Roar

Onderwerp: Re: Roar ma 8 mei 2017 - 11:02

Ik weet het niet. Ze zei nog altijd niets, en Lionroar was nu ook stil. Stilte, eindelijk stilte, dat was prettig. Was er maar zo'n zelfde stilte in haar hoofd. Haar hoofd gonsde. Zaten er soms bijen in? Misschien wel, misschien was ze wel gek aan het worden. Wat te denken? Wat te geloven? De adrenaline begon weg te trekken en het liet niets anders van verwarring, vermoeidheid en pijn achter. De pijn. Hij begon nu eindelijk door te komen, in volle hevigheid. Ze kneep haar ogen dicht en siste zacht. De wonden prikten, brandden. Ze begon nu ook iets te merken van het bloed dat ze verloren had. Ze was licht in haar hoofd, de wervelende gedachten werden er alleen maar onsamenhangender van. Ze stond onvast op haar poten. Ze wist niet wat ze met deze situatie moest, met Lionroar, met Barksound, maar ze wist dat zowel zij als haar oud-deputy een medicine cat nodig hadden. Ze konden nu teruggaan. Naar de groep. Hulp krijgen. Of Barksound moest al iemand zijn gaan halen. Haar kans zou voorbijgaan. Haar kans op gerechtigheid voor Tawnylight. Haar kans om de moordenaar te straffen. Als Barksound loog, als Lionroar het wel had gedaan, zou ze misschien wel haar beste kans laten schieten. Maar als de kater de waarheid sprak, als hij onschuldig was... Haar blinde woede van net was weggezakt. Ze kon niet... ze kon niet aanvallen. Misschien beging ze een grove fout, maar ze kon niet aanvallen zonder het zeker te weten. Wankelend zette ze een stap achteruit.

Onderwerp: Re: Roar ma 8 mei 2017 - 12:16

De pijn begon nu pas echt tot hem door te dringen. De wonden prikten, zoals ze hadden gedaan na zijn gevecht met Tawnylight. Zijn poot deed pijn, precies zoals de pijn die hij had gevoeld na het gevecht met Tawnylight. Hij liet zijn blik even kort naar de grond glijden, naar zijn poten, zijn borstkast. Alle starclankatten nog aan toe, hij zag er niet uit! Bloed had zijn vacht rood gekleurd waar het normaal een witte kleur had gehad en de wonden die Ever bij hem had aangebracht leken nog steeds flink te bloeden. Toen besefte hij zich dat hij Acefray moest gaan zoeken. Hij had hulp nodig. Zijn ogen gleden weer omhoog naar Everstar, die al die tijd enkel had gezwegen. Hij zuchtte en bekeek haar even. Ze zag er net zo slecht uit als hem.. wat hadden ze elkaar aangedaan? Hij slikte en keek haar even aan, waarna hij opstond en zich van haar wegdraaide. "Ik ga mijn medicine cat zoeken," sprak hij, geen enkele emotie meer hoorbaar in zijn stem. "Als je slim bent zou ik hetzelfde doen als ik jou was." Het maakte hem niets uit. Ze mocht hier ook blijven, doodbloeden als ze dat wilde. Hij ging haar niet helpen, niet een medicine cat voor haar zoeken. De kater keek niet meer om naar de rode tabby terwijl hij wegliep. Zo af en toe door zijn poot zakkend en met een verbeten uitdrukking op zijn gezicht. Wat had hij een hekel aan deze wereld.