war zone

Lionheart werd wakker van gebons dat net voor hem viel. Maar... Dat was Icy!! Haar pels was rood van het bloed. Een vos stond tegenover haar en aan haar pels te zien was dat ook niet de eerste vos. Hij kroop angstig naar de rand van de grot. Ze vocht zeer goed tegen de vos en won gelukkig. Ze wandelde vermoeid met haar buit naar de grot en wikkelde zich rond hem heen. Zijn zieke geur leek de verkeerde aandacht te trekken. Dat was wel het laatste dat hij wel wou hebben. " Het spijt me Icy." Zei hij verdrietig. Hij leek haar in gevaar te brengen zonder dat hij dat wou. Ook al was de ziekte de oorzaak. Nog probeerde vossen en andere dieren hem te doden. Als Icy niet voor hem opkwam was hij in koele bloede vermoord door een vos. Hopelijk kwamen er niet nog meer.

Icy keek na Lionheart's verontschuldiging naar hem en gaf hem een lik. 'Hier kan jij niks aan doen schatje. Hopelijk blijven ze hierdoor wel weg. Als je maar onthoudt dat ik mijn leven voor je wil geven,' zei ze en ze gaf hem een lik over zijn kopje. Ze wou Lionheart niet kwijt aan vossen. Hij was veel te lief om te sterven. Maar dit kon inderdaad nog knaplastig worden als er meer van die beesten kwamen. Zijzelf was helemaal doorweekt van het bloed en om Lionheart niet nog gespannender te maken dan nu, likte zij over haar vacht. Ze wou niet dat hij ging ijlen of ging hyperventileren. Daar hadden ze nu allebei niks aan, als ze dit wouden overleven. Icy waste soepel al het bloed van haar pels en binnen een paar minuten was al het bloed weg. Ze bracht een stuk van haar buit richting Lionheart. 'Eet jij maar eerst. Je bent hard geschrokken,' zei ze en ze likte hem.

Ze likte hem en antwoordde rustig. "Hier kan jij niks aan doen schatje. Hopelijk blijven ze hierdoor wel weg. Als je maar onthoudt dat ik mijn leven voor je wil geven." Hij snorde even en keek weer naar buiten. Ook al zou hij iets zien. Hij zou het niet geloven. Hij had zoveel hallucinaties dat hij er niets meer van geloofde en niets meer van aantrok. Icy had haar helemaal proper gewassen. En hij had het wad bij zichzelf geprobeerd maar was al snel gestopt van de pijn. "Eet jij maar eerst. Je bent hard geschrokken" Zei ze na dat ze wat prooi naar hem had geduwd. Hij knikte en begon te eten. hij zag wat vossen heen en weer door de struiken schieten maar steeds herhaalde een zinetje in zijn hoofd. Het zijn meer hallucinaties. Dus at hij gewoon verder. Hij hoopte dat het ook hallucinaties gingen blijven. Als dat een keer niet zo was. Was hij dood als Icy er niet was.

Icy keek naar de struiken, vooral omdat ze Lionheat's blik volgde. Omdat die zijn kopje steeds zo angstig betrok, kon Icy eruit opmaken dat Lionheart dingen zag die er niet waren. Hij ijlde. Hallucineerde, beter gezegd. Icy keek bezorgd richting Lionheart. Ze zag zijn vacht en begon het onmiddellijk goed te wassen. Ze haalde de vlooien er voorzichtig uit en streelde zijn vacht zachtjes met haar tong, zodat Lionheart er ondanks de pijn toch nog van kon genieten. Ze liet haar staart ook over zijn zij glijden. Haar aandacht werd getrokken door een zwarte schim. Een venijnige 'mrauw' drong over haar lippen en het volgende moment hoorde ze pootstappen wegdraven. Ze keek tevreden. Wat het ook was, het beest was bang geworden van haar. Dat moest ze hebben. Ze keek tevreden naar Lionheart's vacht en likte er zachtjes over. Zijn vacht was gewassen. Van boven dan. Nu begon ze hem helemaal van onder te likken. Ze likte overal waar ze maar kon. Ook op de plaatsen waar Lionheart er zelf het beste bij kon en waar tweebenen het maar vies vinden dat katten zich daar wasten. Icy hoopte dat Lionheart haar zachte halen op die plek dan ook niet raar of vies vond. Ze deed het liefdevol, iets wat hijzelf misschien iets ruwer behandelde. Ze snorde zachtjes, wat het raarder maakte, maar Icy ging gewoon door. Hij moest schoon zijn om niet meer vlooien te trekken, ook daar!

