Yea, Im looking at you! (XX)

Thunderkit keek naar de grote zwarte poes. Ze zag ook dat redeye en de zwartepoes elkaar al keneden. Thunderkit wou even een kijkje nemen. Dus ze liep naar whiteshadow, die weer door zijn poten zakten.' Kom op ga staan, je hebt het net ook gedaan dan kan je het nu ook.' Zei thunderkit. Whiteshadow ging weer staan. 'Goed zo' zei thunderkit. Thunderkit keek naar de vreemde poes. Blijkbaar kennen redeye en de vreemde poes elkaar al. Redeye keek spijtig naar haar vriedin, zag thunderkit. Thunderkit vroeg aan redeye 'ben je bezorgt?' Redeye moest lachen, maar toen ze naar haar vriedin keek had ze meteen weer een serieuse blik. Thunderkit miauwde vriendschappelijk naar de zwarte poes.' Ga allemaal maar weer spelen,' zei redeye. redeye vroeg aan flashcoat of hij even wou opletten. 'Tuurlijk wil ik dat' had flashcoat geantwoord. Flashcoat werd al snel bedolven onder allen kittens. Behalven onder whiteshadow en thunderkit. Thunderkit liep naar whiteshadow toe en vroeg 'je bendt zelfvezekerde he?' Waarop whiteshadow ja had geantwoord. 'Wat ga jij dfan doen?' Vroeg whiteshadow. 'Weet niet,' zei thunderkit. Thunderkit wou graag weten waar redeye en haar vriedin het over hadden. Thunderkit vond het wel spannend. Dadelijk zou de zwarte poes een van de kittens pakken? Nee dat zal toch niet dacht thunderkit. Thunderkit vertelde aan whiteshadow wat ze dacht.'Nee dat zou de zwarte poes toch niet doen?' Zei whiteshadow.'Kom zei thunderkit dan gaan we ook op flashcoat springen, anders heb je ook niks te doen!' Zei thunderkit.'Okey okey,' zei whiteshadow. Dus thunderkit en whiteshadow sprongen ook op flashcoat. Zo bleven ze nog een tijdje spelen..........

Blacksoul ontspande toen Redeye haar hoofd in haar zij zette. Plotseling sprong er een van de kittens naar voren en ging tussen de poten van Redeye staan. Hij blies. Blacksouls ontspanning was direct weer weg. Ze zette haar nagels uit en keek woedend naar het kittentje. Het bood meteen zijn exuses aan. Toch bleef Blacksoul gespannen. Redeye zei tegen de kittens dat ze moesten gaan spelen. Blacksoul ging zitten en begon haar gefrustreede haren die omhoog waren gekomen weer neer te leggen. Ze begon zich daarna te wassen. Toen ze weer naar Redeye keek zag ze hoe liefdevol ze naar de kittens keek. Toen Redeye zich weer omdraaide. Laaide woede op in Blacksoul. Al haar haren kwamen weer overeind. Woest stond ze op en zette haar nagels uit.''Ik dacht dat ik je kon vertrouwen Redeye, Whiterose had gelijk. Was je maar in de clan gebleven.'' Blacksoul spuugde de woorden uit. Ze hief haar klauwen en maakte een venijnige schram op Redeye's wang. Ze draaide zich om en liep boos de open plek weer af. Zo boos was ze nog nooit geweest. Ze wist waar ze heen ging. Ze ging naar Whiterose, om haar haar exuses aan te bieden en te zeggen dat ze geleik had. Blacksoul kookte van woede. Ze begon te rennen, en de adrealine ging door haar hele lichaam. Tranen kwamen, Ze dacht dat ze Redeye kon vertrouwen. Waar had ze zich in vergist?

''Ik dacht dat ik je kon vertrouwen Redeye, Whiterose had gelijk. Was je maar in de clan gebleven.'' Spuugde Blacksoul naar haar waarna ze haar sloeg met haar nagels uit. Redeye voelde een schok door zich heen gaan en daarna woede. "Als je zo close met mijn zusje bent, dan hoor je het hele verhaal te weten! En waarom voeg je je dan niet lekker zelf bij de Shadowclan als je zo van clans houd." Redeye schreeuwde woedend de woorden uit. Haar beste vriendin, wie ze altijd zo had vertrouwd keerde zich tegen haar, en voor haar zusje. Haar zusje die haar dood wou hebben. Ze richtte zich op Flashcoat en haar kits. "Zijn jullie oké?" Fluisterde ze zacht. Daarna draaide de zwarte poes zich om en zette het op een lopen achter Blacksoul aan. Ze moest eerder bij de poes zijn dan dat haar beste vriendin bij haar zusje was. Ze hoefde haar nog niet onder ogen te komen. De ren was lang en zwaar, ze volgde de snelle hartslag van Blacksoul. Ze wou zo graag dat ze fatsoenlijk met de kat kon praten dat ze er niet op lette dat ze steeds dichter bij haar oude Territorium kwam. De plek die ze uit haar hoofd had geband. Ze bleef stilstaan. De ademhaling van Blacksoul was dichtbij. Ze hoorde niets anders dan die van haar geliefde vriendin. Whiterose was er dus niet. "Blacksoul kom terug, we moeten dit uitpraten. Loop niet weg. Niet naar HAAR." De laatste woorden kwamen er smekend uit.

