Yea, Im looking at you! (XX)

Graykit zag zijn zusje weglopen hij besloot erachter aan te gaan. Maar hij was doodmoe. Toen ze aan het lopen waren zei Thunder wat maar hij luisterd niet. Imiddels waren ze aangekomen bij een boom met boven en beneden een plekje. Graykit besloot zelf beneden te gaan slapen. Maar naast hem was zijn zusje in slaap gevallen. Snel duwde hij haar ook in het holetje. Nu was het tijd om te gaan slapen en te dromen. Dus ging hij naast zijn zus liggen en viel in slaap.

Graykit schrok op en keek om zich heen. Ze waren nog steeds in de boom allen was het nu licht. Hij wou graag wat vangen voor zijn zus dus liep hij naar buiten. En rende een konijn tegemoet. Terwijl hij rende zag hij dat het konijn al een wond had. Het konijn was dus al een keer aangevallen. Toen hij het konijn te pakken had rende hij naar de boom en zeiWakker worden!

[100ste post in het topic feestje ]

Thunder had net het konijn dat Gray had gevangen opgesmikkeld. Samen met Gray natuurlijk. Nu liep Thunder door het bos. Het was stil in het bos. Het enigen wat ze hoorde was de zachte wind, en de knisperende blaadjes onder haar poten.Ze was op zoek naar een prooi. Ze kreeg al training van Thunderheart. En moest nog leren vechten, hoewel ze het al kon. Ze had al gevochten met een hond. Toch ging het met de hond beter dan met Thunderheart. Thunder zat op dit moment in een tweestrijd. Het was meschine raar maar....... Meschine wou ze wel aansluiten bij de bloodclan. Ze wist niet waarom, ze wou ook roque blijven. Op dit moment had ze geen idee. Thunder wist niet of ze het aan haar ouders moest vertellen. Thunder stopte en keerde zich om, ze zou nu naar graykit gaan en het aan haar vertellen!

Thunder stopte en keerde zich om. Gray keek haar gek aan, en liep voorzichtig haar richting in. Opeens klonk er een geluid boven hen, alsof er een tak afbrak. Hij keek omhoog en inderdaad, er viel een tak recht boven hen. Snel rende hij naar Thunder en gaf haar een grote duw waardoor ze een heel eind opzijn schoof. En in het bos hoorde je een harde plof. Gray kreeg de tak op zijn vacht te recht, hij begon te trekken maar een uitstekende tak had zijn vacht stevig vast. "Thunder je moet Redeye en Flashcoat halen, wij kunnen deze tak niet aan. Het moet voorzichtig gedaan worden anders gaat mijn vel open." fluisterde hij tegen Thunder" Het is nu niet het moment om hierover te praten maar.......kan je ook vragen of ik haar mag spreken?" Gray bleef daar liggen en wachte op antwoord.

