[SC-WC war I] It's time for revenge!

Windcall was blij om te zien dat hij de kat raakte, iets was altijd beter dan niets, maar snel daarna kreeg hij zelf een klap op zijn snuit. Gelukkig zag hij dat aankomen en dook hij weg, nog steeds lieten de nagels een stekende kras achter op zijn wang. Iets waar de kater minder blij mee was, was ook de bij in zijn oor die hij daar meteen op volgde. Hij siste en stormde vol met zijn hoofd richting de buik van de kater. Hij mocht blij zijn wat aan de grote kant te zijn, anders lag hij nu al kermend op de grond.

Tag - Ravenheart

Everstar
Het lukte haar niet om goed te bijten, want Innerghost hield haar kin omlaag en schermde zo haar nek af. De deputy kon Everstar echter ook niet langer vasthouden en duwde haar weg. Everstar had haar nog geen enkele keer goed kunnen raken, maar ze had geen tijd om daar gefrustreerd over te raken. Ze gaf Innerghost geen tijd een nieuwe aanval in te zetten, maar sprong zelf als een pijl uit een boog naar voren en deed een snelle uithaal naar Innerghosts gezicht, voor ze weer net zo snel afstand nam. Meteen dook ze weer naar voren en maakte nu een schijnbeweging naar rechts, waarna ze naar links sprong en laag uithaalde om Inners poten onder haar vandaan te slaan.

Tag: Innerghost

Crowpaw,
het was natuurlijk haar plan geweest om lichtvoetig weg te springen. De werkelijkheid pakte anders uit. Haar snelheid zelf was niet zo zeer het probleem, ze kon best hard rennen. Haar reactiesnelheid daarentegen... Ze had nauwelijks door dat Hailpaw haar aanval had ingezet toen ze diens scherpe tanden in haar poot voelde. Crowpaw slaakte een pijnkreet en sloeg met haar vrije klauw naar Hailpaws kop.

Tag: Hailpaw

Whitelion

De kater sprong weg en wist vele van zijn aanvallen te ontwijken, alsof hij zelf een Windclan kat was. Maar nee, dat kon niet; dat zou een belediging zijn voor zijn clan. Windclan katten waren niet zo laf dat ze anderen in hun eigen gebied zouden aanvallen, zonder waarschuwing dan nog wel.Ze zouden een moment afspreken en zorgen dat iedereen klaar was, zodat het gevecht tenminste eerlijk zou verlopen, en zodat kittens niet onnodig verwond zouden worden. De tabby sprong op zijn rug, maar de sterke kater wist overeind te blijven. Hij grauwde luid toen hij de nagels van de kater in zijn huid voelde prikken, en met een grote sprong maakte hij een halve achterwaartse salto in de hoop dat hij daarmee de andere kater zou pletten met zijn gewicht.

~Wind komt straks heb geen tijd meer xd

"Alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft", jammerde de kat, en Dawn keek met een frons van de poes naar Blackpaw. Hij wist niet of het nu de bedoeling was om van de Windclan poes af te gaan, of dat hij haar aan zou vallen. En wie weet zou Blackpaw hem gemeen vinden mocht hij de Windclanpoes aanvallen! Dawn keek terug naar de kat onder hem, en besloot zich er niets van aan te trekken. Het was oorlog voor iets! Hij liet zijn klauwen uit hen hulzen schieten en haalde uit naar de poes haar gezicht, waarna hij van haar afsprong om te kijken welke ravage hij aangericht had bij haar. Licht grommend bleef hij staan.

TAG; Blackpaw, Lostpaw

Tallshadow || Shadowclan || Warrior

De ander bleef overeind, terwijl Tall toch echt op zijn rug zat. Respect daarvoor hebben moest wel, want ook al was de warrior niet dik, zwaar en groot was hij zeker! Het kon dan ook niet anders of de Windclanner zou snel met iets komen om hem eraf te krijgen, en inderdaad. Tall werd om eerlijk te zijn toch redelijk verrast door de halve achterwaartse salto, en kon niets anders dan snel en verdedigend handelen. Snel liet de tabby los, zodat hij nog net weg kon rollen voor de gigantische kater bovenop hem zou klappen. Dat had dan vast veel pijn gedaan, maar tijd om daar nu over na te denken had hij niet. Nu was de buik van de grote witte walvis namelijk onbeschermd, en zijn hele gewist gebruikende sprong Tall erop, het open beginnende te halen met zijn lange klauwen. Natuurlijk, Shadowclan trainde dag in dag uit op opportunistisch vechten, counterattacks was hij voor geboren.