Icy had iets gezien dat hij ook gezien had. Natuurlijk dacht hij eerst weer dat hij spoken zag maar dit keer was het echt. Dat was nu een voorbeeld dat hij gewoon weerloos was. hij was zichzelf niet meer. Na dat Icy het had weggejaagd met een venijnige mrauw begon ze hem grondig te wassen. Echt overal! af en toe trok hij wel weg van een pijnscheut maar die had hij continu. dat was niet haar schuld. Hij genoot van haar tong over zijn pels en spon af en toe. Na haar wasbeurt was hij zo goed als nieuw. Helaas binnenin niet. Daar woelde de ziekte nog goed door. Maar zo als Icy hem verzorgde ging dat niet lang meer duren. daar was hij wel zeker in. Ook al kon je dat niet weten bij die ziekte. Groenhoest. Het werd dus gevreesd door elke clan en elke medicijnkat. Hij was blij dat Icy hem goed verzorgde. het leek dat ze dat echt erg vaak deed. dat ze in plaats van hem de medicijnkat was. Het zou hem niet verbazen. Die naam paste wel bij haar. En ze had de schoonheid en het karakter er ook van. Anders kon ze dat niet zo goed.

Icy keek naar Lionheart en spon zachtjes. Gelukkig vond hij het niet erg. Ze zou wel moeten. 'Leuk dat jij het leuk vindt. Morgen ga ik je daar ook weer moeten wassen,' spon ze uitdagend en ze schoot in de lach. Ze legde haar poot tegen zijn wang en streelde die heel even met haar pootje. Dat was een rare manier van strelen, maar ja. Icy wou niet dat Lionheart leed en zijn wonden. Ze wou hem aan het lachen brengen en hem door deze donkere tijd sleuren. Ze keek diep in zijn ogen en genoot. Icy gaf hem een kopje, sloot haar ogen even en spinde. 'Ik ben echt zo verliefd op jou!' snorde ze en ze liet die woorden ook duidelijk zien. Ze zette haar poten voorzichtig aan weerszijden van zijn lichaam en streelde hem zachtjes met haar tong. Ze genoot van zijn ogen, van alles eigenlijk en streelde met haar staart zijn lichaam. Ze ontweek de wonden van Lionheart en likte Lionheart zelfs over zijn oog! Ze keek naar hem en genoot nogmaals van de charmes die hij soms had. Soms? Heel vaak! 'Ook al heb je groenhoest, je blijft nog even lief,' sprak ze, terwijl ze hem over zijn mond likte. Ze had niet echt vrees om zelf ziek te worden. 'Ook al heb je besmettingsgevaar, je moet er maar aan wennen dat ik je blijf likken, na!' spon ze toen lachend. 'En ik verlang ontzettend naar je als ik aan het jagen ben.' Icy keek hem aan. 'Lekkere kater van me!'

"Leuk dat jij het leuk vindt. Morgen ga ik je daar ook weer moeten wassen" Zei ze uitdagend en schoot in de lach. Hij liet ook een lach zien en antwoordde. " Ik kan je nog steeds een mep verkopen. Dat krijg er er nog wel uit." Ze keek diep in zijn ogen dat hij in de haar bijna verdronk. Ze gaf hem een kopje en Lionheart kon zijn gespin niet inhouden. "Ik ben echt zo verliefd op jou!" snorde ze overduidelijk. " Ik ook op jou." Snorde hij luid terug met verliefde ogen. Ze zette haar poten aan weerszijden van zijn lichaam zoals ze vaker deed en streelde zachtjes zijn lichaam met haar tong. Hij spon luid met genietende gesloten ogen. "Ook al heb je groenhoest, je blijft nog even lief." Zei ze terwijl ze over zijn mond likte. " Voor jou zal ik altijd lief blijven." Antwoordde hij liefdevol. "Ook al heb je besmettingsgevaar, je moet er maar aan wennen dat ik je blijf likken, na!" Lachte ze toen. " Omdat je het al gehad heb kun je heel moeilijk opnieuw besmet worden." Antwoordde Lionheart wijs. Hij had al een tijdje geen pijn gehad. Hopelijk bleef dat zo. "En ik verlang ontzettend naar je als ik aan het jagen ben. Lekkere kater van me!" Zei terwijl ze naar hem keek. hij spon verliefd. " Lekker poesje van me!! ik hou ontzettend van je!!!" Spon hij luid en gaf haar een heleboel likken. " Haal me hier uit mij heldin." Spon hij charmant.

