[SC-WC war I] It's time for revenge!

De lange nagels van Shrewstars achterpoot bewerkten haar gezicht, en niet zo weinig ook. Met een grauw liet Snowyowl los, anders zou ze zelf teveel schade oplopen en keerde zich nu sissend om om de Shadowclanner te bekijken. Veel schade had haar tegenstander nog niet opgelopen, en waarschijnlijk zou het ook niet veel worden, maar proberen kon geen kwaad. De Windclanpoes zag wat bloed van haar gezicht af druppelen en met een gepijnigd gezicht drukte ze haar poot tegen haar neus - die hoogstwaarschijnlijk gebroken was. Met een woedende miauw stormde Snowy terug naar voren, beet snel in een voorpoot en daarna beukte ze zichzelf tegen de leader, zodat ze om zou vallen.

Tag: Shrewstar (je mag haar goed verwonden ^^)

Lostpaw

Verschrikt keek de zwart-witte apprentice op toen ze de Shadowclan katten zag binnenstormen. Haar blauwe ogen waren groot en angstig als ze keek naar de talloze katten die hun aanvielen. Haar haar stond omhoog in angst en ze kon zich amper bewegen. Katten renden langs haar heen. Ze werd wakker geschud toen ze een donkere apprentice alleen stond. Ze leek niet zo heel oud. Lostpaw slikte ongemakkelijk en stapte naar de apprentice toe. Het was niet haar doen om moedig te zijn, of om ook maar iets te zeggen. Maar de blik in haar ogen was vastberaden; ze moest haar clan beschermen. Ze moest haar moeder trots maken, die hoogstwaarschijnlijk vanaf Starclan toekeek, en haar vader, waar die ook moge zijn. Ze gromde, of deed een poging tot; het klonk niet bepaald angstaanjagend. "G-ga uit ons kamp!", zei ze hakkelend, trillend van angst. Ze had nog nooit eerder echt gevochten, en dit vond ze helemaal geen goede tijd voor de eerste keer. Ze had het liever nog wat uit gesteld..

Tag; Blackpaw

Whitelion

"Val aan!" Die woorden had hij eerder gehoord, toen Thunderclan hun aanviel, een aantal manen geleden. Witheet van woede stormde hij op de bende nutteloze katten af, katten die zijn thuis wouden vernietigen. Zijn woede werd gevoed door verdriet, en door trots. Hij zou ze zijn thuis niet af laten pakken. Hij zou ze niet laten vernietigen waar hij van hield, niet opnieuw. Hij zou het niet overleven als hij nog iemand zou verliezen. Hij keek om zich heen, tot een zwart-witte gestalte zijn aandacht trok. Die poes die zich een leider noemde, maar haar clan nog niet kon beschermen. Een andere poes was met haar aan het vechten, maar hij besloot dat hij haar wel een pootje kon helpen. Met een woedende grauw stortte hij zich op de poes, de poes van zijn clan aan de kant duwend. "Jij zal onze thuis niet verwoesten; jij zal ons niet afnemen waarvoor we zo hard gewerkt hebben, of ik zweer je, dat je nooit meer rust zal hebben. Elk van je negen levens zal gekleurd worden door angst, want mijn woede zul je niet ontsnappen; onze wraak zal gevoeld worden!", grauwde hij naar de poes, luid en duidelijk.

Tag: Snowyowl, Shrewstar

Ravenheart wist zeker dat Shadowclan dit gevecht moest winnen. Hij gooide zichzelf op een bruin met witte warrior die hij als eerste zag. Zijn nagels schoten uit hun hulzen en haakte zich in het vel van de kat. Hij beek zich vast met zijn scherpe tanden en probeerde zo meerdere wonden te maken.
Maar hij wist dat dit niet een gevecht was wat makkelijk ging worden. Hij merkte al snel dat zijn tegenstander tegenstribbelde en hij ontving een vrij harde klap in zijn buik, waardoor hij loskwam. "Kom maar op, vuile hazenvreter!" sneerde hij kwaad naar de bruine kater. Zijn grote poten kwamen omhoog en Ravenheart schoot op zijn achterpoten om naar zijn oor en nek te klauwen. Hij zou dit winnen.

