Let's do SOMETHING!

"Ja, laten we dat maar doen," Hij negeerde de lichte trilling in haar stem en schudde zijn pels even uit, zandkorrels vielen weer op de grond en nu zag zijn vacht er weer normaal, voor hem dan, uit. "Waar wilde je heen dan? Wat lijkt je het coolst om te doen 's nachts, stiekemheid, daar heb ik ook niets om op aan te merken!" Grinnikte hij en liet voorzichtig zijn blik afdwalen naar het kamp, nee, niemand was hun komen storen en wie was er nou zo gek om uit zijn warme nest te kruipen om twee Warriors te storen? Juist. Niemand. Hij keek Snowynight vervolgens weer aan, zijn blik stond weer vriendelijk.

"Euh..." Goed, zij dacht na, want hij had eigenlijk geen idee waar ze naartoe konden gaan waar het 's nachts mooier was dan gewoon overdag. Nieuwsgierig keek hij Snowynight aan. "Ze zeggen dat met nieuwblad de vuurvliegjes buiten komen te vliegen, bij de stroom." Zijn oortjes schoten overeind en hij keek energiek naar de poes. "Dat lijkt me leuk!" Glimlachte hij breed en zwiepte een keer enthousiast met zijn staart. "Klinkt leuker dan overdag naar water te zitten staren, kom laten we gaan, voordat het hier al ochtend wordt." De kater had geen idee van tijd, aangezien hij wel een paar keer in slaap was gesukkeld tijdens zijn 'dienst'. Maar ach, zolang hij de horizon niet zag verkleuren, zaten ze wel goed.

"Laten we gaan dan!" Ashdrizzle grinnikte even speels en deed toen al een paar passen in de richting van hun bestemming. Snowynight haalde hem al snel in, toch in een rustige pas. Het zachte geruis van stromend water bereikte zijn oren, maar om de rust van de plaats niet te verstoren bleef de kater in zijn rustige pas. "Ik moet eerlijk zijn," Grinnikte de kater en maakte een paar sprongen om dichterbij te komen. "Ik heb nog nooit vuurvliegjes gezien.." Het was niet echt iets om je voor te schamen, maar iedereen zei altijd hoe mooi het wel niet was om ze zo te zien rondvliegen, vooral bij water, waar hun licht zo werd gespiegeld. Ashdrizzle had er af en toe wel over na gedacht, maar nooit echt voorgesteld hoe het er precies zou uit zien.

Het laatste wat hij nog van haar zag voordat ze zich door het struikgewas wurmde was een glimlach. De kater stapte door de begroeiing met een nieuwsgierige blik en keek Snowynight toen wat afwachtend aan, alsof zij met een wenk van haar staart de vuurvliegjes aan zou zetten. "Nou, aanschouw." Ze ging opzij en de kater deed wat snelle pasjes naar voren, zijn blauwe ogen keken uit over het wateroppervlakte. Zijn mond viel wat verbaasd open toen hij vele lichtgevende lichtbundels zag over het wateroppervlak, de kleine vliegjes die zo'n prachtig licht konden afgeven. Het was.. prachtig.. De kater hief zijn poot op en probeerde een van de vliegjes aan te raken, maar deze ontweek hem met groot gemak. "Je had gelijk..." Mompelde hij lichtelijk sprakeloos en keek achterom naar Snowynight, met een grote glimlach op zijn gezicht. "Ze zijn echt mooi.."

"Ik weet het, het is schitterend," Was haar antwoord met een glimlach op haar gelaat. "Ik ben blij dat we nog op tijd waren om het te zien," En ook bij de witte poes weken de vliegjes van haar poot, Ashdrizzle grinnikte wat. "Dit is toch veel beter dan slapen? En als smoes kunnen we altijd zeggen dat we langs de grenzen zijn geweest, want ja, niemand vertrouwt de andere Clans en wie weet vonden ze het wel een goed idee van ons." Grijnsde hij vervolgens en richtte zich weer tot de vliegjes, die gewoon door bleven gaan met hun gangetje, twee toeschouwers kon hen niet veel schelen, het was gewoon waardering voor hun gave! Ashdrizzle liet zijn blik naar beneden gaan en vanuit de weerspiegeling keek hij Snowynight met een grote grijns aan.

