Yea, Im looking at you! (XX)

Graykit voelde zich ongemakelijk hij zag niks, maar hij voelde dat iedereen zat te kijken .En hij had het ook nog koud. Hij snapt niet waarom zijn zusje zo opgewonden was. Het is hier niet leuk, Ik kan niets zien ik heb het koud en honger dacht hij. En die stemen vind ik maar eng. Gratkit kreeg wel veel informatie binnen. Zijn moeder heet redeye en zijn vader flashcoat. De zusje en broertjes bleken het leuk te vinden maar ik niet. Ik voelde me alleen ben ik de enige die het hier niet leuk vind zei Graykit

Graykit had dorst en probeerde in beweging te komen. Het lukt maat niet dacht hij. Nog een keer dan. Deze keer kwam hij voorzichtig in beweging. Hij had het nog altijd koud. Hij bleef ook maar bewegen opzoek naar iets warms. Hij kon maar niets vinden. Tot plotseling ze iets warms en zachts voelde. En hij rook iets heerlijks. Hij kroop er op af. En vond bij dat warme ding een tepel. Hij begon er aan te zuigen. Er kwam iets heerlijks. Dat warme ding kwam in beweging. Waarschijnlijk was het wakker geworden. Ik voelde me fijn ik had het niet koud meer. Geen honger. En de katen houden van mij ze staren uit liefde. Ik weet het zeker

De jongste kater leek zich ongemakkelijk en bang te voelen. Redeye likte hem voorzichtig en streelde hem zacht met haar tong. Ze keek glimlachend naar haar andere kits en daarna naar Flashcoat. Ze lagen nog met ze zevenen in de kleine boomstam. Ze stond voorzichtig op en keek naar haar slapende kits. Ze lagen tegen Flashcoat aan. Redeye deed een paar stappen achteruit en rekte zich uit. Ze keek even het schemerduister in van de holle boom. Ze zag de glimmende groene ogen van Flashcoat en glimlachte. Ze gaapte nog even en liep verder van de boom vandaan. De afgelopen dagen had ze constant bij de kits moeten zijn. Nu kon ze eindelijk even alleen zijn. Ze hoopte dat haar kits niet wakker zouden worden voor ze terug zou zijn. Ze rende het diepe bos in en snoof de heerlijke geur van heb bos op. Ze concentreerde haar oren op prooi in de buurt. Ze hoorde de grote poten van een haas en de kleine pootjes van een muis. Dat was perfect precies genoeg voor haar en Flashcoat. Ze besloot eerst voor het kleine muisje te gaan. Die klonk dichterbij. Ze sloop in de richting van de muis en zag hem ongeveer tien meter verderop aan een nootje knagen. Ze sloop dichterbij tot ze enkel een meter van het diertje vandaan was. Ze sprong omhoog en lande recht met haar voorpoten op het kleine diertje. Ze beet snel het dier zijn nek door en begroef het bij de boom waar het net nog geprobeerd had in te ontsnappen. Ze luisterde of ze de haas nog hoorde en ja. Ze sloop in de richting van de zware poten. Het duurde niet lang voor ze het lichtbruine dier zag. Ze liep in een boog om het dier heen en drukte zich laag tegen de grond. Ze sloop dichterbij. De wind was gunstig en het dier rook haar niet. Redeye sprong soepel op het dier en beet het met gemak dood. Ze sleepte het dier mee terug naar de boom waar ze haar muisje had begraven. Ze groef het op en pakte het op aan het dier zijn staart. Samen met de staart van het muisje pakte ze de oren van de haas en sleepte de twee dieren verder naar de holle boom.

Whiteshadow had zijn moeder hem gedoop. Hij voelde de likjes terweil hij dronk. Ook voelde hij zijn broertje naast hem. Dark zo noemde zijn moeder zijn broertje. Na een poosje werd hij opgepakt. Het was best beangstigend want hij kon nog niets zien. Daar na lag hij ergens tussen. "Jij bent een van de mooiste kits die een vader zich kan wensen." Hoorde hij zijn vader zeggen. Een warme gloed kwam in hem op. Maar toen vil hij toch snel in slaap. Na een nacht heerlijk slapen voelde hij dat hij weer werd opgepakt. Na een tijd legde zijn vader hem in een zacht mos bedje bij zijn moeder. Hij ging meteen drinken. Opeens zach hij ook wat licht. Zijn ogen gingen open. Hij knipperde een beetje en keek toen rond. Hij zach zijn moeder en broertje. Ook zach hij zijn vader aan komen met iets in zijn bek. Zj vader rolde iets weg en pakte Dark nu vast. Het was zijn moeder die hem deze keer droeg. Ze gingen in een boom. Het begon te regennenen te donderen. Vanschrik kroop hij dichter tegen zijn moeder aan. Maar hij viel dan toch in slaap.


