We've come to do your dirty work {ThunderClan Attack}

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Even stonden ze beide tegenover elkaar en hielden stil. Hij zag Everstar's ogen naar haar Clangenoten afdwalen en hij merkte dat hij haar voorbeeld volgde. Silverfang was nog altijd in gevecht met Whitelion. Lang kon hij zich echter niet bezig houden met de rest, want ook hij zat hier middenin een gevecht. Firestar vernauwde zijn groene ogen toen hij zijn blik weer de WindClan leader richtte. Ze zette af en kwam op grote snelheid op hem af gestormd. Ervaren warriors waren niet meer zo goed te lezen als apprentices en dus zag hij het niet aankomen dat ze van koers veranderde. Hij had de verkeerde kant ingeschat en voelde dus haar klauwen door zijn schouder boren. Onmiddellijk begon zijn rode vacht echt rood te kleuren. Dikke druppels bloed werkte zich een weg door zijn pels naar de vacht op zijn poten en buik, om vanaf daar op de grond neer te druppelen. Hij stond echter niet verlamd door haar aanval en draaide zich direct om. In plaats van uithalen naar haar nek dook hij omlaag naar haar achterpoten, met de intentie zijn tanden erin te zetten zodat hij haar snelheid zou kunnen verminderen.

WORDS ### TAGS Everstar NOTES None

Ze raakte hem opnieuw en dit keer harder dan de vorige keer. Het rood van de vacht op zijn schouder veranderde in het rood van bloed. Hij reageerde echter snel. Everstar had verwacht dat hij uit zou halen, maar hij dook omlaag. Everstar sprong wel opzij, maar dit keer niet snel genoeg en Firestar beet haar in haar achterpoot. Everstar probeerde haar poot niet weg te trekken, op die manier zou ze de wond waarschijnlijk alleen maar erger maken. Grommend sloeg ze naar Firestars kop. Ze bedacht zich dat Firestar haar poten waarschijnlijk niet zomaar aangevallen had, maar dat het zijn intentie was haar te vertragen. Ze wist niet goed hoe erg haar achterpoot beschadigd was, maar ze hoopte maar dat het haar niet al te langzaam zou maken. Opeens viel haar blik op een kat achter Firestar, een kat die doodstil op de grond lag, terwijl er bloed uit zijn keel stroomde. Zijn ogen waren al glazig. Het was Sparkshade en hij was dood. Een grijze ThunderClan kat stond naast hem. Everstar was het lieft naar de kater toe gesprongen om hem persoonlijk achter zijn slachtoffer aan te sturen, maar ze had daar nu niet bepaald de gelegenheid voor, dus moest ze haar woede maar op haar huidige tegenstander koelen. Everstar haalde hard uit naar Firestar. Die vuile donderkatten hadden een van haar warriors vermoord en dat zou ze ze betaald zetten. Haar ogen brandden met een ijskoud vuur. Hier zouden ze spijt van krijgen.

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Firestar klemde zijn kaken stevig opeen toen hij merkte dat hij beet had. Zijn tanden zonken weg in Everstar's poot, maar de poes weerhield zichzelf ervan haar ledemaat terug te trekken en zo de wonden te vergroten. Dat betekende dat hij dan maar harder moest bijten om toch nog genoeg schade aan te brengen. De rode kater spande zijn kaken aan en beet zich zo hard als hij kon vast in haar poot. Plotseling voelde hij haar iets verstijven, niet wetende dat dit een reactie was op de dode kat die ergens achter hem lag. De aanval die daarna kwam was veel vuiler dan die ervoor waren geweest, dus moest het wel iets te maken hebben gehad met een van haar katten die flink werd toegetakeld. Terwijl hij haar nagels over zijn rug voelde slaan, probeerde hij de pijn die hij voelde te gebruiken om zijn kaken nog harder opeen te klemmen. Na nog een laatste ruk te hebben gegeven, in de hoop dat ze nu wat minder snel zou zijn, liet hij los en nam weer afstand. Ze had wat flinke krassen bij hem achter gelaten, maar als hij geluk had was haar achterpoot ook niet meer zo stevig als ie was geweest.

