen door een heftige draai in veiligheid wist te brengen. Even voelde hij een moment van triomf, wat al snel omsloeg in 'are you kidding me?!' toen hij zijn poten voelde wegglijden in het kleine beetje modder op de grond. Really? Alles hier was droog maar hij moest uitglijden op dit kleine stukje? Zijn begrafenis zou een ramp worden. 'Hij deed zijn best maar tsja.. modder.' Lekker dan. Tall gleed onderuit wat, nu hij het zo bekeek, hem wel veilig bracht voor de eerste uithaal van Claw, maar vervolgens zijn buik onbeschermd liet voor een volgende aanval. Hij zou, hoe snel ook, niet snel genoeg kunnen opstaan om die goed te ontwijken. Butter zou hem dit niet in dank afnemen, bedacht hij zich, terwijl hij de Riverclanleidster zocht met zijn ogen. "Claw," Probeerde hij nog een laatste save, met een gemaakte grijns op zijn gezicht - maar een oprechte twinkeling in de ogen. "Zeg Butter dat ik van haar hield," Wie weet, misschien zou ze hem horen. En zo niet dan zou Claw nog een awkward gesprek met Butter voeren wat het eerlijk gezegd dubbel en dwars waard was. Win-win right?

Tag: Claw, Butterstar

Onderwerp: Re: Return of the Warrior di 24 apr 2018 - 11:22

Hoe had het zo ver kunnen komen. Om haar heen hoorde ze gekrijs. Wist ze dat er katten hun leven verlieten. Diep in haar hart voelde ze de wanhoop stijgen terwijl ze zichzelf af moest vragen of ze hier werkelijk wel goed aan deden. Het bos zou nooit meer hetzelfde zijn. De herinneringen aan pijn en lijden zouden altijd blijven hangen tussen de bomen. Was het toch niet beter geweest om naar een nieuw huis op zoek te gaan. De bossen van hun voorouders achter te laten? Of stonden ze hier en stierven ze hier met een doel. Een doel waarvan zij zichzelf beloofde er net zo hard voor te willen sterven. Had het allemaal nut, of was deze strijd zo hopeloos als de journey was geweest.

Nee, ze kon niet opgeven nu, niet wanneer het einde van de lijn zo dichtbij leek te zijn. Ze moest doorztten voor het leven van haar clangenoten. Voor het leven van elke Warrior die het bos thuis noemde.

Maar tijd was een vijand waar niemand tegen kon vechten, en als het iemands tijd was kon je dat eigenlijk maar beter aan je voorbij laten gaan.

Echter was dit iets dat Butter nooit zou kunnen doen.

De woorden van Tallshadow waren zacht, maar hij was dichtbij genoeg geweest om haar gehoor te kunnen bereiken. Wat een shock door haar lichaam bracht en haar liet omkijken. Starclanverdomme, ze had op die idioot moeten letten, hij stond oog in oog met Claw die duidelijk er op uit was om een einde aan zijn leven te maken. Shark viel weg in haar gedachten, boeide niet meer en het enige wat ze nog kon bedenken was zichzelf afzetten van de gestreepte kater om recht tussen Claw en Tallshadow in te springen. Haar ogen wijd terwijl ze haar kop ophief tegen Claw, met geen mogelijkheid bereidd om nu zichzelf te verdedigen. Maar haar split second beslissing zou Tallshadow de wanhopige secondes geven die hij nodig had om weg te komen.

In het grote plaatje boeide haar leven niet zo, maar Shadowclan kon niet zonder een leider. Tallshadow moest leven. De prijs was makkelijker betaald dan wat dan ook daarvoor.

