Liefdes topic

Mijn moeder vind het heerlijk om opmerkingen te maken over Walter en mij :')
Maar in 1 ding heeft ze wel gelijk, het is hatelijk om 'm een week niet te zien ...

Ik weet dat het LARP'n belangrijk voor 'm is en ik ga 'm daar ook niet in storen, maar het is niet leuk om 'm een week te moeten missen x'D

Well, fuck xD

It'll be for the best sweetie.

"Who knew that love was so cruel...?"
Ik weet het echt gewoon niet meer. Dan lijkt het of hij me leuk vind, en dan speelt hij precies met m'n gevoelens.

Gawd, soms haat ik mijn ''vriendin'' echt. Is toevallig mijn Crush in de buurt, gaat ze expres keihard zeggen; "Hey Bo, is dat niet degene op wie je verliefd bent?" zodat ik helemaal rood word. Ik heb geen medelijden met mezelf, maar met hem .-. I mean, hij heeft het moeilijker dan ik heb. Vooral vorig jaar, dat mensen hem achter mijn rug hem voor me gingen vragen voor de grap, dat lijkt me echt kut. Maar... er is gewoon iets bij hem waardoor ik me fijn voel. Ik fietste laatst een klein stukje met hem, maar hij had echt een rot smoesje dat hij een Repetitie moest leren terwijl die nog lang niet kwam. Dus ik zat daarna met een big smile on my face. Als ik aan hem denk fladderen die vlindertjes mijn hele buik door <3

En ik haat mijn neef... Maar ergens ook wel weer lief van hem.
Hij verzint steeds manieren om mijn crush en mij samen te hebben, dat vind ik zó lief, maar ook irritant. Want ik durf steeds niks tegen mijn crush te zeggen, aangezien hij weet dat ik op hem ben en ik word dan zo rood als wat. En als ik met hem praat is het voor even over Korfbal ofzo ;u; Maar alles is gewoon leuk met hem... Gawd what should I do? Ik ben nu al bijna 3 Jaar op hem, ik had mezelf voorgenomen niet meer aan hem te denken, maar het is gewoon onmogelijk voor mezelf. Ik heb het nog geen 1 dag volgehouden. Iedere keer als ik hem zie of hij glimlacht voel ik mezelf al rood worden. Ik kan er gewoon niks aan doen... Ik heb hem al een keer gevraagd, maar zijn vrienden waren erbij... Toen hij Nee zei barstte ik echt in tranen uit en ik rende weg. Dat was vorig jaar. Maar toch doet het me nog steeds zoveel pijn, waarom moet ik precies op hem zijn...

Mijn vriendinnen vinden hem lelijk... Hij heeft voeten naar binnen staan, SO WHAT. I DON'T CARE 'BOUT THAT D:

