Time of Fighting.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 17:18

Eindelijk begon het. Katten stormde het kamp binnen. Grayclaw rende samen met Darkfire totdat hun paden zich scheiden en de duistere kat zich op Bluestar africhtte. Dit was wat hij wilde. de clan overmeesteren en die zeilige Leader uitschakelen en trieste kat van een Kittypet vermoorden. de clan zou neerbuigen om de gewonnen groep waar hij onder andere deel uit zou maken. Maar een gedachte was niet zeker. wat zal er gebeuren als hij de clan had overgenomen. Gray wou veel dingen net zo meer als Darkfire, maar een ding wou hij ontwijken. Shadowclan. Als de clan van darkfire was, kon hij misschien Grayclaw's clan aanvallen. Dat was dom. Ze zouden moeten samenwerken en de andere twee clans overmeesteren. Zo zou er een groote clan ontstaan en kon niemand hun nog stoppen. Even stond hij stil, toekijkend hoe hij de Leader aanviel. Ijzige ogen vingen een kater op die hem wou aanvallen. Grayclaw genoot van het lijden van andere, ook van Darkfire, maar dit plan mocht niet fout gaan. Hij zuchte even, ogen gesloten. Zijn haren reisde overeind. Tanden en enorme klauwen verschenen. Een breede lach kwam op zijn gezicht. Hij opende zijn ogen, ijzig maar duister. Die ogen spraken maar een ding uit: murderer,killer,assassin. Als een pijn stormde hij op de kater af en sprong met klauwen in de lucht. 'HE'S GRAYCLAW!' Zijn klauwen boorde zich in de pels van de kater. Ze gleden over de grond. De grijze kater duwde met zijn krachtige poten het lijf tegen de grond aan, bloed spoot de lucht in en belande overal. Op zijn gezich en op de grond. Even was het stil toen hij sprak. 'Hahaha! You pathetic piece of sh*t. Your time is over in this motherf*cking hole! What shall I do, take your eyes out with my nails. Or maybe cut open your belly and eat your heart!' Hij kreeg nu al de smaak te pakken. Nog dieper boorde hij zijn nagels in de schouder van de kater. Met zijn andere poot duwde hij het gezicht tegen de grond. Bijna raakte hij het oog aan toen een enorme knal hem van de kater afhaalde. Grayclaw belande op zijn poten, razende ogen richtte zich op de twee katten. Gegrom verliet zijn mond. I will crush your skull!

Softcream and Bright(?)

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 17:31

'HE'S GRAYCLAW!' Gilde een serieuze kater. Zijn ogen schoten open van angst, maar ook moed. Hij nam de aanval in hem op en knalde omver door het gewicht van de kater. Hij voelde zijn lichaam wat bij elkaar krimpen, maar die pijn negeerde hij. The clan goes first. Hij probeerde onder de kat vandaan te wurmelen, maar het gewicht was te groot, en de kracht. 'Hahaha! You pathetic piece of sh*t. Your time is over in this motherf*cking hole! What shall I do, take your eyes out with my nails. Or maybe cut open your belly and eat your heart!' Die woroden lieten zijn hart bonzen, en het bloed suisde door zijn aderen. Woede borrelde in hem op. De pijnscheut aan zijn hoofd negeerde hij, maar iets verminderde het gewicht, en liet de kater op hem opzij vallen. Dit was zijn kans! Hij schoot recht en sprong met uitgeworpen klauwen op het beest af. Het was geen rogue, en aan de rest van zijn geur te herkennen ook geen Bloodclanner. Wie was het dan? Of vanwaar kwam deze gast?! Hij dopte zijn nagels in de rug van de kater en zette zijn kracht plus gewicht in het spel. Zijn felle blauwe ogen stonden gefocust op zijn tegenstander. Hij mocht niet te over geweld raken. Je moet altijd nog weren wat je doet, anders kwamen er zowieso problemen. Zijn oren tegen zijn hoofd gedrukt, probeerde hij de kater in zijn greep te houden. Softcream liet 'em los, en bestudeerde hem van een afstandje. Het was een zwart-witte kater met blauwe ogen. Deze herkende hij ergens van, maar vanwaar? Met zijn ogen zocht hij het lichaam van Brightpaw. Niemand mocht haar kwaad oen, niemand! Hij was te afgeleid en lette dus even niet meer op de kater. Zijn ogen zoekte nog steeds naar Brightpaw, en of alles wel ok met d'r was...

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 17:50

Graclaw zag de kater weer opstaan, deze had lef. Maar grayclaw liet zijn wacht vallen en werd al meteen aangevallen door de kater. Die vieze Thunderclan sh*theads! Pijn stroomde door zijn aderen naar zijn hoofd. Met tanden op elkaar houdde hij zijn schreeuw binnen. Haastig probeerde hij los te komen van de kater, maar niet zo makelijk als gezegt. Deze was sterker dan verwacht. Hij had zijn lichaam al gezien. Hij was zacht gekleurd met blauwe ogen die door je heen wilde boren. maar dat lukt niet bij hem. Grayclaw probeerd hem te bijten, maar zijn lichaam was niet in het bereik. Uiteindelijk liet de kater hem los en werdt hij bevreid van zijn gezicht. Hij zag he bloed van zijn rug stromen. Die druppels lande op de grond naast hem. De Thunderclan kat was een eindje verder geland en bestudeerde hem. Grayclaw lied een lach op zijn grijs-witte gezicht vallen. Die kat bloedde het uit van zijn aanval voordat hij werdt weggeduwd door een poes. Meteen kon hij zien hoe de kat was, beschermend. ' Damn, heb je een probleem ofzo. Vind je dit niet leuk?' peste hij. Vechten vond hij een sport, niet thealeuten! 'come on then, lets see what you've got!' Hij stond klaar voor elk soort aanval dan ook. Hij zou winnen.

