Yea, Im looking at you! (XX)

Thunderkit keek verstart naar haar zusje die op de grond lag. Ze wist niet wat e moest doen. Opeens zag ze een zwarte kat uit het bos komen rennen recht op rainbowkit af, ze zetten haar poot op het pootje en drukte. Het rare witten dingentje vloog uit rainbowkit. Thunderkit nog eens goed naar de zwarte kat en ze merkte dat het die kat was die redeye kenden. Thunderkit zag dat de zwarte kat zich schrap zetten, ze wist niet waarvoor. Tunderkit liep naar de kat toe en ging voor haar neus zitten. Ze miauwede een keer vel. Maar natuurlijk niet naar bedoeld. Thunderkit hoopte dat de zwarte kat dat wel begreep. Thunderkit keek een keer naar redeye, en toen weer terug naar de kat. Ze zag flashcoat nergens. 'Waar kom je vandaan?' Vroeg thunderkit. Ze was vaak nieuwschierig dus wou ze graag alles over de vreemden kat te wteen komen. 'Waar ken je mijn moeder van?' Vroeg thunderkit vrijwel daarna. Thunderkit wachten nieuwschierig op antwoord.

Een cyper spoesje ging voor Blacksoul zitten en miauwde fel. Ze wist dat het niet haar bedoeling was. Thunderkit overspoelde haar met vragen en Blacksoul vroeg zich af of ze nog wel wist wie Blacksoul was. Blacksoul boog zich naar voren en pakte Thunderkit in haar nekvel en liep naar Redeye toe en zette haar neer.'' Hopelijk weet je nog dat ik Blacksoul ben en je vader mij heeft aangevallen. Zei Blacksoul nonchalant tegen het kleine poesje. Ze schonk haar een glimlach en gaf haar een lik over haar kopje.'' Pas maar op Thunderkit, ik ben dan nog wel niet helemaal geheeld maar ik heb net wel het leven van je zusje Rainbowkit gered, dus wees maar blij.'' Blacksoul toonde haar scherpe tanden en ging zitten.''Redeye weet jij waar Flashcoat is? Het zit me niet lekker van het laatste bezoek en sorry dat ik naar je zus Whiterose wilde gaan. Blacksoul begon steeds zachter te praten en met een schuldgevoel staarde ze naar de grond. Haar ogen keken even naar Thunderkit, het was een mooi poesje.

Thunderkit werd door de kat bij haar nekvel gepakt en voor redeye neergezet. 'Hopelijk weet jij nog dat ik blacksoul ben en dat je vader me heeft aangevallen. 'Zei blacksoul tegen thunderkit. Thunderkit nam dat goed in zich op. Waarom zou mijn vader dat hebben gedaan? Dacht ze. 'Pas maar op thunderkit, ik ben dan wel nog niet hellemaal geheeld maar ik heb net wel het leven van je zusje rainbowkit gered, dus wees maar blij. 'Zei blacksoul ook tegen thunderkit. Thunderkit bleef kijken naar wat blacksoul zou gaan doen. Blacksoul zei nog wat tegen redeye en begon steeds zachter te praten. Thunderkit keek naar de kat en ze zag dat haar ogen naar haar afdwaalden. Thunderkit werd verlegen en ging tussen de poten van redeye staan. 'Redeye weet jij waar flashcoat is?Het zit me niet lekker van het laatste bezoek en sorry dat ik naar je zus whiterose wilden gaan.' Aan die zin dacht thunderkit. Dat was de zin die blacksoul tegen redeye had gezegd. Thunderkit stond nog steeds onder de poten van redeye en keek nog een keer goed naar blacksoul. Thunderkit vond het eigelijk best zielig voor blacksoul. Dus thunderkit stapten zonder twijfel onder de poten van redeye door en ging voor blacksoul's neus staan. 'Sorry dat ik je daarnet overspeolden met vragen.' Zei thunderkit tegen blacksoul. Thunderkit schaamden zich eigelijk wel een beetje. Ze ging op haar achterpoten staan en kon echt net bij de neus van lacksoul komen. Thunderkit gaf een klein likje over de nes en liet zich toen weer op de grond zakken. Vervogens bleef thunderkit kijken naar wat blacksoul zou gaan doen.

