[SC-WC war I] It's time for revenge!

Tallshadow || Shadowclan || Warrior
De ander ontweek zijn aanval, en sprong van hem weg. Tallshadow gromde fel, de vechtstijl van die laffe kat beviel hem voor geen centimeter, het kon misschien werken bij een das die niet zo snel was, maar niet bij hem. Shadowclan was bekend om hun sluwe trucs en gevechtstechnieken. Vandaar dat hij bij de volgende aanval van de kater omhoog sprong, en zo op hem kon landen. Zijn klauwen grepen diep in de ander, waarna hij zich opzij liet vallen om halen te kunnen trekken. Zodra hij de grond raakte liet de warrior gaan, en rolde door om weer op zijn poten te landen. Zijn ogen keken recht in die van de andere kater, en plots herkende Tall hem. Whitelion, hij die zoveel Shadowclanners kwaad had aangedaan, die hem en Ace onderschept had, en bovenal, de kat die Littlestream het litteken waarvoor ze zich schaamde had gegeven. Vandaag zou die kater er ook een krijgen om zich voor te schamen, koste wat het kost.

De poes viel, en krabbelde overeind. Ze keek bang en stond ineengedoken. Blackpaw liet haar opgetrokken lip weer zakken en deed een stap achteruit. Het had geen nut deze poes aan te vallen. Ze was weerloos, zwak. Stond niet in de Warrior Guide dat doden alleen mag in uiterste noodzaak? Blackpaw vond vechten geweldig, en de macht die ze voelde was verslavend. Maar ze wilde niet deze poes in de ogen aankijken en haar nog eens aanvallen. Maar Dawnpaw verscheen naast haar, met een enorme grijns op zijn snuit. Hij rende op de poes af en viel haar met een enorme kracht aan. "Asjeblieft, asjeblieft, asjeblieft," smeekte ze, maar Blackpaw was te laat om Dawnpaw tegen te houden.

Tag: Dawnpaw, Lostpaw.

Verdomme, verdomme, verdomme. Waarom had hij het niet eerder geroken? Die sterke geur van Shadowclan in hun gebied, het kon niet anders dat ze een aanval hadden gemaakt op het kamp. Hij hoorde ze al van ver vechten en versnelde zijn passen, om uiteindelijk - veel later natuurlijk - in het kamp aan te komen. De kater remde en wierp een snelle blik over alle katten. Even spotte hij Everstar die aan het vechten was met Innerghost, en vervolgens Crowpaw die aan het vechten was met een of andere apprentice. Zijn blik werd even geworpen op een kater die aan de rand van het gevecht stond toe te kijken, met kruiden naast hem. "Dus zo te zien nemen ze ook hun medicine cat mee, je kunt blij zijn dat ik in Starclan geloof anders had ik je een stuk kleiner gemaakt." Spuugde hij de kater bot toe, waarna hij zijn blik van hem afdraaide en zich in het gevecht stortte.

Tag: Niemand, iemand zin om te vechten? ^-^

Eigenlijk best saai, zo rustig moeten blijven zitten terwijl iedereen aan het vechten was. Hij keek even naar zijn kruiden en probeerde op te halen of hij iets zou kunnen missen, zover zijn gedachten gingen had hij al het broodnodige bij, al was zijn spinrag bijna op.. Hij moest echt zijn voorraad weer aanvullen. Toen ineens de flamepoint Deputy tegen hem sprak keek hij op. De kater was enorm, iets wat niet basic was voor een medicine cat. Hij kon best vechten, hij was immers gewoon warrior geweest. Acefray vroeg zich af of de kater hem zou herkennen, ze hadden elkaar eens ontmoet toen hij zelf nog maar apprentice was geweest. Hehe, een klein verschil van wat hij nu was. 'Ik ben blij dat je de regels zo respecteert' In zijn groene ogen lag een jongensachtige twinkel. 'Maar ik ben hier ook voor jouw clan, ik ben hier voor iedere gewonde. Het is dat mijn planning vol zit maar anders had was ik graag op je uitnodiging ingegaan' Hij hief zijn kop en schudde zijn dikke fluff uit. Pff, dat zou die Rudolf wel leren.