Blacksoul rende en rende, dichter na het shadowclanterretorium. ze hoorde Redeye achter haar aan komen.''Als je goed had na gedacht dan wist je dat ik al bij een clan zat!'' Gilde Blacksoul over haar schouder. Ze zat bij de bloodclan. Domme stomme Redeye Dacht Blacksoul. Ze ontblootte haar tanden en versnelde haar pas.''Blacksoul kom terug, we moeten dit uitpraten. Loop niet weg. Niet naar HAAR.'' Ze hoorde Redeye de woorden uit schreeuwen. De laatste woorden waren gewoon smekend.''Te laat Redeye, al die geheimen die je voor mij had, en de mijne heb ik gewoon vertelt. Ik had je niet moeten vertrouwen. Het is te laat. Als je nog van me houdt moet je me maar tegen houden.'' Schreeuwde Blacksoul terug. Ze Begon weer te rennen. Verblindt door woede en verdriet. Ze stoote ruw tegen een steen aan maar ze rende verder. Ze kon niet meer horen of Redeye nog achter haar aankwam. Ze hoorde niks meer.''Whiterose..het spijt me..'' Fluisterde Blacksoul inzichzelf. Ze kreeg weer een beetje zicht door de tranen heen. Ze was bijna bij het Shadowclanterretorium. Ze stopte even schudde haar kop. De tranen vlogen in het rond.
Daar ging ze. Ze bedacht zich geen moment. Redeye was gewoon niet te vertrouwen.

(ik maak een nieuw topic bij de grenslijnen aan, dat lijkt me beter voor dit.)

Flashcoat rende achter de zwarte poes aan."Blijf van Redeye af jij lelijk monster!" Riep hij woedend uit. Flashcoat was geen slome duikelaar. Hij nam een hoge sprong en sette zijn nagels in Blacksoul's huis. "Daarna boorde hij zijn tanden in haar nek.
één klauw trok hij uit de huid en drukte hem in Blacksoul's oog. "DIT IS MIJN TERRITORIUM! JE HAD BETER KUNNEN ZORGEN DAT JE HIER NIET GEKOMEN WAS!" Schreeuwde hij boos. Zijn nagels hadden Blacksoul blijkbaar aan het soppen gemaakt."Redeye ga terug naar de kits! Ik reken wel af met dit mormel!" Hij drukte zijn nagels dieper in de huid. Hij voelde het vlees van Blacksoul. "Ik had niet gedacht dat het zover moest komen!" Flashcoat kreeg ook een krab in zijn oog van Blacksoul. "Je vecht echt als een poesiepoes!" Zei Flashcoat. Toen boorde hij zijn tanden zó diep in haar nek dat Blacksoul omlaag zakte. "Volgens mij is ze dood." Zei hij. Het was tenslotte zijn terrytorium. Hij hoopte dat ze dood was.

(Het is XX Maar ik heb je niet gedoodt Blacksoul. Hij denkt alleen dat je doodbent)

Redeye kwam in de buurt van Blacksoul en wou haar roepen. Voor ze iets kon zeggen hoorde ze Flashcoat schreeuwen. "Blijf van Redeye af jij lelijk monster! DIT IS MIJN TERRITORIUM! JE HAD BETER KUNNEN ZORGEN DAT JE HIER NIET GEKOMEN WAS! Redeye ga terug naar de kits!" Redeye stond als verdoofd bij naar schouwspel te kijken. " Ik reken wel af met dit mormel!" Gromde Flashcoat. "Ik had niet gedacht dat het zover moest komen!" Gromde Flashcoat en kreeg ook een krab in zijn oog van Blacksoul. "Je vecht echt als een poesiepoes!" Riep Flashcoat. daarop. Toen boorde de kater zijn tanden zó diep in haar nek dat Blacksoul omlaag zakte. "Volgens mij is ze dood." Fluisterde Flashcoat naar Redeye."Blacksoul.." Fluisterde Redeye zacht. Ze kwam naar Flashcoat en het lichaam van Blacksoul toe. Al wat ze hoorde was het harde snelle Hartkloppen van Flashcoat. Ze keek naar Blacksoul. Ze voelde een traan opwellen en draaide zich om. "We moeten naar de kits." Zei Redeye zacht met de pijn in haar stem. Ze liep voor, ze wist niet of Flashcoat haar zou volgen. Ze kwam bij de boom aan en haar kits begroette haar. Redeye lette er niet op en sprong de boom in. Ze klom helemaal naar boven naar waar haar kits haar nog niet konden volgen. Ze wou alleen zijn. Redeye legde haar kop op haar poten en staarde naar de zonsondergang. Ze voelde een traan over haar wang gaan. "Blacksoul, waarom moest jij je nou bij Starclan voegen. Waarom niet ik." Fluisterde Redeye zacht naar de Zilverpels. Ze sloot haar ogen. Redeye voelde niets anders dan tranen over haar wangen.