*zucht* Dat is the story of my love life :/

Oké.... Normaal doe ik dit niet, maar ik weet het gewoon niet meer. Ik dacht alles te hebben... En dan, poef, alles is weg...
Advies graag...
Dit is wat er was gebeurd:
Ik vind sinds het begin van het schooljaar al een meisje leuk... Ze was nieuw op school. (ik zit nu in de 2e) En een maand geleden ongeveer had ik het per ongeluk voor elkaar gekregen om verkering te krijgen. Het was serieus een ongeluk... Ze heeft geen stoelen op haar kamer dus liggen we altijd in haar bed. Toen raakten onze lippen elkaar per ongeluk... En... Toen kwam ze dichterbij en ik ook... Maar goed, vanaf toen was alles dus perfect. En dan komt het ergere gedeelte. Ik had helemaal niet goed geslapen (rot vogels) en kwam dus moe aan op school. Haar vriendin irriteerde me een beetje. Ik werd daardoor dus geïrriteerd. Na een tijdje werd ik een beetje kwaad. Toen ze nog niet stopte (de vriendin van m'n crush dus), zei ik letterlijk "hou je kop". Dat beantwoordde ze met "helaas heb ik geen kop" en toen knapte er iets in me... Ik snap nog steeds niet waarom, maar dat gebeurde gewoon. In een soort reflex gaf ik haar een klap in haar gezicht... Ze rende huilend weg... Ik scheld me hier nog steeds voor uit en ben hierdoor al geschorst. Maar, m'n crush stond erbij toen het gebeurde... Ze werd nogal kwaad, en terecht. Thuis aangekomen, vertelde ik haar meteen dat ik geschorst was. (toen had ik het al met haar vriendin bijgelegd en waren we weer dikke vrienden) Ze was nog steeds kwaad. Ze zei zoiets als "zoals je misschien al wist, het is over tussen ons" en die nacht kon ik haast niet slapen...
Goed, dat was dus waardoor de problemen begonnen... Normaal gesproken fietsen we samen naar school. Ze zei dat ze dat niet meer wilde en dat begreep ik. Ik had ook een brief onder haar deur geschoven. Op de brief staat tekst, goh, maar het komt bij de brief erop neer dat er zoiets staat van "neem alle tijd die je nodig heb, ik zal op je wachten". De volgende dag zag ik haar voor me fietsen tijdens het naar school gaan. Ik besloot toen even te kijken hoe het met haar ging en kwam naast haar fietsen. Ik vroeg haar of we samen naar school konden fietsen en tot mijn verbazing mocht dat. Maar toen... Ik zag haar tijdens het naar huis gaan weer voor me fietsen en dacht dat ze het weer goed zou vinden als ik mee zou fietsen... Ze was nogal stil. Uiteindelijk (na een paar minuten...) vroeg ik of ze wel wilde dat ik mee fietsen. Ze zei "eigenlijk heb ik geen zin om met jou te fietsen" en toen remde ik een beetje... Ik was helemaal verward... Nog steeds eigenlijk... Vandaag probeerde ik het nog eens en ze zei dat ze het weer niet wilde.
Ik wil dat we weer samen kunnen komen... Het is namelijk niet zo dat we door een groot probleem uit elkaar zijn gegaan. Het ging juist heel goed tussen ons. Ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik weet niet eens wat ik voel. Woede? Verdriet? Ik weet het niet meer... Iemand advies? Tips? Uitleg? Alles is welkom...

Gosh dat is echt vervelend voor je D:
Uhm, misschien dat je dit vriendin van haar kan vragen of het wel echt goed is tussen jullie en dat ze met haar wilt praten ofzo? Dus dat zij dan even het probleem bespreekt met d'r, maar dat je gewoon weet waar ze zo over zit. Het kan ook zijn dat je dit al precies weet, maar haar kant horen is altijd ook goed voor je. Anders zou ik haar even tijd geven om haar na te laten denken, je weet maar nooit en als zoiets gebeurt zou ik ook graag even willen nadenken over dit soort dingen.

Just trying to help ^^

Het enige waar ze mee kan zitten is dat ik haar vriendin heb geslagen... Ik heb ook gevraagd of ze nog kwaad op me was... Ze zei van niet. Maar, ik snap niet dat ze eerst wel en dan weer niet met me wilt fietsen... Toen we samen fietsten zei ze dat ze het niet erg vond om samen te fietsen, maar dat ik om meer dan vrienden te zijn haar moet bewijzen dat ik te vertrouwen ben... Tenminste, zo heb ik het onthouden. Hoe kan ik haar vertrouwen terug winnen? Elk advies is van harte welkom...

oke ik ben hier geen expert in maar heb je haar al uitgelegd waarom dat je haar vriendin sloeg misschien dat ze het dan begrijpt

Ja, ik heb het uitgelegd... Ik had haar ook gevraagd of ze begreep dat dit nooit de bedoeling was geweest en ze zij dat ze het begreep. Ik hoop dat de tijd de wonden geneest... Alleen dan wel een beetje sneller dan nu...

Ik denk, als ik het verhaal zo doorlees, dat ze eerder bang is dat je haar ook zal slaan als je kwaad wordt. Je zult dus inderdaad er voor moeten zorgen dat ze je weer gaat vertrouwen en weer veilig gaat voelen in haar buurt.