WORDS ### TAGS Everstar NOTES None

De smaak van bloed was sterk aanwezig in haar mond, maar haar bloed was het niet. Triomfant keek ze naar de wond die ze had achtergelaten op de poot van de Apprentice en zag tot haar opluchting dat haar zij alleen wat was opengehaald, geen zeer diepe wond. Plots was de WindClan kat opgesprongen en instinctief dook ze wat naar achteren, want meestal werd er geprobeerd om op andermans rug te springen, maar een klauw werd uitgehaald naar haar kaak, die met een klap op elkaar klapte. Bloed droop tussen haar lippen vandaan en een gevaarlijke grom rees op uit haar keel. Gelijk toen de WindClan kat was geland had ze zich al afgezet van de grond, klauwen naar voren gericht, gericht op het gezicht van de Apprentice en midden in de lucht haalde ze al uit. Dat zou dat mormel wel eens leren!

TAG; Mothpaw

Flashpaw - WC
Met grote passen liep hij verder. Het konijn zat tussen zijn kaken geklemd en rook heerlijk. Hij kon het amper geloven dat hij deze zelf had gevangen helemaal alleen! Ongelooflijk dat hij sneller was geweest dan dat beest! Hij grijnsde lichtjes en versnelde zijn pas. Die ging hij aan Firework tonen en misschien ook aan Lionbeat! Weden dat Fadedpaw daarvan ging opkijken! Hij grijnsde opnieuw, waardoor hij af en toe schokkerig ademhaalde. Toen hij het kamp in zicht kreeg, meende hij rare geluiden op te vangen... Maar de jonge kater negeerde het en liep verder. Tot hij op een paar lengtes van de ingang bleef staan. Hij sprong geschrokken terug en liet de prooi vallen. De geluiden waren sterk en hoe... Hoe had hij dat kunnen missen? Wel meteen keek hij even onzeker naar de ingang. Hij dacht na om weg te lopen, misschien, voor een andere keer... Hij had nog nooit training gehad... Nog nooit gevochten... Hoe kon hij dit dan winnen? Hij schudde zijn kop. Fadedpaw zou niet weglopen. Dat was de klik. Hij spande zijn spieren op en sprong door de ingang. Met een luide gil smeet hij zichzelf in het strijdgewoel. Wel meteen sprong hij op en botste hij onhandig tegen een vliegende Thunderclanner aan die een aanval aan het doen was op een andere kat. Versufd kwam hij neer en even moest hij zijn kopje schudden voordat hij kon opkijken. Nu zag hij dat het een grijze kattin was geweest. Wel meteen kromp hij in elkaar en kroop hij naar achter. Iep! Dit ging niet goed gaan. Hij botste tegen iemand aan en wel meteen schreeuwde hij het uit van angst, om met gesloten, tranende ogen weg te rennen van zijn mede-apprentice waar hij net tegen was gebotst.

Tag:: Eerst Starling & Mothpaw, nu alleen

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang kon nog net zien hoe Applenose op Icyrose kwam afrennen. Hij had geen tijd meer om op de she-cat te letten, want zijn tanden schaafde langs de nek van Whitelion en bleven met een lege hap lucht achter. Hij besloot op zijn clangenoot te vertrouwen dat die Icyrose bezig hield, en richtte zich met opgetrokken lippen weer op Whitelion, die een tegenaanval inzette. Zijn kaken kwamen gevaarlijk dichtbij zijn oor, en Silverfang kon net vermijden dat er een tweede scheur in kwam door snel zijn kop weg te trekken. In een gecoördineerde vechtbeweging boog hij vervolgens naar onder en beukte hij vol met zijn gewicht tegen de zij van Whitelion, in de hoop hem te laten wankelen. Vervolgens dook hij naar voren en probeerde hij zijn klauwen in zijn vacht te zetten om een aantal lelijke krassen achter te laten.