De ornaje kater sprong op haar af.''DIT IS MIJN TERRETORIUM! JE HAD BETER KUNNEN ZORGEN DAT JE HIER NIET GEKOMEN WAS! riep Flashcoat. Hij sprong boven op haar. Ze grauwde en krabde in zijn oog.''Je vecht als een poesiepoes!'' grauwde hij. Toen boorde Flashcoat zijn tanden diep in haar nek. Blacksoul zakte omlaag. Dit was het einde. Ze begon het licht van de sterrenclan al te zien. Plotseling kwam ze weer terug, de stem van Redeye.''Blacksoul..'' hoorde ze. Ze wilde wat zeggen, maar ze had de kracht er niet voor.''Blacksoul, waarom moest jij je nou bij de Starclan voegen. waarom niet ik.'' Ze hoorde het van heel ver komen.''Redeye..'' Ze kon het er nog net fluisterend uit krijgen. Ze viel weg.

Later.Veel later werd Blacksoul weer wakker. De pijn was een beetje weggetrokken. Ze had pijn in haar nek, en plost herrinnerde ze zich weer wat er gebeurd was. Flashcoat had haar aangevallen. Ze kreunde. Was Redeye nog in de buurt? Het deed haar niks. Ze kon nog zwakjes staan. Ze porbeerde het. Ze viel. Ze stond weer op en strompelde met haar vacht geklikt en vol bloed naar de schaduwen van de struiken. Ze ging weer liggen en kreunde. Ze was nauwelijks bij kennis. Ze probeerde zich te wassen. Maar de pijn in haar nek deed het stoppen. Ze legde haar kop op haar poten en bad tot de Starclan. Ze viel weer weg. Klaar om zich weer bij de sterrenclan te voegen.

(ik heb niet dood maar ik ga uit het topic)

Thunderkit keek naar boven. Ze zag redeye op een tak liggen. Ze zag iets glinstere op de wang van redeye. Thunderkit liep naar flashcoat en miauwde bezorgt.' Wat is er met redeye.' Vroeg thunderkit. Toen ze antwoord van flashcoat had gekregen keek ze nog even naar redeye en ging toen met haar broertjes en zusjes spelen. Thunderkit zag dat whiteshadow veel zelfverzekerde was dan vroeger. Thunderkit zag een muis lopen. Ze had er gisteren geen gevangen dus ze besloot het nu te proberen. Ze ging plat liggen wachte op het goede moment en sprong. Ze beet de muis dood en pakte hem daarna op om vervogens mee te spelen. Dus ze liet het zien aan haar broertjes en zusjes om er mee te spelen. Het begon hard te regen. Eigelijk moesten ze naar binnen maar ze wouden niet. Dus ze bleefen gewoon in de regen spelen. Thunderkit renden naar flashcoat toe en sprong op zijn rug. Maar dat lukte niet echt want flashcoat was nogal hoog. Toen het nog harder begon te regen renden wel alle kittens de boom in. Iedereen zocht zijn plekje en ging slapen. Thunderkit zag redeye nog steeds niet verschijnen. Ik ga maar gewoon slapen, dacht thunderkit. En zo viel thunderkit vredig in slaap........

Zijn zusje was een goede vriendin ook. Ze hielp hem en, gaf hem steun. Zijn moeder en vader renden achter de zwarte poes aan. Hij was zelfzekerder, ookal zakte hij soms nog door zijn poten. Hij had al veel gespeelt met zijn broertjes en zusjes. Maar soms was hij liever aleen. Zijn zusje thunderkit had een muis gevangen en ze gingen spelen. Hij maakte zich ook zorgen over zijn dierbare moeder. Sinds de zwarte kat was weg gerend lag z maar op de tak. Whiteshadow ging naar de boom toe waar zijn moeder lach. Maar voor hij er was begon het te regenen. Iedereen liep naar de boom. Maar hij bleef naar zijn moeder gaan. Het begon harder te regenen het kon hem niet schelen. Toen hij net bij de boom was zakte hij door zijn poten. Hij miauwde naar zijn moeder "ik heb een beetje honger." Maar terwijl lach hij daar ook maar. Het was ook omdat zijn lange vacht zwaar was van de regen. "Ik vind het er voor je, het is mijn schuld. Ik had niet zo moeten blazen naar jou vriendin." Zei hij terweil hij nog steeds onder aan die boom lach. Hij probeerde recht te komen en het lukte een beetje. Hij proberde in de boom te klimmen. Ook dat lukte een beetje. Maar hij kwam niet tot aan de laagste tak. Zijn moeder had hem wel gehoort. Want ze keek naar hem. Hij ging liggen en keek zijn moeder ook aan. Toen rolde hij zich op en deed zijn ogen toe. Maar hij sliep niet, neen hij wachte tot zijn moeder hem naar de holleboom bracht. Of tot dat ze hem bij haar nam. Daar wachte hij nu op. Onder aan de boom waar hij nu lag. Was het nog best droog.