Onderwerp: Re: Return of the Warrior di 24 apr 2018 - 20:23

Oceanbreeze

Oceanbreeze wist wel beter dan op Amberstorm af te gaan en haar te helpen. Toch had ze haar instincten niet kunnen onderdrukken. Had ze niet zichzelf beloofd er altijd voor haar clan te zijn, dat betekende ook dat ze een kat als Amberstorm niet alleen kon laten vechten als er een sterkere tegenstander was. Wat er met de dochter van haar mentor aan de hand was wist ze niet zeker. Echter leek die zichzelf niet, was sneller moe en de klap die ze had gehad, zou haar vast niet goed hebben gedaan. Ze moest echter wel toegeven dat Amberstorm niet iemand was die zich makkelijk op haar kop liet zitten maar of dat nu zou helpen, met een grote sterke Bloodclanner was nog maar de vraag. Ze kreeg een geërgerde blik van de jongere Warrior. Misschien was het niet haar allerbeste plan dat ze de kater had afgeleid. Met een ruk had de kater zich naar haar omgedraaid terwijl ze in gedachten verzonken de blik van Amberstorm had vertaald. Dit kon nog leuk worden, straks vocht ze nog tegen een clangenoot die te trots was voor haar eigen veiligheid. Misschien was te trots wel een verkeerd woord, immers was ze als kitten in de steek gelaten door haar moeder, een moeder die haar fouten niet op haar kinderen had willen leggen waarschijnlijk. Maar hoe legde iemand dat aan een kitten van vijf Moons uit, zeker als zijzelf nauwelijks ouder dan een kitten was en nestjes had om voor te zorgen. "Ook hallo Oceanbreeze," sprak de kater lichtelijk grommend. Hoewel ze niet zeker wist of ze deze kater kende, leek hij haar bij haar naam te kunnen plaatsen. Ze was dan wel geen Deputy meer, het was nog steeds haar naam. "Hoort een Deputy geen eerlijke en eervolle gevechten aan te gaan? Twee tegen één noem ik nou niet bepaald eerlijk of eervol." Intussen had Amberstorm zich al klaar gemaakt om de aanval aan te gaan en zich met een grauw richting de kater gestort. "Ik verwacht niet dat een Bloodclanner eerlijk vecht, dus waarom zou ik eerlijk vechten?" Mauwde ze droogjes met een licht sissende toon. Maar voordat ze zich verder kon focussen op het gevecht tussen haar, de Bloodclanner en Amberstorm, leek Tallshadow in de problemen. Hoewel ze het van een redelijk afstandje zag, werden haar ogen toch groot en zette ze en stap terug. Ze zou nooit snel genoeg zijn om hem te bereiken. Maar Butterstar wel. Aangezien Butterstar zich afzette om Tallshadow te hulp te komen, was er nu een Bloodclanner die niet gestopt kon worden en zich misschien nog in het gevecht met Butterstar en Tallshadow kon mengen. Oceanbreeze gunde Amberstorm een korte blik die vol vertrouwen stond waarna ze met enkele krachtige sprongen, richting de kater rende die zonet met Butterstar had gevochten. Met een zachte grauw en een slag van haar poot trok ze zijn aandacht. "Shark," haar stem klonk kalm en ijzig. Er was niets meer over van de vriendelijke Queen en Leader, als ze ergens een hekel aan had was het aan de Bloodclan.

Tag: Amberstorm en Hellhound (vroeger), Shark (nu,direct), Butterstar, Claw en Tallshadow (indirect)

Sean ♥

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 25 apr 2018 - 14:03

Hij hoorde zijn staart knakken, waardoor er een hevige pijn doorheen schoot. Voor hem duidelijk genoeg dat hij met deze actie zijn staart gebroken had. Lastig voor zijn balans, maar niet iets waarmee hij niet verder zou kunnen vechten. Zijn lijf stond vol adrenaline, dus met die pijn kon hij wel dealen. Hoe zijn staart weer zou genezen was dus van latere zorg. Net als de krassen in zijn linkerachterpoot. Zijn groengele ogen fonkelden geamuseerd toen de ShadowClanner onderuit gleed. Echt serieus? Hoe kreeg hij het voor elkaar. Wat een kluns… De woorden van Tallshadow liet zijn blik in die van de andere kater boren. Er stond minachting in zijn groengele ogen te lezen. Zijn klauw schoot weer op de buik van de ShadowClan leader af om zijn werk af te maken. Het zou Tallshadow zijn leven kosten als hij hem hierdoor raakte, maar daar kreeg hij de kans niet voor.

Butterstar dook tussen de ShadowClan leader en hem in. Hij schudde bijna onzichtbaar zijn kop. Vond zij het echt waard om haar leven voor deze maffe kater te geven. Dan betekende zijn bestaan wel heel veel voor haar. Nou dat was ook prima, dan maakte hij haar wel af. Hij zag haar als een grotere bedreiging dan Tallshadow, dus die pakte hij later nog wel een keer. “Soms begrijp ik jullie echt niet.” Miauwde hij ijzig kalm. Voordat hij zijn klauwen in haar zij boorde en haar tegen de grond pinde. “Waarom Butterstar?” Hij wachtte haar antwoord niet af, het deed er ook niet toe. Het betekende haar dood, zo simpel was het. Zijn tanden boorden zich in haar nek en beten door.