Hij is grijs-wit ;3
Die avatar is gewoon donker denk Xd

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 18:12

[sowry D8]

' Damn, heb je een probleem ofzo. Vind je dit niet leuk?' peste hij. 'Ik ben niet zoals jij!' Brombe hij hevig. 'come on then, lets see what you've got!' Hij plooide een na denkende frons, en dacht diep na. Zijn houding stond aanpakkend. Dus hem proberen omver te rammen zou niet het beste idee zijn. Ook zijn grote lichaam was een min punt voor Softcream. Alles wat hij bedacht zou niet werken, dus deed hij iets nieuws. Hij vloog naar voor, alsof hij op zijn rug wou krabben. Maar vlak voor de kater liet hij zichzelf vallen op zijn rug, en gleed onder de kater. Hier maakte hij gebruik van en trapte wild in zijn maag, in de hoop dat 'ie weg vloog. Hierna sprong hij de lucht in. Maar het gewicht van de kater zorgde ervoor dat hij weer tegen de grond knalde. Zijn adem werd uit z'n longen geperst door de hevige klap tegen de grond. Een kleine seconde was zijn hoofd gewoon wit vanbinnen, en wist hij niet meer wat gaande was. Alles leek in waas op te lossen. Maar algauw wist Softcream zijn verstand terug te winnen en sprong van de kat weg. Misschien werkte... Nee dat kon niet. Zijn tegenstander was sterker dan hij zelf, dat bessefte hij. Dat kwam merendeels omdat 'ie ook ouders was. dat dacht hij toch. Softcream leek tegenover hem simpelweg een grote apprentice, maar daar ging 'ie het niet bij laten! Hij hapte naar voor en nam hem beet in de kater zijn achterpoot. nog steeds wist hij goed wat te doen. Maar ook dit leek niet echt te werken zoals hij hoopte..

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 18:44

De kater rende op hem af, wat zielig. Deze aanval kende hij. In de lucht sprongen en je rug openhalen. wat oud. grayclaw stond klaar om te springen, een duistere grijns op zijn gezicht. Maar wacht, wat deed die kat. Alles ging verward door hem heen. Op je rug glijden, wat is dit? Verward keek hij toe hoe die kater onder hem gleed en zijn nagels over zijn buik liet glijden. 'Ahgg!' Veracht keek hij hem, bloed raakte de grond aan. Gayclaw voelde de wonden in zijn lichaam branden. Een, Twee, Drie opengereten sneden op zijn buik. Snel draaide hij om, de pijn negeerde hij volkomen. Pijn was een zwak iets, dat was een feit. Met krachtige poten sprong hij in de lucht en greep de kat beet mijn zijn nagels in de rug van zijn tegenstander geboord. Met zijn tanden beet hij in de staart van de kater en rukte hem zo uit de lucht naar beneden. nel liet hij de greep van zijn klauwen los, maar bleef bijten in de staart terwijl ze samen de grond raakte. Zijn oren hoorde de lucht uit zijn longen komen. Grayclaw keek machtig naar de kater die het even verloren had. Hij was sterker, groter en beter dan diegene die nu weg was op de grond. Maar al snel sprong de kat weg van hem. Maar snel was de kater wel, hij greep naar zijn achterpoot en meteen voelde Grayclaw de tanden die zijn bloed nu proefde. Nee, dit zal niet werken. Meteen lachte hij het uit naar de kater met zijn hulpeloze poging. Grayclaw was sterk genoeg om rondjes te draaien, zo snel mogelijk. Hij schopte met zijn poot die hij vasthield. Uiteindelijk was hij verlost, met geen tijd voorbij sprong hij naar de kat en krabde naar het gezicht van de kat. Snel sprong hij een eindje weg van hem, nog meer bloed zat aan zijn klauwen. Raak, zoals gedacht. Hij lachte nogmaals hardop, dit was leuk.

Wie wint er eigenlijk XD van ons tweeën???

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 19:38

De grijs-witte kater was nog sterk genoeg om ronden te draaien, en schopte met zijn achter poot. Softcream deinsde naar achter toen 'ie uithaalde naar zijn gezicht. Hij wou zich bukken, en schuil houden. Noot meer achterom kijken. Maar zo was zijn echte aard niet. Hij vocht voor zijn clan. Nu, voor altijd! De kater haalde vlak boven zijn oog uit, en bloed droop voor zijn ogen. Een beetje kwader sprong hij weer terug naar z'n tegenstander, maar onderweg plukte iemand anders hem uit de lucht, en rolde hij met zijn nieuwe tegenstander over de grond. Weer droop het bloed voor zijn ogen, en tikte zijn staart kortaf tegen de grond. Softcream wierp nog een blik op de grijs-witte kater, en toonde daarbij dat hun vijandschap nog lang niet voorbij was! Softcream draaide zich wil om en tuurde oog in oog met z'n nieuwe vijand. Hij haalde uit naar diens gezicht, maar weer knalde iemand anders hem weg. 'Is dit een gekkenspel ofzo?!' Bulderde zijn stem door het kamp. Hij richtte zijn ogen op de nursery, en had door dat ook daar katten wouden inbreken, en de kits vermalen tussen hun kaken terwijl de Queens zich probeerde te beschermen. Ookal waren moederkatten sterk, en hadden ze een gevoel dat ze hun leven zouden geven voor hun kits, die katten waren met té veel. Hij klom er tussen in en haalde uit naar de dichts bijzijnde kat.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 21:26

Sunpelt keek giftig in de ogen van de onbekende kat, ze snauwde naar hem. Hij was een bruine kleir, met witte buik. Zijn ogen waren groen, Sunpelt had nog nooit zo'n kat gezien. Maar dat maakte haar niet uit, ze siste luid naar hem. Hij grauwde terug. Hij zag hem op haar af springen, maar Sunpelt kon hem ontwijken, ze draaide zich fiks om hem heen.In haar reactie, sprong ze en draaide zich in de lucht om. Ze kwam zo op de rug van de kater die dat totaal niet had verwacht. Hij krijste het uit toen ze een flinke beet in zijn nek legde. Haar achterpoten bewerkte zijn kont, met uitgestoken nagels. Haar klauw schoot ook over zijn flank. De kater wilde haar bij haar schouder grijpen. Maar de al wat oudere poes was sneller. Ze verkocht hem eenrake klap in zijn gezicht. Nu merkte ze dat hij net even kleiner dan haar was, hij was nog jong. Ze sprong van hem af, en keek hem dreigend aan. '' Do you want more, fool!?'' De kater keek haar met grote ogen aan, en leek aan zijn verwondingen te denken. Hij een snauw op. Sunpelt kwam stappen dichterbij, maar hij leek zich te bedenken, en vluchtte met staart tussen de poten het kamp uit. Sunpelt keek hem triomfantenlijk na. Daarna keek ze om zich heen, en zag enkele andere gevechten. 'Is dit een gekkenspel ofzo?!' Hoorde ze Softscream bulderen. Ze zag dat hij in moeilijkheden zat. Ze rende er snel op af, en sprong over worstelende katten heen. Maar blijkbaar had de kater het al afgesloten, Sunpelt keek toen in dfe ogen van de belager. Ze waren helsblauw. Ze voelde een rilling over haar ruggengraat gaan, bij de kilte die uit zijn ogen sprak. ''Lets fight!'' Siste ze woedend. Ze wierp zich op de grijs witte kater. In een spromng, beukte ze tegen hem aan, en beet in zijn bovenarm. Ze wentelde zich om hem heen, en bewerkte zijn vacht.