Toen hij wekker werd zach hij een van zijn zusjes en nog een zusje. Hij dronk toen weer wat en ging weer ligen. Slapen deed hij niet. Na een poosje kwam ook tweede broertje te voor schijn. Nu waren ze er alemaal. Maar Whiteshadow was moe en viel in slaap tegen zijn vader. Toen hij waker werd kwam zijn moeder net terug, ook met iets in haar muil. Hij wou eens gaan kijken maar dat ging niet. Hij probeerde recht te staan maar viel en struikelde de hele tijd. Hij keek verward naar zijn vader en moeder. Hij keek ook weer naar zijn broertjes en zusjes. Hij was zo anders dan de rest. Hij had lang haar met de kleuren zwart wit. De rest leeken op oftewel hun vader oftewel hun moeder. Zouden zijn ouwders dat ook door hebben dat hij zo anders was? Hij piepte eens en wachte tot een van de twee wat ging doen.

Thunderkit werd wakker, met een enorm groot plezier. Ik kan zien dacht thunderkit. Ze keek om zich heen. Hmmmm het is best gezellig hier. Ik heb dorst dacht thunderkit.Ze probeerde een beetje te staan, toen het eindelijk lukte viel ze. Ze probeerde het nog een keer en nog een keer en, eindelijk stond ze. Ze begon een beetje te lopen. Alhoewel ze nog wel een beetje wankelde. Thunderkit struikelde niet over haar eigen pootjes maar over haar zusje. Haar zusje schrok wakker. Thunderkit gaf aan dat het haar spijte. Haar zusje ging weer rustig veder slapen Ze liep naar haar moeder toen en toen ze eenmaal de teepel had, begon ze te drinken.
heerlijk. Ze merkte dat haar moeder was wakker geworden. Redeye zag er trots uit. Onder tussen kwam haar broertje ook drinken. Die was dus blijkbaar ook wakker geworden.
Toen thunderkit klaar kroop ze omhoog, tot ongeveer onder haar moeders kin. redeye begon haar te likken. thunderkits broertje kwam naar haar toe lopen. Hij gaf het teken dat hij wou spelen. Thunderklit vond dat wel leuk en ging staan. Ze moest nog een beetje uitzoeken wat ze nou precies moest doen. Toen ze het allebei in de gaten hadden werd het een hele stoei partij! Toen thunderkit en haar broertje waren uitgespeeld , liep thunderkit naar haar vader. Ze kroop lekker tegen hem aan. Ze voelde dat haar vader haar likjes gaf. Dat vond ze fijn. Ik ga maar weer slapen dacht thunderkit. Een tijdje later viel thunderkit vredig in slaap.

Graykit was wakker geworden. En was nu gewend geraakt aan dat ze niks kon zien. Na een tijdje zag hij fel licht. In het begin deed het pijn aan zijn ogen. Hij merkte dat zijn ogen zich voorzichtig openden. Hij zag zijn zusjes en broertje. Het zag er wel nog vaag uit. Na 10 minuten waren zijn ogen gewend aan het licht. En zag ze redeye en flashcoat. Hij zag zijn zusjes en broertjes ze lagen allemaal te slapen. Nu ik kan zien ga ik op pad dacht graykit. Hij kroop naar de uitgang van de boom. Hij probeerden te gaan staan. Na een paar minuten. Was het gelukt. Dit gaat veel sneller dacht graykit. Toen hij buiten was zag hij een meer. Hij voelde zich vrij. Hij begon steeds harder te lopen. Op een gegeven moment te rennen. Na een tijdje werd hij moe en ging liggen. Maar toen realiseerde graykit zich dat hij niet wist waar hij was. En miauwen lukten niet. Waar moet ik heen. Help me kon hij allen maar denken. Hij hoorde ineens grote stappen en verstopte zich achter een boom. Hij zag een groot beest. Met tanden van wel 5 centimeter. Hij schrok zich rot en dacht bij zichzelf was ik thuis maar gebleven. O mama papa help me.

Flashcoat liep naar Redeye en gaf haar een likje over haar neus. Nu was hij vader! Hij liep naar het meertje en dronk er wat uit. Allerlei blije gedachten galmde door zijn hoofd. Maar toen rook hij iets. Het was de hond die hem pas geleden ook aanviel! In een flits waren zijn ogen niets meer dan dunne spleetjes. Hij rende zo snel als de wind op de geur af en wat zag hij daar! De hond stond nog geen staartlengten van Graykit af! "Blijf van mijn kit af!" Schreeuwde hij. Toen sprong hij boven op de hond en schreeuwde:"Graykit ren!" Graykit gehoorzaamde en rende weg naar de grote eik. Flashcoat sloeg zijn nagels in het vlees van de hond en scheurde zijn vel stuk. Toen trok hij één klauw uit het vlees en zette het in de hond zijn oog. Toen dat oog erg bloedde trok hij het eruit. De hond gooide hem van zich af en kwam op hem af stormen. De hondenbek was nog geen kit lengten van hem af de hond en Flashcoat keken elkaar strak aan. Toen schoot Flashcoat omhoog en pakte de halsband van de hond vast met zijn klauw. Flashcoat bloedde ook erg. Maar daar trok hij zich niets van aan. Hij dacht alleen nog aan winnen! de hond werd al iets zwakker maar Flashcoat ook! Flashcoat trok met al zijn kracht de halsband stuk. die viel op de grond. Toen sprong Flashcoat van de hond af en boorde zijn scherpe tanden diep in zijn achterpoot. De hond zakte toen door zijn poten van de pijn. Dat was Flashcoat zijn kans! "Starclan bedankt dat jullie mij deze kans gegunt hebben." Na die woorden boorde hij zijn tanden zo diep in het vlees van de hond. De hond was dood. Hij pakte het lijk en sleepte het een eind verder weg. Onder het bloed en met de halsband van de hond in zijn bek liep hij terug naar de boom. Bij de holle boom aangekomen vertelde hij Redeye wat er was gebeurt. Daarna liep hij in de holle boom. Daar stak een stuk hout uit. Daar hing hij de hondenhalsband aan op. Nu zag hij pas hoe de halsband eruit zag. De halsband was van zwart leer. Maar hij zag nog iets. in het midden van de halsband zat de hondentand die hij uit de hond zijn bek gemept had. De tweebeen had de tand waarschijnlijk gevonden. Flashcoat liep naar het meertje en waste zich helemaal schoon. Toen zei hij tegen Redeye:"Ik heb de hond gedood. En zijn halsband in onze boom gehangen. Als teken dat ik jou en onze kits bescherm." Toen pakte hij Graykit Thunderkit en Whiteshadow en zette ze in de holle boom. Daarna pakte hij Dark en Rainbowkit en zette die ernaast. Toen ging hij er zelf bij liggen en viel in slaap na zijn lange avontuur. De dag was zwaar maar hij had zich nu echt beweezen. Hij was Redeye en zijn kits nu echt waard.