Tag: Whitelion

Hailpaw || Apprentice || Shadowclan

Ze was zo opgegaan in het meeslepen van de tegenstander, dat de poot als een volledige verassing kwam. Verbaasd en ook verdwaasd door de klap liet de shadowclanner los, en wreef met haar poot zachtjes heen en weer over haar kop. Auw, bloedde het? Ze hield niet van bloed! Bloed was doodeng, en helemaal niet goed voor een kat! Je zou de poes niet moeten proberen uit te leggen dat katten vol met bloed zaten, want ze zou meteen flauwvallen van schrik. Net als dat ze te erg geschrokken was om nog te denken aan een wederaanval.

Tag: Crowpaw

Toen de kattin haar nagels in de flanken van de witte poes zette, krijste ze het uit. Dit ging niet goed, dit ging niet goed! Ze zou gaan verliezen! Maar een waardige clankat zou geen andere vermoorden, toch? Hijgend zakte de witte kattin door haar poten, en haar ogen rolden terug in haar kassen van de pijn. Ze knipperde woest om de tranen tegen te houden en ze keek angstig om zich heen. Iemand moest haar toch zien? Iemand moest haar toch helpen? Ze kon niet goed meer zien en alles werd wazig. Weer knipperde ze, maar haar zicht leek niet meer terug te komen. Snowyowl begon steeds harder te hijgen en ademen, ze voelde dat de klauwen van de leidster vlakbij haar ribben zaten en ze kon niks doen. Niks kon ze doen om de ander tegen te houden en het enige waar ze nog aan kon denken was doodspelen. Ze verslapte en stopte met ademen, zo lang als ze maar kon, hopend dat de zwart witte poes van haar af zou gaan.

Tag: Shrewstar

Dat Everstar meteen weer zou aanvallen had de deputy niet verwacht. Innerghost was nog niet op gestaan of ze kreeg een klap in haar gezicht waarbij haar wang begon te bloeden. Innerghost ontblootte haar tanden woedend. Ze ging er voor zorgen dat deze een leven zou verliezen. Dát zou Windclan een lesje leren. Toen Everstar zich terug dook ze meteen weer op haar af met eerst een beweging naar rechts, waardoor Innerghost naar links toe dook, maar vervolgens een klap tegen haar schouder kreeg. Innerghost wist die net wat te ontwijken waardoor de aanval veel minder effectief was. Door de draai die ze daarvoor had gemaakt, kon ze meteen op de zijkant van de nek van de Windclan leader duiken. Ze schoot naar voren en sloeg haar tanden in haar nek vel, waar ze hard en niet loslatend in beet.

Tag: Everstar

Ik stond nog wat verloren om me heen te kijken, toen ik plotseling een enorme duw in mijn zij voelde. Alle lucht werd uit mij longen geperst toen ik met een smak op de grond knalde, en wanhopige snakte ik naar adem. Een grote, zwarte windclan apprentice kwam mijn blikveld binnen, en ik besefte me dat hij dit gedaan moest hebben. De kater was een stuk groter dan ik, en ook veel sterker. Ik voelde hoe hij zijn nagels in mijn poten zette, en ik kermde van de pijn. Zijn nagels drongen zich steeds dieper in mijn vlees, en weer schreeuwde ik. Oké, Ember, rustig. Hoe kwam ik hier uit? De sterke achterpoten van de kater drukten me neer, en ik kon me amper bewegen. Op kracht zou ik dit niet winnen, dus ik moest denken. Ik probeerde mijn pijnprikkels te negeren, en hapte naar de voorpoten van de kater. Vervolgens probeerde ik onder hem weg re rollen, maar zijn poten waren te sterk. Weer hapte ik naar dezen, en beet zo hard als ik kon. Als hij ook maar één keer zijn grip zou verlichten, zou ik nu weg kunnen komen.

De witte poes onder haar poten werd slap en met een misselijkmakende grijns drukte de clanleader haar poot op de borst van de warrior. Oh ja, hoe kon deze poes nou haar rang verdiend hebben. "Heb je niet meer te bieden?" Grauwde ze in haar oor, terwijl ze de kop van de witte warrior een klap gaf met haar nagels en met een grauw de poes nog een harde trap gaf met haar achterpoten.