{ Tag } Lionroar, sowwy, Ace is being bitchy xD

Een kleine, jonge Apprentice zat naar het schouwspel te kijken. Shadowclan was het kamp binnengedrongen, en was haar clan aangevallen. Ondanks dat ze zoveel energie had, dat ze lekker mee wou doen, deed ze dat niet. Ze was namelijk geconcentreerd op de technieken van de katten. Ze zag haar clan met grote sprongen aanvallen, en andere windclanners juist weer een lenige bocht maken. Gefacineerd keek ze naar die technieken, en begon die een beetje na te doen. Ze begon eerst op haar plek zo hoog mogelijke sprongen te springen, maar toen ze wat onvoorzichtiger werd, ging ze al snel zo lenig mogelijk proberen te doen. Terwijl ze net een snelle draai had gemaakt, botste Colorpaw tegen één van de vechtende katten op. "Sorry!" miauwde ze vlug, maar ze was te laat. Ondanks dat ze geen training had gehad, was ze in de vechtende massa terecht gekomen.
tag: Graag een Shadowclanner die haar aanvalt ^^"

De Medicine cat zei iets terug en Lionroar wist zich uit het gevecht te wurmen. Hij keek de kater sarcastisch aan. "Oh?" Vroeg hij. "Jij bent ook voor onze katten hier?" Een glimlachje verscheen op zijn gezicht. "Nou, bedankt! Blijf je, nadat jouw clan ons kamp verwoest heeft achtergelaten, nog even langer om te helpen dan?" De glimlach verdween weer en hij keek hem strak aan. Vuile shadowclan kat dat hij was.

Everstar
Tallshadow ging zijn leidster helpen. Everstar kreeg bij haar aanval enkel vacht te pakken en spuugde de pluk geërgerd uit. Voor ze nog iets kon doen trok Innerghost haar omver. Het was bijna alsof ze haar een knuffel gaf. Een beetje een pijnlijk werd die wel, zodra de ShadowClan deputy met haar achterpoten uit begon te halen. Everstar gromde, maar probeerde zichzelf niet los te trekken. Inneghosts positie was nu net zo kwetsbaar als ze hare. De leidster hapte naar Inners keel. Het was niet direct haar bedoeling de zwarte poes te doden, maar ze zou ook niet aarzelen als ze de kans kreeg. Ze zag dat Wolverinebite zich bij haar had gevoegd. Ze zag ook haar eigen deputy. Dekater was op hetmoment niet in gevecht en ze zag dat hij met Acefray stond te praten. "Lionroar, houd je niet bezig met die medicine cat", riep Everstar naar hem. Hij had wel wat beters te doen dan dat.

Tag: Innerghost en Wolverinebite

Crowpaw,
Ze had het mis. Tall was misschien gekomen als een vijand van haar clan, maar niet van haar. "Hailpaw een warrior doodt niet!" zei hij tegen de apprentice tegen wie Crowpaw vocht. Hailpaw liet zich daarop van Crowpaws rug vallen en een golf van dankbaarheid stroomde door de zwarte poes heen. Ze wilde dat ze hem kon bedanken, maar ze besefte dat het tegenover de andere katten nogal vreemd zou lijken als ze een ShadowClanner zou bedanken. Ze zou hem in problemen kunnen brengen als men wist dat ze vrienden waren, en zichzelf trouwens ook. "Je hebt geluk dat je zelfs van mijn clangenoten nog bescherming geniet fleabag!" siste Hailpaw. Crowpaw kromp bij de woorden in elkaar en wist niets terug te zeggen. Hailpaw nam weer een aanvallende houding aan en Crowpaw zette een stap achteruit. Haar houding was verdedigend. De korte onderbreking van het gevecht gaf haar in ieder geval tijd om na te denken en zich nog wat glimpjes van haar training te herinneren.

Tag: Hailpaw

Hij draaide zich nors weg van de kater toen hij de woorden van Everstar hoorde. Als hij haar niet had aangezien voor iemand die hij vertrouwde en respecteerde, dan had hij haar vast even verteld dat ze hem niet moest zeggen wat hij moest doen. Maar ze was zijn clanleader en daarnaast zijn beste vriendin en dat was iets speciaals in deze tijd. Gezien Lionroar niemand meer durfde te vertrouwen en zich volledig had opgesloten in zichzelf, maar bij haar kon hij zichzelf gewoon zijn. De kater wierp even een snelle blik over het kamp heen, toen hij merkte dat een zekere shadowclan poes een zeer lage actie wilde gaan doen. Ze ging de Nursery binnen en met een grom schoot hij door het kamp heen, veel sneller dan hij gedacht had. Aan hun kittens kwamen ze niet, zelfs niet aan de kitten die Icyrose had gemaakt met Whitelion, de zekere kitten die dan ook daar stond. "Blijf van onze kittens af, vuil beest." Gromde hij, waarna hij zijn - voor een windclan kat redelijk massieve - lichaam op haar wierp. Hij sloeg zijn klauwen in haar vacht en probeerde haar voor het grootste gedeelte uit de Nursery te krijgen, een barrière vormend tussen haar en de den. Achter hem stond een dochter van Whitelion en desondanks dat hij iedere kitten van die witte kater verachtte om hetzelfde te worden als hem en ze allemaal wel eens dood kon wensen, vertelde zijn instinct hem toch dat het kittens waren en kittens waren nog onschuldig. Ze konden zich niet verdedigen tegen de brute kracht van een volwassen kat. En als het aan hem lag, zou hij dat niet eens toestaan.