Graykit was wakker geworden van een miauw, en zag dat whitshadow ook was wakker geworden. Hij zag een vis Hij zag niet veel meer want hij viel al snel weer in slaap.

Toen hij weer was wakker geworden liep Gratykit naar buiten en zag. En hij zag een zwarte poes met Thunderkit in haar bek naar redeye lopen. Graykit zag dat de poes wat zei tegen Thunderkit. Het was stil geworden. Graykit had wel gemerkt dat het nu niet het goeie moment was om naar buiten gegaan en wachten af. Hij zag Thunderkit wat zeggen haar nek uitrekken om een lik over de poes zijn neus gegeven. Graykit liep nu voorzichtig naar buiten. En ging bij redeye staan en wou gaan drinken. Maar redeye liet haar er niet bij. Hij besloot maar nog even te wachten. Hij keek wat rond en zag rainbowkit opstaan. Graykit liep naar haar toe. En vroeg wat er was. Hij had alles gehoord. En keek weer naar thunderkit en de zwarte poes. En hielp Rainbowkit overeind. En liep naar Redeye toe. Hij kwam daar om melk drinken maar toen hij redeye blik zag besloot nog maar te wachten. De zwarte poes stond nog steeds stil met een blik die hij niet kan begrijpen. Hij besloot stil te blijven en ging net zoals de anderen afwachten wat er zou gebeuren.

Rustig werd hij waker van een lik. De lik van zijn moeder. hij had geen zin om op te staan en bleef nog maar even liggen. Maar na een miauw van zijn moeder stond hij langzaam op. Whiteshadow strekkte zich uit. Langzaam liepo hij naar buiten. Hij zag nog wat wazig. Voor zich zag hij iets liggen maar wat. Hij haapte een keer. "Vandaag zullen jullie voor de eerste keer verse prooi proeven jonge kittens van me." Zei zijn moeder. Nu kreeg hij al wat scherper beeld (zo kon je het noemen.) Hij keek naar een grote vis. Toen keek hij zijn moeder maar raar aan. Ze verwachte toch niet dat zij dat helemaal zouden op eten. Hij nuffelde er maar een keer aan. Niet dat je daar veel aan had. Toen nam hij langzaam een klein hapje. Het smaakte wel lekker in de mond. Het was niet zoals melk. Maar het was ook wel lekker. "Wat is het?" Vroeg hij met een half volle mond. Hij wenkte naar achteren. Hij was duidelijk nogg niet zo goed wakker. Hij heewde nog een keer. Moest hij nu wachten op een antwoord. Of moest hij nog een hapje nemen. Hij verlangde eigenlijk ook naar wat melk. Maar ja.. Dat moest vroeg of laat toch eens stoppen. Dus besloot hij nog een hap te nemen. Weer de heerlijke aromas in zijn mond. Toen liep hij terug naar de holle boom. Hij schraapte een beetje zijn kleine nageltjes aan de boom stam. en liep weer naar buiten. Zo werd hij wel waker; Na een beetje gelopen te hebben was hij dat inderdaad? hij rolde ook een paar keer om. Tot dat hij Rainbowkit. zag stikken. Hij wou wel helpen. Maar stond verstijft. Wat nu Moest er wat gebeuren of niet? Hij stikte zelf bijna van de spaning. Gelukig was Blacksoul er net. En zij redde zijn zusje. Hij ademde langzaam en zakte weer door zijn poten. Wat vond hij dat toch verschrikkelijk vervelend. Hij zuchte en keek toe hoe ze aan het praten waren. Maar bleef wel liggen. Want hij kon nu even niet recht.