THunderkit had gemerkt dat ze de boom werd ingetilt. Ze was wakker geworden met een enormen dorst, alweer. Dus ze liep naar redeye. Ze kreeg het lopen steeds meer onder controlen. Ze maakte deze keer eerst redeye wakker voordat ze gebon met drinken. Toen ze eenmaal klaar was met drinken, klom ze op de rug van redye. Ze wou spelen. Thunderkit keek naar buiten, en gaf het teken aan redeye dat ze buiten wou spelen.
Redeye vond het goed en ging met me naar buiten. Thunderkit hoorde redeye tegen flascoat zeggen dat ze naar buiten ging. Toen redeye en thunderkit eenmaal buiten waren, begon thunderkit op haar hards rondjes te rennen. Redeye begon te lachen. Tot thunderkit viel. Redeye renden naar thunderkit toe. Maar toen ze zag dat het goed ging, ging ze naats thunderkit liggen. Hmmm wat is het lekker warm hier buiten, dacht thunderkit. Opeens stond redeye op en liep ergens naar toe, Thunderkit liep er natuurlijk meteen achteraan.
Ze liepen naar het meer toe. Waar redeye vervogens probeerde een vis te vangen. Thunderkit keek bewonderlijk naar redeye. Thunderkit stak haar pootje in het water en trok hem meteen weer terug. Koud! Dacht thunderkit. Redeye zag al aankomen dat ze in het water zou vallen. Dus waarschuwde ze Thunderkit. Te laat thunderkit viel er in. Thunderkit voelde dat ze bij haar nekvel werd gepakt. Toen Thunderkit in het gras lag keek ze spijtig naar haar moeder. Oeps dacht ze. Ze was dus helemaal doorweekt. Thunderkit had het koud en rilde. Redeye ging naast thunderkit liggen. Ik kruip gewoon lekker tegen mamma aan dacht thunderkit. Toen ze eenmaal waren opgedroogd probeerde redeye nog een vis te vangen dat lukte meteen. Thunderkit liep onderzoekend of ze nog iets interresant zag achter haar moeder aan. Toen ze terug waren maakte thunderkits moeder haar vader wakker, om de vis te laten zien. Toen redeye en flascoat het op hadden gingen ze weer liggen. Thunderkit had daar op liggen wachten. Mooi dan kan ik weer lekker tegen een van de twee aankruipen. Dacht Thunderkit. Even later viel Thunderkit ruistig tegen haar moeders buik aan in slaap.......

Redeye werd wakker en ze merkte gelijk iets vreemds. Flashcoat was weg en een van haar kits, Graykit, was ook weg. "Waarschijnlijk samen wandelen." Dacht Redeye glimlachend. Ze likte even Thunderkits kop die haar aankeek en gaapte. Ze hoorde iets verderop dat op een gevecht leek en miauwde vragend naar Flashcoat. Ze zou zich veiliger voelen met hem en haar kits allemaal bij elkaar. Ze stond op en duwde Dark licht van haar af die op haar poot lag. Ze liep half uit de boom en in de verte zag ze een kleine grijze gedaante aan rennen. "Graykit!" Riep Redeye uit. Ze ontving hem likkend. De kleine kit beefde over zijn hele lichaam en Redeye duwde hem bezorgt de boomstam. "Wat is er gebeurd? Waar is je vader?" Voor dat Graykit op haar vragen kon antwoorden kwam Flashcoat de boom binnen. Redeye verwelkomde hem met een verme lik over zijn neus en keek hem vragend aan. Ze hoefde hem niets te vragen dat wist ze, hij wist waar hij aan dacht. Ze zag een halsband van een hond in zijn bek, het zat onder het bloed en Redeye keek er naar. Flashcoat legde uit dat Graykit bedreigd werd door een hond en dat hij de kitten had gered. Redeye glimlachte naar Flashcoat terwijl hij het ding om een tak heen drapeerde. Ze knikte dankvol naar haar partner en richte zich tot Graykit. "Graykit, hoe kon je zonder een van ons de boom verlaten. Ik hoop dat je nu weet hoe gevaarlijk de buitenwereld is. Flashcoat en ik zullen jou en je broers en zusjes snel leren hoe je moet jagen en overleven buiten. " Ze had haar gezicht streng en boos gehouden. Haar kit zat geschrokken en bang van haar woede en Redeye zuchtte. Ze zakte door haar poten en gaf de kleine grijze kitten een lik over zijn kop. "Alsjeblieft doe me dat nooit meer aan Graykit." Redeye trok de grijze kitten naar haar toe en gaf hem een schoonmaak beurt. Ze gaapte nog een keer en viel langzaam in slaap.

