Tijd met Goldtail

Icy vertelde over de kittens en Goldtail snorde. " Engeltjes kunnen het niet altijd blijven. Ze zullen wel wat beginen uit te halen." Toen ze over kittens met Xana begon knikte hij ernstig. " Daar zul je wel gelijk over hebben maar daar is het nog wel te vroeg voor. Hopelijk haalt Xana het nog niet in haar hoofd. Dat zal ze ook wel voelen dat het daar nog te vroeg voor is." Hij twijfelde niet dat Zijn kittens geweldig zouden zijn maar te vroeg is te vroeg. Hij kende Xana nog maar pas. Hij was altijd vrolijk geweest toen hij de kits van Icy en Lionheart zag. Ze leken zo hard op hen en zaten altijd barst vol met energie. ze straalde altijd blijdschap uit en dat maakte iedereen gelukkig. Dat was het magische aan kits. En die zou hij misschien ooit ook nog later krijgen.Hij vond het nu al geweldig.

Icy knikte toen ze Goldtail aankeek. Ze snapte precies wat Goldtail bedoelde. 'Natuurlijk moet je daar nog mee wachten! Dadelijk gaat er iets mis, dan kan je er spijt van hebben. Niet dat dat gaat gebeuren, maar stel je toch eens voor,' zei Icy. Haar leek het verschrikkelijk. Kittens hebben van een kater die je niet eens leuk vond. Of waar je niet meer verliefd op was. Of vader zijn van kittens die je niet eens wou. Dat zou haar erg lijken. En het ergste was misschien dan wel dat sommige partners elkaar daarvoor verlieten. Zij zou het nooit uithalen bij Lionheart en Lionheart ook niet bij haar. Goldtail ook niet bij Xana. Daar was hij gewoon veel te lief voor. En als Xana werkelijk zo geweldig was als Goldtail beweerde, verwachtte Icy dat ook niet van haar. Haar ogen gingen langzaam naar Goldtail. Ze snorde even. Ze was blij dat haar maatje iemand had gevonden. 'Ik ben blij dat jij iets gevonden hebt. Wat ga je Xana zeggen over die lik van daarstraks?' vroeg ze. Eigenlijk hoefde ze hun niet voor te schamen. Ze hadden het gedaan omdat ze elkaar misten. Maar Goldtail leek haar wel een eerlijk iemand. Als hij het zou vertellen aan Xana, zou hij daar eerlijk in zijn.

"Natuurlijk moet je daar nog mee wachten! Dadelijk gaat er iets mis, dan kan je er spijt van hebben. Niet dat dat gaat gebeuren, maar stel je toch eens voor" Zei Icy. Hij was blij dat ze hem raad gaf. zei was al lang bij Lionheart dus kende ze er wel wat over. Hopelijk kwam Xana niet met dat idee. Maar hij wist zeker dat het daar nog veel te vroeg voor was. "Ik ben blij dat jij iets gevonden hebt. Wat ga je Xana zeggen over die lik van daarstraks?" Vroeg ze. Hij dacht even na maar hij wist dat Icy Xana zeker wou ontmoeten dus was hij van plan de waarheid te vertellen. Hij had nog nooit gelogen en probeerde ook altijd aan zijn beloftes te houden. " Ik zeg dat ik mijn beste vriendin nog eens ban tegen gekomen die ik al heel lang niet meer gezien heb. En dat ze je heel graag wil ontmoeten." Antwoordde hij. Hij wou haar nog een vraag stellen om echt zeker te zijn wat het was. " Icy? Telkens als ik naar Xana kijken krijg ik een tintelend gevoel door mijn lichaam. Wat is dat eigelijk?" Hij hoopte dat ze er geen grappen van maakte. Dat was ook niet wat hij zou verwachten van haar nu.