Thunderkit keek nog steeds naar redeye. Daarna keek ze naar whiteshadow, hij lag op de grond. Thunderkit liep naar whiteshadow toe. 'Wat is er? Wacht ik help je even overeind.' Thunderkit had het meeste van haar broertjes en zusjes een sterke band met whiteshadow en graykit. Thunderkit gaf een kopje, en hielp whiteshadow veder overeind. Thunderkit gaf whiteshadow een likje over zijn neusje en liep terug naar redeye en blacksoul. Thunderkit keek naar blacksoul en toen naar redeye, ze gingen tussen hun in zitten en keek van links naar rechts en toen weer naar links. Ze hoopte dat ze starks nog wel voor een keer melk kon drinken. Maar ze wachtte nog wel even tot ze het aan redeye kon vragen. Thunderkit liep naar de boom toe en ging naar binnen om te kijken of flaskcoat daar lag. Vlak voor de boom stopten ze en besloot toch maar niet de boom in te gaan, ze wou liever het gesprek veder luisteren dus liep ze naar redeye en blacksoul toe. Daar ging ze er weer tussen zitten en wachtte tot een pause in het gesprek. Toen er een pause kwam vroeg ze aan redeye 'Mag ik nog wat melk asjeblieft?' Ze wachtte op antwoord.

Graykit had de hele tijd stil staan kijken. Hij liep nog wat rond en liep nog even naar whitshadow toe. Hij gaf hem een klein duwtje om te zeggen dat hij er was. Hij ging nog naar binnen om te kijken of flashcoat er nog lag. Graykit liep naar de boom. Maar toen hij keek naar de boom. Bedacht hij bij zichzelf dat hij nog in de boom wou klimmen. Hij had nog niet geoefend. Dus waagte hij het et gewoon op. Hij sprong naar de boom en zetten zijn nagels erin. Hij zetten de rest van zijn nagels er goed in. Graykit zetten poot voor poot neer. Hij werd moe en wachtte af wanner er een tak zou komen. Maar op een gegeven moment kon hij niet meer. Hij bleef stopten en keek waar de volgende tek was. Dat was nog maar 2 staartlengenten verwijderd van de tak. Hij gaf zich een peptalk en ging voor de eerste tak. Hij kwam bij de tak aan en was super blij. Maar hoe moet ik naar beneden. Graykit liet zich voorzichtig naar beneden glijden. Hij keek nog wat rond en zag Thunderkit voor redeye zitten. En zeggen. Mag ik nog wat melk alsjeblieft? Graykit liep erheen en ging naast Thunderkit zitten en zei: Mag ik ook wat melk alsjeblieft? Graykit bleef met een vragende blik zitten en wachten af.

Kazuya liep rustig door het bos zonder eenig vermoede te hebben dat aan het dwaalen was. Dus na een tijdje dacht hij: "Wacht eens even.... He waar ben ik nou beland." Kazuya ging naar en boom en klom er in. Toen hij boven op de top van de boom zat schreeuwde hij: "This is the middle of nowher!" Kazuya wachten vol ver wachting op antwoord, Maar het eenigen dat hij te horen kreeg was: "Mag ik nog wat melk alsjeblieft?" en "Mag ik ook wat melk alsjeblieft?" Kazuya keek naar beneden en schreeuwden: "eeeeeeeeeeeh hier boven... Ja hier ummmm. O ja waar ben ik!"

Thunderkit hoorde geschreeuw uit de boom. Ze keek om hooge en toen naar graykit. Yucka had geen zin om te vragen of graykit mee wou dus klom ze de boom in. De laatste tijd had thunderkit goed geoefend met klimmen dus kon ze hoog de boom in. Ook topt aan de tak waar de kat zat. Toen thunderkit op die tak zat vroeg ze: 'Waar je bendt je bendt in het rouqe gebied, zit jij bij een clan of niet?'Vroeg thunderkit aan de vreemde kat. 'Wie ben jij eigelijk?' Vroeg ze meteen daarna. Terwijl ze op antwoord wachtte klom ze naar benden waar de anderen zaten. 'Graykit weet jij wie dat is daar boven? Ik denk het niet.' Zei ze en ze liep meteen weer veder. Ze zag flashcoat nergens, ik denk dat hij in de boom is ofzo. Maar ik heb nu geen tijd om te zoeken dachvze. Thunderkit besloot het maar te laten en ging in het gras liggen. Ze dacht aan van alles, blacksoul de vreemde kat de vis. Hoe wel de vis wel lekker was. Thunderkit zag een konijn tussen de bomen weg schieten. Meteen sprong ze op en renden erachteraan. Ze zig zagde door het bos heen, ze had al een tijd geen konijn gevangen dus wilde ze dit maar al te graag. Toenze dicht bij was sprong ze zette haar nagels in het konijn tot hij dood was. Ze nam hem mee terug naar redeye en zo en legde hem, voor graykits neus neer.