Tag: Whitelion (Applenose & Icyrose)

Deputy - 39 Moons - Windclan Camp

_{Firestars tanden boorden zich nog dieper in haar poot. Everstar probeerde niet te laten merken hoeveel pijn het deed. Het troostte haar iets dat de leider van de andere clan net zo veel te verduren had als zijzelf, want haar nagels reten de huid op zijn rug open. Hij verdiende het. Ze wist niet of hij zelf een moordenaar was, maar hij was in ieder geval een leider van moordenaars en dat was al genoeg reden om hem hartgrondig te haten. Firestar beet eerst nog door, maar liet toen los.
Terwijl hij afstand nam, haalde Everstar nog een keer snel naar hem uit, maar ze sprong niet meteen achter hem aan om opnieuw aan te vallen. Dat kostte haar erg veel moeite. Woedend was ze, ziedend. Maar ze hield zichzelf tegen. Rustig blijven, niet in blinde woede aanvallen, zei ze tegen zichzelf. Ze probeerde haar ademhaling rustiger te krijgen, haar staart ging minder hard zwiepen. Haar vacht bleef overeind staan, maar de razernij verdween van haar gezicht en maakte plaats voor een volstrekt neutrale gezichtsuitdrukking, alsof ze een masker opgezet had. Alleen in haar ogen smeulde nog de woede.
Ze hield haar gewonde achterpoot een stukje opgetild, maar dwong zichzelf hem nu op de grond te zetten. Een pijnscheut trok erdoorheen toen hij in aanraking met de grond, maar ze probeerde er toch voorzichtig op te steunen. Het deed pijn, maar die pijn moest ze negeren. Ze had die poot nodig. Als ze haar snelheid kwijt was, was ze ieder voordeel kwijt. Dan werd haar ranke bouw, die handig was om snel te kunnen zijn, juist een nadeel tegenover de grotere ThunderClanner. Ze haalde haar rustige concentratie weer terug. Toen dook ze plotseling weer naar voren - wat opnieuw een pijnscheut door haar gewonde poot joeg - en ging recht op Firestar af. Ze hief haar poot alsof ze wilde slaan, maar spring toen omhoog om nog eens te proberen op zijn rug te komen.}

