We've come to do your dirty work {ThunderClan Attack}

Ze voelde hoe eerst vacht haar poten raakten, en vervolgens haar nagels zich in de huid van de apprentice boorden. Ze dacht terug aan haar dromen. Vechten voor je clan is goed, iedere kat uit andere clans zijn je vijanden. Ze liet haar klauwen in een snelle beweging naar beneden gaan, hopend zo wonden te creëren. Haar tegen stander, een grijze apprentice die ze nog nooit gezien had draaide enkel op haar aangevallen zij. Mothpaw wist nog net op zij te springen, waardoor haar poten geen rare klap te verduren kregen. Mothpaw draaide zich vlug op en grauwde. De kat lag op de grond, dus ze hoopte haar buik te kunnen bezeren. Met haar voorpoten maakte ze een snelle duikbeweging op de buik van de grijze apprentice af, met haar klauwen uit haar hulzen gestoken.

Tag: Starlingpaw

"Laat dat, Mousebrain!" siste de kater haar toe. Een klein lachje verscheen op haar kop terwijl ze haar tanden nog in de schouder van de kater had staan. Met een grove beweging trok de kater zijn tanden uit haar schouder. Meteen kwam er wat bloed uit stromen. Hier door beet AvalancheDemon zich nog wat steviger vast in de rode tabby. Hij begon vooruit te lopen waardoor de zilvere tabby mee werd gesleurd. Ook begon hij met zijn schouders te schudden waardoor ze haar grip verloor en los schoot. Een paar klauwen schoten over haar kop, deze lieten een hele hoop krasjes achter. "Ik maak je in!" De oranje ogen van de kater stonden woedend, in tegenstelling tot haar ijsblauwe ogen. Deze stonden kil en serieus zoals altijd, maar straalde ook wat rust uit. "Dat zullen we nog wel eens zien!" siste ze terug naar de kater. Snel ontweek ze een aantal van zijn uithalen en ging op haar achterpoten staan. Met al haar kracht beukte ze in op de schouders van de kater.

Tag: Lostdream

Eventjes keek hij om zich heen. Gelukkig was nog geen van zijn jongste kittens komen kijken naar het strijdgewoel, en ook zijn blinde zusje zag hij niet. Zijn oudste dochter vocht met een Thunderclan apprentice en zijn moeder zag hij op een kat afspringen. Ook Icyrose was nergens te bekennen. Oké, alles ging dus goed met zijn dierbaren, dat was al iets. Hij draaide zich terug naar Silverfang, ietwat afwezig. "Jij moet met je klauwen van mijn clangenoten afblijven," siste de grijze kater woest. De woorden brachten hem terug bij het gevecht. Natuurlijk wist hij al dat dit vooral om hem raaide, maar héél erg vond hij het niet. Zo zouden ze Thunderclan kunnen verzwakken, omdat ze dit gebied niet kenden, omdat Windclan nog steeds in de meerderheid was en omdat Windclan sneller was. Door dit gevecht ondertekenden ze hun eigen ondergang. Whitelion greens en stortte zich op de deputy. Hij probeerde in één van zijn poten te bijten, waardoor zijn flank erg kwetsbaar was; Hij realiseerde het zich, en probeerde opzij te springen zodat Silverfang hem niet zou kunnen raken.

De poes haalde weer uit en wist hem een kras op zijn gezicht te geven. De woede laaide harder op door de pijn, en zijn blauwe ogen vlamden. Hij laakte ene strijdkreet en deinsde eventjes achteruit. Daarna nam de donkere kater een aanloop, om zich zo hard hij kon af te zetten en op de rug van de poes te landen. Dyingblack klauwde zijn nagels in de witte vacht van de Thunderclan kat en siste: "Jullie moeten met je vieze bospoten van ons territorium blijven, stelletje mousebrains!" Nog nooit was hij zo kwaad geweest op Thunderclan.

Afkeurend legde ze haar oren in haar nek toen ze geen gepijnigde kreet hoorde. Jammer. Plots schoot de WindClan Apprentice weer op haar af, klauwen gericht op haar buik. Starlingpaw liet haar komen en toen de klauwen dichtbij genoeg kwamen hapte ze toe op een van de poten, haar tanden ze hard mogelijk in de poot borend. De andere klauwen gleed echter over haar zij en het gevoel van warm bloed overgolfde haar. Woedend keek ze het mormel aan met haar groene ogen en zette haar achterpoten, klauwen uit, zo snel mogelijk tegen de Apprentice en gaf een zo hard mogelijke zet, daarbij haar kaakgreep verlossende, zodat ze overeind kon krabbelen.