Icy keek Lionheart verliefd aan, die meteen een wederkerend antwoord klaar had. Het leukste was ook nog dat het zo'n bijdehante was. Ze snorde en gaf hem een stuk of drie kopjes achter elkaar. Ze ontving de likken en ze spon. Ze spon nog harder toen Lionheart zijn charmes opwekte. Ze pakte zacht zijn voorpootje vast en beet er speels in, terwijl ze hem aankeek en daarna een lik over zijn oor gaf. Ze liet haar hoektand over het puntje van zijn oor glijden. Niet hard, maar wel een tikkeltje voelbaar. Icy spon en gaf hem toen allemaal kopjes achter elkaar. Ze was nu niet meer bang om Lionheart te verliezen. Als hij zo doorging zoals nu, dan kwam hij snel vooruit en werd hij snel weer de oude Lionheart. Qua uiterlijk dan. Qua innerlijk was hij nog altijd even charmant en lief als altijd. 'Je poesje heeft weer is zin om ontzettend stout te zijn,' lachte ze ondeugend. Oh... Wat was zij soms erg zeg! Soms vond ze zichzelf een beetje belachelijk, maar ach. Je leefde maar een keer, niet?

Icy Beet speels in zijn poot terwijl hij geamuseerd toekeek. Ze deed weer even gek hoor. Ze liet een hoek tand over zijn oor strelen waardoor hij even met zijn oren wapperde omdat het een beetje jeukte. Ze spon en gaf hem een heleboel kopjes achter elkaar. Hij spon luid terwijl zijn ogen genietend dicht waren. "Je poesje heeft weer is zin om ontzettend stout te zijn" Lachte ze ondeugend. " Oh dan ben je bij het juist adres. ik verklaar je schuldig en levenslang cel bij mij." Antwoordde Lionheart ondeugend terug. Icy maakte hem beter door hem aan iets anders te laten denken en hem weg te laten dromen. Hij voelde nooit pijn als ze hem liet wegzinken. Het was het ultieme medicijn. Liefde.

Icy schoot in de lach, maar begon hem daarop volledig te likken. Ze likte hem overal waar ze maar kon. Over zijn buik, over zijn staart, over zijn oren, over zijn neusje, over zijn mond, over zijn wang, zelfs over zijn ooglid, over zijn kin, over zijn hals, over zijn nek, over zijn staart, over zijn achterpoten en voorpoten, over zijn tong zelf, over zijn ingetrokken klauwen en over zijn punt van zijn staart. Ze likte hem overal waar ze maar bij kon. Ze snorde toen ze hem overal gelikt had en keek hem verliefd aan in zijn ogen. Ze vond het heerlijk om bij hem te zijn. Ze vond alles heerlijk van hem. Ze vond het zelfs heerlijk om in zijn ogen te kijken en weg te dromen. 'Dan moet ik maar is gebruik maken van dat ik bij je opgesloten zit. Een heerlijke straf. Ik kan me geen betere wensen,' gaf ze een wederkerend antwoord op zijn voorafgaande woorden en ze begon hem weer overal te likken. Ze had het schattig gevonden hoe zijn oortjes heen en weer gewapperd hadden. Ze beet deze keer speels in zijn rug. Ze zette haar poot zachtjes op zijn buik en ging daarmee langzaam in een soort strelende positie naar onderen. Ze snorde luid en likte hem over zijn wang. Ze vond het fijn om bij hem te zijn. Heel fijn zelfs.