Met troebele ogen had ze de patrouille zien vertrekken. Goed... Nu wat? De grijswitte kattin zuchtte zachtjes en keek even rond. Wat kon ze nu doen... Niks... Ze was nutteloos... Een beetje zoals altijd... Ze liet onwillekeurig haar blik op de nursery vallen, maar schudde haar kop snel. Nee, nee, als ze ging kijken bij de kits was de kans groot dat Dog zou komen en haar zou afsnauwen ofzo. Ze was nog steeds een beetje bang voor de kat. Uiteindelijk besloot ze dan maar even op jacht te gaan. Maar al snel kwam ze natuurlijk tot het besef dat het meer een wandeling zou zijn. Met haar poot die met de dag slechter werd kon ze niet meer zo snel rennen als eerst. Ze zuchtte opnieuw en zette haar poten aan het werk. Al snel kwam ze in beweging en stond ze buiten. Ze besloot om langs de Tallpines te gaan en dan langs het Thunderpath in de richting van Fourtrees te gaan om dan terug te gaan naar het kamp. Misschien zou ze nog iets vangen of iets vinden...
Nadat ze de bomen achter zich had gelaten en het Thunderpath naast haar lag, besloot ze even te stoppen. Haar blik gleed over een paar Twoleg nesten wat verder. Ze was best dicht bij de Twoleg Place als ze er zo over nadacht. De Thunderclanner haalde diep adem en zuchtte even. Ze hield niet van die plek. Daar was Deadsoul... Ze richtte zichzelf meteen terug op toen ze dacht aan die grijze moordenaar. Met een zachte piep sprong ze recht, maar zette meteen door. Een beetje sneller dan eerst. Haar plan om eerst langs het Thunderpath te gaan, ging niet door want ze wandelde zo terug in de richting van het kamp. Ze begon echt te bang te worden van haar eigen verleden. Iets dat al lang geleden was gebeurd... Maar ze was zo bang dat de geschiedenis zich zou herhalen. Met gesloten ogen liep ze verder, haar pas versnelde steeds sneller. De pijn die in haar poot heerste negeerde ze, maar was er wel en voelde ze overduidelijk. Het verwonderde haar dan ook niks dat die poot het opeens begaf en ze struikelde. Met een doffe klap kwam de kattin neer. Haar adem was gejaagd, dat had ze niet gemerkt... De kat sloot even haar ogen en haalde diep adem, een poging om te kalmeren. Maar dat hielp niet echt. Opeens bleef ze doodstil liggen. Haar ogen vlogen open, haar nagels kwamen uit hun hulsel en zo bleef ze even liggen. Rogues... Na enkele tellen sprong de kattin op. Haar pijnlijke poot werd in de lucht gehouden en wel meteen schoot ze weg. Met grote sprongen haastte ze zich naar het kamp. De geur was overal. Haar haren schoten overeind bij het besef wat ze had gedaan. Ze had het kamp verlaten en nu werden ze vast aangevallen door Rogues. En opnieuw... Was ze nutteloos. Ze klemde haar kiezen op elkaar en plaatste zonder dat ze het eigenlijk besefte haar poot naast de andere. Even moest ze een zachte grom onderdrukken toen de pijn op haar poot brandde. Niet nu! Ze versnelde nogmaals en dacht niet langer aan die pijn... En het verdween. Het enige waar ze nog aan dacht was Thunderclan en het feit dat iedereen in gevaar kon zijn. Een soort van wilskracht ontsprong in haar ogen. Ze was gedreven om te helpen en om ze te redden. Al snel was ze in het ravijn en met een grote sprong was ze zo in het kamp. Maar daar was alles rustig en vredig. De meeste katten waren er niet, het leek een rustige dag te zijn... Maar dat was het helemaal niet. Een vreemd voorgevoel bekroop haar. Dit klopte niet, er miste iets. Wel meteen haastte ze zich naar de nursery, alsof ze zeker wist dat er daar iets was. Ze sprong de den in en keek vluchtig rond. Ze zag dat wat ogen op haar gericht waren... De meeste waren vriendelijk, andere waren verrast... Maar er was geen één... Die haar bang maakte. Wel meteen sperde ze haar ogen open. Waar was Dogdance? Snel keek ze rond. En waar was Dustkit? Haar hart begon sneller te slaan. Dog en de kits... Ze waren weg! Wel meteen schoot ze de den terug uit. Haar blik gleed snel heen en weer maar ze kon ze nergens vinden. Wel meteen dacht ze aan Silverfang. Hij moest hem vinden en het hem vertellen. De rogues... Die hadden er zeker iets mee te maken. Zonder er verder bij na te denken sprintte de kattin naar de uitgang van het kamp. Ze had nooit verwacht dat ze nog naar Windclan zou gaan... En zeker niet vandaag... Ze wilde niet vandaag...

Alles ging snel, misschien iets te snel. Maar al snel was de grijswitte kattin op het hoogland. De wind sloeg in haar gezicht en kwam hard aan. Toch bleef ze doorgaan. Elke sprong was groot en haar passen waren snel. Ze moest snel zijn. Dit gevecht was nutteloos en wat als Dog en de kits in gevaar waren? Wel dan was Thuderclan vandaag meer dan een kat kwijt. En dat allemaal omdat iedereen zo kortzichtig was. Soms wilde ze gewoon dat katten eens naar haar luisterden. Soms... Dat moest niet altijd... dan zouden situaties als deze vermeden kunnen worden. Al snel ving ze het geurspoor op van de patrouille en ook het kamp van de Windclan kwam op har netvlies. Ze versnelde en in een mum van tijd was ze er. Ze haastte zich naar binnen. Ze kwam tot stilstand, haar ogen groot. Bloed en haar, vechtende katten en het oorverdovende gekrijs van verschillende warriors en apprentices. Ze schudde kort haar kop en keek vlug rond. Ze verstijfde toen ze een witte gedaante zag, maar toch schoot ze naar voren. Zonder er echt bij na te denken vloog ze tegen Whitelion aan en stootte ze hem weg. De zilveren pels die ze eerder had opgemerkt was gelukkig die van haar deputy. Zwaar hijgend keek ze hem aan. "Dogdance en de kits!" hijgde ze. "Ze zijn... Verdwenen!" Ze zwiepte kort haar staart en keek even vluchtig naar de witte gedaante. "Ik rook rogues..." zei ze er nog snel achter waarna ze snel wegdook voor een aanval die zeker zou komen.