Niet veel later voelde ze iets wat haar wakker maakte. Ze opende haar ogen en zag Thunderkit bij haar hoofd staan. Ze likte haar lief over haar buikje en voelde hoe de kleine poes begon te drinken. Daarna klom de kitten op haar rug en trok haar mee naar buiten. Redeye liep gewillig mee, ze zou gelijk wat gaan jagen. Ze zei nog even over haar rug tegen Flashcoat dat ze zo terug zou zijn en liep verder met de gestreepte kitten. Thunderkit begon rondjes om haar heen te rennen en Redeye begon te lachen. Thunderkit verstapte zich en viel. In een sprong zat Redeye al bij haar kitten en likte het poesje omhoog. Ze ging even naast het poesje liggen maar na een tijdje stond ze op. Ze liep met het poesje naar het meer en probeerde vissen te jagen. Thunderkit deed haar na. Redeye miauwde waarschuwend maar het was te laat. Haar kitten viel in het water en begon te spartelen. Redeye viste het katje snel op en zette het naast haar neer. Ze likte het droog en stond toen weer op. "Het water is je grootste vijand en je beste vriend Thunderkit, onthoud dat goed. Het geeft je voedsel. Maar kan je ook vermoorden. " Vertelde ze zacht aan de kitten. Redeye keek naar het water en gaf doeltreffend een klap. Ze raakte zonder moeite een vis en gooide hem soepel op het droge. Ze sprong er op en beet het dier zijn kop af. Redeye gooide de kop naar Thunderkit. "Neem jij die maar mee." Glimlachte Redeye. De kittens zouden er waarschijnlijk mee gaan spelen, tot het zou gaan rotten. Ze pakte de vis op en liep er mee naar de boom. Ze gaf een duwtje met haar neus tegen Flashcoat en samen aten ze de vis op. De kittens begonnen te gapen en zochten hun plekjes tegen de buiken van hun vader en moeder. Stuk voor stuk gaf Redeye ze nog een lik en gaapte. Ze keek verliefd naar Flashcoat en sloot haar ogen even. Ze legde haar hoofd beschermend over Graykit die bij haar nek lag en voelde Thunderkit in haar buik liggen. "Slaap maar fijn kleintjes van me, op een dag zullen jullie groot en sterk zijn. " Ze sloot haar ogen weer en viel in slaap.

Eén van zijn broertjes was weg. Maar al snel hoorde hij zijn broertje terug komen. Zijn vader had iets vast. Hij wist niet wat het was. Zijn vader hengde het op. Het zach er raar uit. Na dat hij weer in slaap was gevallen. Werd hij wekker omdat zijn moeder met één van zijn zusjes weg ging. Hij keek nog eens naar zich zelf en de rest. Hij was echt anders hij leek echt niet op zijn ouders of broers of zussen. Hij wouw weer eens proberen op te staan. Maar dat lukte weer niet hij viel gewoon de hele tijd. Was er nu iets mis met hem, nee dat was het niet. Maar hij vond gewoon zijn goede even wicht niet. Toen zijn moeder terug kwam ad zijn zusje iets vast. De rest begon te spelen. Maar hij kon niet. Eerst moest hij leren lopen. Hij piepte om duidelijk te maken dat er iets schelde. Zijn ouders keken hem raar aan. Eigenlijk wilde hij ook niet echt spellen. Hij wouw naar buiten, de wereld verkennen. Hij hield wel van zijn familie, maar eerst wou hij lopen. Dan naar buiten en dan spelen. Hij keek eens naar dat vremde ding aan de muur. Zijn moeder had het een halsband genoemd. Het was vreemd in zijn ogen. Hij piepte nog eens en nog eens. Want zijn ouders begrepen het volgens hem niet. Dus hij ging het tonen, whiteshadow stond op maar viel. Zo ging het al de hele tijd. Zijn vader hed al iets liefs gezecht tegen hem en moeder ook. Maar hij voelde zich nog anders. Nu keek hij naar zijn broertjes en zusjes. Toen naar zijn ouwders en wachte op wat zij zouden doen.