"Thunder je moet Redeye en Flashcoat halen, wij kunnen deze tak niet aan. Het moet voorzichtig gedaan worden anders gaat mijn vel open. Het is nu niet het moment om hierover te praten maar.......kan je ook vragen of ik haar mag spreken?" Thunder keek Gray verbaasd aan. Haar broertje had haar gerd van die tak. Anders had zij er nu onder gelegen. Thunder dacht niet na over wat Gray had gezegd. Ze was verzonken in gedachten, over van alles en nog wat. De bloodclan, was ze een goeie kat? Of een slechte? Ze wist het niet, had geen idee wat ze nu moest doen. Thunder zette een paar stappen achetr uit. Wat moest hij doen? Ze wist eht niet meer. Eigelijk was het antwoord heel simpel, naar haar ouders gaan om Gray te helpen. Maar wedden dat die neit omkeken naar haar! Ze zou duizend keer mam roepen, pap roepen! Maar niks zou helpen. Ze hadden nieuwe kittens! Waarom zouden ze eigelijk nieuwe nemen! Ze had ons toch! "Ik help je wel, het lukt me wel! Je vacht gat heus niet open" Thunder keek erst goed waar het vast zat. En zag al snel dat dit niet moeilijk was, eht leek alleen maar moeilijk maar als je er goed naar keek...... Thunder zag het takje dat ze moest weg halen. Ze brak het af van de gorte tak en duwde de grote tak weg. Zo nu dat kleine takje nog, maar dat is een makkie! Ze haalde het overige takje ook van gray af, maar wel wat voorzichtiger, zodat Grays vel niet open ging. Ja hoor het was gelukt! "Zo! Het is gelukt, zie je wel. Het leek moeilijk maar dat was het niet. Er is alleen wel een stukje haar mee gegaan, het zat namelijk helemaal verwikkelt in je vacht! Sorry dat ik mam en pap niet haalde, ik wil ze even niet spreken. Bovendien zouden ze toch geen aandacht aan mij besteden. Hoe vaak ik ook mam, of pap roep! Ze hebben namelijk nieuwe kittens! Waarom!!!!! Ik bedoel, zijn wij niet goed genoeg ofzo? Wat is er mis met ons!" Thunder keerde zich om en renden het bos in, ze wist precies waar heen. Ze had laatst een beetje rondgelopen en had toen de uitagng van het bos gevonden, en zag daar allemaal grote, hoge stenen dingen, en anderen katten! Met dingen om hun nek. En ze had al eens bloodclan geroken, en die rook ze daar ook. Thunder renden die kant op. Maar stopte toen, meschine moet ik het niet doen? Of wel, ik ben er nu toch al bijna! Auwww, een steek in haar hoofd verjoeg ale gedachtes. Zodra de steek weg was kwamen alle gedachtes weer in haar op. Ik weet het niet meer, ik weet het echt niet meer. Een traan verscheen op de wang van Thunder. De wolken werder dichter en het begon te regenen, het maakte Thunder allemaal niks meer uit. Ze was nog wel even weg van de uitgang van het bos, ze leip richting een open plek. Daar ging ze midden in liggen. Ze begon weer steken te krijgen, naren steken in haar hoofd. Was Flashcoat of Redeye hier nu maar. Thunder moest denken aan toen ze nog heel klein was. Hoe ze altijd mee ging jagen. Hoe ze met haar broertjes en zusjes speelde. Die ze overgens al een tijd niet meer had gezien. Maar nu, nu voelde Thunder zich alleen. Heel alleen. Zal dit het einde zijn? Dacht Thunder. Als niemand me komt helpen meschien wel. Thunder merkte ook dat ze vreselijke honger en dorst had. Iemand moest haar helpen nu. Thunder kreeg overal last van. Ze begon te niesen, en stond op om vervogens over te geven. Daarna ging ze iets verderop weer liggen. Ze had hulp nodig nu. Haar doorweekte vacht plakte overal. Het begon steeds harder te regenen. Er lekk geen einde aan te komen. Was ik nou maar nooit weggegaan. Meschien dat Gray Redeye en Flashcoat kan halen? Ik hoop dat ze e gevlolgd is. Afentoe komt dat volegen van haar flink te pas! "Gray, als je daar bendt. haal Mam en Pap. Ik heb hulp nodig. Kom asjeblieft zo ie zo terug! Of mam en Pap nou komen of neit. Ik heb je nodig Gray. Sorry dat ik weg renden!" Het kwam er niet bepaald hard uit, maar hopelijk kon Gray het horen. Thunder sloot langzaam haar ogen. En hoopte dat Gray met hulp, of desnoods alleen terug zou komen. Ze vertrouwde haar broertje volop!

"Gray, als je daar bendt. haal Mam en Pap. Ik heb hulp nodig. Kom asjeblieft zo ie zo terug! Of mam en Pap nou komen of neit. Ik heb je nodig Gray. Sorry dat ik weg renden!" Het kwam er niet bepaald hard uit, maar hopelijk kon Gray het horen. Thunder sloot langzaam haar ogen. Een kleine grijze kitten keek naar haar zusje en hij was zich rot geschrokken. Hij liep naar voren en zei:"Thunder wat is er moet ik wat doen! En ja wat dan! En wie of wat of waar!!" riep hij in paniek. "Ik ga mam niet halen ik blijf hier starks gebeurd er iets, en dan ga je..."Het word dat hij van plan was te zeggen besloot hij op het laatse moment toch maar niet te zeggen. Gray kwam naar haar toe en legde zijn hoofd in haar nek en ging liggen."Ik zat net te denken Redeye en Flashcoat hebben nieuwe kittens en wij zijn bijna 1 moeten we niet onze eigen weg gaan, we zitten we ze alleen maar in de weg. Hij draaide zich om en keek recht in haar ogen.

"Thunder wat is er moet ik wat doen! En ja wat dan! En wie of wat of waar!!" riep hij in paniek. "Ik ga mam niet halen ik blijf hier starks gebeurd er iets, en dan ga je..." Hij maake zijn zin niet af maar Thunder kon raden wat hij wou zeggen. Gray kwam naar haar toe en legde zijn hoofd in haar nek en ging liggen."Ik zat net te denken Redeye en Flashcoat hebben nieuwe kittens en wij zijn bijna 1 moeten we niet onze eigen weg gaan, we zitten we ze alleen maar in de weg." Hij draaide zich om en keek recht in haar ogen.
"Ja, nouja. Je hebt gelijk. Maar eerst moet ik beter worden. En, waarom hbben ze eigelijk nieuwe kittens genomen! Wij zijn vast niet goed genoeg! Ze zijn alleen maar bezig met hun nieuwe, blijkbaar beteren kittens!" Er verscheen een traan op Thunders gezicht. Thunder was te moe om er over na te de nken. Ze verstopte haar gezich in de vacht van Gray. Zo viel ze snel in slaap.