Tag:: Silverfang & Whitelion

De kater was lenig en dook snel weg waardoor Quietspell's poot niks dan lucht raakte. De thunderclankat vloog weer op hem af. Tevergeefs probeerde Quietspell hem nog te ontwijken. De nagels van zijn tegenstanders maakte een diepe snee in zijn vacht. Quietspell's ogen vlamden van woede. Hij had nog nooit zo een hekel gehad aan thunderclankatten. Vliegensvlug vloog hij naar de kater. Zijn nagels boorden zich in de vacht van de thunderclankat en bloed hing aan Quietspell's nagels.

{Tag; Mockingjay}

Triomfantelijk keek ze naar het resultaat van haar aanval. De grijze Thunderclan apprentice had nu een mooie wond op haar kaak staan, en ze hoopte dat het een diepe, pijnlijke wond was ook. Ze had gevoeld hoe haar klauw tegen haar kaak was aangeslagen, dus hard moest het wel geweest zijn. Toen ze netjes op alle vier de poten was gaan staan, schoot de Thunderclan apprentice al op haar af, haar klauwen op haar gezicht gericht. Ze wou op zij springen, maar op dat moment knalde één van haar mede apprentices tegen haar aan, waardoor de grijze Thunderclan apprentice toch haar gezicht raakte. Ze voelde hoe de klauwe haar wang bewerkte. Een luide boze grauw verliet haar bek. "Hare-dung!," snauwde ze naar haar clan genoot, waarna ze zich direct weer wende tot de Thunderclan kat. Ze sprong naar rechts, draaide zich om op haar voorpoten, en hoopte met haar achterpoten zo tegen de flank van de Thunderclan kat aan te trappen. Meteen draaide ze zich om, en dook ze op de flanken af, om haar tanden direct stevig in haar schouder te zetten.

Tag: Starlingpaw (&Flashpaw)

Whitelion

De kater bracht hem uit balans, maar Whitelion was geen piepjonge apprentice meer en kon het snel herstellen. De scherpe klauwen sneden in zijn zij, het bloed spoot eruit en hij merkte dat het hem verzwakte. Opeens dook er een ander witte gestalte op. Zijn groen en zijn blauw oog fonkelden opgewonden. Een sluwe grijns krulde zich om zijn lippen. "Zozo.." Zijn mond vormde het woord traag, alsof hij er niet helemaal bij was. Met een snelle uithaal probeerde Whitelion een kras in de zij van de poes te zetten. Haar witte vacht was niet meer vlekkeloos van het bloed van zowel hem als andere katten. Hij kon niet zien of er ook een echte wond was. De poes leek opzij te springen, maar het beeld was troebel. Hij zwalkte wat heen en weer, alvorens zijn kop hard op de grond terechtkwam. Zijn ogen vielen toe en hij voelde zich heel moe, bijna alsof hij in slaap zou vallen. En toen werd de lucht donzig, het gevecht om hem heen leek te vervagen. Toen ging het licht uit.