"Waarom zouden we ons moeten verantwoorden als ze 's nachts het kamp uit zouden gaan? Waarom smoesjes?" Ashdrizzle draaide zijn kopje weer wat meer naar het water toe en haalde zijn schouders wat op. "Geen idee, er zijn altijd wel katten die je dan zo aankijken van 'Oh die doet ook weer niets' en wie weet krijg ik er ooit wel de schuld van dat er iemand sterft in Leafbare omdat ik mijn taken niet doe." Mompelde hij wat en versmalde zijn blik wat terwijl hij sprak. Vervolgens keek hij Snowynight weer aan. "En ik zou graag ooit nog een keer een Apprentice willen hebben," Hij glimlachte wat dwaas, maar zijn stem was uitermate serieus. "Nu zeg ik niet dat ik dat liever heb dan met jou rondhangen, hoor!"

Snowy kwam op hem af, blijkbaar bezorgd om hem. "Gaat het..?" Vroeg ze nog, maar Ashdrizzle had zichzelf al weten te vermannen. Al snel werd de Warrior zelf ook weer wat vrolijker, gelukkig! Anders had hij een erg groot schuldgevoel door zichzelf gekregen. "Geen probleem, ik snap het!" De grijze kater grijnsde haar kant op. "Ik hoop ook ooit een apprentice te mogen trainen," Lichtelijk verbaasd spitste hij zijn oortjes, dat was nou eens toevallig! "Misschien kunnen we ze wel samen trainen als we ooit mentor worden!" Enthousiast zwiepte hij een keer met zijn staart. "Dat lijkt me echt geweldig!" Riep hij misschien wat te luid uit, maar ach, niemand zou hem kunnen horen helemaal in het kamp. De vuurvliegjes begonnen wat wilder heen en weer te vliegen, maar verdwenen niet. "En ook al zouden ze een hekel aan elkaar hebben, wij zijn gewoon de twee eigenwijze Mentors!" Grinnikte hij vervolgens.

"Sshhh, niet zo hard," Hij keek haar met zijn blauwe blik aan, een speelse glans speelde erin. "Je laat de Vuurvliegjes straks nog schrikken!" Hij fronste en zwaaide wat met zijn voorpoot om het een vuurvliegje extra moeilijk te maken. "Deal," Vervolgens ging Snowynight liggen en Ashdrizzle glimlachte nog wat terwijl zijn staartpunt geleidelijk de grond aantikte. "Het zou een grote eer zijn om een apprentice te mogen trainen," De Warrior draaide zijn kop om naar zijn vriend. "Inderdaad, ik snap ook niet waarom sommige Mentors zo'n privilege laten liggen en hun Apprentices achter laten zonder trainen." Hij schudde zijn kop even en volgde toen pas haar voorbeeld door te gaan liggen op het gras.

Hij hoorde een zucht uit de mond van Snowynight komen en keek haar even met een geïnteresseerde blik toe. "Ikzelf ook niet, maar mijn mentor had eerst ook geen tijd voor me... Tot ik Frostlake kreeg," Hij legde zijn oortjes wat dichter tegen zijn nek aan en besloot voor even stil te zijn. Zelf had hij ook wel meerdere Mentors gehad die hem alleen hadden gelaten. Nightwing had hem meer van felheid geleerd, terwijl Ivyleaf hem behandeld had als een vervelend mormel dat geen trainingen verdiende. "Ik denk dat bijna iedere Apprentice wel zo'n tijd meemaakt, maar wij gaan daar verandering in brengen hoor! Wij zullen elke Apprentice die we krijgen een volledige training geven!" Grijnsde hij vervolgens weer.

Ze had weer een glimlach op haar lippen, mooi! "Inderdaad! We gaan als we apprentices krijgen ze goed trainen." Hoorde hij haar snorren en de kater sloeg een keer met zijn staart op de grond. "Ik hoop dat ik ooit een leuke apprentice krijg van Shrewstar, ik zou zo graag ze willen helpen met hun training." Hij knikte wat. "Ik heb geen idee of ze vertrouwen in me heeft, maar goed, nu zijn er niet zo veel Warriors die die taak op zich kunnen nemen, dus maken we wel een kans. Anders moeten we maar 'hard' gaan werken." Grinnikte hij half bij de gedachte dat hij zich niet ging uitsloven voor een Apprentice. Dat deden de anderen ook niet echt, dus waarom zou hij dat wel gaan doen?