Icy likte hem overal vol waar ze maar bij kan. Maar ook echt overal! Pas als ze echt alles wat hij gebruikte om te jagen had ze af gegaan. Ze snorde en keek hem verliefd aan. "Dan moet ik maar is gebruik maken van dat ik bij je opgesloten zit. Een heerlijke straf. Ik kan me geen betere wensen." Zei ze en bogen weer vanaf het begin van haar gelik. Ze beet speels in zijn rug en zette haar poot zachtjes op zijn buik waarmee ze langzaam over zijn buik streelde. Je hoorde haar luid snorren en gaf hem nog een lik over zijn wang. Nu was het zijn buurt. Hij gaf haar een heleboel likken over haar kopje en over haar mond. Hij likte over haar zij en nek en wreef met wang over haar nek. Hij spon luid en bleef doorlikken tot hij alles was afgegaan. daarna legde hij zijn kop op haar nek en spon genietend door.

Icy spon luid toen Lionheart haar terug pakte met zijn likken. Ze keek hem aan, maar dat ging steeds moeilijker, omdat ze haar ogen genietend moest sluiten van zijn aanrakingen. Ze snorde steeds luider en luider totdat het echode in de bossen. Als er nu een aantrekkingskracht was voor vossen, dan was het haar gespin wel. Misschien konden ze het zelfs een aantal meter hier vandaan horen! Nee, ze overdreef. Ze keek richting Lionheart en snorde harder en harder van zijn aanrakingen. Toen hij zijn kin in haar nek voelde, snorde ze toen ze hem hoorde snorren. Zijzelf legde haar kopje op haar poten. Daarna wrong ze zich zachtjes onder Lionheart door en ging op haar buik liggen. Haar poten gingen een beetje de lucht in en ze keek Lionheart uitdagend aan. 'Ik wed dat jij mijn hele buik niet durft te masseren!' sprak ze, terwijl haar ogen fonkelde. Ze schoot in de lach. Wat was dat nu weer voor een rare uitdaging? Ze was eerder melig. En dat liet ze nog merken ook. De meligheid straalde ze uit en ze kreeg de slappe lach.

Icy bleek te genieten van zijn aanrakingen. Ze spon zo luid dat hij haar door de bossen opnieuw hoorde. als hij nu voor een clankamp ging staan zou hij het nog horen. nee, dat was wat overdreven. Maar zo klonk het toch wel. Ze wrong zich onder hem en ging op haar buik liggen. Ze keek hem met uitdagende ogen aan en hij kon al raden wat er ging komen. Een uitdaging. En ja hoor, daar kwam die. "Ik wed dat jij mijn hele buik niet durft te masseren!" Zei ze met fonkelende ogen. Hij spon geamuseerd en antwoordde. " Ik wed niet. Ik doe het gewoon voor jou." Ze klonk wel melig maar hij deed het toch. Hij legde zijn poten zachtjes op haar buik en masseerde die licht met een draaiende beweging van onder naar boven en weer opnieuw. Nu leek hij eer even voor haar te zorgen. Hij deed zijn uiterste best en deed het ook met liefde. Hij ging er voor zorgen dat ze er goed kon van genieten.

