Where butterflies never die {STRAWBERRY}

"Oh, dan zal ik je maar iets geven, niet waar?" Die blik.. Die herkende hij ergens van, en uit ervaring wist hij dat die niet veel goeds kon betekenen. De poes stapte voorwaarts, en gaf hem een kopje. Verstard bleef hij aan de grond gespijkerd staan, niet in staat zich te bewegen. Hij was er zeker van dat hij aan het blozen was. Maar gelukkig, en deels ook weer niet, ging de poes er weer vandoor en kon ze dat dus niet zien. Hij glimlachte breed, en ging weer achter haar aan. "Deze keer krijg ik je wel!" Miauwde hij warm maar speels.

Strawberry grinnikte zachtjes. Dat hij haar leuk vond had nog wel zijn voordelen. Zijn reactie was goud geweest, werkelijk waar. Ze had de grote kater nog nooit zo geschokt gezien en dat maakte het enorm grappig. Ze dwong zichzelf nog even in een extra versnelling, maar harder kon ze niet meer. Haar poten waren immers kort. "Deze keer krijg ik je wel!" Hoorde ze achter zich. Strawberry lachte schamper, "In je dromen!" Reageerde ze, terwijl ze hard bleef rennen. Dit keer negeerde ze de vermoeidheid die ze voelde branden in haar poten.

"In je dromen!" Hij lachte en versnelde zijn passen, echter deed de poes hetzelfde en zorgde dat er dus voor dat de afstand tussen hen hetzelfde bleef. Wind woei tegen zijn gezicht en streelde zijn tabby vacht op een ruwe manier, maar hij negeerde dat en concentreerde zich nu alleen nog maar op de poes die voor hem uit rende. Hij voelde de vermoeidheid die aan zijn poten trok, maar ook dat negeerde hij voor het moment.

Nu begon haar adem toch wel in haar keel te branden en kreeg ze moeite om door te rennen. Tot zette haar koppigheid in en gaf ze het niet op. Ze zette haar tanden op elkaar en dwong haar poten te blijven bewegen. Toch kan niemand dan op dezelfde snelheid blijven rennen. Strawberry ook niet. Ze begon dan ook miniem telkens wat langzamer te rennen. Ze vernauwde haar ogen. Sneller sneller sneller... Ze ging niet verliezen van de kater!

De poes bleef doorrennen, maar hijzelf kwam toch wel stilletjes aan tot stilstand. "Ik geef op, jij wint!" Riep hij buiten adem, maar nog altijd glimlachend. Zijn flanken rezen in een snel tempo op en neer en het duurde dan ook wel een tijdje voordat zijn ademhaling weer regelmatig was. Hij wist eigenlijk niet zo zeker of de poes hem wel had gehoord. Ietwat onzeker tilde hij zijn kopje op en gleed hij met zijn blik over het gebied heen. waar was ze?

Ietwat achter zich hoorde Strawberry de stem van Twirlfang. "Ik geef het op, jij wint!" Strawberry zuchtte van opluchting en kwam tot een halt. De kater was ondertussen uit het zicht. Hierdoor ontstond er langzaam een plannetje in de kop van Strawberry, wie zachtjes begon te glimlachen. Tijd voor payback, wraak... Ze sloop tussen de struiken door, een omtrekkende beweging rond Twirlfang makende. Ze probeerde zo stil mogelijk te zijn. Totdat... Ze achter de kater uit de struiken sprong. "BOE!" Riep ze luid, "Ik ben het verschrikkelijke BOSMONSTER, Vrees mijn macht!" Ze grijnsde vrolijk.

Hij voelde de aanwezigheid van Strawberry, maar wist niet te achterhalen waar ze precies was. Ze was toch niet...? Hij greens even en schudde zachtjes zijn kop, nee dat kon niet. "BOE!" Hoorde hij plots. Hij legde zijn oortjes plat in zijn nek en deinsde achter uit. De donkerte die hem vastgreep hielp niet echt. "Ik ben het verschrikkelijke BOSMONSTER, Vrees mijn macht!" Nee, dat hielp niet. Het eerste was geslaagd, maar haar volgende woorden lieten hem luid lachen. "Haha, ja, en ik ben tweebeener!" Grapte hij luid, toen hij naar de poes keek die ondertussen al uit de struiken was gesprongen.