Tag: Snowyowl

De jongere apprentice onder hem leek het even opgegeven te hebben, waarna hij plots uithaalde naar zijn voorpoten. De kater gromde kort bij zijn eerste poging en duwde zijn nagels nog net iets dieper in zijn poten. Geen wapens, geen slachtoffers. Niemand die Windclan zomaar kon aanvallen. Toen de Shadowclan kat een tweede poging waagde, duwde de kater zijn nagels nog een enkele keer dieper in de poten van de apprentice, waarna hij zich van hem los maakte. Hij zette direct een stapje achteruit, om de wonden van de jonge kater te inspecteren. Stappen en uithalen zou nu met veel pijn moeten gedaan worden. Een gemene grijns stond op zijn snoetje. Whitelion moest eens zien wat hij gedaan had. De meeste warriors zouden zulke aanvallen afkeuren, maar hij wist zeker dat zijn mentor hier trots op zou zijn. Hij zette zich direct terug klaar voor een volgende aanval. Zijn tegenstander wist nu tegen wie hij moest vechten. Barkpaw zou het zeker niet laten bij deze eerste aanval.

Everstar
Zodra ze iets voelde bij haar nek, liet ze zich meteen vallen. Innerghosts tanden schampten haar, waardoor een dun straaltje bloed in haar hals liep, maar kregen geen grip. In één beweging rolde Everstar door en trapte met haar achterpoten naar de zwarte poes. Ze stond al gauw weer rechtop en zonder een moment stil te staan, vloog ze op de deputy af. In plaats van haar op dezelfde hoogte aan te vallen, maakte ze een sprong om op Innerghosts rug te landen.

Tag: Innerghost

Crowpaw,
De andere apprentice liet meteen los en Crowpaw strompelde een paar stappen achteruit. Hailpaw maakte geen aanstalten om opnieuw aan te vallen. Ze leek een beetje verdwaasd en wreef over haar kop. Crowpaw staarde gespannen naar haar, maar kwam zelf ook niet in beweging. Ze wilde helemaal niet aanvallen. Ze wilde helemaal niet vechten. "Waarom doen we dit?" vroeg ze zacht en een beetje wanhopig. Ze hoopte bijna dat Hailpaw het met haar eens zou zijn, maar ze besefte dat dat waarschijnlijk te veel gevraagd was. Dat er nu één ShadowClanner was die aan haar kant stond. Hailpaw had al duidelijk genoeg gemaakt dat ze niet van plan was lief te zijn.

Tag: Hailpaw

Als reactie op mijn zwakke verweer dreef de zwarte kater zijn nagels enkel dieper in mijn vlees, en ik kermde zachtjes van de pijn. Gelukkig stapte mijn aanvaller plotseling van me af, en ik zuchtte eventjes van verlichting. De pijn verdween niet, maar gelukkig stond er nu niet meer iemand op mijn wonden. Verzwakt probeerde ik op te staan. Op mijn ene voorpoot kon ik nog enigszins leunen, maar de ander protesteerde pijnlijk toen ik hem ook maar probeerde te bewegen. Shit man, daar was iets flink mis. Met zwarte vlekken voor mijn ogen van de pijn keek ik op naar mijn belager. De zwarte Apprentice stond daar maar, met een verachtelijk voldaan grijnsje. En oh, wat haatte ik hem. Hem en zijn verachtelijke clan. Deze aanval was compleet rechtvaardig. Die hazenvreters waren verschrikkelijk. Verblind van de woede strompelde ik op hem af, maar ik bereikte mijn doel niet; na een paar stappen begaf mijn andere voorpoot het ook en zakte ik op de grond. Verdomme. Mij lukte ook nooit wat.

Dawnpaw rende met volle snelheid op de weerloze poes af, en sloeg haar rauw in het gezicht. Ze zag een kras ontstaan en Dawnpaw zelfvoldaan kijken. Ondanks dat ze niet zeker wist of ze het eens was met het feit dat ze deze poes hadden uitgekozen om aan te vallen, glimlachte ze breed; deze mooie aanval moest Dawn vast goed doen.
Maar haar glimlach verdween abrupt toen een nieuwe geur in haar neus prikte. Met een ruk keek ze om. Nog geen tiental meters van haar vandaan stond Emberpaw. Nog geen tel later zag ze een donkere schim langs haar vliegen, die voor Emberpaw stopte. Haar adem stokte, en haar poten klampte zich in de grond. Voordat ze kon reageren zag ze hoe Ember voor haar ogen werd aangevallen. De tanden van de kater vlogen alle kanten op, en de grond kleurde rood van Ember's bloed. Ze voelde haar hart in haar keel kloppen, maar ze leek in shock, en kon niet reageren. Pas toen de kater weer van hem afsprong en Ember probeerde te lopen, maar voor haar ogen in elkaar stortte, kreeg ze weer controle over haar lichaam. Nee! Ze voelde hoe de energie tot uit haar kleinste teen kwam, en stormde met een enorme vaart op de kater af die Ember aanviel. Binnen enkele grote sprongen was ze bij de kater, en zonder af te remmen beukte ze tegen zijn flank aan. "Wat dacht jij, hmm?" siste ze, terwijl haar ogen vuur spuwden. Ze sprong op de kater, die ze zojuist omver had gebeukt en graaide naar zijn nek. Met haar poot duwde ze zijn kop hard naar achter, waardoor het kwetsbare stuk lichaam bloot kwam ze liggen, en woest zette ze haar kaken in de keel. Ze sprong weer van de kater af, met nog altijd de nek in haar bek, en trok hem mee. Niemand, maar dan ook niemand zou Ember met ook maar één poot aanraken en daar ongestraft mee weg komen. Ze had hem net terug. Niemand zou hem weer van haar wegkrijgen, niet zolang zij daar nog wat aan kon doen.