*Sun, and Gray awsome combie Wink

. / De bruin witte kater, is een powerplay. Dus niet een echte speler hier Wink

/*

Onderwerp: Re: Time of Fighting. vr 13 jul 2012 - 22:28

Dit gevecht was voor bij. De kater wende nog een blik naar hem voordat hij uit zijn ogen verdween. Het boeide hem weinig dat hij wegvluchtte van hem. Die zwakke tegenstanders waren geen doel voor hem. Hij wou iets beter, iets dat hem aan verlangde om open te halen. Blauwe ogen Leurde over het vechtgrond. Katten waren gewond, sommige bewogen niet eens. Bij het kijken ernaar lachte Grayclaw al. Het was zo'n mooi beeld, echt geniaal! Bloed...Bloed overal op de grond, gezichten en lichamen. Het was een mooi plaatje, iets dat de geschiedenis in zal gaan. Het was kunst! Bloed was kunst! Een tik verscheen op zijn grijze witte gezicht. Hij tripte een beetje zou je kunnen zeggen. Hardlachend over het veld stond hij daar. Genietend van alles wat er gebeurde. 'Is dit een gekkenspel ofzo?!' Dat was het inderdaad...nee het was kunst. ware levende kunst 'Yes! Yes it is!' Schreeuwde hij het uit. Maar iets ving zijn linkeroor op. Hij hoorde het niet en richtte er geen aandacht aan. Dat was een fout. Een enorme klap liet de lucht uit zijn longen verwijderen. Het ging te snel, een bruine flits ging voorbij, de pijn in zijn schouder bande erg. tanden voelde hij, tanden van een poes. Zijn vacht werd bewerkt. De pijn van al zijn wonden begonnen nu echt te werken, toch negeerde de kater het. Nu kreeg hij de snelheid weer te pakken en zag de poes, onbekend voor hem, dat maakte geen verandering in de situatie. Twee voorpoten van hem gingen de lucht in en boorde zich diep in de zijvlanken van de poes. Als de wind draaide hij zich op en schopte de poes in haar gezicht. Dit zal wel goed doen. 'You f*cking b*tch!' Speugde hij naar haar uit. Met zijn toch ging hij langs zijn klauwen om haar bloed te proeven. Al snel verscheen er een duistere grijns op zijn valse gezicht. Ijzige harde ogen boorde zich in die van de poes. Recht door haar heen. Hij was groter, gespierder. Hij overheerste haar.

LOL, hoop dat je hier iets mee kunt :3

Onderwerp: Re: Time of Fighting. za 14 jul 2012 - 13:24

*Laatheid! Sorry, ik heb het de laatste tijd nog al druk.*

Brightpaw staarde voor zich uit. Alles ging zo snel. Op het moment dat ze schreeuwde dat ze er aan kwamen besprong Darkfire Bluestar. Brightpaws haren gingen nog sterker om hoog, en Fireheart ging naar de Medicinecat den om de katten daar te beschermen. Gevechten onstonden, en Brightpaw stond als bevroren. Brightpaw lafaard! Help je clan, staar daar niet zo! Snauwde ze tegen zich zelf. Ze voelde Moonstripes aanwezigheid, maar hoorde niet wat hij zei. En toen zag ze Softcream een goede vriend van haar. Ze mocht hem wel. En toen zag ze dat hij werd aangevallen door een Shadowclan kater. Dat moest Grayclaw zijn! Brightpaws spieren begonnen weer de kracht van beweging en sterkte te voelen. Hier en daar drupte er nog bloed uit haar wonden. Maar het ergste was gestold. Brightpaw keek om en alles zag er chaotisch uit. Overal waar je keek zag je bloed en gevechten. Brightpaw ging op zoek naar Moonstripe, en die zag ze niet. Maar ze liep door naar het gevecht tussen Softcream en Grayclaw. Het gevecht zag er heftig uit, en Softcream zat duidelijk in de problemen. Maar dat wou ze niet! Brightpaw rende door en zag dat Sunpelt Grayclaw besprong. Brightpaw wist dat ze verzwakt was door haar eigen wonden die Darkfire haar al had gegeven. Maar dat betekende niet dat ze niet helpen kon. Brightpaw telde misschien nu maar als een halve kat. Sterk was ze nu niet. Brightpaw sprong op Grayclaw en knalde tegen zijn flank om. Ze beet in zijn staart en zette haar klauwen in zijn billen. In een oog wenk ving ze het gevecht van Darkfire, Bluestar en Fireheart. Zij wou Darkfire bevechten, maar eerst deze katten helpen.

Vaagheid.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. za 14 jul 2012 - 14:24

FIREHEART

YOU WERE THE FIRE THAT SAVED OUR CLAN...
Hij was klaar voor de aanval. Zijn kop iets naar de grond gebracht met zijn oren in zijn nek. Daar klonk het al te bekende woordje, dat Darkfire zo graag tegen hem zei. 'Poesiepoes' Nee, hij was al lang geen huiskat meer en iedereen hier in ThunderClan wist wat hij al voor de Clans had gedaan. Van het beschermen van zijn vrienden tot het doden van Scourge zodat deze de macht niet kon grijpen over het bos. Nu was daar nog een grote zwarte kater, die hij moest tegenhouden voor Bluestar eraan zou gaan onder zijn klauwen. Weer galmde er woorden vanaf de kant van Darkfire en Fireheart liet een lage grom horen. Waarom toch al dat geklets tijdens een gevecht! Kon de kat voor hem niet gewoon toeslaan. Maar toeslaan deed Darkfire. De lucht werd uit zijn longen geperst toen de grote kat bovenop hem landde en hem daarna tegen de grond werkte. Hij voelde hoe er tanden in zijn nek boorde, hoe er klauwen door zijn rug haalde, maar ook hoe de kat boven hem zijn evenwicht verloor. Nog voor hij wat kon doen, verdween het gewicht en was zijn aanvaller nergens te bekennen. Fireheart hield zich stil op de grond, alsof hij het gevecht al had verloren. De doffe pootstappen van Darkfire leken een andere kant op te gaan, weg van hem. Het was toen dat hij met een soepele sprong overeind kwam. De vuurrode kater draaide zich met een ruk om en kneep zijn groene ogen samen bij het zien van Darkfire, die nu weer gevaarlijk dicht bij Bluestar was. Met een korte sprint en een sprong aan het eind, lanceerde hij zich opnieuw op de duistere kat. De pijn van zijn wonden negerend die zijn vacht enkel een helser rood kleurden. Weer sloeg hij zijn klauwen uit alle macht uit naar de kater waar hij tegenaan sprong. Het moest eens over zijn!