Icy keek naar Goldtail en knikte. Dat zou wel het meest logische zijn. Ze hadden het vriendschappelijk bedoeld. Vroeger was Icy verliefd op Goldtail. Maar nu ze elkaar zolang gemist hadden, vond zij hem geweldig als gewone vriend. Het zou vast helemaal anders zijn gelopen als Goldtail en zij niet uit elkaar gedreven waren. Icy keek diep in Goldtail's ogen en luisterde naar zijn woorden. 'Dat betekent dat je wel heel erg verliefd op haar bent maatje,' antwoordde ze toen met een serieus gezicht. Ze sloeg haar staart om hem heen en legde haar kopje tegen zijn wang aan. 'Je vindt haar heel erg leuk, anders had je dat niet. Je vindt het leuk om bij haar te zijn. Een aanraking van haar doet jouw al tintelen. Dat kan alleen op liefde wijzen,' sprak ze simpel, terwijl ze naar haar poot keek en die begon te wassen.

Icy antwoorde op zijn vraag en hij knikte begrijpend toen ze klaar was. " Ik wist het." Zei Goldtail. Hij zag dat ze haar poot begon te wassan en hij begon zijn zij te wassen. " Jij had dat ook zeker toen je Lionheart ontmoete." Zei hij tussen twee likken door. Het kwam er meer uit als een vraag. Hij waste zich nog helemaal en ging toen weer recht zitten. Zijn vacht blonk weer en scheen mooi oranje uit in de zon. " Hebben jullie soms ook wat conflicten gehad tussen Jullie?" Vroeg hij als hij aan de keer dacht dat Xana naar buiten was gegaan met levensgevaarlijk weer. Dat was geen pretje geweest. Hij was bang geweest dat hij haar kwijt was. Hij keek in Icy's ogen terwijl hij haar antwoord afwachtte.

Icy schoot in de lach bij zijn vraag, maar zorgde eerst dat een moeilijk, jeukend deel achter haar poot gedaan werd, voor ze antwoordde. 'Och Goldtail, wij hebben een stuk of honderd conflicten gehad en ik was steeds de oorzaak,' lachte ze, terwijl ze dacht aan haar koppigheid. Zo als laatst met de vos. Dat was gewoon tragisch geweest, hoe ze koppig haar poot weer op het juiste pad had proberen te zetten. Eigenlijk hadden ze vier kits. Freddy en Cinder hoorde er ook nog bij. Maar die waren al oud genoeg om op zichzelf te jagen en te leven. Soms vergat Icy hoe snel de tijd voorbij kon gaan. 'Maar conflicten zijn juist zeer normaal hoor. Ze komen en gaan,' zei ze wijs, terwijl ze haar poot weer waste. Ze gebruikte haar tanden. 'Koppigheid bestaat nu eenmaal.'

"Och Goldtail, wij hebben een stuk of honderd conflicten gehad en ik was steeds de oorzaak." Lacht Icy. Goldtail vond het ook wel wat grappig. Icy zoekte wel af en toe problemen maar ze geraakte er ook altijd weer uit. zo leerde katten nu eenmaal als hij er goed over nadacht. "Maar conflicten zijn juist zeer normaal hoor. Ze komen en gaan." Stelde ze hem gerust. Dus dit was nog maar de eerste. er kwamen er nog meer die hij moest trotseren met haar. wie weet maakte dat de band nog sterker. Ze begon haar poot weer te wassen. "Koppigheid bestaat nu eenmaal." Zei ze nog. Dit keer begon ze in haar poot meer te bijten. Of wel had ze jeuk of wel waren meer haar poten koppig dan zij zelf dacht hij. Hij giechelde in zichzelf bij de gedachten.

Icy keek wantrouwig richting Goldtail toen die richting haar had gekeken. Ze ging dichtbij hem liggen en begon hem te porren in zijn zij. 'Vinden we hier iets leuk?' vroeg hij, doelend op dat hij zo naar haar had gekeken toen ze in haar poten begon te bijten. Ze rolde zich op haar rug en begon hem vol te porren. Ze keek hem vol gegrinnik aan en bewoog haar poten steeds heen en weer tegen zijn buik. Ze wou hem is flink plagen. En dat kon natuurlijk heel makkelijk bij Goldtail. Die irriteerde zich eigenlijk best snel aan je als je hem begon te porren. Dat vond Icy ook zo leuk aan Goldtail. Soms was het gewoon overdreven hoe hij reageerde en op andere tijden reageerde hij leuk. Zo kende Icy hem ook en zo wou ze hem ook blijven kennen. Xana zou Goldtail's zwakke plek snel genoeg weten, net zoals Icy die wist.

