{Gevecht Windclan x Shadowclan} Not our place anymore

Intussen had Innerstar een wond opgelopen in haar gezicht, waar bloed op uit welde. Daarbij had de Shadowclan leider Everstar de kans gegeven dit nog vriendelijk af te handelen, maar dit leek niet te gebeuren. Dan maar vechten. Innerstar was zich er van bewust dat dit een risico volle actie was, gezien Shadowclan helemaal niet op hun sterkst was. Maar ze was bereid dit risico te nemen voor de trots van haar clan. Innerstar had een poging gedaan om Everstar op de grond te krijgen, door naar haar toe te springen. Dit was mislukt, want Everstar had haar aanval ontweken. Bij de volgende aanval had ze een frontale aanval verwacht, wat Innerstar verkeerd ingeschat had, waardoor nu haar zij open gehaald werd. Ze gromde kwaad. Innerstar voorkwam echter om van haar stuk gebracht te worden, dus draaide ze zich snel om en hoopte zo nog een eens goed en hard in de staart van Everstar te bijten. Al dit lukte, hoopte ze hiermee de Windclan leider af te leiden en zo alsnog een poging te doen door naar haar toe te springen, om haar vervolgens naar de grond te werken.

OOC: Nath zelf hier, gezien ik toch tijd had om te posten (:

De apprentice sprintte op de zwarte Shadowclan apprentice af, hij moest levend thuis komen om zijn zus ouder te zien worden. Om haar te zien en voor altijd bij zich te kunnen houden maar ook om haar te verdedigen, als hij er niet meer was. Wie zou er dan voor haar zorgen en verdedigen, hij wilde dat Rout een goed leven zou hebben. De zwarte apprentice liet zich op haar zij vallen, hij had haar flank geraakt. Hij keek naar zijn klauw, die nu een beetje bloed over zich heen had druppelen. Hij zuchten, hij wilde geen bloed verspilling maar als het niet anders kon. Al had hij niet verwacht dat ze haar achterpoten zou gebruiken, hierdoor kwam hij op de grond. Al probeerde hij haar klauw richting zijn gezicht te ontwijken al lukte dat niet perfect, hij probeerde weg te rollen al had hij nu wel lichte krassen vanaf zijn wang tot voorhoofd staan. Hij krabbelde overeind, hij maakte een kleine sprong naar achteren om zo meer overzicht te hebben over de situatie waar hij nu zich in bevond. "Ik wou dat dit anders kon.." Mompelde hij tegen zichzelf, vechten was niet nodig geweest als ze het konden beslissen met gewoon een gesprek. Hij zuchten diep, hij liet een strijdkreet horen. Voor zijn broeders en zusters zou hij hier vechten, voor zijn Clan te begeleiden. Hij probeerde om naar de kattin uit te halen, al was hij links dus deed hij het ook met links om het zo hard mogelijk naar haar uit te halen. Zijn staart zwiepte dreigend over de grond, hopelijk zouden de andere Windclanners oké zijn.

Tag: Fernpaw

Er was geen houden aan, zodra de kater twee seconden naar de andere kant keek had hij een kat aan zijn andere flank zitten. Een diepe grom verliet zijn keel toen voor de zoveelste keer hij klauwen in zijn flank voelde terwijl hij probeerde een andere belager af te weren. Net op het moment dat hij weer wilde aanvallen voelde hij een van de twee in zijn flank en vol overgave sprong hij die kant uit, de andere voor nu negerende. Het zou hem wonden opleveren maar misschien was het beter als hij een voor een met ze afrekende. Hij was dan wel lief en aardig bij gesprekken, maar dit was een gevecht ter Shadowclan's eer en hij was het zat. Zijn klauwen sloegen gericht naar de zachte buik, terwijl hij ondertussen bloed voelde vloeien bij zijn poot.

Tag: Bronzemask & Quietstep

De rood-witte kater had zijn klauwen in de flank van de bruine tabby weten te drukken. Hij hoorde de Deputy van Shadowclan grommen, wat wederom een grijns op Quiet's gezicht zetten. Natuurlijk was het niet geheel eerlijk om met twee tegen één te vechten, maar in zijn ogen was het ook nooit eerlijk geweest dat Shadowclan de Badgerset van hen had afgenomen. Daarbij maakten de ziekelijke katten van Shadowclan op dit moment toch weinig kans. Toch leek Tallshadow nog steeds behoorlijk gemotiveerd; de kater sprong op Quietstep af. De rood-witte kater wist de klap redelijk op te vangen, door mee te bewegen en vervolgens verder over de grond te rollen. De impact die zijn lichaam maakte met de grond, liet echter een doffe pijn na. Hij beet even op zijn tanden, krabbelde overeind en besloot dat het wel weer ging. Vervolgens begon hij weer om de Deputy heen te cirkelen, wachtend op actie van Bronzemask of Tallshadow.