Tag: Windcall

Sinclaw:
Een zieke lach gleed over haar lippen in haar ooghoek de kitten vangend en kneep haar gele ogen iets samen. Ze had dus goed gegokt en de nursery lag net uit haar klauwen het enige dat in haar weg stond was de vieze hazenvreter voor haar neus die duidelijk haar gewicht niet had verwacht. Hoewel Sinclaw geen grote kat was, was ze alsnog vele malen groter als de windclanner. De kat had duidelijk geen zin in een ziek mentaal spelletje spelen en eigenlijk was daar geneens tijd voor met een grauw dauwde Sin de kat opzij en duwde haar neus de nursery in strak kijkend naar het kleine zwart witte beestje voor haar. "Well hello there."
-Lizardkit & Dancingdoe

Wolverinebite:
Het had hem al niet goed gezeten. De atmosfeer. De kleur van de hemel. Het had hem allemaal niet lekker gezeten en toen hij terug kwam bij het kamp om vervolgens vele geluiden te horen en de strakke shadowclan geur begon zijn hart over te slaan en liet hij zijn prooi vallen om het kamp in te scheuren en zich in de eerste de beste Shadowclanner te smijten die hij zag. Met maar een doel voor ogen. Zijn kamp leegruimen van de miezerige beesten die zich ook maar iets van clankatten durfden te noemen.
-Nobody

Haar poten werden los gelaten en Shrewstar kwam overeind, de witte poes had haar poot tegen haar neus gedrukt en een vreselijke grijns verscheen op haar gelaat. Er werd een aanval gedaan op haar voorpoot, maar Shrewstar zette zich van de grond af en steigerde even op haar twee achterpoten, om rake klappen uit te delen met haar voorpoten. Voordat de witte warrior haar kon beuken, verscheen er een tweede witte kat. Een kater, groter. Shrewstar voelde zijn gewicht, maar bevond zich onder de kater. Deze begon te praten, maar zij gebruikte deze afleiding om met haar vier poten zijn onbeschermde buik goed te bewerken. Met harde halen probeerde ze het zwakste deel van een kat kapot te maken. "Oneerlijk vechten was altijd iets voor jullie vuile clan geweest." Siste ze en spuugde bloed in zijn gezicht.

Tag: Whitelion & Snowyowl

Dancingdoe keek de rottige shadowclanner aan, waarom was er geen enkele andere warrior bij haar komen staan? De kittens moesten beschermd worden. Een zieke lach gleed over het gezicht van de warrior tegenover haar. Ze gromde zacht. De zwart witte kat was jammer genoeg groter dan haar en ze wist dat ze het dus slimmer moest spelen. Met een grauw werd ze opzij geduwd en liep de kat naar de Nursery toe. Dancingdoe sprong meteen met de snelheid van een Windclankat op en beet zich vast in de linkerachterpoot van de zwart witte poes. Ze klauwde met haar nagels in de buik van de kat en keek woest. Heel even liet ze los en riep ze met harde stem "DE KITTENS!" Ze hoopte dat een andere warrior haar bij kon staan. Nog steeds klauwde ze met haar scherpe nagels overal waar ze maar kon. Deze situatie zag er voor haar hopeloos uit maar ze moest en zou de arme kittens beschermen. Haar blauwe ogen spuwden nu vuur. Haar oren stonden ver in haar nek. Dit was niet wat ze had gehoopt. Ze wist dat ze dit zou verliezen mocht er niet gauw een andere warrior of apprentice komen helpen.

Tag: Sinclaw en Lizardkit
Note: Hulp nodig van een Windclanner voor Nursery!

Toen er een grijns over het gezicht van de leader trok, veranderde haar blik van boos naar afkeurend en ongelovig. Wat was dit voor verschrikkelijke poes? Toen ze ook nog een paar klappen op haar kop kreeg, keek Snowyowl om zich heen voor hulp. Gelukkig kwam Whitelion daar aan, ook al was hij niet erg geliefd, hij kwam haar tenminste te hulp. Het had iets minder hardhandig gemogen, maar zijn aanval was raker dan de hare. "Jij zal onze thuis niet verwoesten; jij zal ons niet afnemen waarvoor we zo hard gewerkt hebben, of ik zweer je, dat je nooit meer rust zal hebben. Elk van je negen levens zal gekleurd worden door angst, want mijn woede zul je niet ontsnappen; onze wraak zal gevoeld worden!" Een grauw verliet de bek van de witte poes, en ze klauwde weer naar Shrewstar. "Oneerlijk vechten was altijd iets voor jullie vuile clan geweest." Gelukkig spuugde de kattin bloed uit. Geweldig, dat betekende dat ze aan het verzwakken was. Zonder iets te zeggen tegen Whitelion sprong ze op Shrewstar en haakt ze haar nagels als weerhaken in haar schouders. Ze duwde zo ver mogelijk door, en krulde daarna haar klauwen om zodat ze toen ze haar nagels uit de schouders trok er een heel stuk vel meekwam. Ook bij de witte poes verscheen nu een vieze grijns, al wist ze deze er snel weer af te halen toen ze doorhad hoe ze eruit moest zien.

