Yea, Im looking at you! (XX)

Redeye had een schreeuw gehoord. FLASHCOAT! Ze sprong op en rende zo snel mogelijk als ze kon in de richting van het geluid. Ze rende zo hard als haar poten haar konden dragen. Ze kwam sneller aan bij de plek waar Flashcoat was dan ze had gedacht. Een hond kwam drijgend over zijn bebloede lichaam heen en wou een fatale bijt geven. Redeye gromde en sprong naar de hond toe. Behendig haakte ze haar nagels van haar voorpoten vlak voor zijn neus en met haar achterpoten bewerkte ze zijn nek. Ze sprong soepel van de hond zijn gezicht toen hij haar in haar buik wou bijten waar haar kits lagen. Haar kits! Ze moest oppassen. Ze likte even snel en geruststellend over haar buik en keek toen weer moordlustig naar de hond. Ze gromde nog harder en sloeg met haar poot over de hond zijn neus. Jankend kroop die een vossenlengte achteruit. Redeye kwam grommend op het dier af en maakte een schijnaanval. Het dier piepte van angst en frustratie, keer de om en rende weg. Redeye richtte zich meteen op Flashcoat. "Wat deed je? Waarom ging je achter hem aan? Gaat het?" Ze likte zijn wonden schoon en keek naar zijn oog. De wonden waren waarschijnlijk te genezen, maar over het oog zou waarschijnlijk een litteken blijven, als het ooit weer goed zou komen. Redeye ging beschermend over hem heen staan en wachtte rustig af tot ze iets zou horen wat op onraad zou kunnen duiden.

"Het gaat wel" Zei Flashcoat. "Wat deed je? Waarom ging je achter hem aan? Gaat het?""Ik gging omdat, Omdat ik dacht dat je me anders zwak zou vinden.
En dat je dan een ander zou zoeken." Zijn half dichte oog bloedde erg. Hij keek naar Redeye. En toen naar haar buik. Hij zei:"Kom Redeye, Jij hebt ook je rust nodig. En ze strompelde langzaam naar hun vertrouwde boom toe. Midden in de nacht werd Flashcoat wakker.
Hij klom uit de boom en ging zitten voor het meertje. Hij keek naar zijn bloederige lichaam en zei: *Zucht* Ik lijk wel een monster. Wat ziet Redeye toch in mij. Zij is een mooie sierlijke poes en ik ben maar... IK! En hij krabte zichzelf nog meer open. Hij was niet echt tevreden met zichzelf. Hij wou nu het liefst in de rivier springen en verdrinken.

"denk je nou echt dat ik jou ooit zou verlaten?" Redeye glimlachte. Hem verlaten was wel het laatste waar ze aan dacht. Ze ondersteunde Flashcoat terwijl ze rustig terug iepen naar hun vertrouwde boom. Terwijl de maan hoog aan de zilverpels stond sliep Redeye nog niet. Ze was onrustig en piekerde over wat Flashcoat vandaag tegen haar gezegd had. Waarom zou ze he ooit willen verlaten. Hij was alles waar ze ooit over gedroomd had. Ze voelde een warm gevoel in haar buik. Het waren zijn kittens die daar in zaten. Terwijl ze na dacht over haar toekomst met Flashcoat en haar kits. Haar verleden bleef door haar hoofd spoken en ze hoorde hoe Flashcoat uit de boom sprong. Ze draaide zich voorzichtig om om geen geluid te maken en keek naar Flashcoat die verdrietig naar zijn spiegelbeeld keek. Ze hoorde zacht dat hij zuchtte en iets tegen zichzelf zei : "Ik lijk wel een monster. Wat ziet Redeye toch in mij. Zij is een mooie sierlijke poes en ik ben maar... IK!" Ze stond zacht op om naar hem toe te gaan toen ze een krassend geluid hoorde. Het kwam van Flashcoat af. Ze sprong soepel via een paar takken uit de boom en kwam naast hem zitten. Ze keek naar het meer en naar hun spiegelbeelden. "Jij bent niet zomaar iemand, jij bent bijzonder. Ik kan niet eens meer bedenken hoe ik het het heb gered zonder jou. Sinds jij in mijn leven bent, is alles gewoon goed. Alles is als puzzelstukjes in elkaar gevallen." Ze draaide zich om naar Flashcoat en likte hem over zijn gewonde oog. " Ik zou geen dag meer zonder jou kunnen leven." Ze verborg haar kop in de zachte haren van zijn borst en lachte gelukkig. Ze wou dat ze zijn zorgen weg kon nemen.