Thjunderkit werdt wakker. Ze zag whiteshadow nergens. Dus ze liep naar buiten om hem te zoeken. Ze zag whiteshadow onder de boom liggen. Het was al een beetje minder gaan regen. Thunderkit liep naar white shdaow toe en vroeg'waarom ligh je hier.'Ze kreeg geen antwpoord dus ze vroeg het nog een keer. Toen ze antwoord had gekregen ging ze naast hem liggen en zei 'het helpt niet om hier te blijven liggen, je kan beter de boom in gaan en wachten tot mamma zelf kiest om naar benden te gaan.' Zei thunderkit. Ze zei meteen daarna 'ze is verdrietig, ja ik heb ook honger maar we moeten wachten.'Thunderkit en whiteshadow probeerde toch ondanks wat ze had gezegt nog een keer te miauwen, meschien kwam ze dan wel naar beneden. Thunderkit miauwde en whiteshadow ook. Maar het hielp niet. 'Kom whiteshadow het is opgehouden met regen we gaan spelen. Het klikte heel erg tussen whiteshadpow en thunderkit. Als de een hulp nodig had dan hielp de ander hem of haar. Thunderkit liep naar flashcoat toe om te vragen of ze mochten buiten spelen. Flashcoat vpond het goed dus ze gingen spelen. Ze hadden de muis van gisteren nog bewaardt dus thunderkit en whiteshadow gingen er mee spelen. De anderen kits sliepen nog. Thunderkit zag redeye naar benden komen en renden naar haar teo. 'Kom whiteshadow mamma is re riep ze.' Whiteshadow volgede haar meteen. En toen ze bioj redeye waren begonen ze meteen te drinken. Heerlijk die melk. Toen ze allebei alles op hadden beggonen ze weer te spelen. Opeens zag thunderkit een hond uit bhet bosa komen rennen. Het renden op haar af en pakte har bij haar nekvel. Het ene moment had thunderkit haar ogen dicht geknepoen en het anderen moment zag ze redeye op de hhond sprinbgen. De hond liet thunbderkit los maat pakte whiteshadow. Miauw klonk het uit whiteshadows bekje komen. Thunderkit renden naar flashcoat en maakte hem wakker. Éen hond een hond.'Riep ze. Alle kittens gingen opgepropt in een hoekje zitten. Ze zag whiteshadwo naar binnen komen rennen. Thunderkit zag ook dat graykit extra bang was omdat ze het eerder had meegemaakt toen ze was weggeloipen. Een tijdje later kwamen redeye en flashcoat naar binnen rennen. Whiteshadowe en thunderkit hadden een beetje bloed bij hun nekvel omdat ze daar waren opgepakt en hen en weer geschudt waren. Het was gelukkig niks erg. Er werdt gevraagd of iederen okey was en er was gelukkig niks. Thunderkit liep naar graykit toe en gaf een likje. 'Broertje van me nu weet ik hoe jij je hebt gevoeld bij die hond en whiteshadow waarschijnlijk ook.'Zei thunderkit. Redeye en flashciat liepen omstebeurt naar het meer toe om zich schoon te wassen. Whiteshadow ging met redeye mee om het bloed van ze vacht te halen en thunderkit met flashcoat om de zelfde reden natuurlijk. Toen ze allemaal weer terug waren gingen ze slapen. Thunderkit ging naast whiteshadow liggen. En kroop tegen hem aan. En graykit kwam er ook bij. Zo vielen thunderkit tussen haar twee broertjes in slaap.....