Haar onverschillige blik keek geïnteresseerd toen ze het irritante kattengejank uit haar kamp hoorde komen, met een zware tegenzin sleepte ze zich terug naar het kamp. De geur van Shadowclan kwam steeds meer haar neus binnendrinken, naja geur het was meer een bijna ondraaglijke stank van die vieze moeraswroeters dan dat je het echt een geur kon noemen, het magere konijn legde ze neer en bleef op een slenterend tempo naar het kamp lopen. Toen haar witte fluffy poten het kamp betreden was het een groot drama. Met een diepe zucht ontweek ze een stel apprentices die voor haar neus voor bij kwamen. Was hier werkelijk nooit rust. Haar ijsblauwe ogen keken het kamp rond of er iemand was om in elkaar te meppen voor haar maar zo ver ze het zag ging het prima zonder haar, nu weer weg lopen zou niet meer kunnen ze was nu al in het kamp. Het enige wat haar nu irriteerde was dat die kikkerkauwers haar middagdutje verstoorde. Oh en ja het feit dat ze in het kamp waren enzo
Ze sloeg haar nagels uit en klauwde die in de grond, de eerst volgende shadowclan kat die in haar buurt kwam zou een klap krijgen voor het verstoren van haar schoonheidsslaapje.

Tag: x

Innerghost sprong naar achteren toen Everstar van haar weg rolde en boorde haar ogen in die van de Windclan leader. Everrstar sprong naar haar toe, richting haar rug. Innerghost sprong opzij en boorde haar klauwen meteen in de zij van Everstar. Het voelde als of het een effectieve aanval was.

Een geamuseerde, bijna sarcastisch, grijns stond op zijn gezicht toen de kater zich recht probeerde te trekken, zijn richting uitliep en vervolgens door zijn poten zakte. En dat allemaal door één aanval. Bark haalde zijn zwarte poot om hem de genade slag te geven toen er plots een jonge poes met haar volle gewicht tegen hem aan botste. De oudere apprentice viel op zijn zij, maar wist zich nog staand te houding door zijn ene poot half onder hem te zetten. "Wat dacht jij, hmm?" Hij keek vol afkeer naar de jonge poes. De kater kon zichzelf niet verdedigen, dus zijn vriendinnetje kwam hem beschermen. Zéér heldhaftig. Barkpaw blies naar de poes die nu voor hem stond en vervolgens met een enkele sprong op hem af kwam. Ze was dan wel klein, maar haar kracht was groter dan een normale apprentice van die leeftijd. Zijn vriend zou nog iets van haar kunnen leren. Zijn kopje werd in het zand geduwd. Automatisch probeerde hij haar met zijn poten van zich af te krijgen, weg van zijn hals, weg van de zwakke plek, maar al snel voelde hij haar tanden stevig in zijn nekvel. Hij luchtpijp en al die belangrijke dingen die in zijn nek zaten werden gelukkig ontweken, maar dit voelde evengoed aan als een dodelijke beet. Ze sleepte hem half mee, weg van de andere kater. Dacht ze nu echt dat hij verslagen was? De zwarte apprentice draaide zijn hele lichaam plots om en zorgde er zo voor dat ze hem wel moest loslaten. De kater draaide nog wat verder om en trok zich direct terug recht, klaar voor de tegenaanval. Zijn hals glinsterde van het bloed, maar de pijn die de wond meegaf probeerde hij zoveel mogelijk te negeren. "Crowfood-eater," siste hij tussen zijn tanden door naar de jonge poes. Zijn nagels duwde hij stevig in de grond, klaar voor de aanval.