Graykit had de kreet uit de boom gehoord. En zag Thunderkit erin klimmen hij wachte af. Maar al snel was zijn aandacht al weg van de boom. Hij keek naar een konijn tussen de bomen. Graykit wou graag leren om een konijn te vangen. Maar hij was bang, want hij was niet de grootste van de kittens en dat konijn was dus wel wat groter voor hem dan voor Thunderkit. Graykit was te bang om op dat groten konijn af te gaan. Hij keek weer naar Thunderkit en hij zag haar achter het konijn aan rennen. Graykit zag hoe Tunderkit hem doden. Het konijn oppakten en voor graykits neus legden. Graykit wist niet wat hij moest doen. Hij wou ook jagen maar hij was daar veel te bang voor. En Thunderkit bracht hem zomaar een groot konijn waar hij bang voor was dicht bij te komen. Maar nu het konijn dood was het niet eng meer. Graykit liep naar Thunderkit en gaf haar een kopje en ging naast haar liggen. Wat moest Graykit terug geven. Hij kon niet vangen. Graykit voelde zich schuldig omdat hij niks voor Thunderkit had. Graykit was best verlegen en kreeg er met moeite uit dat hij niks had. Sorry Thunderkit zei Graykit. Hij keerde zijn blik af van Thunderkit. En wachten op antwoord.

Thunderkit keek naar graykit toen naa het konijn en toen weer naar graykit. Thunderkit was altijd al haasje de eerste, dus uiteraard nam ze meteen een hap van het konijn. HGet had een raar smaakje. Maar ze mochten waarschijnlijk geen melk meer. Thunderkit klom de boom in en ging op een hooge tak liggen. Ze keek naar benden en werd duizilig. Ze verloor haar even wicht en viel. terwijl ze viel bedacht ze zih dat ze nooit zou hoog had moeten klimmen. Ze vieln op de grond en voeldde de pijn in haar pootje steken. Auwwww. dat dee behoorlijk pijn. Ze stond op en hinkte naar graykit. Ze luiden tegen hem aan en rustte even. Er was nog niemand naar har toe gekomen. Ze werd kwaad, als je kitten uit een boom valt, met een harde klap neerkomt. Die je toch echt wel hoord dan ga je toch naar haar toe! 'MAM! Ik ben uit de boom gevallen. En je doet niks? Weet je wat. Ik ga hier weg!'

Thunderkit renden hinkend dieper en dieper het bos in. Ze stopte draaiden om en stopte na een tijdje toen redeye in zicht was. Ze wou liever wel dat ze haar zag. Maar ging toch nog ietjes veder Zodat redeye wel dacht dat ze echt weg was. Thunderkit ging liggen en keek een beetje om zich heen. Ze wachtte of redeye zou komen of niet.

Graykit zag zijn zusje uit de boom vallen. Hij schrok zich kapot hij maakte zich al klaar om op Thunderkit af te rennen. Maar dat bleek niet nodig te zijn, want Thunderkit kwam hem al te gemoet. Toen Thunderkit er was leunde ze tegenhem aan. Toen riep Thunderkit:[i]MAM ik ben uit de boom gevallen. En je doet niks? Weet je wat. Ik ga hier weg! En weg was Thunderkit ze was hinkend het bos in gerent. Maar Graykit herrinderde zich die keer dat hij dat had gedaan, toen was hij een hond tegengekomen. Hij kon er niet aan denken dat zijn zusje ook een hond zou tegenkomen. Dus renden Graykit erachter aan. Maar al snel toen ze diepr in het bos waren keek Thunderkit om. Graykint sprong de struiken in. Zijn zusje was wel zo'n katje die wou dat iemand haar nu zou gaan volgen. Daarna liep Thunderkit weer verder met Graykit erachter aan. Hij zou zijn zusje beschermen koste wat het kost. Maar zo'n grote hond kan hij nooit aan bedacht Graykit. Maar toch bleef hij door lopen achter zijn zusje aan. Zijn grijze staartje ging over de grond en door de modder waardoor zijn staart langzaam bruin werd. Maar dat kon Graykit niks schelen en hij keek stoer naar de struiken. En daar stond een hond twee keer of driekeer zo groot als Graykit naar de kleien kittwns te gluren. Deze hond zou hij nooit aankunnen. Dus rende naar Thunderkit toen en zei:"Blijf stil staan dan kunnen de honden ons niet zien.Graykit ging stilstaan en bewoog niet.