Redeye keek op naar Whiteshadow en Thunderkit die onder de boom waar zij in lag zate te mauwen. Redeye zuchtte en legde haar kop opnieuw op haar poten. Ze liepen opnieuw weg om te spelen en Redeye zuchtte. Ze wist dat ze honger hadden en dat ze naar beneden moest komen. Redeye zette zich over haar verdriet heen en sprong de boom uit. Meteen kropen de kits naar haar toe en begonnen te drinken. Ze likte ze even en knikte naar Flashcoat. Ineens rook ze een scherpe geur en riep dat de kits weg moesten rennen. Thunderkit en Whiterose bleven staan. Ze gromde naar de hond en sloeg haar nagels uit. Het dier lette niet eens op haar en pakte Thunderkit plotseling vast. Hij schudde haar ruw door elkaar en Redeye sloeg een kreet van woede. Ze sprong in de nek van het beest en haakte haar nagels in zijn stugge vacht. Hij liet piepend haar kitten los die wegrende en Flashcoat kwam uit de boom die ook op de hond sprong. De hond pakte ruw Whiteshadow en beet hard in zijn nekje. Redeye sprong in naar de hond zijn bek en rukte haar kitten uit zijn mond. Ze duwde hem in de richting van de boom en sprong grommend op de hond. "Jij blijft van mijn kittens af!" Schreeuwde ze. Ze beet in het beest en hij draaide zich piepend om en rende weg.
Ze zuchtte en kwam terug de boom in. "Hij is weg." Zuchtte ze.

Toen zijn zusje en hij dan toch maar gaan spelen waren. Kwam hun moeder eindelijk de boom uit. Ze begonnen te drinken. Maar niet veel later kwam er een hond af. De andere liepen naar de boom. Maar hij en zijn zusje niet, zij bleven staan. De hond pakte zijn zusje. "Blijf van mijn zus af." Gromde hij. Maar gelukig was redeye en flashcoat er ook. De hond liet zijn zusje gelukig los. Toen hij naar zijn zusje wou gaan nam de hond hem vast. Hij piepte even en zette zijn klauwtjes in de muil. Maar dat hielp niet zo veel. Zijn moeder raste hem uit de bek van de hond. Hij viel hard op de grond, en liep snel naar de boom. Hij had geluk dat zijn bennen hem nu wel wilde draagen. Iedereen was oke, ookal bloede thunderkit en hij erg veel. Hij ging mee met zijn moeder om het bloed uit zijn haren te wassen. Thunderkit deed het zelfde met hun vader. Toen ze eindelijk proper waren gingen ze terug naar de boom. "bedankt." Zei hij nog tegen zijn moeder en vader. Toen ging hij maar gaan slapen. Zijn zusje tunderkit ging naast hem liggen. Daar was hij al heel blij mee. Whiteshadow haf haar een lik. Toen kwam zijn broertje graykit er ook bij. Hij haf hem ook een lik. Nu waren ze al met drieën die zo goed over één kwamen. Met die gedachten viel hij rustig in slaap.

Het was nog vroeg toen hij waker werd naast zijn zusje en broertje. Hij stond zo still mogelijk op. Zodat hij nieumand waker maakte. Hij keek nog eens of er egt niemand waker was en liep naar buiten. Het was nog redelijk koel. Maar met zijn lange haren voelde hij het niet echt. Hij ging naar het meertje en keek naar zich zelf. Whiteshadow leek echt niet op zijn familie. Maar hij hield wel veel van hen. Dat klimmen van gidteren ging eigenlijk nog niet zo slecht. dus hij zou het nog eens proberen. Hij liep naar de dichtsbijzijnde boom enproberde te klimmen. Het lukte even ver als de dag er voor. Maar toen viel hij. Het werd nu ook al klaarder. Hij keek even naar de hole boom, dat hun thuis was. Hij zach al beweeging er in. Maar daar trok hij zich nu niet te weel wan aan. Hij klowterde weer de boom in. Hij kwam al bijna aan de eerste tak. Toen hij "Whiteshadow." Hoorde roepen. Het was zijn moeder. Die hem wel waarsheinlijk had gezien. Door de schok viel hij naar beneden. Hij deed een paar koprollen en viel toen op zijn zij. Whiteshadow had een beetje pijn. Ook weer aan de wonde dat de hond had gemaakt. Het was weer open. Langzaam werd zijn nek vacht weer rood. Hij was niet echt boos, maar hij was teleur gesteld. Zijn moeders toon had hij niet kunnen begrijpen. Was het trots, bezorgdheid, of boosheid. Of was het mischien nog wat anders. Hij wist het niet. Dus hij bleef daar maar liggen op zijn zij. Met zijn ogen open, hij keek voor zich uit.

