[WindClan vs RiverClan] Avenge him

Het sein was gegeven om te starten met vechten. Flood twijfelde geen enkele seconde langer. Niet dat dat ooit een mogelijkheid was geweest. Ze was al weg. De eerste de beste Riverclanner was het die ze aanvloog. Om heel eerlijk te zijn had ze er niet eens over nagedacht. De vering zat vast in haar poten, de klauwen hadden hun entree gemaakt zonder dat zij er moeite voor hoefde te doen, haar gedachten lagen niet eens diep in het gevecht; Everstar leidde hen door het gevecht en het was alsof Floods bewegingen ook een patroon waren geworden. Ze landde en zakte door haar poten, vlak voor zo'n visvachtbol. De poes zette zichzelf op haar achterpoten en bewoog een klauw naar voren, hopelijk tegen de andere kat zijn snuit, terwijl ze de andere voor haar buik liet zwerven om de kwetsbare huid te beschermen.

Arcticfox

Met passen die steeds sneller werden bewoog ze zich richting de kater. Ze zag dat zijn blik richting haar ging. Verbazing verscheen in zijn ogen. Pas toen ze dichterbij was gekomen zag ze dat de kater best sterk was en ook best groot. Hij was veel ouder. Op dat moment begon ze ook te twijfelen. Maar het zou er dom uit zien als ze zich nu omdraaide en vluchtte, dat wilde ze niet.''Je had slimmer kunnen zijn'' hoonde hij, meteen begreep ze dat hij eigenlijk wel gelijk had. Als ze wist dat hij er zo uit zag had ze iemand anders uitgekozen. Een jonger iemand en een minder sterk iemand. Ze zag dat de kat richting haar sprong. Ze leunde iets naar achteren maar wist dat dit de aanval niet zou ontwijken. Toen de kater op haar was beland voelde ze hoe ze met een harde klap op de grond terecht kwam. Ze besefte weer hoe zwak ze eigenlijk was. Meteen probeerde de poes zichzelf uit zijn grip te bevrijden. ''Waarom zijn jullie echt hier?'' Vroeg de kater woedend aan haar. Ze keek kort op maar ging daarna door met tegenstribbelen. Uiteindelijk wist ze de druk te verslappen waardoor ze er onderuit kwam. Snel stond ze weer op om niet zwak te lijken.'Dat weet je best wel!' Zei ze met een felle stem tegen hem. Eigenlijk wilde ze aanvallen, maar dat zou toch niet echt helpen. Misschien kon ze beter blijven staan en zijn aanval afwachten. Arcticfox was toch beter in ontwijken.

Tag: Lynxfang

Sheet door Cricket van Kickstart

Als een van de laatsten was hij achter de grote groep katten gelopen, omdat hij Petalcloud eerst gerust wilde stellen dat hij levend en in een stuk het kamp weer in zou komen. Hij zou haar die zorgen niet willen aandoen, want onderhand was hij al een ervaren warrior, een van de ouderen. Toen de geur van Windclan zijn neus betrad keek hij op met zijn ambergekleurde ogen en zag de katten van de andere clan ver op hun territorium. De kater slikte kort, om met het puntje van zijn staart te bewegen. Iedereen clashte met elkaar, er werden al snel koppels gevormd die elkaar met klauwen te lijf gingen. Waaronder Sleepingcurse die opeens door drie Windclan katten belaagd werd. Met een snelle tred rende hij op de poes af en wierp zich op de warrior, die zich op haar had willen werpen. Voor nu gebruikte hij alleen zijn grote lichaamsgewicht om haar uit balans te brengen, zodat Sleepingcurse alleen haar poten vol had aan de apprentices. "Laten we het eerlijk houden." W.aren de woorden die zijn mond verlieten. Het uitschreeuwen van beledigingen was niet zijn ding.