Icy schoot in de lach. Hoe vaak had ze Goldtail vroeger wel niet uitgedaagd? Maar dan niet met zulke duffe uitdagingen. Nee, de uitdagingen van vroeger waren meer van boom tot boom springen. Heet grappige was dat ze vaak won. Katers die zeiden dat poezen minder sterk en snel waren dan hun, waren dus flink in vergissing. Icy voelde zichzelf sterk. Maar toen ze Lionheart's woorden hoorde en daarna zijn zachte poten op haar buik voelde, verdween dat hele gevoel en ze voelde zich meteen helemaal week voelen vanbinnen. Ze keek diep in zijn ogen, maar haar ogen bleven niet langer open. Die sloten zich langzaam. Bij elke poot die ze voelde, snorde ze luid. Ze kon Lionheart's poten tot diep in haar klieren voelen. Zijn strelingen voelde heerlijk aan en je hoorde haar onwijs hard snorren. Ze had haar ogen genietend gesloten en heel de meligheid verdween in haar ogen. Ook vanbinnen werd ze serieus en romantisch. Hopelijk had Lionheart niet te veel pijn met het masseren, maar hij leek het zelfs leuk en fijn te vinden. Fijner dan zijzelf. Meteen voelde ze een paar tranen komen van geluk. Hij vond het fijn om haar te masseren, zelfs met zo'n pijn! Icy keek naar hem en een traan stroomde over haar wang. Doordat de maan langzaam begon te schijnen, scheen die op Icy's traan, zodat die een zilverkleurige weerkaatsing gaf. Maar Icy kon haar gedachten alleen maar op Lionheart richten. Ze boog haar hoofd zover het kon naar Lionheart's kopje en likte hem zachtjes over zijn oren. Ze snorde luid. 'Dat doet echt deugd, schatje,' snorde ze en ze opende haar ogen, zover dat kon. Dankzij Lionheart werd ze helemaal week vanbinnen en kon ze haar ogen nauwelijks openhouden. Die vielen meteen weer dicht en het gesnor werd maar niet onderdrukt. Die leek bij elke aanraking juist heviger te worden, alsof er een soort tornado binnenin haar zat die bij elke stimulering harder begon te waaien. Ze liet haar poot langzaam langs zijn buik afglijden en liet haar hoofd lichtjes naar achter zakken. Lionheart had haar zwakke plek gevonden. Alles wat aan de onderkant zat, haar buik en gedeeltelijk haar borst, was onwijs gevoelig voor Icy. Daarvan begon ze soms heel hard te snorren. Ze trilde zelfs van plezier. Ze snorde, maar probeerde dat ook te onderdrukken. Als Lionheart haar zwakke plek wist, had ze een probleem. Dan ging die haar daar de hele tijd likken en dan had ze heel veel plezier, maar kon Lionheart haar ook tegelijk voor alles wat ze deed terugpakken. Ze kon het shaken van plezier maar niet ophouden en keek diep in Lionheart's ogen. Ze snorde en probeerde hem een likje over zijn kin te geven, die tussen zijn neus en mond terechtkwam. Ze snorde steeds luider en haar lichaam zat nu helemaal te shaken van plezier. Ze keek hem aan. Nu was het geen geheim meer, hoor. Nu wist hij haar zwakke plek. Dan moest zij ook maar eens opzoek gaan. Daar hadden ze genoeg de tijd voor. Ze keek naar hem en snorde.

Lionheart zag dat Icy er van genoot. Ze was volkomen ontspannen. Een massage kon ze eigelijk wel gebruiken. Dat maakte haar spieren wad losser en genas ze beter. tegelijkertijd genoot ze er volkomen van. Misschien was dat ook wel nog iets een goed munt van hem was. Hij had Icy's gevoelige plek ook al gevonden. Dat had ze zolang mogelijk gerekt. Maar nu ze had gevraagd om haar te masseren had ze die ook zonder dat ze het wist verkocht. Ze snorde luid en nu dat hij haar gevoelig plek wist deed hij het nog zachter aan. Hij zou het wat vaker moeten doen. Zo genas ze optimaal. Net wat hij wou. " Nu ik er over nadenk. Als ik je maseer genees je nog sneller dus kun je nog genieten zolang je ziek bent. En wie weet daarna nog als je er echt zin in hebt." Snorde hij met geamuseerde ogen als hij naar haar keek. Hoe ze genietend neer lag te snorren.