Thunderkit merkte dat whiteshadow en redeye allebei weg waren. Zouden ze zijn gaan jagen dacht thunderkit. Thunderkit besloot naar buiten te gaan om te kjken. Thunderkit zag whiteshadow op zijn zij liggen en redey naast hem staan. Thunderkit zag dat redeye whiteshadow probeerde omhoog te krijgen. Thunderkit liep langzaam naar ze toe en vroeg 'wat is er?' Thunderkit kreeg geen antwoord van whiteshadow maar wel van redeye. 'Kom op opstaan.' Zei thunderkit tegen whiteshadow. Whiteshadow stond noig steeds niet op. Thunderkit had een val gehoord dus whiteshadow was waarschijnlijk gevallen. Thunderkit had aan redeye gevraagdt hoe hij was gevallen en redeye vertelde haar dat hij uit de boom was gevallen. Thunderkit liep nog iets dichter bij en gaf een flinke lik over whiteshadows neus. Toen whiteshadow nog steeds niet ging staan besloot ze maar te gaan liggen tot hij ging staan. Ze zag hoe redeye probeerde whiteshadow omhoog te krijgen maar telkens als het lukte viel hij weer. Opeengeven moment werd thunderkit boos en riep hard 'Ga nou staan slappeling.' Meteen daarna renden thunderkit naar het meertje toe. Daar begon thunderkit stilletjes te huilen. Thunderkit voelde zich fijn bij de stromende rivier. Ze hoorde het geruis en dat trooste haar voor een groot deel. Ik had niet zo moeten uitvallen. Dacht thunderkit. 'Hij kan er ook niks aan doen, en meschien is het niet zo erg wat ik zei maar bij hem kwam het wel heel hard aan.' Zei thunderkit hardop. Thundekit zei zeg maar tegen de rivier wat ze voelde. Na een tijdje besloot ze terg te gaan. Thunderkit liep naar whiteshadow toe en zei: 'het spijt me echt heel heel heel erg.' 'Ik had niet zo moeten uitvallen.' Zei thunderkit meteen daarna. Thunderkit gaf een verme lik over de neus van whiteshadow en zei, 'kom je dan gaan we proberen in de boom te klimmen.' Toen thunderkit bijna bij de eerste tak was glee ze uit en viel ze naar benden. Ze moest lachen en probeerde het daarna meteen nog een keer. Het lukte haar! Thunderkit was erg tots op zich zelf. Dus ze liep veder naar het einde van de tak. Het einde was natuurlijk wat minder stevig, dus voor ze het wist hoorde ze een krak en viel ze. Ze viel met een plof op de grond en sloot haar ogen. Toen ze ze weer open deed zag ze dat niemand het had gemerkt. Dus ze stond op en liep wankelend naar de boom en miauwde schel. Haar pootje bloede wel een beetje. Omdat ze zich wel had geprobeerdt tegen te houden maar dat was niet echt gelukt. Ze liep naar redeye toe en zei, 'ik ben uit de boom gevallen en toen probeerde ik me tegen te houden alleen is dat nietzo goed afgelopen.' Thunderkit leip naar het meertje toe om het af te spoelen. Toen ze haar pootje aan het wassen was keek ze of ze een vis zag. Nergens dacht thunderkit. Dus toen ze klaar was ging ze liggen en wachten. Een tijdje later zag ze een vis. Ik heb dit nog nooit gedaan maar ik probeer het gewoon. Dacht thunderkit. DUs ze probeerde het het was mis. Na een paar keer lukte het. 'Eindelijk!' Riep thunderkit. Ze renden terug en liet het aan iedereen zien. De anderen kittens gingen er mee spelen en zij zelf ook. Zo bleven ze tot ze naar binnen moesten nog een hele tijd spelen.....

Graykit werd wakker van een schel gemiauw. Hij besloot buiten te gaan kijken. Maar zag niks. Hij draaide zijn hooft wat en zag daar thunderkit. Met een bloedend pootje naar redeye
lopen. Hij bleef bang kijken. Hij zag thunderkit naar de rivier lopen om zijn poot af te spoelen. Hij durfde er niet heen te gaan want hij zag thunderkit huilen. Graykit ging liggen wachten op het juiste moment om te komen. Na een tijdje begon thunderkit weer wat te doen. Hij deed een uitval op een vis. Graykit zag dat thunderkit wat was gekalmeerd. En hij besloot nu wel te komen. Maar hij had nog niet eens zijn eertse stap naar zijn richting gezet, of thunderkit had een vis te pakken! Graykit was super blij voor hem. En rende naar hem toe. Het was volgens Graykit onverwachts. Want thunderkit schrok op. Ze begonnen te spelen met de vis. De andere kittens kwam er ook bij. Graykit wou het nu ook proberen. Hij liep naar het water maar. Maar ze moesten naar binnen. Jammer morgen dan maar. Ze bleven binnen nog even spelen. Maar ze werden moe. Graykit ging bij flashcoat liggen. Maar kon niet slapen. Hij ging maar verzinnen wat hij morgen zou doen. Hij wou een vis vangen. En zijn droom net zoals thunderkit de boom in. Hij zou gaan vragen of flashcoat of redeye met hem wou oefenen met alles. Hij was niet bang. Dus morgen wil ik de boom in of het mag of niet! Ik wil er niet als laatste in. Whitshadow en thunderkit hebben het ook geprobeerd. Dus hij ook! Het eertse wat hij morgen gaat doen is klimmen. Hij was nu al wat rustiger geworden en sloot zijn ogen. De hele dag ging langs zijn ogen. En na een tijdje met zijn ogen dicht viel hij langzaam in slaap. Met een vreselijke droom. Hij klom daar de boom in en viel er uit met een gekneusde poot. Hij gaat zorgen dat het morgen dat niet uit komt. Maar dat toch niet gebeuren. Ik ben supersterk. Red het tot de top! Niemand houd mij tegen!!!