THUNDERCLAN // DEPUTY // ♥ ICESTORM // HEALTHY

LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...

De slagen die Lightning had uitgedeeld leken succes te hebben, gezien ze de rug van de zwarte poes flink open had weten te krabben. Bloed van haar tegenstander droop van haar klauwen, maar het gevecht was nog lang niet klaar. De BloodClan poes maakte zich klein en kwam onder Light te liggen. Het volgende wat ze voelde was een scherpe pijn in haar buik en later in haar borstkas, waarde kat haar nagels in had gezet. De zwarte poes was echter wel heel dichtbij en dus liet Light haar lichaam zakken. Ze wist heel goed dat dit haar eigen wonden erger kon maken, maar het gaf haar ook een voordeel, eentje die ze wel moest pakken. Dit gevecht kon niet eeuwig duren er moest een eind aan worden gemaakt. Hope was nog steeds gewond, hij had hulp nodig en die kon hij niet krijgen zo lang deze bitch bestond. Lightning wist heel goed dat Clankatten niet hoorde te doden, maar doden zou ze ook niet. Enkel toetakelen zodat de poes krijsend naar haar zielige leider zou rennen. De flame point poes bracht haar lichaam nog iets lager en voelde de klauwen dieper in haar huid steken. In een flits deed ze wat ze van plan was. Haar kop dook richting de keel van de BloodClan poes, mond open, om daarna haar kaken dicht te klemmen toen ze beet leek te hebben. Als de kat onder haar, haar harder zou krabben, zou zij harder doorbijten.

THUNDERCLAN // WARRIOR // ♥ SINGLE // HEALTHY

Onderwerp: Re: Time of Fighting. za 14 jul 2012 - 21:48

Littlepaw

De beet had geen effect, Ziva leek de pijn straal te negeren, of ze voelde gewoon helemaal niks. Dat zou Littlepaw niet verbazen te zien hoe harteloos deze Bloodclankatten waren. Het waren allemaal verraders, koudbloedige katten die leefden van vechten en doden. Littlepaw kon niet begrijpen hoe zulk soort katten zo met zichzelf konden leven. Ongeacht wat voor redenen ze hadden gehad om zo te worden, het liefst wou ze dat ze allemaal in konden zien dat dit niet de manier was. In elke kat schuilde wel iets goeds, maar dat was tot haar spijt bij deze katten te diep weggedrukt.
De kleine apprentice kneep haar ogen stijf dicht toen ze het gewicht van Ziva steeds zwaarder op zich voelde drukken. Haar scherpe, lange nagels boorden zich diep in haar kwetsbare vel en al snel was haar mooie crèmekleurige vachtje doordrenkt in het bloed. De pijn werd op een gegeven moment zo erg dat Littlepaw haar enige greep moest loslaten. Paniek schoot weer door haar ogen. Het zag er niet goed voor haar uit...
Op dat moment verscheen Hopepaw. Hij gooide Ziva van haar af en meteen schoot Littlepaw overeind. Haar pootjes trilden en haar wonden prikten naar, maar ze had zich nog nooit zo opgelucht gevuld om weer de vrijheid te hebben om te bewegen. Dankbaar keek ze de grijze apprentice aan, waarna ze haar blik weer vurig op Ziva wierp. Die was schijnbaar niet onder de indruk en wierp dreigende en neerbuigende opmerking naar ze. Littlepaw nam niet eens de moeite om te reageren. Ze keek de zwarte katin alleen maar aan en zocht ondertussen de kracht om op haar poten te blijven staan. Toen ze naar haar toe sprong was ze voorbereid en ze sprong snel weg, want dat was iets wat Littlepaw wel in haar voordeel had: haar snelheid. Ze was zo licht en klein, dat zelfs nu nog haar lichaam zich soepel kon voortbewegen. 'Laat haar met rust!' Ze hoorde Hopepaw's dappere woorden en liet snel haar blik op hem vallen. Nee, niet doen, dacht ze angstig, straks valt ze jou aan. Door de korte afleiding lette ze niet meer op Ziva en een plotselinge, hevige pijn over haar rug liet haar ineen zakken. Ziva was nog steeds niet onder de indruk van Hopepaw en had zich weer op haar gestort. Toch hield de apprentice vol en Littlepaw voelde aan Ziva's beweging dat ze het nu toch wel irritant begon te vinden. Uiteindelijk liet ze haar weer los en vloog ze op Hopepaw af, wat Littlepaw al vreesde. Ze wilde hem helpen, maar de klap van de aanval op haar rug weerhield haar hiervan. Trillend probeerde ze zich overeind te drukken, maar ze zakte net zo hard weer naar beneden. Bloed droop over haar slanke lijfje. Ze kneep voor enkele seconden haar ogen dicht en haalde een paar keer diep adem. Ze moest Hopepaw helpen, net zoals hij zich had opgeofferd voor haar. Er ging niet nog een kat sterven. Littlepaw klemde haar kaken op elkaar en trok zich toen weer met alle macht overeind.

Toen ze eindelijk stond, opende ze haar helderblauwe ogen die glinsterden van de pijn. Meteen zag ze Lightningrush en Ziva elkaar rake klappen uitdelen. Opluchting vloeide door haar heen toen ze ook Hopepaw zag, gewond, maar zijn mentor was er geweest om hem van het ergste te bevrijden. Meteen rende Littlepaw naar hem toe, de pijnlijke steken op haar rug probeerde ze te negeren. Hopepaw was er erger aan toe. "Gaat het?" vroeg ze bezorgd toen ze naast hem stond. Ze bukte en tikte zachtjes met haar kop tegen de zijne. Vervolgens keek ze weer naar de twee vechtende kattinen. Lightning had Ziva in haar greep, maar die sneed tegelijkertijd gevaarlijk met haar klauwen in haar buik. Littlepaw wist niet hoe lang Lightning dit vol ging houden, ook al was ze aan de winnende hand. "Kom, we moeten je mentor helpen!" miauwde ze naar Hopepaw, waarna ze naar voren sprong en toen gemeen met haar nagels langs de flanken van Ziva sneed zodra die onder Lightning's greep was vrijgekomen. Ze blies gemeen, nieuwe energie stroomde weer door haar lichaam. Ze was zwak en ernstig gewond, maar haar trots kon de bloodclankatin niet van haar afnemen. Ze was een dochter van Bluestar en zou zich niet zomaar overgeven.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. za 14 jul 2012 - 22:23