Icy merkte dat Lionheart expres langzamer ging. Icy had dit dus al verwacht. Lionheart wist nu haar zwakke plek. Icy vond het niet echt een ramp. Ze vond het heerlijk hoe hij met zijn poten over haar buik ging. Ze snorde en het trillen van plezier leek steeds heftiger te worden. Ze keek Lionheart aan met haar fonkelende, goudkleurige ogen. Ze hoopte dat Lionheart haar nooit zou verlaten. Ze keek naar Lionheart en een glimlach was verschenen op haar gezicht. Dit vond ze echt heerlijk. Ze keek naar Lionheart en streelde zachtjes met haar nagel zijn zij, alhoewel dit moeilijk te bepalen viel, want ze had haar ogen genietend gesloten. Ze ademde een beetje zwaarder dan anders. Dit vond ze echt fijn. Ze keek naar Lionheart, kon haar ogen heel even openen, maar sloot ze direct weer. Het werd donker voor haar ogen en die duisterheid werd overtroffen door een hoop gespin. Ze luisterde naar zijn woorden, zover dat nog kon voor haar weekheid en snorde nog harder. 'Dadelijk is het mijn beurt om je te verwennen!' kreeg Icy er moeizaam uit en ze keek hem aan. Ze streelde met het puntje van haar staart zijn achterpoot. Ze ging langs zijn achterpoot omhoog, zover ze kon rekken naar zijn buik, maar dit lukte echter niet, dus legde ze haar staart weer sierlijk neer. Ze keek naar Lionheart en snorde luid. Ze hadden kittens, maar de romantische momenten bleven maar terugkomen. En als het aan Icy lag, bleven die duren totdat ze oud waren. Dan mochten ze er zelfs nog zijn. Ze keek naar haar jonge, lieve kater en snorde zachtjes. Het was een goede beslissing om met hem samen te zijn en samen kittens te krijgen. Ze hadden een perfect leventje. Lionheart was nu even ziek van de groenhoest, maar ook dit zouden ze overleven. Daar had Icy een uur geleden geheel anders over gedacht. Icy keek verliefd naar Lionheart. Ze snorde zacht. 'Het betekent niet dat als jij groenhoest hebt dat we niet meer ondeugend kunnen zijn, gelukkig,' zei Icy ondeugend en ze lachte. Haar ogen fonkelden vrolijk mee. Ze keek opzij naar Lionheart en snorde. Ze rekte haar nek zover mogelijk uit en gaf hem een kopje. Ze liet plots haar poten en haar hele lichaam zakken, in positie om Lionheart op haar buik te laten vallen. Zoals een tweebeen zou doen, maar dat kon ze natuurlijk niet helemaal, strekte ze haar poten zover mogelijk uit, totdat die naast zijn nek lagen. Dat had ze dus weer ergens geleerd en onthouden. Ze keek Lionheart verliefd aan, maar moest wel lachen om hoe ze hier nu met hem lag. Ze leek zelf wel een tweebeen!

Het zag er naar uit dat dit niet de laatste keer was dat haar haar mocht masseren. Ze genoot er echt hard van. "Dadelijk is het mijn beurt om je te verwennen!" Kreeg ze er moeilijk door al dat gespin. Zijn groenhoest leek wel een mild groenhoestje want het zat hem pas in het begin tegen. Nu laat het hem wat met rust. Hij begon wat te genezen. "Het betekent niet dat als jij groenhoest hebt dat we niet meer ondeugend kunnen zijn, gelukkig." Zei ze ondeugend en lachte. hij lachte mee en snorde er wat bij. Icy kreeg hem op haar buik Ze keek hem verliefd aan en hij keek verliefd terug. Hij had het echt geweldig met haar. Ze schoot in de lach terwijl hij glimlachend naar haar keek. Ze had altijd een schatig lachje gehad. " Mijn groenhoest is wat geminderd. En dat is allemaal dankzij jou. Jij maakt mij beter op een heel speciale manier die ik niet na kan doen." Lacht hij en duwde zijn snuit even tegen de hare om haar te bedanken.

Icy keek naar Lionheart en snorde. Ondanks dat ze weer eens een geweldige positie had aangenomen om te liggen, voelde zij zich hartstikke goed. Lionheart's groenhoest leek te genezen, wat ze erg fijn vond. Ze keek naar Lionheart en snorde zachtjes. Ze voelde zich verliefder dan ooit. En bij het horen van zijn woorden, werden die gevoelens alleen nog maar vermenigvuldigd. Toen ze zijn snuit tegen de hare voelde, snorde ze en zakte ze helemaal in, zo week was ze. Verliefd keek ze hem aan. Ze drukte haar mond tegen zijn mond, om hem een soort kusje te geven zoals ze eerder had gedaan. Daarna drukte ze haar mond nog is tegen de zijne en gaf een zacht likje tussen het spleetje van zijn mond in. Giechelend, omdat ze het puntje van zijn tong had gevoeld, keek ze naar hem. Ze zat inderdaad vol verrassingen! Ze keek naar Lionheart en moest moeite doen om niet te giechelen. Hier slaagde ze echter niet in en ze giechelde nogmaals. Het was ook best lachwekkend. ICy had nu eerder iets weg van een tweebeen dan van een normale poes, maar ze vond het niet eens erg. Als Lionheart het leuk vond, dan vond zij het ook leuk. Ze keek opzij naar Lionheart en snorde zacht. Ze drukte haar pootje zacht tot aan de ander kant van zijn buik. Ze likte van zijn achterpoten naar zijn kin toe. Ze gaf hem nog een klein likje en keek hem weer verliefd aan. Ze voelde weer die hitte over zich heenkomen. Ze wist zeker dat niks hun relatie zou kunnen breken. De ruzies die ze al achter de rug hadden gehad, waarvan er niet veel waren, waren al weer even snel opgelost als dat ze waren gekomen. Icy keek naar Lionheart en snorde weer zacht.