Thunderkit werd wakker. Ze stond op en liep naar buiten. De zon schitterde fel op de vacht van thunderkit. Ze besloot te gaan oefenen met de boom in klimmen. Het lukte er al naar de eerste tak maar ze wou percee naar de tweede tak. Dus bleef ze het probeeren. Toen het eindelijk lukte klom ze weer naarr benden. 'Weet je wat ik probeer gewoon elke da een tak hoger.' Zei ze tegen zichzelf. Ze liep naar het meertje toe om zich zelf te wassen. Toen ze in het water keek moest ze weer denken aan wat er gisteren was gebeurdt. Maar ja dat is verleden tijd, dacht ze. Thunderkit liep even terug naar de boom, omdat ze even naar het bos wou. Toen ze er was zag ze dat iedereen sliep en besloot ze er zelf op uit te gaan. Dus liep ze het veder het bos in. Er kwam een vlindertje langs vliegen, en thunderkit bleef hem volgen. Ze merkte niet dat ze al bijna uit het rogue gebied was. Toen het vlidertje te hoog vloog om hem nog te volgen bleef ze staan. Waar was ze? Waar moest ze heen. 'O nee heb ik dat weer.' Zei ze tegen zichzelf. NOu meschien gaat pappa of mamma jagen, en dan vinden ze me meschien. Dacht ze bij zichzelf o hoop op te doen. Thunderkit wist nog ongeveer uit welke richting ze kwam, dus besloot terug te lopen tot ze meschien de geur opving. Ze bleef lopen en lopen. Uiteidelijk ving ze de geur op. WOEF WOEF hoorde thunderkit in de verte. 'O nee ik kan me maar beter verstoppen.' Dacht thunderkit. Ze sprong in de bosjes. Maar hij kan natuurlijk mijn geur ruiken! Dacht thunderkit. Dus thunderkit begon te rennen en volgde haar geur van thuis. Na een lange tijd zag ze het! 'Ja thuis!' Riep ze. Ze struikelde makte een koprol en landen voor de boom. Thunderkit liep naar de boom en zag dat de anderen wakker werden. Blijkbaar heb ik ze wakker geschreeuwd. Dacht thunderkit. Thunderkit vertelde natuurlijk meteen aan graykit en whiteshadow wat ze had meegemaakt. Daarna vertelde ze het ook aan flashcoat en redeye. Thunderkit begon te spelen met de vissenkop en voeldde zich vredig tussen al haar broers en zussen...........

Redeye rekte zich na een zoveelste morgen weer uit. De dagen liepen in elkaar over en de kittens begonnen steeds ouder te worden. Ze gaf ze stuk voor stuk een lik om wakker te worden en duwde daarna haar kop in Flashcoat's pels. Ze stond op, rekte zich uit, en liep de holle boomstam uit. Zwak ochtendlicht begroette haar en een gesnor ontsnapte uit haar keel. Ze liep naar het meertje en keek naar het water. Het zat vol met vis. Redeye fixeerde zich op een grote karper. Veelste gevaarlijk zouden de meeste katten zeggen. Maar zij wist wel hoe ze moest jagen. Toen de vis langs haar heen zwom schepte ze bliksemsnel het idioot grote ding uit het water en sprong bovenop het spartelende lichaam. Snel maakte ze een eind aan de vis z'n leven en trok hem mee in de richting van de boomstam. Ze mauwde naar de kits die een voor een naar buiten kwamen. Ze gooide de karper neer en staarde er trots naar. "Vandaag zullen jullie voor de eerste keer verse prooi proeven jonge kittens van me." Sprak Redeye glimlachend en wachtte op hun antwoord hierop.