Graykit was haar gevolgd en had een hond ondekt. Daar was thunderkit niet blij om. Maar ze waardeerde haar bezorgde broertje. 'Dat werkt niet bij honden.' Fluisterde ze. Dus ze draaiden zich om emn riep tegen graykit. 'Ren die boom in nu!' Thunderkit sprong op de rug van de hond en krabte zijn vel open. Ze beet hem terwijl de hond probeerde haar eraf te werpen. En het lukte de hond. Ze viel op de grond. haar pootje dee nog steeds pijn maar zxe gaf niet op! Ze jaagde op alle dieren die kleiner dan haar waren, waarom zou ze dat niey kunen bij een grote hond. uuuuuuu, Omdat hij groter is. Dacht ze allemaal dorr elkaar. Ze bedacht de zwakke plek van een hond. Bek? Nee. Uhhh, Poot? Meschien laat ik het proberen. Thunderkit renden op de poot van de hond af en beet erin. De hond dee niks, ja alleen terug bijten. Thunderkit ontqwook het soepel. Ze was vanaf nu geen kitten meer. Nee! Ze was nu een echte poes. Een poes die voor niks of niemadn bang was. Een poes die wel tegen een stoote je kon. Z'n buik! Ja daar moet ik bijten. Thunderkit kroop onder de buik en beet er hard in. ondertussen probeerde de hond graykit uit de boom te schudden. Ze hoopte dat graykit niet zou vallen. De boom zwiebelde veel meer. 'Kijk niet naar benden, en blijf zitten!' riep ze. Thuderkit miauwde hard en beet toen. de hond peipete. Thunderit sprong in de bosjes en hoopte dat de hond weg zou rennen. Maar nee. Ze sprong op de hond. Wit van woede. Niet besefden dat ze dit waarschijnlijk niet ging overleven. De hond wierp haar eraf. Ze viel op de grond. En bezeerde haar flink. De hond kwam op haar af en pakte haar bet. Dit was haar kans. Ze haaldde uit naar zijn oog, en het was raak! De hond renden weg maar thunderkit wist dat hij terug zou komen. Snel klom ze in de boom, naar graykit. 'Hoe gaat het? Meet mij gaat het goed. Ik, ik ben nu geen kitten meer. Nee i ben een poes. Zei ze zeklfverzekerde dan ze was.

Redeye was rustig Thunderkit en Graykit gevolgd, stilletjes had ze met glimlachje toe gekeken. Maar de glimlach veranderde snel in een angstige blik. Een hond schoot naar voren en Graykit zat binnen een paar keer knipperen in een boom. Thunderkit daarintegen probeerde de hond aan te vallen. Redeye schoot snel te hulp zodra Thunderkit in een hopeloze positie kwam. Met ren strake fijlloze sprong zat ze al op zijn rug en greep met haar tanden de halsband. Een harde sis rolde over haar lippen terwijl ze hem van Thunderkit af rukte. Zij krapte zijn oog lichtelijk open en de hond jankte even. Redeye sprong soepel van hem af en lande met een hoog opgezette rug voor Thunderkit. De hond draaide zich om en maakte zich uit de voeten. " En blijf weg." Siste ze en draaide haar kop naar Thunderkit en Graykit. Haar oren wiebelde zachtjes terwijl ze even Thunderkit besnuffelde. "Alles oke?" Vroeg ze bezorgd en likte het zachte vachtje van Thunderkit. "Pas op alsjeblieft, ik wil je niet kwijt." Fluisterde ze zacht en keek naar Graykit. "En jou ook niet." Sprak ze met een glimlach en ging zitten. Langzaam krulde ze haar dunne zwarte staart over haar witte voorpootjes en keek de twee aan. "Waarom zijn jullie zo ver van ons terretorium trouwens? Jullie weten bijde goed genoeg dat jullie nog niet oud genoeg zijn!" Sprak ze streng en keek de twee serieus aan.