Tag: Tallshadow en Butterstar

Onderwerp: Re: Return of the Warrior wo 25 apr 2018 - 14:27

Opeens gebeurden er een aantal dingen te snel achter elkaar voor hem om te bevatten. Ten eerste had Butterstar zijn plannetje door en had hem er algauw op gewezen dat het niet zijn beste zet was; haar klauwen raakten zijn borst ongenadig hard en alleen door de kracht in zijn achterpoten te verminderen kon hij voorkomen dat haar klauwen door zouden schieten naar het zachte, onbeschermde gedeelte van zijn buik. Hij siste van de pijn en zijn ogen keken haar vol haat aan, maar opeens was haar aandacht afgeleid en sprong ze tussen Claw en Tallshadow in. Big mistake. Hij wist dat zijn vriend het wel zou afhandelen en bovendien had hijzelf ook weer genoeg te doen, want opeens verscheen er een andere kat op het toneel. Een she-cat die hij nog niet eerder had ontmoet, maar die zijn naam wel kende. Iets zei hem dat zij één van de belangrijkere katten was, een deputy of misschien zelfs wel een leader. Wie zou anders zo dom zijn om op een commander af te duiken met zijn leader op geen twee vossenlengtes afstand? “Ah, ik geloof dat wij nog niet eerder kennis hebben gemaakt?” Alsof dit niet meer dan een formele ontmoeting was tussen hun knipperde hij met zijn ogen. Zijn aandacht werd echter afgeleid door Claw die een vraag stelde aan Butterstar. Hij draaide zich naar zijn leader toe en toen hij zag wat de Elite leader deed, weergalmde zijn maniakale, harde lach niet veel later door Fourtrees. Hij had geen angst om door deze kat aangevallen te worden. Zijn borst mocht misschien wel onder het bloed zitten en hij voelde het bij zijn schouders trekken waar de RiverClanleader hem had geraakt, maar mooier dan dit kon het niet worden. Hij wist dat zijn leeftijd en zijn ervaring hoger lag dan deze kat voor hem en dat zou hij in zijn voordeel gebruiken. Aannemend dat ook zij afgeleid was geweest door wat Claw had gedaan, sprong hij naar voren en probeerde haar met zijn schouder omver te beuken. “Jullie zullen allemaal sterven,” lachte hij. “Allemaal.”

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 26 apr 2018 - 12:14

Oceanbreeze

Oceanbreeze wist dat de kater voor haar vast meer vechtervaring had. Maar zijzelf zou hier niet staan als ze geen vechtersmentaliteit had. Daarbij was ze wel iets meer gewend aan de harde omstandigheden die er waren geweest als Windclanner en ondanks het feit dat ze niet persé goed doorvoed was, was ze sterk genoeg om het hem moeilijk te maken. Er waren veel meer clankatten dan Bloodclanners wat betekende dat ze als het nodig was ook wel met tweetallen in plaats van alleen konden vechtten. Oceanbreeze wist dat de andere halfzus van Whitelion waarschijnlijk een leven zou verliezen. Of dat haar laatste was wist ze niet, maar daar had ze nu geen tijd voor om zorgen om te maken. "Ah, ik geloof dat wij nog niet eerder kennis hebben gemaakt?" Mauwde de andere gestreepte kater alsof het niet meer als een formele ontmoeting was. "Je stinkt naar Bloodclan en dat zegt meer dan voldoende." Snauwde ze droogjes als antwoord. Daarbij, wie kende de commander van Bloodclan nu niet bij naam. Claw had nu inmiddels de overhand op Butterstar, maar haar meer helpen dan Shark op afstand houden kon ze niet. Shark draaide zich naar zijn Leader toe en dat was een fout die hij beter niet had kunnen maken. Oceanbreeze was misschien niet de krachtigste, maar ze kon wel snelle klappen uitdelen. Haar klauw haalde ze dan ook langs een van zijn flanken. Veel zou het vast niet uitmaken, maar aangezien hij al geschonden was door Butterstar zou elke kleine en grote verwonding wel helpen. Toen een maniakale harde lach weerschalde, keek Oceanbreeze ook om. Toch zag ze vanuit haar ooghoeken Shark op haar afkomen en sprong ze soepel maar net op het nippertje opzij om zijn duw te ontwijken. Waarna ze een snelle klauw naar zijn achterpoot sloeg. "Jullie zullen allemaal sterven," lachtte de in haar mening overduidelijk gestoorde kater. "Allemaal." Oceanbreeze ontblootte haar tanden in een harde grauw. Ze zocht met haar ogen naar Bronzemask en zag daar Sweetheart en Cootsnarl ook staan. Ze kon wel wat hulp gebruiken, om wraak te nemen om Tallshadow's verwondingen en Butterstar's leven. "Windclan toon geen berouw! Het is ONS TERRITORIUM!" Mauwde ze luid. Daarbij, ook al zei ze het niet, toonde Bloodclan ook nooit berouw aan de vier Clans. Ze wist dat er vriendschappen, misschien tijdelijk russen de vier Clans waren en ergens was Butterstar ook familie van haar. Had Butterstar haar vaak geadviseerd. Hierna focuste ze zich weer geheel op Shark en sprong ze op zijn flanken af, met haar oren in haar nek geslagen. Hoewel ze niet voor moorden was, was dit geen eervol gevecht door Bloodclan en dus wist ze dat als ze wouden winnen. Ze niet eervol moest blijven, het ging om leven of dood... en ze wou haar clan in leven houden. Alle clans in leven houden.