Whitshadow was nieuwsgierig en wou weten wat er was. graykit werd wakker en zag dat Whitshadow ook wakker was. Hij vertelde hem alles. Hoe bang hij was. En dat papa flashcoat die hond dood hapte. Hij had lang staan kijken. Het zag er gewoon zo cool uit. Tot de hond hem weer in de gaten kreeg toen ging hij rennen voor zijn leven. Wat was ik bang. Whitshadow en graykit bleven nog eventjes spelen en praten. We wouden net gaan slapen toen thunderkit ook wakker werd. Hij moest haar ook nog het verhaal vertellen. Opeens hoorden ze voetstappen volgenmij van een groot beest. Niet weer he! Ik kroop samen thunderkit en whitshadow achter flashcoat. Wie zou dat zijn? dacht graykit

Er was een enorm beest. Redeye renden naar buiten en viel het aan. Fashcoat ging vervogens helpen. Redeye kwam terug om de kits te beschermen. Ze zat onder het bloed. Alle kits waren onder tussen wakker geworden en waren allemaal heel erg bang. Een tijdje later kwam flascoat ook terug. Niemadn zei wat. Behalve Flascoat. Die vertelde wat voor'n dier het was. Het was weer een hond. Ze roken waarschijnlijk onze geur. Maar we zein nu veilig zei redeye. Dus ga allemaal maat slapen.

De vogende dag merkte thunderkit dat er iets met haar broertje was. Ze liep naar hem toe. Ze zag dat hij moeite had met staan en vond het hartstikke zielig. Hmmmmm meschien kan ik helpen, dacht thunderkit. nee daar ben ik nog te jong voor dacht thunderkit. Ze begon wel kopjes te geven. Redeye zei: kom iedereen naar buiten! Het is mooi weer. Iedereen liep naar nuiten. Kom mee naar buiten probeerde thunderkit te zeggen. Het lukte nog niet echt natuurlij want ze kon nog niet goed praten. Dus gebaarde ze het maar. Haar brertje ging gewoon liggen! Thunderkit snapte er niks meer van. Ze besloot naar buiten te gaan om het aan te geven aan redeye. Dus vervogens liep thunderkit naar redeye, ze gaf aan wat er was met haar broertje. Redeye ging naar binnnen, eerst zei ze tegen flashcoat dat ze whiteshadow ging helpen. Thunderkit had een idee. Omdat idee uit te voeren moest ze eerst oefenen met springen. Ze probeerde het een keer maar het lukte niet. En ze probeerde het nog een keer en nog een keer en ja het lukte eindelijk! Ze ging door met oefenen tot ze het met een soepele beweging kon. Ja het lukte! Al hoewel was het nog niet zo soepel als redeye die keer sprong toen ik rondjes aan het rennen was en viel. Dacht thundekit. Nu moest flashcoat wel slapen anders zou het natuurlijk niet lukken, en ja hoor flashcoat sliep.
Ze nam een aanloop en sprong! Zo op de rug van flashcoat. Flascoat schrok wakker en thunderkit viel op de grond. Flashcoat keek geirrieteerd maar moest ook lachen. Thunderkit rende weg en flashcoat rende er achter aan. Ze bleven natuurlijk wel een beetje in de buurdt van de anderen kittens. Thunderkit probeerde te miauwen. Het enigen wat eruit kwam was dit: m. De tweede keer lukte het beter en de derde keer lukte het! Flashcoat was heel erg trots. En zei: je kan trots op jezelf zijn thunderkit. Thunderkit ging zoals ze eerde had gedaan rondjes rennen. Deze keer struikelde ze niet. Stop en wees stil, zei flashcoat opeens. Thunderkit gehoorzaamde. Ze zagen een haas. Okenu moet je stil zijn zei flashcoat. Kijk goed naar wat ik doe. Fluisterde flashcoat. Hij sloop wat dichter bij en ging toen in het gras hellemaal plat liggen. Thunderkit verstopte zich achter een boom. Toen de haas ietsje dichterbij was nam flascoat een sprong en landen zo op de haas. Flascoat beet hem dood. Thunderkit had niet alles kunnen zien maar ze vond het wel heel erg knap. En zo doe je dat zei flashcoat. Zal ik dat laer ook kunnen dacht thunderkit. Ze kreeg eigelijk gelijk antwoord op haar vraag ookal had flashcoat het natuulijk niet gehoord, want ze kon niet praaten. Later kan jij dat ook, dat ga ik je leren. Zei flashcoat. Ze liepenweer terug naar huis. Redeye zat met thunderkits broertje whiteshadow, die eerst niet naar buiten wou buiten. Flashcoat zei tegen redeye dat ik mee was gegaan op jacht. Ze heeft natuurlijk nog niks gevangen zei flascoat. Maar op een dag zullen alle kits dat kunnen zei redeye.
Thundekit ging onderde buik van flascoat staan. En keek haar moeder aan. Thunderkit wou laten zien dat ze kon miauwen. Miauw, dee thunderkit. Wat knap! Zei redeye. Redeye gaf thunderkit een likje over haar neusje. Thunderkit liep vervogens naar de tepels en begon te drinken. Heerlijk die melk. Opeens begon het heel erg hard te regenen Iedereen rende naar binnen. Toen iedereen eenmaal binnen was gingen de meeste nog spelen. Maar thunderkit ging slapen ze was moe van de dag. Er spookte van alles door haar hoofd. Over haar broertje. De prooi die haar vader met zo'n sierlijke beweging had gevangen. Zou ik dat later ook kunnen dacht thunderkit. Met die gedachte viel ze in slaap..........