Het werkte niet. De leider trapte er niet in. De poot op haar borst duwde zwaar en Snowyowl was genoodzaakt weer te ademen, wat maar heel langzaam en zwaar ging. "Heb je niet meer te bieden?" Vroeg de Shadowclanpoes, waarna ze nog een klap en een trap nagaf. Dat was het. Dat was de druppel in een al volle emmer, die nu overstroomde en Snowyowl verslapte opnieuw, maar dit keer was het geen trucje. Nee, ze voelde het leven langzaam uit zich vloeien en ze opende haar bruine ogen, voor de laatste keer, en ze keek Shrewstar aan. "Nee, ik ben op," miauwde ze rasperig en als laatste antwoord waarna haar kop naar de zijkant viel en haar ogen staarde nu leeg en hol naar de vechtende katten van Windclan en Shadowclan. Snowyowl had zich bij Starclan gevoegd.

Tag: Shrewstar. Snowy is dood, echt dood. Het zou leuk zijn als er andere katten bijkwamen die het zien en zo C:

Ravenheart voelde hoe de kater in zijn buik beuken. Ravenheart viel naar achteren toe en nam even een momentje om zich bij elkaar te rapen. Zijn ogen schoten rond, overal waren vechtende katten te zien. Shadowclan en Windclan geuren gingen compleet door elkaar. Maar hij kon nog steeds ruiken waar Innerghost was. Vechtend tegen die laffe Everstar. De zwarte kater grauwde. "Ik kom later nog wel terug voor jou." grijnsde hij terwijl hij sprintte naar de leader van Windclan, de hevig in gevecht was met Innerghost. De zwarte warrior vloog op de rode leider haar rug en haakte daar nagels in. Hij zou haar krijgen, samen met zijn moeder!

TAG: Windcall, Innerghost en Everstar

Het hele gevecht had hij zich in zijn medicine cat den bevonden. Eerst had hij meegeholpen met het in veiligheid brengen van de Queens, kittens en elders. Al waren die eerste ook niet veilig tijdens het gevecht. ShadowClan vond het duidelijk niet erg om zijn poten vuil te maken. Sparrowfeather moest zich neutraal houden, ook al was het zijn eigen clan die op dit moment aangevallen werd. StarClan had hem geboden zich buiten de oorlogen van de clans te houden, dat was een ding van de eed die hij af had moeten leggen voordat hij medicine cat werd. Kreten klonken buiten en hij duwde zijn grote lichaam door de ingang van zijn den heen. Het eerste wat hij zag was het levenloze lichaam van zijn clangenoot Snowyowl. Meteen snelde hij erheen, de clanleader van ShadowClan negerend. De zwart met witte kattin had het recht niet om hem aan te vallen, maar toch flitsten zijn ogen even haar kant op. Hij wilde iets zeggen, maar hield zijn mond. Snowyowl was een loyale krijger geweest, later was ze misschien wel een goede moeder geworden, maar dat mocht niet meer baten. Hij had haar lichaam al op zijn rug gehesen, wierp nog een korte blik op de ShadowClan leader en strompelde toen in de richting van zijn den. Als dit alles over was zou hij ervoor zorgen dat deze kattin een waardig graf zou krijgen, maar voor nu zou haar lichaam het moeten doen met een nest in zijn den dat sterk rook naar kruiden. Hij liet de witte kattin van zijn rug afglijden en legde haar zo neer in een van de medicine cat den's nesten. Nog een enkele blik wierp hij op het dode lichaam van zijn clangenote, hij had haar niet kunnen redden. Vervolgens hief hij zijn kop, en stormde naar buiten. Zoekend naar Acefray. Dit moest stoppen.

TAG: Snowyowl & Shrewstar, nu zoekend naar Acefray

Het duurde even, maar uiteindelijk wist de kater zich met een flinke ruk los te trekken. Meteen sprong hij op en stond stevig op zijn poten. Blackpaw nam meteen een aanvalshouding aan en trok dreigend haar lip op. Een seconde lang wachtte ze, en die seconde gebruikte ze om even naar het gevecht achter de kater te bekijken, waar ze zag dat Dawnpaw zich nog goed staande hield. Ze richtte haar ogen weer op de kater voor haar, en besloot meteen weer aan te vallen. Ze beukte tegen zijn schouder aan, waarvan ze geleerd had dat als een schouder goed verwond was, een kat nauwelijks meer kon vechten. Ze sprong op over hem heen, landde met een plof op de grond en in dezelfde beweging trapte ze de kater tegen zijn rug aan. Ze sprong op, belandde op zijn rug en zette haar klauwen en kaken in zijn ruggengraat, ribben en nek.

Tag: Barkpaw, Emberpaw, Dawnpaw

Onderwerp: Re: [SC-WC war I] It's time for revenge!