Tag: Shrewstar en Whitelion

Everstar dook weg voor de poot van Innerghost, waardoor de rossige poes geen schade opliep. Geluk voor haar, want Innerghost was goed in vechten en beheerste over een hoop goede technieken en een hoop kracht. Innerghost gaf na wat woorden een duw tegen Everstar aan, waarmee ze op de grond viel. Echter rolde Everstar door. Razendsnel, wat Windclanners nou éénmaal waren sprong Everstar eerst naar links en vervolgens naar rechts. Nog voor ze een tegenaanval kon doen, dook er een bruine kater op die tegen Everstar aansprong. Innerghost zelf sprong opzij, waardoor Everstars aanval zeker mislukt zou zijn. Met een krachtige sprong, dook Innerghost op Everstar af, haar klauwen op de Windclan leaders buik gericht. In haar zich veld voor haar zag ze Shrewstar in gevecht met zowel een Windclan warrior als niet zomaar een Windclan warrior, Whitelion. "Tallshadow!" Ze knikte in de richting van dat gevecht. Nu moest de jonge warrior genoeg weten.

Everstar
Ze was zo op de deputy gefocust dat ze de warrior niet opmerkte voor hij tegen haar aan beukte en haar omver wierp. Ze haalde met haar nagels uit naar de tweede aanvaller, wiens gezicht haar bekend voorkwam. Was hij niet zo'n jong van Shrewstar? Everstar had nooit begrepen hoe iemand ooit kittens kon willen met dat monster. Innerghost kwam weer naar voren. Everstar kwam half overeind en zette zich krachtig af, waardoor ze nog net buiten bereik van de aanval kon springen. Daarna dook ze zelf weer vooruit, haalde uit naar de kater en hapte naar de schouder van Innerghost. Ze zag dat ze niet de enige was die tegen twee katten tegelijk moest vechten, Shrewstar had hetzelfde probleem. "Tallshadow!" riep Innerghost. Was dat de naam van die warrior?

Tag: Innerghost en Tallshadow

Crowpaw,
Ze ontdekte de kater die ze zocht en zag dat hij net zo hard meevocht als zijn clangenoten. Plotseling was hij van een vriend in een vijand veranderd en hij leek die rol makkelijk op zich te nemen. Opeens voelde ze een groot gewicht op haar rug en ze viel, een gil slakend. "Zeg hallo tegen Starclan voor me," siste een stem. Crowpaw duwde tegen de grond, zodat ze opzij viel de de ShadowClanner hopelijk van haar rug zou vallen. Wat kwamen die ShadowClanners hier eigenlijk doen? Wat wilden ze? Wilden ze hen verdrijven, wilden ze katten vermoorden? Waarom moet ik vechten, ik heb niemand iets misdaan, ik heb nooit een grens overgestoken, dacht Crowpaw.

Overal kwamen grote, getrainde warriors vandaan, en het rotgevoel van nutteloos zijn overwelmde Blackpaw. Maar toen viel haar oog op een apprentice. Onzeker, jong, maar met een gefocuste blik in haar ogen. Blackpaw vond dat ze wat moest doen. Er was een waardige tegenstander; één waarvan ze geloofde dat ze haar aankon. Het was haar taak, nu ze hier was, om die uit te schakelen, voor de Shadowclan. En bovendien - was dit niet gewoon een beetje leuk? Was dit niet eigenlijk gewoon ongelofelijk spannend? Maar daarbij dacht de jonge Blackpaw niet aan de desastreuze gevolgen die gevechten als deze konden hebben. Dood, verdriet, gemis, maar Blackpaw voelde in haar aderen dat ze deze apprentice, die even oud was als zij, aan zou kunnen.
Ze stormde op de poes af, en ging snel door alle technieken die ze de afgelopen weken had geleerd. De intensieve trainingen van Dauntrose en deels van Ravenheart moesten nu zijn vruchten afwerpen. Ze spande haar spieren aan, kneep haar ogen tot spleetjes, versnelde nog eens, en sprong toen op. Met een klap kwam ze tegen de flank van de jonge poes aan, en meteen maakte Blackpaw zich klaar om het gevecht te beginnen.