Een flamepoint kat zo te zien de deputy kwam op haar en Sinclaw het vreselijke mormel af gerent. Opgelucht haalde de jonge warrior adem en keek even dankbaar naar de grote kater."Blijf van onze kittens af, vuil beest" Gromde de kater die zijn zware lichaam op Sinclaw liet vallen. Lizardkit was nu veilig, tegen twee windclankatten kon Sinclaw vast niet winnen. Veel tijd gebruikte Dancingdoe niet om na te denken want ze herstelde zich snel en vloog in de aanval om Lionroar te helpen. Die warrior zou hun kittens niets aan doen. Haar oren bewogen nijdig heen en weer voordat ze haar aanval weer op de buik en achterpoten van de shadowclankat richtte.

Tag: Lionroar, Sinclaw en Lizardkit

Bloednerveus was ik. Mijn pootjes trilden lichtelijk, en ik probeerde mijn ademhaling te controleren. Ik liep tussen de andere Shadowclanners in, midden in het Windclan territorium. Ik wist wat me te doen stond, maar was bang dat ik er niet toe in staat was. Dat ik niet sterk genoeg was. Ik had er over na gedacht om niet mee te gaan, maar dat zou al helemaal laf zijn. En nu kon ik mezelf bewijzen. Ik wist dat er katten aanwezig waren van wie ik hield. Wind, Dawn, Black. Als ze maar niet gewond zouden raken.. Ik zou ze beschermen, zo goed als ik kon. Hun en de clan. Ik mocht dan geen enorme aanwinst zijn, zo kon ik tenminste iets doen. Toen we vlakbij het kamp waren - de geur van die smerige hazenvreters hing echt overal, gadver - stopte de groep. Shrewstar sprak ons even toe, en gaf toen een teken dat we aan mochten vallen. Enkelen stortten zich meteen in het heetst van de strijd, en ik hoorde enkele kreten van de verraste windclanners. Was dit eigenlijk wel goed? Ik bedoel, ze hadden kittens en elders, net als wij, toch? Ik aarzelde, terwijl bijna iedereen het kamp in stormde. Misschien moest ik niet nadenken.. Nee, ik moest me bewijzen. Door slapende leeftijdgenootjes aan te vallen? Kom op nou Ember! Ik dwong mezelf om even mijn verstand op nul te zetten, en stapte de strijd in.
Overal waren katten aan het vechten. Apprentices, warriors. Ik voelde een lichte steek ik mijn hart toen ik iemand hoorde roepen dat de kittens beschermd moesten worden, maar ik dwong mezelf me te focussen. Vervolgens bleef ik een beetje ongemakkelijk maar op mijn hoede staan. Hoe ging dit? Dit was mijn eerste echte gevecht, dus wat moest ik doen? Wachten tot iemand mijn aanviel? Zelf iemand aanvallen? Ik zal er snel genoeg achter komen..
Tag; Open

Hailpaw || Shadowclan || Apprentice
Geïrriteerde bemerkte de poes dat in de tijd die ze moest nemen om de ander te laten gaan, haar tegenstander de trainingen herinnerde. Het was een schrale troost dat ze geen weerwoord had op haar beledigingen, anders waren de warriors van haar clan de volgende die aan de beurt waren een gevecht met haar te leveren. Nu moest ze echter even zich concentreren, en dus schoot ze weer naar voren, en beet de andere poes in de poot. Ze schoot nu alleen niet terug, maar trok er hard aan, zoals honden vochten om een bot. Geen haar op haar hoofd dacht eraan eervol te vechten, overwinning, doden en bloed was alles wat deze poes wilde zien.
Tag: Crowpaw

De kater draaide zich van haar weg en dus wurmde Shrewstar zich onder hem uit. Op dat moment werden er klauwen in haar schouders gezet en met een ruwe beweging er uit gerukt. Een woeste grauw ontsnapte uit haar keel en met pure woede keek ze naar het witte mormel. "Jij gaat eraan." Siste ze en met een grote kracht zette ze zich af van de grond. Ze deed alsof ze een aanloop maakte richting de witte poes, maar stopte vlak voor de windclan kat, om over de poes heen te springen. Midden in haar sprong deed ze een poging haar klauwen in de dijen van de witte warrior te zetten en om haar sprong af te maken hapte ze met klappende kaken naar de staart.

