[SC-WC war I] It's time for revenge!

Windcall was blij om te zien dat hij de kat raakte, iets was altijd beter dan niets, maar snel daarna kreeg hij zelf een klap op zijn snuit. Gelukkig zag hij dat aankomen en dook hij weg, nog steeds lieten de nagels een stekende kras achter op zijn wang. Iets waar de kater minder blij mee was, was ook de bij in zijn oor die hij daar meteen op volgde. Hij siste en stormde vol met zijn hoofd richting de buik van de kater. Hij mocht blij zijn wat aan de grote kant te zijn, anders lag hij nu al kermend op de grond.

Tag - Ravenheart

De kater sprong weg en wist vele van zijn aanvallen te ontwijken, alsof hij zelf een Windclan kat was. Maar nee, dat kon niet; dat zou een belediging zijn voor zijn clan. Windclan katten waren niet zo laf dat ze anderen in hun eigen gebied zouden aanvallen, zonder waarschuwing dan nog wel.Ze zouden een moment afspreken en zorgen dat iedereen klaar was, zodat het gevecht tenminste eerlijk zou verlopen, en zodat kittens niet onnodig verwond zouden worden. De tabby sprong op zijn rug, maar de sterke kater wist overeind te blijven. Hij grauwde luid toen hij de nagels van de kater in zijn huid voelde prikken, en met een grote sprong maakte hij een halve achterwaartse salto in de hoop dat hij daarmee de andere kater zou pletten met zijn gewicht.

Toen de kattin haar nagels in de flanken van de witte poes zette, krijste ze het uit. Dit ging niet goed, dit ging niet goed! Ze zou gaan verliezen! Maar een waardige clankat zou geen andere vermoorden, toch? Hijgend zakte de witte kattin door haar poten, en haar ogen rolden terug in haar kassen van de pijn. Ze knipperde woest om de tranen tegen te houden en ze keek angstig om zich heen. Iemand moest haar toch zien? Iemand moest haar toch helpen? Ze kon niet goed meer zien en alles werd wazig. Weer knipperde ze, maar haar zicht leek niet meer terug te komen. Snowyowl begon steeds harder te hijgen en ademen, ze voelde dat de klauwen van de leidster vlakbij haar ribben zaten en ze kon niks doen. Niks kon ze doen om de ander tegen te houden en het enige waar ze nog aan kon denken was doodspelen. Ze verslapte en stopte met ademen, zo lang als ze maar kon, hopend dat de zwart witte poes van haar af zou gaan.

Tag: Shrewstar

Dat Everstar meteen weer zou aanvallen had de deputy niet verwacht. Innerghost was nog niet op gestaan of ze kreeg een klap in haar gezicht waarbij haar wang begon te bloeden. Innerghost ontblootte haar tanden woedend. Ze ging er voor zorgen dat deze een leven zou verliezen. Dát zou Windclan een lesje leren. Toen Everstar zich terug dook ze meteen weer op haar af met eerst een beweging naar rechts, waardoor Innerghost naar links toe dook, maar vervolgens een klap tegen haar schouder kreeg. Innerghost wist die net wat te ontwijken waardoor de aanval veel minder effectief was. Door de draai die ze daarvoor had gemaakt, kon ze meteen op de zijkant van de nek van de Windclan leader duiken. Ze schoot naar voren en sloeg haar tanden in haar nek vel, waar ze hard en niet loslatend in beet.

Tag: Everstar

De witte poes onder haar poten werd slap en met een misselijkmakende grijns drukte de clanleader haar poot op de borst van de warrior. Oh ja, hoe kon deze poes nou haar rang verdiend hebben. "Heb je niet meer te bieden?" Grauwde ze in haar oor, terwijl ze de kop van de witte warrior een klap gaf met haar nagels en met een grauw de poes nog een harde trap gaf met haar achterpoten.

Tag: Snowyowl

De jongere apprentice onder hem leek het even opgegeven te hebben, waarna hij plots uithaalde naar zijn voorpoten. De kater gromde kort bij zijn eerste poging en duwde zijn nagels nog net iets dieper in zijn poten. Geen wapens, geen slachtoffers. Niemand die Windclan zomaar kon aanvallen. Toen de Shadowclan kat een tweede poging waagde, duwde de kater zijn nagels nog een enkele keer dieper in de poten van de apprentice, waarna hij zich van hem los maakte. Hij zette direct een stapje achteruit, om de wonden van de jonge kater te inspecteren. Stappen en uithalen zou nu met veel pijn moeten gedaan worden. Een gemene grijns stond op zijn snoetje. Whitelion moest eens zien wat hij gedaan had. De meeste warriors zouden zulke aanvallen afkeuren, maar hij wist zeker dat zijn mentor hier trots op zou zijn. Hij zette zich direct terug klaar voor een volgende aanval. Zijn tegenstander wist nu tegen wie hij moest vechten. Barkpaw zou het zeker niet laten bij deze eerste aanval.