Strawberry grijnsde vol voldoening van de schrik die ze de kater aanjoeg. Dat mocht ook wel eens, zij mocht ook wel eens angstaanjagend gevonden worden. En bovendien, zij wilde Twirlfang ook wel eens laten schrikken. Dat was haar goed recht, aldus haarzelf. Ze keek de kater met een triomfantelijke grijns aan, zelfs al lachte hij haar nu uit. "Haha, ja, en ik ben tweebeener!" Miauwde de kater al lachend. Strawberry gaf haar borstkas een aantal zelfvoldane likken. "Geef toe dat je schrok," Miauwde de poes op een doodserieuze toon, waarna ze de kater weer plagerig aankeek.

"Geef toe dat je schrok," Hij haalde zijn neus op en keek van haar weg. "Dat nooit!" Miauwde hij, weer op schijnheilige toon. Echter wist hij de lach die hem weer begon te overheersen niet in te houden, en keek hij har weer speels aan. "Oké, ik schrok van je doods angstaanjagende verschijning!" Beaamde hij nadien, iets té overdreven. Hij wiebelde even met zijn ogen en bleef de poes voor hem aankijken. Beide werden hun vachten beschenen door het felle maanlicht, en zelfs Strawberry kreeg een ietwatte spookachtige uitstraling, vond hij dan.

"Dat nooit!" Miauwde Twirlfang. Strawberry nam hier echter geen genoegen mee en zette een nep-dreigende stap voorwaarts. Hij zou haar bedreiging voelen, dat zou moeten. Maar Twirlfang nam haar nog steeds niet serieus, tot haar eigen lichte teleurstelling. Misschien was de vergelijking die haar tante ooit maakte, dat ze nog minder intimiderend was dan een vlinder, dan toch ergens wel waar. "Oké, ik schrok van je doods angstaanjagende verschijning!" Miauwde de kater naar haar. "Je kan zeer slecht liegen," Merkte Strawberry op een onschuldige toon op. "Al loog je daarstraks wel, je hebt me niet te pakken gekregen," Plaagde ze hem.

Twirlfang hield zijn kopje even schuin en keek de poes vragend aan toen ze weer begon te praten. "Je kan zeer slecht liegen," Merkte ze op onschuldige toon op. "Al loog je daarstraks wel, je hebt me niet te pakken gekregen," Hij greens even en knikte. "Goed, ik schrok best wel," Begon hij eerlijk. "En hoe kon ik nu weten dat ik zo snel uitgeput zou zijn?" Miauwde hij nadien op geraakte toon terug. Echter schudde hij nadien zijn kopje en keek hij haar weer speels aan. "Zullen we teruggaan en onze prooien ophalen? Straks gaat een uil er nog mee lopen." Miauwde hij, zijn plagende houding terug aannemende.

"Goed, ik schrok best wel," Begon hij eerlijk. "En hoe kon ik nu weten dat ik zo snel uitgeput zou zijn?" Miauwde hij nadien op geraakte toon terug. Strawberry keek hem met een plagerige blik aan. "Gewoon een slechte conditie," Merkte ze concluderend op met een rustige glimlach op haar gelaat. "Zullen we teruggaan en onze prooien ophalen? Straks gaat een uil er nog mee lopen." Merkte Twirlfang daarna plagerig op. "Een prooi met jouw geur, denk ik niet." Miauwde ze, waarna ze hem een plagerige por gaf in zijn zij, maar daarna gaf ze zich gewonnen. "Laten we maar gaan dan," Miauwde ze, terwijl ze alvast in de richting van de zonnenrotsen liep

"Gewoon een slechte conditie," Miauwde ze plagerig, echter vatte Twirlfang dat wel serieus op. "Dat kun je wel stellen ja," Zuchtte hij. "Een prooi met jouw geur, denk ik niet." Goed, hij moest toegeven, dat was best wel grappig. Hij greens even en wierp haar een warme maar speelse blik toe toen de poes hem een por gaf. "Laten we maar gaan dan," Miauwde ze, terwijl ze alvast in de richting van de zonnerotsen liep. Hij volgde haar bereidwillig, en versnelde zijn passen totdat hij naast haar liep. Als hij nog niet had geweten dat de poes zó hard kon rennen, had hij haar nu uitgedaagd om een wedstrijdje wie er het eerst bij de zonnerotsen zou zijn. Maar nu hield hij wijselijk zijn mond daarover. "Als je wilt mag je me ook nog altijd een vraag stellen." Miauwde hij tegen haar.