Icy begon achterdochtig te worden waardoor hij totaal in de lach schoot. Ze begon zelfs nog meer in haar poten te bijten tot ze hem begon te porren. Hij bagon zich dood te lachen maar omdat hij zo hard moest lachen werkte zijn spieren niet mee en begon hij te smeken om te stoppen. "Aaaaaa!!! stop!!! Stop!!! Ik kan niet meer!!! Aaaa!!!" Lachte hij zich te pletter. Na een tijdje kreeg hij toch even een spier aan de praat en duwde haar van hem af. Even na lachend sprong hij op en begon haar te porren maar dit keer zonder te stoppen. " Nu ga ik geen genade hebben!" Zei hij en porde haar langs alle kanten zonder te stoppen. Hij haar laten voelen wat zij hem aan had gedaan.

Icy schoot in de lach. Wat een giller! Ze keek Goldtail lachend aan, toen die haar opeens begon te porren. 'Oh nee! Hoe kan je hieruit breken?' vroeg ze op een dramatische toon, maar begon te lachen toen hij haar overal porde. Ze kon niet meer praten van het lachen en ook liepen er enkele vochtige tranen over haar wang van het lachen. 'Op-hou-den!' wist ze er lachend uit te brengen en ze probeerde hem terug te pakken, maar ze kon het niet. Dit waren weer eens van die fijne momenten samen met Goldtail. Dat was lang geleden. Icy schoot in de lach en probeerde Goldtail van zich af te duwen, wat haar deels lukte. Die aandacht schoot ze tegelijk naar hem door hem terug bij zijn zwakke plek te porren en heel hard te lachen. Ze snorde zachtjes en plaagde hem nogmaals.

"Op-hou-den!" Kreeg Icy het er maar moeilijk uit door al haar gelach. Ze kreeg er zelfs tranen van. " Ik versa je niet." Antwoordde goldtail uitdagend en porde extra door. Ze bleef er goed onder liggen zoals hij wou. Hij bleef door porren tot ze hem even zijn evenwicht verstoorde. Hij hervond hem na een tijdje en sprong naar haar toe maar ze kreeg hem op een of ander beweging toch tegen de grond op zijn buik. Ze had ook geen genade en bleef hem porren. Ze snorde zachtjes maar bleef door porren. hij lachte zich kapot dat hij zelfs geen tijd had om te ademen. hij kronkelde alle kanten op. Er kwamen zelfs tranen in zijn gezicht. Hij worstelde even al zijn krachten bijeen en duwde haar van hem af. Hij had zelfs niet eens de kracht om op te staan. hij bleef na lachen en naar adem happen terwijl zijn poten wat zenuwtrekjes vertoonde. Geen enkele spier wou meewerken. " Ik krijg je wel terug Icy!" Kreeg hij er nog uit. Hij bleef even nog liggen en kwam dan waggelend recht voor even wand toen zakte hij weer op zijn buik met een puf. Ze had hem goed liggen.

Icy grinnikte en voelde dat ze van hem afviel. Daarna keek ze hem uitdagend aan en grinnikte bij zijn woorden. Dit was o zo grappig! Ze keek hem aan en gaf hem toen een lik. Goldtail had de kracht blijkbaar niet meer om op te staan. Dit was gewoon te grappig voor woorden. Rustig keek ze in zijn ogen en schoot in de lach. Ze liep langzaam naar hem toe en ging naast hem liggen. Ze legde haar kopje op zijn buik. Het kon haar niks meer schelen of hij haar nu wou terugpakken of niet. 'Ik hou van je, Goldtail,' sprak ze toen, terwijl ze haar ogen sloot en zijn geur inademde. Haar beste vriend... En ze zou hem met niemand delen! Nooit! Ze moest daarom glimlachen en keek even voor zich uit. Ze drukte haar flank daarna helemaal tegen hem zijn flank aan en zag nu alleen oranje vacht. Ze blies zachtjes en legde haar kin toen op zijn buik. Het voelde veilig en fijn bij Goldtail. Alles voelde fijn bij hem. Alsof niemand ooit tussen hun in kon komen.