Tag -- Sleepingcurse, Brindleleaf, Mousepaw & Tigerpaw

De poes bleef net zo lang doorgaan met stribbelen totdat ze zichzelf los had gekregen. Pas toen ze weer stond antwoordde ze zijn vraag. .'Dat weet je best wel!'. Nee, niet vanwege de reden die ze hun vertelde hier. Dat was niet de ware reden, aangezien dat vrij zeker een leugen was. Hij zag haar even twijfelen, maar ze leek stil te blijven staan. ''Wat Everstar vertelde is een leugen, Whitelion is nooit door een van ons gedood''vertelde hij haar met trillende stem. Al twijfelde hij steeds meer, want hoe waren zijn clanleden nou eigenlijk? Sommige leken er wel tot in staat te zijn, maar dan nog... Nee, het was niet waar. ''Dus vertel me de waarheid''droeg Lynxfang de andere op. Hij nam een paar stappen naar achteren en keek langs haar heen naar de andere gevechten. Toen hij zag dat Sleepingcurse tegen drie van de Windclan moest vechten voelde hij zijn vacht weer rijzen. Gelukkig ging Hawkscream er al op af. Deze poes hier was eigenlijk geen partij voor hem en als het moest kon hij misschien beter gaan helpen waar het echt nodig was. Maar voor nu was zijn concentratie even op haar.

Tag
Articfox

Arcticfox

''Wat Everstar vertelde is een leugen, Whitelion is nooit door een van ons gedood'' Zei de kater tegen haar terwijl zij nog steeds voor hem stond. Acrtic keek hem met een strakke blik aan. Ze dacht na over wat ze nu moest doen. Zijn woorden zorgde ervoor dat ze ging twijfelen. Eigenlijk was ze nooit echt helemaal zeker geweest van de dood van Whitelion. Ze vond de beweijzen die er waren tegen Riverclan nogal zwak. Toch wilde ze het niet geloven. Iedereen zei dat het hun schuld was.''Dus vertel me de waarheid'' Zei de kater terwijl hij wat stappen naar achteren deed. Arctic dacht na, wat moest ze nu doen? 'Waarom zou ik jou geloven?' Vroeg ze dan maar. Haar stem klonk nog steeds erg fel maar was wat kalmer dan eerst. Ze wist het niet, ze wist niet wat waar was van het verhaal rondom Whitelion en ze wist niet wat ze nu moest doen. Wat als hij gelijk had? Dan waren ze nu voor niets aan het vechten. Ze begon de situatie steeds vervelender te vinden. Al die onzekerheden en verschillende verhalen... Natuurlijk wilde ze alles voor haar clan doen, maar het moest wel eerlijk blijven.

Tag: Lynxfang

Sheet door Cricket van Kickstart

haar woede liet hem alleen maar harder lachen. Ja ook hij was woest wetende dat hij tegenover ee nvan de beesten stond die mogenlijk zijn oud mentor vermoord hadden. Whitelion wie als een vader voor hem geweest was. Whitelion die hem wel geaccepteerd en getrained had. Hoe hadden die beesten het gedurfd. Hoe hadden ze het lef gehad. He maakte hem woedend. Woest maar hij begon niet in de wilde weg te slaan zoals de deputy voor hem. Met snelle passen ontweek hij haar aanval en begon te lachen. "Vertel eens lief zusje, hoe zag je zussie er uit? Stroomde het bloed ove haar zo mooi bijgehouden vachtje. Lagen ahar ingewanden op de grond oh alsjeblieft vertel het me!" Grijnzend schoot hij naar voren en haalde uit haar richting op. Hi jwou haar zien huilen. Zien smeken. Vernederd zien worden zoals haar bestaan hem vernederde.

-Futuresong.

De kater keek met opgetrokken wenkbrauw naar de poes toen deze inderdaad omviel door zijn harde klap. Zijn blik van minachting zei genoeg; hij had geen respect voor deze poes die zichzelf leidster noemde. Helaas kwam ze al snel weer overeind, toch had hij wel schade toegebracht aan haar poten. Panthergrowl sprong naar rechts om haar aanval te ontwijken, maar had te laat door dat dit een schijnbeweging geweest was en werd hard op zijn zij geraakt door de klauwen van de leidster. Hij siste zacht en keek met vurige ogen naar de rode poes. De littekens die er al zaten konden gauw weer open springen, wat nu ook het geval was. De littekens die hij gekregen had van het opruimen van die hazenvreters hun zooi, de dassen. Grommend sprong hij opzij zodat de kattin niet op zijn rug springen kon en haalde vrijwel meteen hierachter aan uit met zijn klauw in de hoop haar hard op haar gezicht te raken.