Het is donker hier. Dacht Thunderkit. Ze schopte onrustig tegen de baarmoeder. Maar deze keer schopte ze niet tegen de baarmoeder maar tegen haar broertje! En hij schopte ook nog eens terug. Maar dat was te verwachten. Ik ben zo zenuwachtig, en wil er zo graag uit Maar helaas moet ik nog een tijdje wachten, dacht Thunderkit.
Daarintegen had haar broertje er hellemaal geen moeite mee. Hij lag lekker te slapen. Ik snap niet dat hij kan slapen. Au ik kreeg een schop, Waarschijnlijk was dat een waarschuwing van haar broertje dat ze rustig moest doen, dacht Thunderkit. Haar moeder (Redeye) begon heen en weer te lopen. Thunderkit wist niet wat dat betekende. Zou het betekenen dat ik niet zo moet schoppen, dacht ze. Door het lopen viel ze uiteindelijk toch nog in slaap.....

Flashcoat staarde naar hun spiegelbeelden. Hij hoorde de zoete en heldere stem van Redeye:"Jij bent niet zomaar iemand, jij bent bijzonder. Ik kan niet eens meer bedenken hoe ik het het heb gered zonder jou. Sinds jij in mijn leven bent, is alles gewoon goed. Alles is als puzzelstukjes in elkaar gevallen. Ik zou geen dag meer zonder jou kunnen leven." Flashcoat keek haar met een glimlach aan. Maar hij keek snel weg. Hij wou niet zijn zijn monsterlijke oog en zijn bloederige lichaam haar zou afschrikkren. Want dan zouden de kits ook in de stress raken. Hij zij tegen Redeye:"Jij, Hebt de oorlog binnen in mij gestopt. Jij , hebt mijn vuur gedooft. Jij bent gewoon de ware. Hij liep naar een ondiep stukje in het meer om zijn bloederige lichaam te wassen. Het duurde wel uren. En al die tijd. Had Redeye op hem gewacht. Nu was hij klaar. Zijn vacht was nog mooier dan eerst! Alleen zijn oog. en de litekens. De litekens zouden voor altijd blijven. Maar dat geefde niet. Want het was het teken dat hij voor Redeye had gevochten. Dat hij haar en zijn kits had beschermt. Op zijn littekens was hij trots. Dat was nu zijn loyaliteid. Hij was loyaal aan Redeye. Alles was weer helder geworden. Hij wist nu echt wie hij was. Hij had een naar verleden ondergaan. Zijn moeder had hem geprobeerd te doden. Toen haar dat niet lukte had ze hem achtergelaten in het woud. Toen had een aardige poes hem meegenomen naar de Skyclan. Ze had voor hem gezorgt alsof het haar eigen kit was. Hij werd getraint. Hij werd groter. Hij werd sterker. En toen was hij er vast bessloten om eeuwig trouw te zijn aan zijn clan. Tot hij op een dag alleen in het woud liep om te jagen. Toen werd hij aangevallen door een beer. En wie kwam hem helpen? Niemand van zijn clan! De enige die hem had geholpen was een Rogue! Na het gevecht met de beer stierf de Rogue. Toen had hij gedacht: Rogue's zijn behulpzamer dan Clankatten! Ik word een van hen! En toen had hij zich aangesloten bij de Rogue's. Hij wist nu zeker dat hij daar goed aan had gedaan. Anders had hij nu nooit de ware gevonden. Redeye was zij zon zijn sterren en zijn maan. Zijn eten drinken zonder haar was alles leeg. Zij had hem geholpen zijn ware ik te ontdekken. Ze bleven daar de hele nacht zitten. Hij wou nu niks andeers meer dan bij Redeye zijn. Zij was de liefde van zijn leven."Redeye, Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden ddan van jou. Wil je voor altijd bij me blijven tot de dood ons scheid. En zelfs dan zijn we weer bij elkaar in de Starclan. De kwam op. Ze hadden de hele nacht bij het meerje gezeten. Flashcoat was nu zo moe. Hij gaapte klom in de boom. En viel op de tak in slaap.