Tag: Snowyowl

Shrewstar wist zich los te maken en met een gemene grimas keek de kattin de leider aan, die een bedreiging naar haar hoofd slingerde. De zwartwitte poes nam een aanloop en sprong zo over haar heen. Eerst was de witte poes verward, maar toen ze de nagels van de kattin in haar dij voelde schreeuwde ze woedend naar de kattin. De kaken van de clanleader sloten om haar staart en Snowyowl produceerde een raar geluid. Ze probeerde haar staart los te rukken maar het enige wat ze ermee bereikte was meer pijn, in haar staart maar ook in haar dij. De kattin kermde zachtjes en sloot haar ogen, waarna ze een klap verkocht aan haar tegenstander. Meer kon ze niet, ze zat vast. Wanhopig keek ze om zich heen, en haar bruine ogen schoten van links naar rechts.

Tag: Shrewstar [verwond haar lekker x3]

Ze wist de staart tussen haar kaken te krijgen en voelde het getrek van de warrior, hoe harder ze zou trekken hoe meer kans er was dat de staart straks op de grond lag. Toen de poes haar een klap verkocht, zette de clanleader zich af vanaf het tere ruggetje en landde op de grond. Gelijk sprong ze op de flank van de warrior af en boorde haar nagels in de witte vacht en probeerde haar met haar kracht op de grond te krijgen.

Tag: Snowyowl

Innerghost had bewust haar kin tegen haar keel aangedrukt zodat Everstar niet bij haar keel kon. Dit was een vrij logisch iets, gezien dit dingen waren die je leerde wanneer je apprentice was. Zorg er altijd voor dat je zwakke plekken bedekt waren. Haar buik mocht nu dan bloot liggen, maar omdat ze nu bezig was de buik van Everstar te bewerken, was het bijna onmogelijk om bij haar buik te komen, ook omdat Innerghost Everstar strak vast hield met haar voorpoten. Kort werd Innerghost afgeleid en dit was een moment van zwakte, waar bij haar kracht kort ook verminderde. Een andere warrior was er bij gekomen om Everstar te hulp te schieten, echter werd deze al belaagd door een aanval van Dauntrose. Met een harde trap met haar achterpoot haalde Innerghost Everstar van zich af en sprong weg waarbij ze de leader recht aankeek. Nog nauwelijks had de deputy wonden opgelopen. De honende blik van Innerghost sprak boekdelen, een beledigende blik was het. En dat noemt zicht een leader.

OOC: Everstar

-sorry kan niet van acc wisselen-

Wolverinebite - Warrior - Windclan
Een grijns sierde zijn lippen toen de shadowclan warrior naar hem toe sprong en hij had haar gelukkig al vanaf zijn ooghoek gezien om haar op te vangen in zijn grote klauwen. Ze maakte geen woorden vuil en sprong direct naar de grote windclan warrior die zijn klauwen in haar vacht sloeg en met zijn bleke ogen die verassend donker waren haar aanstaarde. Hij opende zijn mond in een lage grom voor hij naar haar toe schoot en zijn tanden in haar vacht probeerde te planten.
-Dauntrose

Sinclaw - Warrior - Shadowclan
Ze grijnsde ziekelijk starend naar de kittens en schoot in de lag toen de kleine kit haar nageltje over haar neus haalde. Ze sloeg haar klauw uit en probeerde te graaien naar de kitten die haar had geslagen de warrior die haar probeerde weg te halen deed haar niets tot ze plots een luide grom hoorde die ze meteen wist te plaatsen. Dus de deputy had haar gevonden? Dat werd nog eens leuk. Het lichaam dat op haar geworpen werd liet haar haar kop terug trekken en blies naar de windclanner voor ze haar nagels de grond in sloeg en hem aanstaarde. Er kwam wat bloed op over haar neus van het miserabele aanvalletje van de kitten maar het deerde haar niets. Er was niets anders dan bloedlust te lezen in haar ogen terwijl ze zichzelf op de windclan deputy wierp proberend haar lange nagels diep in zijn pels te laten zinken terwijl ze haar tanden in zijn kop probeerde te werken zich angstaanjagend goed bewust van de kattin die haar eerste probleem was geweest. Tssk twee tegen een.
-Dancingdoe, Lionroar & Lizardkit