Ik kan er natuurlijk hartstikke naast zitten, maar zo vat ik 't op~

Oke, waarschijnlijk heb je gelijk... Maar hoe krijg ik haar vertrouwen dan weer terug? Ik heb mezelf beloofd nooit meer te slaan... Dus ze hoeft er niet meer bang voor te zijn. Heeft iemand tips om haar vertrouwen terug te winnen? Ik mis haar nogal...

tja, dat verschild nog al van persoon tot persoon , sommige mensen vergeven snel dingen, maar bij andere mensen kan dat lang duren. ik raad je aan toch nog een beetje geduld te hebben. als iemand mij zou slaan zou ik ook wel even boos blijven.

ik wil wel even zeggen dat ik geen expert ben op het gebied van liefde, maar ik probeer gewoon te helpen

Je klinkt als een expert... En het klinkt logisch... Ik was zoiezo al van plan haar wat minder te zien... Het probleem is alleen: we wonen in het zelfde dorp en moeten dezelfde route naar school fietsen en we zitten in dezelfde klas en gaan zeer waarschijnlijk volgend jaar ook naar dezelfde klas... En ik heb niet alle tijd, ze gaat verhuizen... Niet naar de andere kant van het land, maar wel uit het dorp. Dus... Ik zou wel graag een tijd op haar willen wachten (als ik haar zo terug krijg), maar dan is ze verhuisd... Trouwens, bedankt voor alle hulp, had ik echt niet verwacht... Ik was eigenlijk van plan gewoon even alles wat ik meegemaakt had te delen en er verder niet veel meer van te verwachten... Maar goed, als iemand nog tips heeft, graag... Ik zal haar voorlopig even met rust laten.

het is misschien beter als je haar gewoon laat gaan, hoe meer je met haar bezig bent, hoe meer je haar gaat missen (zo is het bij mij toch)

Het probleem is, ik wil haar niet laten gaan... Dat gaat niet, echt niet. Daar is het zoiezo nog te vroeg voor... En wat als ik haar laat gaan en ze wilt ineens terug? Nee, dat is geen optie voor me... Alsnog bedankt voor de tip. Maar... Ik kan haar (nog?) niet los laten.

Liefde is lastig.

ik wil je niet ontmoedigen maar, ijgenlijk denk ik niet dat ze je gaat vergeven voordat ze verhuisd, maar ik wil zeggen dat ik geen gevoelens-expert ben

Dat heb ik mezelf ook al duidelijk proberen te maken, maar toch... Ik blijf koppig denken dat ik toch iets kan doen waardoor alles weer hetzelfde wordt... Ze kan toch niet eeuwig kwaad blijven? Heeft er verder iemand nog tips? Behalve dingen als "vergeet haar", ik snap het nu wel... Maar dat gaat niet werken, ik KAN niet opgeven, en ik wil het ook niet. En ik ZAL ook niet opgeven. Love is something to fight for... En ik ga ervoor vechten, al moet ik vechten met mezelf om te kunnen winnen. Al moet ik vechten met tijd om te winnen. Ik blijf vechten, en ik geef haar niet op. Tuurlijk weet ik dat er een kans is dat ze zegt "nee, we zullen nooit meer een relatie hebben", maar als ik haar opgeef, is er ook geen kans dat ze ja zegt... Of zie ik het verkeerd? En ja, liefde is lastig, liefde kan je kapot maken, maar liefde bouwt je ook weer op. Liefde is ook geweldig, als je er maar iets voor doet...

maar, als ze verhuisd is, gaat ze dan nog steeds naar dezelfde school als jij? zo ja, dan is de kans echt veel groter dat je haar ooit terug krijgt

Ja, dan gaat ze nog naar dezelfde school. Sterker nog, het laatste stukje fiets ik dan (waarschijnlijk, het is nog niet zeker dat ze daar gaat wonen) langs haar huis. Ik denk dat ik haar nog een keer ga vragen om me nog een kans te geven... Niet vandaag, vrijdag ofzo. Ik vraag dan wel iets als "kun je er over nadenken om me nog een kans te geven?" of iets in die richting... Of moet ik dit juist niet doen? Ik weet het niet meer...

EDIT: Nieuw plan, ik ben nu van plan een keer aan haar te vragen of we kunnen praten. Hoe zal ik dat doen? Gewoon naar haar huis gaan en aankloppen? Of tijdens het fietsen, als ik de kans krijg naast haar te fietsen... (ik heb het gevoel dat ze me een beetje ontloopt) Of via Whatsapp? Of door iets anders... Zo veel keuzes...