Innerghost sprong naar achteren toen Everstar van haar weg rolde en boorde haar ogen in die van de Windclan leader. Everrstar sprong naar haar toe, richting haar rug. Innerghost sprong opzij en boorde haar klauwen meteen in de zij van Everstar. Het voelde als of het een effectieve aanval was.

Een geamuseerde, bijna sarcastisch, grijns stond op zijn gezicht toen de kater zich recht probeerde te trekken, zijn richting uitliep en vervolgens door zijn poten zakte. En dat allemaal door één aanval. Bark haalde zijn zwarte poot om hem de genade slag te geven toen er plots een jonge poes met haar volle gewicht tegen hem aan botste. De oudere apprentice viel op zijn zij, maar wist zich nog staand te houding door zijn ene poot half onder hem te zetten. "Wat dacht jij, hmm?" Hij keek vol afkeer naar de jonge poes. De kater kon zichzelf niet verdedigen, dus zijn vriendinnetje kwam hem beschermen. Zéér heldhaftig. Barkpaw blies naar de poes die nu voor hem stond en vervolgens met een enkele sprong op hem af kwam. Ze was dan wel klein, maar haar kracht was groter dan een normale apprentice van die leeftijd. Zijn vriend zou nog iets van haar kunnen leren. Zijn kopje werd in het zand geduwd. Automatisch probeerde hij haar met zijn poten van zich af te krijgen, weg van zijn hals, weg van de zwakke plek, maar al snel voelde hij haar tanden stevig in zijn nekvel. Hij luchtpijp en al die belangrijke dingen die in zijn nek zaten werden gelukkig ontweken, maar dit voelde evengoed aan als een dodelijke beet. Ze sleepte hem half mee, weg van de andere kater. Dacht ze nu echt dat hij verslagen was? De zwarte apprentice draaide zijn hele lichaam plots om en zorgde er zo voor dat ze hem wel moest loslaten. De kater draaide nog wat verder om en trok zich direct terug recht, klaar voor de tegenaanval. Zijn hals glinsterde van het bloed, maar de pijn die de wond meegaf probeerde hij zoveel mogelijk te negeren. "Crowfood-eater," siste hij tussen zijn tanden door naar de jonge poes. Zijn nagels duwde hij stevig in de grond, klaar voor de aanval.

Het werkte niet. De leider trapte er niet in. De poot op haar borst duwde zwaar en Snowyowl was genoodzaakt weer te ademen, wat maar heel langzaam en zwaar ging. "Heb je niet meer te bieden?" Vroeg de Shadowclanpoes, waarna ze nog een klap en een trap nagaf. Dat was het. Dat was de druppel in een al volle emmer, die nu overstroomde en Snowyowl verslapte opnieuw, maar dit keer was het geen trucje. Nee, ze voelde het leven langzaam uit zich vloeien en ze opende haar bruine ogen, voor de laatste keer, en ze keek Shrewstar aan. "Nee, ik ben op," miauwde ze rasperig en als laatste antwoord waarna haar kop naar de zijkant viel en haar ogen staarde nu leeg en hol naar de vechtende katten van  Windclan en Shadowclan. Snowyowl had zich bij Starclan gevoegd.

Tag: Shrewstar. Snowy is dood, echt dood. Het zou leuk zijn als er andere katten bijkwamen die het zien en zo C:

Ravenheart voelde hoe de kater in zijn buik beuken. Ravenheart viel naar achteren toe en nam even een momentje om zich bij elkaar te rapen. Zijn ogen schoten rond, overal waren vechtende katten te zien. Shadowclan en Windclan geuren gingen compleet door elkaar. Maar hij kon nog steeds ruiken waar Innerghost was. Vechtend tegen die laffe Everstar. De zwarte kater grauwde. "Ik kom later nog wel terug voor jou." grijnsde hij terwijl hij sprintte naar de leader van Windclan, de hevig in gevecht was met Innerghost. De zwarte warrior vloog op de rode leider haar rug en haakte daar nagels in. Hij zou haar krijgen, samen met zijn moeder!

TAG: Windcall, Innerghost en Everstar