Tag: Everstar

F R O S T F A I T H

De poes ontweek haar slag en ineens klonk een piepstemmetje. Geschrokken liet ze haar klauw zakken. Al snel verscheen een kleine kitten tussen haar poten met een grote mond. Het was duidelijk waar ze die vandaan had. Met een boze blik keek ze naar de overduidelijke moeder. Oh ze ging niks beloven aan haar. Haar ijzige blik bleef rond haar ogen, zelfs de kleine kitten bleef ze boos aankijken. Natuurlijk ging ze het geen pijn doen en vermoorden ging haar waarschijnlijk niet lukken. De leader zou echter wel wat verdrietige katten achterlaten. Zij had alleen maar zussen die haar niet mochten. Waarschijnlijk zou geen van haar zussen huilen, nee daar waren ze te trots voor. Haar plan was alleen niet om dood te gaan, alles behalve dat. De poes voor haar leek verzwakt te zijn door het beestje duidelijk. Iemand met een stenen hart zou waarschijnlijk de kitten gepakt hebben. Frost leek soms dan misschien zo iemand te zijn, ze had een hart. Al snel was de lieve blik van haar alweer weg net zoals de kitten en de kater die haar had opgehaald. Een klauw kwam al snel weer haar richting in en Frost stapte aardig simpel opzij en drukte met haar poot expres haar poot naar de grond om toen de poot met haar poot een harde duw op het gewricht te geven. De onderkant van de poten konden niet naar binnen buigen, dus die klap zou nog eens aardig pijn kunnen doen. Frost zelf sprong daarna een stukje naar achteren om de afstand opnieuw te bewaren zodat ze haar snelheid zou kunnen gebruiken.

TAG -- Butterstar, Blizzardstorm & Shadowkit

V I X E N C R Y

De poes rolde door en ja ze was erin meegegaan, maar kon uiteindelijk opstaan door de ander opnieuw hard van zich af te schoppen. Aangezien de rode poes aardig hard was neergekomen moest de poes even hoesten en voelde een rare druk op haar buik. Alsof het van steen gemaakt was, maar tegelijk heel kwetsbaar. Nogmaals moest ze hoesten, maar hield haar ogen scherp op de ander. Na even ademhalen ging ze weer sterk staan, wetend dat achter een Windclanner aanrennen geen nut had. Dus best op een rustige manier ging ze op de ander af waar ze mee bewoog bij elke beweging. Toen sloeg ze hard naar de flank van de ander. Het maakte niet uit of het raak was of niet, want bijna meteen ging ze met haar tweede poten ook de lucht in, alleen deze keer naar haar snuit.

TAG -- Bronzemask

Nog half bijgekomen van haar kitten die ineens midden in het slachtveld had gestaan was haar aandacht weer compleet bij Frostfaith al had ze niet optijd kunnen handelen naar de haal van de kattin die haar poot een harde duw op het gewricht gaf waardoor het even een pijnlijk geluid maakte en haar gezicht verschoot toen pijn vanuit haar poot omhogo schoot haar been door en met een sis stapte ze naar achteren snel voelend of ze nog gewicht op de poot kon zetten. "Is dat hoe Windclan zn gevechten probeerd te winnen? Zielige oneervolle trucjes?!" Met een grom sprak ze eindelijk de eerste woorden tegen de poes voor ze weer naar voren schoot en met haar pijnlijke poot vol uithaalde naar haar gezicht. de pijn boeide haar nieteens meer. Frostfaith zou boeten voor dit. "Zal ik je eens een lesje echt vechten geven?!" Gromde ze luid en haalde opnieuw uit hopend haar wang open te halen.
Tag: Frostfaith

De riverclanner kwam neer maar stond tot grote teleurstelling van Bronzemask weer op. Natuurlijk staat ze weer op, het is net een mug. Als je denkt dat ze plat zijn vliegen ze weer verder om je te steken. Wat een vispoes, ja vispoes, zo ga ik haar noemen. Bronzemask stapte snel achteruit en zorgde voor wat afstand. De oranje vispoes kwam langzaam dichterbij. Bronzemask keek diep in haar ogen met een gevaarlijke glans. Toen haalde vispoes uit met haar klauw die Bronzemask ontweek maar onverwachts klapte de poot van de vispoes tegen haar snuit. Bronzemask blaasde boos en schudde het bloed van haar neus af. Maar al snel gooide ze zich weer in de strijd door terug te meppen op de oranje vissensnuit. Precies op haar neus gemikt. Dat was een gevoelig plekje was gebleken. Een fractie van een seconde na die uithaal haalde ze uit naar de buik van de vispoes, hopend een open wond achter te laten. De buik voelde vreemd aan, bijna gespannen. ''Geef je al op, vispoesje?''