Redeye hoorde Whiteshadow's gepiep liep even bezorgt naar het katertje toe. Ze likte hem. "Kom op jochie opstaan." Ze keek het katertje bezorgt aan terwijl de andere vrolijk speelde met de vissenkop. Ze zuchtte. "Kom jongens, naar buiten, de zon schijnt." De kittens rende om haar heen naar buiten. Iedereen behalve Whiteshadow. Ze keek over haar schouder naar haar kitten. Thunderkit duwde met haar kopje tegen Whiteshadow maar gaf het daarna op. Ze kwam naar haar en Flashcoat toe en piepte bezorgt. Redeye gaf de kitten een kopje. "Laat Whiteshadow maar even. Ga maar lekker spelen met Flashcoat." Redeye duwde Thunderkit vriendelijk in de richting van Flashcoat. Hij zag hun twee samen weglopen en keek naar haar andere kits. Rainbowkit en Graykit waren samen aan het spelen en Dark was op een vlinder aan het jagen. Redeye rekte zich uit en liep de boom in. Ze ging zitten voor haar kitten die nog niet kon lopen en likte hem even. "Kom op Whiteshadow, het is zo heerlijk weer buiten, Je broers en zusjes missen je. " Toen hij geen aanstalten maakte om mee te komen pakte Redeye het diertje op bij zijn nekvel en nam hem mee naar buiten. Ze hoopte dat haar kitten zo blij zou worden van de buitenlucht dat hij zou gaan lopen. Hij probeerde het maar het ging niet echt. Redeye zuchtte ergerlijk. Ze keek van Dark naar Rainbowkit en Graykit. Ze liepen allemaal vrolijk te spelen. In de verte hoorde ze Flashcoat en Thunderkit. Ze keek glimlachend naar haar kroost maar haar blik bleef bezorgt hangen op Whiteshadow. De kleine kitten bleef liggen en Redeye ging troostend naast hem liggen. "Groot, klein, sterk of zwak, elke kat krijgt zijn kans om te stralen, die van jou komt binnenkort. "

Later in de middag voegde Flashcoat en Thunderkit zich weer bij hun, Flashcoat had een groot konijn bij zich en Redeye snorde van blijdschap. Ze verwelkomde haar kitten met een verme lik over haar kop en legde haar neus in de vacht van Flashcoat. Plotseling miauwde Thunderkit vel en Redeye's gezicht klaarde meteen op. "Wat goed van je!" Riep Redeye uit. Redeye gaf een verme lik over de neus van Thunderkit terwijl de kitten begon te drinken bij haar. Redeye hief haar kop naar de lucht en zuchtte licht. Aan de mooie dag kwam opnieuw een einde. De regen begon naar beneden te druppen en binnen enkele seconden viel het met bakken naar beneden. "Kom jongens de boom in." Riep Redeye schel. Ze liet Flashcoat en haar kits voorgaan en daarna pakte ze Whiteshadow op en sprong de boom in. Ze ging liggen en legde Whiteshadow voor haar neer. Ze gaf elke kit nog een lik en keek Flashcoat aan. Ze nam een hap van het konijn en likte haar lippen af. Snel was het konijn op en gaapte Redeye. Ze keek naar haar kittens die allemaal leken te slapen en legde haar kop neer. Ze keek nog een keer naar Flashcoat en sloot zacht haar ogen. Ze viel in een rustige maar droomloze slaap.

Het was ochtend iedereen was wakker geworden. Maar Graykit was pas net wakker. Ik heb me verslapen dacht Graykit. Maar hij was niet de enige. Hij zag ook flashcoat en thunderkit liggen ze waren nog aan het slapen. Graykit zag iedereen spelen. Behalve whitshadow hij zat onder de schaduw van de boom. Graykit liep naar hem toe en zei:'Wil je niet spelen Whitshadow.' Whitshadow antwoorden niet. Kom over het gras rennen Zei Graykit.Whitshadow liep met tegenzin mee. Bij het gras aan gekomen zag Graykit dat whitshadow begon te twijfelen. Mischien als ik het voordoe gaat hij mee. Graykit liep naar achter en begon te rennen. Hij zag nog steeds dat whitshadow twijfelde. Hij remde hard af. En vroeg wat er was.Hij wachtte lang op antwoord. Na een tijdje was zijn geduld op en zei:'Dan ga ik wel alleen.' Voor de 2de keer nam hij een aanloop. Maar hij hoorde geen voetstappen maar een plons. Help dacht hij help. Miauw. Het was zijn eerste miauw maar hij was te bang om er op te letten. Hij spartelde in het water en wist niet wat te doen. Hebben ze me gehoord. Laat het zo zijn ik hou het niet meer vol. Hij bleef spartelen. Graykit probeerde veel geluid te maken. Maar iedereen was te druk. Whitshadow was weer onder de boom gekropen. Flashcoat was nergens te vinden. En thunderkit ook niet. Redeye was aan het spelen met de rest van de kittens. Niemand hoorde me. Whitshadow probeerde de hij te roepen. Maar hij werd onderbroken door een vis die hij zag spartelen.