~Bewusteloos van het bloedverlies, niets dodelijk ofzo (misschien jammer genoeg (a)), wel een flinke bult op zijn kop :')

Tag; Silverfang, Snowdrop (Applenose, Icyrose)

Dyingblack

De poes leek op haar achterpoten te gaan staan en begon zijn gezicht te bewerken. Hij voelde hoe haar klauw vlak boven zijn oog kwam, en sprong naar achteren. Dyingblack zag dat de witte buik van de poes nu blootlag en probeerde ernaartoe te springen. Zijn poot bleef steken achter een steen, maar hij hield er geen rekening mee en sprintte gewoon verder naar boven. Er klonk een soort kraak, maar het leek niets ergs te zijn. het deed wel pijn, maar hij kon zijn poot nog bewegen. De woedende blik in zijn ogen vlamde nog wat op als hij zijn klauwen zo hard mogelijk in de pluizige vacht van de Thunderclan poes sloeg. Wild begon hij haar buik te bewerken, hopend dat hij genoeg schade aan zou brengen.

Tag; Wintersong

Een of andere blinde Apprentice botste tegen haar aan, midden in de lucht, maar toch voelde ze contact met haar tegenstander. Een triomfantelijke grijns verscheen op haar gezicht en ze zag dat haar klauw rood was geworden door het bloed van de andere Apprentice. Dat was nog maar het beging voor dat arme schepsel. Toen de Apprentice naar voren dook, stond ze al op haar tenen om sneller te kunnen bewegen als dit nodig was. En ja hoor, twee achterpoten kwamen de kant op van haar flink en ze voelde contact met haar zij, maar het was geen harde impact, dus wist ze op haar poten te blijven. De Apprentice dook vervolgens naar haar schouder. Tanden boorden zich in haar huid, een pijnlijke kreet verliet haar bek, en Starlingpaw trok haar schouderblad terug, maar duwde hem weer naar voren met zon kracht dat de Apprentice wel een klap op haar kaak moest voelen als ze de vacht nog beet had. Maar ze was niet klaar, de grijze Apprentice was wat door haar poten gezakt en hoopte nu wild naar de al gewonden poot.

TAG; Mothpaw.

Een flinke beet was zijn geschenk voor de duidelijk domme daad. Serieus, hoe konden de clans van de warriors en apprentices verwachten dat ze maar een beetje zouden vechten wanneer de leiders er zin in hadden? In zijn ogen was het gekkenwerk, niet dat de mening die Echo had veel uit zou maken in dit gevecht, aangezien een kwade grijze poes er ook nog eens bij kwam. Dankzij zijn lenigheid wist de kater weg te springen, maar sterk was hij niet dus het zou op zich een wonder zijn als een van de twee vijanden er ook maar iets van gemerkt had. Avalanchedemon bleek de warrior te zijn die hij zojuist gered had, en ze redde hem ook nog eens door de grijze poes, die echt blind was naar zijn mening aangezien het toch echt twee tegen een van hen kant was, van hem af. Nu kon hij focussen op de rode kater, die een paar klauwen naar zijn ogen kreeg. Echo was snel en slim, erg handig in rondrennen en sluwheid, waardoor hij dus ook makkelijk zichzelf kon verbergen, maar dat alles hielp hem hier niet. Nu kwam het toch echt aan op zijn snelheid, dus hij viel aan, sprong terug, viel aan, sprong terug. Keer op keer, maakte niet uit of hij de ander raakte, zolang die maar afgeleid werd tot een warrior hem kon komen helpen met verwonden.

- Tag: Lostdream, Iciclespirit (Avalanchedemon)

Zijn groene ogen opende zich. De kater lag op de grond in zijn eigen plas bloed. Duizelig keek hij rond, dit was niet het Thunderclan territorium… Het duurde enkele seconden voor hij besefte waar hij was: dit was het Windclan territorium, hij lag vlak buiten hun kamp en er was het gevecht tussen zijn clan en deze vijandige katten bezig. Breeze stond op, zijn poten voelden slap aan. Hij had pijn, overal. Het bloed in zijn gezicht herinnerde hem eraan dat hij erg gewond was. Maar hij ging door, hij moest doorgaan. Zijn clan teleurstellen was het laatste dat de kater wilde. Woede raasde weer op toen hij het kamp binnenliep en hij voelde zijn krachten terugkomen. De eerste windclan warrior die hij nu zag, zou de pijn van Breezetails scherpe nagels in zijn vacht niet snel vergeten.