Tag: Lostpaw

Innerghost had Tallshadow de opdracht gegeven om Shrewstar te helpen. Everstar mocht dan een leader zijn en meerdere levens hebben. Ze was niet meer dan een mager scharminkel in haar ogen. Tenslotte had Innerghost ook ruim negen moons meer ervaring dat de leader. Everstar hapte naar de schouder van Innerghost, maar kreeg niet meer dan wat vacht in haar bek terecht. Innerghost liet zich op haar rug vallen op het moment dat ze haar voorpoten om de nek van de leader heen sloeg en zo Everstar met zich mee trok. Met haar achterpoten trapte ze naar de buik van de leader, als het goed is een effectieve aanval.

Een lage grom gleed over zijn lippen merkend dat Everstar in gevecht was met de Shadowclan deputy die duidelijk leek te denken dat ze haar zo aan kon. Hij schoot los van de kat waar hij op aan het inwerken was en duwde zijn grote lichaam door de gevechten tot hij naast Everstar stond en staarde naar de Shadowclan deputy. Het was duidelijk dat hij niet de gewoonlijke Windclanner was met zijn dikke vacht die zijn magere lichaam liet verbergen. Hij leek een volgevoede en zeker grote warrior en staarde strak naar de Shadowclanner en trok zijn bovenlip op en keek even naar Everstar voor hij zijn klauwen in de grond duwde. Als de shadowclanner echt zijn leader pijn wou doen zou ze eerst door hem moeten.
-Innerghost & Everstar

De trap in de buik van zijn tegenstander hielp, want die liet meteen los en begon al weer beledigingen te roepen. Typisch Shadowclan vond Windcall. "Kom maar op, vuile hazenvreter!" De grote kater rolde zijn ogen en zei niks terug, omdat hij zijn adem wilde bewaren voor het gevecht zelf. Snel begaf de zwarte kater zich op zijn achter poten en haalde uit naar zijn nek en oren. Windcall had zo iets wel verwacht, maar niet zo snel, zodat de klauwen van de kat zich in zijn nek sneden. Hij siste van de pijn maar Windcall sprong ook naar voren en haalde uit naar de neus van de kat. Nu de kater zijn klauwen in zijn nek had geslagen kon Windcall beter bij zijn gezicht, helaas niet met zoveel kracht als hij gewild had, want de nagels in zijn nek drukte hem maar beneden, maar er zat zeker genoeg in om het een paar flinke krassen over zijn neus te geven.

tag: Ravenheart

Al Lizard's haren gingen overeind staan toen de Shadowclan poes Dancingdoe tegen de grond duwde. De grijns op gezicht van de poes voorspelde weinig goeds. De kitten kroop direct nog wat naar achteren toen ze haar kopje door de ingang van de Nursery stak. Ze werd echter al snel tegen gehouden door de struik achter haar. "Wel hello there," Waar was haar vader als je hem nodig had. Waar was Whitelion? Het poesje zakte door haar poten en legde haar oortjes plat in haar nek. Ze snoof even kort en haalde haar kleine nageltjes over de neus van de poes, waarna Dancingdoe de warrior plots terug naar achteren trok. Een opgeluchte piep ontsnapte langs haar lippen. Vervolgens draaide ze zich met een ruk om en liet haar blik over de nursery wand gaan, zoekend naar een mogelijke uitgang, moest Dancingdoe falen.

Tag; Sinclaw, Dancingdoe

♥ "Wicked is good" they say.

Ze zag in haar ooghoeken haar deputy met twee katten. Meteen liet ze de kat los die ondertussen haar poten had bewerkt. Ze voelde kleine krassen, maar niets ergs. Met een grote sprong die ze perfect inschatte belandde ze op de kater die niet echt WindClan leek. Ze zette haar tanden in zijn schouder. Met haar voorpoten hield ze stand en met haar achterpoten bewerkte ze zijn onderrug.