Tag: Shark (direct), Sweetheart, Cootsnarl & Bronzemask (indirect), Tallshadow, Butterstar & Claw (benoemd) en @Windclan
OOC: Shark mag het Ocean goed moeilijk maken. Zolang ze het maar overleefd ;")

Sean ♥

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 26 apr 2018 - 13:06

Ze wist dat het niet handig was geweest. Dat ze wel slimmere overwegingen had gemaakt. Maar haar doelgerichte blik was alles behalve voorzichtig. Het maakte ook allemaal niet meer uit. Het was enkel belangrijk dat Tallshadow zou overleven. Hij zou de toekomst voor Shadowclan bepalen.

De woorden van Claw, de vraag waarom liet ze onbeantwoord. Nie dat ze veel tijd had om te antwwoorden. Zoals verwacht greep de kater haar vast en duwde haar tegen de grond voor zijn vlijmscherpe kaken hun weg naar haar nek vonden. Happend naar adem probeerde ze nog uit te halen naar de kater, maar het werdt veel te snel duidelijk. De kracht die uit haar lichaam vloeide, een happende krijs van pure pijn die haar lippen verliet voor haar lichaam het begaf en haar ogen wegrolde in haar kop. Haar leven achter zich latende.

rust in pepperonies
@everyone

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 26 apr 2018 - 16:49

Nog steeds was er een wirwar van vechtende katten, recht voor haar ogen. En zij kon niks doen. Ze voelde zich nutteloos. Waarom nu? Waarom net nu? Toen onderscheidde ze in die wirwar van katten iets wat haar een koude rilling bezorgde. Butterstar. Een krijs. Toen draaiden de ogen weg in haar kop. Maar dat kon toch niet? Butterstar, degene die in haar ogen onoverwinnelijk had geleken, dood? Ze moest zich vergissen. Maar ze wist dat ze zich niet vergiste. Ze kon zich niet meer bewegen. 'Nee...' zei ze zacht. Het kon toch niet waar zijn?

Onderwerp: Re: Return of the Warrior do 26 apr 2018 - 17:40

Zijn poten sloegen in de richting van zijn belager, klauwen uitgeslagen en tanden bloot. Zijn felblauwe ogen waren tot halve manen gespleten en zijn oren lagen plat in zijn nek. Druppels bloed rolden over zijn schouder waar de kater die tegenover hem stond hem zonet nog gebeten had. De pijn raasde als een bliksemschicht door hem heen maar dat alles negerende sprong hij opnieuw naar voren. Echter hielt hij abrupt halt vlak voor de andere kat en dook hij naar onder, met zijn stevige poten die van de andere onder zijn lichaam onderuit slagende. Een wolk van stof vloog naar boven wanneer de Bloodclanner met zijn lichaam op de grond viel. Zealspark zag zijn kans en nam deze, zich bovenop de kater werpende en deze met zijn nagels en tanden toetakelende. Het duurde niet lang of hij hoorde de kreten van zijn tegenstander, waardoor hij weer losliet en de bruine tabby onder hem vandoor liet rennen. Een vastberaden glans schemerde in zijn blauwe ogen, ziende hoe zijn tegenstander zich uit de voeten maakte. Pas dan hoorde hij de kreten om hem heen. Zijn blik gleed naar het doel waar iedereen zich op gefocust had: Butterstar? Wat? Verloor ze een leven? Maar ze had er nog, toch? Zealspark was zolang weggeweest dat hij niets meer wist, niet eens of Silverstar nog leefde. En of ze al een nieuwe deputy hadden... Niet dat Zealspark het hen kwalijk zou nemen. Hij zou de keuze maar al te goed begrijpen. Een Clan kon niet overleven zonder een leader. Maar een deputy was net zo belangrijk. Zonder zou Silverstar veel te veel druk op zijn schouders hebben. En aangezien er intussen al vele manen gepasseerd waren, begreep hij het dus maar al te goed. Echter ging dit niet om hem, maar om de Riverclanleidster. Nog voordat Zeal echter kon gaan zien wat er precies gaande was, voelde hij al een nieuw paar klauwen in zijn lijf. Een krijs verliet zijn bek vooraleer hij zich op de grond liet vallen en zich tactisch omrolde, zijn tegenstander van zich afschuddende.