Hij zette zijn haren omhoog, zijn ogen keken vijandig vooruit. Meer kon hij echter niet, hij stond als genageld aan de grond. Lightningrush had hem op tijd gered, het licht van Starclan had hem bijna bereikt. Ze zou hem straks vast een slappeling noemen. Hij wou het tegendeel bewijzen. Hiervoor had hij echter een duwtje nodig, iemand die hem zei dat hij mee moest vechten. Hij durfde het zelf niet, dat had hij nooit gedaan. Hij slikte, zijn ogen nog steeds op de twee katten gericht. "Gaat het?" Klonk de stem van littlepaw, die was opgestaan en naar hem toe was gerend. Hij knikte, maar er kwam geen woord uit zijn bek. Toen ze haar kop zachtjes tegen de zijne duwde keek hij haar dankbaar aan. 'En met jou?' Vroeg hij kort, waarna zijn aandacht weer naar het gevecht ging. Hij moest goed opletten, wanneer er een andere kat bij kwam zou hij waarschijnlijk zichzelf, en zijn mentor beschermen. "Kom, we moeten je mentor helpen!" Zijn ogen gleden naar haar, serieus? Hij keek weer naar zijn mentor, en zag haar weer op de kat afrennen. Dat duwtje had hij nodig, dat éne duwtje dat ervoor zorgde dat hij zich terug in het gevecht zou gooien. Hij stapte op de poes af, ontdekte dat de wonden pijn deden. Hij snoof diep, beet op zijn lip en gooide zichzelf vervolgens weer in het gevecht. Hij sloeg tegen het gezicht van de poes, om haar kort af te leiden zodat zijn mentor toe kon slaan. Zo snel als hij kon beukte hij vervolgens tegen haar zij aan, en zette kort zijn tanden in haar vlees. Hij moest niet nadenken, niet nadenken..

Als je het niet erg vind waz, gebruik ik deze sheet even tot ik vervanging heb, oke? {:

Onderwerp: Re: Time of Fighting. ma 16 jul 2012 - 11:35

Time of Fighting. - Pagina 3 2225624x500grungewarnin

De tactiek die de Thunderclan kattin gebruikte kende Ziva niet. Dat was het andere onbekende deel aan Clan katten. Zij zijn opgeleid met strategiën. Bloodclanners, of rogue's kende deze niet. Zij vechten uit pure haat, of gewoon uit on-controle en slaan maar wat. Ziva leerde haarzelf meerdere trucjes, zodat haar kans om een gevecht te winnen groter werd. Maar doordat ze niet wist wat de kattin ging doen, had ze ook geen kans om d'r voor te bereiden, of te verweren. Het gewicht werd vermeerd, en Ziva voelde hoe haar adem weg sijpelde. Dit hield ze niet lang vol. Die twee apprentice's hielden misschien niet veel uit, maar hun wonden die ze hadden aangericht prikte wel venijnig. Als wilde kat zou ze hier tegen moeten kunnen. Zoals haar vader... Hij had zonder genade nog een jongere zus vermoord waar ze nooit de naam van wist, en haar moeder. Ziva hield haar sterk door te weten dat ooit op een dag Rage terug keerde, en wraak nam. Tot die dag aanbrak, moest Ziva haar voorbereiden. Klaarmaken op de pijn die ze dan zou moeten weerstaan. Het zou dan tussen haar vader, en Ziva gaan, en als het nodig was, vermoorde ze iedere kat die op d'r weg liep!

De kattin zakte dieper en Ziva's adem nam weg. Ze voelde hoe ze net wist te ontsnappen van de kat, maar nog geen seconde erna vloog een klein lichaampje haar aan. Wat moet dit voorstellen?! Littlepaw, de poes die ze zonet nog had toegetakeld wierp zich het gevecht weer in en maakte snedes in haar flank. De kleine kattin blies haar gemeen aan, maar Ziva trok haar hoofd daar van op. Ze maakte haar klaar om de kat aan te vallen maar ook kort er voor sprong de kleine grijze kater er ook in. Dit gevecht was on-eerlijk. Die Clan katten mochten misschien wel samen werken, maar als ze altijd vechten zoals nu, dan schillen die niet veel met de Bloodclan. De nageltjes van de twee katten scheurde heftig aan haar vel. Ze beet op haar tanden en mepte met uitgeschoten nagels tegen het hoofd van Littlepaw. Tegelijkertijd stampte ze met haar achterpoten tegen Hopepaw's borst. Omdat haar ene voorpoot haar hele lichaam dat moment moest dragen verloor ze daadwerkelijk haar evenwicht en belande op de grond. Haar ogen spuwde vuur uit, en haar lange tanden sneden langs haar mond. Haar staart wild zwiepend en kloppend tegen de aarde. De gitzwarte Bloodclan kattin sprong overeind en schoot naarvoor. Dit gevecht was afgelopen. Toch die van haar en de drie andere katten. Ze zou haarzelf willen mengen met de tal van andere gevechten, maar het was de moeite niet meer waard. Dat Darkfire het zelf maar afhandelde. Ziva, nee, zij deed hier niet meer aan mee. Gewoon tijd verdrijving, en Ziva had hiernaast wel meer dingen te doen...

[Ziva is out]

Onderwerp: Re: Time of Fighting. ma 16 jul 2012 - 12:03

Thornpaw had de hele tijd maar wat toegekeken. Hij stond aan de kant van Darkfire. Darkfire was altijd al een groot voorbeeld voor hem geweest.. Hij zag de katten vechten en zelf bleef hij in de struiken, hij had een verkeerde beslissing gemaakt. Een erg foute. Zijn hoofd bonkte en zijn poten trilden een beetje. Hij sprong uit de bosjes en hij keek om zich heen. Hij ademde wat sneller dan normaal. Ja, hij had echt een foute keuze gemaakt. Hij rende naar de plek waar alles gebeurde en hij keek rond, wie had zijn hulp nodig ? Vliegensvlug sprintte hij tussen de katten door. Hij keek even rond, waar hadden ze zijn hulp nodig. Wanhopig keek hij rond, het was toch nog niet te laat ??