Icy had hem gewoon zitten uitlachen terwijl hij neerlag. Het voelde vernederend. Maar lang duurde het niet. Ze legde haar kopje op zijn buik en zei. "Ik hou van je, Goldtail." Hij snorde en antwoordde. " Je zal altijd mijn beste vriendin blijven. al is Xana er bij gekomen je blijft mijn beste vriendin en daar kan Xana zelfs niets aan veranderen." Goldtail likte zacht over haar kopje terwijl hij stil door spon. Icy was zijn eerste vriendin geweest en zijn beste ook. hij was met haar opgegroeid en nu weer samen met haar. Ze is zijn vriendin gebleven en was zelfs bijna zijn partner geweest als ze niet gescheiden waren. Maar de Starclan had iets anders in petto voor hun. En hij was er ook gelukkig mee. Icy als beste vriendin en Xana als partner. Icy zal en is zijn beste vriendin ooit. En dat kon niemand veranderen.

Icy snorde bij zijn woorden. Als ze vroeger niet gescheiden waren door die das, was het compleet anders gelopen. Dan had zij Lionheart nooit ontmoet en had hij Xana nooit ontmoet. Dan hadden ze samen ergens anders geleefd, waarschijnlijk met kittens. Maar het leek wel of SterrenClan het er niet mee eens was geweest en daarom die das op hun had afgestuurd, hoe gek dat ook klonk. Nu was Goldtail innig verliefd op Xana en zij op Lionheart. Niet dat ze dat erg vond. Met Goldtail kon ze ook beter beste vrienden blijven. Misschien had SterrenClan hun daarom ook elkaar laten ontmoeten, om goede vrienden te blijven. Soms voelde het beter aan als ze partners waren geweest, maar op dit moment voelde alles heerlijk aan zoals het nu was. Hij had met Xana en zij had met Lionheart. En Goldtail en zij waren onbreekbare vrienden. Hun band was ontzettend sterk en Icy zou hem voor niets of niemand verbreken. Ze spon zachtjes.

Goldtail keek om zich heen. Hij had honger gekregen na zo'n geflikflooi. Hij keek Icy vragend aan en vroeg. "Heb jij geen honger? Ik ga al wat jagen want ik heb alesinds wel honger." Hij Hoorde Icy nog zachtjes spinnen en gaf haar een lik over haar kop voor hij de bossen in ging. Hij sloop verder tot hij een zielig muisje zag knabbelen aan een noot. Hij sloop dichter tot hij dicht genoeg was en sprong op de muis met als gevolg een genadeloze beet tot de muis niet meer bewoog. Goldtail zocht nog een paar ander prooien en keerde dan terug naar de plek waar ze de vorige keer waren.ij legde zijn prooi voor hem en zocht naar Icy. Of wel was ze ook gaan jagen of wel zat ze in een boom achtend tot zijn terugkomst om hem te laten schrikken. dit keer was hij daarvoor al voorbereid. " Icy?" Miauwde hij. Zich laten schrikken was hij al niet van plan te laten gebeuren.

Icy keek naar Goldtail en knikte. Ze spon even bij de lik over haar hoofd, maar liet Goldtail toen rustig gaan. Zijzelf zag een spreeuw en sprong de boom in. Ze keek geconcentreerd naar de spreeuw, een plan bedenkend om Goldtail is flink te laten schrikken. Het was vandaag al is een keertje gelukt en dat zou ze zo weer kunnen. Eigenlijk best zielig voor Goldtail. En dan deed hij weer stoer en deed net alsof ze niks had gedaan, of dat er niks was gebeurd. Ja, ze kende Goldtail ondertussen nu al zo goed! Ze zat ondertussen op de tak van de spreeuw. Die zat zijn liedje te zingen. Het klonk zo mooi, alleen klonk het belabberd uit zijn strot. Icy sprong naar de spreeuw en drukte het beest tegen de grond. Ze beet het dood. Zo en dan nu eten. Icy rukte enkele veren van het beest af, om het goed te laten smaken. Ze spuugde de veren uit op de grond. Toen keek ze twijfelend naar de spreeuw. Nee, ze ging het delen zodra Goldtail er was. Icy hoorde Goldtail haar naam roepen en sprong in de bosjes. Ze drukte zich tegen de grond en ging zachtjes over het grind. Ze was onhoorbaar. Vlak naast Goldtail bleef ze staan, geflankeerd door de struiken. Ze keek tegen een hoop oranje aan en sprong toen tegen Goldtail.