Tag; Bronzemask & Tallshadow

Tallshadow gromde even, waarna hij zich met succes verdedigde. Bronzemask hapte in het niets. De deputy had zich nu weer naar Quietstep begeven en doelde met zijn klauwen op de buik. De windclan kater rolde over de grond ter verdediging en Bronzemask zag dat hij pijn had, maar hij krabbelde gelukkig weer overeind. Bronzemask sprong langs de Shadowclanner heen en ging naast haar neefje staan, in gevechtshouding. Het bloed droop nog steeds uit een snee in haar wang maar het viel nog erg mee qua wonden. Nu stond ze zij aan zij met haar neefje.

Tag: Tallshadow, Quietstep

Tevreden zijnde – en met een sterk gevoel van triomf – zag Fernpaw toe hoe de kater op de grond viel. Ze had het voor elkaar gekregen om hem op de grond te laten vallen! Een oudere Apprentice! Ze mocht echter niet te lang genieten van deze kleine overwinning. Dadelijk zou ze het overzicht verliezen en fouten maken, maar het feit dat ze hem had gevloerd was wel leuk moest ze eerlijk toegeven. De aanval op de zijkant van zijn kopje lukte ook en ze zag een lange kras naar zijn wang gaan. Ze moest toegeven dat ze het wel fijn vond om de kater op zijn plaats te zitten en dat het goed voelde om haar Clan op deze wijze te kunnen dienen. Ze wist dat vriendschappen buiten de Clans niet werkten en dat maakte dit haar streng duidelijk, maar toch kon ze niet tegenhouden dat ze dacht dat ze dit beter vond dan dat ze tegen Pantherpaw of Aspenpaw van RiverClan moest vechten. Ze waren echter in oorlog met WindClan, maar dat kon ook snel weer veranderen. De kater haalde uit naar haar rechterkant en hoewel Fernpaw kon voorkomen dat haar oog net niet doormidden gespleten werd, kon ze niet voorkomen dat de aanval tegen haar wang kwam. Nu waren ze beiden aan hun wangen aan het bloeden. Terwijl Fernpaw nadacht over wat ze had geleerd van Seversnake cirkelde ze lichtelijk om Tomtitpaw heen. Ze had inmiddels in de gaten dat hij met links aanviel, dus daar moest ze gebruik van maken. Ze dook naar de zijkant in een schijnbeweging om een uitval te doen naar zijn flank, maar koos dan op het laatste moment toch zijn linkerkant en viel uit naar zijn voorpoot. Ze wilde haar kaken er omheen klemmen en hard bijten zodat hij met links voorlopig even niet meer kon aanvallen. Maar dan moest deze aanval wel lukken.

Tag: Tomtitpaw

Na een paar geslaagde en een paar minder geslaagde acties leken de twee katten besloten te hebben zij aan zij te vechten, en even keek Tall vermoeid naar de rest van de Shadowclanners, ging het hun iets beter af? Hopelijk wel want veel aan hem hadden ze duidelijk niet. Na dit intermezzo sprong hij weer op de anderen af, niet veel vuur maar wel veel kracht in zijn sprong hebbende. Tall was niet dom, hij wist wel dat dit zijn verlies ging worden, maar ze bezig houden tot de rest een duidelijk beeld had van de situatie was zijn doel. Liever hij tegen twee Windclanners dan een ander persoon.

Tag: Bronzemask & Quietstep

Tanden boorden zich in haar staart en Everstar siste van de pijn. Zich half omdraaiend haalde ze uit naar Innerstars nek zodat ze alleen kon kiezen tussen loslaten of geraakt worden. Daarna haalde ze nog een keer uit naar Innerstars zij, mikkend op ongeveer dezelfde plek als daarnet, waarna ze snel weer wegsprong. Het leek haar geen goed idee om al te lang zo dicht bij Innerstar te staan. Ze wierp een korte blik op de rest van het gevecht en zag tot haar tevredenheid dat het haar clangenoten niet slecht af leek te gaan. De ShadowClanners leken inderdaad trager dan gewoonlijk en dat werkte in WindClans voordeel.
Tag: Innerstar

De rood-witte kater keek even bemoedigend opzij toen zijn tante naast hem kwam te staan. Razendsnel probeerde hij de rest van het slagveld te overzien. Elke Shadowclanner leek minder goed te presteren dan normaal, zelfs Innerstar. Over het algemeen leek Windclan aan de winnende hand, precies zoals ze hadden gewild. Ook de energie van de Deputy leek af te nemen. Het was duidelijk dat hij niet meer vocht om te winnen. Quietstep bewoog zich soepel uit de weg van de sprong van Tallshadow, en richtte zijn klauwen vervolgens weer op de flank van de kater.