(ff voor het gehele verhaal,
alle kits zijn nu ong. 6 manen oud)

'Wat ik hier doe? Ik viel uit een boom! En jij kwam me niet eens helpen. Gelukkig was graykit er!' Thunderkit was nog steeds boos op redye. Maar ze vond het wel fijn dat ze was gekomen. 'Maar, wel bedankt. Die hond kon ik zo ie zo niet alleen aan. En het was dom dat ik me op de hond stortte. Sorry. En geef graykit niet de schuld. Hij wou mij bescherm,en en daarom volgde hij mij, en bovendien als hij me niet had gevolgd had ik die hond nooit op gemerklt. En anders te laat.'Thunderkit durfde geen blik met redeye uit te wisselen, maar wist dat het verkeerd was wat ze had gedaan. Zonder nog iets te zeggen keerde ze zich om en liep terug. Met haar staart tussen haar poten, en nog steeds kijkend naar de grond. Ze schaamde zich best wel toen ze naar de boom liep. Ze ging erheen en ging erin ligen. Ze hooptte dat redye naar haar toe zou komen. Ze hield vreselijk veel van haar, echt heel veel.

Gtaykit zagzijn Zus terug lopen naar de boom en erin ging liggen. Graykit besloot bij haar te gaaa liggen. Toen hij lag zei hij:"Denk maar niet dat er niemand trots op je is ik ben namelijk super trot. Maar wat ik het liefst zou willen is..Het woord dat hij wou zeggen bleef steken in zijn keel. Nu wist Thunderkit het zeker maar verder met de zin gaan vond hij geen goed idee meer. Zijn lippen zaten op elkaar geplakt. Graykit draaide zijn hoofd weer weg en schoof een stukje van Thunderkit af. Het woord dat hij wou zeggen was inmiddels verdwenen. Maar toch had hij de neiging het aan zijn zusje te vertellen. Hij stond op en liep naar buiten. Daar ging hij bij het meer staan te pikeren. Er zwemde rechtvoor hem een vis, maar om hem te vangen had hij geen zin. Hij was 1 van kittens did nlg niet kon jagen. Maar Graykit kon wel jagen, maar hij durfde het niet. Nu voelde hij zich wel schuldig dus liep hij weer naar Thunderkit. Toen hij daarheen liep dacht hij kon ik het maar bewijzen.

'Wat ik hier doe? Ik viel uit een boom! En jij kwam me niet eens helpen. Gelukkig was graykit er! Maar, wel bedankt. Die hond kon ik zo ie zo niet alleen aan. En het was dom dat ik me op de hond stortte. Sorry. En geef graykit niet de schuld. Hij wou mij bescherm,en en daarom volgde hij mij, en bovendien als hij me niet had gevolgd had ik die hond nooit op gemerklt. En anders te laat.' Zonder nog iets te zeggen keerde ze zich om en liep terug. Met haar staart tussen haar poten, en nog steeds kijkend naar de grond liep ze naar een boom. Graykit ging bij haar liggen. 'Denk maar niet dat er niemand trots op je is ik ben namelijk super trot. Maar wat ik het liefst zou willen is..' Hij praatte niet verder en Redeye keek even stilletjes toe, daarna zette ze een paar grote passen en ging voor de twee kittens liggen. Redeye likte met haar ruwe tong even over Thunderkits kopje. "Het spijt me, maar dit is ons leven, het leven van een Rogue is hard. Er zijn vele gevaren waar jullie twee je van bewust moeten zijn. Volgende keer ben ik misschien.. niet in de buurt.." Fluisterde ze zachtjes en duwde haar kopje tegen Thunderkit. "Ik zou niet weten wat ik mezelf zou aandoen als een van jullie allen iets zou gebeuren." Ze keek even naar de twee jonkies en glimlachte zachtjes. "Jullie zijn werkelijk mijn alles kleintjes." Sprak ze zachtjes en likte ze bijde over hun kopjes.