Goldtail zat geduldig te wachten. Maar lang moest hij niet wachten want ze was er al. Ook al had hij dat niet door. Pas toen ze echt voor hem in de struik zat had hij het door. ze had het te druk om hem te laten schrikken dat ze was vergeten dat ze te lang had gewacht en te dicht bij as om niet geroken te worden. ook al had ze wind tegen. Wou net in de struik springen maar Icy was hem voor. ze sprong en drukte hem tegen de grond. Hij duwde met zijn poten en lanceerde haar verder. " Gefaald Icy. Je hebt gefaald. Ik rook je." Zei hij met een glimlach. Dit keer was hij haar te slim af geweest. Ook al was het geluk. Als ze niet zo dicht was gekomen had hij er onder gelegen. en als hij Icy niet zo goed van binnen en van buiten kenden het hij geschreeuwd als een kitten van verrassing en wat schrik. Maar dit keer niet.

Icy zag, toen ze in de lucht zweefde, al dat Goldtail haar had opgemerkt. Ze voelde dat ze een trap kreeg tegen haar buik aan en kwam neer op de grond, tegelijkertijd dat Goldtail praatte. Ze schoot in de lach. Voor de eerste keer, nee, misschien wel veer een paar keer al, had Goldtail haar weer opgemerkt. Dat was wel lol. Normaal merkte Goldtial haar bijna nooit op. Icy keek glimlachend richting Goldtail. Hij was ook zoveel veranderd sinsdat ze uit elkaar waren gegaan dankzij die das. Icy was nog steeds niet blij mee dat ze hem een tijdje had moeten missen. Wat zou er dan gebeurd zijn? Dan zou zij Lionheart niet hebben ontmoet en hij Xana niet. Dan zouden ze samen zijn, wie weet nu al wel met kittens die al groot waren. Ja, als Icy en Goldtail bij elkaar waren geweest, dan hadden ze nu al kittens en waren ze al gelukkig met elkaar. Maar Icy vond het nu prima zo. Goldtail als haar beste vriend, Lionheart als haar partner. Tenslotte wou ze die Xana ook wel eens ontmoeten. Kijken of ze echt zo lief was zoals Goldtail beweerde. Glimlachend keek ze richting Goldtail. Het was fijn om zo'n goede vriend te hebben. Icy kon zich nog goed herinneren hoe ze alleen zijnd door de bossen had gezworven. Huilend, omdat ze haar maatje, die zes manen was toen, kwijt was. Niet wetend of hij vermoord was door een das. Ja... Dat waren tijden. Maar er bleef maar een beeld hartstikke duidelijk voor haar, die gewoon niet verdween en dat was de kater die voor haar neus had gestaan en iets had gezegd. Woorden die ze nooit zou vergeten. Zorg goed voor jezelf. Op een dag ben je er blij mee en vind jij je maatje terug Icy had altijd gedacht dat het haar vader was geweest. Maar hoe kon dat nu weer als Goldtail had verteld dat haar vader en moeder waren gestorven bij een bescherming? Bij die das? Hoe kon dat dan? Of was het een vriend van haar vader geweest? Of misschien van haar moeder? Had Goldtail er meer lucht van, of wist hij het echt niet? Ze keek Goldtail peinzend aan. Nu het allemaal zo vredig tussen hun leek, leek het haar vervelend om dat te gaan vragen aan Goldtal. Maar ze wou heel erg graag de waarheid weten. Ze wou weten of die kater nog leefde. Of was het Lionheart geweest? Oké, dat was echt de raarste en de domste vraag die ze ooit in haar leven had opgenoemd. Gelukkig maar dat denken niet hardop zeggen was. Gelukkig maar dat mensen je gedachten niet konden lezen. Dat zou raar zijn. Ze keek richting Goldtail en besloot het hem toch te vragen. Ze moest toch ooit een antwoord hebben op haar vragen? 'Goldtail... Toen wij uit elkaar waren, was er een kater, die op een dag, een paar seconden voor me stond. Zijn woorden waren: 'Zorg goed voor jezelf. Op een dag ben je er blij mee en vind jij je maatje terug.' Heb jij misschien een idee wie dat geweest kon zijn?' vroeg ze peinzend aan haar maatje.