Tag; Tallshadow & Bronzemask

De energie van Tallshadow veranderde, hij had het waarschijnlijk al opgegeven. Quietstep wierp een bemoedigende blik op Bronzemask. De Shadowclanner sprong krachtig naar hen toe. Ze weken uiteen, Quietstep de ene en Bronzemask de andere kant op. Zo zou Tallshadow tussen hen door springen. Haar neefje mikte weer op de flank van de Deputy terwijl Bronzemask sissend naar de bruine staart hapte.

Tag: Tallshadow, Quietstep

Het bijten in de staart van Everstar was gelukt, wat maakte dat de Windclan leidster gromde van pijn. Everstar deed toen een poging om uit te halen naar haar nek, maar Innerstar liet los om de aanval te ontwijken. Ze liet het er echter niet bij. Innnerstar wist half de aanval naar haar flank te ontwijken, waar Everstar haar al eerder had geraakt en mikte haar gespierde, zwarte lichaam op die van Everstar, in de hoop haar zo een harde, zijwaartse klap te geven, om vervolgens te happen naar de schouder van de leidster, in de hoop deze ook goed te verwonden.

Ook deze aanval werd kundig gepareerd door de twee, en een paar tegenaanvallen waren Tall ten deel. Gelukkig kon hij de klauwen naar zijn flank ontwijken, maar door zijn staart schoot tegelijkertijd een hevige pijn, waarna hij meteen boos naar de Windclanner keek die dit op haar geweten had. Serieus? Zijn mooie staart? Ze kenden ook geen schaamte zeg. Verbeten sloeg hij naar haar uit, in de hoop haar gezicht te raken, terwijl zijn ogen ondertussen Innerstar zochten. Dit hielden ze niet lang meer vol.

Tag: Quietstep & Bronzemask
Note: Hij kijkt dramatisch naar Innerstar

Everstar sprong haastig achteruit, weg van Innerstar, voordat deze haar een duw kon geven. Toen de zwarte kat haar probeerde te bijten, liet ze zich snel door haar poten zakken om daarna met een ruk weer overeind te komen, hopend zo met haar schouder een klap te kunnen geven tegen Innerstars kin. Meteen nam ze weer wat afstand van de ShadowClanner. "Hoe lang wil je dit nog volhouden, Innerstar? Vertrek, nu je nog op je poten kunt staan", miauwde ze en ze zette zich schrap voor eht geval Innerstar toch weer aan zou vallen.

Tag: Innerstar

De klap tegen haar kin maakte haar duizelig en zorgde er voor dat haar tong begon te bloeden. Het bloed sijpelde over haar lippen heen terwijl ze Everstar met vernauwde ogen aan keek toen deze sprak. Vervolgens gleed haar blik naar Tallshadow en daarna naar de andere Shadowclanners. Ze gingen dit verliezen. "Stop!" Schreeuwde ze in het algemeen waarna ze zich weer tot Everstar richtte. "Prima, jij wint, voor nu," siste ze. "Je hebt de badgerset weer terug, maar blijf over je schouder kijken, Everstar, Shadowclan is nog niet klaar met jullie," grauwde ze, waarna ze haar patrouille mee wenkte. Ze keerde Everstar de rug toe en ging naar Tallshadow toe. "Neem de patrouille mee naar het kamp, ik blijf nog even in de buurt, ik volg jullie zo," fluisterde ze naar haar deputy, geen tegenspraak duldend.

HET GEVECHT IS AFGELOPEN!