Thunderkit vroeg zich af waarom gaykit haar zin niet afmaakten en wat ze dan wou zeggen. Ze was onderhand niet boos meer op redeye en gaf haar een flinke lik. Sprong speels op haar rug en er weer af. Daarna lep ze naar graykit toe. 'Wat wou je nou zeggen toen je stopten met praatten? Asjeblieft vertel het me.' Thunedrkit liep toen graykit antwoord had gegeven liep ze naar het bos. Ze had zi om te jagen. Ze rook nu al een muis. Maar had zin in een haas ofzo. Ze zag een konijn en besloot het te vangen. Net toen ze wou gaan springen bedacht ze zich dat ze toch liever een vis had. Of vogel? Ze besloot een vis te nemen. Ze liep naar het meertje toe en ging zitten kijken naar het water. Doodstil zat ze daar. In de hoop dat er niet opeens een anderen kat zou komen en de vissen weg jagen. Ze keek naar haar spiegelbeeld. Het rustig kabbelende riviertje ontspannde haar. Opeens zag ze de keer voor zich dat ze boos was geworden op whiteshadow omdat die steeds omviel. Ze deinsde achetruit en merkte dat ze een vis had weggejaagd. Ze had gelijk geen zin meer in jagen maar ze moest leren geduld te hebben. Na een tijdje zag ze een vis. Ze wachtte en, haaldde uit. Ze gooide de vis op het drooge en dee zo als flashcoat en redeye altijd deden. De kop er af bijten. Ze gooide de kop de lucht in, en ving hem weer. Ze leden hem apart zodat zij en haar broertjes en zusjes ermee konden spelen. De rivier was haar favoriete plek voor rust. Ze begon van de vis te eten. Ze trok daar een vies gezicht bij. Tja, ze moest het ooit eens leren. En redeye had laatst een vis gevangen waar wij van moestte eten, dus het was eigelijk wel al tijd. Met tegen zin had thunderkit door. Niet alles was op, dat bewaardde ze maar. Ze had een laatst een eigen plekje gevonden. Als ze vanaf haar huis naar het meer liep. En dan naa rechts ging liep ze gewoon even dor en kwam je op een gegeven moment bij een hele hoge boom. Niet veel hoger dan de boom waar zij woonde. Het was langs het riviertje dus ze kon ook op vissen jagen waneer ze wou. Ze liep erheen en had die boom uitgekozen omdat ze die het handigs vondt. Er zaten twee gaten in. Een onderaan. Maar daar was ze niet percee veilig voor honden ofzo. Het was iets groter dan thuis. Maar bijna hellemaal bovenin zat nog een gat. Die was wel vleige want die was hoog maar die was vooral wel wat kleiner dan ondeaan. Ze had daar wel mooi uitzicht. En als ze nog iets hoger ging, dan was ze al snel bij de hoogste tak die nog meer uitzicht gaf. Hoewel ze laatst uit de boom was gevallen was ze niet bang. Alleen als ze naar benden keek begon er toch wel wat te kriebelen. Thunderkit was helemaal naar boven geklommen, naar het gat. Ze hoopte dat niemand het zou vinden. En dat zou waarschijnlijk ook niet gebeuren. Het boveste hol zat wel verscholen tussen de takken en kon je vanaf benden niet zien. Het onderste hol werd nog wel eens gevonden. Maar dan alleen door konijnen teminste waar zij bij was.Het onderste hol zat namelijk preies ahter een struik. Thunderkit viel al snel in slaap.

Thunderkit zichzagde door de bomen met flashcoat op haar hielen. Hij pakte haar bijna maar zij klom snel een boom in. Dat kon flashcoat natuurlijk ook. Maar dat dee hij niet. Nee hij haaldde redeye erbij. Ze wouden haar pakken, ze waren allebei tegen haar. Boven in de boom. Daar zat graykit, GRAYKIT! Thunderkit klom veder naar boven. Maar graykit verdween. Redeye kwam naar boven stormen en smeet haar naar benden. Flashcoat ving haar, hij smeet haar tegen de boom aan. Renden op haar af en.......