~ Tag: nog niemand

Trillend stak hij zijn kopje door de ingang van de Apprentice Den, en zag gelijk de vechtende katten. Bloed lag overal en gegrom en gesnauw klonk overal in zijn oren. Angstig drukte hij zijn oortjes tegen zijn nek aan en drukte zich bevend tegen de grond aan. Hij wilde hier weg.. dit was niets voor hem. Voor een moment opende hij zijn blauwe oogjes en zag plots een beweging. Nee.. Flashpaw..! Een geschrokken piep verliet zijn mond en hij stoof de Den uit, plots een beetje moed verzameld hebben en dook onder allerlei vechtende katten door, totdat hij tot stilstand gleed bij zijn broertje. Hij had nooit echt een goede band gevoeld met zijn broertje, maar hij bleef zijn enige sibling. "Flash.." Jammerde hij trillende en trok zachtjes aan zijn oortje. "We moeten hier weg..!" Piepte hij bang en met grote ogen keek hij om zich heen.

TAG; Flashpaw

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Whitelion hield zich staande en Silverfang wist dat hij een tegenaanval kon verwachten nu hij zo dichtbij kwam. Met de kracht van een Skyclan kat sprong hij snel omhoog en haalde hij zijn scherpe klauwen over zijn rug. De witte lange pels kleurde haast vrijwel meteen rood en Silverfang wist dat hij hem dit keer goed te pakken had. Hij draaide hij zich om en landde hijgend weer op zijn poten, zijn gezicht gefocust richting Whitelion. Er stond een sluwe grijns op zijn gezicht, maar de strijdlust in zijn ogen miste overtuiging. Hij had hem afgezwakt, maar toch bleef de zilvere deputy op zijn hoede. En net toen hij weer wilde uithalen, dook er ineens een bekende grijs/witte gestalte op. Silverfang's bleekgroene ogen schoten naar de poes en vlogen verrast open toen hij haar herkende. Snowdrop! Ze beukte Whitelion aan de kant, die nog wat heen en weer zwalkte en toen met een doffe klap op de grond viel. Het maakte Silverfang niet eens meer uit of hij nog leefde, zijn aandacht was volledig op de poes gericht toen die de woorden vormde die hem koud lieten worden. 'Dogdance en de kits! Ze zijn... Verdwenen!' Geschokt staarde hij de kattin aan. Verdwenen?! Hoe..? 'Ik rook rogues...' Zijn hart leek even stil te staan, en begon toen weer met een snelheid te kloppen die bijna onnatuurlijk leek. Niks deed er op dat moment nog toe. Whitelion niet. Windclan niet. Het hele gevecht vervaagde naar de verre achtergrond. Hij moest hier weg om zijn partner en kits te vinden! "Breng me er naar toe," sprak hij haastig naar Snowdrop, doelend op de plek waar Dogdance en de kittens verdwenen waren.

Tag: Whitelion & Snowdrop

OOC: De warriors die met de reddingsploeg mee wilden (Jaytail, Hurricanesteps en Burningflight) mogen straks achter Silverfang aanrennen als hij vertrekt. Je kan doen dat die zien dat er iets mis is ofzo. (;