_{Hoewel ze een sterke kattin was, was ze zeker niet fit, en dat kon ze voelen ook. Het ergerde haar dat de kater haar keer op keer wist te raken, en dat zij eigenlijk niks langs zijn verdediging wist te krijgen. De kater was snel, en wist steeds haar aanvallen te ontwijken, gezien ze flink verslapt was ondertussen. De eerste paar aanvallen die haar geraakt hadden hadden hun tol genomen. Hard hijgend keek ze om zich heen, waarbij ze tegelijkertijd een aanval naar haar kop - die overigens door verschillende krassen al flink wat bloedde, net zoals haar rechtervoorpoot en flank - ontweek. Ze zag dat Tallshadow ook om zich heen keek, en kort kruisten hun blikken elkaar. Vlak daarna hoorde ze Innerstars roep, dat het gevecht afgelopen was. Met een ruk keek Waspsting op. Gingen ze dit gebied afgeven? Haar oren gleden in haar nek, maar ze snapte de beslissing van de zwarte kattin. Dus klapte ze haar nagels terug haar hulzen in, en schoot ze nog een laatste vuile blik naar de kater tegen wie ze gevochten had, Stallionheart. Vervolgens sleepte ze zich naar Innerstar. Nu het gevecht voorbij was en de adrenaline begon te zakken, voelde ze pas echt hoe uitgeput ze was. Bovendien werkte haar pijnlijke voorpoot hier zeker niet aan mee. Ze verhoorde de laatste woorden van de kattin, en fronste kort. Innerstar wilde hier alleen achterblijven? Maar waarom? Kort zocht Waspsting haar blik op. Innerstar was immers haar enigste vriendin; straks zouden de WindClanners nog iets onverwachts doen, en dan zou ze er alleen voor staan.

Tag: Stallionheart, Innerstar}

De Shadowclan Deputy sloeg boos naar de kop van Bronzemask. De krachtige klap raakte haar slaap. Alles werd wazig, de wereld draaide en tolde. Ze hoorde iemand roepen maar kon het niet verstaan. De gestippelde poes viel neer, niet helemaal bewusteloos, maar wel verzwakt. Ze merkte het ook niet toen Shadowclan vertrok. Ze lag daar gewoon, op de grond. Met haar ogen kon ze vage gestaltes zien lopen en vechten.

Tag: Tallshadow, Quietstep

Innerstar besloot haar verstand boven haar trots te plaatsen. Ze uitte de gebruikelijke dreigementen na een verloren gevecht, iets waar Everstar zich niet bijzonder veel zorgen over maakte, en fluisterde nog iets in het oor van haar deputy. Everstar zelf keek rond om te zien of iedereen inderdaad netjes stopte met vechten, en schrok toen ze Bronzemask neer zag vallen. Gelukkig bleek ze niet bewusteloos te zijn. Met haar verwondingen leek het ook mee te vallen, maar Everstar wist niet waardoor ze ingestort was. "Bronzemask, kun je me horen?" vroeg ze nadat ze naar haar toe gesneld was. Was het genoeg om haar wat rust te geven of moest ze iemand Lizardpath erbij laten halen?
Tag: Innerstar, Bronzemask

Winddancer schrok op toen haar leader riep om te stoppen. Dat deed ze dan ook, al was het met tegenzin, en nog steeds grauwend naar haar tegenstander maakte ze zich los van haar en zette ze een stap achteruit. Bloed welde op uit verschillende krasjes, maar al bij al had ze het nog redelijk goed. Ze was uitgeput, mentaal en fysiek, maar voor de rest ging het eigenlijk niet eens zo slecht met haar. Ze vond het raar dat Innerstar zo snel leek op te geven, maar stelde er geen vragen bij. Ergens was ze misschien wel blij, als ze zo rondkeek op haar clangenoten. Ze hadden dit nooit kunnen winnen, en misschien was het beter om nu te stoppen zodat er levens gespaard bleven.

Inner leek zijn blik te begrijpen, en Tall zette resoluut een paar stappen achteruit, verliezen deed pijn, maar zijn patrol de dood in jagen kon de kater niet. Vandaar dat hij het reëele ervan inzag en dus een hoofdknikje gaf naar zijn tegenstanders, ze hadden gewonnen. Ze waren beter, voor nu. Het instorten van Bronzemask merkte hij niet goed op, en vandaar dat hij verbaasd was toen Ever plots informeerde bij de kat. Even oplettende liep hij daarna naar Inner wie hij even verontschuldigend aankeek, het was ook zijn schuld. Als hij gewonnen had..
De leidster liet weten dat ze later zou volgen, wat hem even onderzoekend deed kijken, maar Inner kon goed voor zichzelf zorgen en hij zou wel een ophaal patrouille sturen als het te lang duurde. Vandaar dat de deputy knikte naar zijn leader, en het teken gaf om te vertrekken. Hoofd geheven, want ze hadden ondanks alles, prima strijd geleverd.

''Bronzemask, kun je me horen?'' Echode een stem zacht. Bronzemask herkende de oranje vacht van Everstar en haalde even diep adem, waarna ze met haar ogen knipperde en om haar heen keek. De gestippelde krijgster knikte naar Everstar. ''We hebben het gevecht gewonnen, toch?'' Vroeg ze vriendelijk. ''Het gaat wel.'' De Shadowclanners vertrokken, en ondanks de pijn glimlachde Bronzemask tevreden. Ha, net goed!