"Jij, Hebt de oorlog binnen in mij gestopt. Jij , hebt mijn vuur gedoofd. Jij bent gewoon de ware." Zei Flashcoat zacht tegen haar. Ze keek diep in zijn heldere ogen en glimlachte zacht. Hij liep het water in en begon zichzelf te wassen. Redeye bleef rustig wachten en keek naar zijn schitterende lichaam in het licht van de maan. Het was bijna zonsopgang toen hij uit het water kwam en haar aankeek. "Redeye, Ik heb nog nooit zoveel van iemand gehouden ddan van jou. Wil je voor altijd bij me blijven tot de dood ons scheid. En zelfs dan zijn we weer bij elkaar in de Starclan." Redeye haalde haar kop door de zijn vacht. Het voelde zo vertrouwd en eigen. Hij had gelijk. Ze zouden altijd bij elkaar blijven. Redeye keek even naar zijn oog. Ze gaf zacht en voorzichtig een likje over het litteken dat er waarschijnlijk altijd zou blijven. De kater sprong in de oude boom die nu hun leefgebied was. Voorzichtig kroop Redeye naast hem en keek hem aan. Ze zag hoe hij langzaam in slaap viel en ze ging overeind zitten. Ze keek naar de zon. Haar buk tintelde licht en ze gaf er kalmerend een lik over. Haar kits in haar buik waren druk. Ze glimlachte. Binnenkort zou ze moeder worden. Redeye keek naar de slapende kater en glimlachte nog meer. Haar leven had in een paar dagen van moeilijk naar geweldig veranderd. Ze rekte zich nog heel even uit en ging naast Flashcoat liggen. Ze likte hem nog een keer zacht over zijn neus en viel langzaam in slaap.

Whiteshadow kreeg een schop van zijn zusje. Hij was lekker aan het slapen geweest. Zijn zusje was heel onrustig. Ze wou er vast uit, hij zelf wilde er ook uit. Maar hij kon wel nog een tijdje wachten. Het was hier warm, jammer genoeg ook donker. Zijn zusje was zo onrustig aan het worden, dat hij haar maar een schopje gaf. "Doe toch eens rustig ga toch slapen." Dacht hij. Zijn moeder begon te lopen. Door het gewieg vil zijn zusje in slaap. Maar hij was nog een tijdje waker. Het voelde opeens alsof ze omhoog gingen. Maar dat was al snel gedaan. Hij voelde daarna nog iets anders maar wist niet wat. er zou al houw te weinig plaats zijn hier. Hij schopte zelf ookj nog een paar keer. Het was zo donker hier, hij wist niet eens waar tegen hij had geschopt. Het was niet zijn zusje, misschien had hij zijn lmoeder wel gekwest. Door die gedachte werd whiteshadow snel rustig en viel langzaam in slaap.

Zucht....... Het is zoooo saai hier, ik wil eruit. Dacht thunderkit. Thunderkit werpte een blik naar haar broertje, zou hij slapen? Om uit te testen of haar broertje wakker was gaf ze maar een schop. Ze kreeg onmidelijk een schop terug. AU die was dus wakker. Zouden we maar met elkaar kunnen praten. Dan was het wat gezelliger, dacht Thunderkit. Van uit haar ooghoeken zag ze dat haar broertje met een geirriteerde blik naar haar keek. Oeps dat had ik beter niet kunnen doen. Ze schopte een paar keer tegen de baarmoeder. Ik ben benieuwd hoe de wereld eruit zal zien. Dacht Thunderkit. Ze werpte nog een keer een blik naar haar broertje, ze probeerde zijn blik te lezen. Zijn blik was een beetje zoals net geirriteerd maar tegelijkertijd ondeugend en vrolijk. Thunderkit probeerde aan haar broertje uit te leggen dat ze niet kon slapen. Omdat ze nog niet konden praaten moest dat wel met een uitdrukking op haar gezicht. Ze kon het natuurlijk ook met haar poten doen maar daar was helaas niet genoeg ruimte voor. Haar broertje gaf een teken dat hij het begreep. Wat ik eigelijk best raar vond want vogens mij was het niet al te duidelijk, Dacht Thunderkit. Haar moeder begon te rennen, meschien val ik dan toch nog in slaap? Nee blijk baar niet dacht Thunderkit. Ik wacht wel gewoon tot ik in slaap val, ik doe gewoon mijn ogen dicht. Dacht Thunderkit. En dat werkte ze viel in slaap....

thunderkit schreef:

Zucht....... Het is zoooo saai hier, ik wil eruit. Dacht thunderkit. Thunderkit werpte een blik naar haar broertje, zou hij slapen? Om uit te testen of haar broertje wakker was gaf ze maar een schop. Ze kreeg onmidelijk een schop terug. AU die was dus wakker. Zouden we maar met elkaar kunnen praten. Dan was het wat gezelliger, dacht Thunderkit. Van uit haar ooghoeken zag ze dat haar broertje met een geirriteerde blik naar haar keek. Oeps dat had ik beter niet kunnen doen. Ze schopte een paar keer tegen de baarmoeder. Ik ben benieuwd hoe de wereld eruit zal zien. Dacht Thunderkit. Ze werpte nog een keer een blik naar haar broertje, ze probeerde zijn blik te lezen. Zijn blik was een beetje zoals net geirriteerd maar tegelijkertijd ondeugend en vrolijk. Thunderkit probeerde aan haar broertje uit te leggen dat ze niet kon slapen. Omdat ze nog niet konden praaten moest dat wel met een uitdrukking op haar gezicht. Ze kon het natuurlijk ook met haar poten doen maar daar was helaas niet genoeg ruimte voor. Haar broertje gaf een teken dat hij het begreep. Wat ik eigelijk best raar vond want vogens mij was het niet al te duidelijk, Dacht Thunderkit. Haar moeder begon te rennen, meschien val ik dan toch nog in slaap? Nee blijk baar niet dacht Thunderkit. Ik wacht wel gewoon tot ik in slaap val, ik doe gewoon mijn ogen dicht. Dacht Thunderkit. En dat werkte ze viel in slaap....

Whiteshadow schreef:

Zucht....... Het is zoooo saai hier, ik wil eruit. Dacht thunderkit. Thunderkit werpte een blik naar haar broertje, zou hij slapen? Om uit te testen of haar broertje wakker was gaf ze maar een schop. Ze kreeg onmidelijk een schop terug. AU die was dus wakker. Zouden we maar met elkaar kunnen praten. Dan was het wat gezelliger, dacht Thunderkit. Van uit haar ooghoeken zag ze dat haar broertje met een geirriteerde blik naar haar keek. Oeps dat had ik beter niet kunnen doen. Ze schopte een paar keer tegen de baarmoeder. Ik ben benieuwd hoe de wereld eruit zal zien. Dacht Thunderkit. Ze werpte nog een keer een blik naar haar broertje, ze probeerde zijn blik te lezen. Zijn blik was een beetje zoals net geirriteerd maar tegelijkertijd ondeugend en vrolijk. Thunderkit probeerde aan haar broertje uit te leggen dat ze niet kon slapen. Omdat ze nog niet konden praaten moest dat wel met een uitdrukking op haar gezicht. Ze kon het natuurlijk ook met haar poten doen maar daar was helaas niet genoeg ruimte voor. Haar broertje gaf een teken dat hij het begreep. Wat ik eigelijk best raar vond want vogens mij was het niet al te duidelijk, Dacht Thunderkit. Haar moeder begon te rennen, meschien val ik dan toch nog in slaap? Nee blijk baar niet dacht Thunderkit. Ik wacht wel gewoon tot ik in slaap val, ik doe gewoon mijn ogen dicht. Dacht Thunderkit. En dat werkte ze viel in slaap....

thunderkit schreef:

Het is donker hier. Dacht Thunderkit. Ze schopte onrustig tegen de baarmoeder. Maar deze keer schopte ze niet tegen de baarmoeder maar tegen haar broertje! En hij schopte ook nog eens terug. Maar dat was te verwachten. Ik ben zo zenuwachtig, en wil er zo graag uit Maar helaas moet ik nog een tijdje wachten, dacht Thunderkit.
Daarintegen had haar broertje er hellemaal geen moeite mee. Hij lag lekker te slapen. Ik snap niet dat hij kan slapen. Au ik kreeg een schop, Waarschijnlijk was dat een waarschuwing van haar broertje dat ze rustig moest doen, dacht Thunderkit. Haar moeder (Redeye) begon heen en weer te lopen. Thunderkit wist niet wat dat betekende. Zou het betekenen dat ik niet zo moet schoppen, dacht ze. Door het lopen viel ze uiteindelijk toch nog in slaap.....