Tag; Wolverinebite

Tallshadow || Shadowclan || Warrior
De leader was op z'n minst even afgeleid, maar niet voor lang. Tall zelf ook, zijn blik was gevallen op Crow, en zijn uitdrukking was nog even trouw als dat hij altijd was tegenover vrienden. Vandaag zou tussen hen geen gevecht zijn, en als de kater het even kon helpen zou ook de zwarte poes dit overleven, vandaar dat hij gromde naar de shadowclan apprentice in het gevecht niet ver van hem vandaan. "Hailpaw een warrior doodt niet!" Sprak hij haar streng toe, en richtte zich toen snel weer op zijn eigen gevecht, waar Innerghost hem niet al te hard nodig leek te hebben nu de tegenstander even afgeweerd was. Het was echter nog lang niet afgelopen. De kater was dan ook bereid door te vechten, maar voor hij de kans kreeg wees de deputy hem al op een ander gevecht. Zijn hoofd schoot opzij, en waar eerst woede in zijn ogen vlamde was nu fury. Whitelion torende voor zijn moeder, en een windclan kat sprong op haar rug terwijl ze bloed spuugde. Vol woede en adrenaline overbrugde de gigantische kater de afstand in een simpele sprong, en kwam zo tussen zijn moeder en de witte kater voordat die opnieuw toe kon slaan. Ze waren even hoog, maar waar de andere kater al wat krassen had, was Tallshadow volledig onbeschadigd. Sowieso had hij niet op een betere plek kunnen staan, dit was zijn moeder, hij kon al haar aanvallen poot voor poot matchen met een bijbehorende, zonder enige moeite te hoeven doen over het communiceren, de warrior zou zijn leven voor haar geven. Maar hij en de warrior tegenover hem waren redelijk aan elkaar gewaagd, vandaag zou het nog niet hoeven. "Neem iemand je eigen hoogte vuile hazenvreter!" Spoot hij hem in het gezicht, zijn vacht nog plat, aangezien het niet echt nut had zichzelf nog groter te doen lijken dan hij was. Zijn witte poot vloog door de lucht, en met een geoefende shadowclan techniek draaide de warrior een soort pirouette erachteraan zodat enige counterattack zou missen.
Tag: Weg bij Everstar & Innerghost, nu bij Shrewstar & Whitelion

Hailpaw || Shadowclan || Apprentice
Een stem riep haar naam, en een vermaning was de boodschap. De apprentice siste kwaad, en liet zich vallen toen de poes zich slap liet worden. Vuile clangenoten die ze had, je had er niets aan als je niet eens katten weg mocht halen van deze wereld. Wat voor verschil konden ze dan maken? Geen dus. "Je hebt geluk dat je zelfs van mijn clangenoten nog bescherming geniet fleabag!" Bitste ze de zwarte poes toe, en sprong weer in de aanvalshouding, op zoek naar de zwakke plekken. De gevechtstraining was ze een beetje vergeten, alles wat in haar hoofd zat was de geur van bloed, en oh wat wilde ze daar graag meer van.
Tag: Crowpaw

Whitelion

Hij voelde het amper toen de zwart-witte poes haar klauwen in zijn buik sloeg, hij gaf er niet om dat het bloed uit de lange krassen liep. Hij grauwde woedend, een angstaanjagend geluid. Voor hij ook maar iets kon doen dook er een andere kater voor hem op. Hij wierp een enkele blik op de twee poezen achter hem, en voor nu zag het er voor de andere poes goed uit. Dus richtte Whitelion zich op de tabby voor hem. Hij leek met een geoefende techniek op hem af te komen, maar de grote kater was een Windclan kat, en snel als de wind sprong hij weg van zijn aanval. De klauw van de kat raakte maar heel lichtjes zijn vacht, maar liet geen sporen achter. Whitelion richtte zijn blauw en zijn groen oog op de kater, die zo goed als even groot als hem was. De witte kater sprong naar links, haalde uit naar de kat en sprong in cirkels om hem heen, steeds weer hier uithalend en dan weer daar, proberend om steeds uit het bereik van de Shadowclan kat te blijven. Een kat die hij hier al eerder gezien had, en die zich sowieso niet veel van regels leek aan te trekken.

