Burning

De kater grinnikte toen de poes even terug grijnsde, maar stak zijn tong uit toen ze hem op zijn soft spot raakte. "Jij was toevallig wel het grootste in de wijde omtrek," Plaagde hij, en prikte in haar buik om aan te duiden dat de fluff haar vergrootte. "En mag ik nu gaan, Mijnheer?" Hij keek haar even nadenkend aan, maar sprong toen lenig opzij. "Oke dan, op voorwaarde dat je eerst alle bosjes die we nog bij langs gaan eerlijk op spinnen checkt," Hij keek haar aan met zijn twinkelende ogen, en was alweer helemaal vrolijk.

Hij moest glimlachen toen ze haar tong terug naar hem uitstak, en stelde toen hij van haar afgestapt was zijn voorwaarden. Ze kon niet weigeren, hij wist het wel, zijn echte charmes. Kidding, de poes was waarschijnlijk gewoon aardig genoeg om niet te weigeren, en dat was erg aardig van haar. "Oké dan, zeurpiet." Hij hief zijn hoofd trots in de lucht met de ondeugende blik in de ogen. "That's me!" Mauwde hij vrolijk, maar dook al snel weg toen de poes ineens een stroom aan blaadjes over hem heen gooide. Een van die bladeren landde op zijn recht op zijn kop. Misschien stond het wel schattig, maar dat was niet echt de fashionlook die de kater echt wilde. Vandaar dat hij zijn wenkbrauwen optrok en glimlachte. "Dit moet me wel héél erg goed staan gezien de grijns op jouw gezicht," Mauwde hij uiteindelijk, en ging er even statig bij staan. Jaja, een echte bladhoed voor hem. Zometeen zou zij er ook een krijgen, daar kon ze van op aan.

Nou nou, wat een service. De kater hoefde niet eens zelf naar het blad te reiken want nadat de poes hem grijnzend een compliment had gegeven op hoe geweldig het hem wel niet stond haalde ze het voor hem van zijn hoofd. "Maar zo zie je er toch beter uit." Hij keek haar verrast aan, daar lette ze überhaupt op? Hij was zeer vereerd, het zou niet weghalen dat de poes een flinke bladerbehandeling zou krijgen though. Ze stond nu wel heel dichtbij, maar deze kater was niet voor niets geweldig. Altijd viel er wel iets te bedenken voor zijn wraak-acties. Zo ook nu, de hoop bladeren onder zijn poten maakte het er allemaal wel simpeler op, en dus greep hij ze tussen zijn poten, en sprong toen omhoog om ze in de lucht te werpen. Het maakte dat de twee katte plots omringt werden door een zee van vallende blaadjes, en zijn plan was duidelijk mislukt. In plaats van dat hij de poes er net zo awkward als hij had laten uitzien matchen de kleuren juist perfect. Hij keek haar verwonderd aan met een schuin kopje.

Zij leek net zo verbaasd als hij, waarschijnlijk niet om dezelfde redenen en toch was het fijn niet de enige te zijn die er even rustig bijstond en genoot van wat er te zien viel. Haar groene ogen volgden het blad, en hij volgde het voorbeeld, het was grappig. Bladeren vielen zoals het leven ging, van links naar rechts en weer terug, omhoog door de wind en naar beneden door de druk. Alles werd altijd heen en weer gegooid. "Dat was prachtig!" Hij glimlachte wat onzeker. De volgende vraag echter deed hem 'mysterieus' kijken en misschien ook wel een klein beetje plagerig. "Dat zijn mijn magic powers, sorry, die mag ik niet delen," Hij glimlachte bij het laatste woord, duidelijk was wel dat hij de poes plaagde, en toch was ook hij onder de indruk geweest van de vreemde regen.

De kater lachte vrolijk toen de poes uitriep dat dat niet eerlijk was. Het was ook niet bedoelt om eerlijk te zijn, en eigenlijk wist de kater ook niet wat hij moest antwoordden als ze het hem nog eens vroeg en hij moest antwoordden. Hij had maar wat gedaan, en eindigde in de mooie bladerregen die hen zojuist alle twee versteld had doen staan. "Ga je me het vertellen als ik zeg dat je er de laatste tijd heel goed uitziet?" De kater onderdrukte de neiging om te gaan lachen, en in plaats daarvan keek hij de poes verlegen aan. "Maar Little toch…" Klonk het, waarna de blik plots vol ondeugd zat. "Dat is toch zeker geen nieuw nieuws?" Hij lachte, duidelijk niet écht gelovende dat hij er zo goed uitzag. De kater was zeker bescheidener geworden door al zijn trainingen.