Icy had zitten lachen terwijl hij die woorden zijn. Het leek dat ze precies haarzelf uitlachte. Terwijl Goldtail zich waste had ze de hele tijd voor haar zitten staren. er leek iets dwars te zitten. Gelukkig vroeg ze het dan toch aan hem. "Goldtail... Toen wij uit elkaar waren, was er een kater, die op een dag, een paar seconden voor me stond. Zijn woorden waren: 'Zorg goed voor jezelf. Op een dag ben je er blij mee en vind jij je maatje terug.' Heb jij misschien een idee wie dat geweest kon zijn?" Hij snapte er niets van hoe het kon maar antwoordde. " Misschien was het je vader voor hij zich bij de sterrenclan voegde. Elke kat gaat er heen na dit leven. Als je me niet geloofd. Vraag je je zelf maar af waar je anders heen gaat na dit. Iemand anders weet ik niet. Er was niemand anders bij het gevecht en met die kennis. Niemand kan de toekomst voorspellen. Alleen de Sterrenclan."

Icy keek naar Goldtail en merkte dat hij altijd een antwoord zou klaar hebben. Ook al zou het over een moeilijk onderwerp gaan, Goldtail zou haar altijd helpen en altijd proberen een antwoord te verzinnen. Dat vond Icy ook zo fijn aan hem. En niet alleen Goldtail was zo, ook Lionheart. Soms leken ze qua meningen bijna broers. Icy schoot bijna in de lach bij dat idee. Ja hoor, Goldtail en Lionheart die broers waren! Dat zou wel erg grappig zijn. Met een mega goed bevriend en met de ander een oneindige relatie. Icy voelde weer die blijdschap voor Goldtail dat hij wat met Xana had. Icy wist dat die Xana niet zomaar een poes zou zijn. Als zelfs Goldtail haar leuk vond, dan was het ook zeer aardige poes. Icy geloofde dat ook graag, maar dat hield natuurlijk niet weg dat ze Xana wou ontmoeten. Ze wou dat Goldtail een lieve poes in zijn bezit had en niet iemand die hem meteen na de eerste ontmoeting al dumpte. Als dat zo zou zijn, dan zou Icy die poes is opzoeken en haar leven flink ruïneren. Icy dacht er maar niet aan en luisterde naar het wederkerende antwoord van Goldtail, dat best verhelderend klonk. Ze knikte en duwde Goldtail met haar neusje om. Ze legde haar hoofd op zijn buikje neer en maakte zichzelf een balletje. Ze drukte zich zachtjes tegen Goldtail aan en liet haar blik naar de verschillende bomen om zich heen glijden. Ze keek naar de lucht, waar op dit moment geen wolkje te bespeuren was en naar de zon. Ze keek toen weer naar Goldtail en snorde zachtjes. Goldtail was echt zo aardig voor haar. Ondanks dat ze uit elkaar gehaald waren door die das, was hij nog altijd dezelfde Goldtail als anders. Ze keek opzij naar Goldtail en merkte dat ze die manen alleen redelijk eenzaam was geweest. Totdat ze Lionheart had ontmoet, natuurlijk. Icy herinnerde zich nog goed wanneer dat was. Vlak voor een grot, waar ze voorzichtig had ingekeken. Icy was blij dat ze toen niet weggerend was. Anders had ze dit nooit gehad. Kittens. Ze was trots op Bravheart en Leaf. En Goldtail maakte haar laatste deel van haar leven perfect. Ze keek naar boven, om zijn kopje te zijn. Ze voelde een veiligheid over zich heenkomen en snorde zachtjes. 'Ik ben blij dat ik je weer terug in mijn leven heb, Goldtail. Ik heb je gemist,' zei Icy en ze gaf hem nog een kopje.