Ze leek weer wad gekke kuren te krijgen die haar zo speciaal maakte. ze drukte ook haar mond tegen de zijne en gaf hem daarna ook nog een zacht likje over zijn mond waardoor hij even haar tong voelde. Ze giechelde even en hij liet een brede glimlach zie die zei dat hij ook moeite moest doen om niet te lachen. Ze keek naar hem en na een poging om niet te giechelen giechelde ze toch. Lionheart kon ook niet meer en barste het uit van het lachen. " Je laat met lachen!" Zei Lionheart terwijl hij nog wat na grinnikte en daarna stopte. Dit keek giechelde ze niet maar snorde ze toen ze weer naar hem keek. Ze legde haar poot op zijn buik en likte van zijn achterpoot tot naar zijn kin. Hij gaf haar ook een paar likken over haar kop en daarna over haar zij. Zij gaf hem de laatste lik en keek toen verliefd in zijn ogen en hij in de hare. Hij zag de warmte over haar heen gaan naar hem toe. De warmte deed goed terwijl hij in haar ogen keek. " Je bent zo mooi."

Icy keek naar Lionheart en snorde zacht. Ze had weer is gekke kuren gekregen, maar gelukkig vond Lionheart het niet erg. Tja... Wat moest je ook met zo'n gekke poes! Icy vond zichzelf af en toe wel heel gek. Zoals daarnet. Ze leek wel een tweebeen. Deden die dat ook niet zo? Icy schudde even haar kopje om de gedachten ver in een hoekje in haar hoofd te duwen, zodat ze haar niet meer konden lastig vallen. Icy keek naar Lionheart. De warmte die ze al de hele tijd voelde, kwam meteen weer terug. Naar zoveel manen verliefd zijn, leek ze het gevoel zelfs erger te hebben. Icy vroeg zich af hoe het zou zijn als zij ook maar een week van Lionheart verwijderd zou zijn. Misschien dat haar hart dan wel zou breken en dat ze elke dag met platte oren zou opstaan. Ook deze gedachte duwde ze ver terug in haar hoofd. Het ging om het nu. Ze snorde en knipperde een paar keer met haar ogen toen Lionheart erin keek. Gewoon, om zijn blik even vast te houden. Ze keek naar hem en snorde. Hij was ook knap. En lief. 'Jij bent ook heel erg knap,' zei Icy zacht en ze snorde. Ze kroop dichterbij en drukte haar neusje tegen de zijne aan. Nu leek ze wel een wolf. Ze was af en toe heel erg gek, maar dat maakte haar niet zoveel uit. Ze dacht weer terug aan alle avonturen die ze samen al beleefd hadden. Zo hadden ze Hawkfrost, zijn zus, weer goed kunnen maken. Icy voelde een brok in haar keel komen. De poes was waarschijnlijk dood. Dat kon niet anders. Ze had laatst nog het binnen territorium verkent en er was geen enkele verse geur van Hawkfrost te herkennen. Icy had gezwegen tegen Lionheart, maar vroeg of laat kwam hij er zelf toch achter. Ze wou alleen niet dat hij pijn kreeg. Niet nu hij die groenhoest had en het er zo goed op vooruit ging. Nee, ze zou nog even zwijgen. Ze wou hem niet in de waan brengen. Misschien was Hawkfrost wel helemaal niet dood. Dan zou Lionheart zich zorgen maken voor niets. Of ze was bij SchaduwClan. Maar Icy hoefde zichzelf er eigenlijk niet eens meer van te overtuigen. Het was nu ongeveer een week geleden dat Hawkfrost hun aangevallen had. Dankzij haar had Lionheart zo'n pijn, maar Icy had haar vergeven. Met spijt keek ze naar Lionheart. Ze drukte zich tegen hem aan en begroef haar neusje in zijn borstkas, die omgeven was met zijn geur. Die o zo vertrouwde geur. 'Ik denk dat Hawkfrost dood is, Lionheart,' zei ze met haar zachte, melodieuze stem. Ze begroef haar neusje dieper tegen zijn borst aan en gaf met het puntje van haar tong zachtjes een troostend likje.