Ze leek serieus, bij zijn ietwat verlegen reactie, verbaasd en geschokt. Dit werd al minder toen hij haar meldde dat het niets nieuws was, en toch verwarde het hem. Hoeveel werd er op hem gelet in de clan? "Maar ik meen het hoor." Tall trok een wenkbrauw op en schonk haar een sceptische glimlach, ja ja, zij wilde alleen het geheim weten. "Trek je soms de woorden van een Medicine cat in twijfel?" Nu ineens leek de poes weer heel serieus, hij keek even verward, en bestudeerde toen haar gezicht. Wat had hij nu weer voor doms gedaan waardoor ze hier zaten en zij dus blijkbaar teleurgesteld was in hem? Was ze dat echter wel? De kater bleef nog even staren, en toen brak er een wijde grijns door op zijn gezicht en fonkelden zijn ogen weer. "Jij zit me gewoon keihard in de maling te nemen!" Riep hij uit, en gooide een hoop bladeren letterlijk óp Littlestream deze keer. "Dat zal je leren," lachte hij. Het zag er ook wel komisch uit.

De poes leek even in de war te zijn door zijn geweldige aanval, en tevreden met hoe die werkte keek Tall haar lachend aan. Toen echter ontving ook hij een grote aanval van bladeren in zijn neus. De grote kater nieste hard, wat heel erg onmannelijk klonk, en shudde even met zijn hoofd. Daarna focusten zijn ogen zich weer op de grijze poes, dit was zojuist een oorlog geworden. Met een grote grijns sprong hij wat naar voren, wist een hoop bladeren over de poes te krijgen, en vloog toen weer een meter of twee uit de buurt. Ze zou hier ongetwijfeld goed in zijn, dus hij moest voorzichtig te werk gaan.

Hij lachte toen de poes hem vroeg of hij de schrik kreeg, "Natuurlijk!" Mauwde hij dramatisch, en sprong even de lucht in voor het effect. "Je bent ook wel heel eng," Na die woorden lachte hij, maar werd toen nogal ruw onderbroken door de poes die plots tegen hem aan rolde. De wereld draaide ineens zo'n vijf keer heen en weer, en toen lag hij stil. Verdwaasd bleef hij liggen, wat was dat geweest? De groene ogen van Little ontmoetten die van hem terwijl ze nog nalachte, en grinnikend gooide de kater halfslachtig vanaf zijn plek op de grond wat bladeren omhoog naar haar gezicht. "Oke, grote Littlestream, jij wint, hoe kan ik nou op tegen een grootse sneeuwbalaanval?" Hij grinnikte, maar liet maar even achterwege dat hij ongetwijfeld een poot verzwikt had. Dan zou de poes zich nog schuldig gaan voelen, en dat hoefde niet want ze had gewonnen. Opstaan deed hij om deze reden echter niet.

Hij lachte nog na, ook toen de poes opstond, maar viel stil toen die hem rechtstreeks aankeek. "Alles trouwens oké?" Ze had hem ongetwijfeld door, maar zijn eer kon het niet hebben. Hij was potverdorie een sterke kater, hij moest het toch zeker kunnen overleven? Dus forceerde de 'stoere' kater een glimlach en knikte. "Ja hoor, ik kan wel tegen een stootje," Zijn mond bleef glimlachen, zijn ogen echter waren iets minder vrolijk. Die verdraaide poot. "Zij het een sneeuwbal," Grinnikte hij echter. Nou, nog best goed toneelspel.

Jammer, mislukt. Hij hield niet echt van lastige situaties en al helemaal niet van afhankelijk zijn van anderen. Het zag er helaas voor hem niet naar uit dat Little dit echter snel zou laten gaan. Hij probeerde zo blanco mogelijk te kijken, maar kon een glimlach niet onderdrukken. "Als je je verwond hebt moet je dit nooit achter houden. Een wonde kan gaan infecteren, en ook al denk je dat het vanzelf wel geneest, eens het zover is kan het juist erger uitlopen dan dat je 'm gewoon direct laat behandelen door een Medicine cat." De bezorgdheid was nieuw voor hem, en maakte dat hij dus rustig knikte in plaats van haar klieren. Ze moest er niet op rekenen dat hij zometeen geen comeback zou maken though. "Laat me die poot nu maar zien." Hij lachte even. "Een medicine cat in hart en nieren merk ik," Grinnikte hij, hoewel het lachen hem verging toen hij zijn poot naar haar uitstrekte. De kater lag nog steeds op zijn zij op de grond, en voor hem was de poes nu wel veel groter. Hij hield niet echt van verzorgd worden, en al helemaal niet echt door Little. Het was zo vreemd, alsof hij tóch niet sterk genoeg was. Vandaar dat hij haar weigerde aan te kijken en in plaats daarvan beschaamd naar de grond keek. Duidelijk niet blij met dat hij hulp moest vragen.