TAG; Mothpaw.

Toen het alarm werd geslagen, zat de gevlekte kattin direct recht overeind. Thunderclan had het lef gehad om hun kamp binnen te komen vallen en ze wist direct voor wie ze hier waren. Toch was ze de witte kater naast haar al weer kwijt. Icyrose zuchtte zachtjes, glimlachte en stond op, ze gaf zichzelf eventjes een lik over d'r borst, voordat ze naar buiten liep. In die paar seconden was er al direct een gigantisch gevecht ontstaan. Haar blauwe ogen keken om zich heen, ze vond Everstar en Firestar in gevecht, Lionroar met een of ander Thunderclan katje dat niet veel boeide. Maar ze zocht een bekende witte vacht, die ze al snel vermengd zag worden met een zilveren vacht. Grommend stond Icyrose op en wierp zichzelf in de strijd.
De gevlekte kattin had geluk met haar grote ditmaal, waarschijnlijk zou Silverfang haar niet eens zien aankomen. Toen ze dicht bij genoeg stond, en een paar andere katten had vermeden, sprong ze op de rug van Thunderclan's deputy en gromde zachtjes. "Je blijft van hem af!" siste ze in zijn oor, terwijl ze haar klauwen in zijn rug en schouders zetten.

[Tag: Silverfang - Whitelion - Silverpaw]

De kater werd omvergetrokken door de poes, maar dat vond hij niet erg. Het was zijn tactiek om onder te liggen, zodat hij net zo goed de buik van de ander kon bewerken. Hij was niet kwetsbaar, zijn tegenstander wel - zo dacht hij er altijd over. Met flinke uithalen naar de buik en vervolgens een trap met zijn achterpoten kwam hij weer omhoog, hoe vaak en hoe hard hij haar had geraakt maakte hem weinig uit. "Maak dat je weg komt, vieze Thunderclan poes, of ik zorg dat je hier nooit meer uitkomt!" Gromde hij woest, weer uithalend met een van zijn voorpoten. "Wegwezen!" Schreeuwde hij over het kamp heen en in zijn ooghoeken zag hij hoe Icyrose. Degene waar hij ooit zoveel van had gehouden en nu misschien nog steeds van hield - nee, hij mocht er niet over nadenken. Hij had haar achtergelaten, het was het beste. Maar ze verdedigde Whitelion en dat brak zijn hart. Waarom zou ze wel van die kater kunnen houden en niet van hem? Waarom was ze zo snel over hem heen gekomen? Had het dan helemaal geen pijn gedaan? Hij voelde zich schuldig dat hij er zo over dacht, het was juist zijn bedoeling dat ze over hem heen zou groeien. Maar zo snel en met iemand waar hij zo'n hekel aan had? Nee, niet echt. De kater lette niet meer op de poes van zijn gevecht en richtte zijn blik nu volledig op de vechtende katten. Everstar samen met Firestar, ze leek zich er nog goed uit te redden en hij hoefde haar nog niet te helpen en dan.. Silverfang met Icyrose op zijn rug. Als die kittypet volger zijn partner - nee.. ex-partner - maar niets deed.

De kater onder hem was niet snel genoeg geweest met het uithalen naar zijn gezicht, en dus had hij hem perfect onder bedwang weten te houden. Met een kleine grimas op zijn gelaat boorde hij zijn nagels wat dieper in het vel van de Windclan kater, om vervolgens naar achteren te trekken met zijn poten zodat een snede zou moeten ontstaan. Hij voelde bloed naar beneden druppelen, en wist dat het deze keer zijn bloed was, en niet die van de kater. Een zacht gesis verliet zijn mond, waarna hij met zijn tanden gevaarlijk in zijn schouders beet. Vervolgens sprong hij weer weg, om zijn vijand met vurige ogen aan te kijken. "Geef toch op." Miauwde hij slechts, het bloed dat uit zijn borst en zijde stroomde negerende.

Tag; Quietspell