F R O S T F A I T H

"Is dat hoe Windclan z'n gevechten probeert te winnen? Zielige oneervolle trucjes?!" Frost bleef haar gewoon aankijken. Ze was aan het vechten, ze was niet in een discussie. Waarom zou ze dan beide tegelijk doen? Alleen maar meer werk. Ineens schoot de poes naar voren en begon weer met de normale gevechtskreten. Het klonk natuurlijk intimiderend als je hier zo stond. De eerste keer kon ze ontwijken, maar bij de tweede kreeg ze een klap tegen haar wang en al snel kon ze de pijn voelen. De poes schoot weg en stond toen als snel naast haar om haar een harde duw tegen haar flank te geven en daarna uit te halen naar haar buik. Er was een kans dat ze geraakt zou worden, maar of het nou had gewerkt of niet ze schoot weer naar achteren om de fijne afstand te houden. Haren had ze omhoog. Misschien had de snelheid van de aanval haar nog een beetje kunnen verrassen.

TAG -- Butterstar

V I X E N C R Y

Heel lang deed de poes er niet over om te herstellen. Ze zag bloed op de grond vallen, haar bloed. De poes hield haar zelfverzekerde blik op haar snuit, al voelde ze zich anders dan normaal. Haar ademhaling ging weer goed en zodra de andere poes aan kwam vallen kon ze de eerste aanval ontwijken, maar de tweede kwam vol aan. Een kleine schreeuw van pijn kwam uit haar en ze sprong weg van de ander. De gele ogen van de poes gingen naar haar buik. Een grote kras ging over haar hele buik. De pijn voelde ze nog niet helemaal, door de adrenaline in haar lijf, een boos gevoel kwam echter wel omhoog. Ze keek op met een duidelijke boze blik. Hoe durfde ze? Kort daarna schoot ze naar voren en herhaalde een vorige aanval, wel iets anders. Ze rende naar de linkerkant, maar schoot toen vlak voor haar naar de andere kant om zich op haar rug te werpen. Haar tanden zette ze in de ander zo snel ze kon en ze beet zo hard ze kon. Als ze haar rug had bereikt natuurlijk. Hoe durfde ze.

TAG -- Bronzemask

Abrupt stopte ze met haar onnozele gedrag toen hij weer begon te spreken en kreeg nogmaals een uithaal over haar gezicht. Waar was haar focus? "Ze zag er stukken beter uit dan jij er zo meteen uit gaat zien." Bromde ze, een paar keer knipperend met haar ogen. Ze zou hem vermorzelen, voor de clan en stiekem ook voor zichzelf. Ze haalde uit wetend dat hij het zou ontwijken, haar ogen op scherp om te zien welke kant hij dat zou doen om haar andere poot te gebruiken op die plek toe te slaan.

_{Panthergrowl sprong opzij en Everstar landde weer op de grond. Ze verwachtte al dat hij meteen weer aan zou vallen, dus zodra haar poten de grond raakte, zette ze zich weer af en sprong naar achteren. Zijn klauw schampte langs haar gezicht en trok een smalle kras over haar neus. Een dun straaltje bloed stroomde langs haar snuit terwijl ze weer naar voren dook en hapte naar de poot waarmee hij had uitgehaald. Tegelijkertijd sloeg ze met haar klauw naar zijn andere voorpoot.

Tag: Panthergrowl}

De uithaal naar de buik had inderdaad een grote kras achtergelaten. En een pijnlijke blijkbaar ook want de vispoes slaakte een pijnkreet en sprong naar achter. Maar het duurde niet lang of ze kwam weer met een boze blik aanrennen. Maar vlak voor Bronzemask haar neus sprong de rossige kattin op haar rug en beet in een van de gespierde schouders. Bronzemask krijste woest en zette een sprintje in, in de hoop dat de riverclanner haar evenwicht verloor.

Zijn klauw raakte haar in haar gezicht, maar nog maar net en zorgde dus ook maar voor een klein krasje. Grommend keek hij naar haar toen ze naar zijn uitgestrekte poot hapte. Snel trok hij deze terug, maar werd hard geraakt op zijn andere poot door één van haar klauwen. De kater siste van de pijn en keek vluchtig naar zijn poot, waar een diepe wond in zat nu. Bloed druppelde op de grond. Maar hij zou het niet opgeven. De kater zette pijnlijk een stap naar voren en hapte toen snel naar de keel van de leidster. Zijn staart zwiepte wild heen en weer om zijn evenwicht goed te kunnen behouden.