Howlpaw kende de situatie, ze wist dat dit er aan zat te komen. Maar nooit had ze gedacht dat het nu al zou gebeuren. De windclan lag overhoop. Het gevecht tussen Whitelion en Lionroar had de boel op stelten gezet, en juist op dit zwakke moment besloot de shadowclan aan te vallen. En met veel, en met veel sterke warriors. Howlpaw sprong erbij, en probeerde de situatie in te schatten. Ze sprong op en landde voor een jonge shadowclanapprentice {Windpaw}. Ze siste kort, en besloot meteen toe te slaan. Had ze niet tijdens al haar trainingen geleerd hoe ze met dit soort situaties om moest gaan? Ze zwaaide met haar klauwen, en wist de poes op haar wang en in haar nek te raken. De situatie inschattend, verwachtte dat deze poes niet al te lastig uit te schakelen was.

Tag: Windpaw

Barkpaw's oren schoten naar voren toen hij hoorde dat de Nursery werd belaagd. Hij wilde hen net te hulp schieten toen Lionroar hen al te hulp schoot. De oudere apprentice draaide zich met een ruk terug om. Daar hadden ze hen niet nodig. Hij snoof even kort bij het zien van het strijdtoneel. Hoe kon Shadowclan hen nu gewoon aanvallen? Hun actie was zeer laf, de vijand aanvallen in het kamp. De jonge kater schoot naar voor toen er een Shadowclan in zijn blikveld viel. De jonge kater stond maar wat te staren naar de katten om hem heen. Het werd tijd dat Shadowclan uit hun territorium werd gedreven. Bark duwde de kater met zijn volle gewicht tegen de grond en zette zijn nagels stevig in beide voorpoten. Whitelion had hem zeer goed gedrild op het vlak van vechten en hij maakte er volledig gebruik van. Deze keer zou hij niet falen. Hij zou de bron aanpakken die het meeste schade aan konden richten. Hij pinde zijn nagels diep in de poten van de kater, zodat hij de nagels van zijn voorpoten niet snel meer zou kunnen gebruiken. Met zijn achterpoten hield hij de kater tegen de grond gedrukt. Wie zei dat Windclan zwak was? Hij zou het tegendeel bewijzen.

Tag: Emberpaw

Ravenheart kreeg wat krasjes over zijn gezicht van de kater tegenover hem, maar hij liet niet merken dat de kleine stekende wondjes hem veel deden. Hij haalde zijn nagels los en vervolgde met een uithaal naar het gezicht van de kater, om hem daar pijn te doen. Ravenheart moest het hebben van de kracht in zijn poten. Tevens hapte hij nog naar het oor van de Windclan kater. Het was een hard gevecht. En vanuit zijn ooghoeken kon hij zien hoe zijn clanmates hun levens op het spel zetten om te winnen van Windclan. Gillende katten waren overal om hem heen, en het enige wat hij hoorde. Ravenheart hoopte met heel zijn hart dat Blackpaw en Dauntrose voorzichtig deden. En Innerghost ook natuurlijk. Hij zou het niet overleven om zijn eigen moeder te verliezen.

♥ "Wicked is good" they say.

Dauntrose moest toegeven dat hij best eng was. Met zijn bleke ogen die verrassend donker waren. Hij gromde en schoot naar haar toe. Ze maakte zich los van hem. Haar buik voelde onrustig aan. Hopelijk werd ze niet ziek. Bijna in gedachten verzonken merkte ze pas te laat dat zijn tanden naar haar toe suisde. Ze sprong opzij en de tanden lieten een paar krasjes achter. Woest schudde ze haar kop. Niet meer in gedachten verzonken raken en concentreren. Ze keek strak naar zijn poten en deed een aanloopje. Het leek erop dat ze naar zijn poten ging springen, maar in plaats daarvan raakte ze met volle kracht zijn kop en oren. Haar nagels gingen eroverheen, hopelijk diep genoeg om hem écht goed te verwonden.

Tag; Wolverinebite

Onderwerp: Re: [SC-WC war I] It's time for revenge!