Thunderkit, Whiteshadow, het is niet de bedoeling dat je ongeboren kits al gaat spelen. Je mag een kit pas spelen als hij geboren wordt. Thunderkit, dit is jou geloof ik al eens eerder gezet. Beide, in het gevolg niet meer doen.

Gelieve niet reageren in het topic zelf, als je wilt reageren, doe dat dan via de PM s'il vous plaît. Hier reageren telt als spam

Mvg,

Honeyfeather

De volgende ochtend werd Flashcoat al vroeg wakker. De wind blies door hun haren en ze keken elkaar verliefd aan. Er vloog een bloemetje door de lucht en Flashcoat ving het met zijn klauw. Toen gaf hij het aan Redeye. Hij was nu zo blij! Want hij zou nu elk moment vader kunnen worden. Samen liepen ze naar het meertje onder hun vertrouwde tak waar ze altijd sliepen. "Ik ben zo terug!" Zei hij tegen Redeye. En hij ging opzoek naar eten. Hij stak zijn neus in de lucht en rook een prooi. Maar wat voor een prooi eigelijk? Hij rook een haas. Hij volgde zijn neus en kwam bij de haas aan. Hij dook ineen en sloop zo stil als hij kon naar de haas toe. Elk spiertje in zijn lichaam was onder controle. De haas keek op maar ging daarna gewoon door met wat hij aan het doen was. Zonder erbij na te denken sprong hij op de haas en beet hij hem in één hap dood. Met een huppel pasje en de haas in zijn bek liep hij vrolijk terug naar Redeye. Daarna ging hij terug en zoch wat mos bij elkaar. Zo kon hij een mooi kraamkamertje voor Redeye maken. Hij zag een oud soort van kommetje. "Vast vergeten door een tweebeen." Zei hij en hij pakte het op. Hij liep terug naar het meertje waar Redeye zat en hij vulde het rare ding met water. Hij zette het naast de bladeren en het mos en zei: "Ga rustig liggen."

Redeye voelde overduidelijk haar kits in haar buik. Ze geruststellend tegen haar buik en voelde overduidelijk een kramp. Ze gromde even van de pijn en keek naar Flashcoat. Hij kwam aangelopen met een haas. hij legde het dode dier voor haar neer en liep naar het meertje. hij kwam terug met een soort van kommetje met water er in. Hij zette het naast de haas neer en begon er naast mos neer te leggen. Redeye lachte bij het aanzicht. De dag was aangebroken, ze zou haar kits krijgen. Ze zou moeder worden. Redeye mocht de uitspraak daarvan wel. Ze wist zeker dat het mooie kits zouden worden. Met Flashcoat als vader. Ze voelde weer een kramp door haar buik gaan en gromde van irritatie. "Ze zijn irritant." Zei ze met een pijn vertrokken gezicht maar met een glimlach tegen Flashcoat. Ze ging voorzichtig op het mos liggen. Ze ging op haar zij liggen. Ze boog zich half over het kommetje en dronk er wat water uit. Ze keek weer naar Flashcoat. Redeye gaf hem een lik over zijn neus en voelde meteen weer een kramp. Ze voelde hoe al haar spieren samen trokken en Gromde opnieuw. Ze legde haar kop op de grond en kwam weer omhoog. Ze likte over haar buik om de kits te stimuleren om geboren te worden. Ze legde haar kop weer op de grond en keek nog even naar Flashcoat. Daarna sloot ze haar ogen en perste zo hard als ze kon.

(De eerste kit mag nu antwoorden
daarna zal ik weer antwoorden en dan
mag de volgende enz.)

Er gebeurde iets vreemds. Het was zo ver ze zouden eindelijk geboren worden. Hij schopte tegen de buik. Zijn moeder probeerde hun duidelijk te stimuleren. Hij kreeg een duw en begon langzaam te bewegen. Hij voelde een beetje druk. Maar daar na fil licht en kouwde lucht. Hij was duidelijk uit de baarmoeder. Instingtief kroop hij naar zijn moeder. Hij lach duidelijk bij haar hoofd. Maar daar was het al wat warmer. Hij begon te pipen van geluk, maar ook van kou en honger. Maar hij voelde dat er nog bloed aan zijn lijfje ging. Dus moest zijn moeder of vader hem eerst schoon wassen. Hij kon nog niets zien dus. Was het moeilijk te bepalen waar hij lag. Maar de geuren rook hij wel. Die geuen zou hij voor de rest van zijn leven herkennen. Horen kon hij ook al. Nu kon hij aleen wachten op de likjes en op de broertjes en zusjes. Maar die gingen zo te horen ook snel volgen. Hij piepte nog eens om duidelijk te maken dat hij het koud had. Je kon maar nooit weten dat ze het niet gehoord hadden.