Tag: Everstar

_{Zoals ze al had verwacht trok hij zijn poot weg van haar tanden, maar kon ze zijn andere poot wel raken. Ze voelde dat ze hem hard raakte. Zijn poot bloedde en haar nagels waren roodgekleurd. Everstar voelde een lichte voldoening. Die visvreters hadden Whitelion vermoord. Misschien had deze kater voor haar hier zelfs aan meegewerkt. Het zou haar niets verbazen. De gedachte dat hij misschien wel grijnzend bij Whitelions levenloze lichaam had gestaan liet het vuur van woede in haar groeien. Hij viel weer aan. Ze wendde zich af om haar keel te beschermen en zijn tanden zonken in haar schouder. Grommend haalde Everstar uit naar de zijkant van zijn nek.

Tag: Panthergrowl}

Een lach schoot over zijn lippen horend wat de kattin zei. Arm beest dat het was. Echter was hij te druk bezig geweest met haar bestaan uitlachen en kreeg vol een poot in zijn gezicht die hem even neersloeg. Happend naar adem kwam hij woedend overeind en staarde haar aan. "Oh now youve gone and done it." Siste hij en schoot naar haar toe ditmaal klaar om haar te vermoorden.

Met nul emotie in haar ogen en lichaamshouding keek ze toe hoe hij hapte naar adem en weer overeind stapte. Hij schoot naar haar toe maar alle emotie die ze eerst had zette ze om in focus waardoor ze soepel opzij kon springen. Doordat hij kort met zijn rug naar haar stond omdat hij een klein stukje verder vloog zag ze een opening en haalde vol uit langs zijn rug.

Riverpaw had dingen gehoord, eigenlijk van alles en nog wat. Alleen vaak begreep hij niet de meeste katten, hij hoorde zo dingen hier en daar. Hij sprak tegen katten en maakte het leven zich comfortabel maar toen hij dit hoorde besloot hij om te gaan, hij had namelijk gesprekken met katten uit Windclan en nu ineens was er ruzie. Hij haalde zijn schouders op en besloot om naar het gevecht te gaan en gewoon te observeren wat de katten over aan het vechten waren, konden ze niet gewoon praten om het goed te maken? Was vechten echt nodig? Hij klapte zijn nagels uit, een klap kon hem al uitschakelen. Hij was erg zwak op het punt van klappen vangen maar erg goed zelf in ontwijken, al deed hij zelf het liefste wachtten. Hij wilde proberen om een gesprek te voeren, hij kwam namelijk een witte kattin erg vaak tegen, hij wiebelde met zijn oren. Wachtend, hij zocht naar de witte kattin. Hij vond haar vechtend tegen Butterstar, zijn leidster. Hij spitste zijn oren en probeerde als een laatkomer als hij al was dichter bij te komen, hij was namelijk erg laat in het gevecht. Ook hadden de meeste katten een dans partner, hij keek naar de vechtende katten. Hij wilde wat meer weten over de kattin die tegenover zijn leider stond, een kleine glimlach verscheen. Hij had wallen onder zijn ogen maar keek beide katten aan, "Mag ik iets vragen?" Gaapte hij een beetje akwards. "Waarom vechten jullie?" Zei hij daarna, al was hij uitgeput van alles. Hij was namelijk een kater die liever niet vocht, waarom kon niemand het uitpraten. Oké misschien verwachtte hij dat Windclan zeker zonder te praten zou aanvallen maar wat over de Riverclan leidster Butterstar?

Tag: Frostfaith en Boter god
Ik hoop dat ik nog zo laat mag mee doen in het topic? Anders negeer deze reactie

Voor hij had kunnen reageren voelde hij de nagels over zijn rug gaan en met een grom wist hij zijn lichaam bij te draaien terwijl bloed al over zijn grijze vacht begon te stromen. "vieze visvreter! gromde hij woedend en staarde haar strak aan naar haar toe schietend alles vergetend. Ze zou boeten. Ze zou bloeden. Hoewel elk fatsoenlijk kat nu omgedraaid zou zijn ging hij blazend door zijn nagels uitstrekkend.

Onderwerp: Re: [WindClan vs RiverClan] Avenge him