Thunderkit schrok zo erg dat ze bijna uit de boom viel. nou, voor haar gevoel dan. Het was al donker. Ze had geen zin om in het donker naar huis te gaan en bovendien, in de boom was een lekker zacht riet, gras en een paar takken als bodem bedenking. Er had zich ooit een vogel gensteltd mar die was al weg toen ze hier voor het eerst kwam. Er waren ook geen eiren en er is er ook nooit een gekomen of in de buurt geweest. En bovendien haar geur hing er nu rond dus die durfde ook niet terug te komen. de takken had ze aan de kant geschoven. Eigelijk gelegd. Ze nestelde zich zelf n en stond op het punt om te gaan slapen toen ze zich bedacht dat ze best wel hoer had. Dus kroop ze de boom uit en ging ze bij het meertje zitten kijken voor een vis. Ze zuchtte flink vervolgd door een gaap. Opeens haaldde ze uit. Ze had er een. Ze gooiden hem op de kant en beet zijn kop eraf. Ze nam hem mee naar boven en de kop liet ze liggen. Ze at de bijna de hele vis op en gooiden hem naar benden. Ze wist dat redeye bezorgd zou raken, maar ze wist ook dat als redeye haar ging zoeken. dat ze het hol dan ook wel zou vinden. Ze sloot haar oogjes en hooptte eigelijk wel zo als altijd, dat redeye het hol zou vinden.

(niet ego bedoeld of zo. Maar ik heb liever niet dat een van de kittens, sorry dani. Het hol vind. Maar redeye of flashcoat wel. Want zo een soort eide heb ik geschreven. Echt sorry! En als het eg overkomt, sorry dat is niet de bedoeling!:-))

Graykit zocht zijn zus maar vinden kon hij haar niet. Hij was nieuwsgierig naar wat zij met haar toekomst wou doen. Zijn idee was helemaal door de war gegaan doordat hij nog niet durfde te jagen. De trainging was ook al begonnen Redeye trainden hem. Thunderkit wou ook graag beginnnen maar volgen hem had Flashcoat niet veel tijd. Graykit keek naar de lucht de lucht was imiddels al best donker geworden. En het werd mistig en koud. Graykit had voor de winter al een dikkere vacht laten groeien dus koud had hij het niet. Zijn poten stonden stevig op de grond voorbereid op elk gevaar en voor zijn zusje. Een hond zou hij nu wel aankunnen. Hij beslooot te blijven slapen op deze plek hij wou persee wachten op zijn zusje. Wat verderop zag hij zacht mos liggen en nog wat verder lag een stuk schors in de vorm van een kometje. Hij liep erheen pakte het en legde het allebei voor de boom neer. Nu allen nog eten dacht Graykit. Hij sloop de struiken in en zag een klein konijn die hij zo doode en meenam naar zijn plaatsje. Nu was het plekje helemaal af. En nu kon hij er de hele nacht wel blijven. Als ik nu soms buiten ga slapen ga ik elke keer verder en kan ik uiteindelijk zelf overleven dacht Graykit.Hij ging liggen. Zijn ogen stonden nog steeds wijdopen te kijken naar de struiken. Maar dat hield hij niet lang meer vol. Zijn ogen gingen nu steeds verder dicht. Voor zijn ogen helemaal dicht waren keek hij naar de struiken en stond niks dus kon hij herust gaan slapen.

Thunderkit klom uit de boom. Tijd om naar huis te gaan. Opeens zag zij graykit liggen. 'Graykit! Kom, ik ga jou een lekker plekje aan bieden om te slapen. Ik vertel deze plek liever niet maar.... Jij mag het dan echt niet door vertelen okey? En als ik hier ben wil ik gewoon rust dus niet te vaak komen goed?'Thunderkit wist dat het ego klonk maarja. dit was haar plekje. Ze liep vooruit, naar de boom toe. Boven was het veiliger dus ze besloot boven te gaan slapen. 'Kijk dit is het hol onder, en..'Ze klom omhoog. 'Dit is het hol boven. Er is genog plek voor twee dus, kom ga maar slapen.'thunderkit vond het eigelijk best fijn dat graykit nu wist waar het hol was. nu was ze niet de hele tijd meer alleen. Ookal was dat de bedoeling van deze plek. Ze had geen zin meer om wakker te blijven. dus ze viel dicht tegen graykit aan in slaap.