Onderwerp: Re: Time of Fighting. di 17 jul 2012 - 13:08

LIGHTNING..
IT FLASHES BRIGHT, THEN FADES AWAY..
IT CAN'T PROTECT..
IT ONLY DESTROYS...

Lightning beet hard genoeg om pijn te veroorzaken, maar niet om te doden. Het was tegen de Warrior Code en hoe graag ze deze BloodClan poes ook het zwijgen op wilde leggen, ze volgde de regels. De klauwen van de kat staken nog altijd diep in haar borst en zorgde voor felle pijnscheuten die door haar gehele lichaam gleden. Dit was echter geen tijd om op te geven, ondanks de pijn moest ze doorzetten. Het was in het belang van Hopepaw en Littlepaw. De BloodClan poes vluchtte een seconde later uit haar greep en daarmee verdwenen ook de nagels uit haar lichaam. Rood bloed baande zich een weg uit de wonden en mengde zich in haar lichte vacht. Light stond op, haar houding nog altijd sterk en vastberaden. Ze liet niets merken van de pijn die haar tegenstander veroorzaakt had. Haar aquablauwe ogen schoten naar de zwarte poes, die nu werd aangevallen door de twee apprentices. Heel even schoot een van haar mondhoeken een stukje omhoog, in een kleine schuine glimlach. Deze was echter in een flits verdwenen. Nog voor ze de twee echter kon bereiken en de kat weer te lijf kon gaan, had Ziva wat klappen ontvangen en uitgedeeld, waarna de poes de benen nam. Light staarde haar kort na, met een dodelijke glans in haar ijzige blauwe ogen. De poes stapte op de twee apprentices af, haar pijn zorgvuldig maskerend met haar serieuze uitdrukking. Ze hadden nu niets aan een zwakkeling. Put away the feelings you don't need. Only concern yourself with the task at hand. Pain only takes over if you let it. De woordenstroom in haar hoofd maakte het weer helder. Ze was hier om hen te beschermen en niet andersom. 'Alles oke, Littlepaw?' vroeg ze aan de apprentice, waarna ze haar hoofd richting haar apprentice draaide. 'Hopepaw, ik breng je naar de medicine cat den. Help je mee om hem daar te krijgen Littlepaw?' vervolgde ze. Het was duidelijk geweest dat Hope er niet al te best aan toe was geweest toen ze het kamp binnen was gestormd. Toen ze haar blik over hem heen liet glijden was zijn zilvergrijze vacht vermengd met bloed. Ze kon hem niet weer laten vechten, hij was er nog niet klaar voor.

THUNDERCLAN // WARRIOR // ♥ SINGLE // HEALTHY

Onderwerp: Re: Time of Fighting. do 19 jul 2012 - 18:37

Littlepaw

Ze zag kort verbazing in Ziva's ogen glinsteren en grijnsde. Zìj had waarschijnlijk gedacht dat Littlepaw na een paar klappen al op zou geven. Nou, dan had ze mooi het tegendeel bewezen. Ik ben sterker dan je dacht eh? Met haar vacht hoog opgezet probeerde ze nog een paar rake klappen te geven en ontweek ze ondertussen de nagels die naar haar kop vlogen. Vanuit haar ooghoeken zag ze Hopepaw aan haar zijde vechten en ze was blij dat hij met haar was meegekomen. Nu stond Ziva geen schijn van kans! Uiteindelijk leek ze dit te beseffen en nam ze de benen. Met wiegende kont keek Littlepaw hoe de zwarte gedaante tussen de struiken verdween. "Hooray voor Thunderclan!" riep ze enthousiast. Het gevecht was nog niet over, maar ze hadden in ieder geval één bloodclankat weten te verjagen. Trots draaide Littlepaw zich om naar Hopepaw en Lightning, te opgetogen om op haar pijn te letten. Haar eerste gevecht, en ze had gewonnen! Met een beetje hulp natuurlijk.
'Alles oke, Littlepaw?' hoorde ze Lightning vragen. De warrior had tevens wonden, maar vertrok geen spier. Littlepaw had meteen respect voor haar en wilde net zo sterk overkomen. "Ja," zei ze vastberaden, met een kort knikje. "Alles oke." Terwijl de opwinding van het gevecht nog steeds door haar kleine lichaam gierde, liep ze naar Hopepaw en flankeerde ze hem samen met Lightning naar de medicine den. Daar zou Jayfeather of Maskpaw vast wel iets voor tegen het bloeden hebben. Zo nodig ook voor haar en Lightning, want ze voelde haar vacht tegen haar lichaam plakken en rook de scherpe ijzige geur van bloed van haar lijf af komen. Naarmate de opwinding wegtrok, begon ze de pijn ook steeds meer te voelen en ze vertrok haar gezicht kort.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. zo 22 jul 2012 - 21:53

~:Darkfire:~

Darkfire keek triomfantelijk naar de jonge kater die daar verslagen lag. Mietje, dacht Darkfire. Zijn lichaam draaide zich, in de richting van Bleustar, een eng glimlachje sierde zijn angstaanjagende bruukse kop. Hij waagde zich naar voren, naar Bleustar toe. Net toen hij dicht genoeg bij haar was, en haar schouder wilde beschadigen, voelde hij weer gewicht op zich neer grijpen. Verast, en geiriteerd snouwde Darkfire om zich heen. Hij voelde de klauwen van Fireheart opnieuw door zijn vacht steken. Darkfire begon er genoeg van te krijgen, die poesiepoes wist ook niets van ophouden! Hij draaide zich fel om, zodat hij Fireheart van zich af probeerde te slaan. Uiteindelijk na veel gewentel stoden de katers tegenover elkaar. De vurige ogen van beide kruiste elkaar brandend. Darkfire was het duistere vuur, en Fireheart het schijnende vuur. Darkfire voelde bloed uit zijn wonden lopen. Ook een kleine hoofdwond op zijn voorhoofd deed bloed in zijn al rode ogen lopen. Hij schudde zijn kop. Even leken deze twee aards rivalen in een seconde alleen oog in oog in het kamp te staan. Darkfire's bloed suiste, en drong door zijn aderen als een bezetene. Alles om hen heen was als in slowmotion. Het was een moment dat Darkfire zijn hele leven al had gekoesterd, eindelijk deze kat de huid van zijn lichaam scheuren. Hem het leven uit de aderen drinken. Darkfire wenste Fireheart geen enkele mogenlijkheid van leven toe, en dat deed de oranje kater waarscheinlijk ook bij Darkfire. Darkfire´s kop hing dreigend en laag, zijn staart zwiepend. Toen, versmalde Darkfire zijn honend en duivelse ogen. Klaar voor een aanval. ''Je gaat eraan Fireheart!!'' Schreeuwde hij terwijl hij zijn zijn kop in de lucht gooide. Zolang had hij hier op gewacht! Hij lachtte, op een enge duistere manier. Een manier van lachen om de dood, lachen om ellende, lachen om de kwelling van de ander. Het lachen van de dood zelf. Zijn lichaam zakte in een houding, om naar voren te spring. Darkfire sprong naar voren, zijn poten op de grond dreunend. Het zand waaide op, terwijl het logge lichaam zich omhoog naar voren wierp. Zijn klauwen opengesprijd, en zijn muil open, waardoor zijn bebloedde tanden blonken in de zon. Nog even, en hij zou neer komen, hij zou Fireheart vermoorden, kosten wat het kost.

