One day when my light is glowing ~

SPT ~ LOSTPATH

_{Ze gunde haar halflange, gladde bevlekte vacht enkele ruwe likken totdat ze vond dat deze weer helemaal in de plooi lag, en baande zich nadien een weg naar de uitgang van het kamp toe. In de maanden dat Cherrypaw groter en volwassener werd, toonden de katers plots meer interesse in haar. Ze wist niet eens waarom, maar helaas voelde ze niks voor geen één van hen. Er was maar één iemand die haar wereld telkens helemaal op z'n kop kon zetten, en dat was Maskpaw. Dat zou ook voor altijd zo blijven. Sierlijk bracht de poes haar ledematen iets sneller in beweging, en kuierde ze verder over het Thunderclan gebied. Totdat een bekende geur haar neusvleugels binnendrong. Lostpath.}

De groene ogen van de langharige kater waren straks op het diertje voor hem gericht, de vogel had hem nog niet door, waar hij een voordeel aan had. Lostpath spande zijn achterpoten, zetten zich af en vloog eventjes door de lucht heen. De vogel schrok van de schaduw en probeerde weg te vliegen, maar de rode kater was sneller en sloeg het diertje bewusteloos tegen de grond. Snel beet hij de luchtpijp door en nam zijn prooi mee op pad. Hij keek eventjes om zich heen, toen hij een bekende geur rook. Rustig begroef hij zijn prooi en trippelde verder.
Net toen de kleine rode kater op een boomstronk sprong, zag hij de gevlekte pels van zijn apprentice. "Hey Cherrypaw," miauwde hij vriendelijk. "Hoe gaat 't ermee?"

_{Voorzichtig plantte de poes haar achterwerk op de koude aardbodem en keek ze ietwat nieuwsgierig naar de rode kater voor haar. "Hey Cherrypaw," Sprak hij haar vriendelijk aan. Cherry glimlachte eventjes terug als begroeting en sloeg nadien haar staart om haar lichaam heen. "Hoe gaat 't ermee?" Vroeg hij. "Best goed, met jou?" Beantwoorde ze zijn vraag, welke steeds terug leek te komen in elk gesprek. 'T was waarschijnlijk een vaste routine, welke steeds terug voorkwam wanneer katten elkaar aanspraken.}

Om heel eerlijk te zijn had Lostpath een hekel aan dit soort gesprekken, ze vielen telkens weer in herhaling. Maar hij wist nou eenmaal niets anders te zeggen. "Redelijk, redelijk," miauwde hij als antwoord op haar terugkerende vraag. Hij bedacht zich dat Cherrypaw nu ongeveer elf maanden oud moest zijn en bijna warrior zou worden. Zijn apprentice werd groot, dear Starclan. "Ik hoop voor je dat Fireheart zo snel mogelijk de Assessment laat gebeuren, je verdiend het om warrior te worden," miauwde hij vriendelijk tegen de poes. Hij kon haar niet meer leren dan dat ze nu wist en daar was hij meer dan tevreden mee. Hij had er voor gezorgd dat Cherrypaw een betere opleiding kreeg dan dat hijzelf had gehad. En dat doel was geslaagd.

some kind of happiness

"Redelijk, redelijk," Miauwde hij, waarop ze even knikte als bevestiging dat ze hem had gehoord. "Ik hoop voor je dat Fireheart zo snel mogelijk de Assessment laat gebeuren, je verdiend het om warrior te worden," Door de woorden van de kater begon ze even zachtjes te spinnen. "Bedankt, ik hoop ook dat ik snel warrior kan worden." Spon ze.

_{De kater knikte eventjes. Cherrypaw had het verdiend om warrior te worden, zijn trainingen zaten erop. Hij had haar alles geleerd wat hij haar kon leren en nu was het tijd dat ze deze trainingen door zou geven aan haar eigen apprentice. Waarschijnlijk zou ze niet direct een apprentice onder haar hoede krijgen, maar wel snel genoeg. Dat had ze gewoon verdiend. "Je zult het vast goed doen als warrior," spon hij en hij gaf zijn apprentice een kopje. Hij had het heerlijk gevonden om met d'r samen te werken. "Misschien, als we ooit samen een apprentice hebben, kunnen we samen gaan trainen?" stelde hij daarna voor, met een glimlach op zijn gezicht.}

_{"Je zult het vast goed doen als warrior," Spon hij waarna de rode kater wiens ogen groen kleurde haar een kopje gaf. Door de plotse warme aanraking begon ze onbewust te spinnen. Ze was blij dat ze tenminste een warmhartige Mentor had. Sommige van haar vrienden konden niet zo over hun Mentor praten zoals zij... "Dank je," Miauwde ze vriendelijk terug. Ze was er zeker van dat ze aan het blozen was onder zijn hartelijke complimentjes. "Misschien, als we ooit samen een apprentice hebben, kunnen we samen gaan trainen?" Dat moest hij geen twee keer vragen! Meteen knikte de gevlekte poes en gaf ze hem deze keer een rustig kopje. "Dan kunnen we zien wie van ons het beste kan jagen!" Spon ze terwijl ze de kater speels en plagend aankeek.}

Onderwerp: Re: One day when my light is glowing ~