Thunderit voelde een verme lik over haar neusje. Toen ze har oogjes open deed zag ze Flashcoat voor haar staan. ' Ik ga jagen zei flashcoat, je wil vast wel mee.' Tegenwoordig ging thunderkit elke dag mee met flashcoat om te jagen. Thunderkit had steeds meer geoevend met praten dus ze kon het al redelijk. Ze zei ja en ze gingen meteen op pad.
'Vandaag is je grote dag' zei flashcoat. 'Hoezo?' Zei thunderkit. Vandaag ga je proberen een muis te vangen.'Thunderkit begon zo als gewoonlijk als ze iets leuk vond rondjes om flashcoat heen te rennen. 'Stil kijk daar een muisje ik zal het voor doen. Zei flashcoat.' Flashcoat sloop iets dichter bij, ging plat liggen. En precies op het goede moment Sprong zette zijn nagels in de muis, en beet hem dood. 'Nu probeer jij het.' Zei Flashcoat. Toen thunderkit een muis in het oog had, ging ze net als flashcoat plat liggen, en op het goede moment (temninste dat dacht ze) Sprong ze. Maar de muis had het al opgemerkt en die was al weggerend. Thunderkit probeerde het nog een keer en nog een keer. Maar het lukte maar niet. Op een geven moment had ze geen zin meer.
Flashcoat was het aan het voordoen maar thunderkit lette niet op. Toen thunderkit even om keek, zag ze graykit in het water spartelen! Ze wist hoe het voelde want ze had het zelf eens meegemaakt. Ze dacht: dit is mijn kans! Ze ging net als flashcoat plat in het gras liggen. wachten op het goede moment, en sprong zo op de muis. Ze zette haar nagels erin en beet hem dood. Flashcoat stond bewonderent te kijken. Maar veel tijd om te kijken had flashcoat niet. Thunderkit trok hem mee naar het water en liet graykit zien. Zodra hij graykit in het water zag rende hij er naartoe. Hij sprong in het water, pakte graykit bij zijn nekvel en legde hem met een vliegensvlugge beweging op de kant. Toen hij zelf op de kant was geklommen en graykit had afgelikt, miauwde graykit. Thunderkit miauwede terug. Wat goed! Je kan miauwen! 'Zei flashcoat.' Ga maar snel naar redeye terug zei flashcoat.' Toen graykit naar redeye toe was zei flashcoat tegen thunderkit 'Kom we gaan je muis ophalen om aan mamma te laten zien.' Thunderkit vroeg, 'wil je me binnekort leren een vis uit het water te vangen?''Ja tuurlijk!''Maar dan moet je wel eerst leren zwemmen'! ' Okey dan beginnen we erbinnekor mee.' Zei thunderkit. Toen THunderkit en flashcoat thuis kwamen, zagen ze graykit bij redeye liggen slapen.' Heeft hij je het verhaal vertelt en dat hij voor het eerst heef gemieauwde?' Ja wat knap he!''En wat heb je gevangen vandaag?' Zei redeye.' Zo te zien een muis.' Nou nee die heeft thunderkit gevangen!'' Echt waar!' Riep redeye uit.' Wat kanp!' Zei redeye.' Ik heb voor ons een haas meegenomen.' Zei redeye. Thunderkit begon met de muis te spelen. De anderen kittens kwamen mee spelen. Behalven whiteshadow. Ik vind het zo zielig dacht thunderkit. Thunderkit keek even naar whiteshadow, maar ging toen veder met spelen........

Blacksoul zwierf zoals bijna altijd door het bos, opzoek naar prooi, vijnaden of vrienden. Ze had Redeye al heel lang niet meer gezien. Ze zuchtte, ze miste haar vriendin erg. Naar Goldenmoon kon ze niet gaan, die had te druk met haar clan en in dat terretorium mocht ze toch niet komen sinds de laatste keer. Ze rook muis en dook ineen. Ze had de wind mee dus de muis rook haar niet. Ze zag niet een maar twee muizen. Plotseling zag ze een kater op een van de muizen springen. Toen ze zichzelf voorbereidde voor de tweede muis sprong een klein poesje op de muis af. Te laat, de muis was weg. Het poesje rendde achter de muis aan, maar kwam even later weer terug met een teleurgestelde blik. Blacksoul ontblootte haar tanden, dit zou haar maal zijn, ze had al in geen dagen meer wat gevangen, laatstaan wat gegeten. Plotseling zag ze het kleine poesje weg sprintten en de geur van de andere kater verdween ook. Blacksoul kwam de struiken uit en keek de twee katten bevreemd na. Ze rook dat de muis weer terug kwam en ging de struiken weer in. De muis begon weer te scharrelen en Blacksoul sprong op hem en beet hem ineen keer dood. Ze schrokte hem naar binnen, niet genoeg om ervan te leven haar maag rommelde nog steeds.