Rustig werd hij waker van een lik. De lik van zijn moeder. hij had geen zin om op te staan en bleef nog maar even liggen. Maar na een miauw van zijn moeder stond hij langzaam op. Whiteshadow strekkte zich uit. Langzaam liepo hij naar buiten. Hij zag nog wat wazig. Voor zich zag hij iets liggen maar wat. Hij haapte een keer. "Vandaag zullen jullie voor de eerste keer verse prooi proeven jonge kittens van me." Zei zijn moeder. Nu kreeg hij al wat scherper beeld (zo kon je het noemen.) Hij keek naar een grote vis. Toen keek hij zijn moeder maar raar aan. Ze verwachte toch niet dat zij dat helemaal zouden op eten. Hij nuffelde er maar een keer aan. Niet dat je daar veel aan had. Toen nam hij langzaam een klein hapje. Het smaakte wel lekker in de mond. Het was niet zoals melk. Maar het was ook wel lekker. "Wat is het?" Vroeg hij met een half volle mond. Hij wenkte naar achteren. Hij was duidelijk nogg niet zo goed wakker. Hij heewde nog een keer. Moest hij nu wachten op een antwoord. Of moest hij nog een hapje nemen. Hij verlangde eigenlijk ook naar wat melk. Maar ja.. Dat moest vroeg of laat toch eens stoppen. Dus besloot hij nog een hap te nemen. Weer de heerlijke aromas in zijn mond. Toen liep hij terug naar de holle boom. Hij schraapte een beetje zijn kleine nageltjes aan de boom stam. en liep weer naar buiten. Zo werd hij wel waker; Na een beetje gelopen te hebben was hij dat inderdaad? hij rolde ook een paar keer om.

Rainbowkit at ook wat hapjes van de vis, ze vond het eerst op noch even wennen toen vond ze het veel lekkerder. Opeens voelde ze iets hards tijdens het eten van de vis. Ze spuugte het uit, het was een soort wittig ding, ze voelde er noch een restje van het witte ding in haar mond,en slikte het maar in. Ze liep naar haar moeder en liet het witte ding liggen .Opeens voelde ze zich een beetje misselijk ze haalde moeilijk adem, en opeens zach ze helemaal zwart. Rainbowkit stikte! Ze lag op de grond ze kon nog maar een beetje horen. Ze hoorde veel paniek achtige geluiden.

Thunderkit werd waker van een lik over haar neusje. Het likje was van redeye. Thunderkit ws meteen klaar wakker en liep naar buiten. Ze snoof de frisse buitenlucht op, later merkte ze dat er een vis voor haar neus lag. Ze wist wat het was oma ze vaak was meegegaan jagen. Vandaag zullen julie voor het eerst verse prooi proeven, hoorde thuderkit redeye zeggen. Thunderkit twijfelde niet en wou eteen eenhapje nemen, tot ze zich bedacht eerst even eraan te ruiken. Dus ze rook even, ze vond het raar maar heerlik ruiken. Ze nam vorzchtig een hapje en vod et een apart smaakje hebben. Maar toch ook wel lekker. 'wat is het?' Vroeg ze aan redeye. Thunderkit zag dat rainbowkit een stukje wit spul voor de neus van redeye legden. Opeens begon haar zusje te hoesten en hunderkit zag dat ze geen aandem meer hield. Thunderkit raakte in paiek en renden de boom in. O nee wat nu dacht ze, ik weet het niet mee. Ze renden naar buiten en keek gespannen wat er gebeurden.

(Ik kon vandaag wel online komen dus meschien binnekort nog wel een paar keer dus ik weet het niet precies)

Blacksoul had een paar dagen in de grot doorgebracht. Haar verwondingen van Flashcoat waren ernstig maar de meesten waren al geheeld. Blacksouls vacht zat nu onder de littekens, maar ze was er eigenlijk wel trots op. Ze sliep nog veel maar at met mate. Haar ruzie met Flashcoat zat haar eigenlijk wel dwars. Als die kater de hele tijd bij Redeye bleef dan kon ze haar vriendin nooit meer zien. Ze staarde even naar de half opgegeten muis die voor haar lag en als ontbijt diende. Blacksoul at hem netjes op en liet de botjes liggen. Prooi hoefde geen respect te krijgen van haar door ze te begraven. Prooi diende als voedsel niet als een of andere hoge koning. Ze kon zich nog niet zo goed uitrekken maar ze deed het elke dag. Ze had een verwrongen gezicht van pijn, nog niet alle wonden waren geheeld en als ze zich uitrekte dan deden sommige wonden nog pijn. Ze liep de grot uit, misschien was het beter om naar Flashcoat te gaan en haar exuses aan te bieden. Ze probeerde te rennen maar het had weinig zin door alle pijn. Ze hield het aan op een sukkelig drafje. Ze verborg zich in een struik en zag drie kittens buiten zitten. Blacksoul wist de namen al. Een klein figuurtje, waarschijnelijk Rainbowkit, lag op de grond. Er was iets mis. De andere stonden er maar bij en Blacksoul spurtte naar Rainbowkit. Ze was aan het stikken. Blacksoul zag een vis liggen en toen een graat. Rainbowkit had waarschijnelijk een graat ingeslikt! Blacksoul zette haar poot op het buikje van Rainbowkit en duwde zo hard als ze kon. Het stukje graat vloog niet veel later uit het mondje van Rainbowkit. Blacksoul haalde opgelucht adem, maar zette zich schrap voor nog een aanval van Flashcoat.