Deputy - 39 Moons - Windclan Camp

Ze trok even haar lip op toen Whitelion uithaalde met zijn klauw. Wel meteen dook ze weg, in betere staat dan hem om zo'n aanval te ontwijken. Daarns sloeg ze haar rechterklauw in zijn gezicht. Wel meteen volgde een tweede klap van haar tweede poot. De kater wankelde en viel om. Snowdrop gromde zachtjes, maar ontspande ietwat, wetend dat het gevaar voor nu geweken was. "Dat is omdat je Nimble pijn hebt gedaan," zei ze op een scherpe toon. Wel meteen draaide ze zich terug om naar haar deputy. Hij was even stil geweest, maar reageerde nu. "Breng me er naar toe," De grijswitte kattin knikte en draaide zich meteen om om naar de uitgang te spurten. Met grote sprongen dook ze langs de vechtende katten heen en ontweek ze vliegende klauwen en happende bekken. Ze werkte zichzelf naar de uitgang en... Op de een of andere manier had ze het er zonder wonden vanaf gebracht. Hijgend sprong ze door de uitgang en lande ze even instabiel op de grond. Wankel ging ze even gaan zitten om op adem te komen, ze had al een heel eind gelopen... Na enkele tellen keek ze om om te kijken of Silverfang er al was. Het kon zijn dat hij tegen werd gehouden door een kat van Windclan... Onrustig wachtte ze af tot hij ging komen...

Tag:: Silverfang + Whitelion, nu alleen buiten het kamp

F I R E S T A R

The fire that saved our Clan

Het was hem gelukt om schade aan haar poot aan te brengen, maar ook haar laatste uithaal wist hem nog een stevige tik op zijn kop te geven. Firestar wist dat er krassen over zijn rug liepen. Hij voelde het bloed door zijn vacht naar beneden sijpelen. Desondanks gaf hij nog niet op. Nee, er moest wel meer gebeuren wilde hij nu al weg gaan. WindClan moest zijn les leren en dat ging alleen als er bij de vijand genoeg schade was aangebracht om hen te laten nadenken over hun fout. Zijn groene blik bleef op Everstar hangen, haar uitdrukking ging van kwaad naar neutraal. Zoals menig warrior een masker droeg tijdens bepaalde gebeurtenissen had zij nu die van haar op gezet. Er was geen tijd voor woedde nu, woedde verpest concentratie. De poes sprong opnieuw op hem af, hij had te laat door wat ze van plan was. Toen ze op zijn rug landde voelde hij zijn wonden pijnlijk steken, haar nagels er opnieuw in borend. In plaats van blijven staan gooide hij zich plotseling omver, met de intentie haar onder zich te krijgen en haar zo met zijn gewicht tegen de grond te pletten.

WORDS ### TAGS Everstar NOTES None

SILVERFANG

no cause is lost if there is but one fool left to fight for it

Silverfang wachtte geen seconde langer en vloog meteen achter Snowdrop aan. Zijn grijze lichaam zigzagde tussen de chaos van maaiende klauwen en in het rondvliegende plukken vacht. Maar, hij had geen oog meer voor het gevecht. Zijn gedachten waren alleen nog maar bij zijn gezin. Verdwenen. Rogues. Dat kon maar één ding betekenen. Silverfang voelde zijn hart in zijn keel kloppen van paniek. Hij zocht met zijn bleekgroene naar Firestar, in de hoop hem snel over de situatie te kunnen inlichten, maar hij kon zijn vriend nergens ontdekken. Er was geen tijd. Silverfang rende het kamp uit. Hij had geen ernstige verwondingen tijdens het gevecht opgelopen. Alleen op zijn voorpoot zat een wond die bedekt was onder het bloed, maar op het moment kon hij hier de pijn niet eens van voelen. Hij knikte snel richting Snowdrop om aan te geven dat hij zover was en rende toen met haar mee terug richting Thunderclan.

Tag: Snowdrop

Deputy - 39 Moons - Windclan Camp

Applenose zag vanuit haar ooghoek dat Whitelion bewusteloos op de grond neerviel. Ook zag ze Snowdrop, een Thunderclan apprentice. Die was in het kamp gebleven... Wat deed die nou hier? Applenose wist het niet. Maar Applenose richtte zich snel weer op de Windclan poes. De Windclanpoes kon waarschijnlijk haar achterpoot nu niet meer gebruiken dus Applenose liet haar los. "Hoe durven jullie een verrader te beschermen." siste ze boos. Daarna rende ze weg. Opzoek naar een Thunderclankat die haar hulp goed kon gebruiken.

Tag: Open.