Redeye lachte gelukkig. Een klein zwart wit gestreepte katertje lag tussen haar kin. Hij was naar haar toe gekropen. Ze begon hem likkend naar haar tepels te brengen. Hij piepte zacht om te laten horen dat hij dorst had. Ze voelde hoe hij zacht begon te drinken en glimlachte naar Flashcoat. Ze likte hem helemaal schoon. Haar eerste kit ooit. Ze glimlachte opnieuw naar Flashcoat. Haar geluk duurde niet lang en nog geen twee minuten later voelde ze opnieuw vreselijke kramp. "Er zijn er dus meer." Gromde Redeye sarcastisch tegen Flashcoat. Opnieuw begon ze over haar buik te likken en paste op voor de kit. Ze keek naar haar kit die lag te zeugen aan haar tepel. Ze gaf hem een snel likje over zijn hoofd en glimlachte. "Hmm Whiteshadow is wel een mooie naam voor jou, vind je niet Flashcoat?" Ze keek opnieuw naar Flashcoat en voelde weer een kramp door haar buik trekken. Ze legde haar kop weer neer en zuchtte diep. Haar adem begon zwaar te worden terwijl ze weer perste. Alle spieren in haar lichaam spande samen en ze gromde opnieuw. Even leek de pijn minder te worden. Ze kneep haar ogen stijf dicht en spande nog een keer haar spieren aan. Een laatste pijnscheut en daarna voelde ze iets bij haar achterpoten spartelen. Ze hief haar kop en keek naar de tweede bebloede kit.

(volgende kit mag
en dan weer ik of
Flashcoat ligt er aan
wie van ons on is )

Zijn broertje was al weg, er was nu veel meer ruimte. De nu nog naamloze kit schopte even, hij wist niet warom. Het duurde niet lang of de baarmoeder begon weer te bewegen, dit keer werd hij eruit geduwd. Buiten was het kouder dan daarbinnen. Hij rook de geur van warme melk en kroop daar naartoe, hij vond een tepel en begon er gulzig aan te drinken. Naast zich voelde hij iets, een andere vacht, zijn broertje. Nu hij genoeg had gedronken was hij moe en ging slapen. Hij werdt wakker en had weer dorst, dus zocht hij weer een tepel en begon te drinken. Hij voelde zijn moeders hart kloppen als hij zich tegen haar buik drukte. Ineens voelde hij iets langs zich, zijn broertje? Hij voelde een koude windvlaag door zijn vachtje gaan, waardoor hij het koud kreeg en begon te piepen. Nu voelde hij zijn moeders tong over zijn vacht gaan om hem op de warmen.

Redeye keek naar de zwart rode kit, het rode vocht droop uit zijn vacht en Redeye glimlachte opnieuw. Hij vond op zich zelf de weg naar haar tepel en ging naast zijn broertje zitten. Het kleine donkere katertje dronk gulzig en Redeye begon hem schoon te likken. Redeye's buik bleef rustig, zou ze dan moeder zijn geworden van twee kits? De kits vacht was schitterend zwart toen ze klaar was met hem schoonlikken. Het was dezelfde vacht als haar vader had, dezelfde vacht als zij had. Het was duister. "Dark.. dat word jouw naam ja, Dark." Ze kwam trots omhoog en keek naar de twee kits. Ze glimlachte naar Flashcoat en gaf hem snel een likje. Ze voelde nogsteeds druk op haar buik en dat klopte niet. Zouden er dan nog meer kits zijn? Ze begon strelend over haar buik te likken. Ze legde haar kop opnieuw neer en begon te persen voor de derde keer. Ze kneep haar ogen dicht en gromde licht. Ze voelde een heftige druk op haar onderbuik. Ze gromde en voelde nog een pijnscheut en daarna voelde ze opnieuw iets tegen zich aan spartelen. Ze zuchtte opgelucht en begon de kit te likken.