Toen Thunder weer wakker werd was haar hoofdpijn voor een groot deel weg. Ze was alleen nog een beetje misselijk. En natuurlijk ook nog verdrietig over haar ouders en hun nieuwe kittens. "Gray..... Ik wil jou niet verlaten. Jij bendt mijn broetje en we zijn dan welbijna een jaar. En we moeten er ooit op iut gaan maar toch... Ik zat erover te denken om in de bloodclan te gaan. Maar, nee. Ik wil niet in de bloodcan. Vandaar dat ik zo verward was de laatste tijd, sorry daarvoor. Thunder keek haar broefrtje aan. Zou hij het zelfde denken over hun ouders.

(Sorry flut en ook sorry voor de typ fouten)

"Ja, nouja. Je hebt gelijk. Maar eerst moet ik beter worden. En, waarom hbben ze eigelijk nieuwe kittens genomen! Wij zijn vast niet goed genoeg! Ze zijn alleen maar bezig met hun nieuwe, blijkbaar beteren kittens!" Er verscheen een traan op Thunders gezicht. Thunder was te moe om er over na te de nken. Ze verstopte haar gezich in de vacht van Gray. Zo viel ze snel in slaap. Thunder had gelijk! Redeye en Flashcoat willen alleen maar meer en als deze kittens groot zijn gaan ze nog een keer! Hij legde zijn hoofd op die van Thunder en deed zijn ogen dicht en viel met een vervelend gevoel weer in slaap.

"Gray..... Ik wil jou niet verlaten. Jij bendt mijn broetje en we zijn dan welbijna een jaar. En we moeten er ooit op iut gaan maar toch... Ik zat erover te denken om in de bloodclan te gaan. Maar, nee. Ik wil niet in de bloodcan. Vandaar dat ik zo verward was de laatste tijd, sorry daarvoor." Van die woorden openden hij voorzichtig zijn ogen en keek zijn zusje verbaasd aan. "Ja, ik snap wat je bedoelt maar we kunnen hier niet voor eeuwig blijven. En als we weggaan moeten we het wel tegen mam en pap zeggen." zei hij nog een beetje slaperig."Toch heb ik de neiging om de wijde wereld in te trekken. Er allen opuitgaan lijkt me wel eng dus......zou je met mij mee willen gaan dan?"

"Ja, ik snap wat je bedoelt maar we kunnen hier niet voor eeuwig blijven. En als we weggaan moeten we het wel tegen mam en pap zeggen. Toch heb ik de neiging om de wijde wereld in te trekken. Er allen opuitgaan lijkt me wel eng dus......zou je met mij mee willen gaan dan?" Thunder wou dolgraag mee. Ze zou dan niet alleen zijn. Dan was ze met haar broertje! "ja, i wil echt heel graag mee. Tuur ijk zeggen we het tegen onze ouders. Alleen, hun hebben nieuwe kittens dus het boeit een vast niks! Weetje wat, we gaan nu! En dan vraag ik gelijk waarom ze nieuwe kittens hebben genomen." Thunder wou het wel vragen en ze zei het ook wel. Maar toch twijfelde ze...... Ze zouden vast weer aan komen met zo'n klets praatje! Thunder stond vorzichtig op. Omdat ze zo lang had gelegen kreeg ze een zwaar gevoel in haar hoofd. Maar dat verdween al snel weer. Thunder ging alvast richting de boom, waar ze waarschijnlijk hun nieuwe kittens ook hadden gekregen.

(gray, meschien moeten we het stukje over dat we erzijn en zo en het zeggen. Bij het topic doen waar redeye en flashcoat een twede nestje hebben gekregen!)

whiterose sprong snel over het terein en rook een geur die vies in haar luchtwegen was. Redeye ze wist dat het waar was en begon harder te rennen dan dat haar poten het aan kon verdragen. Terwijl ze doro de bossen rende en elke opstakel ontweek kwam Whiterose met haar witet glanzende vacht en rode ogen dichter bij haar doel. Het zou niet meer lang duren en ze zou er dan zijn e voelde de spanning wat dara gebeurde en zou een gunst doen voor haar grote zus. Een gunst na het evraard een gunst omdat het haar familie was. Whiterosen keek pissig door de bomen en zag doen de katten staan. Whiterose's eerste blik ging op Redeye maar daar was ze niet geintreseerd en liep toen gewoon rustig naar haar toe en keek haar aan en bleef rustig. whiterose had geen zin vandaga om tegen haar verzetten want ze wist dat ze haar kracht nuttiger gebruiken dan voor haar. Whiterose keek town naar de kater die ze niet herkende en een vals glimlachje kwam van haar kop af. Aangenaamd hopelijk hefet em zus het ooit over me gehad." Zei whiterose met een speelse stem en wou er zelfs bij gaan spinenn doro haar egdachten die in haar speelde. "Leuk ej weer et zien zus." Sprak e aan en keek toen naar Redeye die haar zelf niet meer was. Maar Whiterosen verwisselde meteen naar de kater en ging met alle gerust naast Redeye staan en keek haar aan.