Lostpaw

Met grote, bange ogen keek ze toe toen de zwarte tabby op haar af rende. Voor ze kon reageren knalde ze tegen haar zei, en met een bange kreet vloog ze over de grond. Snel krabbelde ze recht, al deed ze geen poging om de andere poes aan te vallen, wetend dat het alleen maar slecht zou aflopen voor haar. Haar grijsblauwe oogjes hadden niets meer van die ietwat zelfverzekerde uitdrukking die ze ervoor had, en ze bad aan Starclan dat ze nu haar leven nog niet zou moeten geven. En het hielp al helemaal niet dat ze zo mager was, omdat ze het eten niet wou afnemen van de anderen..

Acefray liep met de kruiden in zijn bek vooruit, over het bekende Windclan gebied richting het kamp. Het spoor van zijn clangenoten was helder in zijn neus, hij volgde hun passen. De pijn van Runningvole lag hem nog zwaar maar hij wist dat hij geen keuze had Starclan af te wijzen. Dus nu liep hij ten strijde zoals zijn naam van hem verwachten. Een Fray met plantjes in zijn mond, hoe bedreigend zeg. Maar goed, hij moest aan de rand blijven en de gewonden gaan helen. Misschien zelfs wat klappen uitdelen als iemand hem aan zou vallen, al betwijfelde hij het. Medicine cats stonden meestal buiten de clanoorlogen. Waarom bleef hem een raadsel. Dravend op zijn pasje liep de enorme kater richting het kamp terwijl de geuren van zweet, angst en bloed die van zijn kruiden overstemde. Kreten van woede en wanhoop zorgde ervoor dat de prooien in zijn richting rende maar de kater liep onverstoord door. Degene die vochten zouden het niet eens meer merken, hij moest het maar beschouwen als achtergrond muziek. Hij bukte voor de ingang en ontweek enkele gevechten door er droog langs te stappen. Uiteindelijk vond hij zijn post in een plekje zowel naast de medicine den van Windclan als in een vrij hoekje van het kamp. Hier legde hij zijn planten neer en keek hij met zijn heldere blik rond, er stroomde geen adrinaline door zijn aderen zoals bij de andere, hij keek enkel geluidloos toe. Hoe kon hij hier ooit nodig zijn?

{ Tag } Nobody

De kater rende achter zijn clan aan, en ze stormde het Windlcan kamp binnen, allemaal samen. Hij keek rond, en zag dat zijn vrienden en clangenoten al allemaal in een gevecht zaten. Dawn bleef even staan, en zag Blackpaw, die aan het vechten was met een kat die hij herkende als Lostpaw. Dawn zag hoe deze met een klap tegen de flank van de Windclanner aankwam. De grijze kater keek toe hoe Lostpaw niet eens moeite deed om een tegenaanval te doen, maar toch liep Dawn naar Black toe. Met tweeën stonden ze nog steeds sterker dan alleen. "He!" riep hij naar haar, boven het lawaai van roepende katten uit. Hij keek naar Lostpaw, die er helemaal niet zo zelfverzekerd uitzag. Dawn spande zijn spieren aan, en rende op haar af, waarnaar hij naar haar poten dook, in een poging om haar te tackelen.

TAG} Lostpaw & Blackpaw.

Windpaw

Vrolijk als altijd huppelde de tabby apprentice tussen de andere katten van haar clan. Ze was zo opgewekt, ze kon niet wachten voor haar eerste echte gevecht. Zoals altijd was de tabby apprentice te naïef om te beseffen dat dat helemaal niet zo positief was. Zodra iedereen uiteenstoof barstte de hel los, maar ietwat vrolijk liep ze ertussen, op zoek naar een tegenstander.

Tag; Nobody

Lostpaw

Met bange ogen keek de poes hoe een andere Shadowclan apprentice op haar af kwam rennen. Ze draaide zich om en probeerde weg te rennen, maar ze was niet snel genoeg. De grijze tabby sloeg haar poten van onder haar lichaam en met een harde klap kwam ze op de grond terecht. In plaats van recht te staan, krulde de zwart-witte poes zich op tot een bolletje. Haar blauw-grijze oogjes keken smekend naar de kater. Doodsangst liet haar lijfje rillen, en zonder dat ze het doorhad begon ze zachtjes te smeken. "alsjeblieft, alsjeblieft, alsjeblieft", herhaalde ze steeds maar weer, tot het woord zijn betekenis verloren had.

Tag; Blackpaw & Dawnpaw

Onderwerp: Re: [SC-WC war I] It's time for revenge!