(Dit doet me best wel hier aan denken*je weet wie wie is Wink

XD): https://www.youtube.com/watch?v=XrW6KTE08xg)

~Sunpelt~

Sunpelt greep in de vacht van de grijze kater. Haar klauwen bewerkte zijn pels. Ze schreeuwde en schold. Maar oipeens voelde ze klauwen van hem in haar zijvlanken, waardoor ze het uit girde. De pijn sneeds als messen door haar heen. Deze kater had wel erg grote klauwen, ze hoopte in een snelle seconde dat de wonden niet te eerg waren. Hij draaide zich als de wind om haar heen, ze was verbaasd en wist niet goed wat te doen. Voordat ze het doorhad, werd ze in het gezicht geschopt, ze nieste. Sunpelt schudde haar kop door elkaar. Er was aarde in haar ogen gekomen. 'You f*cking b*tch!' Speugde hij naar haar uit. Ze zat, en keek hem aan. Hij proefde expres haar bloed, en zijn ogen waren ijskoud. Sunpelt's ogen werden groot. Deze kater was gestoord! Ze zou het nooit van hem winnen. Ze slikte en keek om haar heen in een second. Opeens zag ze was los geraakte aarde, en in haar gedachte moest ze iet wat lachen. ''Gestoorde gek!'' Snauwde ze hem toe. Op dat zelfde moment, ging ze met haar poot langs de grond, en gooide zand in zijn ijsenlijke ogen. Ze zag hoe Brightpaw op hetzelfde moment hem aanviel. Nu had Sunpelt ook weer kracht verzameld. Ze sprong op de kater af, en beet in zijn oor. Ze trok zich naar achter waardoor een grote hap kwam in zijn linker oor. (Als je dat niet wil tineke, doe dan gewoon beschadiging aan hoofd. Ik dacht, vind je wel vet XD) Ze trok haar klauwen over zijn schouder. Ze zou deze kater latn zien dat hij nietveel minder was dan een mug.

Onderwerp: Re: Time of Fighting. ma 23 jul 2012 - 12:55

Fury keek woest naar de poes voor haar. Ja deze poes was gewoon een kleine domme kat! Ze liet een valse grijns op haar gezicht verschijnen terwijl ze haar zwarte nagels waar een beetje bloed aan zat liet ontbloten. Ja hij was te ver gegaan! Ze sprong op de poes en doorboorde haar nagels in haar maag. Er lag al een hele plas bloed op de grond maar voor Fury was dat nog niet genoeg pijn! Ze haalde met haar witte scherpe tanden uit naar haar nek en draaide haar kop netalS daarnet. Ja nu was het wel genoeg maar hoe kon ze hieruit ontsnappen? Ja ze had Darkfire beloofd om mee te helpen maar moest dat nou echt voor zo lang zijn. Haar bloedrode ogen keken naar Ziva die de benen nam terwijl ze uit haar ooghoeken de poes in de aten hield. Woest siste ze tegen haar ,Your life will end soon by me. Take this time only nice things. Wall the next time I will kill you!" Ze liet de poes los en rende het kamp uit. Ja dit moest Darkfire nu maar alleen afhandelen. Furyhad in deze tijd wel wat beters kunnen doen dan als een kleine kitten meehelpen met dit saaie gevecht.

(Flut! Fury is weg)

Onderwerp: Re: Time of Fighting. di 23 okt 2012 - 19:52

_{Ook al deed haar schouder verschrikkelijk veel pijn bij elke beweging die ze uitvoerde, Shadowrose wilde toch even het kamp uit. Ze was net wakker geworden en het rumoer buiten had haar gewekt. Haar wonden waren dankzij de goede zorg van Cristiano wel goed genezen. Ook de medicijnkat had haar geholpen, maar Cristiano had haar kunnen vermoorden en had dit niet gedaan, iets wat ze nog steeds niet begreep. Haar blik gleed opzij. Nu werd het rumoer toch wel heel ernstig. Ze kwam langzaam overeind, waarna ze met haar kopje rondkeek. Plotseling herinnerde zij zich weer dat ze helemaal niet in het kamp lag. Ze was gaan jagen en was in slaap gevallen! Gehaast sprong ze overeind, waarbij er een pijnscheut door haar schouders trok. De geuren die ze rook waren echter pijnlijker voor haar. Bloed. Maar ook iets anders. Iets duisters. BloodClankatten? Shadowrose sperde haar neusgaten wijd open om de verschillende geuren zoveel mogelijk in zich op te nemen en te begrijpen. Ja, BloodClankatten waren zeker van de partij. Ze haalde diep adem. Hoe kon dat nou? Wat was er aan de hand? Ze had geen idee. Geschrokken schoot ze overeind toen ze de geur van Darkfire rook. Had ze het nu goed geroken? Bloed en Darkfire? En rook ze ook de geur van Fireheart? Welke geuren rook ze nog meer? Ze concentreerde zich op de verschillende, misselijkmakende geuren. De geuren van haar Clangenoten waren vermengd met bloed. Zou daar een gans slachtveld zijn? Wat zou ze aantreffen? Zou ze wel moeten gaan kijken? De BloodClan was tijdens hun aanval ook met veel. Misschien zou het haar dood worden. Ze schudde haar kopje. Waar streefde ze nu al manen naar? Om geaccepteerd te worden, ja. Ze vocht voor haar Clan en zou sterven voor haar Clan, want dat was toch wat een normale Clankat deed?