Strawberry keek eventjes omhoog toen Twirlfang haar inhaalde en in dezelfde pas viel naast haar. Ze glimlachte voorzichtig. Strawberry keek daarna weer voorwaarts en genoot eventjes van de rustige stilte. De poes was best sociaal ingesteld, maar kon ook daadwerkelijk zo nu en dan heerlijke stilte waarderen. "Als je wilt mag je me ook nog altijd een vraag stellen." Miauwde Twirlfang plots. Strawberry keek wat verrast op. "Maar... wie zegt dat ik een vraag heb?" Vroeg ze voorzichtig, waarna ze wat plagerig in zijn zij porde met haar sneeuwwitte voorpoot.

"Maar... wie zegt dat ik een vraag heb?" Hij voelde hoe de poes hem een plagerige por gaf, en wierp een zijdelingse blik op haar. "Mijn verstand," Grapte hij. Maar hierna schudde hij zijn kopje en greens hij eventjes. "Het hoeft niet, maar als er per toeval nog iets is dat je graag wilt weten, dan mag je dat heus vragen." Miauwde hij nadien warm, waarna hij even naar de maan keek die hoog aan de hemel stond te paraderen..

"Mijn verstand," Grapte hij. Dat was een inkopper. Nu vroeg de kater er toch echt om. "Welk verstand?" Vroeg Strawberry onschuldig, met een zweem van een glimlach op haar lippen. "Het hoeft niet, maar als er per toeval nog iets is dat je graag wilt weten, dan mag je dat heus vragen." Miauwde Twirlfang nadien warm. Nu viel Strawberry even stil, duidelijk nadenkend. Maar hierna schudde ze haar kop. "Nee," Miauwde ze daarna, "Geen vragen" Hierna richtte ze haar blik nieuwsgierig op Twirlfang. "Jij dan?" Vroeg ze, haar kop ietsjes scheef houdende.

"Welk verstand?" Vroeg Strawberry onschuldig. Hij glimlachte haar eveneens onschuldig toe en maakte een pruillip. "Dat is niet lief." Miauwde hij, op een bijna kittenachtige toon. Hierna lachte hij zelf om zijn antwoord, en richtte hij zijn blik weer op het pad dat ze volgde. "Nee," Miauwde ze nadien. "Geen vragen" Hierna richtte de poes nieuwsgierig haar blik op hem. "Jij dan?" Hij schudde lichtjes zijn kop en haalde eventjes diep adem. "Nee, geen vragen meer." Beaamde hij rustig.

"Dat is niet lief." Miauwde hij, op een bijna kittenachtige toon. Strawberry hief haar kop wat arrogant de lucht in en schudde haar pels even uit. "Ik ben ook niet aardig, wist je dat niet?" Miauwde ze speels, maar toch ook met een ietwat onzekere twinkeling in haar ogen. Alsof ze hoopte dat hij het wel zou ontkennen. "Nee, geen vragen meer." Miauwde Twirlfang. Strawberry rekte zich uit. "Oké, prima," Miauwde de poes, waarna ze even huiverde. "Het is koud," Mopperde ze, haar ogen even wat vernauwende.

"Ik ben ook niet aardig, wist je dat niet?" Hij hield zijn kopje schuin en keek de Snowshoe kattin vragend aan. "Dat is niet waar," Begon hij, met een zekere vastberaden toon in zijn stem. "Je bent juist de aardigste kat die ik ooit in m'n leven ben tegengekomen." Miauwde hij. "Oké, prima," Miauwde de poes nadien. Hij glimlachte eventjes naar haar en spitste zijn oortjes weer. "Het is koud," Mopperde ze, en hij kon zien vanuit zijn ooghoeken dat ze haar ogen even vernauwde. Hijzelf had het nog best warm, en hij wist niet dat dat kwam omdat hij het gewoon warm had, of omdat hij nog altijd bloosde door de opmerking die de poes daarnet nog had gemaakt. Zou hij? Ach ja, het kon geen kwaad, toch? Hij duwde eventjes zijn kopje tegen haar vacht en probeerde zo wat warmte door te geven, hopende dat ze het niet erg vond.

"Dat is niet waar," Begon hij, met een zekere vastberaden toon in zijn stem. "Je bent juist de aardigste kat die ik ook in m'n leven ben tegengekomen." Strawberry keek wat verbaasd op, maar zette toen een warme en dankbare glimlach op haar gelaat. "Bedankt.. Echt bedankt.." Miauwde ze zacht. Ze had dit nodig gehad, echt nodig. Maar dat nam niet weg dat ze het koud had. Ze beefde zachtjes. Blijkbaar had Twirlfang dat ook door gehad. Plotseling duwde hij zijn kop tegen hem aan. Strawberry verstarde eerst duidelijk door de plotselinge aanraking. Maar hierna ontspande ze, de warmte omarmende. Ze sloot haar ogen en legde haar kop op de zijne neer.