Onderwerp: Re: Return of the Warrior vr 27 apr 2018 - 10:23

_{Het strontjochie dat haar aangevallen had wist van geen ophouden. Co had zich onder hem vandaan weten te wringen en nu liepen ze in cirkeltjes om elkaar heen. Iet wat onzeker uit haar ogen starend, keek ze de bruine tabby aan die volgens haar ook best onzeker was. Misschien was dit ook zijn eerste, echte gevecht. Ze snoof. Op een gegeven moment moest er een van hen de ander aanvallen. Coyo zette zich schrap, toen ze in haar oogveld een flamepoint die tussen twee vechtende katten sprong. Haar concentratie was volkomen weg, en ze keek toe hoe haar moeder haar leven voor de shadowclanleader gaf. Hoe de zwarte kater de keel van mama doorbeet. Hoe het lichaam op de grond stortte. Dood, weg. ”MAMA NEE!” gilde Coyo geschrokken. Even leek het wel alsof de tijd stil stond, alsof enkel het dode lichaam van de riverclanleader bestond. Ze was al volkomen vergeten dat ze in een gevecht zat. En toen begon ze te rennen. Ze had enkel oog voor haar moeder die daar op de grond lag. Het boeide haar niet dat de moordenaar van haar moeder daar ook was. Of eigenlijk wel, want dan kon ze die ook direct vermoorden. Ze rende zo hard als haar poten haar konden dragen. Haar oren lagen plat in haar nek en haar staart was twee keer zo dik als normaal. Toen ze eenmaal was aangekomen op de plek waar haar moeder ter aarde was gestort dook ze ineen bij haar moeder en porde in haar vacht. Hopend dat dit allemaal een grap was en dat mama zo zou opstaan. ”Mama, mama, nee nee nee...” snikte Coyotepaw, terwijl de tranen over haar wangen begonnen te stromen. In de verte hoorde ze de galmende lach van een bloodclanner, maar daar besteedde ze ook weinig aandacht aan. De enige kat die haar aandacht verdiende, was haar moeder die ze helemaal nat aan het maken was met haar tranen.”Kom op, word nou wakker, alsjeblieft...” mompelde ze, terwijl ze al snikkend met haar neus in haar moeders’ vacht duwde. Dit kon niet, mócht niet, waar zijn. Het feit dat zij nu ook makkelijk prooi was boeide haar niks meer. Ze wilde enkel en alleen haar mama terug.

taggie NPC Bloodclanner, @Butterstar, indirect Shark, indirect Claw, en indirect Tallshadow

telefoonpost
:”””)}

Onderwerp: Re: Return of the Warrior vr 27 apr 2018 - 11:00

Haar lichaam werd slap tussen zijn kaken. Hij liet haar los en keek hoe het levenslicht uit haar ogen verdween. Er was geen triomph of andere emotie in zijn ogen te lezen, deze stonden ijzig kalm. Het was te makkelijk geweest zo, maar daarom niet minder welkom. Haar dood zou zeker wat losmaken onder de vechtende katten en dat kon het gevecht weer helemaal de andere kant op draaien. Hij had wel doorgehad dat langzaamaan de Clankatten hun begonnen te overmeesteren, maar Butterstar had hem de perfecte kans gegeven om dat weer te keren. Hij negeerde de jonge kattin die opeens op het lichaam van de RiverClan leader dook. Ja, hij had haar kunnen grijpen als hij dat gewild had. Er waren op dat moment alleen belangrijkere dingen die hij moest doen en de apprentice vermoorden was daar niet één van. Eerst moest hij iedereen laten weten dat Butterstar een fout had gemaakt en dat die fout haar haar leven had gekost. Hij wist dat er veel katten waren die opkeken naar de RiverClan leader, dat ze dood was zou dus mooi afleiden. Dus likte hij zijn bek schoon, waar haar bloed aanzat. Voordat hij overeind kwam en de vechtende katten bekeek. “Het is toch wat dat die dappere Butterstar haar leven moest geven.” Bulderde hij doodkalm. “Wie volgt?” Sprak hij terwijl de tanden aan zijn halsband kort rinkelden. Een rustige grimas verscheen rond zijn bek. Toen pas viel zijn blik op Chawl die het lichaam van Howl meesleepte. Waardoor ook hij voor een kort moment afgeleid was en zijn ogen donker werden.

Tag: Iedereen

Onderwerp: Re: Return of the Warrior