(derde kitty mag )

De avond was gevallen en hij was nu vader van twee kits! "Reddy, Ik denk dat de andere twee morgenn komen. Ik kwam twee dagen na de rest! Laten we maar gaan slapen." Flashcoat nam de twee kits in zijn bek en tilde ze voorzichtig op. Daarna hielp hij Redeye op zij rug en klom hij naar de dikke en brede tak. Hij legde Redeye neer en legde Dark tussen haar poten. Daarna ging hij zelf ook liggen en nam Whiteshadow bij hem. "Jij bent een van de mooiste kits die een vader zich kan wensen." Zei hij. En hij legde zijn mooie kit tussen zijn poten en viel in slaap.

De volgende ochtend werd hij wakker. Hij hoorde zijn maag knorren. Hij zag dat Redeye al wat minder moe was. Hij pakte de kits weer en Hielp Redeye weer op zijn rug en klom naar beneden. Hij legde Redeye op haar bedje van mos. toen legde hij de kits bij Redeye. Ze kropen gelijk naar haar buik en gingen opzoek naar een tepel. Hij zag dat Redeye al weer wat uit gerust was. Eigelijk had ze best zelf naar boven kunnen klimmen. Maar het zekere voor het onzekere dacht hij. Hij ging weg om te jagen. Hij hoorde een das met haar jong. In de tijd dat hij nog bij de Skyclan zat had hij geleerd dat dassen heel gevaarlijk konden zijn voor katten. Dus hij ging maar de andere kant op.

Met al zijn zintuigen op scherp zocht hij naar een prooi. Toen rook hij een vogel. Het dier was verzwakt en vloog laag bij de grond. Daarom kon Flashcoat hem zo uit de lucht plukken. Hij begroef zijn prooi en ging opzoek naar een andere. Op dat moment rook hij een haas. Het was een jonge haas. Hij sloop langzaam dichterbij. Toen sprong hij in een flits naar het dier toe en drukte hem op de grond. Het weerloze dier kon nu niks meer doen. Hij beet hem in één hap dood. Hij nam het dier in zijn bek en hij groef zijn andere prooi ook op. Met de twee dieren in zijn bek huppelde hij vrolijk naar Redeye.

Eenmaal bij Redeye en zijn kits aangekomen zag hij dat er donkere wolken aankwamen. Maar hij zag ook nog iets leuks. Zijn kittens hadden hun oogjes open gedaan! Hij zag een grote steen bij hun boom liggen."Dat ding verpest de boom alleenmaar" Zei hij. Dus met al zijn kracht duwde hij de steen weg. Maar wat zag hij toen? Het was een holle boom! Die steen had al die tijd voor de ingang gestaan! Hij pakte dit keer Dark op. Hij wachtte tot Redeye naar binnen ging met Whiteshadow. Toen ze erin was ging hij er zelf ook naastliggen. Het was lekker knus. Ze waren er net op tijd. Het begon te motregenen. Snel rende hij uit de holle boom en pakte zijn vers gevangen prooien. Toen rende hij weer snel naar binnen. Hij was net op tijd want nu kwam het met bakken uit de hemel! En toen begon het nog te donderen ook! Hij ging liggen en peuzelde samen met Redeye all zijn prooi lekker op.

Rainbowkit had nu veel meer ruimte nu haar broertjes er al uit waren. Ze lach lekker knus tegen de buik van Redeye. Opeens voelde Rainbowkit een koude gloed over haar kop.
Opeens voelde ze langs haar hele lichaam een koude gloed! ze was natuurlijk uit Redeye's buik. Later wende ze eraan.
Ze rook lekkere warme melk ze zocht naar Redeye's tepels. Rainbowkit had ze gevonden ze dronk van de lekkere warme melk uit de tepels van Redeye.
Toen ging ze slapen ze ging in het bedje van mos liggen en dee haar oogjes toe ze sliep. Later werd ze wakker en er was een lekker warm weertje aan de gang
Ze voelde echt de warme zon op haar
bruine gesteepte vacht.aaah zo'n lekker gevoel heb ik noch nooit gehad heerlijk dacht Rainbowkit in zichzelf.Ze keek toen omhoog en zach de mooie boom boven haar toen er viel een blaadje recht op haar neus.het kriebelde en ze giegelde een beetje in zichzelf.