Na een tijdje rook Blacksoul de twee geuren weer van de kater en het jonge poesje, waarvan Blacksoul had gecocludeert dat het een jonge kitten was. Maar deze keer waren de geuren vermengd met andere geuren. Plotseling leek Blacksoul een van de geuren te herkennen. Nee, dat kon niet. Ze rook nog eens. Het was echt waar. De enige geur die ze eruit kon pikken van alle andere geuren was de geur van Redeye! Ze begon voorzichtig de geuren te volgen en dacht koortschtig na wat Redeyes geur in godsnaam deed in al deze onbekende geuren. De geuren werden sterker en nieuwer. Bij het einde was ze op een open plek. Ze stapte de open plek op en keek Redeye vol ongeloof aan, die bij een stel kittens stond die aan het spelen waren bij een muis. ''Redeye!'' Riep Blacksoul vol ongeloof.''Wat heeft dit te betekenen?! Je had een eend afgelegd!'' Ze staarde Redeye aan en dacht na. Dit kon niet waar zijn, Redeye met kittens?

Redeye keek lachend naar Thunderkit die aan was gekomen met een muis. "Goed zo meisje." Kirde Redeye terwijl ze de kitten een lik over haar neusje gaf. Redeye draaide haar oren, hoorde ze het nou goed? Was dat Blacksoul's hartslag? Ze zou de hartslag van haar beste vriendin uit duizenden herkennen. Ze besloot net te doen alsof ze haar niet had gehoord maar keek Flashcoat even veel betekenend aan. Hij begreep haar en nam de meeste kits mee een stuk naar achteren. Redeye hielt Thunderkit bij zich. Ze wou niet dat Blacksoul dacht dat ze haar niet vertrouwde. ''Redeye! Wat heeft dit te betekenen?! Je had een eed afgelegd!'' Riep de maar al te bekende stem van Blacksoul. Redeye duwde nu voorzichtig ook Thunderkit naar achteren en liep op de zwarte poes af. Ze keek even schichtig naar achteren, ze zag Flashcoat en haar kits veilig bij de boom staan. "Blacksoul, fijn je weer te zien." Opperde Redeye zo luchtig mogelijk. Ze probeerde haar stem onder controle te houden tegenover de sterke poes die ze al lang kon. Ze wist dat ze niet kon uitleggen tegenover Blacksoul waarom ze kits had, Blacksoul zou het gevoel misschien niet vertrouwen. Redeye kon de kat al bijna haar hele leven, maar ze wist nog steeds niet helemaal de grenzen van de poes. Ze leek hongerig en Redeye had bij voorbaat al haar nagels uitgeslagen. Zometeen wou Blacksoul een van haar kits als avondeten. Redeye besefte zich meteen dat Blacksoul dat waarschijnlijk als dreigement zou opvangen en trok haar klauwen in. Ze legde haar kop tegen de flank van de diepzwarte poes en snorde zacht. "Ik heb je gemist." Mauwde Redeye oprecht blij de poes weer te zien. Het leek alsof Blacksoul zich ontspande door Redeye's vertrouwde aanraking. Net toen Redeye haar partner Flashcoat en haar kits wou voorstellen spurtte een van hun naar voren tussen Redeye's voorpoten en blies naar de zwarte poes. Redeye's hart stond stil en ze keek angstig naar Blacksoul.

Zijn zusje Thunderkit had hem ge probeert te helpen. Maar al snel weer op geheven. Ookal was hij heel blij voor haar hulp. Zijn moeder had hem dan maar genomen. Toen kwam Gray kit naar hem. Wat had hij mee willen spelen. Maar het lukte hem gewoon niet. Ook toen zijn broertje bijna verdronk wou hij het maa het lukte echt niet. Hij had een beetje een schuld gevoel. Maar Whiteshadow was niet van plan het zo te laten eindigen. Het lukte toch al beeter. Maar nog kon hij niet op staan. Toen er een zwarte poes uit de struiken kwam. Keek hij naar zijn moeder en zusje. De zwarte poes leek maar sachareinig. Hij wou zijn moeder laten zien wat hij kon. Hij liep naar zijn moeder, kroop tussen zhaar poten en blies. Hij had echt gelopen. Maar nu keek hij de zwarte poes aan zonder angst. "Ik kan het; ik kan lopen." Zei hij blij. "Sorry voor die blies, het was niet zo bedoelt." Zei hij toen met een zelf verzekerde stem. Hij keek ook de zwarte poes strak aan. Hij dacht aan wat zijn moeder had gezecht: "Groot, klein, sterk of zwak, elke kat krijgt zijn kans om te stralen, die van jou komt binnenkort. " Was nu zijn moment gekomen dan. Ook al was hij nog klein, en kon hij nog niet vechten. Zijn moeder en zusje zou hij beschermen. Toch zo ver hij kon. De zwarte poes keek hem maar boos aan. "Het spijt me echt mevrouw. Ik wist niet dat u een vriendin was van mijn moeder." Zei hij toen vast. Maar hij had nu wel het gevoel door zijn poten te gaan zakken. Whiteshadow dacht er weer aan. Dat hij niet leek op zijn familie en hij kon tot net niett lopen staan of spreken. Maar hij dacht dat hij al snel dat alles weer zou verliezen. Want zijn poten werden zwaar. Hij hield nu vol, voor zijn moeder en voor zijn vader en zijn broers en zussen. Natuurlijk ook door de zwarte poes.