Snel begon de poes te rennen. Haar poten konden haar verdragen, maar haar spieren deden ontzettend veel pijn. Heel haar linkeroor was gehavend en haar schouder bevatte een groot litteken. Dat waren precies de twee plekken waar de verscholen BloodClankat haar tijdens het gevecht geraakt had. Vervolgens lag ze voor dood bij het donderpad en werd ze geholpen door Cristiano. Het voelde als verraad tegenover de Clan dat zij zich had laten meeslepen met een Rogue, maar ergens ook weer niet. Ze liet haar blik opzij glijden. De bomen schoten snel voorbij en toen pas besefte zij zich weer waar ze mee bezig was. De geur van bloed werd alsmaar erger en Shadowrose vroeg zich af hoe ze dit gemist kon hebben. Hoe konden die katten haar gemist hebben? Ze waren toch langs haar gelopen? Of had Darkfire besloten om haar met rust te laten? Ze schrok van zichzelf. Was Darkfire wel de schuldige? Waarom dacht ze meteen aan hem, terwijl ze vriendschap, maar ook diepe haat voor hem voelde? Voor wat moest ze kiezen? Ze wist het niet. Haar poten brachten haar vanzelf naar het kamp. Ze bleef staan bij de ingang van het kamp en haar adem stokte. Het was ook één groot slachtveld. De katten waren vooral gericht naar Darkfire. Met zijn massieve spieren en zijn reusachtige gestalte leek hij wel veel te sterk voor al deze katten. Ze schrok van een schim die op haar afkwam. Onmiddellijk dook de cyperse poes ineen om aan te vallen, maar de kat schoot langs haar. Verdwaasd keek Shadowrose de kat na. ‘BloodClan,’ mompelde ze, toen ze de geur rook die voorbijkwam. Ze richtte zich naar voren. Ze keek hoe Darkfire op Fireheart afkwam. Alles leek in slowmotion te gaan. Toen bewogen haar poten zich richting hem en sprong ze naar voren.

Of het Darkfire was tegen wie ze ook werkelijk kwam wist ze niet, maar ze viel zo hard op de grond dat ze haar spieren pijnlijk voelde kraken. Ze merkte dat haar schouder meer pijn deed dan van te voren, maar ze besloot om het geklaag voor later te houden. Haar eerdere vragen doken haar weer de kop op. Had ze Darkfire geraakt? Ze keek rond zich heen. ‘Darkfire!’ schreeuwde ze. Ze zag alle katten in een waas rond zich, kon zich niet meer goed focussen op wie nou werkelijk wie was. ‘Hoe durf je?’ schreeuwde ze, terwijl ze haar kop wild heen en weer draaide. Ze frustreerde zich over het feit dat ze werkelijk niemand kon onderscheiden. Haar hoofd moest heel hard op de grond terecht zijn gekomen. Ze keek verdwaasd naar voren. Merkte ze nou een streep zwart pels op? ‘Daar ben je,’ siste ze, waarna ze naar voren kwam. Daarna twijfelde ze. Wat als hij het nou niet was? Wat als het nou iemand anders van haar Clan was? Ze zuchtte en schudde haar hoofd. ‘Kom hier, lafaard dat je bent!’ riep ze. Ze had zin in een gevecht met hem, hoopte dat ze Fireheart gered had en alle aandacht naar haarzelf getrokken had.}

- Deze post is speciaal voor Moon geschreven. Moon, je mag zelf kiezen of hij raak was of niet <3

Onderwerp: Re: Time of Fighting. zo 28 okt 2012 - 11:39

F I R E H E A R T

The fire that saved our Clan

Het leek gewerkt te hebben. De kater focuste zich weer op hem in plaats van Bluestar. Ruw werd hij van het massieve zwarte lichaam afgegooid. De rode kater kwam met een klap neer op de grond, om vervolgens razendsnel weer op te staan. Dit was geen tijd om zich te bekommeren om zijn wonden. Deed hij niets, was hij verslagen, dan verloor hij Bluestar en hoogstwaarschijnlijk zijn eigen leven. Daar ging het niet om, het ging om haar. Blue én een veilige leefomgeving voor Icestorm en zijn ongeboren kittens. Hij kon het zich simpelweg niet veroorloven om nu te verliezen, om nu aan zijn wonden ten onder te gaan. Fireheart slikte even, terwijl zijn vacht nog hoger leek te rijzen dan eerst. Een eindje van hem af stond Darkfire. Groene ogen tuurde in hels oranje. Zijn staart wild heen en weer zwiepend. Het moment waarop alles beslist zou worden, hij voelde het in de lucht hangen. Het was alsof StarClan hem zacht vertelde dat dit het gevecht was. Zijn ademhaling snel, oren plat in de nek. Het moment dat de grote zwarte kater op hem af sprong leek als in slow motion te gaan. Fire spande al zijn spieren aan, klaar voor de tegenaanval. Voor een enkel moment werd zijn aandacht gegrepen door Shadowrose, die het kamp kwam binnenstormen en zich richting Darkfire wierp. Ze raakte echter een ander, waardoor hij even een gevoel van opluchting door zich heen voelde stromen. Dit was haar gevecht niet en hij wilde haar al zeker niet kwijt aan deze kat. Het leek een seconde te duren dat hij zijn ogen had afgewend, nu schoten deze terug naar zijn aanvaller. Midden in zijn sprong. Hij wist dat hij hem nooit vol aan zou kunnen, dus wist de rode kater nog maar net uit de weg te springen, voor Darkfire neer kwam. Diens klauwen een deel van zijn flank geraakt, waar nu bloed opwelde om zijn vacht nog roder te maken. Zonder een tweede keer na te denken schoot de jonge deputy naar voren, naar Darkfire die naast hem neer was gekomen. Verwoed zette hij zijn tanden in zijn nek. Hem op de grond duwen zou enkel lukken als hij het kon afdwingen door een andere actie. De kater was veel groter, veel gespierder dan hij zelf. Maar beide katers voelde op het moment bloed vloeien. Bloed uit beide lichamen. Alles hing af van de acties die hij nu verrichtte. Mocht hij zijn grip verliezen, dan was het misschien klaar. Zijn lichaam nog maar amper hersteld van de vorige gevechten, was niet klaar voor een battle zoals die met Scourge. Mocht het daarop uitlopen, dan zou hij deze strijd verlaten als verliezer. Dan zou hij StarClan begroeten met de staart laag en de kop hangend, wetende dat hij zijn Clan de dood in had gejaagd.

WORDS 470 TAGS Darkfire NOTES None

Onderwerp: Re: Time of Fighting.