Redeye hief haar kop en keek naar de kleine kitten. Ze likte het schoon en onder het bloed kwam een schitterende zand bruine poes vandaan. Redeye glimlachte opgelucht en keek naar Flashcoat. '' Ze lijkt op jou, net zo mooi. Net een regenboog.. Ja Rainbowkit is een mooie naam, vind je niet?'' Redeye glimlachte naar Flashcoat. Ze wist niet of er nog meer kits zouden zijn. Ergens hoopte ze het wel. Ze likte de kleine kittens allemaal stuk voor stuk. Ze had er nu al drie. Twee katertjes en een poesje. Redeye voelde zich gelukkig. Het geluk was van korte duur en ze voelde opnieuw hevige kramp. Haar diep zwarte vacht was compleet bezweet en nat. Ze gromde boos en keek naar haar buik. Ze likte hem voorzichtig en duwde met haar kop in de juiste richting. Ze voelde nog een pijnscheut en zette haar spieren nog een keer aan. en voelde hoe de druk licht van haar af gleed. Ze keek op en zag een vierde bebloede kitten bij haar achterpoten liggen. Ze haalde hem naar haar toe en begon het diertje schoon te likken. Redeye glimlachte trots naar Flashcoat en bracht al likkend de kitten naar haar tepels zodat het kon drinken.


(vierde kit mag )

thunderkit voelde dat er veel meer ruimte was. Opeens werd het wat kouder eerst de ene helft van haar lichaam en toen de ander. Ze was it de buik eindelijk, he ik zien niks! Dacht thunderkit. Maar dat is nou eenmaal zo. Ze wende een beetje aan de buitenlucht en voelde dta ze werd afgelikt door haar moeder. Ik wil zo graag kunnen zien dacht thunderkit. Het was lekker warm tegen de vacht van haar moeder. Thunderkit taste naar redeye's tepels. Aha hebbes heerlijk die melk. Thunderkit besloot te gaan slapen toen ze klaar was met drinken. Ze kroop tegen haar moeders buik. Ze dacht aan hoe de wereld eruit zal zien. Morgen kan ik meschien kijken. Morgen het bleef in haar hoofdje rondspoken. En daardoor viel ze ook langzaam in slaap.

Ze zag een soort donder achtig patroon op de vacht van de kleine kit. Het was overduidelijk een klein poesje en Redeye glimlachte. "Wat is ze mooi, een donder vacht.. Thunderkit. " Redeye lachte. Ze had nu vier prachtige kits. Twee katertjes en twee poesjes. Het voelde leeg in haar buik en ze likte er voorzichtig over. Tot haar verbazing voelde ze inneens nog wat bewegen. Een vijfde kit? Ze streelde het voorzichtig naar achteren. Ze begon de krampen al te voelen en beet op haar kiezen. Ze legde voor de laatste keer haar hoofd neer op de zachte ondergrond en sloot haar ogen. Ze perste hard. Het voelde alsof de kit die nog in haar zat tegen stribbelde. Ze kreunde zacht. Maar uiteindelijk voelde ze de druk van haar af vliegen. Het laatste spartelende kit kroop haar richting op. Ze ontvangende het likkend en bracht het al likkend naar haar tepels. Daarna voelde ze ineens nog iets uit zich komen. Het was glad en vreemd. Ze keek op. Het was de nageboorte. Ze wist wat ze moest doen en trok het naar haar toe. Ze at het stukje voor stukje op en daarna keek ze naar haar nieuwste kit. Het was een kleine grijze kater. "Graykit." Lachte Redeye zacht. Nu haar nageboorte was gekomen wist ze zeker dat het over was. Ze had vijf kits. Vijf schitterende kits met Flashcoat als vader. Haar kits. Ze likte ze een voor een en keek ze toen allemaal aan. Whiteshadow de mooie zwart wit gestreepte kater, Dark de inktzwarte kater, Rainbowkit de schitterende zandbruine poes, Thunderkit de kleine gestreepte poes en Graykit de zacht grijze kater. Ze hielt nu al van ze stuk voor stuk. Ze glimlachte blij en gaf ze opnieuw allemaal een lik. Langzaam aan begonnen ze een voor een te gapen en in slaap te vallen tegen haar en Flashcoat aan. Ze gaf Flashcoat een lik over zijn neus en glimlachte. "Ze zijn schitterend. Ik heb me nog nooit zo gelukkig gevoeld als nu." Ze legde haar zwarte kop in zijn warme borst en viel met haar kits tussen haar en Flashcoat in in slaap. Een rustige en gelukkige slaap met warme dromen. Ze was moeder, en niets zou haar kits van haar af nemen.

(laatste kit mag antwoorden )